Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δεν ειχα καιρο τοτε να γραψω και γραφω τωρα.
Η Αλινα ειναι κοντουλα, με πιασιματα αλλα οχι γεματη με ωραια φυσικα 3αρια βυζια.
Ολα πανω της ειναι λαγνα.
Το στομα της, τα ματια της, η φωνη της, η γλωσσα του σωματος, ο τροπος που κινηται, τα στησιματα της...
Μονο που σε κοιταει και μιλαει καυλωνεις.
Ειναι η απολυτη ιερεια της Αφροδιτης. Οποιος την πει πουτανα θα εχει να κανει με τα βελη του Απολλωνα και το δορυ του Αρη.
Στη αρχαια Κορινθο θα ηταν αρχηιερεια στον ναο της Αφροδιτης.
Παντα περναω χωρις να την περιμενω στο σαλονι.
Μπαινω, κατω ντουζ και μεχρι να ελθει ανυπομονω και δεν κρατιεμαι, γυρναω στο δωματιο σαν λυκος στο κλουβι.
Οταν μπαινει φιλιωμαστε βαθια με γλωσσες , καθετε στο κρεββατι και την πιπωνω ορθιος.
Το πιπωμα συνεχιζεται με εμενα ξαπλωτο, πιπα ακαποτη, υγρη, τα @@ εχουν και αυτα την τιμητικη τους, παιξιμο με τη γλωσσα, πιπα καλυτερη και απο την καλυτερη τσοντα.
Τη βαζω κοουγκιρλ οταν ειναι στα ορια να χυσω.
Τα λογια της με καυλωνουν κι αλλο. Τριβεται κατα τετοιο τροπο ωστε η κλειτοριδα της να τριβεται στη τσαπου και χυνει, με κανει μουσκεμα.
Ξανα πιπα, μετα ιεραποστολικο και τελειωνουμε πισωκολλητα με τα μακρια μαλλια της να τα κρατας σαν χαλιναρι ενω ιππευω την γλυκια μου ομορφη φοραδιτσα με τον τελειο κωλο.
Αλινα σε αγαπω, παρατα τις παρατεταμενες διακοπες γιατι το βουνο δεν αξιζει χωρις εσενα.