Κριτικές από Ελευθέρας

Παλιός γνώριμος στον συγκεκριμένο χώρο (από τον καιρό τής Καίτης) πέρασα ένα απόγευμα τού Ιανουαρίου που είχα ελεύθερο χρόνο. Με υποδέχτηκε με θέρμη η Λίζα και μετά τά γνωστά καλωσορίσματα και τίς γνωριμίες των κοριτσιών, αποφάσισα να πορευτώ με την Αλίνα. Μετά το μπάνιο μπήκε στο δωμάτιο φορώντας ένα ζευγάρι μπότες μέχρι το γόνατο και την γνωστή ποδιά. Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες τίς οποίες έχουν γράψει και άλλοι και πού λίγο-πολύ είναι γνωστές, μιάς και θέλω να αναδείξω άλλα χαρίσματα τής κορασίδος, Εξ’ άλλου το να γράφεις τά γνωστά (με τσιμπούκωσε, μού τον έπαιξε κ.λπ) αποτελούν, θα έλεγα, χυδαιότητες για την συγκεκριμένη. Όχι ότι δεν τά κάνει αλλά εδώ μιλάμε για «ασπασμό των αγγέλων προς τ’ άστρα» . Αφού ξεκινήσαμε ένα απαλό, καυλωτικό μασαζάκι κάποια στιγμή πέταξε την ποδιά και απεκαλύφθη όλη η μαγεία τού κορμιού της. Μπορεί να μην είναι «πρώτο μπόϊ» αλλά οι αναλογίες της είναι τέλειες. Εκείνο όμως πού είναι το μεγάλο της ατού είναι το υπέροχο πρόσωπό της και το ακόμα πιο όμορφο χαμόγελο που κατά την ώρα τής διεισδύσεως έμοιαζε αγγελικό. Και πριν στο μασάζ, αλλά και αυτήν την ώρα τά πράγματα ήταν γλυκά και ρομαντικά. Είχαμε σβήσει τά φώτα, στο δωμάτιο έφεγγαν μόνον τά ρεσώ και εγώ ήμουν σίγουρος ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι τά ουρί τού παραδείσου. Αφού τελειώσαμε και οι δύο ακολούθησε μια γλυκιά αγκαλιά πού δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα. Δυστυχώς, όμως, όλα τά ωραία πράγματα έχουν γρήγορο τέλος.
Προτρέπω τούς συναγωνιστές πού θέλουν ρομαντισμό και όχι βιαιότητες να περάσουν ένα ημίωρο (δεν φτάνει, την επόμενη φορά θα πάω για μία ώρα) με την Αλίνα και περιμένω τίς γνώμες σας. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Η επίσκεψη έγινε ένα ζεστό μεσημεράκι τού Φεβρουαρίου αφού είχε προηγηθεί τηλεφώνημα διότι ο χώρος έχει σοβαρευτεί και δουλεύει μόνον με ραντεβού. Εκεί βρίσκονται δύο κοπέλες η Βανέσσα και η Ελένη για τίς οποίες θα μιλήσω αναλυτικά κατωτέρω.
Φτάνω, όπως προανέφερα, ένα μεσημεράκι και ενώ στην αρχή μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας για το πού θα παρκάρω (μιάς και το μαγαζί βρίσκεται επί τής Ιεράς Οδού) αλλά με μια μικρή περιπλάνηση στα γύρω στενά βρήκα εύκολα και άφησα το αυτοκίνητο. Για όσους συναγωνιστές θέλουν να χρησιμοποιήσουν τά ΜΜΜ η στάση τού μετρό είναι περίπου στα τριακόσια μέτρα από το μαγαζί. Το οποίο δεν μπορεί να μην το δείς μιάς και είναι βαμμένο κόκκινο απ’ έξω.
Κουδούνι, άνοιγμα πόρτας και ανεβαίνω τά σκαλοπάτια προς την απόδραση. Ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος και προφανώς κάποτε χρησίμευε για οικογενειακή κατοικία. Μπαίνοντας στον χώρο υποδοχής διαπιστώνω ότι υπάρχει πολύ καλή μόνωση μιάς και δεν ακούγεται καθόλου ο θόρυβος τής Ιεράς Οδού. Είναι βαμμένος με όμορφα απαλά χρώματα, κάδρα στους τοίχους και απαλή μουσική πού γεμίζει ευχάριστα την ατμόσφαιρα. Ο πεντακάθαρος χώρος διαθέτει όλα τά κομφόρ (κλιματισμό, ντουζιέρες, σφραγισμένες πετσέτες και παντόφλες κ.λπ.) πού θα ικανοποιήσουν και τον πλέον απαιτητικό. Εδώ θα πρέπει να δώσουμε και μια πίστωση χρόνου στα κορίτσια μιας και ανέλαβαν το μαγαζί τούς τελευταίους δύο περίπου μήνες και είμαι σίγουρος ότι μελλοντικά θα ξεπεράσουν κατά πολύ άλλα τέτοιου είδους μαγαζιά.
Με υποδέχεται η παλιά γνώριμη Βανέσσα η οποία δεν χρειάζεται καθόλου παινέματα. Την περιγραφή της την έχει κάνει ο ΖΤ και το μόνο πού θα προσθέσω είναι ότι σέ κάνει να αισθάνεσαι όμορφα «με το καλημέρα». Με περνάει στο δωμάτιο, μού δίνει παντόφλες και πετσέτα και μπαίνω για ντουζάκι. Μετά από αυτό εμφανίζεται η Βανέσσα με μια μπλέ σκούρα μασασίδικη ποδιά και πρίν προλάβω να ρωτήσω για την Ελένη (είχα κλείσει για διπλό) έχει πέσει επάνω μου, μού λύνει την πετσέτα και όπως καταλαβαίνετε μού έγινε πύραυλος. Πετάει την ποδιά και μένει με το καλτσόν και ένα φοβερό κορμάκι πού με καύλωσε ακόμα περισσότερο. Ένα από τά δυνατά της σημεία είναι το τσιμπούκι και (μιάς και γνωριζόμαστε από παλιά) δεν χρειάστηκε να τής το ζητήσω. Εκεί πού έχω …αποδράσει, ακούω χτύπημα στην πόρτα. Πρίν προλάβω να συνέλθω από την έκπληξη ανοίγει και μπαίνει η Ελένη με ψηλοτάκουνο και άσπρη ποδιά. «Τί κάνετε εδώ;», ρωτάει. «Λύνουμε εξισώσεις» τής απαντάω.
Την Ελένη δεν την ήξερα, αλλά μόλις μπήκε στο δωμάτιο και έσκασε χαμόγελο αισθάνθηκα σάν να την γνωρίζω χρόνια. Μόλις, δε, πέταξε και την ρόμπα και είδα το θεϊκό (για τά γούστα μου) κορμί της, με το στητό στήθος και τά ατελείωτα πόδια κόντεψα να χύσω. Αρπάζει την Βανέσσα και αρχίζουν ένα λεσβιακό με γλωσσόφιλα και γλυφομούνια άνευ προηγουμένου. «Κορίτσια» ψέλλισα, «είμαι και εγώ εδώ». Αλλά πλέον δεν σκεπτόμουν με το πάνω κεφάλι αλλά με το κάτω και μπήκα στον …χορό. Αφού έπαιξαν μεταξύ τους (έχουν μια φοβερή χημεία) γύρισαν να ασχοληθούν και μ’ εμένα πιο επισταμένως. Εναλλάσσονταν στον πούτσο μου (χοροπηδώντας πάνω του) και στο στόμα μου για αρκετή ώρα, πήδαγα και έγλειφα πότε την μία και πότε την άλλη με αποτέλεσμα να μην μάς φτάσουν τά δύο προφυλακτικά πού αρχικώς έφεραν. Μετά από λίγο η Βανέσσα παρέδωσε (στο στόμα μου) αλλά δεν παραδόθηκε. Συνεχίσαμε τά παιχνίδια μέχρι που παρέδωσε με τον ίδιο τρόπο και η Ελένη. Οπότε ήλθε και η σειρά μου. Όποια περιγραφή και να κάνω εδώ δεν μπορεί να αποδώσει το τί πραγματικά έγινε. Ένα θα πώ μόνο: η Ελένη είχε πέσει με ένα ουρανομήκες τσιμπούκι πάνω στον πούτσο μου ο οποίος δεν άντεξε, ο καημένος, και τελείωσε στο στόμα της με το ζεστό μου χύσι να το γεμίζει. Η Βανέσσα, στο μεταξύ, ασχολείτο πότε με τά βυζιά μου και πότε με τ’ αρχίδια μου ενώ εγώ είχα χάσει τά δάχτυλά μου στις τρύπες των κοριτσιών. Αυτό βέβαια δεν ήταν και το τέλος. Μετά από τά σχετικά μπανάκια και την γενικότερη καθαριότητα ένθεν κακείθεν, τά κορίτσια συνέχιζαν να παίζουν μαζί μου και να περνάμε ευχάριστα, μέχρι πού (δυστυχώς) έπρεπε να αποχωρήσω τού αγωνιστικού χώρου. Αποχώρηση η οποία συνοδεύτηκε με σκέψεις για το πότε θα το ξαναζήσω όλο αυτό, πότε θα ξαναζήσω μια «Γλυκιά Απόδραση».
Όποιος συναγωνιστής δεν έχει την εμπειρία τού διπλού συνιστάται να αρχίσει με τά δύο κορίτσια: μετά δεν θα θέλει τίποτα άλλο. Όποιος πάλι έχει την εμπειρία ας τις δοκιμάσει και ομοίως μετά δεν θα θέλει τίποτα άλλο.