Κριτικές από voltaire45

Το μετονομασθέν ίδρυμα ακριβώς απέναντι από ένα ευγενές Studio και τα πρώην γραφεία της ΕΤΑΝΑΛ έχει εξαιρετικό πάρκινγκ με πανέμορφο κατάξανθο mutant φύλακα (είναι μόνον λίγο αξύριστος, ξυρίζεται με Bic τρεις λεπίδες αντί για τέσσερεις).
Με το που μπαίνεις στο ίδρυμα παθαίνεις συγκοπή. Η κεντρική πίστα, ο χώρος υποδοχής και το οπισθοβαρές μπαρ είναι σίγουρα σχεδιασμένα από τον τεράστιο αρχιτέκτονα Τομπάζη (τον πατέρα, όχι τον υιό του Μοντενικού ατίου (sic)).
Ο αξιότιμος καμπριολέ (βόθροspeak) κύριος Σταύρος είναι πολύ εγκάρδιος, φιλικός, εξυπηρετικός, προσήνης και ειδικός στη λεσχηνεία, ένας πραγματικός επαγγελματίας που η παρουσία του αποτελεί ένα κορούνδιο στην γενικευμένη ένδεια της Αθηναϊκής νύχτας.
Η Πανδώρα (όχι του Βήματος) οινοχόος θα ήταν προτιμότερο να σερβίρει λαχταριστό, αχνιστό, shaken (not stirred) Τζαμαϊκανό blue mountain. Τι χέρια, τι δάχτυλα, τι ευλυγισία των αρθρώσεων, σίγουρα θα ερμήνευε δεξιοτεχνικά Ραχμάνινοφ στο κλειδοκύμβαλο που θα έκανε την κάτω ψυχή οποιούδηποτε έμπειρου αντιπροσώπου της Nestle να ρίξει πηκτό δακρύ (λεκιάστηκε το Μινέρβα).

Το αποτέλεσμα της παραποτάμιας Ολλανδικής ζύμωσης ήτο στη σωστή θερμοκρασία, είχε υποστεί την σωστή γήρανση και ανεδείκνυε την μυρωδιά του λυκίσκου και της βύνης και ήτο σωστά σερβιρισμένη σε παγωμένο ποτήριο. Τα Ιρανικά φυστίκια Αιγίνης που ομιλούσαν απταίστως φαρσί αν και οι στοιχειώδεις γνώσεις μας στην γλώσσα αυτή δεν μας επέτρεψαν να αντιληφθούμε την επικείμενη τρομοκρατική επίθεση της έκτης πρωϊνής στο αριστουργηματικό δημιούργημα του παγκοσμίου φήμης σύγχρονου Ελβετού μαθητή του Ιππόδαμου.

Η Μία Αγάποβα αποτελεί την κορυφαία ιέρεια του αττικού σωλήνα. Τα μελαγχολικά, ειλικρινή μάτια της σε οδηγούν σε άμεσες, επαναληπτικές λάμψεις του τσακμακίου που έχουν απ'ευθείας αντίκτυπο στον οικογενειακό προϋπολογισμό (την επόμενη μέρα δεν είχαμε ούτε σέντσι για Πάμπερς - έπεσε παντοφλίνο που πήγε σύννεφο).
Η Αγάπη είναι το μαύρο ιππάριο της μειοκαινικής Αττικής (κάντε και καμία βόλτα και από το Μαρκόπουλο Μεσογαίας) με διακριτικές προσκλήσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία για φιλοσοφικό διαλογική συνεδρία που απαιτούν την καταβολή του ευτελούς παράβολου (με ΟΓΑ και σπατόσημο) δύο πρασίνων.

Αφού διασκεδάσαμε πραγματικά και χορτάσαν οι κρανιακοί μας βόθροι με πνευματική τροφή χρειαζόνταν να ακολουθήσουμε την διδασκαλία του και τις επαναλαμβανόμενες παρελθοντικές παραινέσεις του γνωστού γλειώδη, γλισχρού - πλην απόντος - κοτομπιφτεκά. Έτσι επισκεφθήκαμε παρασκευαστήριο στην συμβολή των οδών Σπύρου Πάτση και Λεωφόρου Αθηνών και φουλάραμε μέχρι πληρότητος του μεσαίου κυβισμού αδηφάγες μπάκες μας με δύο τούμπανα μετά ροής πράσινου (sic) υγρού.

Η συνέχεια επί ξενοδοχειακών κλινών στην διασταύρωση οδών προς τιμήν ελβετού φιλέλληνα πεσόντα στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και γάλλου φιλέλληνα στρατηγού.