Κριτικές από pornofagos

Ο συναγωνιστής που έχει βαρεθεί να ζουλάει πλαστικά μπαλόνια και να χουφτώνει κακοραμμένες ουλές από αλμπάντηδες πλαστικούς πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί τη Ναταλί στον εν λόγω οίκο. Πολωνέζα με έντονες γερμανικές καταβολές λόγω 4ετούς μεταγραφής στα γερμανικά σαλόνια, 1.65-1.70 (μαξ), δυνατό κορμί και πρόσωπο, καλοσμιλεμένο κωλί με καβλιάρικο τατουάζ από πάνω, ίσο μάυρο μαλλί, επιδερμίδα βελούδο και μοσχοβολιστή, με αναμφισβήτητο όμως προσόν τους σάκους που είναι άνετα κοντά στο 4άρι, φυσικότατοι σε όλα τους, με τέλεια αίσθηση και στητοί (για το μέγεθός τους.) Η χαρά του βυζολάγνου. Να τους παίξεις, να τους ζουλήσεις, να τους πιτσιλίσεις κιόλας.

Ναι ναι, η Νάταλι έχει στην κλασσική τιμή των 60 μασάζ ή εναλλακτικά σπανιόλικο με τελείωμα ελεύθερο στους βύζους, με ό,τι αυτο συνεπάγεται. Διαλέγεις και παίρνεις, αν και εγώ θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σπανιόλικο, αφού τα προσόντα είναι αδιαπραγμάτευτα.

Χώρος καλός (όχι άριστος), χωρίς πάντως νιπτήρα (στο δικό μου δωμάτιο, στα άλλα συμπαθής συναγωνιστής με ενημέρωσε ότι έχει) και χωρίς τβ για ζέσταμα (αν και η καλωδίωση εμφανώς υπάρχει). τσα2 κλασσική, ενημέρωσε για τα προγράμματα (δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά, τα κλασσικά-για γκρόβερ δεν θυμάμαι) και πήρε το παράβολο των 60.

Μετά από αναμονή τουλάχιστον 30 λεπτών (κάποις συναγωνιστής μάλλον αντιμετώπιζε δυσκολίες) μπαίνει η Ναταλί. Μόλις έβγαλε τα λιγοστά ρούχα, τα μάτια καρφώθηκαν στους ατελείωτους βύζους και μετά από κει δεν είδαν κάτι άλλο. Ζούπηγμα, ζούληγμα, ρούφηγμα και ο,τι άλλο μπορεί να γίνει μ αυτούς. Τσιμπούκι μέτριο προς καλό (πάντα με ζούπηγμα σάκων) και στήσιμο 4. Με θέα κωλάρα-τατουάζ βρέθηκα κοντά στην έκρηξη και έδωσα εντολή (στα γερμανικά για αλλαγή) για εναλλαγή στάσης.

Δυστυχώς, κάπου εκεί έγινε η μεγάλη παρεξήση, που ευθύνεται για τις μειωμένες βαθμολογίες στην συμμετοχή: Νόμιζε ότι απλά ήθελα τέλειωμα αλά Μαδρίτη και μου έβγαλε με μια μαεστρική κίνηση το λάστιχο, για να γίνει, χωρίς να προλάβω να αντιδράσώ καν. Την γκαντεμία μου γαμώ. Πάνω που είχα γίνει τούρμπο ήρθε η παρεξήγηση και τα γάμησε όλα. Της λέω φέρε άλλο, μου λέει δεν έχω, έχει μόνο έξω θα πρέπει να βγω να ξαναμπώ και λοιπές παρόλες, που δυστυχώς μίλησαν με τον χειρότερο τρόπο στον πουλίνο, που αμέσως αντέδρασε αρνητικά.

Με τα πολλά της λέω πέσε ανάσκελα για το σπανιόλικο να τελειώνουμε, που έκανε με χαρά, αφού ξέρει το προσόν της και είναι συνηθισμένη. Μαγεία. Να κλείνει χέρια και να εξαφανίζεται ο πουλίνος σα να τον κατάπιε η γη και ξανά μανά. Κάπου εκεί, και μάλιστα χωρίς ίχνος χεριών, ήρθε η κατάθεση, που ομολογουμένως ήταν πολύ σκληρή και πήρε ξώφαλτσα κι άλλα σημεία. Την κατάλληλη στιγμή τα ζούλησε και πιο πολύ μάλιστα και ήταν πραγματικά μαγεία.

Συμπέρασμα: Προτεινόμενη 100% για βυζολάγνους, και σίγουρα με προσόντα και για τους άλλους, που λόγω της παρεξήγησης δεν μπόρεσα να εξερευνήσω πλήρως. Μία ρεβάνς θα λύσει τις απορίες μου.

Στα μείον η σχετικά μικρή συμμετοχή (τι δίολο μούγκα πηδούσαν οι γερμανοί;) και η χρήση αρκετής κρέμας.

Ωράριο εναλάσσεται αλλά κυρίως απογεματινές ώρες.

Βυζολάγνοι στα όπλα!



ΥΓ: Να πω από την θέση αυτή ένα σόρυ στον επόμενο που αγωνίστηκε σε σπασμένο τερέν αλλά μάλλον το κρεββάτι θέλει μια μικρή ενίσχυση.

Κυριακή απόγευμα και καθώς όλοι κατηφόριζαν προς παραλία, εγώ, πάντα κόντρα στο ρεύμα, ανηφόρισα με έναν συναγωνιστή στο περιποιημένο αυτό χώρο του ιστορικού και παρεξηγημένου κέντρου της Αθήνας για να λήξει όμορφα και νόστιμα το δροσερό αυτό σκ.

Υποδοχή ευγενέστατη από τσα2 και χώρος πολύ καλύτερος από τις φωτογραφίες, που σίγουρα πρέπει να αλλαχτούν, γιατί τον αδικούν. Καθαρός, ζεστός, ψηλοτάβανος, με ντουζάκι σε κάθε δωμάτιο και παντουφλίνια για τον μερακλή συναγωνιστή. Οπότε ξεκινάς με την μία καλα. Μετά το ποιηματάκι, που περιλάμβανε και λαράκι για 100 ευρώ, έγινε η ανλψ των 60 ευρώ από την τσα2, αφού επέλεξα μασαζάκι, για να φύγει η ένταση και η μπαϊλντίλα ενός μέτριου ΣΚ.

Στην ταμπακιέρα τώρα. Καρολάιν, γνωστή σε πολλούς εδώ από συμμετοχές και σε άλλους ζεστούς χώρους της Αθήνας, όπου και ακόμα είναι μοιρασμένη η καρδιά της τόσο για τον νότιο αγωνιστή όσο και για τον κεντρώο (μην τα κάνουμε κι όλα πενηνταράκια, ας ψαχτεί ο καθένας και λίγο). Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί αυτό το θεόμουνο που μόνο με ct μεγαλομεσαίας κατηγορίας μπορεί να συγκριθεί (θα εξηγήσω το γιατί και μεσαίας). Γύρω στα 22-24 (μάλλον), κοιτάει τους πουλίνους μας από περίπου το 1.78-1.80, κατάξανθο ίσο φυσικό μαλλί, πρόσωπο το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, σάκοι υπερφουσκωμένοι, τουμπανάτοι κι έκφυλοι βγαλμένοι από αμερικάνικη τσόντα καλής παραγωγής και ΚΩΛΑΡΑ (όχι αυτούς τους μικροκαμωμένους της μόδας τελευταία ούτε ελεεινίδας όμως χάλι, απλά επικός) την οποία δίνει με 100 ευρώ. Στα συν τεράστιο εγχρωμο τατουάζ στην πλάτη από λαιμό μέχρι μπάτο που συμπληρώνει την εικόνα τσόντας που σε προϊδεάζει από την αρχή για πολλά.

Μετά το σύντομο μασάζ της πλάκας, όπου ένιωσα τουλάχιστον για ώρα το φρεσκοξυρισμένο και ροδαλό μουνάκι της από πάνω μου, περνάμε στην μάχη. Μάγκες, η γκόμενα δεν απευθύνεται στον τυχάρπαστο μπουρδελιάρη, στον φοβισμένο απόφοιτο της 2ας λυκείου που πάει για να γνωρίσει τον έρωτα, ίσως μαζί και με τον πατέρα του. Είναι η γκόμενα που βλέπεις σε κάτι κυριλάτα κλαμπ στην παραλία, που ξεχειλίζει γαμήσι από παντού αλλά δεν θα 'χεις ποτέ και δε θα σε δει ποτέ. Με το αδιάφορο, μπλαζέ λουκ και την γνώση ότι είναι μούναρος σε καλεί να την καρφώσεις με μίσος και δύναμη και πράγματι σου βγάζει όλο αυτό το μένος να την αφήσεις επί τόπου απτό τρομπάρισμα. Πίπα καλή και ρουφηχτή, μειονέκτημα η χρήση χεριού, που όμως αν γίνει η παρατήρηση κόβεται, καθώς και το αραιό κοίταγμα στα μάτια. Στάση 4 μετά, όπου δεν μπορεί να περιγραφεί η θέα απτόν καθρέφτη ούτε από την πένα βραβευμένου με νόμπελ λογοτέχνη. Ωραίο στήσιμο, τατουάζ και κωλάρα θα με οδηγούσαν εύκολα στην κτθ, αλλά τσίμα τσίμα το κράτησα και την έφερα από πάνω. Εκεί αδιάκοπο χτύπημα με κραυγούλες αυτή κι εγώ να καταλαβαίνω γιατί ο κλιματισμός από την αρχή ήταν ρυθμισμένος στο 12. Ξέφυγε κι ένα σκαμπίλι πίσω, στο οποίο όμως υπήρξε ευγενική παρατήρηση (αλλά παρατήρηση). Με τα πολλά εκεί έγινε και η κτθ.

Εν ολίγοις: Βαρβάτο μουνί, που σπάνια βρίσκεις σε τέτοιου είδους χώρους, σου βγάζει όλο το μίσος να το ξεκωλιάσεις χωρίς αυτή να κάνει ΤΗΝ προσπάθεια. Βελτίωση χρειάζεται στην συμπεριφορά λίγο (αυτό το μπλαζε τσουλίστικο μπορεί άλλους να τους καβλώνει αλλά κι άλλους να τους ξενερώνει), λίγο περισσότερη πρωτοβουλία και λίγο καλύτερη πίπα. Δεν θα πει όχι σε τίποτα όμως, ούτε θα δυσανασχετήσει για στάση ή για χρόνο. Στα μείον μια μεγάλη ουλή στους βύζους απτήν επέμβαση και μια μικρή ευαισθησία που δείχνει στην ρώγα.

Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να λείψει απτό καρνέ του συνειδητοποιημένου συναγωνιστή που θέλει κάτι ποιοτικό και γενικά να πάρει ένα ΚΑΛΟ μουνί. Τα μειονεκτήματα δεν λείπουν αλλά σε γενικές γραμμές αξίζει και μια και δύο φορές.

Πάρκιν, τι να πω για ιπποκράτους, ενώ οι βαθμοί θα μπορούσαν να είναι λίγοι αυξημένοι αλλά...δεν, για τους γνωστούς περιοριστικούς λόγους.

Η μοκέτα ίσως θέλει λίγο ηλεκτρική να φύγει το χνούδι.