Κριτικές από Deicidious

Η ώρα ήταν ήδη 2 μετά τα μεσάνυχτα, όταν αποφάσισα να κατηφορίσω την Αγίου Κωνσταντίνου. Με βγάζει ο δρόμος, λοιπόν, στην Αχιλλέως. Λέω να κοιτάξω πρώτα στο 51, που είχα 4 χρόνια να το επισκεφτώ. Τότε, η ρωσίδα Ρόζα (αν δεν κάνω λάθος) με είχε δαγκώσει τόσο δυνατά στο μπράτσο, που κυκλοφορούσα ενάμιση μήνα σαν να έχω κάνει τατουάζ οδοντοστοιχία. Έκτοτε, δεν είχα ξανατολμήσει να πάω.

Μπαίνω στο άθλιο σαλόνι, βγαίνει η τσατσά με τις λευκές μπασκετικές κάλτσες και μου ανακοινώνει το πρόγραμμα (όλα με 20 ευρώ). Περιμένω κάνα τέταρτο, ώσπου βγαίνει η κοπέλα από το δωμάτιο με ένα πολύ σέξι κορδονάτο εσώρουχο, τύπου... Μπόρατ! Δίνω το 20άρικο και μπαίνω στο δωμάτιο.

Πρώτο σοκ: Τεράστια διαμπερής τρύπα στον τοίχο, στο ύψος του κρεβατιού. Κοιτάζω και βλέπω... το διπλανό δωμάτιο!

Το προσπερνώ, καθώς θυμάμαι ότι έχουν δει και χειρότερα τα μάτια μου.
Δεν περνάνε πάνω από 5 λεπτά, κι έρχεται η κοπέλα. Τάνια από Ουγγαρία (δουλεύει και Φυλής 54, κατά δήλωσή της), μαυρισμένη από σολάριουμ, με ξανθό ράστα μαλλί μαζεμένο κότσο, πεσμένο δυάρι βυζί και αραιή οδοντοστοιχία.

Δεύτερο σοκ: Ξεκινάει στοματικό και γλείψιμο στο στήθος μου. Σταματάει ξαφνικά, πηδάει πίσω, παίρνει το κωλόχαρτο, κόβει δυο μεγάλα κομμάτια, τα κάνει μπάλες, ξαναπηδάει στο κρεβάτι και... βουλώνει την τρύπα στον τοίχο! «Τι έγινε; Ποντίκι;» λέω έκπληκτος. «Κοιτάει ο δίπλα», λέει και συνεχίζει το στοματικό, σαν να μην έγινε τίποτα. Περιττό να πω ότι δίπλα... το δωμάτιο ήταν άδειο. Βάζει κρέμα παντού (άδειασε ένα μέρος και πάνω στην καπότα) και ξεκινάμε με πισωκολλητό κομοδινάτο. Καμία απόκριση.

Τρίτο σοκ: Πάω να χαΐδέψω τα πόδια της. Ζούγκλα. Μιλάμε για αξυρισιά τουλάχιστον μίας εβδομάδας, χωρίς καμία υπερβολή.

Παραδόξως δεν μου πέφτει, αλλά συνεχίζω αγκομαχώντας. Σταματάει ξαφνικά.
-«Κώλο;»
-«Τι;»
-«Κώλο, δίνω» λέει.
-«Κομοδίνο, τι κωλοδίνω» της απαντάω.
Δεν καταλαβαίνει, ξαναβλέπω τα πόδια της και μου πέφτει. Γυρνάμε σε ιεραποστολικό, κλείνω τα μάτια, σκέφτομαι τη Μαργαρίτα από Βέργας και μου σηκώνεται. Ξεκινάμε. Ανοίγω τα μάτια, βλέπω το εσώρουχό της στο κομοδίνο και περνάει από το μυαλό μου ο Μπόρατ. "Γρήγορα", λέει. Μου ξαναπέφτει. «Να τελειώσω στο στόμα σου;» «Όχι στόμα! Εδώ», λέει και μου δείχνει την κοιλιά της. Τελειώνω, σκουπίζεται και φεύγει. Αηδιάζω. Ψάχνω καθρέφτη να με μουτζώσω, αλλά δεν υπάρχει. Γυρνάω σπίτι κακήν κακώς για να πλυθώ και ανοίγω τον υπολογιστή. Όχι, ρε πούστη, κάτι ξέχασα. Γυρνάω στο μπάνιο, με μουτζώνω και με τα δύο χέρια και ανοίγω το Word…

Χτες, Τετάρτη, με βγάζει ο δρόμος στην Καλλιφρονά. Είχα 4 χρόνια να περάσω από το συγκεκριμένο σπιτάκι, οπότε είπα να ρίξω μια ματιά.

22:01
Μου ανοίγει την καγκελόπορτα η τσατσά και μου λέει ότι η κοπέλα είναι στο δωμάτιο. Περιμένω, λοιπόν, μόνος στο σαλόνι.

22:18
Η κοπέλα βγαίνει για... 1 δευτερόλεπτο στην πόρτα, λέγοντας καλησπέρα, και ξαναμπαίνει μέσα. Ούτε που πρόλαβα να τη δω (η μισή φάνηκε). Δε γαμιέται, λέω, θα μπω. Μου λέει η τσατσά: "Πάω να σου ετοιμάσω το δωμάτιο". Οκ, λέω, και περιμένω...

22:35
Ένα τέταρτο μετά, εμφανίζεται η τσατσά και με οδηγεί στο δωμάτιο.
Με είχε ήδη πάρει ο ύπνος.
-Τιμή, προγράμματα; Δεν μου είπατε κάτι.
-30 ευρώ είναι. Έχει πολλά προγράμματα η κοπέλα, θα σου τα πει η ίδια. Κάτσε με την ησυχία σου, είναι στο δωμάτιο η κοπέλα, θα έρθει σε λίγο.

22:40
Βλέπω σάπια '90s τσόντα στο δωμάτιο και ξαπλώνω.

22.50
Τελείωσε η πρώτη σκηνή. Πάμε στη δεύτερη. Ακούω και mp3 στο κινητό, μπας και περάσει λίγο η ώρα.

23.00
Στην τηλεόραση συνεχίζουν να γαμιούνται, αλλά εμένα με έχει πάρει σχεδόν ο ύπνος. Ούτε με μανιβέλα δεν θα μου σηκώνεται.

23.05
Τρίτη σκηνή στην τσόντα. Δεν έχω κουράγιο να σηκωθώ από το κρεβάτι. Τα μάτια κλείνουν.

23.12
Πάνω που είχα κλείσει τα μάτια, ακούω την καγκελόπορτα και πετάγομαι. Κοιτάζω την ώρα στο κινητό, αλλάζω άλμπουμ στην playlist και ξανακλείνω τα μάτια, να χαλαρώσω.

23.16
Ακούω την πόρτα του διπλανού δωματίου να ανοίγει. Τινάζομαι από το κρεβάτι. Ήγγικεν η ώρα!

23.20
Μπα, δεν φαίνεται πουθενά! Φολς αλάρμ.

23.21
Ανοίγει η πόρτα! Επιτέλους! Σοκ... Τι μπάζο είναι αυτό! Άσχημο αδύνατο σώμα, εντελώς φλατ κώλος, κακάσχημο πλαστικό βυζί και μύτη γριάς μάγισσας.
Μου λέει το όνομά της (Δηώ -έτσι γράφεται, κι ας είναι από το... Διονύσης), με ρωτάει το δικό μου και βάζει το προφυλακτικό στο πεσμένο πέος. Πίπα για 1 λεπτό, βλέπω τσόντα για να μου σηκωθεί, και παραδόξως σηκώνεται. Γυρνάει πλάτη και ανεβαίνει από πάνω, αλλά με κόντρα λεκάνη. Σταματάμε γρήγορα και γυρνάει σε ιεραποστολικό... με εντελώς κλειστά πόδια. Τη βλέπω πιο προσεκτικά... και μου πέφτει αμέσως. Αρχίζει να μου τον παίζει με το χέρι και τελειώνω. Με καληνυχτίζει και φεύγει.

Σκουπίζομαι και κοιτάω το κινητό, να δω τι ώρα πήγε... 23.27!
Γυρνάω στον καθρέφτη, δίπλα στο κρεβάτι. Με μουτζώνω.
Ντύνομαι και... ανοίγει ξαφνικά η πόρτα. Μπαίνει η Δηώ... για να ανάψει το θερμοσίφωνα! (Ο πίνακας είναι μέσα στο δωμάτιο. ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ!)
Φεύγω κακήν κακώς. Τα ξαναλέμε σε 4 χρόνια.

Παραδοσιακός πελάτης της Εύας στην Αλκαμένους, ήξερα ότι δεν είναι σήμερα και είπα να δοκιμάσω την τύχη μου με κάποια άλλη.
Πετυχαίνω λοιπόν τη Βικτώρια. Ξανθό καρέ μαλλί, 45άρα καλοστεκούμενη (τρομερό σώμα, σπασμένο πρόσωπο), με πολύ ωραίο μωβ σετ εσωρούχων και ασορτί κάλτσες. Δίνω το 20άρικο και μπαίνω.
Ύστερα από... 25 λεπτά (είχε άλλους 2 πελάτες, έκανε σαλόνι, μιλούσε με την τσατσά), έρχεται και η Βικτώρια. Μου λέει κάπως απότομα να ξαπλώσω, μου βάζει οινόπνευμα στα χέρια (!) και αρχίζει να με γλύφει (αφού της ξεκαθάρισα ότι δεν θέλω ακάποτο). Έλεγε κάτι παπαριές ενδιάμεσα (π.χ. για το πετσάκι μού είπε "η μάνα σου φταίει που δεν το έκοψες, έκανε πολύ λάθος η μάνα σου! -μιλάμε για την απόλυτη ξενέρα) και μου λέει στα 2 λεπτά "Σήκω, να σε γλύψω όρθια". Σηκώνομαι, πάμε στον καθρέφτη και αρχίζει τσιμπούκι. Στο 1 λεπτό (ζήτημα να ήμουν 3-4 λεπτά στο δωμάτιο) χτυπάει η πόρτα κι αυτή λέει... "Έρχομαι!". "Έλα να τον βάλουμε λίγο" λέει και γυρνάει. Ε, ξενερώνω αμέσως και μου πέφτει. Μου τον παίζει μισό λεπτό με το χέρι και τελειώνω στο στόμα της με την καπότα. "Ε, δεν σηκώνεται όλες τις μέρες" λέει, και μένω μαλάκας! Τρομερή ήττα. Μαύρο στην τσατσάρα, μαύρο από εδώ μέχρι τη Μόσχα.

Αφού γύρισε ο χρόνος, λοιπόν, λέω κατά τη 1 να περάσω από τη Βούρβαχη. Φαντάστηκα ότι θα γίνεται λαϊκό προσκύνημα, αλλά τελικά δεν ήταν κανένας πελάτης μέσα. Εμφανίζεται η θεία Λάνα (καλοβαλμενη 40άρα Ρωσίδα, με δυάρι φυσικό στήθος και τρομερή κωλάρα), όλο γκάβλα. Την είχα επισκεφτεί κι άλλη μία φορά πριν από καιρό, αλλά δεν είχα μείνει απόλυτα ικανοποιημένος για έναν και μόνο λόγο: με "κλείδωνε" με τις στάσεις που επέλεγε, και δεν μπορούσα να μπω ολόκληρος.
Μπαίνω, λοιπόν, με συνοπτικές διαδικασίες στο δωμάτιο και έρχεται η θεία Λάνα με ψηλές μαύρες κάλτσες και σχεδόν ισοϋψείς μαύρες μπότες. Για 20 λεπτά, αυτή τη φορά, είπα τον δεσπότη Παναγιώτη. Μου άλλαξε τον αδόξαστο. 69, στα τέσσερα, από πάνω και κόντρα, από πάνω και πλάγια, από πάνω και κανονικά, ιεραποστολικό και στο τέλος μια πίπα απίστευτη (αν και κανονικά δεν είναι το δυνατό της σημείο), με προφυλακτικό πάντα, στην οποία κατέθεσα. Σίγουρα θα την επισκεφτώ ξανά με την πρώτη ευκαιρία.

Μετά το κάζο στην Αλκαμένους, ανεβαίνω προς Μαγνησίας, με την ελπίδα ότι θα συναντήσω την Τζίνα.
Τελικά, δούλευε απόγευμα. Στη θέση της η Βίκυ (η γνωστή από Διδύμου και άλλα).
Ρωσίδα με έντονα ανατολικά χαρακτηριστικά, τροφαντή, με αρκετά μεγάλο φυσικό βυζί (και μεγάλη ρώγα), στρινγκ-κορδόνι και διάθεση σούπερ.
Αφού με χάιδεψε για κανά πεντάλεπτο (!), μου έβαλε προφυλακτικό και άρχισε να γλείφει αρχίδια και λίγο πάνω από την κωλοτρυπίδα.
Με έκανε τούρμπο και, ύστερα από μια πεντάλεπτη φοβερή πίπα, ξεκινάμε ιεραποστολικό στο οποίο και κατέθεσα.
Ευγενέστατη, με τρομερό τσιμπούκι και διάθεση. Θα ήθελα να μιλάει λίγο παραπάνω στο σεξ, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στο εικοσάευρω.
Θα την ξανατιμήσω. Θα είναι εκεί κάθε πρωί.

Μεσημεράκι, γύρω στη 1, μπαίνω στο συμπαθητικό αυτό μαγαζί, όπου είχα τιμήσει κάποιες φορές την Εύα (και είχα μείνει πολύ ευχαριστημένος). Σήμερα, λοιπόν, ήταν η Άννα. 35άρα Ρωσίδα, με καρέ μαλλί, ωραίο δυάρι στήθος και αρκετά σφιχτό σώμα (αν εξαιρέσεις την πλαδαρή κοιλιά-σωσίβιο). Μπήκε με μάλλον καλή διάθεση, άρχισε να με χαϊδεύει και βάζει κατευθείαν προφυλακτικό.
1 λεπτό πίπα, 1 λεπτό ιεραποστολικό (όπου ξενέρωσα από το αξύριστο -για κανά μήνα- μουνί) και 1 λεπτό πισωκολλητό (όπου καθόταν με εντελώς κλειστά τα πόδια). Στα 4 λεπτά σταματάει και γυρνάει. Μου λέει: Καλά, με κοροϊδεύεις, ακόμα δεν τελείωσες;
Ε, εκεί τα παίρνω και της λέω ευγενικά: Πήγαινε, κορίτσι μου, δεν κάνεις για τη δουλειά.
Μα εσύ φταις, λέει. Δεν είναι στούντιο εδώ!
Εντάξει, της λέω, πήγαινε, εμένα δεν με ξαναβλέπεις.
Έφυγα κακήν κακώς και δεν ξαναπατάω, τουλάχιστον όχι με τη συγκεκριμένη.

Χτες το βράδυ, γύρω στις 12, άλλη μια βόλτα από Βουλιαγμένης (μιας και τα γειτονικά στούντιο -Βούρβαχη, Ηλία Ηλιού, Φραντζή- δεν είχαν τίποτα το ιδιαίτερο). Πετυχαίνω την Τζούλι, για την οποία δεν έχουν πολυγραφτεί πράγματα εδώ μέσα. Ένας συναγωνιστής στο δωμάτιο, κανένας στο σαλόνι. Η ευγενέστατη (ίδια με προχτές) τσατσά με ρωτάει αν θέλω μπίρα ή νερό και κάνει την εισαγωγή για την Τζούλι. Μετά από 5 λεπτά, βγαίνει από το δωμάτιο και χάνω το φως μου! Λετονικό άτι, νταρντανοειδές, με ξανθό σγουρό μαλλί μέχρι τους ώμους (και ούτε), με τριαροτεσσάρι φυσικό βύζο και λίγα κιλά παραπάνω (στην κοιλιά), τα οποία προσπέρασα. Μου θύμισε αυτές τις Βαυαρές με τα τεράστια βυζιά στη γερμανική επαρχία.

Δίνω το 50άρικο και μπαίνω στο δωμάτιο. Η κοπέλα μπαίνει στο μπάνιο και έρχεται ύστερα από 5 λεπτά, μέσα στο χαμόγελο.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, όταν έβγαλε το μπέιμπι ντολ, το σώμα της ήταν υπερβολικά σφιχτό (αν εξαιρέσεις την κοιλίτσα, ξαναλέω).

Αρχίζει τα χάδια, μου σηκώνεται κι εμένα, βάζει λάστιχο και παίρνει συμπαθητική πίπα (χωρίς γλείψιμο στα μπαλάκια), κοιτώντας με στα μάτια. Τη γυρνάω στα τέσσερα και τη σφυροκοπάω για 5 λεπτά. Αλλαγή σε ιεραποστολικό, γλείφοντας τις βυζάρες της και σφυροκοπώντας για δέκα λεπτά (ενώ αυτή με κοιτούσε στα μάτια), οπότε και κατέθεσα. Τόσο χαμογελαστό πλάσμα δεν νομίζω να έχω ξαναδεί. Ρε μπαζόλες ελλεηνίδες, πηγαίνετε μια βόλτα από Βουλιαγμένης, να μάθετε πώς χαμογελούν. Σίγουρα θα ξαναπάω. Δουλεύει Δευτέρα πρωί.

Τις προάλλες, λίγο πριν κλείσει αυτό το συμπαθητικό στουντιάκι (γύρω στις 2 το βράδυ), πετάγομαι να δω ποια κοπέλα δουλεύει.

Η Εύα είναι, λέει η συμπαθέστατη τσατσά και με βάζει στο άδειο σαλόνι.

Σε 1 λεπτό έρχεται και η κοπέλα. Και τι βλέπω; Η Εύα από το Φυλής 104!

Δίνω το 50άρικο και μπαίνω στο δωμάτιο. Ό,τι και να πω για την κοπέλα είναι λίγο.

Τρομερό 4άρι φυσικό βυζί, σφιχτό νταρντανοειδές σώμα, πολύ καλή πίπα (εδώ χωράει ακόμα βελτίωση), αλλαγή στάσεων με μεγάλη άνεση και πολύ υπομονετική (Έμεινε 25 λεπτά μέσα. Βέβαια, δεν χτύπησε κουδούνι, αλλά δεν έχει καμία σημασία.)

Στο τέλος, πολύ ωραία κουβέντα, ίσως η καλύτερη που έχω κάνει με ιερόδουλο (μετά τη Λίτσα που δούλευε κάποτε στο Φυλής 104).

Θα είναι εκεί Τρίτη βράδυ και Πέμπτη πρωί. Σπεύσατε!

Στο συγκεκριμένο σπίτι είχα πάρει πριν από ένα μήνα περίπου τη μιλφ Άντζελα, η οποία έκανε πάρα πολύ καλό πρόγραμμα και έδειχνε φοβερή διάθεση.

Σήμερα το μεσημέρι, πέρασα πάλι μήπως πετύχω αυτήν ή τη γνωστή θεία Όλγα. Τελικά, έλειπαν και οι δύο (αύριο επιστρέφει η Όλγα, μετά τις 10/9 η Άντζελα). Εμφανίζεται η Μαρίνα, μέτρια ξανθιά ρωσίδα μιλφ. Ετοιμάζομαι να φύγω, ώσπου μου λέει η τσατσά: Κάνει ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα με την Άντζελα!

Χτυπάει το καμπανάκι μου, δίνω το 25ευρω και μένω.

Τι το 'θελα ο μαλάκας; Ήρθε ύστερα από 5 λεπτά και έφυγε ύστερα από άλλα 5.

Ξεκίνησε με αερόπιπα 1 λεπτού και συνέχισε με το χέρι για άλλο ένα. Νόμιζε ότι θα τελειώσω με μαλακία!!!

Της ζητάω να γυρίσει σε ιεραποστολικό και ξίνισε. Μπαίνω για ένα λεπτό και της ζητάω να γυρίσει στα τέσσερα, γιατί δεν βολευόμουν. Και μου λέει "Όχι, θέλω χύσει έτσι!". Μα δεν μπορώ, λέω. "Όχι, έτσι μόνο" λέει!

Ε, γυρνάω και της λέω να με τελειώσει με μαλακία. Μέσα σε 30 δευτερόλεπτα είχα τελειώσει. Έφυγε απευθείας, με ένα γεια.

Γενικώς, στο μαγαζί θα ξαναπάω μήπως βρω Όλγα ή Άντζελα. Τη Μαρίνα όμως δεν πρόκειται να την ξαναπάρω, γιατί δεν ξέρει πόσο γαμήθηκα για να βγάλω αυτό το 25ευρω από την τσέπη.

Τελευταία μέρα της Βαλεντίνας τις προάλλες, πριν πάει Τσεχία.

Μπαίνω μέσα κατά τις 2 το βράδυ και γινόταν προσκύνημα. Γεμάτα τα δύο δωμάτια κι άλλοι τρεις συναγωνιστές στο σαλόνι.

Όχι, ρε πούστη, λέω, τι κάνω τώρα. Βγαίνει η Βαλεντίνα, εμφανώς αδυνατισμένη, καλά μαυρισμένη, με χαμόγελο σούπερ κι ένα κορδόνι που σε κόλαζε.

Κάθομαι και περιμένω. Τελικά, έκατσε μόνο ένας από τους συναγωνιστές. Οι άλλοι δύο την έκαναν.

Μπαίνω κι εγώ με τη σειρά μου στο δωμάτιο και περιμένω. Τελειώνει η Βαλεντίνα με τον άλλο, πλένεται κι έρχεται ύστερα από λίγο, με ένα σούπερ χαμόγελο.

Αρχίζουμε με χαλαρή κουβέντα, δεν δείχνει καθόλου βιασύνη. Μου ρουφάει τα αρχίδια σαν λυσσασμένη, με ταυτόχρονο χάιδεμα της κωλοτρυπίδας, βάζει ένα τζελ στις βυζάρες της και ξεκινάει ισπανική. Βάζει καπότα, ξεκινάει τρομερή πίπα και τη στήνω σε ιεραποστολικό. Για 10 λεπτά δεν σταματάω, ενώ αυτή έχει σηκώσει τα πόδια στον ουρανό (είναι ευλύγιστη, παρά τα κιλά της). Συνεχίζουμε (ευτυχώς, γιατί αργούσα, αλλά δεν είχε χτυπήσει κουδούνι) στα τέσσερα και τελειώνουμε με τρομερή πίπα (με προφύλαξη), όπου έκανε πάλι σαν μανιακή.

Από το ίδιο ίδρυμα έχω πάει με Λάνα και Εμμανουέλλα. Η Λάνα ήταν πολύ φέικ για τα γούστα μου, ενώ με έσπρωχνε με τον κώλο της και δεν μπορούσα να μπω κανονικά. Η Εμμανουέλλα, από την άλλη, είχε εκπληκτικό χαμόγελο και τέλεια συμμετοχή. Αν θυμόμουν ημερομηνίες, θα έγραφα και ξεχωριστή κριτική.

Έφυγα, λοιπόν, σχεδόν ευτυχισμένος από τη Βούρβαχη. Προσγειώθηκε μάλλον απότομα όμως λίγο αργότερα.

Πήγα να τσιμπήσω σουβλάκια, για να έρθω στα ίσα μου. Μπαίνω μέσα, παραγγέλνω, κι ο (γνωστός μου) ψήστης αρχίζει και γελάει.

"Καλά, ρε μαλάκα, πού ήσουνα;"

"Γιατί;" ρωτάω.

Κι απαντάει αφοπλιστικά: "Την έχεις βάλει ανάποδα την μπλούζα, ρε μαλάκα, πού πας;"

Αν και είχα πολλές μικροδουλίτσες να κάνω, τις είχα καθυστερήσει όλες για να απαντάω στις παπαριές του Agisilaos016. Όταν, μάλιστα, άρχισε να βρίζει τον Μαύρο Θάνατο και να υπερασπίζεται τις μπαζόλες, άρχισα να σκέφτομαι τη λύση του στούντιο. Στο κόλπο με έβαλε κι ο Pitsirikos1: Δεν κατεβαίνεις στο Βουλιαγμένης 68 να κάνεις ένα σκάουτινγκ για τη Τζούλι, να δούμε ποια είναι; Κάνω μπάνιο, ντύνομαι, παίρνω ταξί και με αφήνει ο ταξιτζής αριστερά στη Βουλιαγμένης. Συνεχίζω αριστερά και βλέπω το φωτάκι με τις σκάλες. Εντελώς μηχανικά κι ασυναίσθητα μπαίνω μέσα. Ωχ, τι έγινε; Φτου, ο μαλάκας μπήκα στο 83! Α, ρε αβράμη, με ζάλισες με τις μαλακίες σου και το 'χασα το μυαλό! Τέλος πάντων, ας ανέβω να δω ποια είναι, λέω, και πάω μετά απέναντι, στο 68. Μπαίνω, με καλωσορίζει ο ευγενέστατος τσάτσος και βλέπω ότι δεν υπάρχει κανένας συναγωνιστής (λόγω ημέρας) σε δωμάτιο και σαλόνι.

Η κοπέλα μας, μου λέει, η Σουζάνα. Τη βλέπω και, χάνοντας τη μιλιά μου, δίνω το πορτοφόλι στον τσάτσο να βγάλει αυτός το πενηντάρικο. Με βάζει στο μεγάλο δωμάτιο και μου λέει: "Πρόσεχε, γιατί ουρλιάζει."

Έρχεται ύστερα από δυο λεπτά η Σουζάνα (ξανθιά, γύρω στα 40, με σώμα εικοσάρας, τέλεια γυμνασμένο, με στήθος εναμισάρι και κώλο-φωτιά), χαιρετάει στα αγγλικά και αρχίζει να βγάζει τα εσώρουχά της.

1) Τι ρώγα ήταν αυτή! Άνετα κρεμάς παλτό! Τόσο σκληρή, μεγάλη και πεταχτή ρώγα δεν έχω ξαναδεί!

2) Τι κωλοτρυπίδα δουλεμένη ήταν αυτή! Έχασα το φως μου.

Στέκομαι όρθιος και ξεκινάει ένα πολύ καλό τσιμπούκι, το οποίο έγινε ακόμη πιο έντονο όταν ξάπλωσα.

Χωρίς να μιλάει, αλλά κοιτώντας με πρόστυχα όλη την ώρα, αρχίζει την ιππασία για ένα πεντάλεπτο. Ήταν σαν να κάνει ροντέο, αφού ξέρει να ζουλάει τα αρχίδια με τη μέση της και να σου ανεβάζει τη λίμπιντο ακόμη περισσότερο.

Συνεχίζουμε με δεκάλεπτο σφυροκόπημα στα τέσσερα, με ταυτόχρονο χάιδεμα της κωλοτρυπίδας, κόντρα στον καθρέφτη. Ουρλιάζει σαν τρελή. Χτυπιέται. Έχει γίνει μούσκεμα, όπως κι εγώ. Χύνω και κάθεται δυο λεπτάκια για μασάζ και κουβέντα. Θα είναι εδώ για ένα μήνα ακόμα και μετά γυρνάει στην Τσεχία. Προλάβετε!

Pitsirikos1, με το που κατέβηκα δεν είχα κουράγιο να πάω απέναντι, ούτε για σκάουτινγκ. Πήρα ταξί και την έκανα για σπίτι. Σόρρυ.

Αβράμη, σ' ευχαριστώ που έκανες τόσο σκληρό το παπάρι μου και μου ζάλισες τα αρχίδια με τις μαλακίες σου!

Επίσκεψη σήμερα το πρωί, στο ξεκίνημα της βάρδιας.

Στο συγκεκριμένο μπουρδέλο πήγαινα συνέχεια πριν από μερικά χρόνια με την αξέχαστη "θεία" Τζένη", για όσους θυμούνται (έχει σταματήσει να δουλεύει, γενικώς).

Η κοπέλα ήταν η Μαρίνα. 45άρα Ρωσίδα με 2άρι στήθος, ξανθό φουσκωτό καρέ μαλλί και τυπικά καλό σώμα.

Από πλευράς υπηρεσιών, τώρα. Της ζήτησα μόνο τσιμπούκι (με προφύλαξη, εννοείται).

Στο τσιμπούκι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Δέχεται καθοδήγηση, είναι πολύ φιλική και δεκτική, αλλά μέχρι εκεί.

Για ένα ξαλάφρωμα δεν είναι καθόλου κακή επιλογή (ειδικά αν τη συγκρίνεις με τη Βίκη, που ήταν την ίδια ώρα στο Βιργιλίου Μπενάκη).

Επίσκεψη χτες το απόγευμα. Είχε προηγηθεί τηλέφωνο, με το οποίο έμαθα ότι είναι η Κάρμεν. Είχα διαβάσει τη σχετική κριτική, οπότε είπα να περάσω μια βόλτα. Μόλις εμφανίστηκε η κοπέλα, δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Φορούσε ένα ολόσωμο τιγρέ baby doll, είχε αρκετά παχάκια, αλλά με τράβηξαν η κωλάρα της και η ευγένειά της (συν το ότι δεν υπήρχε αναμονή).

Μπήκε μέσα ύστερα από πέντε λεπτά. Ήταν αρκετά ομιλητική και ευγενική. Λέει ότι είναι Βραζιλιάνα, αλλά στην καλύτερη περίπτωση να είναι Ρουμάνα. Έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ρόγα, που με άφησε άφωνο. Ιδανική για γλύψιμο! Το σώμα έχει πολλές ατέλειες. Η κωλάρα, όμως, είναι γεγονός!

Μετά από μια αρκετά καλή πίπα (όχι κάτι συγκλονιστικό) την πήρα διαδοχικά σε ιεραποστολικό, πλάγια και στα τέσσερα, όπου και κατέθεσα, αφού ήθελα να βλέπω αυτήν την αφράτη κωλάρα. Η κοψιά της είναι κάπως σαν της Μαρίας της Θεσσαλονικιάς (αν και δεν συγκρίνονται σε τίποτα!). Γενικώς, μια αρκετά καλή επιλογή, με την οποία δεν κλαις τα λεφτά σου, σε καμία περίπτωση. Είναι εκεί κάθε Τετάρτη.

Μόλις γύρισα. Τα χέρια μου τρέμουν. Τα πόδια μου δεν τα νιώθω.

Η ρωσίδα Εύα είναι γύρω στα 40, είναι αρκετά γεμάτη, έχει τεσσάρι βυζί και κάνει μία από τις καλύτερες πίπες που μου έχουν κάνει ποτέ.

Μόλις μπήκα στο μπουρδέλο, περίμενα πάνω από 15 λεπτά, μέχρι να βγει από το δωμάτιο.

Όταν μπήκα στο δωμάτιο, ήρθε ύστερα από 3-4 λεπτά. Ξεκινάει με γλύψιμο στα αρχίδια, στα πόδια και χαμηλά, κοντά στην κωλοτρυπίδα. Είχα αρχίσει να τα χάνω. Με μια κίνηση-ματ βάζει το προφυλακτικό με το στόμα και ξεκινάει μια 20λεπτη πίπα έπος. Μου τον εξαφάνισε εντελώς. Ταυτόχρονα, μου χάιδευε την κωλοτρυπίδα.

Όταν είδα ότι δεν άντεχα, της τραβάω το κόκκινο κορδόνι στην άκρη, τη βάζω σε ιεραποστολικό και τη σφυροκοπάω για δύο περίπου λεπτά. Αυτό ήταν. Με χαμόγελο, μου βγάζει την καπότα με πανάκι και με χαιρετάει.

Θα είναι εκεί κάθε βράδυ, είπε. Την επόμενη φορά, θα την πάρω πισωκολλητό, μιας και δεν πρόλαβα τώρα. Έχει αυτήν την κλασική αγύμναστη, τροφαντή κωλάρα, κι αυτό το κορδόνι που φοράει σε κολάζει. Και το καλύτερο όλων; Μόνο με 20 ευρώ.

Επίσκεψη χτες αργά μετά τα μεσάνυχτα, στην Άννα (τρανσέξουαλ, για όποιον έχει αμφιβολία). Μάλλον ήταν προς το τέλος της βάρδιας και ήταν κουρασμένη (θα εξηγήσω πιο κάτω).

Εμφανισιακά, η Άννα τραβάει αμέσως την προσοχή. Μαυρισμένο δέρμα, κωλάρα, tanlines από το στρινγκ μαγιό της, τσιμπουκόχειλα και δυάρι στήθος.

Στο δωμάτιο τώρα. Αν και δεν εμφανίστηκε κανένας όσο βρισκόμουν στο στούντιο, μου φάνηκε πολύ ξεπέτα (επιπέδου Φυλής).

Ίσως έφταιγε η κούραση, επειδή ήταν ήδη αργά. Επίσης, μεγάλη μουγγαμάρα. Δεν άνοιξε σχεδόν καθόλου το στόμα της.

Πίπα τυπική, με αρκετό χέρι (όχι συνηθισμένο για τρανς), δίλεπτο πήδημα σε δύο στάσεις, τέλος στα τέσσερα και καληνύχτα.

Προσωπικά, δεν με ικανοποίησε. Φίλος, μη μέλος του σάιτ, πήγε λίγο αργότερα και έμεινε αρκετά έως πολύ ικανοποιημένος.

Αν η αμοιβή ήταν στα 20 ευρώ, θα ξαναπήγαινα άνετα. Με 50, αποκλείεται.

Άλλες δύο επισκέψεις στο συγκεκριμένο μαγαζί. Μία φορά την προηγούμενη Τετάρτη με την Ιταλίδα Βανέσα και άλλη μία φορά χτες, με τη Ρουμάνα Φλώρα. Πάμε στην πρώτη: πετίτ, μικρό στήθος (1), λωρίδα στο μουνί, ωραίο στήσιμο και αρκετή ώρα μέσα. Με τελείωσε με πίπα.

Η Φλώρα, παιχνιδιάρα, πετίτ κι αυτή, γύρω στα 25 (έχει εμφανιστεί και στο Ρεμούνδου 21Α), με πολύ καλή πίπα, όλες τις στάσεις, το νιώθει και θα την ξανατιμήσω. Μοναδικό μειονέκτημα το γεγονός ότι ήταν ελαφρώς αξύριστη (το μουνί, πάντως, ήταν εντελώς ξυρισμένο και άφηνε να το χαϊδέψεις).

Ύστερα από μια απογοητευτική περιπλάνηση στη Λιοσίων, κατέληξα στο "σπιτάκι" της Ξανθίππης, το οποίο είχα να επισκεφτώ σχεδόν 2 χρόνια. Εμφανίζεται μια 35άρα Τσέχα, η Σάρα (ξανθιά, γύρω στα 35, με καταπληκτικό ζουμερό σώμα, χωρίς περιττά κιλά). Μου είπε ότι ήταν εκτάκτως εκεί για την Πέμπτη και ότι κανονικά εμφανίζεται σε στούντιο (Λέλας και Παιωνίου) με το όνομα Έβελυν! Πάμε στο ψητό: εξαιρετικά φιλική, μουνί ξυρισμένο, με ένα μικρό αραιό τριγωνάκι στην κορυφή, απίστευτη πίπα, και έρχεται από πάνω. Συνεχίζουμε κανονικά και τελειώνουμε στα τέσσερα. Σύνολο: γύρω στα 20 λεπτά (μιας και δεν είχε κόσμο να περιμένει). Δεν μπορώ να κρίνω συνολικά το μπουρδέλο, αλλά τη Σάρα θα την ξαναψάξω!

Δεν είχα ξαναδεί το μαγαζί στην περιοχή. Εκείνη την ώρα (00.15) δεν ήταν πολλά σπίτια ανοιχτά εκεί γύρω, οπότε μπήκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Εξαιρετικός ο χώρος, σε κερδίζει με την πρώτη ματιά, όπως και η ευγενέστατη τσατσά. Η κοπέλα συστήθηκε ως Νατάσα (από Ουκρανία) και ήταν η πρώτη της μέρα στο μαγαζί. 20 ευρώ η τιμή (όχι 30 που αναφέρεται πιο πάνω), οπότε δεν το σκέφτηκα και πολύ. Η ξανθιά κοπέλα έχει τα κιλά της, σφιχτό κώλο (παρά τα κιλάκια), αλλά το στήθος είναι μικρό (1,5-2), ενώ δεν επιτρέπει γλύψιμο (και καλά κάνει, ενδεχομένως). Στο ζουμί, τώρα: μέτριο στοματικό, σχεδόν μηδενική συμμετοχή (ήταν εντελώς παθητική), αλλά διάθεση να κάνει οποιαδήποτε στάση, χωρίς να αντιδρά και να λέει "τελείωνε". Έμεινα μέσα γύρω στα 15 λεπτά, αλλάζοντας 4 στάσεις (στην αρχή ήρθε και αποπάνω, χωρίς να παραπονεθεί). Τελικά, όμως, αναγκάστηκα να τελειώσω με "μαλακία", για τον απλούστατο λόγο που θα σας έλεγα να την αποφύγετε: ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟΣΗ ΚΡΕΜΑ ΣΕ ΜΟΥΝΙ! Θα μπορούσα μέχρι και ολόκληρος να μπω μέσα (δεν ξέρω αν ήταν κρυμμένος και κάποιος συναγωνιστής μέσα στο μουνί της εκείνη την ώρα!).