Κριτικές από βυζολάγνος

Του αυνανίζειν οπαδός, δεν υπολόγισα ο χαζός,
το χέρι πως θα στραμπουλήξω και τώρα πώς θα εκσπερματίσω;

Και αναγκάστηκα τυπόνια, μες των πορδέλων τα σαλόνια,
να ψάχνω θείτσα ευπρεπή, φουλ πρόγραμμα ήθελα αβλεπί.

Ντόπιο μιλφέιγ απαντώ, σκερτσόζα σουσουράδα,
με λίγη κυτταρίτιδα για να'χει νοστιμάδα.

Πέρασε μέσα νεαρέ, ρίχτα να κάνουμε σεφτέ,
με υπνωτίσαν τα βυζιά, εικοσαρούμπα έχε γειά.

Επάλειψη με οινόπνευμα κάνω στο εργαλείο,
τσόντα κοζάρω στην τιβι και μπαίνει το αιδοίο.

Την έφερα από πάνω μου να γλείφω το κωλί της,
σαν κανταΐφι ήτανε το τριχωτό μουνί της.

Ακάποτο δεν έκανε, ξενέρωσα τα μάλα,
μήπως να πάω έπρεπε στη Ζάνα τη σεξουάλα;

Στο δουλεμένο γκρόβερ της έβαζα δαχτυλάκι
και η τσατσά στο ράδιο άκουγε Μαζωνάκη.

Σε στάση ιεραπόστολου ρωγίδια πιπιλάω,
της λέω ήρθε η ώρα μου κουλούρι για να φάω.

Στα τέσσερα μου στήθηκε, το θέαμα ήταν ποίηση,
στοχεύω δήθεν τη σχισμή μα ήτανε προσποίηση.

Πρώτη προσπάθεια αράουτ, δεύτερη στο δοκάρι,
στην τρίτη τοποθέτησα στη σούφρα το παπάρι.

Αναγνωριστικές μπασιές μην κάνει και τσινίσει,
έβαλα νίτρο ξαφνικά κουδούνι μη χτυπήσει.

Στο γαριδάκι οφείλονταν τα ψευτοβογκητά
ή μήπως συλλογιότανε την έκτακτη εισφορά;

Σιγά-σιγά τραβιότανε, τάχα μου πως πονάει,
εγώ όμως δε μάσησα, την είδα σαμουράι.

Πυροβολώ κατά ριπάς, τ'αρχίδια λέγαν' φόρτσα,
Βαζέχα είχα σέντερ φορ, προπονητή το Ρότσα.

Τα γόνατα με πρόδωσαν, ο λούτσος τα'χε κλάσει
κι η δύσμοιρη σαπιοκοιλιά εκόντευε να σπάσει.

Αρχίζω παλινδρόμηση με το λειψό το χέρι
κι αυτή τις μπάλες χάιδευε μπας και με συνεφέρει.

Να χύσω σε εκλιπαρώ άγιε μου Πριάπη,
μέχρι και κάλαντα θα ειπώ παρέα μ'ένα πάκι.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑAAΑΑAAAXXXXXΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ρε τόση ώρα πάλευα για μιάμιση σταγόνα;
βρε μπας κι όταν περίμενες την έκανες σφεντόνα;

Καλές γιορτές μωράκι μου κι ας έγινες ρεζίλι,
θέλεις καμιά παραγγελιά από τον Άη Βασίλη;

Ζήτα του σε παρακαλώ καινούρια πούτσα δώρο,
έχε το νου σου κι αν δε βγω κάλεσε ασθενοφόρο.

Με γερανό σηκώθηκα και ξέπλυνα τα χύσια,
μια πιρφοριά ισοδυναμεί με είκοσι γαμήσια.

Άνοιξε γη να καταπιείς της αγαμίας το δάκρυ,
θα κάψω το εικοσάευρω που φύλαγα στην άκρη.

Καβάλησα στου φίλου μου το σιδερένιο άτι,
σαλπάραμε για τη Φυλής να βγάλουμε το άχτι.

Ποιά λαχταράς βυζόμπαλε, ποιό μπάζο θες να χύσεις;
όχι θα είμαι πρέποντας, σήμερα δε θα φρίξεις.

Έχω σταμπάρει από καιρό, τη λένε Φωτεινή,
στο καλντερίμι της Διδύμου σβήσε τη μηχανή.

Έχει ρεπό η Φωτεινή, μου λέει η υπηρεσία,
κάτσε να δεις κορίτσαρο που έχω από Ρωσία.

Κάνει τσιμπούκι άφιλτρο, τα παίρνει και στο στόμα,
69, ισπανικό, κώλο δε δίνει... ακόμα.

Και το πουλέν ξεπρόβαλε μ'ένα μαστό ολκής,
διχτυωτή αμφίεση από πάγκο λαϊκής.

Μωρό γλυκό, μαλλί ξανθό, κορμί ωσάν λαμπάδα,
μακάρι να'ταν πιο χοντρή, να'μοιαζε με γελάδα.

Μα όμως δε με χάλαγε, φωτιά θα μ'είχε κάψει
κι οι δυο μαζί με την τσατσά, με είχανε ανάψει.

Σκεφτόμουν τι κωλόφαρδος που βρήκα τέτοιο αστέρι,
καθώς έκανα ζέσταμα στο λάγνο γουδοχέρι.

Έρχεται στα ενδότερα, λέει "εσύ δε βλέπεις μπάλα;"
γέρασα πια, κοκόνα μου, τώρα ασχολούμαι μ'άλλα.

Βγάζει το στρίνγκ κι ο πέοντας έφτασε στις επάλξεις,
και η οπτασία άρχισε τις ασελγείς τις πράξεις.

Με λαιμαργία πρόσφερε το ακάποτο τρομπόνι,
θα ζήλευε κι ο πύργκαυλος ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Απ'τον καθρέπτη κοίταγα και μου'ρθε σκοτοδίνη,
του κώλου η χαράδρα της σωτήρια ατροπίνη.

Τη μούνα της τη θρεπτική είπα να δοκιμάσω
κι εκείνη με τη βίλλαν μου έπαιζε κοντραμπάσο.

Η γλώσσα εξερεύνησε βαθιά ως το μεδούλι,
μυσταγωγία μαγική με το καυτό μανούλι.

Μα ξάφνου σα να ένιωσα δόνηση σεισμική,
το τρέμουλο του σπέρματος που ήθελε να βγει.

Φτου σου ρε πούστη, ήθελα και λίγο να γαμήσω,
τώρα όπως όπως, πρόλαβα στη σέντρα να τη στήσω.

Τσουνάμι άσπρο παχύρευστο, της σάρωσε τα στήθια,
αν ήταν φυτοφάρμακο θα φύτρωναν ρεβύθια.

Τη σκούπισα με το χαρτί, στο στρώμα να μη στάξει
και γι'άλλο χύστη τράβηξε, την τέχνη να διδάξει.

Στη σχέση απόδοσης-τιμής έβαλα δεκαράκι,
γιατί ο δικός μου κέρασε το πιτσιλισματάκι.

Μέρα μεσημέρι στου Μεταξουργείου τα μέρη,
γύρευα κουλούρι, καλά να πάθεις ρε λιγούρη.

Ανέβηκα τρεχάτος κι ο μεταλλαγμένος τσάτσος,
μου σύστησε μουνάκι, μάλλον τσιγγανορουμανάκι.

10 ευρώ, μου λέει το απλό, συν 5 από πίσω,
εκταμιεύω το ποσό και μπαίνω να γαμήσω.

Κι εκεί που πλένω την τσαπού στο γάργαρο νεράκι,
μπουκάρει μέσα, τάχα μου, το απαίσιο πουστράκι.

Βρε έλα λίγο να το δω, έλα να το θαυμάσω,
όξω μωρή αποβολή, τα μούτρα μη σου σπάσω.

Στο διπλανό δωμάτιο έστησα το αυτί,
στη μούγκα θα το κάνανε ή παίζαν δηλωτή.

Άσχημο το προαίσθημα, δεν έπρεπε να μπω,
μα τώρα πια ήταν αργά, το κώνειο θα πιω.

Περιγραφή δεν έκανα, δεν είναι δα και τέρας,
ίσα που είναι νόστιμη κι εγώ ένας παιδέρας.

Γιατί κύριε βύζε μου δε ντρέπεσαι λιγάκι;
γύρω στα 20 θαρρώ, άβγαλτο κοριτσάκι.

Κόμη χρυσή, μικρό βυζί, δε το'δα το ρημάδι,
αμέσως οφθαλμίατρο χρειάζεσαι στραβάδι.

Αλλά ο πάτος ήτανε αρκούντως πεταχτός,
μάλλον γι'αυτό τα έσκασα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Τη ρώτησα το όνομα να μη με πει και γύφτο,
καλά εντάξει χάρηκα, για κόπιασε και γλείφτο.

Για πίπα ήταν φανερό δε διέθετε τα φόντα,
και μπαστακώθηκε μπροστά που έβλεπα την τσόντα.

Έκανε χειρομάλαξη μπας και μου σηκωθεί,
σα να'παιζε το φλάουτο στη φιλαρμονική.

Ημίσκληρο κι ημιθανή τον βόλεψα στον κώλο,
στενά τα περιθώρια για να τον βάλω όλο.

Eγώ κοιτούσα το σοβά, εκείνη τον καθρέφτη,
ο γκιώνης μου λαχάνιασε και άρχισε να πέφτει.

Γύρνα από πίσω, να χαρείς, να δω τα κωλομέρια,
γι'αυτή τη θέα ροβόλησα σε τούτα τα λημέρια.

Βαρυγκομώντας η κυρά στήθηκε πρηνηδόν,
δεν πίστευα στα μάτια μου στο θέαμα αυτόν.

Γύρω από την τρύπα της η βλάστηση πυκνή,
ρε γκόμενα παρήγγειλα και φέραν χιμπατζή;

Το ευαίσθητο εργαλείο μου διαπέρασε ένα σοκ,
του έλεγα να σηκωθεί κι αυτό έλεγε γιοκ.

Μια απέλπιδα προσπάθεια έκανα στο μουνί,
να χύσω και να τσακιστώ, ο τσάτσος να μη μπει.

Τι οργασμός ήταν αυτός, σαν σε βουβή ταινία,
χίλιες φορές να βάραγα στο σπίτι μαλακία.

Η μούτζα πήγε σύννεφο, ρε χαζοβιόλη πάρτα,
με 15 θα'τρωγες μια τούρτα σοκολάτα.

O Ψώλη Ρεν είχε βάλει από καιρό στο μάτι την Κατερίνα. Κώλος-κοιλιά-μπούτια εν αφθονία...
Ήταν μια cash cow; Ή ένα μεταμφιεσμένο p.i.g; Οι ελληνικές λοβιτούρες τον έκαναν επιφυλακτικό.
Γι'αυτό αποφάσισε να μετρήσει κατ'ιδίαν τα ακριβή μεγέθη της.
Μετά τις θετικές προκαταρκτικές επαφές, αποφάσισε να μη χρησιμοποιηθεί λάστιχο τρομπονίου, για τη συγκράτηση του χρέους.
Η Κατερίνα με διπλωματική μαεστρία πέτυχε την επιμήκυνση του πέους, όσο ο χρεπίτροπος έπαιρνε μια γεύση απ'τις τρύπες στα ταμεία.
Στη συνέχεια, στήθηκε στη γνώριμη ελληνική θέση και αύξησε το spread για να μπορέσει ο Ζαν-Κλοντ Χυσέ, αυτή τη φορά, να εισχωρήσει στα βαθύτερα αίτια.
Ξεκίνησε με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, διαπιστώνοντας ότι υπάρχει πολύς χώρος για περικοπές στις ΔΕΚΟ.
Αφού του έγινε κάγκελο, ανέλαβε ο καγκελάριος Κώλ τον στενό δημόσιο τομέα.
Τα περιθώρια εκεί ήταν μικρότερα, αλλά όχι απαγορευτικά για νέα αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων.
Η μελάνη χύθηκε, το σμνημόνιο υπογράφηκε, ευτυχώς χωρίς την εισβολή εξωγήινης ζωής απ'τη μαύρη τρύπα.

Κι επειδή σ'αυτή τη χώρα άλλος γαμάει κι άλλος πληρώνει, θα ευχαριστήσω τον εκλεκτότατο φίλο μου απ'το σάιτ που με κέρασε την κωλοβυθοσκόπηση.
Φυσικά δεν αποκαλύπτω την ταυτότητά του, γιατί η πραγματική τρόικα θ'απλώσει το κουλό της...

Ας βάλω κι όλα τα σμάιλι να μου φύγει το άχτι!

Mετά από έναν ακόμη πορδελομαραθώνιο με τον ακόρεστο τύπο απ'το πρωί ως το βράδυ, μπήκα στον πειρασμό να βεντουζιάσω επιτέλους το τουρλωτό γκωλάκι της Δήμητρας.
Την είχα πετύχει αρκετές φορές αλλά, ενώ ξερόχυνα, δεν έμπαινα γιατί ο σωματότυπός της είναι εντελώς έξω απ'τα γούστα μου (άβυζη-ξερακιανή).
Αυτή τη φορά όμως σκεπτόμενος τις καλές κριτικές και τα θετικά κωλοσχόλια του συνπρίαπου, υπέκυψα στον Βουλγάρικο πουτσομεζέ. Πόσο χαζοβιόλης αποδείχτηκα...
Κατέθεσα το ποσό των 15 γιούρο στην τσατσομπάνκ μετά την έκπτωση ένεκα της κρίσης (χούμορ κάνω-καλά ντε σοβαρεύομαι). Κατέθεσα λοιπόν τα 20 γιούρο και μπούκαρα.
Αφού μου έδωσε τον απαραίτητο χρόνο να σαπουνίσω την πούτσα και τ'αρχίδια, εισήλθε στα ενδότερα η λεγάμενη με τον τρυπιδοζελέ στο χέρι.
Ποιος είσαι, από που είσαι, τι κάνεις, γιατί το κάνεις, αρχίδια-μύδια περάσαμε στο ψητό. Τα προκαταρκτικά της ήταν πολύ ενθαρρυντικά.
Λικνίσματα, φιλάκια, ισπανικό (με τι θα σας γελάσω), κατόπιν με καβάλησε και μουνοτριβόταν σαν στριπτιζού στο ξεσκούφωτο πέος μου. Καλά αρχίσαμε λέω. Πρώτη ανταλλαγή σμν.
Μου φόρεσε τον τσουτσού φερετζέ και πριν καν το βάλει στο στόμα, της λέω έλα για 69άρι. Υπάκουσε και επιδοθήκαμε σε άλλη μια ανταλλαγή σμν.
Τώρα, η πίπα της ήταν καλή, κακή, ούτε ξέρω. Εκείνη την ώρα της ξηγιόμουν ένα γλειφομουνοκώλι σαν να μην υπήρχε αύριο.
Τη στήνω στα τέσσερα να βλέπω τα καπούλια και κάναμε ένα πικ εν ρολ μουνί-κώλο-μουνί-κώλο. Η τελευταία κίνηση όμως στέφθηκε από... ΣΚΑΤΑ. Προφανώς κατάλαβε ότι πέταξε άκαυστες και το'βγαλε. Έντρομος είδα ότι ο γκιώνης μου πήρε ένα σκούρο χρώμα ωσάν να'μουνα ο Αμόλα Καλούμπα. Στην ατμόσφαιρα διαχύθηκε και η διαολεμένη μερεντίλα.
Η υπεύθυνη γι'αυτό το χάλι, με ψυχραιμία έβγαλε την καπότα, σκουπίστηκε και μου φόρεσε άλλη. Εγώ είχα μείνει στήλη άλατος προσπαθώντας να καταπολεμήσω την τάση προς ξερατό.
Δε θέλησα να φέρω σε δύσκολη θέση την κοπέλα. Είπα ένα στωικό "shit happens" και την έβαλα να συνεχίσει με τρομπόνι και χειρογλύκανη. Κατά τη διάρκεια σκεφτόμουν οτιδήποτε ΜΗ καφέ για να χύσω. Δεν ξέρω πως, αλλά τα κατάφερα.
Μου'δωσε ένα φιλάκι για μερέντα... φτού!!!... στάχτη στα μάτια και πήρε των ομματιών της. Έπλυνα το βασανισμένο μου καυλί στο πρόγραμμα για τα χρωματιστά... όχι!!!... τα ευαίσθητα ρούχα και την πούλεψα μην κοιτώντας πίσω.
Ευτυχώς είχα τον ακόρεστο τύπο να με παρηγορήσει... παθών γαρ...
Ηθικό δίδαγμα: Μετά το ποπ δεν έχει στοπ...

Μετά από μια σύντομη πρωϊνή έφοδο στα τσαρδιά της Διδύμου, εντόπισα μια νέα υποσχόμενη κουλουροβυζοάφιξη.
Ένα 20χρονο ασχημούλικο, τροφαντό, τουμπανιασμένο, Βουλγαράκι ονόματι Βερόνικα (αν δε με απατά η βυζομνήμη μου).
20 ευρώ φουλ έξτρα (ακά, 69, ισπανικό, χύσιμο στη στοματική κοιλότητα) +5 σουφρίτσα.
Το αόρατο χέρι του θεού Πρίαπου ξεπαντελόνιασε τις 8518,75 δρχ. και μ'έσπρωξε να δοκιμάσω τη νέα γκουρμέ συνταγή.
Αφού είδα την τσόντα που ΔΕΝ έπαιζε η τηλεόραση (καλύτερα γιατί θα'χυνα μια ώρα αρχύτερα), εισήλθε η αφράτη σλαβοπουλάδα.
Έβγαλε τα μπαλόνια απ'το κομπινεζόν και κατόπιν εισηγήσεώς μου ήρθε στη στάση του κόρακα ν'αρχίσει η συνεδρία.
Επιδόθηκε σ'ένα αρκετά καλό άφιλτρο (χρειάζομαι κι άλλα παράσημα για τιμητική σύνταξη) πνευστό, ενώ εγώ σπατούλιαζα τις τρύπες της (χωρίς όμως ν'αφήνει δακτυλοσκάουτινγκ).
Κι ενώ κόντευα να πάθω ασφυξία μ'αυτή την κρεατόμαζα από πάνω μου, άφησε το τρομπόνι και την έβαλα να καβαλικέψει.
Καμία ιδιαίτερη συμμετοχή (εκτός από κάτι ψευτοφιλάκια), αλλά στ'αρχίδια μου αφού το μόνο που μ'ενδιέφερε ήταν να γλείφω (ήταν λίγο μη και μη) τα βυζουμπίδια της.
Επειδή όμως η ροδέλα περίμενε και δεν είχα σκοπό να μη τη δοκιμάσω, της το θύμησα (σίγουρα προτιμούσε να το'χα ξεχάσει) και αφού μου είπε ότι δε το'χει κάνει πολλές φορές και πονάει (βρήκε άνθρωπο να τη λυπηθεί χαχα), στήθηκε στα τέσσερα βάζοντας ζελέ στην οπή.
Αφού προσγειώθηκα στο διάδρομο, στη συνέχεια ανέλαβε αυτή να το οδηγήσει όλο μέσα. Ήταν στενή ομολογουμένως. Περισσότερο θύμιζε την τρύπα του Καραμανλή παρά τη σήραγγα της Μάγχης.
Ήταν άλλη αίσθηση σε συνδυασμό με τη θέα των χοντρο-καπουλιών της. Όλα τα καλά όμως έχουν ένα τέλος, έτσι και η βίλλα μου εκτόξευσε το λευκό ύδωρ. Όχι στο στόμα αλλά στο ντόνατ της, αφού δεν άντεχα την απο-κώλ-ηση.
Xoύφτωσα μια τελευταία φορά τα βυζόμπαλά της, προτού η ταπεινή αυτή εργάτρια του κώλου με χαιρετήσει και την πουλέψει.
Τι μου έμενε πια; Να βγάλω την καπότα και να τους αδειάσω τη γωνιά. Ουπς! Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο.
Νέα και άβγαλτη δεν ήθελες; Φάε μια επικάλυψη (ανεπαίσθητη ευτυχώς) απ'τη λαχταριστή πραλίνα που ξετρελαίνει τα παιδιά.
Αυτή η δυσάρεστη έκπληξη με ταρακούνησε. Για πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά στο δίλημμα: Μήμπως δεν είναι πρέπον να γκαμώ γκώνλον;

Μες στο κρύο και τ'αγιάζι
σκάω μύτη στο Μπουρνάζι,
την Ειρήνη για να βρω
και να λιώσω στο χορό.

Παραγγέλνω κόκα-κόλα
και μου έρχεται μια φόλα,
το στόμα της βρωμούσε τόσο
τη γείωσα μπας και γλιτώσω.

Και τότε μέσα στα σκοτάδια
διακρίνω αγκαλιές και χάδια,
Θεέ μου ναι ήταν εκείνη
η λατρεμένη μου Ειρήνη.

Το πέος μου τεντώθηκε
στεγνώσανε τα χείλη
και ο dj έπαιζε
τους Μίλλι τους Βανίλλι.

Ήρθε και με χαιρέτησε
και μου'δωσε φιλάκια,
ψηλάφησα ο πονηρός
και λίγο τα βυζάκια.

Έννοια σου κοριτσάρα μου
παπάρα θα στα κάνω,
άμα ποτέ ξεκουμπιστεί
ο κόπανος απάνω.

Ακόμα ήτανε νωρίς
και δεν ανησυχούσα,
πού να'ξερα ο γρουσούζαρος
άφραπος θα γυρνούσα;

Ήτανε και ο μούναρος
η Ένυ η αλόγα,
κεραία δορυφορική
του βύζου της η ρώγα.

Και όπως έτρωγα παστέλι
μαμάαααα μου βγαίνει ένα τραβέλι,
με φάτσα σαν του Βαμβακούλα
μάγκες μου ήρθε αναγούλα.

Σα να μην έφτανε αυτό
ήρθε και ζήτησε χουρό
και με σακούλα στο κεφάλι
δε το κουνάω ρε παρτάλι.

Τα ξηροκάρπια μου τελειώναν
κι ήρθε άλλη μια σα χελώναν,
την έστειλα όξ' απ' οδώ
και την Ειρήνη καρτερώ.

Αλί, αλί και τρισαλί
δυο αγαπούληδες μουρλοί,
καβάτζωσαν τα δυο πουλέντα
και μένα κέρασαν μερέντα.

Άπιαστο όνειρο ο φραπές
ας όψεται ο κουραμπιές,
πήρα τον πούλο τον μακρύ
χτύπησα κι ένα πεϊνιρλί.

Όλα κλειστά και στο Μετάξι
την πούτσα ποιά θα μου μαλάξει;
η χείρα με τα ορφανά
αμήν, ελέησον, ωσαννά.

Το σχέδιο ήταν έτοιμο. Η συνάντηση με τον έγκριτο βυζολόγο jason becker είχε έναν και μόνο σκοπό: βυζοπροσκύνημα στην Οσία Βικτωρία την μπροστοβαρούσα. Αλλά φευ... Λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Τον αγκαλίτσα εν προκειμένω, αφού ένας μπούλης την είχε αγκαζέ 2 ώρες σχεδόν και την κέρασε 18 πουτά (κατά δήλωσή της)!!!
Με τα πολλά ξεκουμπίστηκε (αμφιβάλλω αν έπιασε καθόλου βυζί) και ο φίλος jason την πήρε χουρό και είδε το βυζοφώς το αληθινό. Στο καπάκι όμως, γαμώ την τύχη μου, βρήκε άλλον αγαπούλη κι έμεινα με το πουλέν στο χέρι...
Πέραν της ναυαρχίδας το μαγαζί βυζοπάσχει. Ένα άλλο ξανθό βόδι που είχα εντοπίσει σε πρόσφατη συνεδρία απουσίαζε (κλαψ).
Υπάρχει, βέβαια, η πάντα αισθησιακή Επιστήμη και η αιθέρια μουλάτη Κάσσιντυ εκ Βρετανίας (The rain in Spain κλπ.) για την οποία θα κάνω ειδική μνεία. Κι αυτό γιατί μου το ζήτησε. Ναι τσίφτες μου, η κυρία ξέρει το σάιτ (εγώ το'παιζα αθώα περιστερά χεχε) και μου λέει διαφήμισέ με. Ε δε βαριέσαι αφού χουρό δεν πήρα λόγω των φτωχών προσόντων της (λυγμ), οι τύψεις μου λένε να το κάνω. Εύθυμη κοπελίτσα είναι και έχει μια εξωτική ομορφιά βεβαίως βεβαίως, οπότε χαλάλι της.
Από άλλα καλά τεμάχια, παίζει το προστυχόμουνο Ένυ (η πούτσα μου η καυλωμένη) που άχτι το'χω να τη δω να τρώει αυτή ξύλο γι'αλλαγή. Άντε 2-3 ακόμα παλέψιμες και οι υπόλοιπες πάρτη μια και χτύπα την άλλη. Γενικά πολύ βαρεμάρα, λίγος κόσμος για Παρασκευή, χουροί με το σταγονόμετρο και σόου επιπέδου νηπιαγωγείου.
Μην ξεχάσω και τη μελαχρινή άβυζη μοσχάρω που η κωλάρα της είναι ίσα με τη γραμμή Μαζινό. Κερασάκι ή μάλλον Κινεζάκι στην τούρτα, η γνωστή ξανθιά σχιστομάτα που έχει περάσει απ'όλα τα καμπαρέ του λεκανοπεδίου. Ούξααααα!!!

To μαγαζί θα έπρεπε να λέγεται «Η εκδίκηση της σαρμούτας» κατά το «Η εκδίκηση της ξανθιάς». Στις 15 άξιζε η 1,5 και είμαι επιεικής.
Από θαμώνες μόνο κάτι υποχθόνιοι αγαπούληδες ακροβολισμένοι και ένας παππούς με μια θείτσα (από μακριά φαινόταν καλύτερη απ'τις στριπτιζούδες - ο Θεός να τις κάνει).
Το sex show θα συγκινούσε μόνο 5χρονα και οι στραβοχυμένες σηκώνονταν απ'τους καναπέδες μόνο για κατούρημα. Η καλύτερη του μαγαζιού την είχε δει ντίβα και καθόταν όλη την ώρα στο μπαρ, ενώ το γκαρσόνι-βλακόφατσα ήθελε να μας χρεώσει επιπλέον ποτό αλλά το έφαγε το άκυρό του.
Βάρος στην κοινωνία και ντροπή για τα στριπ το εν λόγω. Ήθελα να'ξερα αυτά τα μαγαζιά δεν έχουν έναν σκάουτερ, έναν πουλενομύστη να κάνει την επιλογή και φέρνουν όλες τις σαπιομούνες του συμφώνου της Βαρσοβίας;
Απέλαση ρεεεεεεεεεε!!!

Τι φως προβάλλει εκεί απ'το παράθυρο;

Ω μα σας ορκίζομαι η κάβλα τείνει στ'άπειρο!

Μην είν' η πούλια, μην είν' ο αυγερινός;

Μην είν' μπουρδέλο να μπω ολοταχώς;



Κόπιασε παλικάρι μου, μου λέει η παραμάνα,

νεράιδα έχω όμορφη κι όχι καμιά φακλάνα.

Μα δε ζητώ νεράιδα καλή μου κυριούλα,

βυζιά να'χει θεόρατα κι ας είν' σαν το μπαμπούλα!



Έλα μου τότε να χαρείς, σου έχω τη Μαριάννα,

ελέη έχει πλούσια, του πέους είν' ζητιάνα.

Κάθησε στο ανάκλινδρο γιατί είναι στο δώμα

και αλλουνού τη μάνικα έχει τώρα στο στόμα.



Καλά καλά με έπεισες, κανείς ποτέ δεν ξέρει

το ριζικό του τι θα πει, το ζάρι τι θα φέρει.

Μπήκανε κι άλλοι πρίαποι και κάθησαν με τάξη,

καρτερικά περίμεναν τον άλλο ξεπετάξει.



Αλί-αλί και τρισαλί την πόρτα άνοιξε η τρελή

και δυο μαστάρια φυσικά με κοίταξαν καμαρωτά.

Σαρανταδύο τα κιλά θα ζύγιζαν αμφότερα,

βγάζω το χαρτονόμισμα και μπαίνω στα ενδότερα.



Και κει που εγώ ανέμελος σαπούνιζα τ'αρχίδια,

μπούκαρε μέσα η τσατσά, βρε άιντε στα τσακίδια!

Σου έφερα τα ρέστα σου, που θες να τ'ακουμπήσω;

Μωρέ φιρί-φιρί το πας εσένα να γαμήσω!



Και μπήκαν επιτέλους τα στήθια τα μεγάλα,

μακάρι να'μουν τυχερός να κατεβάσουν γάλα.

Θαρρώ δε σ'έχω ξαναδεί, μου λέει η γοργόνα.

Πώς να με δεις αστέρι μου αφού είμαι απ'τη Βερόνα;



Παράτησα τον τόπο μου δεν ήθελα δεσμεύσεις,

γιατί οι δικοί μου έδωσαν για γάμο υποσχέσεις.

Την κόρη Καπουλέτου όμως δεν ήθελα να πάρω,

από γυναίκα άβυζη χίλιες φορές τον Χάρο!



Μα σαν πολλά τα είπαμε κι η άλλη θα χτυπήσει,

ανέλαβε την πούτσα μου και κάνε τη να χύσει.

Χαλάρωσε Ρωμαίο μου και θα σε κάνω άντρα.

Ήμαρτον Παναγία μου τα δόντια της είν' μαύρα!



Στην πίπα της ομολογώ μου έγινε κολόνα,

μα σίγουρα στο στόμα της γλεντάει η τερηδόνα!

Έβαλε κρέμα στο μουνί και ήρθε από πάνω,

τις όμορφες τορπίλες της στα δυο χέρια πιάνω.



Τη ρώγα την τσιγκελωτή πιπίλα είχα κάνει

κι αυτή κωλοχτυπιότανε απάνω στο τρυπάνι.

Στα τέσσερα τη γύρισα να βλέπω την κωλάρα,

πως θα'θελα τα φλόκια μου να έκανε γαργάρα!



Αφού έγινα κουρούμπελο με πήρε αγκαλιά της

κι έκατσα και ξαπόστασα στα ζουμερά βυζιά της.

Σηκώθηκε και μου'δωσε ένα στερνό φιλί.

Μωρό μου με οδοντόβουρτσα θα μέτραγες πολύ!

Εψές εγύρευα κοκό

κατά προτίμησιν λοκώ,

Μεταξουργείο και Φυλής

να βρω πουλέν νέας κοπής.



Το λάγνο άτι μου παρκάρω

και αρειμάνιος μπουκάρω,

στη Αχιλλέως το μπουρδέλο

όχι να παίξω τον Οθέλο.



Και να σου βγαίνει η κοκόνα

μ'ένα βυζί μέχρι το χώμα,

ο τσάτσος ήτανε ευθύς

δίνει και κώλο η δεσποινίς.



Το χρήμα έκανε φτερά

και στο δωμάτιο χαλαρά,

έβγαλα ρούχα και σκελέα

κι εξάφνου μπαίνει η ωραία.



Γεια σου, μου λέει, είμαι η Μαρία

και ήρθα από Βραζιλία,

η σκούφια μου από που βαστάει

όνομα κι ηλικία ρωτάει.



Κι αφού τελειώσαν οι συστάσεις

αρχίσαν της ψωλής συσπάσεις,

τον Κίτσο μου έβαλε η γαλιάντρα

μες των βυζιών της τη χαράδρα.



Μετά του φόρεσε σκουφί

και τον ρουφούσε η τρελή,

αυτός βαράει προσοχή

στην τρύπα έτοιμος να μπει.



Της κάνω έλα από πάνω

τα βυζουμπίδια θε' να πιάνω,

τα έγλυφα σαν γλυφιτζούρι

εγίναν ένα με τη μούρη.



Τη βάζω να ξεκαβαλήσει

γιατί ο πούτσος να ερευνήσει,

ήθελε ο δόλιος κουλουράκι

να γράψει κριτική καπάκι.



Αλοίφει κρέμα στην οπή

μάγκες θα πάθω συγκοπή,

χώνω στεντόρειο το παπάρι

στα κωλομάγουλα όλο χάρη.



Και μπάσε-βγάλε, μέσα-έξω

άνθρωπας είμαι πώς ν'αντέξω;

το peo juice σφύριξε τέλος

και έπεσε γενναία το βέλος.



Καθώς φορούσε το βρακί της

χάζευα το γυμνό κορμί της,

της λέω έχεις ωραίο χρώμα

Κόπα Καμπάνα τσαπερδόνα;



Με κοίταξε με απορία

σα να 'δε ιπτάμενο ξιφία,

αν είναι αυτή απ'τη Βραζιλία

εγώ είμαι απ'τον πλανήτη Δία.

Η καλή βυζοπροϊστορία μου στο εν λόγω κατάστημα, με οδήγησε να ανέβω τις γαμώσκαλες, γέρος άνθρωπος, μπας και πετύχω κανένα βυζοπουλέν. Συνήθως έχει μιλφάκια αλλά αυτή τη φορά ο τσάτσος έκανε την έκπληξη. Είχε στη δούλεψή του μια σχετικά μπροστόβαρη, συμπαθητική, ξανθιά ύπαρξη γύρω στα 20. Κι εκεί που επεξεργαζόμουν το σενάριο «to μπει or not to μπει», το τσατσόνι ξεστόμισε τη μαγική λέξη «κωλαράκι». Ώπα την κάναμε λαχείο, είπα και μπούκαρα.

Ευτυχώς δε το μετάνιωσα. Μάγκες τι να σας λέω. Τι ακάποτο γλυφιτζούρι, τι φιλάκια και γλυψίματα στο πλασμένο από χυλό σώμα μου, για ζέσταμα. Μετά έρχεται ανάσκελα και αφού της τίμησα τα βυζόνια, έβαλα το πονηρό μου πέος στη μούνα της κι άρχισε το σόου. Ύστερα, παίζοντάς το αθώος και άβγαλτος, ζήτησα την άδειά της να κάνω γεώτρηση από πίσω. Χωρίς μα, μου, έδωσε το ΟΚ και έκανα την κίνηση. Ομολογώ ότι κούμπωσε ωραία στην οπή της και συνέχισα να ασελγώ στο φιλήδονο κορμί της. Να πω επίσης, ότι όσο πηδιόμασταν σαν τα σκυλιά, έπεφτε τρελό γλωσσόφιλο. Ναι καλά ακούσατε. Πού είχα μείνει; Α ναι, έδωσα, πήρα, έχυσα μετά από αρκετή ώρα, χωρίς να τσινίσει καθόλου η κοκόνα μας.

Δηλαδή και βλέπεται και βυζί έχει και κώλο δίνει και δε βιάζεται και τα πάντα όλα. Με 20 ευρώ έτσι; Το όνομά της είναι Μιμή αν δεν κάνω λάθος (εκείνη την ώρα μες την καύλα σιγά μη συγκρατούσα όνομα) από Μπουλγκαρία και βαράει απογευματινό νούμερο. Δυνατό value for money. Την πάω. Ρε λέτε να καβατζωθήκαμε;

Εντυπωσιασμένος απ’τις διθυραμβικές κριτικές για την κουλουρτζού Εύα (στον πούτσο μου ανέβα), πήρα το Πεζό το 2 κι έσπευσα στον εν λόγω οίκο ανοχής. Άραξα στο σαλόνι περιμένοντας να βγει απ’το δωμάτιο (γαμιόταν στη δουλειά μάλλον... χαχα) το άτακτο πουλέντο.

Και μόλις την αντίκρυσα είπα μέσα μου: ΠΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ! Νταρντανομιλφέιγ με παλέψιμο βυζάκι, μόρτες. Έκανε και κάτι πονηρά λικνίσματα και λέω: Έτσι είσαι μωρή; Θα σε πιτσιλίσω για να μάθεις! Έδωσα λοιπόν τα 40 γιούρο, που είχα μαζέψει απ’τα κάλαντα, στην τσα εις το τετράγωνο και μπούκαρα. Στο δωμάτιο έπαιζε ταινία ακατάλληλη δι’ ανηλίκους αλλά έκανα την τσατσιά κι έπαιρνα μάτι, περιμένοντας το θωρηκτό απ’τη Λιθουανία.

Μπήκε με τα πολλά και μετά τις απαραίτητες συστάσεις άρχισε το χαμούρεμα. Φιλάκια στο αθώο μου κορμί με φορά εκεί που καίγομαι πολύ, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά (τι θυμήθηκα ρε; χαχα)... Μου μούλιασε καλά καλά τους όρχεις κι άρχισε να ρουφάει με περισσό ταλέντο το τρομπόνι. Και χλάτσα-χλούτσα και χλάπατις-χλούπατις, η καμπύλη ζήτησης κώλου πήρε την απαιτούμενη κλίση.

Το Ευάκι στήθηκε, που λέτε, σε snoop-doggy-dog style κι εγώ ως άλλος Αδάμ έχωσα το τσουτσούνι μου στην όχι και τόσο σφιχτή οπή της. Άρχισα τα μπάσε-βγάλε, μέσα-όξω αλλά τίποτα, δεν είχα τη σωστή αίσθηση. Έλα ν’αλλάξουμε, της κάνω κι έρχεται σε ιεραποστολικό ανοίγοντας σα χταπόδι τις ποδάρες της. Τώρα ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα αλλά και πάλι ήταν σα να’κανα αγγαρεία.

Επειδή έβλεπα να περνάει η ώρα της λέω: Άστο, κάνε τα κουμάντα σου μήπως και τελειώσω. Ξηγήθηκε πάλι πεοαρχιδορούφηγμα (άλλαξε καπότα) και παλινδρόμηση αλλά τζίφος. Τελικά, ανέλαβα το λεβιέ αλλάζοντας τις ταχύτητες σα μουρλός, αλλά περισσότερες πιθανότητες είχα να κάψω το εργαλείο παρά να φτύσει το υγρόν πυρ.

Αφού ξόδεψα όλες τις ζωές, η ιέρεια του σεξ έφυγε σαστισμένη (παίζει να’μαι ο μόνος που δεν έχυσε) και μ’άφησε με την απορία: Τις πταίει; Πάντα ήμουν αργός αλλά τώρα το ξεφτίλισα. Η Εύα πάντως δε φέρει καμία ευθύνη, είναι πολύ μπόμπα, υπομονετική, κλπ. και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Όσο για μένα; Ασκητή σου’ρχομαι! χοχοχο

Και πάνω που’χα πάρει το αλουμινόχαρτο για να κόψω τις φλέβες μου συνέβη το αναπάντεχο. Ο σκαπανέας της βυζοθηρίας zaras ως από μηχανής θεός έριξε τη βόμβα. Η Λάουρα επέστρεψε. Το βυζοπουλέν Αθηνών και περιχώρων επανεμφανίστηκε για να χαρίσει μια αχτίδα ελπίδας στους απανταχού βυζοείλωτες. Έπρεπε οπωσδήποτε να σπεύσω λοιπόν για να σβήσω την ασίγαστη καύλα που μου είχε προξενήσει η παρατεταμένη απουσία της απ’το στίβο της μπουρδελιάδας.
Χωρίς πολλά πολλά "διακτινίστηκα" στην οδό Τροφωνίου και μπούκαρα στον αριθμό 13, το νέο στέκι της βυζοφέρουσας ωριμοκορασίδας. Η Λάουρα πιστή στο ραντεβού με υποδέχτηκε με χαμόγελο και κουβεντούλα καθώς τείνω να γίνω θαμώνας. Φυσικά κατέθεσα τον οβολό και μπήκα στο πορνοδωμάτιο ανακουφισμένος. Μετά από λίγο μπήκαν τα βυζιά της. Ακολούθησε και η ίδια...
Ξηγήθηκε έναν ονειρικό πεοαρχιδοθηλασμό από εκείνους που δε θέλεις να τελειώσουν ποτέ. Το τσαχπίνικο χέρι μου εξερευνούσε συγχρόνως το κρεμώδες μουνάκι της και τα αριστουργηματικά της βυζόμπαλα. Η ώρα πέρασε όμως και έπρεπε να συνουσιαστώμεν κιόλας. Όπως πάντα την έφερα από πάνω προκειμένου να πιάνω, να γλύφω, να σκαμπιλίζομαι, γενικώς να έχω πιο άμεση επαφή με τα κανόνια του Βυζαρόνε. Κατόπιν της έκανα το χατήρι και γυρίσαμε σε πισωκολλητό με θέα τα στιβαρά της κωλομάγουλα.
Όλα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος. Το "συντριβάνι" τέθηκε σε λειτουργία και η Λάουρα τράβηξε το δρόμο της αφού με χαιρέτησε με θέρμη. Αποστολή εξετελέσθη λοιπόν και ήταν ώρα για χλαπάκιασμα κοψιδίων λόγω ημέρας. Γέμισα τη μπάκα μου και τη μουργέλεψα αναπολώντας τις "τορπίλες". Not bad για Τσικνοπέμπτη...

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα...



Μες στο βαρύ ψωλόκρυο, σαν άδικη κατάρα,

βγήκα στους δρόμους παγανιά να βρω καμιά λυσσάρα.

Τα βήματά μου μ’έφεραν στο ρδέλο της Ρεμούνδου, για την ικανοποίηση του διψασμένου μούργου.



Με κατακόκκινα τ’αυτιά περίμενα στην πόρτα

και βγήκε απ’το δωμάτιο η όμορφη κοκότα.

Χαμογελάκι μου’σκασε και μου’πε τα περάσει;,

αμέ της λέω Ντενίζα μου γιατί είσαι σαν κεράσι.



Μπούκαρα στο δωμάτιο κι έφτιαξα το μαλλί,

γιατί ο αέρας το’κανε λες κι ήτανε μουνί.

Και τσουπ έρχεται η γκόμενα, με σώμα σαν γοργόνα και άρχισε να με φιλά σαν παλαβή στο στόμα.



Προχώρησε πιο χαμηλά κι έπιασε το παπάρι

και δε χρειάστηκε πολύ να γίνει σαν κοντάρι.

Παιχνίδι έκανε τρελό με το υγρό της στόμα

κι εγώ στο τσακ απέφυγα ο καψερός το κώμα.



Έλα να κάνουμε κοκό μου λέει όλο νάζι

και οι στριγκλιές ακούστηκαν ίσα με το Μπουρνάζι.

Ξεκίνησε από πάνω μου σε στάση Αμαζόνας

και τα βυζιά της πάλλονταν της παλιοτσαπερδόνας.



Γυρίζει πισωκολλητό με περισσή τη χάρη

και έπαιζε στα δάχτυλα το πονηρό δοξάρι.

Δεν άντεξα ο βαριόμοιρος και μου’πε βγάλτον έξω, με προφανή την πρόθεση να την εκαταβρέξω.



Πιτσίλισα σαν μάνικα το ζουμερό της στήθος

και είπα να’σου Νικολή ένα πουλέν με ήθος.

Με φίλησε και έφυγε η δροσερή κοπέλα

και μου’πε λάγνα στο αυτί αν θέλεις ξαναέλα.



Θα δούμε της απάντησα καλό μου Ντενιζάκι,

έχει ο καιρός γυρίσματα, δεν είσαι κι από τζάκι.

Και έτσι ο βύζος έφυγε ικανοποιημένος,

μα όταν βγήκε στο χιονιά το δάγκωσε ο καημένος.

Το ημερολόγιο έδειχνε πλέον 6 Δεκεμβρίου. Αυγή της εορτής του τιτανοκολοσσιαίου Άγιου Νικόλαου και έπρεπε να το γιορτάσω περιστοιχισμένος από αιθέριες υπάρξεις, που εκτός από τα "Χρόνια Πολλά" θα μου χάριζαν και αξέχαστες στιγμές λαγνείας. Ο τόπος του εγκλήματος έμελλε να είναι το εν λόγω σεσημασμένο κωλάδικο. Η, για πολλοστή φορά, αναζήτηση βυζοπουλέν είχε μόλις αρχίσει...

Εκ πρώτης όψεως το μαγαζί ήταν σκέτη πίκρα. Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν απογοητευτικά κουτσαβάκια που ξεκίνησαν από νωρίς τη μάχη για τον επιούσιο (λέγε με χορούς και ποτά). Ως εκ τούτου απ'τα πρώτα κιόλας λεπτά της παραμονής μου εκεί, αναγκάστηκα με πόνο ψυχής να γειώσω αρκετές καλοσυνάτες πλην όμως μικρόστηθες ή ακόμα και άστηθες κορασίδες. Είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως η γιορτή μου κατέληγε σε φιάσκο! Ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά και βυζί δεν έλεγε να εμφανιστεί...

Ο Θεός όμως με λυπήθηκε και άρχισε να μου στέλνει σιγά-σιγά προικισμένα κορίτσια τα οποία άξιζαν μια γνωριμία εκ του σύνεγγυς... Εν τέλει μετά την εμφάνιση όλων των θηλυκών του μαγαζιού κατάφερα να βγάλω το πόρισμά μου για την ποιότητά του αναλογικά με την ποσότητα. Θεωρώ λοιπόν ότι το 1/3 των κοριτσίων ήτοι το 33,33333 (και η μαλακία συνεχίζεται...)% χαρακτηρίζονταν ως "παλέψιμες". Θα έλεγα καλή σχετικά αναλογία καθώς έχω δει και πολύ χειρότερα... Στην πίστα εμφανίστηκαν 5-6 κοπελούδες οι οποίες θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο πουλέν χωρίς όμως να είναι και κάτι το τρομερό.

Οι οφθαλμοί μου όμως αλληθώρισαν με μία απ'αυτές: την εκ Βραζιλίας ορμώμενη Λουίζα. Μια εκπάγλου καλλονής...ωπα εντάξει το γάμησα...ξαναπάμε απ'την αρχή...μια αισθησιακή τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα η οποία αν και δεν ήτο η ωραιοτέρα εμφανισιακά, εντούτοις είχε "κάτι". Τα στήθη της θα τα χαρακτήριζα συμπαθητικά αλλά με τράβηξε ιδιαίτερα το μελαμψό της κορμί, όντας φαν του είδους. Συν τοις άλλοις ήταν και το φλογερό λατινογενές ταμπεραμέντο της που με συγκίνησε τα μάλα... Ειδικά μετά την προτροπή ενός απ'τους φίλους μου να την προτιμήσω, αποφάσισα να αποδεχτώ την πρότασή της για χορό ως γνήσιος μαλακοκάβλης...

Ευτυχώς δε το μετάνιωσα. Η Λουίζα αποδείχθηκε εξπέρ του είδους καθώς ήταν ιδιαιτέρως διαχυτική και καλά εφαπτόμενη δίκην "βεντούζας" πάνω στην αμαρτωλή μου σάρκα. Η έκρηξη αδρεναλίνης και τεστοστερόνης οδήγησε φυσιολογικά και στην εκσπερμάτωση στο τέλος της 3ης "συνεδρίας"... Η Βραζιλιάνα θεά με άφησε ημιθανή στον καναπέ και αποχώρησε κουνώντας με χάρη τα υπέροχα οπίσθιά της. Μετά κόπων και βασάνων συνήλθα και σκέφτηκα ότι η χώρα της σάμπα μετά τους μεγάλους Ayrton Senna και Pele έβγαλε άλλο ένα άξιο τέκνο! Άξιο μεν αλλά δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει τόσο ώστε να της απονείμω τον τίτλο τιμής "πουλέν". Κι έτσι η αναζήτηση συνεχίζεται...

Αααααα παρολίγο να το ξεχάσω... δεν πρέπει με τίποτα ν'αφήσω ασχολίαστο τον dj ο οποίος πραγματικά με εξέπληξε. Μιλάμε για την επιτομή του ατάλαντου! Αδιάφορη μουσική αλλά κυρίως παντελής έλλειψη χιούμορ. Όλα τα "ευφυολογήματά" του ήταν απλά για καρπαζιές! Συνιστώνται ανεπιφύλακτα ωτοασπίδες λοιπόν... Αυτά μάγκες από μένα. Ελπίζω να βοήθησα...

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007. Μια μέρα ηλιόλουστη. Η λιακάδα ξύπνησε μέσα μου συναισθήματα ανάλογα με αυτά που πλημμυρίζουν κάθε ρομαντική ψυχή (σαν τη δικιά μου). Με άλλα λόγια μάγκες έπρεπε επειγόντως να ρίξω ένα ρομαντικό πιτσίλισμα... Για άλλη μια φορά το αναστατωμένο είναι μου, εξαπέλυσε μια λυσσαλέα καταδίωξη ανυποψίαστων ιερόδουλων και δη αφράτων μιλφέιγ.

Η απόβασή μου έγινε στα ζαχαροπλαστ...εεε... συγνώμη ρδέλα ήθελα να πω, ένθεν και ένθεν εκείθεν και εντεύθεν της αγαπητής οδού Λιοσίων.

Το μεσαίο μου πόδι εκτελώντας χρέη πηδαλίου με οδήγησε στο εν λόγω πορνείο, όπου συνάντησα μια γραφική τσατσά, πολύ παλιά καραβάνα που θα μπορούσε επάξια να διεκδικήσει ένα ρόλο στην ταινία «Η μούμια», ενσαρκώνοντας φυσικά...τη μούμια.

Το κορμί της γερασμένο μεν, το μυαλό της δε παμπόνηρο... Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι ενήργησε ωσάν διπλωματούχος του μάρκετινγκ δραματοποιώντας το προϊόν με εκφράσεις όπως: \"ελεύθερα πιασίματα\", \"ισπανικό\", \"ανεβαίνει από πάνω\", \"κάνει κι 69\". Αμέσως είπα μέσα μου: \"Μαλάκα αν βλέπεται το γκομενάκι έχεις μπει σούμπιτος!\"

Και ω του θαύματος... το γκομενάκι ήταν του γούστου μου. Ομορφούλα, (ημι)μπροστόβαρη 40αρα, σώμα κανονικό με πιασίματα, ονόματι Ρίτα. Τι άλλο ήθελα; Κατέθεσα το αντίτιμο απ’το υστέρημά μου και κατέφυγα στο δωμάτιο γεμάτος προσδοκίες. Με αστραπιαίες κινήσεις ξεβρακώθηκα και περίμενα το Ριτάκι.

Το Ριτάκι μπούκαρε και μετά τις πατροπαράδοτες συστάσεις μπήκε στο ψητό. Έπιασε μάλλον το ψητό, για ν’ακριβολογώ, καθώς το μαλαπερδίκουλό μου έκαιγε από πόθο. Λίγο επαγγελματικό τρίψιμο με χέρια, στήθια και σώμα, ήταν αρκετό για να κοιτάξει το πουλί μου το ταβάνι. Κυριευμένος από ηδονή ζήτησα από την ώριμη τσαπερδόνα να κάνουμε το περιβόητο 69.

Η αποδοχή της με χαροποίησε αλλά η εντολή της \"γλύφετε αλλά μην αγγίζετε\" υπήρξε ξενερωτική τα μάλα για τα άτακτα χέρια μου. Τέλος πάντων της ξηγήθηκα το λατρεμένο μου πινέλο όσο αυτή ασχολείτο μάλλον νωχελικά με το εργαλείο μου. Εντάξει λέω δεν πειράζει θα επανορθώσει στο μαμήσι. Αλλά φευ...

Παίζοντάς το μου οπαδός του savoir vivre με ρώτησε τι στάση θέλω, για να πάρει την αναμενόμενη απάντηση \"από πάνω\". Η άτιμη Ρωσίδα όμως με γείωσε κανονικά λέγοντάς μου ότι είμαι αδύνατος και δε θα την αντέξω... Τι είσαι μωρή γαμώ το στανιό μου και δε θα σ’αντέξω; Μπουλντόζα; Ήθελα να της πω αλλά...το savoir vivre βλέπετε... Εν πάσει περιπτώσει με την αγαπημένη μου στάση εκτός νυμφώνος και συγχυσμένος ων, συνουσιαστήκαμε σε ιεραποστολική και πισωκολλητή στάση κατά σειράν, όπου και έφτασα στον πολυπόθητο οργασμό. Κατόπιν γκρίνιας γιατί η γκομενίτσα ψιλοδυσανασχετούσε κιόλας που αργούσα...

Τα γλυκά μάτια που μου έκανε στο τέλος δε μπόρεσαν να αναστρέψουν το βλοσυρό μου ύφος. Η σχέση μας είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα με δική της υπαιτιότητα. Τη χαιρέτησα με ψυχρότητα και εντός ολίγου αποχώρησα. Στο δρόμο του γυρισμού κάνοντας το flashback κάλμαρα λιγάκι σκεπτόμενος ότι: \"εντάξει ρε φίλε ωραίο νιμού ήταν, βυζάκια έγλυψες, αιδοίο έγλυψες, τι άλλο ήθελες;\" Η αλήθεια είναι ότι ήθελα αυτά που μου διαφήμισε η νύφη του Φρανκενστάϊν και τελικά δε τα πήρα (όλα). Οπότε φυσιολογική η απογοήτεψή μου...

Εν κλειτορ...εεε... κατακλείδι ήθελα να πω, μάλλον θα ήμουν υπερβολικός αν ισχυριζόμουν ότι το κλαίω το 20αρικο. Αλλά εκτός συγκλονιστικού απροόπτου (ποτέ μη λες ποτέ) η Ρίτα θα με ξαναδεί μόνο στα όνειρά της. Δεν πειράζει φίλτατη θα με ξεπεράσεις κάποτε. Αν και χλωμό το βλέπω......

Ημέρα ακόρεστων σεξουαλικών ορμών (και) η σημερινή και ήταν επιτακτική η ανάγκη κατάθεσης ψωλής. Πεδίο βολής η Φυλής αυτή τη φορά. Να μην τα πολυλογώ κατέληξα στην περιβόητη Ζάνα. Δίνω τον οβολό μου, ξαπλώνω και περιμένω. Με το μπάσιμο στο δωμάτιο, η εν λόγω ιέρεια του σεξ χίμηξε πάνω μου σαν λυσσασμένη γάτα, έτοιμη να κατασπαράξει την αθώα αλλά και στυτή μου μαλαπέρδα. Άρχισε με γλωσσόφιλα και συνέχισε με φιλιά και χάδια χαμηλότερα ώσπου έβαλε το πέμπτο μου άκρο στο υγρό της στόμα (εννοείται ακάποτα). Η πεολειχία ήταν υπεράνω κριτικής και τα πουτσοσκάμπιλα που οικειοθελώς έδινε στη γλωσσίτσα της ήταν μια συγκινητική θα έλεγα χειρονομία εκ μέρους της.

Η καύλα μου ήταν αδυσώπητη και έτσι της ζήτησα να ανταποδώσω. Δέχτηκε χωρίς δισταγμό. Η γλώσσα μου "μάλλιασε" γλύφωντας τα καλά κρυμμένα της μουνόχειλα αλλά και την προκλητική κωλοτρυπίδα της. Στη συνέχεια επήλθε η συνουσία. Όμως η εν λόγω είχε άλλα πράγματα στο νου της... Με μια αποφασιστική κίνηση έλαβε θέση "εκ του πρηνηδόν" και με διέταξε να την πυροβολήσω στην στοματική της κοιλότητα με το πέο-juice μου. Όπερ και εγένετο. Την ενδοπαλάμια παλινδρόμηση διαδέχτηκε ο πεοκρούστης με ταυτόχρονη παρενόχληση του πουτσοκέφαλου από τη γλώσσα της. Το μοιραίο δεν άργησε να έρθει. Τα βιαστικά μου σπερματοζωάρια πλημμύρισαν το στόμα της, αλλά παρ'όλα αυτά η έκφυλη τροτέζα συνέχισε να μου δαγκώνει την άκρη του πουτσοκέφαλου, κάνοντάς με να αναρριγήσω. Τελικά αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσει τη ζωή της, αποβάλλοντας το προϊόν της συνεύρεσής μας στο νιπτήρα (ομολογώ ότι μου 'ρθε μια αναγούλα). Έτσι απλά...



Συμπέρασμα: Ζάνα = value for money για όσους αρέσκονται σε σιτεμένες, πρόστυχες εταίρες της παλιάς σχολής.

Nα'χε και μεγάλα βυζιά ρε γμτ!!!