Κριτικές από boudog

Η ρεκλάμα στο κατάστημα φωτίζει το κράσπεδο,
Οι οθόνη σβήνει τα σύνορα,
Η πλουτώνια ζώνη υποδέχεται τους κολασμένους,
Στην άβυσσο ακούω ήχο από τακούνια.

Πίσω από τον υπολογιστή, ένας ξενυχτισμένος άντρας, αποκομμένος, κουφός, καταραμένος ως μαδημένος υπερβατικός σκύλος, αναζητά την ηδονή.

Το ασυνείδητο κόντρα στη λογική,
Η φύση κόντρα στον άνθρωπο,
Τα φανάρια κόντρα στη Yamaha,
Ο σκύλος κόντρα στον άνεμο,
Και όλα ασπρόμαυρα.

Χρώμα έχουν μόνα τα φράγκα πάνω στο κομοδίνο. Τα υπόλοιπα σκιές. Black & white.

Μπήκε διστακτικά και κάθισε στην καρέκλα του δωματίου. Της προσέφερα κρασί, αλλά προτίμησε το νερό. Ο σκύλος επιφυλάχθηκε αστειευόμενος για σπέρμα και κρύφτηκε πίσω από τα πόδια της.

Απάντησε αδιάφορα, σε σπαστά αγγλικά, στις ερωτήσεις μου, ενώ ταυτόχρονα ασχολιόταν με το κινητό της. Η ενδυμασία της δεν μου έκανε κάποια εντύπωση. Την παράσταση έκλεψε η περούκα και το έντονο μακιγιάζ.

Αφού φρεσκαρίστηκε, ξάπλωσε δίπλα μου και περίμενε να οργανώσω το γαμήσι. Η περούκα δεν βοηθούσε. Ούτε η έντονη τριχοφυΐα, ούτε το τραχύ δέρμα, ούτε τα σημάδια στο σώμα, ούτε ο πίνακας πάνω από το κρεβάτι.

Κάποια στιγμή, ο βασικός παραμορφωτικός μηχανισμός πυροδότησε την καύλα. Η ανάγκη για οργασμό και μερικά τριψίματα έφεραν το αιώνιο ζητούμενο.

Μετά από μια μέτρια πίπα την γύρισα πισωκολλητά. Όσο την κάρφωνα, με ενωμένα γόνατα, κοιτούσα τον ηλίθιο πίνακα πάνω από το κρεβάτι. Καθώς κρατούσα τον σφιχτό της κώλο, αποφάνθηκα πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν γούστο. Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας γαμίεται χωρίς γούστο.

Την γύρισα ανάσκελα και πιπίλισα το στητό της στήθος. Ταλαιπώρησα τις ρώγες της και την γύρισα μπρούμυτα. «Τελείωσα», της είπα. «Μπορείς να φύγεις τώρα. Σπατάλησα τη νύχτα μου». Για δεύτερη φορά δεν έκανα κουβέντα. Θα γελούσαν και οι πέτρες.

«Την είδες την πουτάνα; Τα πήρε και έφυγε», γρύλισε ο σκύλος
«Αναμενόμενο», απάντησα.

Βγαίνοντας από το μπάνιο, τον βρήκα πάνω από το κρεβάτι, μπλεγμένο σε ασπρόμαυρα σχήματα του Kandinsky.

Κοιτώντας τον αναρωτήθηκα για το κάτι μέσα στο τίποτα. Μπορεί τελικά ένας άνθρωπος να ξοδέψει τον εαυτό του; Να σπαταλήσει την ψυχή του;

Πόσο δρόμο έχουμε ακόμα;
Τι μας απομένει;
Πόσα φτηνά δωμάτια;
Πόσες ακόμα θα αθροιστούν;
Σπάει τελικά ο άνθρωπος σε κομμάτια;

Το τετράποδο δεν απάντησε. Βάλθηκε μόνο να ξύνει έντονα τον αριστερό του ώμο, καθώς το κεφάλι του τεντωνόταν ψηλά. Τούφες έπεφταν στο πάτωμα.

Ο μεταλλικός ήχος, της ταυτότητα στο κολάρο, με διαπέρασε. Με διέλυσε σε χιλιάδες κομμάτια.

Η Ρούλα λοιπόν,
Ρούλα ε; Σωστά το λέω;

Μεσημέρι και στη διπλανή καρέκλα ο κύριος ρουφούσε το ουισκάκι του. Απογοητεύτηκα. Περίμενα κάποια κατεστραμμένη αλογόφατσα έτοιμη για φασαρία. Με κοίταζε κλεφτά τρίβοντας τα δάχτυλά του. Ένιωσα αποστροφή παρατηρώντας το ηττημένο του σουλούπι.

Η κυρία λύσσαξε να πιώ κάτι. Κομμάτι της παρωδίας πήρα ένα με νερό. Το ρουφούσα αργά και περίμενα την εκτόνωση.

Και περίμενα…περίμενα… περίμενα…Βαρέθηκα, ο κύριος μπήκε να γαμήσει, δυο βγήκαν, ένας έφυγε, ένας έκατσε, άλλος μπήκε κατευθείαν σε δωμάτιο. Κόσμος μέσα - έξω και το σταθμαρχείο να κανονίζει κίνηση.

Είδα Αλίνα και Ρούλα.
«Αλίνα», είπα και σκέφτηκα να χαϊδέψω ελαφρά την ψωλή μου.
«Ρούλα», είπε η σταθμάρχης. «Η Αλίνα μπαίνει σε άλλο δωμάτιο».

Η Ρούλα με έμπασε στο δωμάτιο, ετοίμασε πετσέτες, παντόφλες, φώτα, μαντήλια και με άφησε να συμμαζευτώ.

Η ίδια ιεροτελεστία, με την ίδια προσμονή, για μια ολοκλήρωση που δεν έχει διάρκεια. Που τελικά μένει πάντα ανικανοποίητη.
Μετέωρος πάνω από ένα κενό που δε γεμίζει.
Ένας ρομαντισμός,
Μια παγίδα.

Μου έβαλε το κεφάλι στην τρύπα και ξεκίνησε το τρίψιμο. Το μασάζ της Ρούλας είναι καλό. Ασχολείται. Μου άρεσε. Κάνει σίγουρες και γερές κινήσεις. Ωστόσο θα το ήθελα πιο αισθησιακό.

Με γύρισε και άρχισα να την παρατηρώ. Δεν είναι όσο έκφυλη είχα υποθέσει στην αρχή. Έχει βέβαια τον τύπο της. Είναι άνετη και έμπειρη. Μου άρεσε το στήθος της και ο σφιχτός της κώλος. Οι διψασμένοι για ουίσκι σίγουρα θα γούσταραν να χουφτώσουν την Ρούλα.

Με πήρε στο στόμα της και με ρούφηξε με απίστευτη μαεστρία. Γυριστά, πλάγια, κάθετα, βαθειά, με γλώσσα. Βρήκε την σωστή γωνία και την απάλλαξα. Έχυσα δυνατά και άφησα το κεφάλι μου να πέσει πίσω, σαν να ξεψύχησα σε κρεβάτι νοσοκομείου. Έμεινα για λίγο ασάλευτος κοιτώντας τη ρωγμή στο ταβάνι. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως η ρωγμή να έχει γίνει από τις δυνατές πίπες της Ρούλας.

Έφυγα αθόρυβα όπως οι μέρες των ηλικιωμένων στα γηροκομεία. Τσούλησα απαλά και βγήκα στον φθινοπωρινό ήλιο.

Είναι ωραίο να πίνεις ουίσκι το μεσημέρι γράφοντας τον γιατρό στα αρχίδια σου,
Είναι ωραίο να καπνίζεις κατεβαίνοντας τα σκαλιά ξαλαφρωμένος,
Είναι ωραίο να έχεις απαλλαχτεί για λίγο από κάθε πάθος που σε κρατάει φυλακισμένο.

Χάθηκα στα στενά ψάχνοντας τον Αδέσποτο. Τον τελευταίο καιρό έκοψε αλυσίδα και δεν υποφέρει τους συμβιβασμούς.