Κριτικές από Geroxekoutis

Το Αννιτάκι το έχω οργώσει αρκετές φορές, κυρίως όμως του έχω ταΐσει στο λαρύγγι του τη φρουτόκρεμα, και επ αυτού θα ήθελα να γράψω μερικά πράγματα, για να γνωρίζουν οι συναγωνιστές πριν περάσουν στην αρένα.
Πρόκειται για μια 26χρονιη Αλβανή, λεπτή και ψηλή, με στητό βυζί και κωλί και βαμμένα ξανθά μαλλιά. Μιλάει άψογα Ελληνικά και έχει γλυκό παρουσιαστικό. Είναι ένα κορίτσι που τιμάει τη φανέλα και εξυπηρετεί με χαμόγελο. Από τότε που δουλεύει στο 86 χτυπάει κάποιες φορές διπλοβάρδιες με αποτέλεσμα να μην αποδίδει τα αναμενόμενα. Το tip για τους νέους Μύστες: Αν σαλονάρει χαμογελαστή, είναι ξεκούραστη. Μπείτε. Αν σέρνεται, αφήστε το για άλλη φορά. Είναι εκφραστική κοπέλα, οπότε μπορείτε να "διαβάσετε" σε τι φάση βρίσκεται.
Το άλλο θετικό της είναι το ελεύθερο στοματικό τελειωτικό, το οποίο αν και δεν το κάνει 100% τέλεια, (δεν κάνει deepthroat για παράδειγμα, μένει κυρίως στο παπάρι) το κάνει αρκετά καλά ώστε να έλθει μια ευχάριστη εκσπερμάτωση. Προσωπικά, την Αννίτα την επιλέγω ακριβώς για αυτό το σέρβις, για ένα τάισμα στο λαρύγγι.
Επίσης κάνει ωραίο γλύψιμο στις ρώγες και στο σώμα. Ωραία αίσθηση.
Βάζω "Ισως" στην κριτική, γιατί υπάρχουν τόσα ακόμα άλλα κορίτσια εκει έξω προς εξερεύνηση και γιατί λόγω της αστάθειας της απόδοσής της, δεν κάνει για στανταράκι. Προτείνεται πάντως και για παλμαρέ αλλά και για ελεύθερο στοματικό τελειωτικό.

Έχοντας διαβάσει τις κριτικές των συναγωνιστών για τη Στέλλα, όταν τυχαία την συνάντησα νωρίτερα απόψε το μεσημέρι, πηγαίνοντας στον οίκο για να βρω τη Ρίτα, σκέφθηκα "τι έχουμε να χάσουμε". Εχω πάντα back up ένα μπλε καβάτζα στην κωλότσεπη σε περίπτωση φόλας. Μου λέει η τσατσά "Στέλλα" σκέτο. Τη ρωτάω για πρόγραμμα και προχωράει στο παρασύνθημα "το πρόγραμμα θα το συζητήσετε οι δυο σας". Μέχρι εδώ καλά. Βγαίνει με μια πετσέτα η Στέλλα, μόλις είχε κάνει μπάνιο. Με ρωτάει ευθέως "τι θέλεις να σου προσφέρω", οπότε προχωρώ και στο τελευταίο παρασύνθημα "πίπα κώλο μόνο". Μου λέει "εντάξει", της δίνω το μπλέ και περνάμε μέσα. Είχα ξεχάσει πόσο άθλιος είναι αυτός ο χώρος μέσα. Έρχεται στο δωμάτιο μετά απο 3 λεπτά. 50+ ηλικιακά οπότε και το σώμα καμία σχέση με τα τρυφερούδια που έχουμε συνηθίσει. Εκεί κάνει το φάουλ και πάει να μου βάλει σκούφο ενώ άλλα είπαμε έξω. Αλλά επειδή ήταν το όλο σκηνικό μες στη μπίχλα, την άφησα να μου φορέσει, σε κωλογαμηστρώνα ήρθαμε. Με ξεκινάει μια πίπα που έδειχνε ότι έχει γλύψει χιλιάδες χιλιόμετρα κρεατόβεργας. Πίπα επαγγελματική, ίσα να σηκώσει το κατάρτι, χωρίς μορφασμούς και γελοία υποκριτικά επιφωνήματα, από αυτά που συναντάμε αλλού. Αφού με ετοίμασε λέω "και τώρα κοκορέτσι". Βάζει λιπαντικό, της περνάω το μαξιλάρι κάτω απο τον κώλο, της διπλώνω τα πόδια στο κεφάλι και την καρφώνω ιεραποστολικά. Κιχ δεν έβγαλε η τύπισσα, παλιά της τέχνη κόσκινο. Αρχίζω αργά να δίνω πόνο. Προσπαθούσα να μην κοιτάξω τα μούτρα της, γιατι απο κοντά έδειχνε πραγματικά άσχημη. Της ζήτησα να μου γλύψει τις ρώγες για να συντομεύουμε, και ταυτόχρονα έδωσα φουλ γκάζι. Δεν άργησε να έλθει η κατάθεση στεφάνου, συνοδευόμενη από τις αγαπημένες μου βωμολοχίες. Εκει γέλασε, έσπασε λίγο ο πάγος και τελικά λυθήκαμε και οι δύο σε ένα γέλιο. Τραβήχτηκα με προσοχή. Μυρωδιές και περίεργα χρώματα πάνω στην καπότα δεν εμφανίστηκαν.
Συμπερασματικά, η Στέλλα είναι μια κωλοτρυπίδα για χύσιμο. Τίποτε άλλο. Ούτε δέρμα έχει, ούτε όρεξη για ζουζουνίσματα, αλλά ούτε και κρεμάει στην επίμαχη στιγμή. Αυτό πουλάει και με αυτό επιβιώνει. Για ένα ξεμπούκωμα απο πίσω καλή είναι.
Να γαμάτε και να προσέχετε την υγεία σας.

Πρόσφατα, μετά απο καφεδάκι στο Θησείο, αποφασίσαμε με φίλη απο το σχολείο να ξαναθυμηθούμε "τα μαθητικά τα χρόνια" χωρίς ωστόσο να το ανακοινώσουμε στον άντρα της. Ετσι καταλήξαμε στο Priamos Erato, στον Κεραμεικό. Το κόψαμε με τα πόδια, αλλά ακόμα και αν κατεβάζαμε αμάξι, πέριξ της γέφυρας του Πουλόπουλου τελικά θα βρίσκαμε. Θετικό λοιπόν το πάρκινγκ στα γύρω στενά.
Πρώτη δυσάρεστη έκπληξη, αν και δεν ήμασταν σε μέρα και ώρα αιχμής, ήταν διαθέσιμη μόνο η σουίτα. Μέρες μετά, συζητώντας το με συναγωνιστή, έμαθα ότι ειναι παλιό κόλπο του εν λόγω καταστήματος για να χρεώνει περισσότερα. Δεύτερο άκυρο, το ασανσερ χαλασμένο (και η Σουίτα στον 5ο). Τρίτο και χειρότερο, το τζακούζι εκτός λειτουργίας. Κατεβαίνω έξαλλος (και με τα πόδια φυσικά) από τον 5ο στη ρεσεψιόν και ρωτάω "Είστε σίγουρα ανοιχτά σήμερα, ή θα κάνετε ανακαίνιση" για να μου απαντήσει ο υπάλληλος "κύριε δεν μπορώ να κάνω κάτι, λυπάμαι". Σιγά μη λυπόνταν είχε πάρει τα λεφτά. Λυπόμουν κι εγώ να αφήσω το παιδικό μου αποθημένο αξεκώλιαστο και λέω "δε γαμιέται, προχωράμε". Φχαριστηθήκαμε γαμήσι 3 ώρες, έστω και αν ιδρώσαμε.
Συμπερασματικά μια κακή επιλογή σε ένα στρατηγικό. Αν κόψουν τις πονηριές και επιδιορθώσουν ότι έχει χαλάσει μπορούν να πάνε καλύτερα. Επιβιώνουν γιατι μονοπολούν τις περιοχές Θησείο, Κεραμικό, Πετράλωνα.

Μετά από Φόλα Made in Latin, μπαίνω στο 17, στην εγγυημένη Μικαέλα, τη σιλικονάτη Μολβαδή με τα πορνογυαλιά, με την οποία συνεδριάζουμε τακτικά τα 2 τελευταία χρόνια. Την πέτυχα χωρίς κόσμο. Χαρές αγκαλιές κλπ στο σαλονάκι. Εχει πάρει λίγα κιλάκια στην κοιλιά και το πρόσωπο έχει λίγο σπάσει απο τις διπλοβάρδιες. Ομως...
Μπαίνει στο δωμάτιο και τραβάει το μικρό μάνταλο για να με κλειδώσει μέσα, σημάδι οτι δεν βιάζεται, και η τσα2 δεν θα ενοχλήσει. Με ξέρει, οπότε όρμησε χωρις προκαταρκτικά και timewasting στην πούτσα και ξεκίνησε το λυσσώδες τσιμπούκι της, με πολύ γρήγορες εναλλαγές πινέλου με τη γλώσσα πάνω -κάτω και απροειδοποίητα deep throats, που είναι και το δυνατό της σημείο. Νομίζω δεν της πήρε πάνω απο 1-2 λεπτά να με φέρει στα πρόθυρα της υπερχείλισης. Φοράω σκούφο και τη στήνω στα 4. Δεν υπήρχε λόγος για χάδια και φιλιά. Γκαζώνω 200 με τη μία και αναφωνεί την αγαπημένη της ατάκα "at last, someone who knows to fuck!". Δεν πτοήθηκε καθόλου, δεν κατάλαβε Χριστό από το ανελέητο κοπάνημα, η τύπισσα είναι φονιάς στο κρεββάτι, κρεατομηχανή του σεξ. Εδωσα πόνο με μέγιστη ένταση, αφού με είχε εκνευρίσει το λατινικό τσόλι (βλ προηγούμενη κριτική) και ήθελα να ξεσπάσω. Πάνω στην εκσπερμάτωση της έριξα τα καθιερωμένα κωλοσκάμπιλα και τις αγαπημένες μου πεζοδρομιακές βωμολοχίες. Εκει το ματσάκι έληξε.
Εβαλε τα πορνογυαλιά της, είπε κι ένα ουάου, αγκαλιαστήκαμε, χαιρετηθήκαμε και βγήκε. Εννοείται θα τιμάται για όσο ακόμα παραμένει στο χώρο.

Οπως κατευθύνομαι στην Οδό Ονείρων για αναζήτηση ξεμπουκώματος βλέπω πολύ κόσμο να μπαινοβγαίνει στο 15. Περίεργο. "Αλλαξαν πρόγραμμα και έφεραν καινούργια τραγουδίστρια;" που θα έλεγε και ο Χάρρυ Κλυν. Χαμός στο σαλονάκι, σαν καθιστή διαδήλωση. Σαμάνθα ανακοινώνεται και κάνει εντυπωσιακή είσοδο αναφωνώντας Hola! Δαγκώθηκα λιγο που είναι Λατίνα, αλλά είχα και άλλο μπλε καβάτζα στην κωλότσεπη, σε περίπτωση φόλας, οπότε μπήκα. Είσοδος κοπέλας μετά απο 5 λεπτά, αλλά αυτή τη φορά τελείως στο μουγκό. Μόνο Hola ξέρει να λέει; Οι απόπειρές μου για socializing στο βρόντο, αναρρωτήθηκα μήπως είναι και κωφάλαλη. Μου περνάει σκούφο σε μισο σηκωμένη πούτσα και αρχιζουν....τα γνωστά με τις Λατίνες. Κάτι σαν πίπα, κάτι σαν "ας ροκανίσουμε λίγο χρόνο, αφού πήραμε το 20άρικο". Καμία αντίδραση στα γλυκόλογά μου, στα χάδια μου. Ενα πτώμα μουγγό, με την μισοσηκωμένη μου πούτσα στο στόμα, περιμένοντας να φύγω. Γνωστό το εργάκι, σηκώθηκα, ντύθηκα και πήγα δίπλα στην αγαπημένη μου Μικαέλα (ακολουθεί κριτική) όπου έπεσαν κορμιά. Παραφράζοντας Τζίμη Πανούση κλείνω με το εξής: "Οπου ακούτε Hola σύντροφοι μακριά! Hola ίσον Φόλα"

Eνδεικτική ημερομηνία. Πρώτη επίσκεψη. Ωραίος χώρος, υποδοχή καλή, όμορφη διαμόρφωση. Οι ταινίες καλές, σκληρές στις οθόνες, πιο ήπιες στο σινεμά. Πολύ ησυχία παντού, ώσπου από το πουθενά μέσα στο σκοτάδι του υπογείου αντιλαμβάνομαι οτι με ακολουθεί ένα ζόμπι, μάλλον είχε στήσει καρτέρι στον πρώτο καναπέ, όπως στρίβουμε δεξιά. Γυρίζω και το κοιτάζω αυστηρά, χωρίς να πω κάτι. Συνεννοηθήκαμε. Εκεί κατάλαβα ότι αυτός ο χώρος είναι και θα παραμείνει πρωτίστως gay club. Για μεικτές καταστάσεις, θα συνεχίσουμε στο 2+2. Στην αίθουσα ίδια φάση. Φάτσες με κοίταζαν μπας και...... Κι εκεί συνεννοηθήκαμε χωρίς να πω κάτι ή να δείξω κάποια δυσφορία. Χαιρέτησα ευγενικά την κοπέλα στην είσοδο, που με ρώτησε αν χρειάζομαι κάποια βοήθεια και έφυγα. Το πάρκινγκ στα γύρω στενά εύκολο, με το όποιο ρίσκο υπάρχει να αφήσει κανείς το αμάξι του εκει πέρα. Καλές δουλειές και καλές στιγμές στους ενδιαφερόμενους.

Απογευματινή ζώνη και κατεβαίνω Αγκύρας για τη Ντάρια και μόνο.
Και ναι, μόνο 2 άτομα αναμονή. Τη βλέπω (για πρώτη φορά) σε απλό σαλονάρισμα και μετά από λίγο περνάω στο «τζακούζι»
Έρχεται μετά από 5 λεπτά. Πεντακάθαρη, αρωματισμένη, συστήνομαι, ανταπαντά ευγενεστάτη και αφού το πρωτόκολλο υποδοχής ετηρήθη και εξαντλήθη, μεταμορφώνεται σε αγριόγατα, όπου με ξεκινάει γλύψιμο από τις ρώγες και κατεβαίνει στον πούτσο. Τσιμπούκι ακάποτο, ρηχό αλλά πολύ αισθησιακό με συνδυασμό γλώσσας και χειλιών. Τι κάβλα να με ρουφάει και να με κοιτάει με τις γατίσιες ματάρες της! Σε 2 λεπτά με είχε έτοιμο. Σκούφος και πρώτη στάση ιεραπόστολος για να βλέπω τις ματάρες της. Επειδή καταλάβαινα ότι θα χύσω, τη γυρίζω στα 4. Κι εκεί όμως πρόβλημα, γιατι κάβλωνα με την κωλάρα της και την πονηρή κωλοτρυπίδα της. Αναπόφευκτα, μετά από λίγες δυνατές πουτσιές στις οποίες άντεξε και γούσταρε με επιφωνήματα κάβλας, κατάθεση και στράγγιγμα. Εμεινε στο δωμάτιο, πρόσχαρη και γελαστή και με ρώτησε με τι ασχολούμαι.
Xώρος καταπληκτικός, άλλο level, «τέτοια τάξη – τέτοια αλφαδιά» δεν υπάρχει τριγύρω. Με τέτοια περιποίηση θα μπορούσε να χρεώνει και παραπάνω.
Τώρα τίθεται το μέγα ερώτημα: Την κάνω στανταράκι; Από τη μία σκέφτομαι πόσα δεν έκανα μαζί της. Δεν της τα τάισα στο στόμα, δεν της έγλυψα αυτό το γατίσιο μουνάκι, δεν της έχυσα τα σέξυ βυζάκια της. Από την άλλη, έχει πάντα αναμονή και αυτό είναι θέμα. Για ένα πούτσο πάμε, όχι για να το ξενυχτήσουμε.
Γαμάτε γιατί χανόμαστε!

Επειδή βλέπω κριτικές για τη Σάρα, κάπως...υπερβολικές, (δε μπαίνω στη θέση να δικάσω αν προέρχονται απο προμότορες, σκέφτομαι καλοπροαίρετα) θα γράψω μία σούμα από όλες αυτές τις φορές που την πήρα τα τελευταία χρόνια, ξέροντας την ως "Το Ρουμανάκι". Στα θετικά: Κορμί λαμπάδα, ωραία και τα ψεύτικα τσιμπουκόχειλα, ωραίο και το τελευταίο κομμωτήριο, δυναμικό και το σαλονάρισμά της. ΟΜΩΣ, την κατεβάσανε στη υπόγειο και βάλανε επάνω τις άλλες τις ξινές τις κοκοκο. Αυτό δείχνει κάτι. ΔΕΝ κρατάει πελάτη η Σάρα. Δεν το χει στο να φτιάχνει ατζέντα, όπως πχ η Τίνα στη Βέργας 7, ή η Ναταλί ακριβώς δίπλα της. Τον παγιδεύει τον πελάτη με το ωραίο κορμί της και την "επιθετική" έξοδό της στο σαλόνι, αλλά μέσα, ισχύουν αυτά που γράφουν οι συναγωνιστές. Η ακάποτη πίπα σπάνια ειναι ακάποτη (κι αν ειναι, κρατά λίγα δευτερόλεπτα), επειδή είναι ελαφριά συνήθως θέλει να ειναι απο πάνω, όπου το δουλεύει καλά, και δεν γουστάρει αγγίγματα, φιλιά, χουφτώματα. Συνοψίζοντας, όλα τα σημεία στα οποία εμείς, οι καταναλωτές του προϊόντος, βάζουμε τικ για να κρατήσουμε μια εργάτρια ως το στανταράκι μας, η Σάρα παίρνει κάτω απο τη βάση. Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει λίγο πιο φιλική στον χρήστη. Κέρδος για όλους μας. Σαρα, no hard feelings.

Οπως περιδιαβαίνω την ηδονική οδό, ακούω ψηλά από το παράθυρο μια νεανική γυναικεία φωνή να βρίζει σε άψογα Ελληνικά αλλά με προφορά σαν Ιταλική μια παρέα νεαρών με μηχανάκια. 'Αντε μωρέ μαλάκες, εγώ δουλεύω κι εσείς μαλακίζεστε, άντε από εδώ μαλακιστήρια". Ο αυθορμητισμός της μου θύμισε λίγο τις Ναπολιτάνες, που σε τραγουδιστικό στυλ μιλάνε με όλο τον κόσμο απο το παράθυρο. Μου άρεσε αυτό το σκηνικό και μπαίνω να δω τι παίζει. Ανεβαίνω επάνω και η νεαρά ακόμα ξεφωνίζεται με τους νεαρούς με τα μηχανάκια. Στωικά η τσατσα ανακοινώνει το πρόγραμμα απουσία της νεαράς που ακόμα μπινελικώνει, και με στυλ ζεν μου κάνει νόημα με τα μάτια ότι θα έρθει κάποια στιγμή η κοπέλα. Και εμφανίζεται η Κορίνα εκ Ρουμανίας. Απο κοντά μου άρεσε πιο πολύ. Ωραίο λεπτό σώμα, λευκό δέρμα, ασυνήθιστο για Ρουμάνα, βυζάκι μικρό στητό καβλιάρικο. Με πιάνει απο τον πούτσο και μου λέει σε στυλ διαταγής "πάμε μέσα". Δίνω το μπλέ στη στωική τσατσα, και περνάω. Η Κορίνα ανακοινώνει κοφτά "έρχομαι σε λίγο" και επιστρέφει στο παράθυρο για λίγα ακόμα μπινελίκια με τους νεαρούς του δρόμου. Κάποια στιγμή αποφασίζει να έρθει μέσα.
Μπαίνει γελαστή και πιάσαμε λίγο κουβέντα για το concept "socializing απο το παράθυρο", και πάει να μου βάλει σκούφο. Της λέω, έχω ζητήσει ακαπέλα. Μου λέει δεν γίνεται, έχεις μυρωδιές απο υγρά, μήπως έκανες σεξ πριν έρθεις; Της λέω, αν ειχα κάνει, τώρα εδώ θα ήμουνα; Τέλος πάντως επέμεινε στο σκουφο, δε γαμιέται λέω κι εγώ, επιλογή που τελικά δεν βγήκε σε κακό γιατι χαλάρωσε και έκανε μια πίπα σχετικά καλή, αξιοπρεπή, που σε 2 λεπτά με έφτιαξε. Στη συνέχεια έδωσε διαταγή (!) για πισωκολλητό. Στήθηκε, και ανάμεσα απο τα πόδια της μου άπλωσε το χέρι της για να τον πιάσει και να τον βάλει στο μουνί της. Σαν μπατσίνα που θέλει να μου δώσει κλήση, σε αυταρχικό στύλ. Επειδή την όλη φάση την έβλεπα "στ αρχιδια μου και τι έγινε" γέλασα και της τον έδωσα όλο μέσα. Αίσθηση καλή, ούτε στενή ούτε περάστε κόσμε, και εξαιρετικά κωλομέρια, μικρά με ωραία ποιότητα δέρματος. Οπότε, γκάζωσα για περίπου 5 λεπτά ώσπου να έλθει η κατάθεση. Στράγγισα, τραβήχτηκα και μου είπε ότι χάρηκε για τη γνωριμία, και να κοιτάξω να με ξαναδεί σύντομα! Αυτή ήταν και η τελευταία της διαταγή. Εκανε μεταβολή και πήγε στο παράθυρο να συνεχίσει την "καντάδα".
Συμπερασματικά: Ειναι μια ωραία τρελή. Μα τρελή για τα σίδερα. Για ένα ξεμπούκωμα του στύλ τι είχαμε τι χάσαμε, την προτείνω. Ομορφη και psycho, συνδυασμός ερεθιστικός. Η τσατσα δεν ενόχλησε. Δεν μου άρεσε που η σκάλα ήταν πολύ βρώμικη. Μέσα τα δωμάτια καθαρά. Καλά γαμήσια στους συναγωνιστές που θα βγουν σε λίγο για βραδινή περίπολο.

Τόσα χρόνια στο σπορ, αναρωτιέμαι τι φάση οι Λατίνες. Γιατί τέτοια μετριότητα. Φόλα και χθες το απόγευμα λοιπόν, απο Λατίνα. Ωραίο σαλονάρισμα στον όροφο του 27β, παραπλανητικό το Τατιάνα, με πήγε προς Ανατολικό μπλόκ, δίνω το μπλέ και περιμένω. Μπαίνει χαμογελαστή, με ωραίο κορμί, μικρό στητό βυζί και σφιχτό κώλο. Όλα έδειχναν προς μια σπουδαία συνεδρία. Ρωτάω από που είσαι και μου απαντάει Κολομβία. Ενα "ωχ" τεράστιο βρυχήθηκε μέσα μου, αλλά είπα, εδώ που ήρθαμε, ας παίξουμε. Και ξεκινάνε...τα γνωστά σε όλους μας. Πίπα απαράδεκτη, με τακτικές διακοπές για μαλακία με το χέρι και άλλες τακτικές διακοπές για να με ρωτήσει αν θα βάλει σκούφο. Ευτυχώς δεν ξέρει Ελληνικά, οπότε ένα καντήλι τύπου "Μη με κόβεις γαμώ £$%%@" δεν το πιασε. Με τα πολλά, και αφού μου ροκάνισε το δεκάλεπτο και με μαύρισε, μου τον σήκωσε. Και ναι, ο νόμος του Μέρφυ χτύπησε. Για την ακρίβεια, χτύπησε την πόρτα η τσα2. Με κοιτάει η τύπισσα απορημένη και της γαβγίζω ένα No Way. Tη στήνω στα 4 και αρχίζω όσο πιο δυνατές πουτσιές για να χύσω, γράφοντας στ αρχίδια μου και την τσατσα και την τύπισσα που κάτι έλεγε στα Ισπανικά, Κολομβιανά, μάλλον ότι έληξε ο χρόνος. Τα ριξα, τραβήχτηκα και σκουπίστηκα. Αυτή έφυγε αμέσως, εξαφανίστηκαν και τα social και τα προσχήματα και βγήκε γυμνή στο χωλ με τα τζελ και τα μωρομάντηλα στα χέρια τρέχοντας προς το κουζινάκι κι εγώ απο πίσω της βγήκα βρίζοντας. Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε οι άλλοι Μύστες για τις Λατίνες, θα με ενδιέφερε να τοποθετηθείτε, προσωπικά δεν ξανα ασχολούμαι.

Αφου ανακοινώθηκε από την τσα2 ότι η Εμμανουέλλα, το στραγκιστίρι της Φώκαιας, επιστρέφει από την επόμενη εβδομάδα, καταθέτω εδώ περιληπτικά εντυπώσεις απο τις περσινές συνεδρίες. Είναι Αλβανίδα αλλά δηλώνεται Ουκρανή, ετών 30. Κάνει από τις καλύτερες πίπες στη Φώκαιας. Την είχα πάρει 2 φορές μόνη και μια φορά παρτούζα με Αννίτα, στον όροφο, και ήταν το άσπρο και το μαύρο. Τι να πιάσει το τσιμπουκάκι της Αννίτας μπρος στη ρουφήχτρα Εμμανουέλλα. Δε βιάζεται στο δωμάτιο, κάνει τσιμπουκι αργό και βασανιστικό, είναι πιο αποτελεσματική και απο τους γερανούς της Express Service, σηκώνει τα πάντα. Ελαφρύ σκαρί, κουμαντάρεται εύκολα, δουλεύει πολύ καλά cowgirl. Καλό χειμώνα και καλά γαμήσια στους συναγωνιστές.

Ελληνίδα ανακοινώθηκε στο σαλόνι. Μετά από αναμονή εμφανίζεται μια εντυπωσιακή παρουσία, η Ηλέκτρα. Υψος ανω του 1.70, κορμί λαμπάδα, στενό κωλί, στητό βυζί, πολύ μακρί φυσικό μαλλί και ελεύθερο στοματικό. Ωραίος συνδυασμός, δίνω το μπλε και περιμένω.
Και εκεί αρχίζει η Ελληνική Τραγωδία. Είσοδος Ηλέκτρας στο δωμάτιο, κλείνει πόρτα μένει ακίνητη. Χαιρετώ εγκάρδια για να σπάσει λίγο ο πάγος, μούγκα η Ηλέκτρα. Κινείται με δυσκολία προς το κομοδίνο και ξαναμένει ακίνητη. Την καλώ στο κρεββάτι, αρχίζει πάρα πολύ αργά να μαζεύει τα μαλλιά της. Την ξαναπροσκαλώ στο κρεββάτι, με τα πολλά σκύβει πολύ αργά, καθαρίζει την περιοχή και ξεκινάει κάτι που με τίποτα δεν το λες πίπα. Το λες κλέψιμο μες στα μούτρα του πελάτη. Σκέφτομαι να μην αντιδράσω αμέσως, περιμένω λίγο μπας και γίνει κάτι, και μου το κάνει καλύτερο. Σταμάτημα πίπας και μου ανακοινώνει τηλεγραφικά "Αυτό δε σηκώνεται". Κρατώ ψυχραιμία και απαντώ "γι' αυτό έχω έλθει στην καλύτερη, εσένα δηλαδή". Συνεχίζει αμίλητη την απάτη και καλά πίπα και μετά από ένα λεπτό επιβεβαιώνει ότι "αυτό δε σηκώνεται". "Σηκώνομαι όμως εγώ" της απαντώ, και αρχίζω να ντύνομαι. Εκεί αρχίζει ένας μονόλογος ότι θέλει να ζήσει στη Ζυρίχη, ότι ήθελε να σπουδάσει συντήρηση αρχαιοτήτων, αλλά αν μετακομίσει στη Ζυρίχη πως θα συντηρεί αρχαία, μήπως να πάει στην Ιταλία, αλλά στην τελική είναι κομμώτρια. Δεν ξέρω τι είχε πάρει η Ηλέκτρα για να βγάλει τη βάρδια, αλλά εμένα μου πήρε το πιο φόλα 20άρικο ever.

Κάθοδος στα Βεργάδικα απόψε γύρω στις 11:30 για έναρξη της φθινοπωρινής κυνηγετικής περιόδου και βέβαια όταν μιλάμε για Βέργας μιλάμε για Σαμπίνα. Ατυχώς, αν και έσκασα με την έναρξη της βάρδιας, κάποιος Μύστης την είχε ήδη καπαρώσει για μισή ώρα. Όπως βγαίνω, ακούω από το υπόγειο το γέλιο της Τίνας. It was meant to happen!
Συνήθως η Τίνα εργάζεται στην απογευματινή βάρδια, 6 - 11. Πρόκειται για μια 30χρονη Αλβανίδα, με άριστα Ελληνικά, Τοξότης στο ζώδιο για όσους ασχολείστε, όμορφο πρόσωπο, σφιχτή μικρή κωλοτρυπίδα (δε δίνει) και μεγάλα φυσικά βυζιά. Μπαίνω, εξαιρετική εγκάρδια υποδοχή, δυο λόγια στο διάδρομο τύπου "πως περάσαμε φέτος το καλοκαίρι" , κατάθεση του Κυανού Οστράκου στην ιδία και βούρ στο δεύτερο δεξιά δωμάτιο. Έρχεται μετά από 2 λεπτά, συνεχίζουμε το social ενώ αρχίζω να γλύφω τις βυζάρες της. Φοράει το κοτσιδάκι του πολέμου και με αρχίζει μια πίπα του θανατά a capella con molto passione. Για πότε τον σήκωσε, για πότε τον τουμπάνιασε (Η Τίνα μου τον έχει σηκώσει στο παρελθόν υπό δύσκολες συνθήκες, μετά απο μεθύσι, μετά απο γαμήσι, μετά απο οδήγηση στην Εθνική 5 ώρες, η πίπα της δεν αστειεύεται). Στάση πρώτη Ιεραποστολική, για να γλύφω τις ρώγες της (δεν επιθυμεί φιλιά προς το λαιμό γιατι γαργαλιέται), στάση 2 πισωκολλητό, όπου γκάζωσα μέχρι την κατάθεση ψυχής.
Γενικά: υπερβήκαμε αρκετά το 10λεπτο, η τσατσα δεν ενόχλησε αν και στο σαλόνι ακούγονταν ομιλίες. Εχουν προστεθεί κάποια φωτάκια νέον πράσινα στο χώρο της υποδοχής που δίνουν μια αίσθηση ανακαίνισης (της πούτσας). Το πάρκινγκ όπως πάντα εύκολο στην περιοχή.
Τίνα εγγύηση για άλλη μια φορά.

Τη Μισέλ τη γούσταρα απο τη Λιοσίων.Μάλιστα ένα βράδυ την πήρα, αλλά ο Johnie Walker που έκοβε βόλτες στο στομάχι μου είχε άλλη άποψη. Καταστροφή. Ετσι, μου έμεινε απωθημένο να την πηδήξω και στενοχωρήθηκα όταν έμαθα οτι πήγε στην πατρίδα της. Και να την μπροστά μου, γελαστή, φρέσκια, μετά απο πολύ καιρό, μια μεταμεσονύχτια βάρδια στη Λιοσίων. Με θυμήθηκε. Της λέω "δε ρισκάρω να ξαναπάθω τα προηγούμενα, όταν σε ξαναπάρω θα σε σκίσω". Γέλασε και καληνυχτιστήκαμε. Περνάω το άλλο απογευμα, και για καλή μου τύχη μου λέει η τσατσα οτι εκεινη τη στιγμή βρίσκετε στη Σπύρου Πάτση. Φεύγω σανιδωτός, χτυπάω κουδούνι, δίνω τα 30 αργύρια και την περιμένω. Μπαίνει χαμογελαστή αλλά αρχικά επιφυλακτική, της λέω "ξέχνα το προηγούμενο σήμερα θα φύγουμε γελαστοί". Και πλακωνόμαστε σε κάτι φιλιά, της γλύφω τις ρώγες και μου πιάνει τον πούτσο ασκούφωτο και αρχίζει ένα τσιμπουκάκι αέρινο, "ευγενικό". Σε 2 λεπτά με έχει ετοιμάσει. Την ξεκινάω με ιεραποστολικό, γιατι έχει φατσούλα πολύ γλυκιά, μετά την φέρνω απο πάνω και τέλος στα 4. Πολύ καλή αντοχή, ωραία αίσθηση, ούτε στενή ούτε περάστε κόσμε, το δεκάλεπτο είχε περάσει και η τσατσα μας άφησε να παίξουμε μπαλίτσα. Επιτέλους! Το απωθημένο είχε γίνει...ωθούμενο! Δεν κάναμε και κανένα τρομερο γαμήσι, αλλά φύγαμε και οι 2 γελαστοι, που ήταν ο σκοπός της συνεδρίας. Ισως ξανα τιμηθεί στο μέλλον.

Ενδεικτική ημερομηνία, βραδινή ζώνη, περίμενα κολλητό που πιστόλιαζε στο Λ73 και λέω δεν ξαλαφρώνω κι εγώ.....Μπαίνω Βέργας το πιο ήσυχο έδειχνε το 3. Ανοίγω και με υποδέχεται η Μάρτα. Γλυκύτατο προσωπάκι, βυζουλίνο πολύ γλυκό και πλούσιο, και παιδικό χαμόγελο. Αμέσως δίνω το μπλε παράβολο και περνάω. Ερχεται σε 5 λεπτά. Πραγματικά, πολύ ευγενική, φιλική, γελαστή. Με ξεκινάει με ακαπέλλα πεοληχεία, αντάξια της Ρώσσικης Σχολής. Οπως είναι μικρόσωμη, την ανεβάζω cowgirl και μετα στα 4 για κάρφωμα μέχρι εσχάτων. Ανθεκτική, απο κάποιο σημείο και μετά έδειχνε να το γουστάρει. Αν και προφανώς δεν κοίταζα ρολόι ειμαι σίγουρος οτι περάσαμε το 10 λεπτο αρκετά. Η τσατσα δεν ενόχλησε ποτέ. Μετά τα πυροτεχνήματα, η Μάρτα έμεινε για 2-3 λεπτά ακόμα στο δωμάτιο, πάντα γελαστή και φιλική. Σίγουρα θα προτιμηθεί ξανά.

Ενδεικτική ημερομηνία, κατεβαίνω στην υπόγα, αναζητώντας ένα καλό τσιμπουκάκι για να πάω για ύπνο ευτυχής. Μου προτείνει η τσατσα την κλαούντια, "το μιλάει το σπορ" μου λέει και έτσι με περνάει στο δωμάτιο που ειναι σαν υπόγειος χώρος σε καίκι. Ολα τα φώτα ανοιχτά, απ έξω φασαρία, air condition ανύπαρκτο. Ερχεται κάποια στιγμή λοιπον η Κλαούντια, της εξηγώ τη θέλω και μου αρχίζει το πιο ξεφτιλισμένο τσιμπούκι για φέτος που μου έχει τύχει. Λίγο αερόπιπα, λίγο να κλέψουμε ανάσες, λίγο διαλείμματα, τα έχω πάρει κι εγώ για την φόλα που αρχίζει να διαγράφεται, και προσπαθώ να την καθοδηγήσω με τα χέρια, πιάνοντας της το κεφάλι. Αυτό την εξαγρίωσε, με αγριοκοίταξε και ξεκίνησε μια πίπα τουλάχιστον πιο γρήγορη με αποτέλεσμα αργά, πολύ αργά, γιατι είχα εν τω μεταξύ θυμώσει και αποσυντονιστεί, να σηκώνεται. Μετά κόπων και βασάνων, είμαι έτοιμος, περνάω καπότα, και.....χτυπάει η τσατσά την πόρτα. Κι εκεί έδειξε όλη τη σκατοσύνη της η τύπισσα. Μου είπε ένα στεγνο 'sorry" και έφυγε αφήνοντάς με, με το σκουφωτό πουλί στο χέρι! Ανταπάντησα κι εγώ και σε αυτή και στην τσατσα σε άπταιστον Γαλλικήν και δη με accent "docklands" αλλά δεν τα μεταφράζω γιατι δικαίως θα φάω μπαν απο τον αδμην, Μακριά συναγωνιστές.

Βραδινές καύλες με έσυραν στη Φώκαιας, όπου ξεκίνησα την έρευνα αγοράς. Τίποτα σπουδαίο, ούτε για ανακύκλωση οι περισσότερες, οπότε πήγα στη σίγουρη λύση της Ναταλί, που ειναι εγγύηση δεν κοροιδεύει. Οταν μπήκα ήταν μια ομάδα πιτσιρίκια και η τσατσα τα έδιωχνε. Με πιάνει η Ναταλί και με πηγαίνει μέσα με τη μία. Με αφήνει να φρεσκαριστώ και έρχεται σε 2 λεπτά. Λίγα αμοιβαία κοπλιμέντα στα αγγλικά και μετά με ξεκινάει μια πιπάρα χωρίς χέρια. Τον γραπώνει στο στόμα της και τον αρχίζει ένα ρούφηγμα που μου τον τουμπάνιασε μέσα σε 2 λεπτά. Μου φοράει σκούφο, ανοίγει τις ποδάρες της και μου δείχνει το ορθάνοιχτο μουνί της. Την αρχίζω ένα δυνατό ιεραποστολικό αλλά επειδή γούσταρα να την καρφώσω ακόμα πιο δυνατά, τη γυρίζω στα 4, έτσι ώστε να βλέπουμε τις φάτσες μας στον καθρέφτη και την αρχίζω κομπρεσσερ, κωλοσκάμπιλα και Χριστοπαναγίες. Κατάλαβε τι έλεγα και γέλαγε. Δεν άρχισαν να έρθουν τα πυροτεχνήματα. Μου τον καθάρισε με το μωρομάντηλο, φιλάκι και στα 2 μάγουλα, έβαλε το πορτοκαλί της δύχτι, πάρκαρε τις ρωγες σε σημείο που να προεξέχουν απο το δύχτι, έβαλε τα πορνοτάκουνα και βγήκε γελαστή. Είναι μια εγγύηση η εργάτρια και συντρόφισσα Ναταλί.

Οι απο πάνω κριτικές θεωρώ ότι αδικούν την Αλεξάνδρα, εκτός και αν πρόκειται για συνωνυμία. Η Αλεξάνδρα που εργάζεται αυτό τον καιρό στο εν λόγω ίδρυμα είναι μια Ρωσσίδα ετών 23, τσουποτό κοντοπούτανο που έχει 3 πολύ δυνατά σημεία: Πανέμορφο πρόσωπο, αυτοπεποιήθηση στυλ "μαζί μου θα γαμηθείς καλά" και το κυριότερο τσιμπούκι ασύλληπτο. Οι εναλλαγές deapthroat, αργό βασανιστικό, το ξαφνικό πέρασμα από τις μπάλες, η εναλλαγή στη χρήση γλώσσας και χειλιών την ανάγει σε κορυφαίο τσιμπουκολεβιέ, ισάξιο της Εμαννουέλας που δουλεύει παραδίπλα, Φώκαιας και Αχαρνών στο πατάρι. Σήμερα την πήρα για 4η φορά, και επιβεβαιώνω ότι το κορίτσι ειναι εγγύηση. Η τσατσά μου είπε οτι σε καλές βραδιές κάνει και 50 ραντεβού, ο κόσμος έχει αρχίσει να τη ζητάει. Ετσι, απο σήμερα έφεραν και μια μικρή, μικρογραφία της Αλεξάνδρας, γύρω στα 20, που ειναι στην ιδια λογική, τσιμπουκόφατσα, γλυκά βυζάκια κλπ, (θα δοκιμαστεί προσεχώς). Κοντολογίς, ο Οικος τούτος της Ηδονής, προσφέρει αυτό τον καιρό μια ανακουφιστική λύση, σε εξαιρετικά ωράρια (6μμ-6πμ) για τους αναζητούντες ευσπλαχνικό a capella πεοθηλασμό.