Κριτικές από The Keeper

Ὑπάρχουν μέρες ποὺ εἴμαστε καυλωμένοι γιὰ κάτι νέο. Κάτι τέτοιο μὲ ἔπιασε μέσα Αὐγούστου καὶ ἔφυγα ἀπὸ τὸ σπίτι μὲ μιὰ λαχτάρα γιὰ φρέσκο βυζί. Ἕνας Πολωνὸς μεθύστακας στὸ φανάρι πρὶν τὴν Κολωνοῦ μὲ πλησίασε σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀγριοκοιτῶντας με. Κρίμα ποὺ δὲν τὸ συνέχισε, ὥστε νὰ τὸν βροῦν σφηνωμένο σὲ κανένα διερχόμενο ταξί.

Μπῆκα στὸ Κολωνοῦ 48 καὶ εἶδα γιὰ πρώτη φορὰ τὴν Βαλέρια (ἦταν καὶ μιὰ χοντρή, ἄκυρη γιὰ μένα. Νομίζω Ὄλγα). Παρότι, ὅπως διαβάζω, δουλεύει ἐκεῖ χρόνια, δὲν τὴν εἶχα ξαναδεῖ. Δὲ θὰ γράψω πολλὰ γιατί ὑπάρχουν πολλὲς πληροφορίες γιὰ τὴν συγκεκριμένη.
Καστανὸ μαλλί, μέτριο σῶμα, καλυμμένο ἐπιμελῶς μὲ κάτι σὰν νυχτικό, τὸ ὁποῖο καὶ βγάζει στὸ δωμάτιο. Τὸ καλὸ μέγεθος στήθους (περίπου 2,5άρι), τὸ συμπαθητικὸ πρόσωπο καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι μιλφάκιας, μὲ ἔκαναν νὰ περάσω.

Ὅταν μπῆκε μέσα προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω γιατί πρὶν μοῦ ἄρεσε λίγο περισσότερο. Δὲν τὸ βρῆκα. Στὰ τοῦ ἀγῶνα, φάνηκε νὰ μὲ συμπάθησε καὶ πέρασα πολὺ καλά. Καλὴ πίπα, δυνατὴ συμμετοχή, στοματόφιλα, καλὸ στήσιμο στὰ τέσσερα, ὅπου ἦρθε καὶ τὸ τέλος. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι εἶναι ἀρκετὰ εὐλύγιστη, ἂν καὶ δὲν τῆς φαίνεται. Μετὰ ἀπὸ ἕνα καλὸ γαμήσι, σύρθηκα μὲ ὀλίγον τρεμάμενα πόδια πρὸς τὸ Bread Factory γιὰ ἕνα παγωτό (βλ. φωτό). Ὅσο ἔτρωγα, ἐξέταζα τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ξανασυρθὼ μέχρι τὸν ἴδιο οἶκο. Τελικά, δὲν πέρασε πολλὴ ὥρα ὡσότου χωθῶ πάλι στὰ βυζιά της, ἔχοντας ἀκόμα τὴ γεύση τοῦ παγωτοῦ μάνγκο στὸ στόμα μου. Τὸ πρόγραμμά της εἶναι σὲξ σὲ ὅλες τίς στάσεις μὲ ἐλεύθερο στοματικὸ τελειωτικό.

Γιὰ τὴν ἱστορία, ὅταν τὴν ξαναεῖδα στὸ σαλονάκι, κατάλαβα τί εἶχε ἀλλάξει στὸ δωμάτιο: στὸ σαλονάρισμα φοράει κραγιόν, τὸ ὁποῖο ἀφαιρεῖ πρὶν πάει στὸν πελάτη.

Εἶναι μιὰ κοινὴ παραδοχὴ ὅτι, ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἀθηναϊκοὺς οἴκους ἀνοχῆς, τὸ κοινό τοῦ Βou χωρίζεται σὲ δύο εἰδῶν πορνοθαυμαστές: τῆς Φυλῆς καὶ τοῦ Μεταξουργείου. Ἐλάχιστοι ἔχουν καταφέρει νὰ ἀντισταθοῦν στὴν παρατηρούμενη πόλωση μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων, ἡ ὁποία τὰ τελευταῖα χρόνια τείνει νὰ μετατραπεῖ σὲ ὀπαδικὴ ἔχθρα.

Κατά -ἐπίσης- κοινὴ ὁμολογία, διαχρονικὰ τὸ ἐπίπεδο τῆς «γαλάζιας ζώνης» ἦταν ξεκάθαρα ἀνώτερο ἀπὸ ἐκείνη τοῦ κόκκινου εἰσιτηρίου. Κάνοντας μιὰ ἀναδρομή, μετὰ τὰ δύο lock-down ἦρθαν οἱ πρῶτες ἀνατιμήσεις, οἱ ὁποῖες ἄρχισαν νὰ γίνονται ὁρατὲς τὸ φθινόπωρο τοῦ 2021. Βλέποντας μιὰ Φυλῆς ἑτοιμόρροπη, ἡ αἴσθηση ἦταν ὅτι τὸ Μετάξι ὁσονούπω θὰ ἦταν μιὰ ἀνάμνηση. Δὲν ξέρω ἂν θυμᾶστε τὰ δεδομένα, τὸ κλίμα, τίς συζητήσεις στὸ σάη.

Κι ὅμως, σὲ ἕνα αἰφνίδιο κῦμα μαζικῶν ἀλλαγῶν (τὸ ὁποῖο τοποθετεῖται στὰ τέλη Νοεμβρίου) τὸ Μετάξι ἄρχισε νὰ παίρνει τὰ πάνω του. Ἐμφανίζονται πολλὲς νέες κοπέλες (καὶ νέες σὲ ἡλικία), ἐνῶ δὲν λείπουν καὶ μεταγραφὲς ἀπό τὴν Φυλῆς. Δὲν ὑποστηρίζω ὅτι τὸ Μετάξι ἔχει κάποιο προβάδισμα. Ὅμως εἶναι δεδομένο ὅτι τὰ ἄλλοτε αὐστηρὰ ὅρια τοῦ βασιλείου τῆς Φυλῆς καὶ τοῦ π(ρ)εζόδρὁμου τοῦ Μεταξιοῦ ἔχουν γίνει πιὸ ἀσαφῆ καὶ σχετικά.

Ὅλα τὰ παραπάνω βρίσκονται καταγεγραμμένα στὸ νοητό μου πορνοημερολόγιο, τὸ ὁποῖο ψάχνω συνήθως στὸ σκονισμένο ἀκατάστατο γραφεῖο μου τὰ βράδια ποὺ δὲν μὲ παίρνει ὁ ὕπνος. Μιὰ χαρακτηριστικὴ τίμια μετα-covid περίπτωση στὸν κῆπο τοῦ Μεταξιοῦ εἶναι καὶ αὐτὴ τῆς Μαρίας.
Ἡ Μαρία εἶναι μιὰ προμὶλφ Ἀλβανιδούλα, ἡ ὁποία πλέον, μὲ τὰ κιλὰ ποὺ ἔχει πάρει, νομίζω ὅτι ἐντάσσεται στὴν κατηγορία τῶν BBW (Big Beautiful Women).
Ἡ πρώτη ἐντύπωση τοῦ πελάτη εἶναι τὸ πολὺ ὄμορφο πρόσωπο καὶ χαμόγελο, καθὼς καὶ ἡ καλοσυνάτη ζεστὴ φωνή της. Συνηθίζει νὰ μπαίνει στὸ δωμάτιο καὶ νὰ κάθεται στὸ κρεβάτι. Τὰ 3άρια βυζιά της προσφέρονται γιὰ γλύψιμο καὶ ζουζούνισμα. Πρωτοβουλίες δὲν παίρνει ἀλλὰ γιὰ μένα, καλύτερα. Θέλω νὰ ἔχω ἐγὼ τὸν ἔλεγχο. Ἀπὸ πλευρᾶς συμμετοχῆς, εἶναι ἁπλὰ δεκτική ἕως νωχελική. Βγάζει ποῦ καὶ ποῦ κάποιους ψεύτικους ἀναστεναγμοὺς ἀλλὰ ὄχι κάτι σπαστικό. Τὸ πρόγραμμά της εἶναι ἁπλὸ καὶ τὸ ὡράριό της 6μ.μ. ἕως 6π.μ.

Συγκεφαλαιώνοντας, σὲ περιπτώσεις ποὺ δὲν βρῶ κάτι καλύτερο στὴν περιοχή, δὲν ἔχω πρόβλημα νὰ ἀρκεστῶ στὸ πακέτο: «ὄμορφο πρόσωπο- βυζιά- καλῆ συμπεριφορά- ἁπλὸ πρόγραμμα». Εὐτυχῶς ὑπάρχει καὶ χημεῖα μὲ τὴν συγκεκριμένη καὶ ἔτσι ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς ἐπιλογές μου.

ΥΓ: Ὁ χαμηλὸς βαθμὸς στὸ δωμάτιο εἶναι γιὰ τὸ στρῶμα ποὺ ἔχει κάνει λακούβα καὶ μένει ἀναντικατάστατο.

Νὰ εἶστε καλὰ τύποι, καλὲς τσάρκες.

Προχθές, στὴν ἡμερήσια ἐνημέρωση ἔγραψα δύο λόγια γιὰ τὴν ἐμπειρία ποὺ πρόκειται νὰ ἐκθέσω. Ἐπρόκειτο γιὰ μία τσάρκα ὅπου πῆγα φτιαγμένος ἀλλὰ ἡ ἐπιχείρηση κατέστη ἀνευόδωτη. Ὡστόσo, ἡ χαρὰ τοῦ γεγονότος ὅτι καταχωρεῖς τὴν πρώτη κριτικὴ γιὰ τὴν κοπέλα, προφυλάσσοντας τοὺς συναγωνιστές, ἐξισορροπεῖ τὸ ἀρνητικὸ συναίσθημα. Ἐξάλλου, τὰ στανταράκια σου εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ παιχνιδίσετε, νὰ χωθεῖς στοὺς ἀερόσακούς τους καὶ νὰ τὶς θηλάσεις, ἐκπληρώνοντας μιὰ ἀκόμα ἐπιστροφὴ στὸ οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

Ὁ λόγος σήμερα γιὰ τὴν Ρόζα. Ἡ εὐγενικὴ τσα2 μοῦ παρουσίασε τὴν κοπέλα, ἡ ὁποῖα ἦταν λίγο πάνω ἀπὸ 30. Παρόλο ποὺ μιὰ αὔρα ξινίλας διαπέρασε τὴν ἀτμόσφαιρα, πόνταρα στὸ ἐνδεχόμενο νὰ τουμπάρω τὸ μὰτς στὸ δωμάτιο. Ἕνα χαμόγελο, μιὰ καλὴ κουβέντα ἤ τὸ γεγονὸς ὄτι σκᾶς στὴν πένα καθαρός… πολλὲς φορὲς ἁρκούν γιὰ τὴν ἀνατροπή. Ὅμως ὄχι ἐχθές.

Ὅπως ἔλεγα, ἡ Ρόζα φαίνεται λίγο πάνω ἀπὸ 30. Καστανὸ μαλλί, μέτριο ὕψος καὶ φάτσα κάτω τοῦ μετρίου. Ἀλλὰ μὲ συμπαθητικὸ κῶλο καὶ 2,5άρια φυσικὰ βυζιά. Τὸ πρόγραμμά της ἁπλό. Ὅσον ἀφορᾶ τὸ δωμάτιο τοῦ οἴκου, φαντάζει στούντιο μπροστὰ στὸν μέσο ὅρο τῆς περιοχῆς. Στὸν αριστερὸ τοῖχο καὶ φάτσα στὸ κρεβάτι, βρίσκεται ὁ νιπτήρας, μὲ φόντο ἕναν μεγάλο καθρέφτη. Ἡ κατασκευὴ-πλαίσιο κρύβει τὴν κρεμάστρα, τὴν ὁποία ἔψαχνα. Ὅλα πεντακάθαρα. Τὸ ξύλινο πάτωμα γλίστραγε ἀπὸ τὴν καθαριότητα. Ὅμως τὰ θετικὰ τελειώνουν ἐδῶ.

Μετὰ ἀπὸ ἕνα 10λεπτο ἀναμονῆς (δὲν ἦταν ἄλλος σὲ δωμάτιο) ἔρχεται καὶ ἡ Ρόζα. Ἀπόμακρη καὶ χωρὶς ἰδιαίτερη διάθεση ἐπικοινωνίας, ἐνῶ μιλάει καλὰ Ἑλληνικά. Κατὰ δήλωσή της εἶναι ἀπὸ τὴν Οὑγγαρία καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴν Βουδαπέστη. Ἐδῶ γελᾶμε. Τοὐλάχιστον ξέρει στοιχειώδη γεωγραφία. Μᾶλλον Βουλγάρα.

Ἀφοῦ στάθηκε γονατιστὴ σὰν τὸ ἀγγούρι στὸ κρεβάτι, πῆρε καὶ μιὰ ἔκφραση «ἄντε τελείωνε». Ψιλοτραβιόταν «διακριτικὰ» ἀλλὰ δὲν μὲ χάλαγαν αὐτά, καθῶς ἄφηνε γλύψιμο στὰ βυζιά. Τῆς ζήτησα νὰ μοῦ πάρει πίπα καὶ πέρασε τὸ προφυλακτικό. Δὲν ἦταν κακὴ, ἀλλὰ τελείως μηχανικὴ καὶ μονότονη. Κατόπιν, περάσαμε στὰ τέσσερα μετὰ ἀπὸ προτροπή μου. Ἡ κυρία ὅμως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ δὲν ἄφηνε στιγμὴ τὸ πέος μου ἀπὸ τὸ χέρι της. Τῆς λέω νὰ το βγάλει. «Ὄχι» ἡ ἀπάντηση. «Βρὲ λὲς νὰ νομίζει ὅτι θὰ πάει ἔτσι τὸ ὑπόλοιπο;», ἀναρωτιέμαι καὶ τῆς ζητῶ ἐκ νέου νὰ τὸ πάρει. Μοῦ ἐξηγεῖ ὅτι κρατάει τὸ προφυλακτικὸ νὰ μὴ φύγει. Τὴν διαβεβαιώνω ὅτι τὸ προσέχω ἐγὼ, τῆς τὸ βγάζω καὶ ἐπιτόπου ξαναβάζει τὸ χέρι της. Ὅπως λένε καὶ στὴν τηλεόραση, «νὰ τὰ ποῦμε ἁπλὰ γιὰ νὰ μᾶς καταλαβαίνει ὁ κόσμος»: μέχρι τότε γαμοῦσα κυρίως τὸ χέρι της, διαπραγματευόμενος. Ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο, μοῦ ἔπεσε. Τότε, τῆς ζήτησα νὰ μοῦ πάρει πίπα καὶ ἀρνήθηκε, λέγοντας ὅτι δὲν τὸν βάζει πάλι στὸ στόμα της μετὰ ἀπὸ μουνί. Ἄλλο προφυλακτικὸ δὲν εἶχε καὶ «προσφέρθηκε» νὰ μοῦ τὸν παίξει. Δὲν θέλει καὶ πολὺ μυαλὸ γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς τὴν στημένη ὑπόθεση. Τῆς ζήτησα, εὐγενικά, νὰ φύγει, ὅπως καὶ ἔκανε στραβομουτσουνιάζοντας καὶ χωρὶς νὰ πεῖ κουβέντα.

Ἡ κατάσταση σήκωνε καλαμπούρι. Γιὰ αὐτό, πρὶν τὴν ἀποχώρηση ἀπὸ τὸ Μετάξι πετάχτηκα μέχρι τὸ κινεζικὸ μίνι μάρκετ λίγο πιὸ πάνω για ἀναζήτηση καὶ δοκιμὴ κινεζικοῦ γλυκίσματος. Ἐν τέλει, δὲν εἶμαι σίγουρος ἀλλὰ τὸ ἐπιδόρπιο ποὺ φυλάσσετο στὸν καταψύκτη, δίπλα στα παγωτά, εἶναι ἴσως κάποια ράτσα μικροσκοπικῶν μήλων, καραμελωμένων και καρφωμένων σε ξύλινο καλαμάκι. Βέβαια, δὲν θὰ τὸ ξανάπαιρνα. Ἄν μὲ ἀφήσει τὸ σύστημα θὰ βάλω καὶ φῶτο.

Συνοψίζοντας, τὴν τελευταία φορὰ εἶχα γράψει γιὰ τὴν Ρουμάνα «ἀπὸ τὴν Βενεζουέλα». Σήμερα συναντήσαμε τὴν Οὑγγαρέζα ἀπὸ τὸ Μαλίνοβο τῆς Βουλγαρίας. Τὴν ἑπομένη θὰ προχωρήσουμε στὸ ἑπόμενο μάθημα γεωγραφίας, συναντῶντας νέους πολιτισμούς, ἤθη, ἔθιμα καὶ στάσεις τοῦ σέξ. Ὅπως φαίνεται στὴν «Οὑγγαρία», πιάνουν παιδιὰ γαμῶντας τὰ χέρια τους.
Αὐτά, τύποι μου.

Τρελὲς καῦλες μὲ ὁδήγησαν στὸ Μετάξι, ὅπου καὶ βρέθηκα πάλι, ἀναζητῶντας στανταράκια μου. Ἡ ἀπουσία τους ὅμως μὲ ὤθησε στὴν περιπλάνηση. Ἡ περιπλάνηση, ἔλεγε ὁ Κώστας Ἀξελός, εἶναι ἡ συνθήκη τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἡ μοῖρα τοῦ ἀνθρώπου. Οὐσιαστικά, ὁ Ἀξελὸς μὲ τὴν «Πλανητικὴ σκέψη» του ἀπαντοῦσε στὸν δάσκαλό του, Μάρτιν Χάϊντεγκερ. Ὁ Γερμανὸς ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἔβλεπε ὅτι ἡ κατ'ἐξοχὴν ἀνθρώπινη ἰδιότητα εἶναι ἡ διαμονή, δηλαδὴ ἡ συμφιλίωση καὶ σύνδεση μὲ ἕναν σταθερὸ τόπο.

Θέλοντας νὰ βγάλω τίς ἀναφερθεῖσες παπαριὲς ἀπὸ τὸ κεφάλι μου, ὥδευσα στὸ ὑπόγειο της Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ἐκεῖ περίμενε μιὰ νόστιμη μελαχρινὴ νεαρά, μὲ κανονικὸ ἀδύνατο σῶμα καὶ μαῦρο μακρὺ μαλλί. Φαινόταν χαμηλῶν τόνων καὶ μὲ ὡραῖο χαμόγελο. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἡ ἄτιμη βγαίνει στὸ σαλόνι δὲν σὲ προϊδεάζει γιὰ αὐτὰ ποὺ κάνει μέσα. Γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο ἔδωσα τὸ 10άρικο στὴν ὑπηρεσία καὶ μπῆκα στὸ δωμάτιο. Ἡ Τζούλια ἦρθε σὲ σωστὸ χρόνο ἀλλὰ ἔδειχνε μαγκωμένη.

Ἀκολουθεῖ ἡ συνομιλία:

-«Ἀπὸ ποῦ εἶσαι;»
-«Βενετσουέλα», ἀπαντᾶ (λάθος προφορά).
-«Ὡραία», τῆς λέω. Μόνο ποὺ τώρα ἀρχίζω νὰ τὴ ρωτάω ἀπὸ ποῦ εἶναι στήν... ὑποτιθέμενη γλῶσσα της. Ἐκείνη δὲν καταλαβαίνει Χριστό. Συνεχίζω νὰ τῆς μιλάω. Ἐνῶ κατόπιν τῆς προτείνω νὰ πᾶμε καὶ γιὰ καφέ. Στὰ ἱσπανικὰ βέβαια. Ἔχει βραχυκυκλώσει, καθὼς δὲν καταλαβαίνει κουβέντα. Παίρνει μορφασμοὺς ἀπορίας καὶ μὲ ρωτάει στὰ ἀγγλικὰ «what... what...». Τὸ ἀφήνω νὰ περάσει.

Πάω νὰ τὴν χαϊδέψω ἀλλὰ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι μαζεμένη σὲ σημεῖο ἄμυνας. Ὅταν μπῆκε, εἶχε ἤδη ἀνοίξει τὸ προφυλακτικὸ καὶ ἤθελε νά μου τὸ βάλει. Δὲν γαμιέται, λέω; Οὕτως ἢ ἄλλως σηκωμένος ἤμουν. Ἀρχίζει μιὰ πίπα, καλὴ ὁμολογουμένως καὶ ἔρχομαι σὲ πλήρη στύση. Τὸ διχτυωτὸ κορμάκι δὲν τὸ βγάζει. Οὖτε τὸ σουτιέν. Ἐπίσης δὲν ἀφήνει φιλιὰ πουθενά. Τῆς ζητάω νὰ κάτσει στὰ τέσσερα ἀλλὰ κάνει πὼς δὲν καταλαβαίνει. Ἐπιμένω. Τελικὰ στήνεται. Πραγματικά, ἡ αἴσθηση πολὺ καλή. Ἀλλὰ εἶναι ἡ μόνη θετικὴ στιγμὴ τῆς συνεύρεσης. Ἡ Τζούλια ἔχει πάντοτε κλειστὰ πόδια, ἀρχίζει νὰ κουλουριάζεται καὶ σὲ λίγο βρίσκεται σχεδὸν καθιστῆ. Ἄν καὶ ἔχουν περάσει 3 λεπτὰ ἀπὸ τότε ποὺ μπῆκε στὸ δωμάτιο, ἀναφωνεῖ νευρικὰ καὶ ἐπίμονα: «ἄντε!», «ἄντε, τελείωνε ρὲ φίλε!», δείχνοντάς μου ἕνα νοητὸ ρολόι στὸν καρπό της. Κάπου ἐκεῖ ἀρχίζω νὰ πέφτω ἀλλὰ δὲν πτοοῦμαι. Μυρίζομαι τί πάει νὰ γίνει, ὅμως ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ εἶναι ἀργά. Εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου καθιστή, μὲ κλειστὰ πόδια καὶ κουλουριασμένη. Καθότι ἀπρόθυμη νὰ συνεργαστεῖ, τῆς λέω νὰ σηκωθεῖ νὰ φύγει. Στὸ σημεῖο αὐτό, νὰ τονίσω ὅτι εἶμαι χαμηλῶν ρυθμῶν στὸ σέξ, ὁπότε ἡ κοπέλα δὲν ζορίστηκε. Εἶναι, ἁπλῶς, ἡ τακτική της.

Ὅσο γιὰ τὴν καταγωγὴ καὶ τὴν γλῶσσα, αὐτὰ νὰ τὰ διαβάζουν κάποιοι φωστῆρες τῆς ἡμερήσιας ἐνημέρωσης. Ἐκεῖνοι ποὺ μοῦ ἔλεγαν εἰρωνικὰ καὶ μὲ θράσος ὅτι ἡ ἀνταπόκριση τῆς κοπέλας στὴν ἱσπανικὴ γλῶσσα δὲν εἶναι κριτήριο γιὰ νὰ καταλάβεις ποιά λέει ἀλήθεια καὶ ποιά ψεύδεται!

Χωρὶς νὰ βιάζεται, λοιπόν, φοράει τὰ παπούτσια της καὶ μὲ νάζι μοῦ κάνει νόημα σὲ στὶλ «Τί νὰ κάνουμε; Ὁ χρόνος!». Τῆς ἀπαντῶ στὰ ἱσπανικά: «Ἔμ βέβαια ὁ χρόνος! Εἶναι καὶ ὁ χρόνος!» (Ἐκείνη καίγεται πάλι).
Βγαίνω ἔξω, ἐπιστρέφοντας στὴν ρέουσα καθημερινότητα. Κατακόκκινος πιὰ καὶ μὲ τὰ ἀρχίδια πρησμένα, παραδίδομαι στὶς σκέψεις μου:
«Ἡ καθημερινότητα δὲν εἶναι παρὰ αὐτὸ τὸ ''μεταξύ'' γέννησης καὶ θανάτου Εἶναι». (Μάρτιν Χάϊντεγκερ, «Εἶναι καὶ Χρόνος», μετάφραση Γιάννης Τζαβάρας, σ. 428)

Μὲ τὴν Ναταλὶ ἔχω συνευρεθεῖ δύο φορές. Ἡ πρώτη ἐπίσκεψή μου ἦταν στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου καὶ ἡ τελευταία στὰ τέλη τοῦ ἴδιου μῆνα. Ἡ ἐμφάνισή της ἔχει περιγραφεῖ ἀπὸ συναγωνιστές. Μικροκαμωμένη σκίνι νεαρά, μὲ μαῦρο μαλλὶ καὶ πονηρὸ μουτράκι (κάπως ἀγριωπό). Μιὰ συμπαθητικὴ τσιγγανοβουλγάρα, τίποτε τὸ ἰδιαίτερο. Ὑπάρχουν, θὰ ἔλεγα μὲ βεβαιότητα, καὶ πιὸ γλυκὰ πρόσωπα.

Τὴν πρώτη φορὰ μοῦ εἶχε κάνει θετικὴ ἐντύπωση τὸ γεγονὸς ὅτι παρὰ τὴν ἀρκετὰ τυπική της στάση, μὲ ἄφηνε νὰ πιπιλήσω τίς ρῶγες της. Τὸ στῆθος της εἶναι 1,5άρι ἀλλὰ τὴν δεύτερη φορὰ δὲν μὲ ἄφησε νὰ τὸ χορτάσω. Γιὰ ἕναν περίεργο λόγο μὲ ἔσπρωχνε τεχνηέντως ὥστε νὰ πᾶμε στὸ κυρίως πιάτο... Ἡ πίπα της εἶναι καθαρὴ ἀερόπιπα. Καλύτερα νὰ μπεῖτε σωματικὰ προδιατεθειμένοι νὰ γαμήσετε κατευθεῖαν.


Καὶ στὶς δύο συνευρέσεις ἡ μόνη στάση ἦταν ἡ γνωστὴ στὰ τέσσερα, μετὰ ἀπὸ προτροπή μου. Τὴν πρώτη φορὰ ὁλοκλήρωσα μὲ αὐνανισμό. Βέβαια, δὲν ἔφταιγε τόσο ἡ κοπέλα ὅσο ἡ δική μου κούραση πρὶν τὴν ἐπισκεφθῶ. Καὶ στὶς δύο συνεδρίες, βέβαια, ἐπέμενε νὰ μὴν στήνεται καλὰ γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ πλήρης διείσδυση. Μιὰ καὶ λάτρης τοῦ σωματοτύπου, ἡ δεύτερη ἐπίσκεψη ἔγινε γιὰ νὰ ὑπάρχει σφαιρικὴ ἄποψη. Ὁλοκλήρωσα κανονικὰ παρὰ τὴν κακή της στάση.


Μετὰ τὴν σεξουαλικὴ πράξη κάθισε κιόλας νὰ τὰ ποῦμε χωρὶς νὰ τὸ ζητήσω. Κάτι ποὺ συγκαταλέγεται στὰ θετικά. Εἶναι γενικὰ ἐπικοινωνιακὴ ἀλλὰ ὄχι τὴν ὥρα τῆς πράξης. Μέσα σὲ ὅσα ἀνταλλάξαμε ὑπῆρχε καὶ ἕνα νόημα ὅτι θὰ προτιμοῦσε νὰ κάνει ἄλλη δουλειά.


Συγκεφαλαιώνοντας, ἡ Ναταλὶ εἶναι μιὰ νεαρὴ μελαχρινή, χωρὶς διάθεση καὶ συμμετοχή, καθότι, ὑποθέτω, δὲν εἶναι εὐχαριστημένη ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κάνει. Μᾶλλον ἐργάζεται ἐκεῖ μεταβατικὰ μέχρι νὰ βρεθεῖ κάτι καλύτερο. Βέβαια, ἄλλοι, ὅπως γράφεται, ἔχουν διαφορετικὲς ἐμπειρίες, ἔχουν βρεῖ μιὰ χημεία. Ἐγὼ ὅταν προσπαθοῦσα νὰ φιλήσω τὸ στῆθος της μὲ ἔσπρωχνε, παρότι πεντακάθαρος καὶ ἀρωματισμένος. Ἔχει γραφτεῖ ὅτι εἶναι κάπου στὰ 21 ἀλλὰ τὴν κάνω πάνω ἀπὸ 26‒27. Τῆς εὔχομαι νὰ βρεῖ τὴν εὐκαιρία ποὺ ἀναζητᾶ. Προσωπικά, δὲν θὰ ξαναπεράσω.

Ἡ Ζωὴ εἶναι παλιὰ καραβάνα. Ἔχει ἤδη γραφτεῖ γιὰ τὴν ἐμφάνισή της, ἀλλὰ πάντοτε μιὰ περιγραφή, θέλω νὰ πιστεύω, παρέχει στοιχεῖα καὶ λειτουργεῖ βοηθητικά. Πρόκειται γιὰ μιὰ milf, μὲ μινιὸν σωματότυπο. Κλασικὴ περίπτωση ἐκείνης τῆς milf, τῆς διπλανῆς πόρτας, τὴν ὁποῖα καὶ βλέπεις στὸν δρόμο, συνήθως φορτωμένη μὲ μιὰ σχολικὴ τσάντα, μετὰ τὸ σχόλασμα τῶν παιδιῶν της.

Γιὰ τὴν ἐξωτερική της ἐμφάνιση ὀφείλω νὰ εἶμαι ξεκάθαρος: ἡ φάτσα δὲν εἶναι τὸ δυνατό της σημεῖο. Τὴν κάνω κάπου στὰ 35 καὶ πάνω. ὡστόσο, ἔχει πάρα πολὺ καλὸ σῶμα καὶ καταπληκτικὸ κωλαράκι. Τὸ πρόγραμμά της εἶναι ἀπλὸ καὶ ἀφήνει γλυψίματα, τριψίματα κλπ. Κάνει ἱκανοποιητικὰ προκαταρκτικὰ γιὰ ἐργαζόμενη σὲ ἀπλὸ (χαϊδέματα καὶ κάποια φιλιὰ στὸ σῶμα χωρὶς νὰ βιάζεται). Πάντως, ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι κοιτᾶ νὰ εὐχαριστήσει τὸν πελάτη.

Ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἀρνητικά, θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναφερθοῦν οἱ ψεύτικες κραυγές, μὲ τὶς ὁποῖες τὸ παρακάνει ἐνίοτε. Ὅταν μπαίνει πελάτης στὸ σαλόνι συνηθίζει νὰ βογγάει λίγο παραπάνω. Ἐπίσης, τὸ κάνει καὶ ὅταν ὁ χρόνος λήγει, σὰν σῆμα δηλαδή, στὸν τσάτσο ὅτι ἔρχεται. Ἀκόμη, κάποιες φορὲς ὅταν τὴν ἔχω στὰ τέσσερα βάζει τὸ χέρι τῆς στὸ μουνὶ καὶ κάτι κάνει... ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸ προσδιορίσω. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, παύω νὰ τὴν νιώθω μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μοῦ πέφτει. ὁπότε, τὸν νοῦ σας, νὰ τῆς παίρνετε τὸ χέρι.

Τὸ δωμάτιο εἶναι σὲ κατάσταση ὅπου τὸ ἀνέχεσαι γιὰ Μεταξουργεῖο. Παίζει καὶ τσόντα σὲ ἀναλογικὴ τηλεόραση μὲ ἀνάλυση βιντεοκασέτας.
Ἀναφορικὰ μὲ τὸν τσάτσο, εἶναι εὐγενικὸς ἀλλὰ μία φορὰ, ἀφοῦ εἶχε ἀποχωρήσει ἡ Ζωή, μπούκαρε στὸ δωμάτιο ἐπειδὴ ἀργοῦσα (χειμώνας... ντυνόμαστε σὰν τὰ κρεμμύδια.). Εἶχα ἤδη ντυθεῖ. Καθῶς εἶχα περάσει πολὺ καλά, δὲν ἤθελα νὰ χαλαστοῦμε. Δὲν εἶπα κάτι. Μιὰ ἄλλη φορὰ μὲ αἰφνιδίασε καὶ -πρὶν προλάβω νὰ γδυθῶ τελείως- μπούκαρε γιὰ νὰ μοῦ δώσει ρέστα. Δὲν ἔχει χτυπήσει ποτὲ πόρτα ἀλλὰ γιὰ προφανεῖς λόγους ὁ βαθμὸς εἶναι ἀρκετὰ χαμηλός.

Σὲ γενικὲς γραμμές, θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ Ζωὴ ἀξίζει γιὰ 10 εὐρὼ καὶ ὅτι εἰσπράττεις ἕναν σεβασμὸ ἂν τῆς φερθεῖς ἀνθρώπινα.
Νὰ εἶστε ὅλοι καλά καὶ σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὶς ἐμπειρίες ποὺ μοιράζεστε στὴν ἡμερήσια ἐνημέρωση.

Πολλές φορές είχα ακούσει για τα λεγόμενα «τσιμπουκάδικα της Διδύμου». Εντούτοις, ο ανεπρόκοπος, δεν είχα αξιωθεί να τα επισκεφθώ ιδιαίτερα. Είναι ένας λόγος να νιώθει κάποιος λάτρης της πίπας… «μισός» μπουρδελιάρης. Από τον Αύγουστο έχω επισκεφθεί λίγες φορές τον εν λόγω οίκο. Παρότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η εμφάνιση της Βικτώριας, το τσιμπούκι της είναι το καλύτερο που μου έχουν κάνει. Όμως η κριτική δεν αφορά αυτή αλλά τη Φωτεινή, που δοκίμασα λόγω της απουσίας της.

Η Φωτεινή, λοιπόν, μοιάζει απίστευτα με μια κυρία, η οποία φρόντιζε για λίγο τη γιαγιά μου πριν δύο χρόνια. Η γιαγιά μου είναι μια δύστροπη κωλόγρια (πάντοτε τοξικός άνθρωπος) και καμιά εσωτερική δεν μπορούσε να αντέξει πάνω από μια εβδομάδα. Έτσι, ο θείος μου, βρήκε την… «Ετέρη».
«Δεν ξέρω πώς θα είναι. Τουλάχιστον αυτή είναι εμφανίσιμη», είχε πει. Είχα βρει το σχόλιό του επιεικώς άστοχο για την περίσταση. Αλλά δεν ήξερα τι με περίμενε…

Πηγαίνοντας λοιπόν στο σπίτι της γιαγιάς μου να τη γνωρίσω (έπρεπε να συνεργαζόμασταν για κάποια πράγματα), βλέπω μπροστά μου μια μιλφάρα, η οποία μάλλον χαραμίζεται με τη δουλειά που κάνει. Κατόπιν έμαθα ότι ήταν 59 αλλά θα ορκιζόταν κανείς ότι δεν ήταν πάνω από 40-45. Αλλά μιλάμε τρελό μουνί… Επέστρεψα στο σπίτι μου και η φαντασία μου να συνεχίζει να οργιάζει. Για να πω την αλήθεια, πήγα κάμποσες φορές, πολύ ευγενικά, να τη δω και να μιλήσουμε… αλλά δεν άφηνε χώρο…

Το όνομα «Ετέρη» είναι στα Γεωργιανά το αντίστοιχο του ελληνικού: «Αστέρω» και με προέλευση την αρχαιοελληνική λέξη «ἀστήρ». Λίγο πριν κλείσει μία εβδομάδα, η Ετέρη άρχισε να έχει συνεχώς τάσεις για εμετό. Εν τέλει παραιτήθηκε (και αυτή) και έφυγε κατακόκκινη και κλαίγοντας.

Δυο χρόνια μετά είδα τη Φωτεινή. Η ομοιότητά τους είναι απίστευτη. Η εργαζόμενη είναι και αυτή μια μιλφάρα, με μαύρο μακρύ μαλλί και εκφραστικά μάτια. Είναι πολύ αδύνατη και το σώμα της είναι τρέλα -παρότι δεν έχει ιδιαίτερες καμπύλες. Ωστόσο αυτό που εκτιμώ περισσότερο είναι ότι με αφήνει την ώρα που στραγγίζω στο στόμα της να της κρατάω και να της πατάω (ελαφρά) το κεφάλι. Είναι σέξυ και λιγομίλητη· με λίγα λόγια, η γυναίκα όπως θα έπρεπε να είναι. Έτσι βρήκα και εγώ την «Ετέρη» μου, η οποία όπως κάθε εταίρα, υπακούει στον νόμο της περιπλάνησης. Συμπεριφέρεται ως πλάνης αστήρ και κατοικεί στον αστερισμό της Διδύμου.

(Τα γούστα και οι εμπειρίες είναι υποκειμενικά.)
Αυτά από εμένα,
υγιαίνετε και ευημερείτε

Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Παραπέμπει στη σημασία της χημείας ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και τους αστάθμητους παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν την ανθρώπινη εμπειρία. Και είναι πολλοί. Όλα μπορούν να συμβούν λοιπόν μεταξύ μιας εταίρας (η οποία είναι για τους περισσότερους μέτρια ή ακόμη και φόλα) και ενός πελάτη.

Η Τατιάνα έχει περιγραφεί αρκετά καλά από τους συναγωνιστές. Την έχω πάρει πολλές φορές να πω την αλήθεια για έναν τρομερό λόγο: η ανατομία του κόλπου της είναι τέτοια ώστε δεν έχω ταιριάξει μια καμία καλύτερα (ανατομικά πάντα). Η αίσθηση είναι απίστευτη. Και όσες δυσκολίες και αν προκύψουν καταευχαριστιέμαι το γαμήσι, ενώ πολλές φορές έχω φύγει με τρεμάμενα πόδια.

Αν είναι κάποιος του αργού και soft ρυθμού, πάει με τα νερά της και είναι και κάπως τρυφερός την ώρα του σεξ, νομίζω ότι μπορούν να παιχτούν καλά γαμήσια στο κατά τα άλλα υπερ-απλό πρόγραμμά της. Έχει τύχει ακόμη και να χύσει αλλά αποδίδω τη διέγερσή στο θέμα της ανατομίας που έγραψα παραπάνω. Διότι αν ήμουν κανένας γκόμενος που της είχε κλέψει την καρδιά θα είχα αποσπάσει κάτι παραπάνω. Για όσους ταιριάξουν, παρόμοια αλλά όχι τόσο σούπερ αίσθηση είχα και με την Εβελίνα από Περγάμου.

Σημειωτέον όμως, σε μια από τις συνεδρίες, μου έλεγε ότι γενικά πονούσε το μουνί της και ότι έπαιρνε κάποιο φάρμακο. Δεν ξέρω παραπάνω. Αυτός πιστεύω ότι είναι και ο λόγος για τον οποίο κατά διαστήματα ζορίζεται υπερβολικά και αναγκάζεται να κλέβει στις στάσεις ή να σφίγγεται και να μην μπορείς να μπεις. Το χρήμα είναι αναγκαίο και, φυσικά, γλυκό αλλά πάνω από όλα είναι η υγεία. Επομένως, νομίζω ότι οποιαδήποτε θα πρέπει να αναπαύεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
ΥΓ: Το πεδίο "Συμμετοχή/διάθεση/υπηρεσίες κοπέλας", παρά τα θετικά στοιχεία, το βαθμολογώ χαμηλά για το το κλέψιμο στις στάσεις και τη σχετική νωχελικότητα την οποία έχει πολλές φορές η κοπέλα. Μην περιμένετε πρωτοβουλίες. Προσωπικά τη βρίσκω αλλά δεν ωραιοποιώ.

Αυτά από εμένα κύριοι.
Να είστε καλά, καλά γαμήσια!

Χαίρετε! Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Η συγκεκριμένη κριτική αφορά την επίσκεψή μου στον εν λόγω οίκο και εν γένει στο Μεταξουργείο μεταξύ 10 και 15 Νοεμβρίου. Επρόκειτο για τη δεύτερη βάρδια, την απογευματινή. Το επίπεδο ήταν κατώτερο από ποτέ. Μπορεί να είναι και η χειρότερη τσάρκα που έχω κάνει ποτέ στην ολιγόχρονη καριέρα μου (τέλη του 2017 ξεκίνησα). Οπωσδήποτε βρίσκει κανείς διαμαντάκια στο Μεταξουργείο, ενώ βασικό πλεονέκτημά του αποτελεί ότι τόσο η ηδονή όσο και η φόλα κοστίζουν μόλις το μισό εισιτήριο της Φυλής και πέριξ (όπου σε ατυχείς συνεδρίες μπορεί να καταντήσεις και κερατάς και δαρμένος ).

Βλέποντας λοιπόν ένα πρωτόγνωρο χάλι και όντας κατακαυλωμένος, επέστρεψα για να μπω στη λιγότερο χειρότερη επιλογή που είχα. Αυτή βρισκόταν στο Ιάσονος 31, όπου είχα πάρει την τίμια Ιωάννα προ μηνών. Η τσατσά ήταν η ίδια του Φυλής 66Δ, του 134Α συνεργάζετο συνήθως με την Ιωάννα τη βολλεϋμπολίστρια, ενώ παλαιότερα την έχω πετύχει και στο Πιπίνου 65Β (με τη Μαρία). Χαμηλών τόνων κυρία και δε σπάει αρχίδια. Τη ρώτησα για την Ιωάννα του οίκου (όχι τη βολλεϋμπολίστρια) και μάλλον τη σκάλωσα. Εν τέλει, πρέπει να έχει φύγει.

Οι κοπέλες ήταν δύο από την Αλβανία με καλά ελληνικά και ήταν αρκετά κοινωνικές και ομιλητικές. Και οι δύο τους, βέβαια, ήταν αρκετά κάτω του μετρίου. Μια ψηλή αδύνατη και μια κοντή παχιά με βυζάρες. Το μόνο θετικό πάνω της. Η μία λεγόταν Τζένη αλλά δεν είμαι απολύτως σίγουρος.΄ Μετά την καταφατική απάντηση της κοντής ότι δέχεται γλύψιμο στα βυζιά, έδωσα το 10ρικο. Πέρασα στο κλασικό μεταξουργιώτικο δωμάτιο και ξάπλωσα γυμνός περιμένοντάς τη.

Στο μεταξύ, η άλλη κοπέλα μπήκε στο διπλανό δωμάτιο με άλλο συναγωνιστή μιλώντας περί ανέμων και υδάτων και κάνοντας πλάκα αυτός προσπαθούσε να φτιάξει ατμόσφαιρα λέγοντάς της πόσο ωραία είναι.

Μπαίνει και η κοπέλα που επέλεξα στο «δικό μου» δωμάτιο, επιδιδόμενη σε μια ασόβαρη συμπεριφορά. Έκανε πλάκα, μιλούσε στην άλλη που ήταν δίπλα, γελούσε και πολύ απλά έκανε σαν να μην υπήρχα στο δωμάτιο. Ένα από τα αστεία που της είπε ήταν από το γνωστό βίντεο: «Πού τι ξέρεις είμαι εγώ;», το οποίο θεώρησα και κορυφαία στιγμή της συνεύρεσης. Μιλάμε για σουρεάλ καταστάσεις. Πίστευα ότι θα αλλάξει η κατάσταση άμα της ζητήσω να μου πάρει πίπα. Φόρεσε καπότα και κοπανιόταν. Πάνω κάτω το κεφάλι, έχοντας μόνο την άκρη της βαλάνου στο στόμα της…Έπειτα, της είπα να ξαπλώσει. Δοκίμασα να τη γλύψω στα βυζιά, τα οποία χύθηκαν δεξιά και αριστερά. Δουλειά δε γινόταν με τα γελάκια και τις αηδίες και της είπα ότι μπορεί να πηγαίνει. Με καληνύχτισε και έφυγε γρήγορα.

Θεώρησα ότι στερείται νοήματος να της πω οτιδήποτε αφού η απροθυμία της και η λογική του μεγαλύτερου κέρδους με την ήσσονα προσπάθεια είναι τόσο ισχυρές, ώστε αυτή η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι έφυγα άχυστος από μπουρδέλο ύστερα από πολύ καιρό. Μαθημένος στο 20άρι της Φυλής και πέριξ χαιρετίζω τους συναγωνιστές, οι οποίοι έχουν ξεκλειδώσει την κάμαρα με τα μυστικά του Μεταξουργείου και μπορούν να γευθούν την ηδονή με μόλις 10 ευρώ. Προς το παρόν δεν το έχω καταφέρει.

Να είστε καλά και καλή δύναμη!

Πριν από πολλές μέρες, έκανα βόλτα σε σπιτάκια κατακαυλωμένος. Σχεδόν θα έμπαινα στο δωμάτιο με οποιαδήποτε κορασίδα. Ήθελα κάτι καινούριο με το ρίσκο να βγει μάπα. Αλλά ήμουν τόσο καυλωμένος που ήμουν σίγουρος ότι θα χύσω, ό,τι μαλακίες και ας μου κάνει η άλλη.

Μπήκα στο υπόγειο και είδα να βγαίνει μια μιλφ, σλαβικής καταγωγής με καστανό μαλί. Είχε κάποια παραπάνω κιλά και δεν ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Παρά ταύτα, ήταν πραγματικά ωραία για τα γούστα μου. Στην προσπάθειά της να ορμήξει επάνω μου, φορώντας τους κοθόρνους, πήγε να τσακιστεί και την κράτησα την τελευταία στιγμή. Επί τόπου μου ανταπέδωσε με ένα εξαιρετικό χάιδεμα στον πούτσο τονίζοντάς μου: «κάνω κώλο».

Η τσατσά βγήκε και μου είπε ότι επρόκειτο για την Μπέλλα. Ήταν και άλλη μία, η οποία νομίζω ότι λεγόταν Εμανουέλα. Πολύ αδύνατη μιλφ με ωραίο σώμα αλλά με πρόσωπο κάτω του μετρίου, νομίζω. Βγήκα, γύρισα μερικά ακόμα και επέστρεψα για τη Μπέλλα.
Η τσατσά με υποδέχθηκε με ένα στυλ σαν να έψαχνε για τσακωμό και νόμιζα ότι θα μου την πει. Τελικά δε με θυμόταν. Με ρωτάει με πολύ θάρρος και μαγκιά:
"Λέγε ποια θες να γαμήσεις";
Πήγα με τα νερά της. "Την Μπέλλα", απάντησα.
Και με κατηύθυνε στο δωμάτιο.

Όσο περίμενα, η ίδια, ρωτούσε ένα συναγωνιστή: «Ποια θα γαμήσεις;». Και συμφωνώ με τον τύπο που της απάντησε ότι δε χρειάζεται να μιλά έτσι. Αφήστε που το σεξ λανθασμένα ταυτίστηκε κάποτε με τη χυδαιότητα και συνεχίζει να ταυτίζεται από κύκλους καταπιεσμένων στενόμυαλων που έχουν να δουν μουνί από τότε που γεννήθηκαν. Το σεξ είναι υγεία και δείγμα ζωής.

Έρχεται, λοιπόν, η Μπέλλα αλλά κατάλαβα ότι δε με θυμόταν. Δεν είχε σχέση με την τσαχπινιά που είχε έξω. Ήταν πιο ήρεμη. Ανεβαίνει στο κρεβάτι γονατισμένη και λέει «Μωρό μου μύρισε, τώρα έκανα μπάνιο», κάτι τέτοιο. Πράγματι, μουσχοβολούσε κ την επαίνεσα. Της έγλυψα τα 2άρια βυζιά και της είπα να μου πάρει πίπα. Με ρώτησε με ή χωρίς και της είπα χωρίς. Άνευρη και με μέτρια ηδονικότητα. Ξαφνικά σταματάει και γυρίζει με ένα πονηρό χαμόγελο απευθύνοντάς μου την ερώτηση της χρονιάς· την ερώτηση του εκατομμυρίου, όπως συνηθίζουμε να λέμε: «Κάνεις κόκα;». «Όχι», της απάντησα σκαλωμένος. Μου λέει «Το πουλί σου μυρίζει σαν να έχεις κάνει κόκα», ξαναχαμογελά πονηρά. Της είπα να κάτσει στα τέσσερα. Έβαλε από κάτω το μαξιλάρι και μετά από λίγη ώρα τελείωσα. Μια αδιάφορη εμπειρία, ίσως το πιο αδιάφορο γαμήσι που έχω κάνει. Ωραίο σωματάκι με τρομερή μεσούλα για όσους έχουν το φετίχ. Η κοπέλα δεν είναι φόλα, είναι απλά πολύ τυπική. Κώλο δε δοκίμασα.

ΥΓ1: Το δωμάτιο θα θύμιζε λιγότερο μπουντρούμι με ένα σωστό φωτισμό.
ΥΓ2: Αλλάξτε πολιτική. Το σεξ δεν είναι χυδαιότητα.
ΥΓ3: Η περίεργη γεύση, την οποία σχολίασε η Μπέλλα, οφείλεται σε ένα απολυμαντικο τζελ. Το είχα βάλει πιο πριν για να απολυμανθώ από την ακάποτη πίπα της Ρίτας από δίπλα.


Να είστε καλά, καλά γαμήσια

Η παρούσα κριτική αφορά την επίσκεψή μου στη Ράνια τον Ιούλιο, αν θυμάμαι καλά. Διάβαζα καλά λόγια γενικά. Περιγραφές της υπάρχουν στο site. Αν και προσωπικά η τάση μου είναι στις μελαχρινές, ομολογώ ότι είναι πολύ ωραία παρουσία.

Στο συγκεκριμένο οίκο επισκεπτόμουν τακτικά το στανταράκι μου κάποτε, τη Σόνια. Ήμουν από αυτούς που είχαν περάσει απίστευτα μαζί της. Επέστρεφα λοιπόν στα λημέρια περιμένοντας να παρελάσει η Ράνια. Ο τσάτσος ευγενικός με καλωσόρισε και έπειτα μπήκε και ένας τύπος με μια αύρα… έτοιμος να τα σπάσει όλα. Δεν μιλούσε αλλά φαινόταν τσαντισμένος σε σημείο που νόμιζα ότι θα προκαλέσει φασαρία στα καλά καθούμενα. Συνέχισα να κάθομαι επιφυλακτικά δίπλα του μέχρι να βγει η κοπέλα από το δωμάτιο. Μόλις έκανε την εμφάνισή της και μας καλησπέρισε τού βγήκε ένα αυθόρμητο «Γεια σου, όμορφη!» και το πρόσωπό του άστραψε. Όλος γλύκα μονολόγησε «Πλούσια τα ελέη σου, Κύριε!», και έπειτα με κοίταξε φιλικά περιμένοντας επιβεβαίωση. Άλλαξε η όψη του ανθρώπου. «Τι τραβάει ο κόσμος», σκέφτηκα… Πώς τα αγαπημένα μας σπιτάκια μάς επαναφέρουν στην ανθρωπινότητά μας.

Πέρασα στο δωμάτιο και περίμενα την εταίρα. Όταν ήρθε μετά από λίγο χαιρετηθήκαμε και, αν και παρέμεινε ευγενική, φαινόταν ότι της έβγαινε με «βία». Να το πω απλά για να μην το γυροφέρνω: Με σιχαινόταν. Παρά το γεγονός ότι πηγαίνω πάντα τρίβοντας από καθαριότητα, αρωματισμένος κλπ, η Ράνια είδε ορισμένα σημεία του σώματός μου όπου έχω εμφανή χαλάρωση (λόγω απώλειας κιλών) και είχε σχηματίσει μια έκφραση απέχθειας, την οποία προσπαθούσε να κρύψει με ψεύτικα χαμόγελα. Της είπα να ξαπλώσει και πηγαίνοντας προς το στήθος της τινάχτηκε και έβαλε τα χέρια μπροστά στο στόμα της. Άλλο πάλι. Μάλλον νόμιζε ότι πήγα να τη φιλήσω. Συνέχισε να έχει αμυντική στάση και η δουλειά δεν γινόταν. Τότε ξάπλωσα και της ζήτησα να μου πάρει πίπα. Δεν ήταν κακή αλλά δεν μπορούσα να σηκώσω το κλίμα. Της είπα ότι μπορεί να πηγαίνει και καληνυχτιστήκαμε. Ο τίτλος περιγράφει αυτή τη γρήγορη συνάντηση του "καλησπέρα - καληνύχτα".

Είμαι σίγουρος ότι η κοπέλα με τους περισσότερους αποδίδει πολύ καλά και δικαίως γράφονται τα θετικά σχόλια. Για εμένα ήταν ένα από τα πιο πεταμένα 20άρια. Αλλά δεν θα μάθεις ποτέ αν δεν δοκιμάσεις.


Τελικά από τον οίκο αυτό μόνο η Σόνια με αγάπησε…

Καλό φθινόπωρο συναγωνιστές

Μια και βρήκα την όρεξη να γράψω κριτικές, γράφω και μία, τιμητικά, όπως λέει και ο τίτλος, για μια εταίρα, στην οποία το «οφείλω».
Η Έμιλυ είναι Βουλγάρα γύρω στα 30. Είναι γύρω στο 1,65 παρά την αντίθετη εντύπωση που σου δίνει πάνω στους κοθόρνους, πάνω στους οποίους παρουσιάζεται και έρχεται στο δωμάτιο. Το δέρμα της είναι λευκό, έχει μαύρο μακρύ μαλλί και τρομερά μάτια. Συνήθως έχει αξύριστη η περιοχή των γεννητικών οργάνων. Αν και η καραντίνα της έκανε κακό σωματικά, πήρε κάποια κιλάκια και πλαδάρεψε, παραμένει τίμια επιλογή. Τα βυζιά της παραμένουν 2,5άρια και στο δωμάτιο είναι τυπική αλλά κάνει τη δουλειά της.

Στην Έμιλυ πάω για τα λαρρυγγωτά της τσιμπούκια και το τελειωτικό πρόγραμμα που προσφέρει. Από ό,τι θυμάμαι το πρόγραμμά της είναι σεξ σε όλες τις στάσεις αλλά δεν δίνει φιλιά και νομίζω δεν αφήνει γλυφομούνι. Η υπηρεσία είναι νορμάλ. Εδώ που φτάσαμε, το να κάνει μια υπηρεσία διακριτικά τη δουλειά της και να μην χτυπάει πόρτες στο 7λεπτο, το θεωρούμε προτέρημα.
Τέλος, στη συμπεριφορά της η Έμιλυ είναι χαμηλών τόνων κοπέλα και το εκτιμά αν της φερθείς σαν άνθρωπος. Ανήκει στα στανταράκια μου.

Η Σύλβια είναι σχετικά νέα στον οίκο. Δεν ξέρω αν εργαζόταν παλαιότερα αλλού. Προσωπικά δεν την είχα ξαναδεί. Η ευγενική τσατσά ανακοίνωσε σεξ σε όλες τις στάσεις, 69, ελεύθερο στοματικό, ισπανικό και τόνισε, διακριτικά: «Η κοπέλα κάνει δουλειά με προφυλακτικό».
Όταν πήγα η κοπέλα ήταν στο δωμάτιο. Ενώ όταν άνοιξε την πόρτα να βγει ήταν τσίτσιδη. Κοίταξε στιγμιαία το συναγωνιστή και εμένα που περιμέναμε και ξαφνιασμένη έκλεισε την πόρτα. Ο μύστης αναρωτήθηκε: «Ντρέπεται;». Εν τέλει, βγήκε ντυμένη με τα εσώρουχα και μια βαλίτσα στο χέρι. Μάλλον ο τύπος ήταν μερακλής και με γεια του.
Η Σύλβια είναι Ρωσίδα, καστανόξανθη, με πολύ γλυκό πρόσωπο. Όσον αφορά τα κιλά τη λες κανονική. Ωστόσο είναι πολύ πλαδαρή, το οποίο δείχνει ότι κάποτε είχε παραπάνω κιλά. Αξίζει να αναφερθεί κανείς στο στήθος της: πολύ μεγάλο. 3άρι, ίσως και 3,5άρι αλλά εντελώς κρεμασμένο στήθος. Ηλικιακά μπορεί να μην έχει πατήσει τα 30.

Ο συναγωνιστής έφυγε, εγώ έκατσα. Η δεσποινίς μπήκε στο δωμάτιο όταν ήρθε η ώρα και μέσα στην ευγένεια είπαμε δυο πολύ βασικές κουβέντες. Μιλάει κάποια αγγλικά, τα βασικά. Ελληνικά, όχι.

Γονατιστή ξεκίνησε να με φιλά στο στήθος κλπ αλλά ήθελε να ελέγχει την κατάσταση σε σημείο που δε με άφησε να της σηκώσω το κεφάλι να τη φιλήσω σε λαιμό, στήθος κλπ. Ξάπλωσα και έβαλε το προφυλακτικό. Ακολούθησε πίπα πολύ καλής ηδονικότητας ώσπου τη διέκοψα για να της πω να ξαπλώσει. Κάναμε μόνο ιεραποστολικό και την περισσότερη ώρα τα πόδια της τα είχε κλειστά. Ούτε τα άνοιγε όταν προσπάθησα να της τα ανοίξω παρά μόνο πολύ μετά. Τη ρώτησα αν μπορώ να τελειώσω στην κοιλιά της και μου απάντησε καταφατικά.

Πολύ τυπικά και μέτρια πράγματα με μια τυπική έως αδιάφορη μετεγγραφή του μαγαζιού. Προσωπικά δεν θα την ξαναπροτιμήσω. Μακάρι να έρχονταν μετεγγραφές αεροδρομίου να παίρναμε άλλο αέρα. Αλλά είμαστε πολύ μακριά. Όνειρα θερινής νυκτός. Μάλλον για κλείσιμο πάμε περισσότερο από φθινόπωρο.

Να είστε καλά

Πάει ένας μήνας που επισκέφθηκα την κορασίδα. Πεπεισμένος από τα καλά λόγια των συναγωνιστών κατευθύνθηκα στο μαγαζί χωρίς βόλτα για να δω την Καρολίνα. Πρόκειται για μια κοπέλα που δεν είχε τύχει να δω. Αρκετά όμορφη, με πιασίματα και, αν θυμάμαι καλά, καστανόξανθη. Υποδειγματική νεαρά του ανατολικού μπλοκ.

Στα του αγώνα διαπίστωσα ότι η κοπέλα είναι για PSE (το οποίο δεν μπορώ καθόλου να υποστηρίξω. Είμαι GFEάκιας). Πίπα πολύ καλής ηδονικότητας με παιχνίδια, μπασίματα, φτυσίματα κλπ. Επίσης, εξαιρετικά θετικό ότι η κοπέλα δεν βιαζόταν καθόλου. Αν και άργησα να τελειώσω, εκείνη επέμενε, ακόμη κι όταν της είπα να πάω καλύτερα άλλη φορά. Μπράβο της, της το αναγνωρίζω. Μοναδικό μελανό σημείο ότι, αν και ανακοινώνεται από την τσατσά ελεύθερο στοματικό τελειωτικό, η κοπέλα δεν το έκανε μαζί μου. Για την ακρίβεια δεν αρνήθηκε λεκτικά αλλά αντιλαμβανόμενη το τέλος, τον έβγαλε και τον έπαιξε. Κάτι το οποίο με χάλασε… αφού καθόρισε την επιλογή μου να μπω.
Κατά τα άλλα πολύ καλή και με «άγριες» διαθέσεις (είπαμε: PSE -αλλά χωρίς φιλιά) για όποιον του αρέσει. Προσωπικά δεν.

Να είστε καλά

Είναι επιστημονική παραδοχή ότι ο ανθρώπινος νους παίζει τα πιο ύπουλα παιχνίδια. Διαφορετικοί άνθρωποι τείνουν να εμφανίζουν με τον δικό τους τρόπο συμπτώματα στρες, κατάθλιψης ή και αγαμίας με ποικίλους τρόπους. Έτσι κι εγώ εμφανίζοντας για δεύτερη μέρα ανυπόφορη και ανυποχώρητη φαγούρα σε άσχετα σημεία του σώματος, αντελήφθην ότι κάτι δεν πάει καλά. Και ναι, έφταιγε η αγαμία.
Με τα νεύρα τεντωμένα και την πούτσα πρησμένη απογοητεύθηκα από τις περισσότερες κοπέλες της 2ης βάρδιας. Στο Φυλής 105 δύο νέες αφίξεις είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Μπαίνοντας, η ευγενική τσατσά μού παρουσίασε την Χριστίνα, μια ουκρανή καστανή μιλφ της διπλανής πόρτας, κοντή, αδιάφορη θα έλεγα. Έπειτα βγήκε η Αλίνα, εντυπωσιακότερη, ψηλή, βαρείας κατασκευής σώμα (δεν είναι καθόλου παχιά), αλλά λόγω της διαστροφής μου ότι γουστάρω τη μιλφ της διπλανής πόρτας, επέλεξα την Χριστίνα. Η κοπέλα είχε δωμάτιο και ξεπέταξε τον συναγωνιστή στο πεντάλεπτο, όταν και ήρθε σε εμένα.
Τυπική, η Χριστίνα με καλησπέρισε αγγλιστί. Η κυρία δεν γνωρίζει γρι ελληνικά, ομιλεί κάτι λέξεις αγγλικά και είναι Ουκρανή. Η συνεννόηση εύκολη βέβαια διότι χωρίς ιδιαίτερες φιλονικίες θέλει να περάσει το δικό της. Της είπα να ξαπλώσει και ήρθα από πάνω. Προκαταρκτικά ξεκίνησα με φιλιά-πιπιλίσματα στο σώμα (όχι στόμα), με ψιλοχαϊδέματα από πλευράς της και δυο τρία αγγίγματα των χειλιών της στα αφτιά μου.
Ρωτώντας με τι θα κάνουμε της ζήτησα πίπα και αφού είχα δει νωρίτερα μια καρέκλα της ζήτησα το απόλυτο φετίχ μου: να με τσιμπουκώσει ενώ κάθομαι. Κάτι που δεν έγινε, αφού επέμεινε ευγενικά να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Ευθύς αμέσως με προειδοποιεί να μην τελειώσω στο στόμα της και τη διαβεβαιώνω. Χρησιμοποιεί βοηθητικά το χέρι της αλλά έτσι όπως το κάνει θεωρώ ότι προσφέρει μια ηδονική πίπα…για όσο θέλει εκείνη βέβαια... Γιατί ήθελα λίγο ακόμη να σηκωθώ ολόκληρος και μου λέει να ξαπλώσει να αρχίσουμε. Και με χάλασε. Τη γύρισα στα τέσσερα αλλά μου έπεσε (όταν αρχίζω στραβά δεν μπορώ να συνεχίσω, το έχω αυτό). Τότε βγάζει το προφυλακτικό και ξαναρχίζει πίπα με εμένα να βογγάω όντας μέρες άχυστος. «Ρε πούστη», λέω, «να μπορούσα να χύσω στο στόμα της θα πάθω καρδιακό». Της σηκώνω το κεφάλι, το καταλαβαίνει και μένει να με αυνανίζει: Αρχίζω να χύνω ξαπλωμένος ανάσκελα και κατόπιν εκεί που πάει να με αφήσει πετάγεται υγρό πυρ και εκσφενδονίζεται στο στήθος μου. Γουρλώνει, της παίρνω το χέρι να συνεχίσει, μου λέει «φίνις».
Αμ δεν είχα τελειώσει. Έτσι όπως με αυνάνιζε δεν το πήγαινε μέχρι τη βάση και δεν γινόταν σωστά η δουλειά. Ξανά «φίνις» και έρχεται και δεύτερη δόση και ξεστούμπωσα με αυτή γουρλωμένη να μου δείχνει «2 φορές!». Δεν ήταν δύο, απλά έβγαλα τα άντερά μου.

Φιλί στο μάγουλο, μού είπε να ξαναπεράσω και ότι είναι μόλις δύο εβδομάδες στην Ελλάδα.

Πουτανάκι, με καύλωσε, θα ξαναπάω να δω αν αλλάζει τα χυμένα σεντόνια η τσατσά και επί τη ευκαιρία θα την ισιώσω (την Χριστίνα).

Χαιρετώ τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας: Τον αγνό μοναχικό μπουρδελιάρη. Τα σέβη μου προς τον σταθερό ενημερωτή Smirni και προς τις συμπαθείς φιγούρες του σάη (jik, citizen, tnt, papaphilips, D0dos και πολλοί άλλοι). Σας διαβάζω με ευλάβεια

Μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει τον τελευταίο καιρό για τη φύση των υπηρεσιών που προτιμάμε και καταθέτω την προ καραντίνας εμπειρία μου που ήταν και η τελευταία στα ιδρύματα μέχρι σήμερα.
Δεν πιστεύω να αξίζει τόσο η εμπειρία αυτή καθαυτή, όσο οι σκέψεις στις οποίες με έβαλε και θα διατυπώσω στο τέλος.
Σε μασατζίδικο δεν είχα πάει ποτέ. Ναι μεν με ενδιέφεραν οι σεξουαλικές υπηρεσίες αλλά είχα ανάγκη θα έλεγα και ένα μασαζάκι λόγω άθλησης.
Κατευθύνθηκα πρώτα προς το Συγγρού 40-42 αλλά δεν το βρήκα παρά την επιμονή μου. Έπειτα όδευσα προς το Φραντζή 2. Έξω από το διαμέρισμα ακούγονταν γυναικείες ομιλίες και έπαιζε μουσική -όχι δυνατά. Χτύπησα το κουδούνι και άκουσα ένα «Μισό λεπτό». Περιμένοντας μου έκανε εντύπωση η ώρα που πέρασε για να με υποδεχθεί μια ευγενέστατη κυρία.
Με έβαλε να καθίσω και μου ζήτησε να περιμένω. Από δίπλα μου ακούστηκε μια ανδρική φωνή που μιλούσε με την κυρία και κανόνιζε ραντεβού. Το ότι υπήρχαν μεταφερόμενα παραβάν που κάλυπταν κάθε πελάτη (για να διασφαλιστεί η εχεμύθεια υποθέτω) δεν το περίμενα. Κανείς δεν μπορούσε να δει άλλο πελάτη.
Όταν ήρθε η σειρά μου η κυρία φώναξε μία-μία τις κοπέλες, οι οποίες, ντυμένες, συστήνονταν με χειραψία. Δεν θυμάμαι ονόματα αλλά μου έκανε εντύπωση που μια από τις κοπέλες με σφιχτή, γεμάτη σιγουριά χειραψία, έμοιαζε με κινέζα, καμιά 40αριά θα ήταν. Μπορεί να ήταν και Καζάκα αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
Μια ξανθοκαστανή που επέλεξα θα έμπαινε σε δωμάτιο, οπότε επέλεξα τη Σάντρα. Μια γλυκούλα 23χρονη Κολομβιανή, κάπου στο 1,60, μελαχρινή, κάπως τρακαρισμένη και αβέβαιη.
Με συνόδευσε στο δωμάτιο όπου την πλήρωσα για μισάωρο πρόγραμμα και γύρισε μετά το ντουζάκι μου.
Την περίμενα στο μασαζοκρέβατο, μπήκε σοβαρή έως ανέκφραστη και άρχισε να γδύνεται. Της ζήτησα να μου κάνει μασάζ (με χειρονομίες. Δεν μιλάει γρι ελληνικά ή αγγλικά), κάτι που δεν πολυπερίμενε από ό,τι κατάλαβα.
Δεν ήταν κάτι άξιο αναφοράς αλλά τα χεράκια της με αλείφαν με το λάδι και γινόμουν ζαμπόν.
«Πού είμαι ρε;» διερωτηθηκα, καθώς λόγω μπάτζετ παίζω αποκλειστικά σε Φυλής και Μεταξουργείο.
Δέκα λεπτά μετά της ζήτησα να ξαπλώσει να της ανταποδώσω με λίγο μασάζ και μου έκανε νόημα για την ώρα (;)
Την έτριψα κανένα τρίλεπτο όπου μου ξαναέκανε παρατήρηση και της έδειξα χαμογελώντας τον καναπέ. Την άρχισα στις αγκαλιές σαν γλοιώδης GFEάκιας που είμαι. Η Σάντρα αγέρωχη με ρωτάει: «Σεξ;», σηκώθηκε και άρχισε να ψάχνει το προφυλακτικό.
Ύστερα, αφού της ζήτησα να με καβαλήσει να χωθώ μέσα στα 3άρια στήθη της, να πιπιλήσω την κοιλιά της που είναι το φετίχ μου της έκανα νόημα να βάλει το προφυλακτικό για να αρχίσουμε με πίπα.
Το πέρασε, το κοίταζε, σηκώθηκε, έριξε ένα μαξιλάρι για να βολευτεί, ξανασηκώθηκε με το πάσο της, μάζεψε κοτσίδα τα μαλλιά της αργά αργά και… κάπου εκεί άρχισε να μου πέφτει.
Με λίγη διείσδυση, με αρκετό στοματικό και handjob έχυσα, ενώ όταν κατά την εκσπερμάτιση της ζητούσα να τον βάλει στο στόμα της συνέχισε χειροκίνητα.
Θέλετε η διαφορετική γλώσσα, θέλετε η κούραση; Δεν γαμιέται, λέω, δεν πειράζει.
Εκεί όμως που σπάστηκα, οφείλω να πω, είναι ότι όταν της ζήτησα να μείνει ένα λεπτό. Έκατσε στην άκρη του καναπέ και μου λέει: «ΟΚ; Τέμπο», δείχνοντας την ώρα.
Την καληνύχτισα, έκανα ντουζ και εξήλθα του δωματίου 30’ ακριβώς μετά την είσοδό μου.
Είχα ανακουφιστεί και μπορούσα πια να περπατήσω καλύτερα.

Πρώτη σκέψη:
Οι Λατίνες είναι από τις αγαπημένες μου «φυλές». Δεν θυμάμαι όμως να έχω πάει με Λατίνα ιερόδουλη που κάνει καλά τη δουλειά της. Από την άλλη Ρωσσίδες και Μολδαβές που δεν με τρελαίνουν ή και Ρουμάνες έχουν αποδειχθεί δικαίωση στις επιλογές μου.
Για τις έξι Λατίνες που έχω ζήσει και για πολλές που διαβάζω σε οίκους, στούντιο κλπ δεν το έχουν. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο εκτός από το να μην αντέχουν το επάγγελμά τους και ότι το κάνουν δυστυχώς μόνο για να επιβιώσουν. Οπότε δεν θα ψέξω. Αλλά θα προτρέψω πριν πάμε να διαβάζουμε τας γραφάς του σάη!

Δεύτερη σκέψη:

Ως πρώτη εμπειρία κρατάω στα θετικά τις συνθήκες την καθαριότητα και τη δυνατότητα να χαλαρώσεις πραγματικά. Η εμπειρία είναι άλλη για αυτόν που θα τα διαθέσει τα χρήματα. Οι συνθήκες δεν είναι η μουσική στη δια πασών που ανεβοκατεβαίνει, οι ομιλίες των πελατών απ’έξω, οι πόρτες που ανοιγοκλείνουν -χώρια οι τσατσάδες και τα 7λεπτα. Είναι ένα ανθρώπινο κλίμα όπως το χαρακτήρισα παραπάνω…Να γαμήσεις σαν άνθρωπος εν ολίγοις αν πας διαβασμένος από το σάιτ ή είσαι έμπειρος. Οπότε θεωρώ καλό ακόμη και ο σκληροπυρηνικός μπουρδελιάρης να έχει περάσει από ένα δυο μασατζίδικα και να έχει σφαιρική άποψη και βιωματική γνώση στο κάτω κάτω.
Θα προσπαθήσω να το επαναλάβω
Ελπίζω να μην κακόμαθα και να μπορώ να γαμήσω πίσω στην καλτίλα…

Η επίσκεψη έγινε πριν από περίπου πέντε - έξι μήνες. Η εμπειρία μου δεν έχει άλλο σκοπό από τον ενημερωτικό και θα αποφύγω να κάνω οποιοδήποτε κακόηθες σχόλιο.
Σε βόλτα πετυχαίνω τη Σιμόνα, μία για εμένα πανέμορφη Ρουμάνα, κοντούλα με μαύρα μαλλιά. Νομίζω μέχρι τους ώμους. Εν πάση περιπτώσει υπάρχουν στο site και καλύτερες περιγραφές από τη δική μου.
Έχοντάς τη μόνο ακουστά από τις ημερίσιες ενημερώσεις δεν γνώριζα κάτι άλλο. Με το που τη βλέπω πραγματικά έμεινα έκπληκτος και με ευκολία έδωσα το 20άρικο στην τσατσά. Δεν ήταν εκδηλωτική αλλά η εμφάνισή της με κέρδισε.
Περίμενα καθώς είχε δύο δωμάτια πριν από εμένα.
Μέσα όμως σε αυτό το διάστημα που βγήκε και έκανε και ένα μικρό διάλειμμα δεν γύρισε ούτε να με κοιτάξει αν και της είπα καλησπέρα. Τη δικαιολόγησα λόγω κούρασης, λόγω φασαρίας από τη μουσική μήπως δεν ακούστηκα κλπ.
Εν τέλει έρχεται η σειρά μου, η κοπέλα μπαίνει μέσα και αφού έως τότε δεν την είχα δει καλά καλά στο πρόσωπο της λέω με χαμόγελο:

-«Ώστε εσύ είσαι η Σιμόνα;»
Επί τόπου αρχίζει να με ρωτά:
-«Τι εννοείς; Ποιός είσαι;»
-“Ορίστε;”, απάντησα
-“Τι δουλειά κάνεις; Ποιός είσαι;”
-“Τι συμβαίνει;” της λέω ευγενικά.
-“Δεν με είδες πριν; Τόση ώρα; Λέγε τι δουλειά έχεις εδώ.”
-“Τι να θέλω αραγε εδώ;”, της απαντώ.
Μετά από αυτή τη στιχομυθία άρχισα πραγματικά να τα χάνω. Επέμενε και με ρωτούσε:
-“Όχι. Αλήθεια. Τι δουλειά κάνεις;”
Και της απάντησα. Τι κέρδισε δεν γνωρίζω.
Δεν είμαι άνθρωπος της έριδας και γνωρίζω ότι τα κορίτσια κάνουν μία δουλειά που απαιτεί σωματική και πνευματική κούραση. Είπα λοιπόν να το ξεπεράσουμε. 20 ευρώ είναι αυτά.
Της ζήτησα να μου πάρει μια πίπα τουλάχιστον, της ζήτησα προφυλακτικό, μου το πέρασε και με τα πρώτα δύο δευτερόλεπτα ένιωσα να αφήνομαι και αναστέναξα.
Σταματάει και μου λέει:
-“Τι πονάς;”
-“Όχι”, λέω
-“Τότε;”
-“Όλα καλά. Πιο αργά γλυκιά μου”
- “Γιατί; Έχεις καιρό; ”
(...)
-“Δεν έχεις κοπέλα;”
(...)
-“Δεν θα κάνουμε σεξ;”
Από εκείνη τη στιγμή που περιέγραψα πάνω πάνω δεν τον είχε ξαναβαλει στο στόμα της.
-“Εντάξει της λέω ασ’το”
Και άρχισε να μου λέει:
-“Γιατί είσαι έτσι;” και μου έδειξε την κοιλιά μου.

Λόγω νευρικής ανορεξίας κάποτε έχω σωματικά μια δυσμορφία: Και από την απότομη απώλεια βάρους κρέμεται δέρμα στην κοιλιά μου. Και με ρωτούσε γιατί δεν πάω να το φτιάξω.
Τέλος, σηκώθηκε και μου λέει: “Καληνύχτα και ελπίζω να ξανάρθεις.”
Δεν γνωρίζω τι κέρδισε προσβάλλοντάς με. Δεν τα έχω με την κοπέλα. Διάβασα κατόπιν και τις κριτικές με την αντιεπαγγελματική της συμπεριφορά. Με εμένα τα έχω που δεν μπήκα να βρω κριτικές πριν περάσω. Με εμένα που το υπεμεινα.
Με τέτοια συμβάντα σου χαλάει και η διάθεση γενικά, όχι μόνο εκείνη τη στιγμή.
Τονίζω πάλι ότι δεν προβαίνω σε χαρακτηρισμούς, εκτός από την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.
Την ευθύνη την αναλαμβάνω ο ίδιος που αιφνιδιάστηκα και υπέμεινα τέτοια συμπεριφορά.

Κατεβαίνοντας στη Φυλής των φτωχών, τουτέστιν το Μεταξουργείο, πέρασα στον συγκεκριμένο οίκο τη δεύτερη βάρδια με την Νίνα από την Βενεζουέλα.
Η κοπέλα δείχνει περίπου 24-25 αλλά μου είπε ότι είναι 30. Με νοήματα και διάσπαρτες λέξεις η συνεννόηση καθώς δεν γνωρίζει ελληνικά ή αγγλικά.
Εμφανισιακά, πολύ γλυκό πρόσωπο, όψη που δεν θα έλεγα ότι μοιάζει με πουτάνας. Ύψος 1,60 και κάτι, πλούσιο στήθος, μπαμπάτσικο μωρό με κιλάκια αλλά πολύ κουρασμένο. Τη μέρα που την πέτυχα ήταν νωχελική.
Παρά ταύτα είμαι ικανός να ξεχωρίζω το πότε η άλλη είναι πτώμα και πότε βαριέται. Δεν τα αφήνετε ρε τα κορίτσια να ξεκουραστούν;
Δεν νομίζω να έχει ξαναδουλέψει σε τέτοιο πόστο και γενικά δεν την έχει την πουτανιά.
Επομένως δεν είναι για απαιτητικούς. Συνεργάσιμη, παθητική και τυπική θα τη χαρακτήριζα.
Προσωπικά της ζήτησα να μου πάρει πίπα και βλέποντας ότι τη συγκερκιμένη τεχνική την κατέχει την άφησα μέχρι το τέλος.
Κάνει ένα κόλπο και στρίβει το χέρι της στη βάση του πέους κάτι τέτοιο και πραγματικά το απόλαυσα.
Όταν άρχισα να χύνω την κράτησα κάτω το διπλάσιο χρόνο λόγω ποσότητας. Στο τέλος είδε το προφυλακτικό και λόγω ποσότητας γούρλωσε.
Με καληνύχτισε και βγήκε
Τα σεντόνια μύριζαν ελαφρώς. Δεν εντόπισα κάπου βρωμιά. Δύσκολο λόγω χαμηλού φωτισμού.
Επειδή δεν ξέρω αν θα τη βγάλει σωστά το σύστημα, η βαθμολογία είναι:
Εμφάνιση: 7/10
Συμμετοχή 4/10
Καθαριότητα χώρου 4/10
Συμπεριφορά τσατσάς 8/10
Παρκινγκ 10/10 (ηλεκτρικός, πόδια)