Κριτικές από Διαγραμμένο μέλος 141202

Θα τη χαρακτήριζα πορνοκαβλάκι, αλλά με καθαρό ύψος 1 και 80 θα ακουγόταν τουλάχιστον οξύμωρο! Αν διαθέτουμε το ένστικτο του σεξ από τη φύση μας, η Milena αντίστοιχα διαθέτει το ένστικτο του γνήσιου πορνό. Δεν της φαίνεται βέβαια. Πανύψηλη, αδύνατη, όμορφο πρόσωπο, παρόλα τα διαφανή σιδεράκια της, εντυπωσιακά γαλανά μάτια και χάρη αιλουροειδούς στις κινήσεις της. Καμία αισθητική παρέμβαση, με εξαίρεση κάτι κακόγουστα tattoos στο αριστερό χέρι της. Στήθος μικρό, Α- θα το χαρακτήριζα, αλλά με θηλές, που όχι μόνο κρεμάς παλτά, αλλά με ευκολία θα σε κάρφωναν στο κρεββάτι. Αιδοίο φρεσκοξυρισμένο. Δέρμα λευκό, δεν πρόλαβε τα χάδια του ήλιου μας. Θα την προτιμούσα 2-3 κιλά παχύτερη, κυρίως στον κορμό της. Στον χαρακτήρα της εκτίμησα τον κοφτό και ειλικρινή τρόπο της, δημιουργούσε άμεσα οικειότητα. Μου εξήγησε πως αισθάνεται άβολα, που εκδίδεται με πελάτη σε ξενοδοχείο. Το καταλαβαίνω, το να γυρνάς τσόντες στα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, είναι κοινωνικά πιο αποδεκτό απ’ ότι φαίνεται …

Όταν μπήκα στο δωμάτιο συνάντησα δύο κοπέλες, την Milena και τη φίλη της την Oxana, που μόλις έφευγε, έστω και καθυστερημένα. Δυο λόγια για την Oxana, η απόλυτη ξανθιά, όμορφο πρόσωπο, δεν φαίνεται καλά στις φωτογραφίες, καμπύλες που πρέπει να δημιουργήθηκαν με πατρόν τις απόλυτα τέλειες κωνικές τομές. Απ’ όσο κατάλαβα όμως OWO δεν προσφέρει … Τα κορίτσια προσφέρονται για duo απόλαυση!

Το δωμάτιο από την άλλη ήταν μια έκπληξη από μόνο του. Έχω συναντήσει και λιγότερο ακατάστατα δωμάτια. Δεν πρέπει να είχε μαζευτεί ποτέ τίποτε! Μέχρι και οι κάδοι απορριμμάτων δωματίου και τουαλέτας ήταν προ πολλού ξεχειλισμένοι. Είναι που είναι χάλια τα δωμάτια αυτού του ξενοδοχείου …

Αν κάποιος λοιπόν περιμένει κεράκια, soft μουσική, baby dolls, μακιγιαρίσματα κλπ, καλύτερα να το ξεχάσει. Μια πανύψηλη ξυπόλητη Milena, φορώντας ένα κοντό τζιν σορτσάκι και ένα χαλαρό λινό μπλουζάκι, χωρίς ίχνος εσώρουχου, είναι αυτό που θα συναντήσετε. Πολύ ροκ εμφάνιση!

Μόλις ξεκαθαρίσαμε τα του εισιτηρίου μου, ξεκίνησε με γλυκά γλωσσόφιλα και τα μοίραζε αφειδώς. Αλλά δεν ήρθαμε εδώ γι αυτά. Από εκεί και κάτω, κυριολεκτικά πιο κάτω, φάνηκε η κλάση της. Η εξοικείωση της με το πέος και τα προϊόντα του είναι μεγαλύτερη από το να ρουφάει αναψυκτικό με καλαμάκι. Hands free και «το ‘φαγα το πουλάκι» για πλάκα! Κάνοντας σεξ βρίσκεται στο φυσικό της περιβάλλον. Βοηθάει και το κορμί της! Χρησιμοποίησε προφυλακτικά Durex με ραβδώσεις και λίγο gel. Θα αναφέρω μια στάση, τη θεωρώ κωμική, όρθια και σκυμμένη στο κρεββάτι και εγώ να αγωνιώ χοροπηδώντας σαν ποντικόσκυλο, που πασχίζει να ζευγαρώσει με μεγαλόσωμη σκύλα … Για το καλύτερο έπεσε στα γόνατα και σκύβοντας απομύζησε το εκστασιασμένο πέος μου!

Η ώρα κύλησε ευχάριστα με πολύ ιδρωμένο σεξ. Αν και δε χρησιμοποίησε το μπάνιο κατά τη διάρκεια της ώρας μας, πέρα από τις ευνόητες στοματικές πλύσεις, ό,τι γεύτηκα ήταν καθαρότατο και γευστικότατο. Εξάλλου το μπάνιο ήταν φρεσκοχρησιμοποιημένο μόλις πρωτομπήκα σε αυτό. Με την εξάντληση της ώρας και αφού χτύπησε την πόρτα, όρμησε μέσα η Oxana που μάλλον είχε βαρεθεί τόση ώρα μόνη της. Ξάπλωσε στο κρεββάτι και χάζευε τις τελευταίες αποχαιρετιστήριες αγκαλιές μου με την Milena …

Έχω μια απλή φιλοσοφία: Ζήσε όσο πιο έντονα και καλύτερα μπορείς και δε θα απογοητευτείς, αντίθετα με κάτι τύπους όπως ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Νίτσε, που έψαχναν δικαιολογίες για τη δυστυχία τους. Τι θα έλεγε λοιπόν ο Μαρξ για τη συναλλαγή μου με την Bella; «Φετιχοποιημένο χρήμα για φετιχοποιημένο εμπόρευμα». Αμ, δεν είναι έτσι Herr Marx! Δεν γνωρίζω τι αξύριστες απολαμβάνατε στην εποχή σας, αλλά η Bella δεν είναι φετίχ κύριε. Δε θα τη βγάλω έξω για να την επιδείξω. Να την πηδήξω θέλω, μέσα σε σκοτεινό δωμάτιο και αυτό είναι libido, όπως θα σας εξηγούσε ο Herr Freud και όχι φετιχισμός Herr Marx!

Ενώ χτυπούσα την πόρτα του δωματίου της Bella, παρατήρησα και έναν άλλο κύριο μουσάτο γκριζομάλλη, που μου θύμισε τον Κοντονή, να κτυπά μια αντίστοιχη πόρτα, λίγο παραπέρα. Δυο μαλάκες για βραβείο σκέφτηκα!

Η πόρτα άνοιξε και με υποδέχτηκε η Bella με τελειότατη ευγένεια. Συστάσεις χειραψίες και ένα καυτό φιλί στο στόμα! Με κοίταξε έντονα με τα γαλάζια μάτια της, με τρόπο που ξεκούμπωνε φερμουάρ από παντελόνι, μια Παβλοφική αντίδραση σε ένα συνηθισμένο συμβάν …

Ας έρθουμε όμως στα τεχνοκρατικά. Ύψος 1,70 με στήθος Α+ εκτιμώ. Φορούσε το μπλε ελεκτρίκ σετ εσωρούχων, όπως εμφανίζεται στις φωτογραφίες. Σώμα φυσιολογικά αδύνατο με όμορφο γελαστό κι έξυπνο πρόσωπο. Μεταξωτή επιδερμίδα, χωρίς ανόητα tattoos και μακριά μαλλιά που ήταν απλά τέλεια! Πρόκειται για ένα μοντέλο από την κορυφή ως τα νύχια! Βέβαια, δε θα συναντήσετε την τελειότητα των φωτογραφιών. Δεν είναι η υπερπαραγωγή Vlada, αλλά είναι πιο ζεστή, πιο επικοινωνιακή, πιο ανθρώπινη. Το δωμάτιο, στον τέταρτο όροφο, πρέπει να είναι το καλύτερο του ελεεινοξενοδοχείου. Μεγάλο διπλό κρεββάτι, πολυθρόνα, σεκρετέρ και μεγαλύτερο μπάνιο. Μεγάλο παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο και όχι ανφάς την απέναντι πολυκατοικία σε απόσταση φωταγωγού.

Πλύθηκα σε λιγότερο χρόνο απ’ όσο παίρνει σε λωποδύτη να κλέψει αυτοκίνητο. Με περίμενε με τα καλλίγραμμα πόδια της διπλωμένα στο κρεβάτι και με περίσσιο χαμόγελο στο όμορφο πρόσωπο της. Η Bella λοιπόν, ανοίγει τον αγώνα με τα πλουσιοπάροχα γλωσσόφιλα της, με αναστεναγμούς και με απεριόριστα γλυκόλογα. Από ένστικτο ήξερε, πως με την κολακεία πάντα πετυχαίνεις και δεν έχει άδικο! Θα τελειώσει όσες φορές χρειάζεται, μέχρι να κοντέψεις να το πιστέψεις. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι ο εναλλακτικός τρόπος που χρησιμοποιεί, για να καλύψει το χαμένο έδαφος της έλλειψης πορνοτεχνικής εμπειρίας. Πειθήνια, νεανική και δοτική στον ωριαίο εραστή της. «Θέλω να τελειώσω στο στόμα σου» της ζήτησα. «It is extra you know … ». Kαι τότε μίλησε το χρήμα με στεντόρεια φωνή και η Bella τσακίστηκε στα γόνατα, για να παραλάβει τα έξτρα ενός ευυπόληπτου πολίτη, που μετατράπηκε σε παράσιτο της κοινωνίας μέσα σε ένα μόνο απόγευμα …

Ξαναβγαίνοντας από το μπάνιο αντίκρυσα την Bella ολόγυμνη μπροστά από το παράθυρο να απολαμβάνει την καλοκαιρινή θέα μιας καλοκαιριάτικης και νωχελικής Αθήνας. «The view is beautiful» μου είπε. Το ίδιο και από εδώ μου είμαι εγώ μονολόγησα … Για να την εντυπωσιάσω χρησιμοποίησα κάτι από Ρώσικα που μαθαίνω στους παππούληδες: “Yellow blue bus”, (ακούγεται σαν το «Σε αγαπώ» στα Ρώσικα) της είπα και το κορίτσι γέλασε με αυταρέσκεια. Σκέφτηκα πως δεν είναι έγκλημα να λες ένα καλό ψέμα, όπως δεν είναι κι έγκλημα να λες στη γυναίκα σου, πως ο κώλος της δε φαίνεται μεγάλος.

Απαίτησε να μου προσφέρει μασάζ για να με χαλαρώσει. Αν και δε μου αρέσει το μασάζ, είμαι της άποψης, πως όταν είσαι με μια όμορφη γυναίκα δε φέρνεις πολλές αντιρρήσεις. Το μασάζ ήταν συμπαθητικό, αλλά πολύ γρήγορα εξελίχτηκε σε ένα ερέθισμα της πλάτης μου με τα μακριά της νύχια. Σύντομα έπεσε πάνω μου και άρχισε να με φιλάει τρυφερά σε όλο μου το σώμα. Είχαν περάσει ίσως δέκα λεπτά μόνο από την απόλαυση του στόματος της, άρα αδύνατον να έχω τόσο σύντομα πάλι στύση. Η Bella με τα γλωσσόφιλα της, αψήφησε τα λόγια του Ιησού και πέρασε την κάμηλο από το μάτι της βελόνας. Δικαίωσε την πριαπική μου φήμη, που υπερφίαλα καλλιεργεί ο Μπλιζαρνταής, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Κάποιοι έχουν λιγότερο νου κι απ’ όταν γεννήθηκαν …

Μετά από άφθονο σεξ, κραυγές, επιφωνήματα, θριαμβευτικούς χαρακτηρισμούς και παρ’ ολίγον αληθινούς οργασμούς της κοπέλας, φτάσαμε σε μια ευτυχή και επιτυχή στοματική αγαλλίαση. Η γαλανή ματιά της Bella ενώ βρίσκεται στα τέσσερα και με το στόμα γεμάτο, ήταν το highlight της συνάντησης!

Προσοχή στο άρωμα της και στο κραγιόν της. Απομακρύνονται πιο δύσκολα απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Μικρές πράξεις που μπορούν να έχουν μεγάλες συνέπειες. Είναι αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν Θεωρία του Χάους …

Το ζήτημα του καθωσπρεπισμού και των κοινωνιστικών αντιλήψεων με έχουν απασχολήσει επανειλημμένως και έχω αναφερθεί και σε άλλες πληκτικές κριτικές μου. Τα ανεπαρκή στοιχεία του χαρακτήρα μου, είναι πολύ ισχυρότερα από τους πολιτισμένους φραγμούς που επιβάλλει η κοινωνία. Το στυγνό σεξ από την άλλη μεριά, θεωρώ πως είναι το τελευταίο προπύργιο του πρωτογονισμού, σε έναν κατά τα άλλα πολιτισμένο κόσμο. Απορρίπτει κάθε σκέψη πολιτικής ορθότητας και αποτελεί καταφύγιο απέναντι στις Ερινύες της ηθικής συνείδησης. Ευγένεια, ορθοδοξία, ανοχή και ισότητα μπορούν να αγνοηθούν με ασφάλεια. Δε δίνει δεκάρα για τα οικονομικά προβλήματα, για την ανεργία, για την ισότητα των δύο φύλων, για την ισλαμική τρομοκρατία, για τους μαλάκες που άφησαν ανθρώπους να καούν, για το διάγγελμα προς ηλιθίους από την Ιθάκη. Γι αυτό και αισθανόμαστε ωραία! Πρέπει να δίνουμε λογαριασμό για κάθε μας συναίσθημα;

Ελκυστικότατες οι φωτογραφίες με τις οποίες μας μπρίζωσε το Glamour. Ειδικά η δεύτερη, με τα δύο στήθη της Emily, που φαίνεται σαν το υπόλοιπο σώμα της να κρέμεται από αυτά. Δεν διέθετα την παραμικρή πληροφορία για την κοπέλα, ένοιωθα όμως εμπιστοσύνη στην καλή τύχη, το πλέον πολύτιμο αγαθό.

Στο γνώριμο πλέον ξενοδοχείο συνάντησα στην reception ένα πολύβουο πλήθος, ένα σχολείο υπερκινητικών εφήβων, που υποτίθεται ότι έκαναν check-in. Γιατί εμάς στην εποχή μας, δε μας πήγαν ποτέ μια εκδρομή σε ένα ξενοδοχείο γεμάτο Ρωσίδες πουτάνες; Με ένα αυθόρμητο χαμόγελο, προσπαθούσα να φανταστώ την έκπληξη των υπερτροφικών σε ανδρογόνα πιτσιρικάδων, μόλις συνειδητοποιούσαν τις τροφίμους του ξενοδοχείου, ένα Glamour και ένα GDE ατόφια! Η κοινωνία μας, τελικά ακόμη και σήμερα, μαστίζεται από τον πουριτανισμό. Θέλουμε να κατευθυνόμαστε αντίθετα στον ρου του ποταμού. Θέλουμε νέους πιστούς, αλλά η σε ελεύθερη επιλογή, η επίσημη θρησκεία μας δεν είναι ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ, αλλά τα ελεύθερα ήθη.

Στο διάδρομο συνάντησα μια γνώριμη φυσιογνωμία, που περπατούσε φιλήδονα. Με αναγνώρισε και χαμογέλασε, ενώ με χαιρέτησε δειλά, κουνώντας τον καρπό της και τα τρία μεσαία δάχτυλα της. Πάντα μου άρεσαν οι ντροπαλές κοπέλες!

Η πόρτα άνοιξε και μόλις μπήκα, με μια άνετη και προβαρισμένη κίνηση, δέχτηκα ένα παχύ φιλί στο στόμα! Το πρόσωπο της έχει σε μικρό βαθμό ασιατικά χαρακτηριστικά, που εμφανίζονται κάπως αμβλυμμένα στις φωτογραφίες. Το ασιατικό flair σε συνδυασμό με τις πλουσιοπάροχες καμπύλες, το βρίσκω ιδιαίτερα αισθησιακό. Φόρεμα διάφανο με ντεκολτέ, ειδικά καλουπαρισμένο για το διόλου ευκαταφρόνητο φυσικό στήθος της, που δε θα το έχανες ούτε σε μαζική έξοδο. Φορούσε ευκρινώς από κάτω, ένα οδοντικό νήμα, που προσποιείτο ότι ήταν βρακί. Είχε καλοσχηματισμένο σώμα, που σου κινεί το ενδιαφέρον να το ζωγραφίσεις. Ποτέ μου δεν είδα πίνακα, που να με πείθει πως οι παλιοί μεγάλοι ζωγράφοι προτιμούσαν τις αδύνατες γυναίκες.

Εξήγησα στην Emily βγαίνοντας από το μπάνιο, πως ήμουν καταπονημένος από τη ζέστη και από την ένταση της ημέρας. Εύθυμη, πρόθυμη και με ικανοποιητικά Αγγλικά με διαβεβαίωσε πως κατέχει την κατάλληλη θεραπεία. Έπεσε με τα μούτρα στο κέντρο του αντρικού κόσμου, για να εκπληρώσει την υπόσχεση της. Αυτή ήταν θεραπεία! Αν τη συμπεριλάβουν στον ΕΟΠΥΥ, θα έχουμε αποκτήσει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο!

Ήρθε επάνω μου και το θέαμα λόγω εγγύτητας γινόταν όλο και πιο συναρπαστικό. Δεν χρησιμοποίησε καθόλου λιπαντικό. Η διείσδυση ήταν αργή, δύσκολη, απολαυστική και θορυβώδης! Θα χρησιμοποιήσω την κοινότυπη έκφραση, ότι θύμιζε την πιτσιρίκα γκόμενα από τα παλιά. Αλλά ποια πιτσιρίκα γκόμενα; Αυτή με τα μεγάλα βυζιά, που δεν μπορούσες να την κρατήσεις πάνω από μια εβδομάδα, γιατί μετά ερχόταν ένας βρωμιάρης με cross μηχανή, χωρίς πινακίδες και σου έτρωγε το κορίτσι, ενώ εσύ μαράζωνες και ευγνωμονούσες για όσα πρόλαβες να κάνεις! Το μεγάλο στήθος όμως σε κάθε περίπτωση ήταν τέλειο!

Την γύρισα στα τέσσερα, να ατενίζει τον καθρέπτη και εγώ όρθιος πίσω της. Τα στήθη της κινούνταν σαν τεράστιες μπάλες κατεδάφισης, που ευτυχώς δεν έβρισκαν τίποτε στο διάβα τους. Γυρίσαμε ανάσκελα, φιλιόμασταν σφιχταγκαλιασμένοι και κάναμε παθιασμένο σεξ. Που είσαι μαλάκα βρωμιάρη να δεις ποιος χαίρεται αυτό το κορίτσι!

Σου αρέσει η Vodka Emily; Daaa! Σου αρέσει το κρασί my dear; Λευκό το καλοκαίρι, κόκκινο το χειμώνα. Τι γνώμη έχεις για τους πιο ώριμους άνδρες; Την καλύτερη αν κάνουν καλό σεξ! Τι να της πεις τώρα … Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν το θάρρος της γνώμης τους. Ειδικά όταν συμπίπτει με τη δική μου!

Συνεχίσαμε πάλι με σεξ, πολύ σεξ, πάθος, φιλιά, φωνές και γέλια από τα απρόοπτα. Δεν ζήτησα και δεν είχα επιθυμία για κανένα εξτραδάκι, ήθελα μόνο έντονο σεξ μαζί της. Ήταν μια ωραία συνάντηση. Εξαιρετικά σπάνια μου βγαίνει με τέτοια φυσικότητα.
Καθώς γερνάω προτιμώ να κάνω παρέα με ζωντανούς ανθρώπους. Θα έχω την ευκαιρία να περνάω πολύ χρόνο με πεθαμένους όταν θα έχω πεθάνει κι εγώ. Το Glamour τον τελευταίο καιρό διανύει μια καλή περίοδο. Κάποια άλλα γραφεία ακολουθούν, κάποια άλλα νομίζουν ότι είναι Γραφεία Τελετών και περιμένουν τα Αμερικανάκια. Δε θα δουλέψει …

Βρέθηκα στη Vlada νωρίς το απόγευμα μετά από μια βραδιά κραιπάλης. Προσφέραμε μαζί με κάτι φίλους θυσία στον θεό Βάκχο, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στην περίπτωση αλκοτέστ πιθανότατα θα βρισκόμουν έγκλειστος σε φυλακές υψίστης ασφάλειας. Με τις αισθήσεις μου ακόμη σε μεταβατική κατάσταση, μπήκα στο ξενοδοχείο που στάβλιζε τη Vlada και σουλατσάριζαν πάμπολλα εκδιδόμενα μωρά, φλυαρίζοντας στην ρωσική.

Το σκοτεινό δωμάτιο της Vlada είχε δύο διπλά κρεββάτια και το κλιματιστικό ρυθμισμένο σε κάποια θερμοκρασία, που θα πρέπει να της θύμιζε τον τόπο της. Η απορία για το τι χωράει στα δύο διπλά κρεββάτια, λύθηκε μόλις την χάζεψα από πάνω μέχρι κάτω. Πρώτη φορά με υποδέχτηκε κοπέλα χωρίς να φοράει ψηλοτάκουνα. Δεν φορούσε ούτε καν κάλτσες. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν κατάφερνε να πέσει κάτω από το ένα ογδόντα. Μια Mila Yul, για όσους τη γνώρισαν, αλλά πιο όμορφη. Υπέροχη! Όλες οι φωτογραφίες της που βλέπετε, είναι αντιπροσωπευτικές. Εγώ όμως είχα μπροστά μου αυτοπροσώπως το πρωτότυπο! Έμοιαζε να είχε βγει περήφανα από το εξώφυλλο κάποιου ελιτίστικου περιοδικού μόδας. Είναι φτιαγμένη σαν ακριβό καθαρόαιμο άλογο. Η χαίτη της ξανθιά και μακριά. Τα μάτια της μεγάλα, αλλά όχι τόσο μεγάλα όσο ο καμπυλωτός κι όμορφος κώλος της, τον οποίο το εσώρουχο της δεν προσπαθούσε καν να κρύψει. Μου άρεσε ο τρόπος που τα κοφτερά λευκά δόντια της χώριζαν τα κόκκινα χείλη της, σαν να ήταν φλούδες κερασιού. Το στήθος της, αν και φτιαγμένο, μεγαλόπρεπο, προκλητικό και ικανό να αναγκάσει άγαλμα του Πάπα να αλληθωρίσει. Είναι η ζωντανή απόδειξη στο θεώρημα, που ισχυρίζεται ότι οι Ρωσίδες είναι οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.

Μετά τις κοινότυπες συστάσεις, εντυπωσιασμένος τη ρώτησα από που είναι. Με τον δικό της γλυκό και μεγαλόστηθο τρόπο μου αποκρίθηκε από την Αγία Πετρούπολη. Πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες από την Αγία Πετρούπολη και να φανταστείτε δεν έχω επισκεφθεί καν την πόλη! Η φωνή της ήταν βαριά, λάγνη και γεμάτη σαν μπίρα lager, μια dunkel ή bock, που έχει αποκτήσει σκούρο χρώμα από την καβουρντισμένη βύνη. Δεν μιλούσε καλά τα Αγγλικά. Ούτε κι εγώ, αλλά αυτό είχε να κάνει με το γεγονός ότι η γλώσσα μου κρεμόταν έξω από το στόμα μου. Είχε έναν αέρα αισθησιακής γονιμότητας. Φορούσε τα όμορφα εσώρουχα που εικονίζονται στις φωτογραφίες της, όχι όμως για πολύ.

Το να έχεις μπροστά σου στα τέσσερα την Vlada, δεν είναι και κάτι που σου συμβαίνει κάθε μέρα. Για την ακρίβεια είσαι τυχερός, αν καταφέρνεις και το ονειρεύεσαι που και που. Ένα απολαυστικό mouthfuck, χρησιμοποιώντας σαν γκέμια την ξανθιά κοτσίδα της και ο καθρέπτης πίσω της να αγωνιά να χωρέσει την πιο υπέροχη εικόνα! Έπεσε ανάσκελα στο διπλό κρεββάτι με το ένα πόδι να φτάνει στον Άγνωστο Στρατιώτη και το άλλο στον σεκιουριτά στο Ωνάσειο. Έξυπνο κορίτσι, πρέπει να είδε το μάτι μου που γυάλιζε και στην αλλαγή πρόλαβε να βάλει λίγο λιπαντικό στο προφυλακτικό. Βρέθηκε πάλι στα τέσσερα, αλλά αυτή τη φορά κοίταζε τον καθρέπτη κι εγώ σοδόμιζα τον υπέροχο κώλο της, που δεν είχα καταφέρει να παραβλέψω. Η έκταση της εξαίσιας πλάτης της, που φιλοξενούσε ένα ερυθρόχρωμο τατουάζ, ήταν αντίστοιχη της Κόκκινης Πλατείας. Είχα όμως έναν εχθρό, το διπλό κρεββάτι, που σαν να ήθελε να προστατέψει την Vlada από τον όρθιο μεθύστακα, απομακρυνόταν σε κάθε επίθεση μου. Εγώ πεισματικά επέμεινα, μέχρι που στρίμωξα το κρεββάτι και τη Vlada σε μια γωνία. Εκεί έβαλα όλη μου τη δύναμη. Έπρεπε!

Στην ανάπαυλα δεν μπορούσαμε κάτι να πούμε, λόγω έλλειψης κοινής γλώσσας επικοινωνίας. Εγώ χάζευα το τσάμπα γυμνό. Κάποιος ίσως έλεγε ότι η κοπέλα έβγαλε κάποια κρυάδα. Αλλά ποιος νοιάζεται! Πάντα έχουμε ένα Lagavulin στην κάβα μας, ακόμη κι αν δεν πίνουμε ουίσκι. Έχουμε σε βινύλιο, σε κάποιο ράφι στο σπίτι μας, το “The Wall”, ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι Pink Floyd, ακόμη κι αν δεν έχουμε πικάπ!

Ελλείψει άλλων ενδιαφερόντων πιάσαμε τα χαϊδολογήματα. Δεν άργησε να βρεθεί πάλι στα τέσσερα, στα πόδια μου και να ιντριγκάρει τις αισθήσεις μου. Δε νομίζω ότι ήταν τόσο η αίσθηση της αφής, όσο η αίσθηση της όρασης, που κατάφερε να τινάξει το αλκοολούχο σώμα μου πάνω από το στρώμα του κρεββατιού. Παρά τη χαμηλή ρωσική θερμοκρασία, το σεντόνι του κρεββατιού ήταν βρεγμένο από τον ιδρώτα των κορμιών μας.

Πριν τον αποχωρισμό παρέλαβε το αντίτιμο των κόπων της. Αν το αξιολογήσουμε σαν κόστος ανά τρέχον μέτρο είναι πιο ανταγωνιστική και από στουντιοκόριτσα. Η ίδια έδειχνε ξαναμμένη και γεμάτη ευγνωμοσύνη. Έτσι μου αρέσουν οι γυναίκες!

Βρέθηκα στο δρόμο και σταμάτησα λίγο παρακάτω, σε ένα δροσερό καφέ. Αισθανόμουν μια γλυκιά ρευστότητα των αισθήσεων, που δεν ήθελα να χάσω. Ήθελα να βάλω κάτι στο στόμα μου, αρκεί να ήταν σε γυάλινο μπουκάλι των 700 ml. «Μια vodka παγωμένη παρακαλώ» παρήγγειλα στον σερβιτόρο, που ήταν φορτωμένος με φραπέδες. «Δεν έχουμε παγωμένη» αποκρίθηκε «να σας φέρω μια με πάγο;». Την ζήτησα σκέτη ακόμη και αν την έφερναν σε μπρίκι. Μόλις το αλκοόλ έξυσε τον οισοφάγο μου σκέφτηκα πόσα ήθελα να της πω, αλλά δεν ήξερα πως. Μόλις το αλκοόλ προχώρησε παρακάτω, άρχισα να φαντάζομαι τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσα να της εκφράσω τον θαυμασμό μου. Οι μεθυσμένοι είναι οι πιο καλοί άνθρωποι, ισχυρίζεται ο πατριώτης της ο Ντοστογιέφσκι. Λοιπόν, θα πίνω vodka μέχρι να μάθω ρωσικά. «Άλλο ένα σε παρακαλώ!»

Είχα αποφασίσει να μην ξαναγράψω κυρίως αρνητική κριτική. Δε βαριέσαι, κάποιος άλλος ίσως να περάσει καλά, γιατί να κόψουμε το ψωμί από την κοπέλα. Μέχρι σήμερα, που ήθελα να ‘ξερα γιατί αυτοί, που την πάτησαν σαν και μένα, δεν έγραψαν μια λέξη!

Η Αναστασία μπήκε μέσα στο δωμάτιο και μετά από μια ξεκάρφωτη απόπειρα οικειότητας, απαίτησε την περιουσία της, πριν καν ανοίξει η διαθήκη. Ας είναι σκέφτηκα, δεν είναι αυτός λόγος να ενοχληθώ. Φορούσε ένα τζιν φόρεμα κουμπωτό και άσπρα ψηλά παπούτσια, αν και είναι η ίδια ψηλή και μεγαλόσωμη. Μακριά ξανθά μαλλιά, πρόσωπο κάπως περίεργο, υπέροχα πράσινα μάτια και κατάλευκα δόντια. Το σώμα της ένα με δύο νούμερα παραπάνω από όσο θα προτιμούσα, μην περιμένετε μέση σφηκούλα λοιπόν, αλλά σε πολύ καλή κατάσταση. Στήθος μικρό, φυσικό, στη θέση του και εξαιρετικής αισθητικής.

Μετά από επίσκεψη της στο μπάνιο πέρασε κατευθείαν στα καθήκοντα της, που τα βρήκα σχεδόν ικανοποιητικά. Συνέχεια στο κυρίως πιάτο, το αιδοίο της δυστυχώς είχε την αίσθηση λαδωμένης πίτας. Μια – δυο αλλαγές και περάσαμε στην κλασσική στάση. Μου έκανε εντύπωση η απόσταση που κρατούσε το κεφάλι της. Σε πολλά πράγματα πέφτω έξω, για το που θα καταλήξει όμως μια συνάντηση, όχι πολύ συχνά. Περισσότερο από περιέργεια, παρά από επιθυμία, έκανα την κίνηση και τινάχτηκε για να αποφύγει κάποιο τουλάχιστον εμπυασμένο και βρωμερό στόμα. “No kiss” διέταξε! Εν σιωπή περίμενε υπομονετικά να κορέσω την επιθυμία μου και τελικά με μια κρυφή χαρά ξεφορτώθηκε από πάνω της το λακέ που τη μαγάριζε. Έχω γνωρίσει και πιο ζεστούς παγετώνες …

Προσπαθήσαμε κάπως να ελαφρύνουμε το κλίμα, αλλά δεν είχαμε και πολλά να πούμε. Κάποιες αλήθειες που κολυμπούσαν σε μια θλιβερή και αμοιβαία βαρεμάρα. Άπλωσε το χέρι της γιατί σωστά κατάλαβε πως δε θα το απέφευγε. Παρακάτω όμως δεν προχωρούσε. «Blowjob please» ζήτησα ευγενικά. Έκανε κίνηση για προφυλακτικό. «No, blowjob please» επέμεινα. Το κοίταζε ως βδέλυγμα, που προσπαθούσα να της επιβάλλω. Με αποδοκίμαζε σιωπηλά, όπως μια γάτα σε άδειο ιχθυοπωλείο. Έκανε κάποιες κινήσεις σε συνδυασμό πάντα με τα χέρια της, που θύμιζαν περισσότερο παντομίμα. Ακόμη κι ένα τυφλό κοτόπουλο βρίσκει καλαμπόκι που και που. Παραιτημένος, εξαιτίας της φρενήρους άρνησης της, ζήτησα να περάσει προφυλακτικό και το ανέλαβε με ζέση. Η συνέχεια ήταν θλιβερή. Αμέσως μόλις ξάπλωσε ανάσκελα, το κεφάλι της έπεσε στο πλάι, με έναν τρόπο, που έψαχνα για το σημάδι στον κρόταφο, από τη σφαίρα που θα έφαγε. Στη συνέχεια, ήταν τόσο κινητική όσο και ο βράχος του Γιβραλτάρ. Προσπαθούσα να αντιταχθώ στο καταστρεπτικό μίασμα της απόλυτης σύγχυσης μου, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα. Ξαπλώνω κι εγώ ανάσκελα και περισσότερο χαριτολογώντας της λέω «blowjob». Προφανώς αυτή η λέξη έχει κάποιο άλλο νόημα για την κοπέλα και συνέχισε με αυτό που θα μπορούσα να κάνω και μόνος μου. Παρέλαβε τα επίχειρα των πράξεων της και αποχώρησε βιαστικά για το μπάνιο. Μού φύλαγε κι άλλες εκπλήξεις για το τέλος! Βγαίνοντας κι εγώ από το μπάνιο, που πέρασα στη συνέχεια, την βλέπω ντυμένη να φεύγει και ενώ έχουν συμπληρωθεί 35 περίπου λεπτά! Φόρεσε ένα ακόμη χαμόγελο και με αποχαιρέτησε με μια επίφαση ευγένειας, φιλώντας με στο μάγουλο φυσικά! Ευφυώς εξαφανίστηκε, ενώ εγώ προσπαθούσα να σκεφτώ την καλύτερη απόδοση του «Στα ξεσκίδια» στα αγγλικά. Δεν είχα καμία διάθεση να της ζητήσω να μείνει. Με εντυπωσίασε όμως, η αυθαιρεσία της σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης, να υποχωρεί των υποχρεώσεων της με κάθε τρόπο.

Επιλογικά η κοπέλα ήταν όλα όσα δεν υπάρχουν. Καταφέρνει να σου χαλάσει τη συνάντηση αλλά και τη διάθεση. Οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τους ανθρώπους που δε λένε πολλά, και για τον ίδιο λόγο δεν εμπιστεύονται τους ανθρώπους που δεν πίνουν. Χρειάζεται ένα ποτό για να πεις το λάθος πράγμα, και μερικές φορές το να πεις το λάθος πράγμα, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις. Να πεις ευθύς εξαρχής «Σήκω φύγε!»

Την ώρα που ο Ζάεφ έπαιρνε τηλέφωνο τον Τσίπρα, εγώ έπαιρνα το Glamour. Στο όνομα τα βρήκαμε αμέσως, Nika. Διαπραγματευθήκαμε λίγο για την ώρα που θα ταίριαζε erga omnes. Αλλαγή του παρά Συντάγματος ξενοδοχείου δε χρειάστηκε. Υποχώρησα και πήγα εγώ εκεί. Στην είσοδο διασταυρώθηκα με την Vlada …

H Nika τώρα, ήρθε στην Αθήνα αποφασισμένη. Άλλαξε τα εργοστασιακά χείλη και στήθη και τοποθέτησε τη σειρά Pro, για αγωνιστικές επιδόσεις. Το στήθος πολύ καλοφτιαγμένο, θα αναστάτωνε ακόμη και τυφλό. Σώμα αυτό που ονομάζουμε στην κοινή καθομιλουμένη τούμπανο! Λίγα tattoo, χαρακτηριστικά τα δύο αγγελάκια στην κοιλιακή της χώρα, που τόξευαν χαριτωμένα το προσφερόμενο εμπόρευμα της. Όσα αναφέρονται στην καταχώρησή της ακριβή, το ίδιο και οι φωτογραφίες της. Τα Αγγλικά της μετά βίας βασικά.

Μου άρεσε που αποφύγαμε τις αβρότητες και περάσαμε κατευθείαν στην πίστα. Έδειξε την κλάση της παντού. Το joystick το έπαιζε στα δάχτυλα, αλλά και χωρίς αυτά. Χρησιμοποιούσε αδίστακτα το σώμα της για να σκορπίσει ηδονή. Με δεξιοτεχνία judoka με αναποδογύρισε και έδωσε τέλος με κραυγαλέα επιτυχία στον πρώτο γύρο.

Το διάλειμμα είχε διάρκεια μικρότερη και από time out αγώνα basket. Για το δεύτερο μέρος το σκηνικό ήταν πιο αισθησιακό. Οι κρεμάμενοι μαστοί της, χάρμα γλυπτικής, βραδυκίνητοι και όλο αυτοπεποίθηση, καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος του οπτικού μου πεδίου. Χάδια, φιλιά, αγκαλιές όλο πάθος, διάφορες εξερευνήσεις, πάντα με δοτικότητα και ευχαρίστηση. Το εύγλωττο ταλέντο της με έσπρωξε στην κορύφωση με ένταση στο στόμα της. Mε μάλωσε χαριτωμένα, γιατί δεν το είχαμε συμφωνήσει και αποσύρθηκε …

Αφού κάναμε τους λογαριασμούς μας και τους τακτοποίησα εις το ακέραιον, αποσύρθηκα απόλυτα ευχαριστημένος για την επιλογή μου.

Θα ξεκινήσω με την Daniela, προσπαθώντας να περιορίσω την περιττή γλαφυρότητα μου στο μέτρο του δυνατού. Απογοητευτικές οι φωτογραφίες της, τόσο στο bou, όσο και αυτές του Glamour. Την υποτιμούν εμφανισιακά, αλλά το κυριότερο επικοινωνιακά, που κακώς υποδεικνύουν μια αυταρέσκεια και υπεροψία στον χαρακτήρα της Daniela, κάνοντας επιφυλακτικό τον επίδοξο επενδυτή εραστή. Την κατατάσσω στα top 10 της αθροιστικής βαθμολογίας, που μας έχει παρουσιάσει το Glamour και οπωσδήποτε ως high end της τρέχουσας προσφοράς. Θεωρώ εξάλλου, μη δόκιμο το χαρακτηρισμό milf, με σεβασμό στην αντίθετη γνώμη έμπειρων μελών του χώρου. Ίσως να το αντιμετωπίζω διαφορετικά, εξαιτίας άτυχων εμπειριών μου ή των εξωφρενικών οπτικών μαρτυρίων, που καθημερινά υπομένουμε στο νήμα του Μπλιζαρνταή. Πρόκειται για μια εξαιρετικά καλλίγραμμη κοπέλα, με ηλικία ας πούμε 30+, πολύ προσεγμένη, με συντηρητικές αισθητικές παρεμβάσεις, κυρίως όσον αφορά στο στήθος της. Η υποτιθέμενη τέχνη του tattoo αγνοείται παντελώς. Διακριτικά μόνο, αφέθηκε σε μια βασική περιποίηση solarium. To πρόσωπο της αντικατοπτρίζει την μηχανική αντίληψη «simple is beautiful». Μακιγιαρισμένο απλά, με το χέρι ενός δόκιμου ζωγράφου και όχι έμπειρου μπογιατζή, αποπνέει μια βόρεια ομορφιά. Συνοδεύεται από προσεκτικό χτένισμα, πάνω σε φρεσκολουσμένα μαλλιά (συγνώμη, αλλά για ευνόητους λόγους σημαντικό!) δεμένα σε αλογοουρά που δεν μπορείς να μην … Το σώμα της, στις απόλυτες βαρυτικές αναλογίες, είναι ο ζωντανός πόθος κάθε ενεργού αρσενικού του ανθρώπινου είδους. Το 1.70 αληθεύει, όπως και το Β+. Εκεί όμως που υπολείπονται οι περιγραφές, είναι στην περιρρέουσα αύρα της. Πρόκειται για μια έμπειρη εταίρα, για μια γητεύτρα μάγισσα, που το καταλαβαίνεις αμέσως με το που μπαίνει στο δωμάτιο.

Το δωμάτιο από το χάνι, που λόγω πίεσης χρόνου με βόλευε, έμοιαζε περισσότερο με το κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος της περιοχής. Με την είσοδο της Daniela η διάθεση μου όμως άλλαξε περίεργα. Ήταν βέβαια προφανές, ότι βρισκόμασταν σε ένα μέρος, όπου η μεγάλη ηλικία και η πρώιμη ομορφιά πάνε κυριολεκτικά χέρι – χέρι. Είναι όμως και η στιγμή, που βρίσκεσαι vis –a – vis με την γυναίκα των ονείρων σου και μπαίνει ανάμεσα σας ο απατεώνας, που ονομάζουμε συνείδηση. Ήθελε να μου υπενθυμίσει, ότι η αναζήτηση συντρόφου είναι ριψοκίνδυνη. Δεν πρέπει να χαλαρώνουμε συναισθηματικά, γιατί ο σεξουαλικός κανιβαλισμός είναι φαινόμενο πολύ πιο συχνό απ’ ότι φανταζόμαστε, αν και πιο σύνηθες στις αράχνες. Εκεί κατά τα φαινόμενα, οι θηλυκές κάνουν μια εκτίμηση της θρεπτικής αξίας του αρσενικού και όχι της αξίας του ως συντρόφου. Εγώ από την άλλη, ήθελα μια μικρή γλυκούλα να την κακομαθαίνω, ακόμη κι αν φαίνομαι γελοίος. Επίσης, ο πειρασμός δεν είναι κάτι που αποφεύγω. Πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες, που βρίσκουν ευκολότερο να παίρνουν χρήματα από έναν άνδρα, παρά να τα βγάζουν μόνες τους.

Η Daniela έβγαλε το φόρεμα της σαν περίσσιο δέρμα. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να πάει να γαμηθεί αυτός ο απατεώνας. Αυτή το κατάλαβε αμέσως και με πλησίασε με ένα χαμόγελο σαν του λύκου που μόλις είχε φάει τη γιαγιά. Το φιλί της περιείχε μια ερώτηση με καθαρή λογική. Ήθελε συνειδησιακά να απαρνηθώ τον Παράδεισο και μου έδειξε την μοναδική δροσερή γωνιά στην Κόλαση, που την ήξερε καλύτερα και από τον Δάντη…

Δεν άργησε να γονατίσει και να γεμίσει το κεφάλι της με τον υπερφίαλο προσωρινό εγκέφαλό μου. Είναι η στιγμή που για λίγο χάνεσαι. Απουσία, σκότος, θάνατος. Δε θα ξαφνιαζόμουν αν έβλεπα τη γλώσσα της διχαλωτή. Την προέτρεψα μετά από λίγο, μόλις κάπως συνήλθα, προς την τσάντα της, γεμάτη με ένα αισιόδοξο αριθμό προφυλακτικών. Την γύρισα βίαια και όρθια στο κρεββάτι και έδειξε να το περιμένει. Λες και είχε εκραγεί κάποιος Βεζούβιος εκεί κοντά, μου έτεινε την αλογοουρά…

Στην ανάπαυλα δεν μιλήσαμε για τίποτε συγκεκριμένο, κάτι στο οποίο μάλλον είμαι ειδικός. Ήταν εντυπωσιακά απλή και μου άρεσε. Στις περισσότερες γυναίκες αρέσει να πιστεύουν πως είναι σοφιστικέ, ακόμη και όταν εσύ χαίρεσαι που δεν είναι …

Η Daniela γλίστρησε όπως η καινούργια τράπουλα στο σαμπό ενός dealer. Έμεινα ακίνητος, με καθήκοντα που θα μπορούσα να εκτελέσω ακόμη και στον ύπνο μου, αν και με την Daniela μου ήταν δύσκολο να κοιμηθώ. Βάλθηκε να αποδείξει ότι το σώμα μου δεν υπακούει στον εγκέφαλό μου (όποιος και να τυγχάνει αυτός), αλλά στο στόμα της. Αρχικά το θεώρησα προσπάθεια από φιλότιμο ή επαγγελματισμό, αλλά όταν σε λίγο η ηδονή άρχισε να ρέει στις σκληρυμένες αρτηρίες μου, σα φορμαλδεΰδη καλής ποιότητας, σε συνδυασμό με τη θεσπέσια θέα του ουράνιου καθρέπτη του δωματίου μου, αποκαλύφθηκε ένας άλλος εγώ, με νεανικό σφρίγος και ενέργεια, πλούσιος σε ορμές και αναπαραγωγικές πρωτεΐνες…

Αποχώρησα κουρασμένος αλλά με ένα ευχάριστο συναίσθημα, σα να είχα hangover από το έντονο σεξ. Ένοιωθα τις μπάλες μου σα να είχαν περάσει ένα 24ωρο πάνω σε τραπέζι μπιλιάρδου μπυραρίας. Ήταν όμως μόνο μια ώρα με τη Daniela…

ΥΓ: Εξαιτίας της παρ’ ολίγο να χάσω έναν καλό φίλο!

Ο χώρος φωτιζόταν από ένα μουχρό φως, από πολύχρωμους και προσεκτικά κρυμμένους λαμπτήρες, που σε φωτοσύνθεση ίσως σχημάτιζαν το λευκό που έλειπε. Μια ξεχασμένη μουσική ακουγόταν, μάλλον από την επίπεδη LCD οθόνη στον τοίχο του δωματίου, προορισμένη για να καταδείξει με τον πλέον ντοκουμενταρισμένο τρόπο, τις μυσαρές φαντασιώσεις στα νοσηρά άδυτα του ανθρώπινου νου. Ένα διπλό μαλακό κρεββάτι με στρογγυλεμένες όλες τις γωνιές, συμπλήρωνε την αρένα, που έδινε παράσταση ένα θηρίο λάγνας ηδονής, η Cinzia. Τα φώτα στροβιλίζονταν γύρω μου, σύνθετοι συμφωνικοί άναρθροι ήχοι, στους οποίους συμμετείχαν και κοντινά δωμάτια, ιδρωμένα κορμιά σε μια σεξουαλική μονομαχία με λάφυρο την υπέρτατη απόλαυση. Ευτυχώς που χωροταξικά βρισκόμουν δίπλα στο μεγάλο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο της Αθήνας, με ικανούς γιατρούς και συσκευές ανάνηψης σε διαθεσιμότητα.

Για τη Cinzia έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, ιδρώτα και σπέρματος. Αποτελεί πλέον ένα μύθο! Γιατί όχι; Έχετε τίποτε εναντίον των μύθων; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αποδεικνύονται αληθινοί! Όμορφη και πολύ καλοδιατηρημένη γυναίκα, στo τέλος της τέταρτης δεκαετίας, με εξαίρεση τα στήθη της, μικρά και σκληρά, που βρίσκονται προκλητικά είκοσι χρόνια πίσω. Ύψος κοντά στα 1,70 όταν αφαιρεθούν οι γόβες της, που φουσκώνουν τις γάμπες της και τα οπίσθια της, λαμέ κοντό φόρεμα και σατινέ καλτσόν, με ελεύθερη πρόσβαση στο κέντρο του γυναικείου κόσμου. Κομψή, γοητευτική με την πατίνα του χρόνου και έμπειρη. Αποκαλύπτει αισθησιακά τα κάλλη της, αλλά όσα και να δείξει, η λάμψη από τα πρασινογάλαζα μάτια της, πάντα σε κερδίζει. Οι λύκοι γεννιούνται με μάτια πρασινογάλαζα. Στοιχηματίζω πως βαθιά μέσα της έχει κάτι από λύκο.

Το σώμα της Cinzia αιωριζόταν ανάσκελα σε μια αλλόκοτη στάση, σα να έχει εφαρμοστεί επάνω της κάποιος πολύπλοκος μαθηματικός τανυστής. Το μισό πάνω στο κρεββάτι, το άλλο μισό εκτός και τεντωμένο, στηριζόταν με το ένα πόδι στο πάτωμα και με το άλλο στην άκρη του κρεββατιού, σε μια γωνία τόσο τέλεια σα να την είχε φτιάξει ο ίδιος ο Πυθαγόρας. Το κεφάλι της με μια περιστροφή σχεδόν 180 μοιρών, παλινδρομούσε με ανοικτό το στόμα στην περήφανη στύση μου και το αριστερό της χέρι πάσχιζε για μια σκαληνή στήριξη. Το ένα μου χέρι κρατούσε και μάλαζε με δύναμη τον έναν από τους σφικτούς της μαστούς και το άλλο, με δύο δάχτυλα είχε εισχωρήσει στο προκλητικά προτεταμένο αιδοίο της, που και η ίδια έτριβε απολαυστικά με το ελεύθερο χέρι της. Κανείς δε γλυτώνει από ένα θεώρημα, που έχει εφαρμογή επάνω του. Έτσι κι εγώ, με την όψη μου τσαλακωμένη, αφέθηκα στη λύση της Cinzia …

Στο σύντομο διάλειμμα προέκυψε μια αμοιβαία τρυφερότητα, απαλλαγμένη από οποιοδήποτε πάθος και μου έδωσε την ευκαιρία να ευχαριστηθώ μια άλλη Cinzia. Σνομπ με γελαστό ύφος, που δύσκολα εντυπωσιάζεται. Τη μια στιγμή την αισθάνεσαι δική σου και την άλλη πλανιέται κάπου μόνη της. Μια αδέσποτη ιδιοκτησία, που κρύβεται σχολαστικά στο καβούκι των επουλωμένων ευαισθησιών της και αναζητά μάταια κάποια χαμένη ψυχική ηρεμία…

Η φαντασία και η δημιουργικότητα της συνεχίστηκαν. Εγώ όρθιος και η αφηνιασμένη Cinzia δε γονάτισε, αλλά έσκυψε και στηριζόμενη με τα χέρια της στη λεκάνη μου, με μια καταχθόνια λυγεράδα, ανεβοκατέβαζε το κεφάλι της, που είχε εμπιστευτεί στις παλάμες μου. Αντιλαμβανόταν την υπερένταση μου και σταματούσε για λίγο και πάλι συνέχιζε, με μια παράφορη και ανάρμοστη δίψα. Καρπώθηκε το δικαίωμα του λύειν και του δεσμείν. Καθοδηγήτρα, πήρε επάνω της την παράσταση για τη σεξουαλική κορύφωση, ενεργώντας από κοινού και κατά μόνας. Πρέπει να ακούστηκα μέχρι το Καρδιοχειρουργικό, σα ντελάλης, που διαφημίζει την απόλαυση της ακολασίας του!

Η συνάντηση μου μαζί της, ένα είδος πολιτιστικού ταξιδιού στο χώρο του σεξ, τέλειωσε πιο γρήγορα από όσο θα ήθελα. Άφησε επάνω μου την αίσθηση ενός δόκιμου ταυρομάχου, που μόλις αντιμετώπισε τον πρώτο του ταύρο. Οι συμφωνικοί ήχοι όμως, από τα πλαϊνά δωμάτια, συνεχίζονταν αμείωτοι. Ξαφνικά ένοιωσα ότι ανήκα εδώ, σε έναν κόσμο πλασμάτων του λυκόφωτος, που κραύγαζαν και αλυχτούσαν κρυμμένα για να αποφύγουν τα μεγαλύτερα αρπακτικά, την ηθική κατακραυγή μιας αποτυχημένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας, που ηθικά, σοφίστηκε τη δίαιτα για να γιατρέψει την πείνα …

Κατόπιν εντολής του καπετάνιου του forum, παραθέτω την ταπεινή μου εμπειρία με την Alexia.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μετά από προτροπή των δύο μούτρων του forum, γνωστά και ως «Παλιόπαιδο» και «Βρωμιάρης», που όπως έχουν γράψει στις παρακάτω κριτικές, δοκίμασαν και οι δύο την κοπέλα στα όρια της. Επικουρικά λοιπόν τα δικά μου συμπεράσματα.

Όπως ανέφερα στο νήμα του Glamour, ο όρος «τίμια επιλογή» θα μείωνε την κοπέλα, καθώς παραπέμπει σε κάτι υποδεέστερο, αλλά το ξεπερνάμε λόγω του μικρότερου τιμήματος σε σχέση με τις υπόλοιπες κοπέλες του πρακτορείου. Αυτό όμως το υποδεέστερο για την Alexia δεν ισχύει. Ψηλή κοπέλα, με ύψος όσο αναφέρεται στην καταχώρηση της, όχι κλεμμένο, αδύνατο σώμα μαυρισμένο και χωρίς ατέλειες, με μικρό στήθος μεγέθους Β όπως διαφημίζεται και απολύτως στη θέση του. Δύο piercing στην περιοχή του αφαλού και άλλο ένα καρφωμένο σε μια από τις δύο ανοιχτές εξώπορτες του κήπου της Εδέμ. Πρόσωπο γλυκό, με κάποια υπολείμματα ακμής, μάτια όμορφα και έξυπνα, όπως απεικονίζονται στις φωτογραφίες της. Χαμογελαστή, ευγενής σαν χαρακτήρας και ευχάριστη στη συζήτηση με ολίγα Αγγλικά. Τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα μόλις σταματήσει να μιλάει, αφού εκεί αποκαλύπτεται η μεγάλη της Ουκρανίας σχολή! Ωραία αίσθηση και αριστοτεχνικά στησίματα από μέρους της. Ενδιαφέρεται και ρωτά διακριτικά για να διευκολύνει με την τεχνική της, τόσο το επιθυμητό στυλ όσο και την απόδοση στο άλμα του αθλητή. Ίσως κάποιους τους ενοχλήσει στην έναρξη ένα ήπιο αντισηπτικό που ευγενικά εφαρμόζει για λόγους υγιεινής και στη λήξη ότι απομακρύνεται σχετικά γρήγορα, χωρίς να έχει βεβαιωθεί ότι παρέλαβε με το στοματάκι της όλο το προϊόν της σεξουαλικής διεργασίας. Στο ενδιάμεσο παραλαμβάνει κανείς με ευχαρίστηση αυτό που ζητάει, με την Alexia να διατηρεί ένα ρυθμό 30% ενεργητικό και 70% παθητικό.

Μόνον αφού ολοκληρώσαμε ό,τι είχαμε να κάνουμε, μου έκανε την σούμα και τον λογαριασμό. Συνοψίζοντας, η Alexia δεν με έφτασε σε κατάσταση που να ξεχάσω ποιος είμαι, αλλά την κατατάσσω πάνω από τον μέσο όρο και οπωσδήποτε πάνω από τα 140άρια και 160άρια που αδίκως παράλληλα κυκλοφορούν.

Στο μέσο μιας απόλυτα κενής ημέρας αναλογίστηκα πως ο άνθρωπος ουκ επ άρτω μόνον ζήσεται. Αποφάσισα, μετά από προτροπή του έμπειρου Old Boy, να κονεύσω σε ίδρυμα ημιδιαμονής τη μικροκαμωμένη Μαρίνα. Ομολογώ πως περίμενα κάτι λιγότερο εμφανισιακά, κυρίως λόγω των φωτογραφιών, που είναι πολύ άδικες μαζί της. Η Μαρίνα έχει όμορφο πρόσωπο, με αδύνατο και γυμνασμένο σώμα, που γέμιζε ασφυκτικά τα ρούχα της στα σωστά σημεία. Το έλλειμμα στο ύψος της προσπαθούσε να το αναπληρώσει με τα υψηλόσολα παπούτσια της. Αν αυτό το σώμα διέθετε 15 με 20 εκατοστά παραπάνω, θα το βλέπαμε σε φωτογραφήσεις. Μαλλιά μαύρα, ίσια και καλοφτιαγμένα. Μάτια πράσινα-καφέ λαμπερά, ζωηρά και έξυπνα. Φυσικό στήθος, μέγεθος προς το 3, σε πολύ καλή κατάσταση. Μεσούλα σφήκα και γοφούς να προδικάζουν την εξέλιξη αυτού του αταξικού σμιξίματος. Χαμογελαστή, ευγενής και προσηνής. Ήταν όμορφη με ένα τρόπο πρόδηλο, που ελλείψει φινέτσας, μου αρέσει στις γυναίκες.

Βγήκε από το μπάνιο και ένα αισθητικό συναίσθημα με κυρίευσε! Κοίταξε ασυναίσθητα με αυταρέσκεια τους τροφαντούς μαστούς της. Και μένα μου άρεσε να κοιτάζω τα στήθη της… Χωρίς να χρονοτριβεί μεταπήδησε ξαφνικά από την ταπεινοφροσύνη στη βαναυσότητα. Φιλιά παθιασμένα και σφιχτές αγκαλιές με ένα ανεπιτήδευτο ερωτισμό, ικανό να ξεγελάσει και τον πιο δύσπιστο, ότι η ζωή μας δεν είναι ένα μοναχικό ταξίδι. Ακλόνητος ων σε θέματα φιληδονίας, την παρότρυνα για μια εξωτική παρέλαση πάνω στο σώμα μου. Δεν είναι η καθοδηγήτρα του έρωτα, είναι όμως ένα ακούραστο μυρμήγκι που στο τέλος θα σε αφήσει αποκαμωμένο. Βρεθήκαμε ενωμένοι και εκεί πλεονεκτούσα έναντι του μικροκαμωμένου σώματος της. Έκανα παράφορα κατάχρηση της υπεροχής μου. Δεν άργησα να τη γυρίσω στα τέσσερα, ώστε να συμπληρώσω το τρίπτυχο της απόλαυσης της Μαρίνας. Γονατιστός στο ένα πόδι και με μικρή προσπάθεια την καθυπόταξα και ο φιλήδονος εαυτός μου αντλούσε ποτάμια ηδονής από το σφιχτό κορμί της Μαρίνας. Της γύρισα το κεφάλι για να βλέπω το πρόσωπο της. Είχε στα λαμπερά της μάτια μια μόνιμη έκφραση έκπληξης, που αποκάλυπταν μια κίβδηλη ηδονή. Ξεστόμιζε βρισιές, σύντομες βιογραφίες του εαυτού μου… Για τη μεγάλη στιγμή ζήτησα το στόμα της και το έλαβα με προθυμία. Κάποια δευτερόλεπτα, που κύλησαν αργά στη σκληρή απόλαυση της ακολασίας … Ακούστηκα σα μουεζίνης σε μιναρέ, καλύπτοντας τουλάχιστον την εμβέλεια του ξενοδοχείου.

Ένας Σαμψών, με κομμένα μαλλιά, στην αγκαλιά της Δαλιδά. Με ένα χαμόγελο γεμάτο θράσος, αυτοϊκανοποίηση ή κυνισμό, βασικά και τα τρία ταυτόχρονα, κοιτούσε εμένα και την ίδια την ύπαρξη μου, μάλλον διασκεδάζοντας. Αυτό δε με πείραζε καθόλου, αφού κι εγώ έτσι ένοιωθα. Μού ζήτησε την άδεια να καπνίσει. Δε θα μπορούσα εύκολα να της αρνηθώ κάτι, πόσο μάλλον ένα τσιγάρο. Αφού έστριψε ένα τσιγάρο, το άναψε και το ρούφηξε με ευχαρίστηση. Το καθένα από τα εξαίσια ρουθούνια της φύσηξε προς το μέρος μου μια στήλη καπνού. Πήρα βαθιά ανάσα. Όχι επειδή μου αρέσει ο καπνός από τσιγάρο, το αντίθετο μάλιστα, αλλά επειδή έβγαινε από το στήθος της κι οτιδήποτε είχε να με αυτό το στήθος, τύγχανε της έγκρισης μου! Η συζήτηση στη συνέχεια μαζί της με γοήτευσε για την ειλικρίνεια της και τις αντιλήψεις της. Η αλήθεια είναι ένα πανίσχυρο όπλο γι αυτό είναι και τόσο σπάνια! Η συντροφιά με τη Μαρίνα έδινε ευχαρίστηση, όχι μόνο οριζόντια…

Είδα μετά από λίγο τη Μαρίνα να φιδοσέρνεται απειλητικά προς τον υπό αμφισβήτηση ανδρισμό μου. Εγώ ήμουν ανάσκελα σα νεκρός. Το να είσαι νεκρός είναι σα να είσαι τεμπέλα πόρνη. Ξοδεύεις τον περισσότερο χρόνο σου ανάσκελα, ενώ κάποιος άλλος κάνει τη χειρωνακτική δουλειά. Η Μαρίνα έσκυψε επάνω μου σαν έμπειρος γιατρός, αλλά και εγώ ήμουν έμπειρος άρρωστος … Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε και ξανά και ξανά. Η Μαρίνα δεχόταν αγόγγυστα τις à volonté επιθυμίες μου...

Ο χρόνος κυλάει όμως αμείλικτα. Βρισκόμουν στο τέλος σε μια κατάσταση σα να είχα φάει σαϊτιά από τα βέλη του Alzheimer. Η Μαρίνα βγαίνοντας από το τελεσίδικο μπάνιο της επιχείρησε να με συνεφέρει. Τα επίχειρα των πράξεων της ήταν σκόρπια ολόγυρα στο πάτωμα. Δέχτηκα την καυτή σφραγίδα του φιλιού της πριν βγει από το δωμάτιο…

Ο μετά τον Ιπποκράτη σημαντικότερος γιατρός της αρχαιότητας, ο Γαληνός, είχε γράψει πως όλα τα ζώα βιώνουν θλίψη μετά τη συνουσία, με εξαίρεση τη γυναίκα και τον κόκορα. Αυτό το συναίσθημα, γνωστό ως και PCD (post coital dysphoria) ή και PCT (post coital tristesse) με κυρίευσε μετά την αναχώρηση της κοπέλας. Ήταν τάχα η νοικιασμένη συνείδηση, που χρησιμοποιούμε σε αυτού του είδους τις ολιγόωρες συναντήσεις; Σφυρηλατούμε μια δικιά μας θεολογική ερμηνεία της συνείδησης, που να ταιριάζει με τις μυσαρές φαντασιώσεις μας. Μια αδαής ιδεολογία, που πρέπει πάντα να κερδίζει η απαγορευμένη απόλαυση, να πνίξουμε την ψυχή μας μέσα στην ακολασία. Έτσι κτίζουμε γέφυρες για να περάσουμε απέναντι, αλλά στο τέλος μένουμε στην ίδια όχθη…

Είδα στο λιόγερμα την Μαρίνα να απομακρύνεται, με τα οπίσθια της να ταλαιπωρούν αφόρητα το κατακόκκινο εφαρμοστό παντελόνι της, υπερυψωμένα και αυθάδη στο πίσω μέρος της μεγάλου κυβισμού μηχανής και έδειχναν να ανταγωνίζονται τα κόκκινα φώτα stop της μηχανής, ποιος θα καταφέρει να τραβήξει περισσότερο την προσοχή του οδηγού που ακολουθεί …

Εν αρχή ην ο πόθος! Αυτός είναι που μας κατευθύνει, με την υπόσχεση μιας άφατης πηγαίας ηδονής, σε φαινομενικές αλήθειες που κατά βάθος είναι ψέματα, σε ατραπούς αβέβαιους, με σχεδόν εξασφαλισμένη την αποτυχία.

Τη φαντασία μου την αναστάτωσαν οι εντυπωσιακές φωτογραφίες της Kacy, που είχε αναρτήσει στη βιτρίνα του το εδωδιμοπωλείο Glamour. Μετά από σύντομη συνεννόηση με την εξυπηρετική παραγγελιολήπτρια κυρία της επιχείρησης, ενημερώθηκα για τον οίκο διαμονής της κοπέλας, σε λεωφόρο γνωστή για την ποικιλία ακολασιών. Ένα τρισάθλιο ξενοδοχείο με εξίσου τρισάθλια δωμάτια.

Η Kacy μου άνοιξε χαμογελαστή την λεπτή πόρτα του δωματίου για να περάσω μέσα. Το πρωτότυπο, είχε ελάχιστη σχέση με τις φωτογραφίες. Πρόσωπο πιο σκοτεινό και άχαρο, με οδοντοστοιχία που προκαλούσε οδοντοτεχνίτη να πεταχτεί όρθιος κα να ετοιμάσει τα εργαλεία του. Ντυμένη πρόχειρα σα να επρόκειτο να πεταχτεί στη γειτόνισσα. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε ένας καλόπιστος να υποθέσει πως πρόκειται για μια μακρινή ξαδέλφη. Μικροκαμωμένη, το σώμα της έχει όμως την κοψιά και τη δροσιά εφηβικού, αδύνατο με μικρό στήθος, που θα παραμείνει στητό μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το σύνολο δεν άξιζε μια δεύτερη ματιά. Η συμπεριφορά της ευγενική, με πρόδηλη αμηχανία.

Ένα άλλο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση, ήταν πως κατάφεραν να τοποθετήσουν ένα διπλό κρεββάτι σε ένα τόσο μικρό δωμάτιο. Ένα δωμάτιο καταθλιπτικό, με κάποια χρησιμοποιημένα πιάτα φαγητού παρατημένα, που μέσα από το παράθυρο εξετάζει κάποιος το κοντινό μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας. Το μπάνιο του δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, μινιμαλιστικών διαστάσεων, που θα προβλημάτιζε κάποιον υπέρβαρο και μεγαλόσωμο. Προσωπικά τα κατάφερα.

Ξάπλωσα ήρεμος και προετοιμασμένος για οποιαδήποτε εξέλιξη. Και όμως, την ηρεμία μου την τάραξε η Kacy, που με πλησίασε με ένα προφυλακτικό ανά χείρας. Της εξήγησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα, ότι είχα αξιώσεις για την έναρξη του ερωτικού μας παιχνιδιού. Με ύφος που έδειχνε να το έχει εκλάβει ως την πιο διεστραμμένη απαίτηση, άρχισε να με χαδεύει με το χέρι της, ενώ δοκίμασε να χρησιμοποιήσει διακριτικά και το στόμα της. Από την πρώτη φορά στη ζωή της, που χρησιμοποίησε το στόμα της σε ερωτικά παιχνίδια, μέχρι και σήμερα δεν πρέπει να έχει αλλάξει αισθητά η τεχνική της … Μετά από λίγο την παρότρυνα για προφυλακτικό, αφού απλά πέρναγε η ώρα και έπεσα στο μικροκαμωμένο σώμα της. Η συμμετοχή της Kacy ήταν μηδενική, παρόλα αυτά η αίσθηση ήταν ωραία και δεν κατάφερα να ασχοληθώ μαζί της τόσο όσο θα ήθελα…

Μετά την επίσκεψη μου στο μπάνιο ξάπλωσα και αφού πέρασε ένα πεντάλεπτο διακριτής αμηχανίας άπλωσα το χέρι μου στην πλάτη της. «Θέλεις και δεύτερη φορά;» με ρώτησε σχεδόν έκπληκτη. Μα μόλις ένα τέταρτο είχε περάσει! Η Kacy υποχώρησε και ξεκίνησε πάλι τα ασεξουαλικά προκαταρκτικά της, με αποτέλεσμα το προφυλακτικό να φαντάζει η καλύτερη επιλογή. Έπεσα πάλι επάνω της και πάλι η Kacy με εντυπωσίασε, με το χέρι της ανάμεσα μας, χωρίς να το απομακρύνει. Της το τράβηξα και με σταμάτησε, κάτι μουρμουρίζοντας και ανησυχώντας για το προφυλακτικό. Επιδεικνύοντας συγκαταβατική ανωτερότητα, τραβήχτηκα και αφού έλεγξε το προφυλακτικό, ξανάρχισα το μονότονο ρόλο μου. Μετά από λίγο με σταματά. «Είσαι καλά;» με ρωτάει. Έχω βρεθεί σε πολύ χειρότερη κατάσταση, αλλά δεν άνοιξα συζήτηση. Είμαι ΟΚ απάντησα. Δοκίμασα να την χαϊδέψω ταυτόχρονα, να φτιάξω κάπως την κατάσταση. Ήταν σα να λάδωνα ρολόι με κόλα! Δεν πέρασαν ένα- δύο λεπτά «να αλλάξουμε στάση» μου λέει με ένα μορφασμό πόνου! Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο Κάλχας για να διαβάσει τα απειλητικά σύννεφα πάνω από το κεφάλι μου. Της ζήτησα να με χαϊδέψει να τελειώνουμε, ήθελε με το προφυλακτικό, το έβγαλα και το πέταξα και μετά από λίγο κοίταζε με αηδία το αποτέλεσμα των κόπων της.

Σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα, πλήρωσα και με κατευόδωσε με περισσότερη ευγένεια παρά ειλικρίνεια. Ξαναβρέθηκα στο δρόμο μετά από μόλις 35 λεπτά …

Ο οίκος ασέλγειας ήταν ένα μικρό ξενοδοχείο, παρακείμενο σε κεντρικό δρόμο, όχι ιδιαίτερα διακριτικό. Ακόμη λιγότερο διακριτική ήταν η κυρία στη reception, που με περιττή ευγένεια γαύγισε «Που πάτε;». Κοντοστάθηκα για λίγο, μόνο και μόνο για να πετύχω την απόλυτη ειρωνεία στην απάντηση μου, αλλά το μετάνιωσα. «Στο 2ΧΧ δωμάτιο» αποκρίθηκα. «Στο δεύτερο όροφο είναι» με κατατόπισε …

Η πόρτα άνοιξε και αντίκρυσα μια υπέροχη ψηλή κοπέλα, ωραία ντυμένη με ένα εφαρμοστό κοντό φόρεμα, σε απόχρωση του χρυσού, με ασορτί γόβες. Μάλλον κάπως ντροπαλή και διστακτική, ίσως ήμουν το πρώτο της ραντεβού. Πολύ πιστή απεικόνιση των διαφημιστικών φωτογραφιών της , αφού δεν συντρέχει λόγος για εξωραϊστικές παρεμβάσεις. Κοπίασα για να την παρατηρήσω από άκρη σε άκρη. 1,75 σε ύψος, πέρα από τις ψηλοτάκουνες γόβες της. Εντυπωσιάζουν τα βαθυγάλαζα μάτια της, λαμπερά σαν κέρματα που μόλις κόπηκαν. Το δωμάτιο ήταν τόσο τακτοποιημένο, που έμοιαζε να μην έχει τακτοποιηθεί ποτέ.

Εναπόθεσα το αντίτιμο της επικείμενης φιλήδονης ώρας σε ένα κομοδίνο και τα ιμάτια μου σε μια μπροκάρ πολυθρόνα, για να κατευθυνθώ στο πεντακάθαρο μπάνιο. Στην επιστροφή μου η γλυκιά Macy με περίμενε, μάλλον με κάποια αμηχανία. Κάτι μου μουρμούρισε, τα Αγγλικά της δεν είναι καλά, σαν κάποια ερώτηση αν ήθελα να κάνει και αυτή μπάνιο. Σε απάντηση την αγκάλιασα και την φίλησα και ανταποκρίθηκε σαν να περίμενε αυτό ακριβώς από μένα. Πάσχιζα να τη γοητεύσω, με την υποστήριξη μερικών χαρτονομισμάτων παρατημένων στο μικρό κομοδίνο. Τα γοητευτικά της μάτια γλάρωσαν και κάρφωσε το βλέμμα της επάνω μου, ένα βλέμμα σαν ανοιχτό στόμα φιδιού που με τραβούσε επάνω της. Η Macy φιλούσε υπέροχα. Άπλωσε νωχελικά τα χέρια της πάνω στους ώμους μου για να μπορέσει να έρθει κοντά μου.

Άφησε τα χέρια μου να εξερευνούν λαίμαργα το σμιλεμένο σώμα της και να αφαιρούν τα λιγοστά ρούχα της. Αφαίρεσα πρώτα το πάνω μέρος και χάζεψα τη Macy. Ένα γυμνόστηθο μανεκέν, μια μόδα που την επιδοκιμάζω. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε και το υπόλοιπο σώμα της, που φοβόμουν ότι θα με αποσυντονίσει, εκπληκτικό τέχνεργο της φύσης. Εντύπωση που έκανε το τριμαρισμένο τρίγωνο, σαν οδικό σήμα που καταδεικνύει την κατεύθυνση προς την υγρή σπηλιά με την υπόσχεση θησαυρού. Η Macy συνέχιζε να με φιλάει αχόρταγα και ήχοι άρχισαν να ακούγονται μέσα από τα σωθικά μας. Αρκετή ώρα αργότερα, γονάτισε και με ρούφηξε, απαλά στην αρχή, πεινασμένα και ολικά αργότερα. Σκόπευα να χρειαστώ πρώτες βοήθειες πριν κλείσει μια ώρα μαζί της και την σταμάτησα σπρώχνοντας την σχεδόν στο κρεβάτι χτυπώντας την βίαια στους γλουτούς. Και να σκεφτείτε, ότι ποτέ δεν έχω χτυπήσει γυναίκα, εκτός αν το έχουμε συμφωνήσει … Η Macy συνέχιζε να με φιλάει όπου έβρισκε με πάθος. Το προφυλακτικό το φόρεσα σχεδόν μόνος μου και την γύρισα στα τέσσερα για να επωφελούμαι από το απίστευτο σώμα της. Η αίσθηση σε συνδυασμό με την θέα ήταν αφόρητη και θέλησα να καθυστερήσω, σταματώντας και γυρνώντας την ανάποδα με σκοπό την κλασική στάση. Η Macy, σαν σε κάποιο δικό της παιχνίδι, ενώ γύρισε, πήδησε επάνω μου πριν προλάβω να κουνηθώ. Εγώ γονατιστός και αυτή με την βοήθεια από τα μνημειακών διαστάσεων πόδια της, να αναπηδά επάνω μου, ενώ ταυτόχρονα με αγκάλιαζε και με φιλούσε. Το σμίξιμο μας είχε πλέον ξεφύγει από την δικαιοδοσία μου. Όταν λίγη ώρα αργότερα, σωστά εκτίμησε, ότι τινάζει την μπάνκα στον αέρα, έπεσε αργά προς τα πίσω κρατώντας με σφιχτά και φιλώντας παθιασμένα με άφησε να χάνομαι σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ηδονής.

Ίσως για μένα να σήμαινε διάλλειμα για ανάπαυση, για τη Macy όμως όχι. Τίποτε δεν είχε αλλάξει. Αν και είχε ξεκουμπιστεί το γερόντιο από πάνω της, αυτή συνέχιζε να φιλάει και να χαδεύει, σαν να μην είχε μεσολαβήσει κάτι. Με δική μου πρωτοβουλία και άγχος σηκώθηκα για το μπάνιο. Η επόμενη έκπληξη ήταν μόλις βγήκα από το μπάνιο. Αντίκρυσα ένα πανέμορφο ολόγυμνο θηλυκό δερβίση να στροβιλίζεται, γεμάτη από τη χαρά της ζωής, στη μέση του μεγάλου δωματίου. Μόνη, γυμνή και διαθέσιμη να χρησιμοποιήσει το κορμί της για να με βοηθήσει να μη σκέφτομαι! Με ρώτησε γελώντας «σου αρέσει;». Βρομοκοπώντας επιθυμίες σκέφτηκα τι ερώτηση ήταν αυτή …

Δε μας πήρε πολύ ώρα για να καταλήξουμε σφιχταγκαλιασμένοι να φιλιόμαστε σαν έφηβοι εραστές. Η Macy έχει το ταλέντο, την υπομονή και την ευφυία να μην συμπεριφέρεται σαν να δουλεύει σε ψιλικατζίδικο για φτηνό πήδημα. Διεγείρει τον εγκέφαλο για να αφυπνίσει το σώμα και να αποκτήσει τον έλεγχο. Ένοιωσα το συνήθως νεκρό μετά από μια τέτοια συνεύρεση πέος μου, να ξεφεύγει από την υποταγή μου, σε μια δυσεπίτευκτη στύση. Σαν ορντινάτσα που αλλάζει αφέντη. Η Macy συνέχισε απτόητη, σαν να της προσέφερα το πιο φλογερό φιλί. Όταν πια κατάφερε να υποφέρω, κατευθύνθηκε προς τα κάτω με το στόμα ορθάνοιχτο, λες και ήταν σε οδοντίατρο και μοιράστηκε τις σεξουαλικές χάρες της μαζί μου, χαρίζοντας μου στιγμές ζωώδους μαγείας …

Δεν έχει σημασία η συνέχεια. Αυτό που σκεφτόμουν αποχωρώντας χορτάτος από ηδονή, είναι ότι προσερχόμαστε σε τέτοιου είδους συναντήσεις, με τη συμπεριφορά μας στερεότυπα χτισμένη, από κακές εμπειρίες του παρελθόντος. Δυστυχώς πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, οι κοπέλες συμμετέχουν σα να βρίσκονται σε παρουσίαση ταμπλό βιβάν και ο πελάτης βρίσκεται στο ρόλο κάποιου αποκτηνωμένου όντος. Μέχρι που συναντάμε μια Macy, με μια μεθυσμένη γοητεία, που κατεβάζει με αυθάδεια τα κάδρα από τους τοίχους του μυαλού μας, ξαναφτιάχνει τις αναμνήσεις μας και μας δημιουργεί ένα νέο παρελθόν …

Ένα παγωμένο απόγευμα κατηφόρισα προς τη χαμένη Ατλαντίδα, εκεί όπου σταβλίζονται οι φοράδες του γραφείου GDE. Η ευγενική κυρία στην τηλεφωνική υποστήριξη, αφού έδειξε κατανόηση για την καθυστέρηση μου, με ενημέρωσε για τον αριθμό του δωματίου.

Είχε σουρουπώσει πια και το κρύο στο δρόμο είχε την αίσθηση συρματοπλέγματος. ‘Ετσι μπήκα βιαστικά στο ξενοδοχείο και κατευθύνθηκα με τις σκάλες στον όροφο της Milena. Στο διάδρομο, προς έκπληξη μου, συνάντησα χαλαρή και σε ημιξεβράκωτη κατάσταση την συνάδελφο της Christina (μάλλον) που αποτραβήχτηκε ήρεμα και ατάραχα στο δωμάτιο της. Η Milena μου άνοιξε χαμογελαστή και η πρώτη εντύπωση ήταν αναμφίβολα με το μέρος της. Καλοντυμένη, με μια ραφινάτη ρόμπα που άφηνε να διακρίνονται τα μαύρα εσώρουχα της, πάνω σε κόκκινα πασουμάκια, που με τη βοήθεια των τακουνιών τους, έδιναν στην κοπέλα άλλα 7 τουλάχιστον εκατοστά. Το πρόσωπο της προσεκτικά βαμμένο, με χείλη που έμοιαζαν με μπολ με γινωμένα κεράσια. Πολύ κοντά στις φωτογραφίες της, με το μεγάλο ατού της να είναι το σώμα της. Ύψος γύρω στο 1,70, με καλλίγραμμο σώμα από τη φύση του, μαλακό στην αφή. Υπέροχο φυσικό στήθος με μεγάλες θηλές, που βρίσκεται όμως λίγο παρακάτω από τελευταία νιάτα του. Τα αγγλικά της αρκούντως ικανοποιητικά για το σκοπό της συνάντησης μας.

Το δωμάτιο της στο χάνι που διέμενε, ήταν όσο καταθλιπτικό έπρεπε, ζεστό όμως και τακτοποιημένο. Μετά τα χαμόγελα και τις συστάσεις μου παραχωρήθηκε χώρος για τα ρούχα μου. Πριν προλάβω να κουνηθώ όμως, η Milena μου ξεκαθάρισε: Money first! Άπληστα, σαν πεινασμένη αλεπού, άρπαξε τα χρήματα και μου έδειξε το μπάνιο. Εντυπωσιακά μεγάλο, με μπανιέρα τύπου jakuzzi, είχε όμως θερμοκρασία τουλάχιστον 5 βαθμούς χαμηλότερη από αυτή του δωματίου. «Let me help you» μου είπε και βιάστηκα να φαντασιωθώ αμαρτίες στην ευρύχωρη μπανιέρα. Αντ’ αυτού όμως μου προσέφερε μια καθαρή πετσέτα και έκλεισε την πόρτα…

Καθαρός αλλά όχι εξαγνισμένος μετά από λίγο την αντίκρυσα, ξαπλωμένη και υπέροχη πάνω στο κρεββάτι, που θα στήριζε τους εραστές της αμαρτωλής γήινης ζωής. Όλα ξεκίνησαν πολύ όμορφα, με τρυφερές αγκαλιές και χάδια. Το σώμα της με αναστάτωσε. Η κοπέλα προχώρησε σχετικά γρήγορα προς τα κάτω και μετά από μια μέτρια και σύντομη ενασχόληση, μου φόρεσε με το στόμα της ένα γελοίο πράσινο φλούο προφυλακτικό με αρκετό τζελ. Βρέθηκε επάνω μου να λικνίζεται όσο παθιασμένα μπορούσε να υποκριθεί. Τα υπέροχα στήθη της με τράβηξαν σα νηστικό βυζανιάρικο. Μια – δύο στάσεις ακόμη, τραβήχτηκα και το πέος μου εμφανίστηκε στο ημίφως σαν glow stick! Αφαίρεσα το προφυλακτικό και κατευθύνθηκα βιαστικά στο στόμα της. Εκεί άρχισαν οι φωνές «No, no, it is extra, it is extra» και αφού εναγωνίως τη διαβεβαίωσα «Don’t worry, no problem» ασχολήθηκε επιτέλους μαζί μου. Μάταια όμως, γιατί φύλαγε τα πρόβατα αφού τα είχε φάει ο λύκος! Το γλίσχρο πάπλωμα είχε καλυφθεί με τους σπόρους της αμαρτίας …

Η ευγενική Milena μου προσέφερε τσιγάρο στην ανάπαυλα, το οποίο και αρνήθηκα. Η ίδια, για να μη με ενοχλήσει, στάθηκε δίπλα στο παγωμένο άνοιγμα του παραθύρου και ρουφούσε το τσιγάρο της σα να της τροφοδοτούσε τον οργανισμό της με πρωτεΐνες. Έχοντας επίγνωση του ρόλου της, σύντομα προσφέρθηκε για μασάζ που το απέφυγα. Προτίμησα το υπέροχο κορμί της και η Milena ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της με μια τελεολογική αντίληψη. Το στόμα της αδικαιολόγητα γρήγορα το απέσυρε και χρησιμοποιούσε τα χέρια της με μια διάθεση γρήγορου ξεφορτώματος. Πούλαγε λίγο περισσότερη πραγματικότητα για τα γούστα μου και παρά την προφανή όμορφη γύμνια της, δεν υπήρξε ουσιαστική αντίδραση από μέρους μου. Τη γύρισα στο πλάι, την αγκάλιασα και άρχισα να τη χαϊδεύω αργά, ζητώντας και από την ίδια να ανταποκριθεί. Σε λίγο της ζήτησα να ασχοληθεί μαζί μου με το στόμα της και μόνο. Με αυτόν τον τρόπο, υποκατάστατο μιας φαντασίωσης, φτάσαμε επιτέλους στην κορυφή του βουνού. Με επιτήδειο όμως τρόπο, μόλις προ του κατακλυσμού και με αμείλικτη ακρίβεια, χρησιμοποίησε το χέρι της αφήνοντας το στόμα της σε ρόλο θεατή. Προσπάθησα να διαλύσω το κακόβουλο σύννεφο που συγκεντρωνόταν στο κεφάλι μου και όταν λίγο πριν φύγω μου ζήτησε το «my extra» της άφησα μουρμουρίζοντας ένα εικοσάρικο. Το βούτηξε με χαρά σα χιονάνθρωπος με φρέσκο καρότο στο στόμα.

Αναμφισβήτητα δεν κίνησα στη Milena κανένα απολύτως ενδιαφέρον, υπήρξε όμως έλλειμμα επαγγελματισμού από μέρους της. Ας είναι, δεν την κατηγορώ. Οι κατηγορίες είναι για ανθρώπους με πιο καθαρή συνείδηση από τη δική μου. Πολύ θα ήθελα να ήταν διαφορετική η συνάντηση μου με αυτή την όμορφη κοπέλα, με πολύ οιστρογόνο και πολύ συναίσθημα και να μπορούσα να τη διάβαζα σαν ανοικτό βιβλίο. Η ίδια βρίσκει στα χρήματα κάποιο ιερό κίνητρο. Προφανώς της προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια από κάτι τόσο άστατο και αναξιόπιστο όσο ο Θεός. Κατανοητό θα μου πείτε για την ηθική μας, λεπτή και αμφίβολης ποιότητας, όσο το καουτσούκ του χρησιμοποιημένου προφυλακτικού…

Η αληθινή φύση του ανθρώπου εμπεριέχει το ρίσκο, όχι τη σιγουριά. Οι περισσότερες αποτυχίες έχω την αίσθηση, ότι οφείλονται σε παράτολμες επιλογές, ωσάν σε αναζήτηση μιας νέας Αμερικής. Έτσι κατέληξα να επιλέξω τη Milana, παρά τις σίγουρες επιλογές που προσέφερε το γραφείο.

Μετά την επικοινωνία μου με την εξυπηρετική κυρία, βρέθηκα ένα κρύο απόγευμα στη ζέστη ενός αμαρτωλού δωματίου. Η Milana στην ώρα της, χτυπά και χωρίς να περιμένει απόκριση, περνά στο φτωχικό μου. Μια χαμογελαστή, νεαρή κοπέλα, κοντά στα 22 κατά δήλωση της και μάλλον λέει αλήθεια. Η καταγωγή της, κατά δήλωση της πάλι, από τη Μόσχα, αν και τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο της δείχνουν πιο ανατολικά. Οι φωτογραφίες της είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Εμφανίστηκε μέσα σε ένα μαύρο κολάν παντελόνι. Το είχε συνδυάσει με μια αντίστοιχη φανέλα που τόνιζε το στήθος της, που αντιστοιχούσε σε μέγεθος Β. Για το κρύο φόραγε ένα άσπρο σακάκι και για να κερδίζει τις εντυπώσεις είχε σκαρφαλώσει επάνω σε μαύρες super-high-heel γόβες. Χωρίς αυτές το ύψος της κυμαίνεται στο 1,67 που αναφέρεται. Το σώμα της, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, χωρίς να είναι γυμνασμένο, είχε όλη την ομορφιά και χάρη των νιάτων της. Η κόμη της είναι όσο μακριά φαίνεται στις φωτογραφίες και εξίσου ωραία. Με χαμηλά κριτήρια θα τη χαρακτήριζα καλόγουστη και εντυπωσιακή παρουσία.

Μετά τις σύντομες χαιρετούρες και χωρίς πολλές φιοριτούρες, εξαφανίζεται στο μπάνιο για να επιστρέψει σύντομα με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω της και να ξαπλώσει στο κρεββάτι. Χαμογελαστή και χωρίς καμιά κίνηση, που να υποδηλώνει στο παραμικρό το σκοπό της συνάντησης μας, άρχισε τη κουβέντα. Τα Αγγλικά της πολύ περιορισμένα, η ίδια όμως πιο ομιλητική κι από Ιταλό σερβιτόρο. Ο Δάντης Αλιγκιέρι έγραψε "Σοφός είναι εκείνος που μόνο σε μια περίπτωση θυμώνει: όταν του κλέβουν τον χρόνο.” Έκανα εγώ την αρχή. Δεν αντιστάθηκε ούτε στα φιλιά ούτε στα χάδια, διατηρούσε όμως μια παθητική στάση, χαρακτηριστική μάλλον της ηλικίας της. Δεν είχε ούτε καν την ενστικτώδη αντίδραση που αρμόζει στην επαγγελματική της εξειδίκευση. Η προτροπή μου πλέον να ασχοληθεί με τον ανδρισμό μου ήταν τουλάχιστον άκομψη και επιτακτική, αλλά ας όψεται ο Αλιγκιέρι. Έκανε ένα μορφασμό σα να την έστελναν με το ζόρι να κοιμηθεί νωρίς. Η προσπάθεια της στη συνέχεια ήταν μάλλον γελοία. Πίστευα ότι κάτι προσπαθούσε να κάνει αλλά δεν προσπαθούσε να κάνει τίποτε, αυτή ήταν η πραγματικότητα. Προσπάθησα να απομακρύνω το χέρι της, αλλά τότε σταμάτησε τελείως. Για τα +20 που ζητά για CIM υποθέτω ότι αφορά κάποιο στοίχημα του τύπου αν τα καταφέρεις! Ζήτησα να μου φορέσει προφυλακτικό και η Milana με ένα αφοπλιστικό θράσος μου το πέταξε προς το μέρος μου. Το νεανικό της σώμα βοήθησε ουσιαστικά την κορύφωση στο σύντομο σμίξιμο μας, που έμοιαζε με πάρτι με ένα μόνο καλεσμένο…

Μετά τη διαδοχική επίσκεψη αμφοτέρων στο μπάνιο, ξανάρχισε μια απολύτως ανούσια συζήτηση σχετικά με το τίποτα. Μην περιμένετε καμμιά ιδιαίτερη εξέλιξη στο χρόνο που απέμεινε. Χρησιμοποίησα το χέρι μου όσο καλύτερα μπορούσα, μήπως και κατάφερνα να ανοίξω κάποιο δυσεπίτευκτο δίαυλο αμφίδρομης επικοινωνίας. Αντέδρασε με κάποιες κινήσεις του σώματος της και κάποιους ήχους που δεν κατάφερναν να βγουν από το λαιμό της. Είμαι όμως πολύ μεγάλος για να λέω ψέματα στον εαυτό μου. Καμιά «χειροπιαστή» κίνηση από την πλευρά της. Η μόνη κίνηση που την ενδιέφερε ήταν αυτή των δεικτών του ρολογιού. Με το Δάντη στο μυαλό μου, κοφτά και άγαρμπα της ξεκαθάρισα ότι θέλω sex. Μου ξαναπέταξε ένα προφυλακτικό, αλλά απαίτησα πάλι «blowjob first”. Μετά από πανομοιότυπη απογοήτευση, επιδόθηκα σε ένα σμίξιμο όπου μοναδικό σκοπό είχα να απολαύσω το νεανικό της σώμα και η Milana από τη μεριά της έδινε έναν άνευρο τόνο. Η προσπάθεια μου ολοκληρώθηκε χάρη σε κάποια απρόβλεπτη γενναιοδωρία της libido. Αυτή πρέπει να ήταν και η στιγμή που ευχαριστήθηκε περισσότερο απ’ όλες.

Μετά από ένα σύντομο φρεσκάρισμα στο μπάνιο, έλαβε κάποια ικανοποίηση στα υλιστικά της όνειρα περί κέρδους, και αφού την έλεγξε για τη γνησιότητα της, φόρεσε τα κομψά της ρούχα και με την πεποίθηση ότι έχει ολοκληρώσει ένα επιτυχημένο ραντεβού, έφυγε για τον επόμενο που ρίσκαρε …

Ένα απόγευμα με καταγάλανο ουρανό, καταμεσής ενός Φθινοπώρου που δεν έλεγε να έρθει, έχοντας όμως επηρεάσει αρνητικά το θυμικό μου, οδηγούσα προς το ραντεβού με την Anna. Ήμουν αργοπορημένος και ελαφρά αγχωμένος σε μεσοδιάστημα εργασίας. Διάλεξα την Anna, γιατί με είχαν δελεάσει οι φωτογραφίες της και είχα αφήσει τη φαντασία μου να οργιάσει μέσα στο βρακί της.

Για το σμίξιμο μας αποτάθηκα σε ένα ποταπό χάνι, κοντά στην Εθνική οδό. Από τα διπλανά δωμάτια ακούγονταν άναρθρες κραυγές, πράγμα φυσιολογικό, γιατί αυτό το μέρος ήταν σα ζωολογικός κήπος, γεμάτος με όλα τα είδη άγριων και φασαριόζικων ζώων. Ασώματες φωνές, ψήγματα από διάφορες κουβέντες και μια γυναίκα που φώναζε λες και βρισκόταν στο κατάστρωμα ενός πλοίου, όπου ο αέρας λυσσομανούσε. Υπό αυτούς του γλυκούς ήχους άνοιξα κάπως αμήχανα την πόρτα που κτύπησε. Αντίκρυσα την Anna, σκαρφαλωμένη σε υπέρψηλες γόβες, μέσα σε ένα κοντό balloon πράσινο φόρεμα, που την έδειχνε από μακριά τουλάχιστον, σαν κοριτσάκι. Σαν κοριτσάκι, γιατί η ηλικία της πρέπει να είναι γύρω στα 30, όπως μαρτυρά το πρόσωπο της. Η πέμπτη φωτογραφία, αυτή που κάθεται στο τραπέζι, την εκφράζει καλύτερα. Λίγο περισσότερο σπασμένο απ’ ότι εμφανίζεται. Το σώμα της όμως, σαν μια ανάσα φρέσκου αέρα, πρέπει να χρησιμοποιεί για την ηλικία κάποιο άλλο μετρικό σύστημα. Ραφινάτο, με γοητευτική αυθάδεια, με προφανή τη χρήση του χρυσού κανόνα ανάμεσα στα αδύνατο και στο θηλυκό, ντελάλης της σύγχρονης ρωσικής γλυπτικής. Όπως διαπίστωσα λίγο αργότερα, πραγματικό ύψος γύρω στο 1,70 με φυσικό στήθος 3άρι, που πρόδιδε όμως διακριτικά την πραγματική της ηλικία. Προχώρησε λικνίζοντας τα υπέροχα ευλύγιστα οπίσθια της, την ελάχιστη απόσταση μέχρι την άκρη του δωματίου και στάθηκε για λίγο να μου συστηθεί. Μου ζήτησε την άδεια να χρησιμοποιήσει το μπάνιο και αποχώρησε προσθέτοντας μερικές ακόμη νότες στην κουνιστή και σαγηνευτική μελωδία του περπατήματος της.

Βγήκε μετά από λίγο, μέσα σε ένα μαύρο προκλητικό κορμάκι, ενώ κρυστάλλινες σταγόνες κρέμονταν σα μαργαριταρένια σκουλαρίκια από τα αυτιά της. Έξυπνη γυναίκα, παρατήρησε ότι ήμουν κακοδιάθετος και σκεπτικός. Αλλάξαμε δυο κουβέντες και μου μίλησε σαν να ήμασταν φίλοι. Με προβλημάτισε, γιατί ενώ ήμουν κατσούφης, αυτή μπορούσε και χαμογελούσε, έχοντας αντικειμενικά, όπως και μου εξήγησε, πολύ σοβαρότερες έννοιες από τις δικές μου. Βρέθηκε σύντομα μόνη από τα ρούχα της, γυμνή και διαθέσιμη να χρησιμοποιήσει το κορμί της για να με βοηθήσει να μη σκέφτομαι.

Δεν είπαμε τίποτα άλλο, δεν χρειαζόταν να κουβεντιάζουμε. Δεν χρειαζόμασταν λόγια για να πούμε μια ιστορία που πολλοί άλλοι είχαν πει πριν από μας. Δεν ήταν αυθεντική, αλλά έμοιαζε να είναι μια σχεδόν βουβή ταινία, που έμοιαζε οικεία και καινούργια. Μια έγκυρη εναλλακτική στον υλιστικό κόσμο μας, που γεμίζει προσωρινά το τεράστιο κενό της ζωής. Πιο σύντομα απ’ όσο θα ήθελα, βρέθηκε σκυμμένη επάνω μου, με τα μαλλιά της χυμένα σαν ραχιαίο πτερύγιο κάποιου εξωτικού χρυσόψαρου και τα ως άνω οπίσθια να αντικατοπτρίζονται ξεδιάντροπα στον επιτοίχιο καθρέπτη, χάσκοντας ορθάνοιχτα σαν το σπήλαιο του Αλή Μπαμπά. Βρεθήκαμε μπλεγμένοι σαν δυο πρωτόγονες μορφές, σμιλεμένες στο ίδιο κομμάτι πέτρας, χωρίς να αισθάνεται κανείς μας το βάρος του μέλλοντος πάνω στο παρόν μας. Μετά από κάποιες στιγμές ζωώδους μαγείας, το τέλος ήρθε στο στόμα της, σα μια φιλήδονη εστέτ και την Anna να απομακρύνεται στο μπάνιο.

Είχε μείνει όμως μια πικρία στον αέρα κι ενώ κάναμε έρωτα για να ξεχάσουμε όλα αυτά για τα οποία μιλάγαμε, βρεθήκαμε να μιλάμε γι’ αυτά που ξεχάσαμε. Η Anna, πιο πρακτική, το ξέκοψε, αλλά για μένα ήταν ήδη αργά. Το στόμα της Anna σε συνδυασμό με το χέρι της, να προσπαθεί να έχει επάνω μου μια μαγική επίδραση, σα τη φλογέρα με το φίδι, αλλά το φίδι έμενε στο καλάθι του … Ένοιωθα σαν το μαρτύριο του ημίθεου Τάνταλου, τόση πίκρα όση ένας ευνούχος μέσα σ' ένα χαμάμ γεμάτο παρθένες. Μια αλλόκοτη πραγματικότητα, σαν την πρωτεύουσα της Μπανανίας που της είχαν τελειώσει οι μπανάνες. Την Anna από την άλλη την είχε πιάσει ένα άγχος, να δίνει αγόγγυστα τον καλύτερο της εαυτό, αργά, γρήγορα, με πάθος κι εγώ ένας Σαμψών με κομμένα μαλλιά στην αγκαλιά της Δαλιδά …

Εμείς καθυστερούμε, ο χρόνος δεν το κάνει. Σταμάτησα την Anna από την μισοτελειωμένη προσφορά της. Προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά το εσωτερικό της κομμάτι, εκείνο που έκανε το χαμόγελο πραγματικό, είχε χαλάσει. Το ήξερε. Το ήξερα κι εγώ.

Το παρελθόν γίνεται κάθε χρόνο ακόμη μεγαλύτερο από το μέλλον. Τα χρόνια συναθροίζονται σαν παρατεταγμένες αποσκευές. Όλοι μας έχουμε εθιστεί στις ατομικές επιδιώξεις, που θέλουμε να τις ολοκληρώσουμε προτού Εκείνος θυμώσει με τους τύπους που έκλεψαν τον καρπό του αγαπημένου του δέντρου. Τότε έρχεται η συνείδηση, που αν πιστέψουμε τον πρίγκιπα Άμλετ, μας κάνει όλους δειλούς. Τότε ακούμε το Θάνατο, να παίζει την κατάμαυρη ρομβία του και εμείς αρχίζουμε να χορεύουμε θλιβερά στον χαοτικό και καταθλιπτικό ρυθμό της που αντηχεί αμείλικτα.

Η ζωή όμως, μας χρωστά κάτι παραπάνω και ας πάνε στο διάολο οι συνθήκες. Στην πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο κρατάνε οι περισσότεροι άνθρωποι τα βιβλία της ζωής τους …

Ένα ζεστό φθινοπωρινό απομεσήμερο αποφάσισα να κατηφορίσω παραλιακά με καλή διάθεση, για να συναντήσω τη Mila. Πλησιάζοντας στο ξενοδοχείο που συνήθως δέχονται οι κοπέλες του συγκεκριμένου γραφείου, παρατήρησα στο ισόγειο μικρό μπαλκόνι τέσσερεις ομόσταβλες από την ομάδα που έχει κατεβάσει το γραφείο. Απολάμβαναν τον καφέ τους καπνίζοντας και χασκογελούσαν προσμένοντας τον επόμενο σπόνσορα. Ανεβαίνω στο δωμάτιο της κοπέλας και καμία απόκριση στο χτύπημα της πόρτας. Μετά τη δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια καλώ το γραφείο και η ευγενική κυρία μου υπόσχεται να το τακτοποιήσει άμεσα. Σε λίγο βλέπω δύο κοπέλες από τις τέσσερεις, να ανεβαίνουν τις σκάλες και να συνεχίζουν στον επόμενο όροφο. Μόλις πριν εκνευριστώ εμφανίζεται νωχελικά και η Mila, σαν να επιστρέφει από μια απολαυστική βόλτα. Ήταν ντυμένη απλά και άχαρα, με piercing στο κάτω χείλος, που επιτήδεια έχει αφαιρεθεί από τις φωτογραφίες της. Με κοίταξε από την κορυφή ως τα νύχια σα να ήμουν ακαθαρσία κολλημένη σε παπούτσι . Μου συστήνεται αδιάφορα και ανοίγει τη πόρτα του δωματίου της. Ένας νοτερός αέρας συνδυασμένος με μια ταγκιασμένη μπόχα τσιγάρου όρμησε από το άνοιγμα της πόρτας. Η εμφάνιση του δωματίου θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Τα πάντα παντού! Η Mila άνοιξε την μπαλκονόπορτα για να απαλύνει κάπως την αποφορά.

Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά. Κάποιες συμπεριφορές απλά μας υπερβαίνουν. Η πρώτη αντίδραση της κοπέλας ήταν να ρυθμίσει το κινητό της σε αντίθετη χρονομέτρηση μιας ώρας! Μετά κάθισε και περίμενε. Τη ρώτησα ευγενικά, που θα μπορούσα να αφήσω τα ρούχα μου. Με μια προφανή ψυχρότητα μου απάντησε «Όπου θέλεις». Το πρόβλημα ήταν ότι εκτός από το ρυπαρό πάτωμα και το κρεβάτι, το οποίο θα χρησιμοποιούσαμε υπέθεσα, δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χώρος. Προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, της ζήτησα να μαζέψει διάφορα ρούχα από μια καρέκλα του δωματίου, που έστω και απρόθυμα το έκανε. Αφού εναπόθεσα στο λιγοστό χώρο, με ανησυχία για λόγους επιμόλυνσης, τα ιμάτια μου, κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, όπου με περίμενε η επόμενη έκπληξη. Ένα θεματικό μπάνιο με αντικείμενο την κιλότα. Κιλότες παντού! Στο καλοριφέρ, στην πετσετοκρεμάστρα, στο πάτωμα, παντού. Και για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με την καθαριότητα του χώρου, μια ανοικτή διάφανη σακούλα, γεμάτη με λογιών- λογιών χρησιμοποιημένα αντικείμενα τυλιγμένα με χαρτί, σωστός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν, με ένα ξυραφάκι στο πάτωμα της ντουζιέρας και κοντές τρίχες συγκεντρωμένες στο σιφόνι.

Στο δωμάτιο η κοπέλα με τα εσώρουχα πλέον, σε στάση αναμονής, είχε απορροφηθεί από το ακριβό κινητό της. «Hello, here I am !” τόλμησα και ξαφνικά με θυμήθηκε! Αβλεψία μου οπωσδήποτε που δεν προέβλεψα την εξέλιξη της κοινής μας ώρας. «Αυτός που είναι αχρείος στα μικρά θα αποδειχθεί χυδαίος στα μεγάλα» μας έχει ορμηνεύσει ο σπουδαίος Schopenhauer.

Ας σταθούμε λίγο στην εμφάνιση της Mila. Αν αντιπαρέλθω το άκομψο piercing στο κάτω χείλος της και ακόμη ένα για να καλύψει τον αφαλό της, με ένα faux πετράδι που θύμιζε επιδειξία μαχαραγιά, παρατηρεί κανείς ένα όμορφο νεανικό πρόσωπο, που συνοδεύεται από αντίστοιχο σώμα. Ύψος κοντά στο 1,70 και μικρά, φυσικά, νεανικά στήθη. Οι φωτογραφίες της είναι αντιπροσωπευτικές. Το εφήβαιο της, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, κακοξυρισμένο, με τα πειστήρια ακόμη στην ντουζιέρα, έδινε την εντύπωση διαλυμένης διαδήλωσης. Κατά τα άλλα ένα σώμα που δεν απόλαυσε τον καλοκαιρινό ήλιο και με κάποια αμυδρά σημάδια στην πέριξ του στήθους περιοχή. Οφείλονται σε κάποια αλλεργία όπως μου εξήγησε. Την ρώτησα για την καταγωγή της, από τη Μόσχα μου αποκρίθηκε. Μα στην ιστοσελίδα του GDE αναφέρεται το Καζακστάν της αντέτεινα. Μου απάντησε ότι γεννήθηκε στη Μόσχα, έζησε κάποια περίοδο στο Καζακστάν και τώρα ζει στη Μόσχα. Και εγώ στο Βατικανό … Η αλήθεια έχει καταντήσει κινητή γιορτή!

Το κρεββάτι που θα στήριζε τους πόθους μας ήταν καλυμμένο με δύο συνθετικές κουβέρτες, από αυτές που δεν πλένονται και που μόλις τρίψεις λίγο το χέρι σου, κάποιο νύχι σπινθηρίζει σαν μπουζί αυτοκινήτου. Της ζήτησα να τις αφαιρέσουμε και η Mila αφαίρεσε τη μία και επέμεινε να κρατήσει την άλλη. Της εξήγησα ότι δεν τις αντέχω και τράβηξα και τις δύο κουβέρτες. Υπό την απειλή και μόνο της οργής μου δέχτηκε. Έτσι ταιριαστά ξεκίνησαν οι περιπτύξεις μας. Μετά τα χλιαρά προκαταρκτικά περάσαμε στο κυρίως πιάτο. Όταν προσπάθησα να τη φιλήσω τα χείλη της έκλεισαν σα στρείδι. Μόλις πριν τη συναντήσω είχα χρησιμοποιήσει στοματικό διάλυμα. Η εντύπωση που μου έδινε ήταν ότι το στόμα μου πρέπει να μύριζε λες κι είχα καταπιεί βρακί πουτάνας του Μεταξουργείου ή κάποιο από αυτά που κείτονταν στο πάτωμα του μπάνιου. Το παρέβλεψα και με ένα άνευρο τόνο εκπλήρωσα τη συγκεκριμένη μου φιλοδοξία. Κάτω από την κυριαρχία μιας εκκωφαντικής σιωπής πέρασα πάλι στο μπάνιο της δοκιμασίας.

Με την επιστροφή μου αυτή η άνετη σιωπή συνεχίστηκε. Η Mila έδειχνε τελείως απόμακρη, κάτι που βόλευε περισσότερο εκείνη παρά εμένα. Στην υπέροχη απραξία της μου θύμισε το σύνθημα του Μάη του 68 – Μη δουλεύετε ποτέ! Αποφασισμένος να διεκδικήσω το αντίτιμο των χρηματικών μου υποχρεώσεων την τράβηξα κοντά μου. Ασχολήθηκε με το ημιθανές μέλος μου με το χέρι της, σα να έπαιζε γιο-γιο. Ζήτησα το στόμα της και με πρόσταξε να μην τελειώσω μέσα του. Από λεκτική άποψη έχω δεχτεί και καλύτερα διατυπωμένες προτάσεις. Η μετάδοση της μιζέριας ήταν απόλαυση για αυτήν! Δεν έχει σημασία η συνέχεια πλέον. Σε 35 λεπτά έβγαινα για τρίτη φορά από ένα μπάνιο (η Mila καμία) και δεν ήξερα αν αφαιρούσα ή προσέθετα βρώμα. Η Mila είχε ήδη ντυθεί με αυτά τα cult ρούχα, κομψά όσο και η ουρά ενός γλάρου, για την επόμενη outcall συνάντηση της.

Η συνάντηση μας κάηκε από το εκτυφλωτικό φως της αποτυχίας. Η Mila έχει μια φυσική γοητεία την οποία τερατωδώς εμπορευματοποιήθηκε. Βαριόταν σα μοντέλο σε τάξη τυφλών ζωγράφων ή έβλεπε ίσως επάνω μου τα σύμβολα ενός κόσμου που την είχε προδώσει. Η φωνή της ήχησε κούφια όταν με αποχαιρέτησε και αποχωρίστηκε από ένα τίποτε που ξεχύθηκε στους δρόμους της Αθήνας.

Μου αρέσουν τα όμορφα κορίτσια, αυτή είναι η δική μου κοσμοθεωρία! Άλλοι παθιάζονται με στόχους και νούμερα. Εμένα τα μόνα νούμερα που με ενδιαφέρουν φοράνε μαγιό ή και τίποτα, ανάλογα την παραλία. Πάντα ονειρευόμουν ένα τρυφηλό βίο σεξουαλικής υπερβολής. Εδώ όμως έχω ένα πρόβλημα…

Διαβάζω με φθόνο μάλλον, κριτικές αξιόλογων συνανθρώπων μας εδώ μέσα, που κατορθώνουν και ξεκλειδώνουν κοπέλες και καμαρώνουν και απολαμβάνουν χάρες , για τις οποίες εγώ μόνο να τις ονειρευτώ θα μπορούσα. Σα να βρίσκουν αυτοί οι άνθρωποι μια απόλαυση στη δυστυχία του άλλου. Μετά βίας την εξώπορτα του σπιτιού μου καταφέρνω. Ο κλειδαράς μ’ έχει μάθει πλέον ”Τι κάνουμε κ. Nick, πάλι απ’ έξω κλειδωθήκαμε;». Τι να πάω να ξεκλειδώσω εγώ λοιπόν; Κακοδιάθετος ως συνήθως, από τον κάματο της βιοπάλης, αποζητώ το αντίθετο, να με ξεκλειδώσει η κοπέλα, με άλλα λόγια η μαϊμού να καθοδηγεί τον οργανοπαίκτη! Τι είναι αυτά τώρα θα μου πείτε. Η μοίρα όμως, ικανοποιεί τις ευχές μας, αλλά με τον τρόπο της, προκειμένου να μας δώσει και κάτι πέρα από τις ευχές μας.


Η πόρτα άνοιξε και εμφανίζεται η Lianna με σάρκα και οστά και μάλιστα με περισσότερη σάρκα απ’ ότι περίμενα. Μοιρασμένη αρμονικά, που να ικανοποιεί και την πιο αυστηρή κριτική, σε ένα ύψος γύρω στο 1,75 πέρα απ’ τα ψηλοτάκουνα, που κατάφερε να σταματήσει την ανάσα στο λαιμό μου. Φορούσε ένα απλό κοντό φόρεμα, βέβαια ότι και να φορούσε έπαυε να είναι απλό. Το πρόσωπο της όπως στην παρουσίαση της. Να παρατηρήσω ότι στις φωτογραφίες έχει γίνει κάποια διόρθωση, για να αποκρύψει κάποια ανεπαίσθητα και οπωσδήποτε όχι ενοχλητικά σημάδια, ίσως από μια περασμένη ακμή. Αυτή η διόρθωση όμως, έχει αφαιρέσει τη φρεσκάδα της κοπέλας και έχει προσθέσει μια ελαφρά μελαγχολία στο ύφος της, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Ένας λαιμός της Νεφερτίτης το ένωνε με το υπέροχο σώμα της, που είναι σαφώς καλύτερο απ’ ότι εμφανίζεται. Στήθος φυσικό, μέγεθος Β προς C, απόλυτα στητό, με μεγάλες θηλές και με την υπέροχη αίσθηση του φυσικού που είναι όσο μαλακό χρειάζεται. Πόδια υπέροχα, γλυπτά της φύσης, που δεν χτίστηκαν μέσα στα γυμναστήρια. Το υπέροχο ρωσικό DNA όμως, αποτελεί μια ευγονική εξήγηση. Ένα περίτεχνο tattoo στο ύψος της κοιλιάς της κατά την ταπεινή μου γνώμη περιττεύει. Το σώμα της, αν και μαυρισμένο, φώτιζε σα φάρος στο ημίφως του δωματίου. Τα μάτια μου κοίταξαν και ορέχτηκαν τη βελούδινη επιδερμίδα. Γοητεύθηκα ενοχλητικά γρήγορα και μόλις άρχισε να γδύνεται ένοιωσα υποχρεωμένος να σπεύσω κοντά της για να τη βοηθήσω. Πόσο μοναδική είναι η αίσθηση της σάρκας που είναι νεότερη από τη δική σου!

Η Lianna αργά και αισθησιακά με αγκάλιασε και με χάιδευε, μια ερωμένη που θέλει να ευχαριστήσει το σύντροφο της. Με φίλαγε στην αρχή τρυφερά και μετά βαθιά και παθιασμένα. Μετά από μερικά πυρακτωμένα φιλιά όλα γέμισαν ξαφνικά ασάφεια και συναίσθημα. Το αίμα που έχει στο κορμί του ο άνδρας είναι περιορισμένο και προφανώς δεν φτάνει και για τον εγκέφαλο του και για τον ανδρισμό του. Ξεχύθηκε στον υπερφίαλο ανδρισμό μου και με την ίδια ερωτική διάθεση με ανέβασε στα ύψη. Η ηδονή απλωνόταν σε κάθε σημείο του κορμιού μου, ένα ξόρκι μιας καλής μάγισσας. Της ζήτησα απεγνωσμένα να σμίξουμε και η Lianna, η προσωποποίηση του πειρασμού, με μια υποτονική άνεση πάνθηρα στις κινήσεις της, έφερε το κορμί της επάνω μου. Δεν στέριωνε για πολύ σε μια θέση και βρέθηκε σύντομα να υποστηρίζει με τα ακροδάκτυλα της φρενήρη άλματα, όπως ο σολομός που ανεβαίνει στο ποτάμι για να ζευγαρώσει. Είχα άλλα πλάνα, αλλά κάπου μέσα μου ακούστηκε ένα καμπανάκι, που μου θύμισε σε μια εφηβική περίοδο την υπενθύμιση για το τελευταίο ποτό σε κάποια αγγλικά καταγώγια, μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα «Time gentlemen please, last call!». Δεν πήγαινε άλλο, υπό το βάρος του πόθου όλα συρρικνώνονται. Ζήτησα το στόμα της και ήρθα όρθιος μπροστά στον αλαζόνα καθρέπτη. Μια άλλη αρρωστημένη εκδοχή του εαυτού μου, ένα σκοτεινό άλλο εγώ , ένας απόκοσμος μαραμένος σωσίας με την υπέροχη Lianna εμπρός μου και με κάποιο περίεργο Photoshop το κεντρικό μου μέλος εξαφανισμένο. Ένας φυσικός δεσμός, που δεν έλεγε να κοπεί. Ακόμη και όταν από τους άπληστους ήχους μου και από την πίεση που της ασκούσα στο κεφάλι κατάλαβε ότι κάπου εκεί το ταξίδι μου θα τελείωνε, αυτή παρέμεινε στη θέση της, δηλώνοντας πλήρη υποταγή και δεχόμενη το αναπόφευκτο. Δεν είχε νόημα να τρέξει πλέον στο νιπτήρα και έμεινε μαζί μου.

Αλλά ας έρθουμε τώρα στον κλειδαρά. Μέσα στην άνετη σιωπή, η κοπέλα προσφέρθηκε για μασάζ το οποίο και ευγενικά αρνήθηκα. Η συνείδηση απειλούσε να επιβληθεί στην ασπρόμαυρη ταινία τρόμου της ζωής μας. Η Lianna με μια υπέρτερη γνώση με πλησίασε και μου λέει ότι της αρέσουν τα μάτια μου! Χασκογελώντας αμήχανα της απαντάω, ότι στα τόσα χρόνια ύπαρξης μου δεν συνηθίζεται να μου λένε για όμορφα μάτια. Επανέρχεται «Όχι, δεν είναι αυτό , βλέπω ότι έχουν κάτι να μου πούνε». Οπωσδήποτε εντυπωσιασμένος, τη ρωτάω αν θα την πείραζε να μου πει την ηλικία της. «Είκοσι επτά και καθόλου δε με πειράζει.» «Επειδή είσαι είκοσι επτά, σε δέκα χρόνια θα σε πειράζει!» Το κορίτσι χαμογέλασε πλατιά και απέπνεε κάτι παραμυθένιο. Χαράμισα τις καλύτερες μου ατάκες και η Lianna σα μια ανοχύρωτη ύπαρξη συνέχισε να γελάει. Στη συνέχεια μου ανοίχτηκε και βρεθήκαμε να μιλάμε σοβαρά. Έπιασα τον εαυτό μου σε ρόλο νεόκοπου κήρυκα, να ασκώ προσηλυτισμό με την εξαγνισμένη φωνή ενός αμαρτωλού που έχει επανέλθει στον ίσιο δρόμο. Ευτυχώς με μάζεψε και με ένα λάγνο βλέμμα σάλπισε την εαρινή έναρξη.

‘Όρμησα πάνω της σα νηστικό βυζανιάρικο. Ήταν όπως ο αέρας που απελευθερώνεται μέσα από το μπουκάλι, ένα ξαφνικό ξέσπασμα που την έκανε να ανασηκωθεί απότομα. Μου πρόσφερε τα φιλιά της. Πολύ γρήγορα τα χείλη μου πρόσμεναν χείλη πιο απόκρυφα και τη θεσπέσια, κρυφή, γλυκόξινη γεύση του άλλου φύλου, που μόνο οι άντρες την ξέρουν. Το στόμα μου και τα δάχτυλα μου είχαν για οδηγό την ολοφάνερη ηδονή της. Ένοιωσα την καρδιά μου έτοιμη για αγώνα ταχύτητας. Ήταν σα να βρισκόμουν επάνω σε ένα μεγάλο κύμα, την πορεία του οποίου δεν μπορούσα με τίποτα να αλλάξω. Το ένοιωσα να με σηκώνει και να με σπρώχνει επάνω της σε ένα ξέφρενο σμίξιμο. Μη σταματάς μου λέει! Λες κι είχα καμμιά πρόθεση να το κάνω. Ευχαρίστως θα συνέχιζα μέχρι το τέλος του κόσμου. Δεν έβρισκε το λόγο να απαρνηθεί την όποια επίγεια απόλαυση επιθυμούσε. Η φωνή της ακούστηκε σαν τους γλυκούς ασήμαντους στίχους του Marvin Gaye και συνέχισε να κουνάει σπασμωδικά τη λεκάνη της με ανοικτούς τους μηρούς της, σαν μια ετοιμοθάνατη καρδιά που πάλευε να καθυστερήσει το αναπόφευκτο του χωρισμού μας. Έφερα τα δάχτυλα μου στα ρουθούνια μου και μύρισα την πιο πολύτιμη, προσωπική μυρωδιά της ηδονής της. Για μένα ζήτησα το στόμα της και μου το προσέφερε με περισσότερη γλυκύτητα από πριν. Μόνο αφού βεβαιώθηκε ότι είμαι ακόμη ζωντανός, αποσύρθηκε στο μπάνιο για τη στοματική πρωτίστως υγιεινή της. Άφησα κάποια χρήματα στο πλάι, που τα έβαλε στην τσάντα της χωρίς καν να τα κοιτάξει, με αγκάλιασε, με φίλησε, μου ευχήθηκε κι έφυγε! Ένα είδος συμφωνίας ή συνδιαλλαγής κρύβεται στην καρδιά όλων των ανθρωπίνων σχέσεων…

Η αναπόληση του παρελθόντος γίνεται ακόμη πιο όμορφη γιατί είναι τόσο σουρεαλιστική! Αποκομμένες εικόνες που κάποτε θα συναρμολογήσουμε, αν ποτέ τα καταφέρουμε. Είμαστε προγραμματισμένοι να είμαστε δυστυχισμένοι με αυτά που έχουμε. Μας λείπουν πάντα αυτά που χάσαμε. Ποτέ δεν καταφέρνουμε να καλύψουμε εντελώς το κενό μιας γυναίκας που αγαπήσαμε. Εδώ έρχεται λοιπόν μια Lianna και ενεστωτοποιεί το χαμένο μας παρελθόν. Μας βιάζει να δούμε μέσα από την κλειδαρότρυπα έναν κόσμο που δε θα έχουμε ποτέ πρόσβαση. Κι εμείς από την άλλη, ενώ ευελπιστούμε σε μια Βαλπούργια νύχτα, τελικά ακροβατούμε επικίνδυνα στο χείλος ενός γκρεμού αυτολύπησης. Σίγουρα θα ξαναδώ όμως τη Lianna …

YΓ: Τις θερμές μου ευχαριστίες στους κ.κ. kostasm και oldboy που με έσπρωξαν στην υπέροχη αυτή κοπέλα.

Άκουσα τα ψηλοτάκουνα της Niki καθώς προχωρούσε στο διάδρομο με τα παρατεταγμένα δωμάτια για να με συναντήσει. Ένα διακριτικό κτύπημα, άνοιξα την πόρτα και πέρασε στο μουντό δωμάτιο μου με τα χαμηλωμένα φώτα. Η εμφάνιση της λοιπόν δε με ενθουσίασε. Απογοητεύθηκα κυρίως γιατί απείχε από τις φωτογραφίες, που αναρτήθηκαν με σκοπό να ερεθίσουν το συλλογικό μας αμφιβληστροειδή και να γεμίσουν τη νύχτα με υποσχέσεις. Εμφάνιση περισσότερο κοπελίτσας. Γλυκό πρόσωπο, χαμογελαστό, με μικρά δόντια, κάπως αραιά, αλλά ολόλευκα. Ξανθά βαμμένα μαλλιά και όμορφα γαλανά μάτια, που έπαιζαν πέρα δώθε σαν ψάρια μέσα σε γυάλα. Ύψος γύρω στο 1,65 που αναφέρεται. Τα ρούχα που φορούσε δεν ήταν τα κατάλληλα για το ύφος της συνάντηση μας, θα μπορούσε κάλλιστα να τα έχει διαλέξει η μητέρα της. Πολιτικά ορθώς αδύνατο σώμα, που δεν έχει προλάβει ακόμη να πάρει μελί απόχρωση από τον αττικό ήλιο. Πλούσιο και όμορφο φυσικό στήθος, με μεγάλες θηλές, που όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν καταφέρνει να αντισταθεί επαρκώς στη γήινη βαρύτητα. Τα αγγλικά της αρκούντως ικανοποιητικά.

Η Niki μου ζήτησε άμεσα και χαμογελαστά το δωράκι της, όπως το χαρακτήρισε. Το καλό με το χρήμα είναι πως εύκολα μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικά και έτσι η αντισταθμιστική συμπεριφορά της ήταν άμεση. Το μεγάλο στήθος της ταλαντεύτηκε θελκτικά και το κορίτσι έπεσε κυριολεκτικά με τα μούτρα στη δουλειά. Ευγενής προσπάθεια αλλά όχι κάτι το συνταρακτικό. Ίσως πολύ μηχανική, χωρίς καθόλου φαντασία ή πάθος. Απορροφημένος χάιδευα το εντυπωσιακό της στήθος και μετά από λίγο προχώρησα χαμηλότερα. Γλίστρησα το χέρι μου πάνω στην απαλή καμπύλη της κοιλιάς της και συνέχισα παρακάτω. Το αιδοίο της ήταν εντελώς στεγνό, αδιάφορο σε οποιοδήποτε συναίσθημα ή διάθεση, σαν αποξηραμένο ψάρι ανάμεσα στα σκέλια της. Με τη βοήθεια λιπαντικού η Niki ήρθε επάνω μου για να με εντυπωσιάσει με τον καλπασμό της. Επακόλουθο ήταν να ασχοληθώ με τους πληθωρικούς μαστούς της. Δούλεψε για λίγο με νωχελικές κινήσεις αλλά από την πλευρά μου δεν έδειξα ενθουσιασμό. Μετά από κάποιες αδέξιες μανούβρες τη γύρισα στα τέσσερα, όπου αποκαλύφθηκε μια καφέ σαν καρύδι κωλοτρυπίδα. Αν και τη ζήτησα, δε μου την προσέφερε. Συνεχίσαμε σε αυτή τη στάση ενώ εγώ χάζευα, με το αρρωστημένο μου μυαλό, το είδωλο μας στον καθρέπτη του τοίχου. Ένοιωσα μια ένοχη ευχαρίστηση από τη φυλετική βεβήλωση, ένας ηλικιωμένος Έλληνας κακομοίρης που αγωνιά να ρουφήξει ευχαρίστηση από το ρωσικό νεανικό και λυγερό σώμα της Niki. Την γύρισα στην ιεραποστολική στάση και την πίεσα για περισσότερη συμμετοχή. Ένοιωσα το ηβικό της κόκκαλο να ανασηκώνεται και άρχισε να βγάζει γλυκούς αναστεναγμούς. Καταφέραμε μετά από δική μου επιμονή καναδυό βαθιά γλωσσόφιλα. Για το καλύτερο ζήτησα το στόμα της και μου το προσέφερε. Όσο και να απομάκρυνα τα χέρια της αυτά αμέσως επέστρεφαν. Το τέλος ήρθε σχετικά γρήγορα και πριν προλάβω καλά - καλά να ηρεμήσω, η Niki έφυγε τρέχοντας για το μπάνιο λες και την είχα φιλέψει κώνειο.

Μετά από μια απολύτως ανούσια συζήτηση, άρχισα να ασχολούμαι πάλι με το στήθος της και αυτή με μένα. Στην επανάληψη έγινα πιο κουραστικός, εξαιτίας της εγγενής δυσκολίας της. Απασχολούσα την κοπέλα ανάσκελα για πολύ ώρα κρατώντας τα πόδια της ψηλά και σταγόνες ιδρώτα τινάζονταν στον αέρα σαν αστραφτερά τόξα. Η Niki κάποια στιγμή σταμάτησε να συμμετέχει. Θύμιζε τη λεία πέτρα που πετά κανείς πλάγια στο νερό, κάνει πολλά αλματάκια αλλά στο τέλος βυθίζεται. Ανησυχώντας για την επιτυχία της προσπάθειας ξαναζήτησα το στόμα της. Η τεχνική της δεν ήταν τέτοια που θα καθάριζε το παιχνίδι και το άτυχο κορίτσι έπρεπε να δουλέψει σκληρά. Κάποια στιγμή με κοίταξε με ένα βλέμμα που μάλλον εκλιπαρούσε για λύτρωση ή για ευθανασία. Το σώμα μου ανταποκρίθηκε με οίκτο για την κοπέλα και της προσέφερε τη λύτρωση, για να ξαναφύγει τρέχοντας και να με αφήσει μόνο μου στη λαχανιασμένη μου σιωπή.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η επιτυχία είναι μια άρνηση, η κατάργηση της επιθυμίας και η εξαφάνιση του πόνου. Από αυτή την άποψη θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη συνάντηση μου με τη Niki επιτυχημένη. Αναλογιζόμενος όμως το τίμημα της, που είναι υψηλότερο από αυτό άλλων εκρηκτικών κοριτσιών του γραφείου (Anna, Vlada, Lara) και ίσως με λίγη αυστηρότητα, θα έλεγα ότι η Niki θα ήταν πρώτης τάξης ως εργαζόμενη σε ένα τριψοχανείο, αλλά όχι για αυτό που πλασάρεται.