Κριτικές από abelo7979

Η Όλια είναι μια κοπελίτσα μινιόν και όταν λέω μινιόν κυριολεκτώ απολύτως, σαν να την έχεις βάλει σε έναν τανυστή και να σου έχει παραδώσει ένα δείγμα ανθρώπου που δεν ξεπερνάει το 1.50 και απέναντι της νιώθεις ψηλότερος και απ τον Γκιούλιβερ. Πάνω της όλα είναι λιλιπούτεια και μικροσκοπικά, το γλυκό και όμορφο μουτράκι της, το βυζάκι της και το κωλαράκι της. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το θέαμα, μαζί με το νάζι της, με καύλωσε αρκετά ώστε να καταβάλω το μπλε παράβολο και να περάσω, δεν έχασα. Το μικρό παρά την απειρία του προσπαθεί φιλότιμα να σε ευχαριστήσει, όμορφη πίπα και καλά στησίματα χωρίς να κλέβει ενώ λόγω του σωματότυπου είναι πανεύκολο να την μανουβράρεις, μετά από στάση ιπαστή ακολούθησε σφυροκόπημα στα τέσσερα οπού και έγινε η κατάθεση, μόλις δε ελευθερώθηκε συνέβη και το καλύτερο απρόοπτο της συνεύρεσης, ένα παρατεταμένο μουνακλανίδι, ένα ποοοούρτ που δεν έχω ματαξανακούσει, προφανώς λόγω της ανατομικής ασυμμετρίας και του στενού κόλπου της ελευθέρωσε όλο το αέριο που είχε συσωρεύσει μέσα του. Συστήνετε ανεπιφύλακτα σε πιπινοσκίστες και νανολάγνους, θα ξανατιμηθεί σύντομα...

Εμφάνιση Έρικας: Αρχοντόμουνο, πανέμορφη φάτσα αφελούς χωριατοπούλας, με ανοιχτόχρωμα μάτια και μακρύ σπαστό μαλλί, ύψος χωρίς τα πορνοτάκουνα 1.85, γυναίκα που θα την προσέξεις στο δρόμο θες δεν θες. Σώμα: Όπως το περιέγραψαν οι συναγωνιστές, αρχέτυπο νταρντανογύναικο με τα όλα του, βυζάρες, κωλάρα μασίφ που πλατύνεται στα τέσσερα με καλαίσθητο πουτανόσημο στην οσφυική χώρα και κοιλούμπα. Δεν την λες χοντρή, απλά μια νταρντάνα που τα πιασίματα την κολακεύουν
Διάθεση Έρικας: Πρόσχαρη και δοτική παρά τα συνεχόμενα δωμάτια (τυχαίο;), μια αληθινή κοντέσα του ξεπεσμένου μεταξουργείου με όρεξη και φαντασία, αρκεί να αφεθείς στις θωπείες και τα θέλγητρα της και τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους...
Ενδείκνυται: Σε πραγματικούς άντρες που αναζητούν την αληθινή ηδονή χωρίς εκπτώσεις και ψυχαναγκασμούς
Αντενδείκνυται: Σε σκινάκιες, ψυχαναγκαστικούς, πικερότυπους, πνευματικά καθυστερημένους, άβγαλτα δεκαπεντάχρονα, ανέραστους και αντισεξουαλικούς ψυχή τε και σώματι
Πρόβλεψη: Θα γίνει στανταράκι...

Ώρες ώρες νιώθω ότι το μπού κομ θα μελετάται εμβριθώς από τον κοινωνιολόγο του μέλλοντος, αν ζούσε ο Kinsey θα αποτελούσε βασικό πυλώνα της διατριβής του και σταθερή αναφορά στην βιβλιογραφία του, οι παρεκλίνουσες συμπεριφορές των ανθρώπων τελικά μπορούν να γεμίσουν ολόκληρο τηλεφωνικό κατάλογο και τα όρια ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό συχνά καθίστανται δυσδιάκριτα. Ποιος για παράδειγμα μπορεί, μετά βεβαιότητος, να ισχυριστεί ότι το ναυάγιο Πίκερ αποτελεί ισότιμο μέλος της πολιτείας και παραγωγικό γρανάζι της κοινωνίας μας, και πόσοι Πίκερ κυκλοφορούν εκεί έξω, στο δρόμο ή μέσα στις τσιμεντένιες κυψέλες που εκτυλίσονται ανήκουστα δράματα μακριά από τα αδιάκριτα μάτια του περιγύρου; Πόσες ζωές άραγε τελικά πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων ή ήρθαν σε αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο χωρίς να αφήσουν πίσω τους το παραμικρό, έστω και επαχθές, στίγμα. Αυτές τις σκέψεις έκανα κατηφορίζοντας στο άδειο κέντρο προς αναζήτηση λιγής εφήμερης και ανέξοδης ηδονής, έχοντας επιστέψει από εικοσαήμερες διακοπές όπου, σαν φυσιολογικός άνθρωπος, γεύτηκα την γυναικεία σάρκα και τη χαρά του έρωτα όπως αυτή μπορεί να απορεύσει από την συγκαταθετική ένωση και την αμοιβαία έλξη δύο σωμάτων. Είπαμε τα μπουρδέλα έχουν τη χάρη τους, την υποβαθμισμένη, παραμιακή αισθητική τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.
Ύστερα από μια μικρή τσάρκα, λοιπόν, όπου αντίκρισα κατά σειρά μια μουνάρα (όποιος την έχει δοκιμάσει ας ενημερώσει) στο Διδύμου 8, την τρομακτική Ντιάνα με τη διαστημική κωλάρα στο υπόγειο του 16 και την βουλγάρα Νάντια στο πρώτο της Αλκιβιάδου (όπου σχεδόν με τραμπούκισε και μου έσπασε τα νεύρα επειδή αρνήθηκα να μπω μαζί της, μαύρο από δω και μπρός) κατέληξα στη γλυκιά αγκαλιά της Άντζελας, της λευκόσαρκης μιλφ με το όμορφο σώμα και το μετριότατο αλλά γλυκό πρόσωπο. Με κέρδισε το σαλοναρισμά της, το νωχελικό κάθισμα στα γόνατα μου, έτσι καθώς ολόγυμνη ήταν, και τα πεταχτά φιλάκια της, την είχα άλλωστε δοκιμάσει μια φορά και γνώριζα ότι δεν θα χάσω. Πράγματι. Ξεκίνησε με τρυφερό μασαζάκι και ακολούθως προχωρήσαμε σε στάση 69 όπου με άφησε να γευτώ με τις ώρες το μοσχομυριστό μουνάκι της καθώς μου έκανε μια αριστοτεχνική πεολειχία, ακολούθησε διύσδηση κατά φύση και παρά φύση έχοντας την στημένη στην στα τέσσερα και θαυμαζοντας το απαλό, καλοσχηματισμένο κωλαράκι της με την βελούδινη αφή. Δεν έκλεψε, δεν διαμαρτηρήθηκε και με αποχαιρέτησε με χαμόγελο. Δύσκολη και απαιτητική δουλειά για να διατηρείς μια τόσο πηγαία ευγένεια, ιδιαίτερα όταν πρέπει να υπομένεις τον κάθε στραβοχυμένο και ανώμαλο, προσωπικά κάτι τέτοιες συμπεριφορές είναι που με κερδίζουν όπως και έγινε. Συγγνώμη αν μακρυγόρησα και σας κούρασα, η Αυγουστιάτική ραστώνη ωστόσο είναι ιδανική για (αμπελο)φιλοσοφικούς στοχασμούς. Καλές τσάρκες να έχετε στην άδεια και μαγευτική Αθήνα…

Απογευματινή στοχευμένη καταδρομική στην πορνολεωφόρο για τη Ρενάτα που (έχοντας δει τις φωτογραφίες της) μου θύμιζε έντονα την γκόμενα ενός φίλου και επειδή εγώ πουστιές δεν κάνω θεώρησα το μπλε παράβολο ικανοποιητικό αντίτιμο για να ικανοποιήσω μια ακόμα φαντασίωση. Η εμπειρία λοιπόν είναι υποκειμενική εξ ου και ο τίτλος καθώς αν δεν υπήρχε αυτή η παράμετρος θα διαβάζατε μάλλον μια εντελώς διαφορετική κριτική. Εξηγούμαι: Πάνω στα σεντόνια ακούμπησα σε μια κηλίδα ψωλόχυμα απ τον προηγούμενο, μήπως να αλλάζουμε κάνα σεντόνι που και που; Μπαίνοντας η κορασίδα (που από κοντά δείχνει πιο όμορφη από τις φωτογραφίες) μου υπέδειξε να κάνω ντους αν και είχα πάει φρεσκαρισμένος (ωραίο κόλπο για εξοικονόμηση χρόνου ε;), πίπα ο θεός να την κάνει με μπόλικο handjob. Στήσιμο στα τέσσερα όπου μπήκα σχεδόν μελάτος και από κει και πέρα ακολούθησε το έλα να δεις, η φαντασίωση αναζωπυρώθηκε ενεργοποιώντας όλους τους νευροδιαβιβαστές και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μου είχε γίνει κάγκελο, την έπαιρνα με τέτοια λύσσα που οι κραυγές τις ακούγονταν μέχρι το σταθμό Λαρίσσης, δεν μπορώ να γνωρίζω αν ήταν απλά αληθοφανείς ή πραγματικά αληθινές, ίσως και η ίδια να εναρμονίστηκε με το κτηνώδες ερωτικό κρεσέντο στο οποίο επικοινωνούν μόνο τα γεννητικά όργανα και απουσιάζει κάθε άλλη μορφή ερωτισμού. Με το που τελείωσα σηκώθηκε, ντύθηκε και με αποχαιρέτισε με ένα βιαστικό bye bye αφήνοντας με στην κάμαρη με ένα αχνό μειδίαμα και την αίσθηση μιας όμορφης πληρότητας, καθώς παρά τις όποιες αντικειμενικές αντιξοότητες η συνουσία είχε κριθεί κάτι παραπάνω από πετυχημένη, είναι άλλωστε κάτι τέτοιες μικρές εγκεφαλικές λεπτομέρειες που ομορφαίνουν τη στιγμή. Δεν έχω παράπονο, αλλά από την άλλη θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου να την προτείνω στους απανταχού συναγωνιστές.

Ξεκίνησα στοχευμένα για την Έλενα που είχα καιρό να την πάρω αλλά βρήκα το σπιτάκι κλειστό, συνέχισα για την επιλαχούσα Ροντίκα πέφτοντας πάνω στη Λαική Δεν γαμιέται είπα από μέσα μου, μένει η Άντζελα που την είχα στα υπόψιν επίσης και έτσι κατηφόρισα Αλκιβιάδου, μπαίνοντας στο σπιτάκι ο πουστρότσατσος μου παρουσίασε τη Σύλβια, δεν την είχα ξαναδεί ούτε είχα διαβάσει κριτικές, μην έχοντας όρεξη για άλλο περπάτημα στο λιοπύρι αποφάσισα να ρισκάρω και δικαιώθηκα. Εμφάνιση Σύλβιας: τσουπωτό μίλφ με όμορφη μπουρναζόφατσα, ράστα κοτσιδάκια μαλλιά, piercing στη γλώσσα και στο μουνί (το διαπίστωσα στο 69), μικρό πατσοκίλι, βυζάρες, ψωμωμένη κωλάρα με τατουάζ δύο πιστόλια στην οσφυική χώρα(εξ ου και ο τίτλος). Εκ Βουλγαρίας ορμώμενη. Ευγενεστάτη κατά τ' άλλα και δοτικότατη, δεν είπε όχι σε τίποτα ("αν εσύ θέλεις", μου έλεγε σε κάθε παρότρυνση για εξηνταεννιά, πρωκτικό κτλ), την πήρα πρώτα στα τέσσερα και μετά μπήκα προσεκτικά στη σουφρίτσα της γιατί όπως δήλωσε είχε καιρό να το βάλει πάλι στο πρόγραμμα. Για όσους επιθυμούν μια όμορφη εμπειρία με ένα αξιοπρεπέστατο chubby, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αποχώρηση με χαμόγελο, επιστροφή στο σπίτι για σύνταξη κριτικής, άραγμα και φρεσκάρισμα καθώς το βράδυ με περιμένει ραντεβού με γκομενάκι για σινεμά και . Καλές τσάρκες και καλά γαμήσια πάντα με προφύλαξη και προσοχή

Να ξεκινήσω τονίζοντας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι οι μαύρες αποτελούν αδυναμία μου, έχω κάνει πληρωμένο και μη σεξ με αρκετές και έχω καυλαντήσει άλλες τόσες έχοντας μάλιστα και την τύχη να περάσω μερικά χρόνια της ζωής μου στο εξωτερικό, λόγω λοιπόν των χιλιομέτρων που έχω διανύσει μαζί μου έχω δημιουργήσει ένα υψηλό στάνταρτ απαιτήσεων το οποίο η Μπιούτι κάλυψε πλήρως. Προσωπικά και για τα γούστα μου πρόκειται για γυναικάρα όχι τόσο φυσικά με την έννοια της μοντελέ γκόμενας, αλλά κυρίως σωματοτυπικά όσο και για την αύρα που βγάζει, εξηγούμαι. Το σώμα της διαθέτει μια ελαστικότητα που δεν συναντάς εύκολα στις μαύρες, όπως έλεγε ο μεγάλος Σελίν ο κώλος της μαύρης είναι σκληρός σαν φλυός κρεμμυδιού, στην περίπτωση της (πανύψηλης) Μπιούτι δεν ένιωθες αυτή της αίσθηση της πέτρας, η κωλάρα της ήταν υπερυψωμένη και όσο στιλπνή έπρεπε όπως και η υπόλοιπη επιδερμίδα της, για τα βυζιά δεν χρειάζεται να πω κάτι, χυτά και μεγάλα για να ικανοποιήσουν τα βίτσια του κάθε βυζολάγνου, σαλονάρισε ολόγυμνη και αεράτη ενώ στο δωμάτιο ήταν πρόσχαρη χωρίς την τυπική συμπεριφορά φυλετικής καχυποψίας που συναντάς σε πολλές συμπατριώτισσες της, δείχνει ότι θέλει να σε κάνει να περάσεις καλά και είναι απόλυτα δοτική (αδιάφορο αν προσποιείται ή όχι, είπαμε αγαπούληδες δεν γίνεται να τα έχετε όλα από μια γυναίκα του αγοραίου έρωτα). Συνοπτικά όσοι επιθυμείτε το Απόλυτο νταρντανογύναικο σπεύσατε!

Έχοντας από τις περιστασιακές τσάρκες καταλήξει στην εγγυημένη εμφάνιση και υπηρεσίες της Έλενας από Φωκ.7, πήρα τους άδειους δρόμους της πρωτομαγιάτικης Αθήνας σε αναζήτηση νέας λείας με την προοπτική να βρω ένα αναπληρωματικό στανταράκι, λόγω των διθυραμβικών κριτικών για την πρώην Ροδίκα πήγα καρφωτός στο 109, μπήκα στην υποφωτισμένη σάλα με τη φωνή του Αλκίνοου να δραπετεύει από τα ηχεία, το τσαρδί προφανώς διατηρεί υψηλά το επίπεδο, σαν να μπαίνεις σε ταρίφα και να ακούς τις άριες του Πουτσίνι. Η τσατσά μου παρουσίασε ένα κοντούλικο τεφαρίκι ως Αλίνα,η πρώτη μου γνωριμία με το αντικείμενο του πόθου και της περιέργειας μου ήταν γεγονός, η έτερη εταίρα, ονόματι Μαρίνα, βρισκόταν στο δωμάτιο και κρίνοντας από τα βογγητά μέσα θα πρέπει να γινόταν η μάχη των Δερβενακίων, τόσο είχα καυλώσει που μου' ρθε να ανοίξω την πόρτα και να μπουκάρω, με συγκράτησε η φωνή της λογικής και το ένστικτο της επιβίωσης αλλά τα διαπιστευτήρια της με είχαν βάλει ήδη σε δεύτερες σκέψεις, ιδιαίτερα όταν εμφανίστηκε στο σαλόνι. Πιο μπαμπάτσικη με πονηρό, πολλά υποσχόμενο προσωπάκι, έτοιμος ήμουν αλλά είπα δεν βαριέσαι, ας δοκιμάσουμε πρώτα την Αλίνα-Ροδίκα που κάναμε και τόσο δρόμο για πάρτη της και έχει ο Θεός. Όταν μπήκε στο δωμάτιο είχα μια ακόμα ευκαιρία να περιεργαστώ το πρόσωπο της, πανέμορφα χαρακτηριστικά σε συσκευασία μπιμπελό,ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους, θετική αύρα... έμενε πλέον να δοκιμαστεί το επίπεδο των υπηρεσιών της οι οποίες αποδείχτηκαν ικανοποιητικότατες. Στενό μοσχομυριστό μουνάκι που γεύτηκα στο 69, καλό στήσιμο στα τέσσερα με μόνη παραφωνία τις αντοχές της στο σφυροκόπημα που με ανάγκασαν να επιβραδύνω. Δεν γνωρίζω αν θα μπει στη λίστα, το σίγουρο πάντως είναι ότι θα ξαναδοκιμαστεί, πιθανότατα σε ντουέτο με τη Μαρίνα.

Επιστροφή στο κλεινόν άστυ (λέμε τώρα) μετά από δεκαήμερες διακοπές. Τα βόδια εδέησαν να επιστρέψουν και αυτά επαναφέροντας την πόλη στους συνήθεις ρυθμούς της. Ναυάγια, κινούμενες νευρώσεις και σκατίλα περιβάλλουν την αναίτια ύπαρξη μου που, με τους βουβώνες φορτωμένους σπέρμα πέντε ημερών, αποφασίζει να καταδυθεί, χρησιμοποιώντας τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό, στο τελευταίο επίπεδο της κολάσεως για να ξεμπουκώσει.

Στο σαλονάκι με υποδέχεται καθισμένη η πρώτη εταίρα, φοράει ένα μαύρο εφαρμοστό που παλεύει να συγκρατήσει σάρκες, κυρσούς και κυτταρίτιδα, όλα στον υπερθετικό, η δεύτερη ονόματι Ειρήνη βρίσκεται στο δωμάτιο. Πρόκειται για το σιτεμένο, κοκκινομάλικο κοντοπούτανο με το χαμηλό κέντρο βάρους που στο παρελθόν έχω δοκιμάσει αποκομίζοντας ικανοποιητικές εντυπώσεις. Χωρίς να το πολυσκεφτώ δίνω στην τσατσά το μπλέ εισητήριο για ντουέτο και εισέρχομαι στην κλίνη. Η αποφορά των σωματικών και κολπικών υγρών από τις προηγούμενες «συνεδρίες» με τυλίγει μεθυστικά παρά την προσπάθεια του φτηνού αποσμητικού να τις καταπνίξει. Η ζεστασιά των χλιαρών βαλτόνερων του απεγνωσμένου σεξ και των φτηνών πόθων με εξιτάρει άλλωστε περισσότερο από το όποιο κρυόκωλο τρόπαιο που παρουσιάζεται ως τεκμήριο κοινωνικής επιβράβευσης.
Μετά από ένα δεκάλεπτο εμφανίζονται τα φαλαινοειδή πάνω σε ψηλά πορνοτάκουνα, οι Ειρήνη πέφτει πάνω μου και με πνίγει με τις σάρκες της, οι χυτοί μαστοί της γλυφουν σα σπάτουλα το πρόσωπο μου καθώς η Μαριά μου λείχει μαεστρικά το πέος μετατρέποντας την πλαστελίνη σε γύψο. Τουρλώνει την κωλάθρα της στην άκρη του κρεβατιού και στηριζόμενος στους τεράστιους λαγώνες της μπαίνω μέσα της. Παρατηρώ αυτή την πανδαισία σάρκας, σαν λουκούλεια εδέσματα απλωμένα στον μπουφέ. Αλλαγή καπότας, παρτεναίρ και στάσης, παλινdρομώ στο μέσα στο πολυχρησιμοποιημένο, σα νοικιασμένο αυτοκίνητο, μουνί της Ειρήνης ενώ τα βυζιά της Μαρίας κρέμονται μπροστά μου σαν σάπια κρέατα από το τσιγκέλι του χασάπη. Εκκενώνω το σπέρμα καθώς η Ειρήνη με μιμείται μορφάζοντας παιχνιδιάρικα. Τα χρησιμοποιημένα θήλεα εξέρχονται της κλίνης και το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό πετιέται στα σκουπίδια, έξω περιμένουν και άλλοι…

Το σεξ είναι βρόμικο όταν γίνεται σωστά είχε πει κάποτε ο Γούντι Άλεν, με διάθεση να αντιστρέψω τη ρήση του μπαινόβγαινα στα τσαρδιά του μεταξιού ψάχνοντας ό,τι πιο ρυπαρό και βρίσκοντας το τελικά στο πρόσωπο της Γκαλίνα και της Κατερίνας όπου με είκοσι ευρώ εξασφάλισα την παρέα τους για να διαπιστώσω αν το σωστό σεξ μπορεί να γίνει τόσο βρώμικα. Η Γκαλίνα είναι μια θεόχοντρη μεσήλικη πόρνη που μόνο στα πλαίσια ενός ανεξήγητου βίτσιου θα μπορούσε να παρθεί, η Κατερίνα είναι μια κάπως πιο λάιτ εκδοχή της, ο συνδυασμός τους αποτελεί ένα πυρηνικό ατύχημα εφάμιλλο του τσέρνομπιλ, το κρεβάτι είναι θαύμα που μας άντεξε και τους τρεις, δεν είμαι χοντρός αλλά το βάρος μου ήταν ένα απειροελάχιστο ποσοστό του συνολικού που κάθισε πάνω του. Ξεκινήσαμε με μια βαθιά πεολειχία της Κατερίνας την ώρα που η Γκαλίνα είχε ελευθερώσει τα χυτά βυζιά της στο πρόσωπο μου, ακολούθησε σφυροκόπημα της Κατερίνας στα τέσσερα και για το τέλος άφησα την υπερφυσική κωλάθρα της Γκαλίνα που τη συγκρατούσε ένα έξτρα λάρτζ διχτυωτό κορμάκι, δεν ξέρω τι θα είχε γίνει αν τον είχε ελευθερώσει από μέσα του, πιθανώς να μη θέλω και να φανταστώ, τελείωσα σαν αυτοκράτορας, με τα χέρια σε πλήρη διάταση, όχι να χαιρετούν το λαό από κάτω αλλά να γραπώνουν τους λαγόνες της. Με αποχαιρέτησαν ευγενικά και τυπικά αφήνοντας με να βυθομετρώ τις απύθμενες αβύσσους της ψυχής μου. Ποια είναι τελικά τα όρια μου; μέχρι που μπορεί να φτάσει η διαστροφή μου; τι πιθανότητες έχει ο εγκλεισμός μου σε άσυλο; είμαι τελικά νορμάλ άνθρωπος; Δεν βρήκα απάντηση κύριοι, αν έχετε την καλοσύνη βοηθήστε με.

Στο χώρο αναμονής κάθονταν ένας μεσήλικας και ένας μελαψός αλλοδαπός. Η υπηρεσία μας ενημέρωσε ότι τα κορίτσια βρίσκονταν στο δωμάτιο, κάτι που ήταν προφανές αφού τη χαμηλή υπόκρουση του ραδιοφώνου συνόδευαν ζωντανά βογκητά και κωλοσκάμπιλα που έφταναν από την κάμαρη. Πρώτη εμφανίστηκε η Γιάννα, σιτεμένη ρωσίδα με κοντό βαμμένο ξανθό μαλλί, χαμηλό κέντρο βάρους και πλαδαρά κωλομέρια, ακολούθησε η κάτοχος των μυκηθμών Πάολα, νταρντάνα, με ψηλό, χοντρό κώλο και άφθονα πιασίματα. Διάλεξα αρχικά την πρώτη και κατόπιν στιγμιαίας αμφιταλάντευσης ενημέρωσα την υπηρεσία για ντουέτο.

Στο δωμάτιο η αποφορά των κολπικών υγρών και του σπέρματος με έπνιξε σα θηλιά, κυριεύτηκα από μια αίσθηση αναγούλας και άκρατου ερεθισμού, αφέθηκα στη γλυκιά, ιδιότυπη μέθη αποβάλλοντας τις αναστολές μου μαζί με τα ρούχα. Η υπηρεσία προσπάθησε να καλύψει τη μπόχα των εκκρίσεων με φτηνό αποσμητικό χωρίς αποτέλεσμα ή μάλλον επιτείνοντας τη δυσοσμία και την έξαψη μου. Τα κορίτσια μπήκαν στο δωμάτιο, η Πάολα έβγαλε το μαύρο στριγκάκι της και ξεκίνησε να λείχει το πέος μου, η Γιάννα άνοιξε τα πόδια της πάνω από το πρόσωπο μου και έβγαλε το σουτιέν της αποκαλύπτοντας μου τα πεσμένα βυζιά της με τη χαλαρή αφή. Ξεκίνησα να τα φιλάω ανεβαίνοντας στα χείλια της και μπλέκοντας τη γλώσσα μου στη δικιά της καθώς η Πάολα συνέχιζε απερίσπαστη τη δουλειά της, κατόπιν στήθηκε στα τέσσερα και τούρλωσε το χοντρό κώλο της μπροστά μου, μπήκα μέσα της εξακολουθώντας να φιλιέμαι παθιασμένα με τη Γιάννα έχοντας την από κάτω μας να βαρυγκωμεί.

Μια ιδέα γλίστρησε αυθόρμητα στο νου μου και ομολογώ ότι με καύλωσε απεριόριστα. Η Πάολα ήταν το σκεύος που ικανοποιούσα την γενετήσια ορμή και η Γιάννα η σύντροφος με την οποία αποφόρτιζα τον επιφανειακό συναισθηματισμό μου. Όσο πιο παθιασμένα φιλούσα τη μια τόσο πιο δυνατά γαμούσα την άλλη. Ήταν ένα ανώδυνο παιχνίδι ρόλων στο οποίο είχα την ευκαιρία να ικανοποιήσω δύο διαφορετικές- άλλοτε αλληλένδετες, άλλοτε ασυμβίβαστες- ανάγκες με δυο διαφορετικούς ανθρώπους. Δεν είχαν σημασία τα πρόσωπα, ούτε η εμφάνιση, μονάχα η εκπλήρωση μιας επιφανειακής φαντασίωσης που ξύπνησε μέσα μου στην εξέλιξη της επί πληρωμή αυτής περίπτυξης. Άφησα το δωμάτιο με τις οσμές των εκκρίσεων μας να αιωρούνται στην ατμόσφαιρα περιμένοντας τον επόμενο επισκέπτη του…

Στο σαλόνι εμφανίζεται η λυγερόκορμη Κάρμεν, φοράει διχτυωτό ολόσωμο που ανοίγει στην περιοχή της ήβης και του ποπού και ένα πράσινο στριγκάκι που τα καλύπτει. Αποπνέει μια φτηνή προστυχιά και μαζί μια αχνή αρχοντιά. Το πρόσωπο της δωρικό και γωνιώδες, άγρια και αυστηρά χαρακτηριστικά που εναρμονίζονται άψογα. Πιθανώς να σου θυμίσει τη στριμμένη και μονοκόματη γυμνασιάρχισα σου, αλλά οι τρόποι της θα σου διαλύσουν άμεσα την ψευδαίσθηση. Η ευγένια της δείχνει έμφυτη και αν την ανταποδώσεις το βέβαιο είναι ότι δύσκολα θα κλάψεις τα λεφτά σου.

Μπαίνει στο ελλεεινό δωμάτιο όπου την περιμένω και, καθώς η θεόχαζη τσάτσά έχει ξεχάσει να πάρει το αντίτιμο, τη ρωτάω αν το θέλει πριν ή μετά την πράξη και εκείνη το αφήνει στην ευχέρεια μου. Κυρία. Μου αρχίζει ένα βασιλικό τσιμπούκι κατά την διάρκεια του οποίου επιστρατεύω όλες τις τεχνικές αυτοσυγκράτησης για να μην τελειώσω. Είναι κρίμα να χάσω τέτοιο κώλο και πράγματι η αυτοκυριαρχία μου επιβραβεύεται καθως τον αντικρίζω στο πιάτο. Χαλαρός, καλοσχηματισμένος, μαυριδερός. Βάζει λίγο σάλιο στη σουφρίτσα της, αφού η θεόχαζη τσατσά δεν την πληροφόρησε για το πρόγραμμα ωστέ να πάρει μαζί την κρέμα της, και με καλεί τον απολαύσω.

Το τρισάθλιο δωμάτιο επιτείνει τον ερεθισμό, το κλιματιστικό πρέπει να είναι ρυθμισμένο στους πενήντα βαθμούς , έξω Σιβηρία μέσα Ντουμπάι. Η Κάρμεν σκούζει με επαγγελματική συνέπεια. Ο παράδεισος βρίσκεται στο παχύ έντερο της πόλης, αυτό που οι κάθε λογής κρυόκωλοι απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. Το πέος μου παλινδρομεί στα τοιχώματα του δικού εντέρου της καθώς οι νοερές αναθυμιάσεις της ρομαντικής παρακμής τυλίγονται γύρω από το λαιμό προσφέροντας μου τη μέγιστη αιμάτωση και κορυφώνοντας την έκσταση. Αγγίζω για ένα κλεφτό χιλιοστό του δευτερολέπτου το απόγειο και ακολούθως γκρεμίζομαι σαν άλλος Σίσσυφος στην αρχή. Αυτή είναι η μοίρα της αντρικής φύσης, και αυτή είναι η Κάρμεν. Μια ιέρεια καταδικασμένη να την υπηρετεί…

Υ.Γ1: Κατά την έξοδο η θεόχαζη τσατσά, μου έδωσε ρέστα ένα δεκάευρω αντί για πεντάευρω, της το επισημάναμε μαζί και μου έδωσε πίσω τα σωστά ρέστα. Εν ολίγοις θα μπορούσα να έχω απολαύσει την παραπάνω εμπειρία εντελώς δωρεάν, όμως το κάθε τι στη ζωή οφείλει να διαθέτει ένα τίμημα φίλτατοι και επιπροσθέτως από τη συγκεκριμένη κυρία δεν θα καταδεχόμουν να κλέψω ούτε σέντς.

Υ.Γ2: Η τσατσά παραμένει θεόχαζη