Κριτικές από ΠΥΡΑΥΛΟΣ

Περί την 22η ώρα, στην οδό Περγάμου 27 άνω, εκδιδόταν πολική άρκτος επ’ ονόματι Ναταλί. Παρείχε υπηρεσίες ψωλογλυπτικής άνευ περικαυλίδος.
Στο ισόγειο, άλλη πολική άρκτος, η Εύα. Στο χώρο αναμονής συναντήθηκα με γνωστό μου ψητοπώλη.
Δίπλα, Αλκαμένους 113, άλλη Ναταλί, προκεχωρημένης ηλικίας.
Και οι τρείς ήταν σοβιετικές.

Παραπέρα, στον ισόγειο Οίκο Ρεμούνδου 21, έκανε ντεφιλέ η Ίρις.
Πρόκειται για νεαρότατη Ρουμάνα, μελαχρινή, λεπτή, κομψή, με καλά χαρακτηριστικά προσώπου, με δυο διακριτικές δερματοστιξίες στον κορμό και διαμπερές κόσμημα στο άνω χείλος.
Με την είσοδό της στο δωμάτιο συνουσιών, διημείφθη ο εξής διάλογος:
- Πάμε μωρό μου στο άλλο δωμάτιο;
- Τι διαφορετικό είναι εκεί;
- Πάμε, είναι καλύτερα.
- Καλά, πάμε, παίρνω τα πράγματά μου και πάμε.
- Όχι, άστα εδώ τα πράγματά σου.
- Μπα, ας κάτσουμε εδώ.
Μετά από αυτή την απόπειρα ληστείας, αναρωτιόμουν αν θα είχα στύση.
Σε πείσμα των σημείων, το πουτανάκιον επιδόθηκε σε φιλότιμη και τίμια παροχή γενετικών υπηρεσιών που εξελίχθηκε σε ισχυρή κλινοπάλη.
Το κομψότατον αιδοίον της Ίριδος είναι στενόν, το ίδιο και ο κόλπος, πράγμα λίαν διεγερτικόν και αφροδισιακόν.

Μέγα μειονέκτημα του χώρου η κλίνη συνουσιών, η οποία τρίζει δαιμονισμένα.
Μετά το πέρας της συνουσίας, η Ίρις έδωσε μια μικρή παράσταση: Μειδιούσα, άρχισε να χοροπηδά στο κρεβάτι, προκαλώντας έντονο θόρυβο και βγάζοντας η ίδια ήχους, μιμούμενη οργασμό και κάνοντας κωμικές χειρονομίες.
Προς στιγμήν σκέφθηκα να της δώσω ένα δεκάρικο, αλλά θυμήθηκα την απόπειρα ληστείας και άλλαξα γνώμη.

Αποχωρώντας, αναρωτιόμουν το λόγο για τον οποίο αποπειράθηκαν να με μαδήσουν.
Μήπως μοιάζω για χαϊβάνι; Για λαπάς; Για βλάκας; Για αγαθιάρης; Για αφελής; Για ηλίθιος;
Να αφήσω μουστάκι;
Να μεταμφιέζομαι σε Πακιστανό;

Αργότερα, η πραγματικότητα αποκρυσταλλώθηκε στην κεφάλα μου: Η ερπετή και δολερή ημεδαπή γραία βοηθός, είδε ότι είχα πορτοφόλι με ένα 50ρικο και έδρασε ανάλογα.

Πρόκειται για περίπου 30ετή πόρνη, με εκρηκτικούς μαστούς.
Όταν την είδα για πρώτη φορά, κυριολεκτικά γέμισε ο τόπος βυζιά.
Δεν χρειάζεται να την περιγράψω άλλο.

Έχω συνευρεθεί τρις με την εν λόγω κυρία.

Στην αποχαιρετιστήρια συνομιλία που είχα μαζί της μετά τη πρώτη συνουσία, τη ρώτησα από ποιο μέρος της Σοβιετίας κατάγεται.
Μου είπε ένα όνομα, το οποίο ξέχασα σε μερικά δευτερόλεπτα λόγω της μετασυνουσιακής χαύνωσης.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε μετά από ημέρες, στη δεύτερη συνουσία.
Θυμόμουν ότι το όνομα της γενέτειράς της τελειώνει σε ...οφσκ.
Κάτι σαν Μπερμπάντοφσκ.
Το γκουγκλάρισα, αλλά η παραπομπή αφορούσε τον παλαιό ποδοσφαιριστή Μπερμπάντοφ.

Την τρίτη φορά, τη ρώτησα πριν αρχίσει η κλινοπάλη, ώστε να έχω σώας τας φρένας.
Μου είπε "Chabarowsk", λέξη που θυμόμουν και μετά τον ψωλαρμεκτικό πεοθηλασμό.
Στο δρόμο για το σπίτι, αναρωτιόμουν ποιο κωλοχώρι είναι αυτό και αν θα το έχει ο χάρτης.
Προς έκπληξή μου είδα ότι είναι μια τεράστια έκταση στην ανατολική ακτή της Σοβιετίας, μεγάλη όσο η Ιαπωνία...

Σφύραγε το τρένο στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, ενώ εισερχόμουν στον Οίκο Βιργινίας Μπενάκη.
Αλλοδαπή ημιαιωνόβια, μύριζε αλκοόλ. "Άντζι" αν θυμάμαι καλά.
Σακουλιασμένο δέρμα.
Γήρανση.
Ο Αϊνστάϊν προς το τέλος της ζωής του έλεγε ότι η γήρανση και ο θάνατος είναι φυσικά πράγματα, και οτιδήποτε είναι φυσικό, είναι καλό.

Στον Οίκο Παιανιέων, παρόμοια κατάσταση: υπερπεντηκονταετής αλλοδαπή με κόμμωση 70s.
"Χάνειsh που φεύγεις, χάνειsh..."

Στο αμπρί Κων/πόλεως 166, "Αντριάννα", νεαρά αλλοδαπή, ευειδής, λεπτή, μακροσφονδυλάτη, με ξανθοτάτη κόμμωση "καρέ".
Αδυνατούσε να συμμετάσχει στην πράξη, έστω να υποκριθεί στοιχειωδώς.
Ενώ της τον είχα μέσα όλον, έβαλε το δάχτυλό της μέσα στη μύτη της κι άρχισε να φτιάχνει μυτοκούραδα.

Με την περαίωση της πράξης απήλθε βιαστικά, αποφεύγοντας να με αντικρύσει.

Απόρρησα με τη στάση της, καθότι δεν είμαι ούτε δύσμορφος, ούτε φτωχός, ούτε γέρος, ούτε πούστης, ούτε κουμμουνιστής, ούτε βρωμιάρης, ούτε μπεκρής.

Ίσως να μη ταιριάζουν τα ζώδιά μας...

Σήμερα το πρωί είχα πάει απίσκεψη στη γιαγιά μου στην πλατεία Αττικής και είδα την "Τατιάνα", παλαιά ερωμένη μας να εισέρχεται στο γραφείο εκκενώσεων σπερματοδόχων κύστεων, στην οδό Περγάμου 27, ισόγειο.
Νεαρή, αλλοδαπή, Βουλγάρα κατά δήλωση, βραχύσωμη, ολίγον υπέρβαρη.
Έχει πάρει κακό δρόμο, καθότι προ μηνών είχε μικρότερο βάρος. Αν δεν προσέξει τη διατροφή της, θα αποκτήσει σφαιρικό παρουσιαστικό.
Μαστοί και γλουτοί ευειδείς και ευτραφείς.
Πρόσωπο ευχάριστο.
Κόμμωση γελοία, ως οι ιθαγενείς του Αμαζονίου.
Πεοθηλασμός άνευ περικαυλίδος, κυρίως με χρήση των χειλέων και με σχεδόν μηδενική πρόσφυση της στοματικης της κοιλότητας στο ανδρικό μόριο (κοινώς αερόπιπα).

Σε χθεσινή συζήτηση, ο συνομιλητής μας ισχυρίζονταν ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο καταφεύγουμε στην Πορνεία δεν είναι η Λαγνεία, αλλά η Απληστία, με την έννοια της κατάκτησης.
Δηλαδή, εννοούσε ότι αν δεν είχες την ανάγκη να κατακτήσεις - έστω με την έκδοση προσώπου επί πληρωμή -, τότε με τον αυνανισμό όλα θα ήταν μια χαρά.
Του ευχήθηκα καλούς αυνανισμούς, και του είπα το τσιτάτο του Γούντυ Άλεν "Ο αυνανισμός είναι καλός, είναι σεξ με κάποιον που αγαπάς", καθώς και το τσιτάτο του Όσκαρ Ουάιλτ "το σεξ διεκπεραιώνεται καλύτερα με τον αυνανισμό, είναι πιο εύκολο αντί να εξαρτάσαι από άλλους, είναι πιο καθαρό, πιο αποτελεσματικό, και συναντάς σοβαρότερους ανθρώπους".

Μικρός περίπατος περί την 1η μεταμεσημβρινή ώρα, στο ντεφιλέ των πορνείων στο κέντρο των Αθηνών:

Οίκος Βιργινίας Μπενάκη: Κακοχυμένη πλαδαρή μεσήλιξ ημεδαπή πόρνη.

Οίκος Παιανιέων: Εϋσωμη μεσήλιξ αλλοδαπή πόρνη.

Οίκος Κων/πόλεως 166 υπόγειο: Σοβιετική ξανθή πόρνη, μέτριας αισθητικής.

Οίκος Κων/πόλεως 166 ανώγειο: Αλλοδαπή κοντή πόρνη με μεγάλους μαστούς και μπουφώδες πρόσωπο.

Επί της οδού Κων/πόλεως, έξω από κατάστημα πώλησης ανταλλακτικών, ένας κύριος συνομιλούσε μέσω κινητού τηλεφώνου: «Έχει γίνει αηδία ο φίλος μας… Κυκλοφορεί με σκισμένα ρούχα, κι όμως καθημερινά σπρώχνει όλα του τα φράγκα στις πουτάνες…»

Οίκος Εφέσου 1: Τραγική γηραλέα ημεδαπή πόρνη, ροκανισμένη απ’ το τσιγάρο.
Ναυάγιο.
Με απέλπιδες προσπάθειες, σχεδόν σπαρακτικές, επιχειρούσε να με πείσει να συνουσιασθούμε.

Κατέληξα στον επί της οδού Εφέσσου αρ. 11 Οίκο.
Κατερίνα Σαμιαμίδου, ισχνή αλλοδαπή.

Πρέπει να ήμουν ο πρώτος αντισυνουσιαζόμενος της ημέρας, καθότι ο κάλαθος των αχρήστων στο δωμάτιο συνουσιών ήταν κενός περικαυλίδων και ψωλοχυμάτων.

Αφού την καταγάμησα, χωρίσαμε αμετάκλητα και παντοτινά.

Ενώ ήμουν σε φάση μετασυνουσιακής χαύνωσης, αναρωτιόμουν για ποιό λόγο γάμησα αρκετά αυτό το ημικαχεκτικό εφταμηνίτικο θήλυ, το οποίο σε γενικές γραμμές αξιολογώ ως αναξιέραστο.
Ένας λόγος είναι ότι στις σεξουαλικές πράξεις με μικρά το δέμας θήλεα, το ανδρικό μόριο δείχνει τεράστιο, πελώριο, σαν βοϊδόπουτσα.
Με άλλα λόγια, καυλώνεις με τον εαυτό σου...

Ιδέα προς εταίρες, προαγωγούς, μαστροπούς:
Αν αποφάσιζε κάποια εταίρα να φορέσει τσεμπέρι (δηλ. φακιόλι, κεφαλόδεσμο, μαντήλι στο κεφάλι), εκτιμώ ότι θα σημείωνε μεγάλες πιένες, ειδικά με τους μωαμεθανούς πελάτες κι εμένα πρώτο.

Στην οδό Διδύμου των Αθηνών, στην οποία προ πολλού λειτουργεί λαϊκή αγορά αιδοίων όπου εκδίδονται νυχθημερόν πλήθη θηλέων, περιφερόμενος το απομεσήμερο από πορνείο σε πορνείο, πλέοντας στη ζέστη στον κάματο, και τη χαύνωση.
Ορισμένα από αυτά τα θήλεα μετανάστευσαν από την Εσπερία στη Γραικυλία αναζητώντας την τύχη τους και τελικά έμαθαν την τέχνη της επαγγελματικής συνουσίας, ένα από τα επαγγέλματα που μπορεί κανείς να μάθει καλά στη Γραικυλία.

Τελικά καταδύθηκα στο θολάρι του αρ. 18.

Αναμένοντας την επίδειξη της εταίρας, ο νους αναπόλησε εικόνες ξεθωριασμένες, μισοχαμένες στην αχλή του παρελθόντος, καιρούς αλλοτινούς, μακρινές και ξεχασμένες αισθήσεις, γεύσεις, οσμές, συναισθήματα.
Σαν ήμουνα άγουρο αγόρι, στο όνειρό παρουσιαζόταν ένας λόφος με μικρά σπίτια – σπηλιές, σαν τα δρακόσπιτα στο Διδυμότειχο, που μέσα σ’ αυτά ήταν εταίρες θελκτικές και ηδυπαθείς, σε δωμάτια με φως απαλό, πορφυρό και μελιχρό, με ατμόσφαιρα ζεστή, καταδεκτική, προστατευτική.
Εκτιμώ ότι αυτή η ονειρώδης σκηνή είναι παράγωγο των επισκέψεών μου στα μέσα της δεκαετίας του 70, τότε που όλα μου φαίνονταν μαγικά, στο πορνείο στην οδό Περγάμου που είχε στην εξώπορτά του την ορειχάλκινη πινακίδα «Φρύνη».
Εφηβικές ονειρώξεις σε πορφυρή ομίχλη μπουρδέλου…

Το υπόγειο συνουσιαστήριο Διδύμου18, έχει μια ευρηματική εσωτερική διάταξη χώρων: τέσσερα δωμάτια συνουσιών το ένα δίπλα στο άλλο, με το ένα μόνο από αυτά να έχει παράθυρο εξαερισμού που βλέπει στο δρόμο. Τα υπόλοιπα δωμάτια έχουν παράθυρα που επικοινωνούν με τα διπλανά δωμάτια. Με τη διαρρύθμιση αυτή, ο εξαερισμός του πορνείου γίνεται μια φορά την ημέρα, όταν με πέρας των συνουσιακών εργασιών το προσωπικό αποσφραγίζει όλα τα παράθυρα.

Εμφανίστηκε η Τζούλια, Ρουμάνα κατά δήλωση και κατά τα φαινόμενα.
Νεαρότατη, βραχύσωμη, με μελάγχροα κόμη σε μορφή «αλογοουρά».

Στην εκ του σύνεγγυς επαφή, η αναπνοή της περιείχε αναθυμιάσεις τσιγάρου, σπέρματος και αλκοόλης (πιθανά από στοματικό μικροβιοκτόνο διάλυμα).

Η πρώτη σωματική επαφή ανδρός – γυναικός, συνήθως είναι η χειραψία.
Εν προκειμένω, η πρώτη μου σωματική επαφή με τη νεαρή πόρνη ήταν πεοθηλασμός.
Αφέθηκα στην ψωλογλυπτική της μέχρι τέλους, έως ότου σωριάστηκα με μετασυνουσιακή εξάντληση.
Αυτή, θριαμβεύτρια, παραμέρισε την αλογοουρά της για να τα διοχετεύσει τα σπέρματα από το στόμα στο νιπτήρα.

Για λίγη ώρα έχασα τον κόσμο και μου άρεσε…

Χθες το πρωί ένας κύριος με συμβούλεψε να συνουσιασθώ μετά της αλλοδαπής Άννας, στον επί της οδού Φυλής αρ. 109 Οίκο.

Η Άννα είναι μικροσκοπική σα σαμιαμίδι, είναι δεν είναι 40 κιλά.
Η σκηνή φάνταζε όπως ο Κινγκ Κονγκ με τη γκόμενα του.

Ενώ η πράξη ήταν σε πλήρη εξέλιξη με το πέος σε κατάσταση τυμπανισμού, ακούμπησα με το χέρι ένα σκουπιδάκι στο σεντόνι.
Το σκουπιδάκι κόλλησε στο χέρι και δεν έφευγε με τίναγμα.
Ήταν μυτοκούραδο.
Το απομάκρυνα κολλώντας το σε μια γωνιά του σεντονιού και ξαναχούφτωσα τη μικρή, αλλά στη μέση της είχε κολλημένο άλλο μυτοκούραδο, που ούτε αυτό ξεκόλλαγε.
Επιστράτευσα όλα τα διαθέσιμα ψυχικά αποθέματά μου ώστε να μη χάσω την κορύφωση της πράξης, αλλά εις μάτην…
Μπροστά μου άρχισαν να παρελαύνουν καρικατούρες σιχαμένων μυξοβοσκών που μου έβγαζαν τη γλώσσα και απέθεταν παντού τα μυτοκούραδά τους…
Η πράξις διεκόπη.

Άρχισα να περιφέρομαι στους παρακείμενους Οίκους, αλλά ο συγκλονισμός δεν επέτρεπε διαύγεια πνεύματος, οπότε η μνήμη μου ελέγχεται για την ακρίβειά της…
Στο Φυ109 άνω, λεπτή νεαρά αλλοδαπή.
Στο Φυ200, βραχύσωμη αλλοδαπή ξανθομαλλούσα.
Μαγνησίας1, αλλοδαπή milf ξανθοβαμμένη με αρκετή κίνηση πελατών.
Ιουλιανού 71, ημεδαπή milf δηλούσα «Λίζα». Στον ίδιο Οίκο εκδίδεται και άλλη με το ψευδώνυμο «Λίζα».
Μαγνησίας 11, Κάρλα, αλλοδαπό αγριόμουνο.
Φυ134 άνω, Μικαέλα, αλλοδαπή εύσωμη.
Οι άλλες δυο πόρτες στο Φυ134 δεν θυμάμαι τι είχαν μέσα.

Τελικά ξεβράστηκα στο επί της οδού Αλκιβιάδου 16Α πορνείο, όπου καταγάμησα την αλλοδαπή Νταϊάνα, η οποία διαθέτει μεγάλους μαστούς, γοφούς, γλουτούς, μηρούς…

Μετά ήπια 1,5 κιλό μπύρα και ξεράθηκα στον ύπνο.

Περί την 18η ώρα της θερινής ισημερίας (θερινό ηλιοστάσιο), κατήλθαμε για νιοστή φορά τα σκαλιά του επί της οδού Κων/πόλεως 166 Υπογείου Οίκου.

Με υπερχειλισμένη τη λίμπιντο, στιγμιαία σκεφθήκαμε να ζητήσουμε σε συνουσία την ευσταλή ηλικιωμένη μαστροπό.

Επεδείχθη η νεαρά μαυρομαλλούσσα Ντάνα, Ουκρανή κατά δήλωση.
Μικρή το δέμας, θύμιζε φοιτήτρια του ΕΜΠ από την επαρχία.

Βάδιζε επί κοθόρνων τους οποίους δεν αποχωρίστηκε ούτε στη διάρκεια της κλινοπάλης (δεν το ζητήσαμε άλλωστε).

Η γενική αποτίμηση ήταν η αναμενόμενη, ήτοι πρόκειται για κλασικό σπερματοδέκτη χαμηλού προϋπολογισμού.
Συνουσιάσθηκε χωρίς να πει λέξη.
Μερικά μειδιάματα ήταν αρκετά.

Θετικά της σημεία η δεκτικότητά της στις διεισδύσεις μέγιστου βάθους με ροπές κάμψης - στρέψης, και το ότι εναγκαλίζεται τον αντισυνουσιαζόμενο λείχοντας το θώρακα και τις θηλές του.
Πιθανολογούμε ότι επιδίδεται σε θηλασμό τριχωτών θωράκων, λόγω του ότι ελάχιστοι αντισυνουσιαζόμενοι ασχολούνται με τους λιλιπούτειους μαστούς της, οπότε ασχολείται εκείνη με τους μαστούς των αρρένων.

Τέλος, διαθέται τα λεγόμενα «ξεχειλωμένα μουνόχειλα», για τους ρέκτες του είδους που τα αναζητούν…

Αντικρίζοντας τη λεπτή φύση της Πολωνής Άννας, ενώ πριν δυο μέρες στις Τζιτζιφιές είχα συνεύρεση με την ευμεγέθη Στεφανία, η αντίθεση ήταν έντονη, σα να έφυγες απ’ το βουνό και να πήγες στη θάλασσα…

Οι μαστοί της Άννας είναι ευειδείς, πλούσιοι, καλαίσθητοι, ερεθιστικοί, άνευ εγχειρητικών προσθηκών, άριστα εναρμονισμένοι με το λεπτό κορμό της, με εντυπωσιακές θηλές σε κωνικές απολήξεις.

Επιδερμίδα πάλλευκη, καθαρή, άτριχη, με δυο δερματοστιξίες, μια στον ώμο και μια στη μέση. Άκρα λεπτά, αρμονικά δεμένα με τους γλουτούς.

Κινήσεις ηδυπαθείς, σταθερές και ακριβείς.

Φιλάρεσκο θήλυ, ακκιζόμενο, ναρκισσευόμενο στον καθρέπτη, ευχάριστο, ευπροσήγορο, μειδιόν…

Αποτριχωμένη πρωκτο-αιδοιακή περιοχή καλοσχηματισμένη, ελκυστική.

Μετά ολίγων δευτερολέπτων πεοθηλασμού, το κουρασμένο πέος ανένηψε πλήρως, υπερδιεγέρθηκε, υπερδιογκώθηκε, έζεε ενέργεια.

Σε στάση πρηνή, ο επαρκής και ευχάριστος φωτισμός του δωματίου συνουσιών αποκάλυπτε τον εμφανώς ρεκτιφιαρισμένο πρωκτό του θήλεος, ο οποίος είχε την ίδια ακριβώς ροζ απόχρωση με το αιδοίο.

Σπερματέγχυση σαν ονείρωξη.

Τη ρώτησα για τις δερματοστιξίες της, με ξενάγησε…
Στη μέση του σώματός της, τρία ουράνια σώματα… γη, σελήνη, ήλιος..
Στην ωμοπλάτη, κερασφόρο βοοειδές, έμβλημα του ζωδίου της.

Το πορνείο αυτό είναι υπόγειο, χαμηλοτάβανο, σωστό κιβούρι.
Παρά το ότι είναι ανακαινισμένο, ο εξαερισμός του γίνεται μόνο κάθε φορά που μπαινοβγαίνει πελάτης, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να παρατηρείται δυσοσμία.
Μερικοί σιχαμένοι βρωμάνε σα σκύλοι στη βροχή.

Ήταν η πρώτη φορά που εξυπηρετήθηκα στο μεγάλο δωμάτιο συνουσιών, καθότι συμπτωματικά όλες οι άλλες φορές ήταν στο μικρό.
Διαπίστωσα λοιπόν, ότι και στα δυο δωμάτια ο νιπτήρας απέχει πολύ από το δάπεδο. Επίσης, ο καθρέπτης του νιπτήρα είναι κι αυτός ψηλά.
Με δεδομένο ότι πολλές φορές η επιλογή των θέσεων των ειδών υγιεινής γίνεται με κριτήριο τις σωματικές διαστάσεις του εκάστοτε υδραυλικού – εγκαταστάτη, πιθανολογώ ότι ο υδραυλικός του πορνείου είναι ψηλό παιδί.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Θησεύς όταν επέστρεψε από την Κρήτη όπου είχε σκοτώσει το Μινώταυρο, αποβιβάστηκε στην ακτή της Καλλιθέας, στις Τζιτζιφιές.
Για το λόγο αυτό, από τα παλιά τα χρόνια έως σήμερα, το έμβλημα του Δήμου Καλλιθέας κοσμείται με απεικόνιση του Θησέως.
Επίσης, για τον ίδιο λόγο, η κύρια οδός της Καλλιθέας που ξεκινά από την ακτή διασχίζει όλη την πόλη και καταλήγει στα βόρεια όρια της πόλης στο λόφο Σικελίας, για πολλά χρόνια λεγόταν «λεωφόρος Θησέως».
Μετά το όργιο μαλακίας του 1922, η Καλλιθέα πλημμύρισε από παράγκες αναξιοπαθούντων προσφύγων – μεταναστών και ελλείψει δικτύου αποχέτευσης, οι δρόμοι ξεβρωμούσαν από τα περιττώματά τους.
Τότε η Καλλιθέα αποκαλούνταν σαρκαστικά με το τοπωνύμιο «Σκατούπολη».

Ο Θησέας είναι μια μυθική προσωπικότητα γνωστή σε όλη την οικουμένη.
Η μυθολογία του διδάσκεται στα σχολεία πολλών χωρών.
Τα γεμάτα φαντασία κατορθώματά του εμπεριέχουν συμβολισμούς και διδάγματα.
Ο χαρακτήρας του είναι καλυμμένος με το μυθολογικό μανδύα άρα απαλλαγμένος από τα ταπεινά και ποταπά ανθρώπινα ελαττώματα.
Συνοπτικά, το όνομα «Θησέας» είναι ένα εύηχο όνομα, παγκόσμια γνωστό, που φέρνει στο νου σκέψεις και μνήμες απαλλαγμένες από ανθρώπινες ατέλειες.
Με δυο λόγια είναι ένα εξαιρετικό όνομα για τοπωνύμια, οδούς, καταστήματα, κ.ά.

Παρ’ όλα αυτά, στην περίοδο του μεσοπολέμου, τότε που η Καλλιθέα είχε γεμίσει παράγκες δυστυχισμένων και λεγόταν Σκατούπολη, οι εγκέφαλοι των κρατούντων απεφάσισαν να μετονομάσουν την οδό Θησέως σε «Λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου», προς τιμή κάποιου εγγενώς ατελούς Γραικύλου, φέροντος μύστακα, υπογένειο, ομματοϋάλια και ημίψηλο καπέλο, οποίος είχε δραστική συμμετοχή στο θάνατο και στην καταστροφή χιλιάδων αθώων ανθρώπων.
Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί κατεδάφισαν τα αρχαία μνημεία, έτσι και οι Γραικύλοι επίγονοί τους απαξίωσαν τον Θησέα για να δοξάσουν τον Μπενιζέλο.
Τον δε λόφο Σικελίας τον κατέσκαψαν για να φτιάξουν γήπεδο ποδοσφαίρου που το ονόμασαν «Ελπάσο».
Η Ελμπενιτζελου λοιπόν καταλήγει στο Ελπάσο.

Η ελβενιζελομανία επεκτάθηκε και στο κέντρο της Αθήνας, όταν η λέξη «Πανεπιστημίου» αντικαταστάθηκε από τη λέξη «Ελμπενιζέλος».
Η ελβενιζελο-υστερία συνεχίστηκε στη δεκαετία του 80, όταν ονομάσανε «Ελβενιζέλο» το σταθμό του τραίνου ΗΣΑΠ στα όρια Καλλιθέας – Ταύρου. Με την πρόοδο του χρόνου, ξεθύμανε η μανία και στο σταθμό επικράτησε η ονομασία «Ταύρος».

Αυτά τα τραγελαφικά λοιπόν κρύβονται κάτω από την πινακίδα «Θησέως 365», για να ξέρουν όσοι γαμούν στα άγια χώματα των Τζιτζιφιών.

Εισήλθα για μια ακόμη φορά στο 365, αντιπαρερχόμενος τις (βάσιμες) αιτιάσεις που εκφέρουν ορισμένοι λουδίτες για τις κάμερες με τις οποίες είναι εφοδιασμένο το πορνείο.

Στο δωμάτιο αναμονής και επιδείξεων, επεδείχθη η εκδιδόμενη Στεφανία.
Πρόκειται για προ-μεσήλικο θήλυ, σοβιετικής προέλευσης.
Εξαιρετικά ανεπτυγμένος λιπώδης ιστός, κοινώς χονδρή. Το βάρος της εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 100 χιλιοστόγραμμα.
Μαστοί king size.
Ενδεδυμένη με ολόσωμο φόρεμα, μέρος του οποίου αποτελούνταν από κορδόνια, ώστε να αποκαλύπτεται η πληθωρική σαρξ του θήλεος. Ενδυμασία κατάλληλη για πόρνες ή για χορεύτριες καλλιτεχνικού ξεγυμνώμαστος.
Φυσική ξανθιά, βοστρυχωτή, οφθαλμοί έντονου κυανού χρώματος.

Εισήλθα, με κυρίαρχη σκέψη ότι από καιρού εις καιρόν συνουσιάζομαι με ευτραφείς κυρίες, καθότι συνήθως είναι τρυφερές, και εκτός των άλλων προσφέρουν ζεστασιά το χειμώνα και σκιά το καλοκαίρι.

Επιδερμίδα και βλεννογόνοι καθαρά και άοσμα.

Μειδιούσε και έλεγε λογάκια.

Με πολλές υπέρβαρες κυρίες είναι δύσκολη έως αδύνατη η συνουσία σε στάση πρηνή (αποκαλούμενη και «στάση 24»), καθότι το μεγάλο μέγεθος των γλουτών δεν επιτρέπει την πλήρη διείσδυση πέους συνήθους μήκους.
Η Στεφανία έχει το προσόν όταν στήνεται στα τέσσερα, οι γλουτοί της παραμερίζουν προς τις πλευρές των γοφών, ώστε το πέος εισέρχεται σχεδόν όλο μέσα στον κόλπο.
Κλινοπάλεψα αρκετή ώρα σε αυτή τη στάση, αλλά διέκοψα λόγω του υπερβολικού θορύβου της κλίνης.

Προκειμένου να κρύβει το σκεμπέ της, συνουσιάζεται φορούσα κομμάτι υφάσματος στη περιοχή της μέσης (πιθανόν μικροσκοπική φούστα που τη μαζεύει).

Ευρισκόμενη σε στάση ύπτια, οι μαστοί της τρεμόπαιζαν από τις παλινδρομήσεις και γυάλιζαν από τη σίελο με την οποία τους είχα πασαλείψει προηγουμένως, λείχοντάς τους και θηλάζοντάς τους.

Η Στεφανία διαθέτει όμορφα χαρακτηριστικά σώματος και έντονα φυσικά χρώματα.
Σε περίπτωση που αποφασίσει να απαλλαγεί από τα μισά κιλά που κουβαλά, θα μεταμορφωθεί σε έκπαγλο καλλονή.

Το μέγα πρόβλημα που έχω με τα ξανθά θήλεα, είναι ότι φέρνουν στο νου μου θείες και ξαδέρφες μου, πράγμα που μου μειώνει τη λίμπιντο.
Αντίθετα, όταν είμαι απάνω σε κανα γυφταριό, η μαλαπέρδα μου γίνεται σαν του γαϊδάρου.
Ωστόσο, η δεκτικότητα και η συμμετοχή της Στεφανίας ήταν τέτοιες, που ο ερεθισμός μου και η ολοκλήρωση ήταν σε καλό επίπεδο.

Μετά την πράξη, κι ενώ ευρισκόμουν στη γωνία του κάλαθου των αχρήστων όπου απέρριπτα την κατακλυσμένη από υγρά περικαυλίδα, το θήλυ με προσέγγισε, με ασπάστηκε στα χείλη, με εναγκαλίστηκε και μου τρίφτηκε.
Πριν αποχωρήσει, με ρώτησε αν θέλω κάτι άλλο, να μου φέρει να πιώ νερό, να μου φέρει κι άλλα μωρομάντηλα, να μου φέρει σφραγισμένη πετσέτα για να ντουσαριστώ…
Θυμήθηκα ένα φίλο, που μου είχε διηγηθεί που σε ένα πορνείο στη Σαγκάη τα θήλεα έπλεναν τα πόδια των πελατών τους και μετά τους πεοθήλαζαν…

Ρεμούνδου 21 κάτω, νεαρότατη αλλοδαπή, πιθανόν κάτω των 20 ετών, αποκαλούμενη “Telia” και δηλούσα Τσέχα.
Ξανθομαλλούσα, πρασινομάτα (πιθανόν τεχνηέντως).
Βάδιζε ως ρομπότ επί τεραστίων κοθόρνων.
Αφαιρώντας τους προκειμένου να συνουσιασθεί, ήταν σαν να κατέβαινε πολλά σκαλιά.
Όταν της αφαίρεσα τον πλούσιο στηθόδεσμο, απεκαλύφθησαν αναιμικά μαστάρια
Ο πλούτος οφείλονταν στον ίδιο το στηθόδεσμο.
Εξαιρετικά ευγενής και τρυφερή στους τρόπους της, σαν την επιδερμίδα της.
Χάριζε εύκολα το χαμόγελό της, αποκαλύπτοντας υγιέστατη απαστράπτουσα οδοντοστοιχία.
Το νεαρό της ηλικίας της, η άγουρη οσμή της, η μεταξωτή σάρκα της, προκάλεσαν γοργή εκβολή των αρσενικών γενετικών υγρών σε συνουσιακή στάση «24».
Οι κινήσεις της αδέξιες και ελαφρά αγωνιώδεις, προδίδοντας τη μικρή της προϋπηρεσία.
Παρ’ όλα αυτά, ο κάλαθος αχρήστων ήταν υπερπλήρης χρησιμοποιημένων περικαυλίδων, ψωλοχυμάτων και άλλων απορριμμάτων.

Χθες περί την 22η ώρα, ήταν για μια ακόμη φορά σε εξέλιξη οι γελοιότητες του κρατικού μηχανισμού της Γραικυλίας: Δεκάδες Οίκοι Συνουσιών να είναι προσωρινά κλειστοί, λόγω επικείμενου ελέγχου από τις Δημόσιες Αρχές.
Το «σύρμα» κυκλοφορεί μεταξύ των προαγωγών – μαστροπών πριν καν εξέλθουν από τα γραφεία τους οι διώκτες προς αναζήτηση παρανομούντων πορνών και Οίκων.

Σε έναν από τους ελάχιστους λειτουργούντες Οίκους, στον Φ66, η ηλικιωμένη κυρία μας προϋπάντησε θερμά, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που φάνηκε ότι έχει με τον συνοδοιπόρο bakalhs.
Τον αποκαλούσε «ζουζούνι», τον θώπευε, τον επαινούσε, με έκδηλη χαρά.

Επεδείχθη η κοινόχρηστη νεαρά Ρουμάνα Λάουρα, 20ετής κατά δήλωση της γραίας βοηθού.

Ενώ ο bakalhs ανέμενε τη σειρά του στο δωμάτιο συνουσιών, στο ράδιο έπαιζε ο Σπύρος Ζαγοραίος το megahit των 70s «Αγωνίες».

Λόγω του κλεισίματος των άλλων Οίκων, στο μικρό χώρο αναμονής και επιδείξεων, συναθροίζονταν περίπου 20 κύριοι.

Επειδή η ώρα περνούσε και δεν έλεγε να ολοκληρώσει ο προηγούμενος του bakalhs ηλικιωμένος κύριος, ένας άλλος εν αναμονή κύριος άρχισε να απευθύνει στην ηλικιωμένη κυρία φιλοφρονήσεις, πειράγματα και θωπείες. Αργότερα, πιθανολογήσαμε ότι ήταν ο TAKMAN.

Όταν εκκενώθηκε το τρίτο δωμάτιο συνουσιών εισήλθα σε αυτό, αναμένοντας την περάτωση του bakalhs και την έλευση του δημόσιας χρήσης θήλεος.

Η Λάουρα δεν διαθέτει κάτι ιδιαίτερο, πέρα από το σφρίγος της νιότης και το αφελές και γλυκό χαμόγελό της.

Μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής κλινοπάλης με τη Λάουρα, κι ενώ αυτή επιδεικνύονταν στον έξω χώρο, ο bakalhs εκτελούσε χρέη βοηθού μαστροπού:
Ηλικιωμένη κυρία: «Ορίστε η κούκλα μας, μουνάκι, τσιμπουκάκι, από πάνω, από κάτω…»
Bakalhs: «…και κορμί λαμπάδα…»
Ηλικιωμένη κυρία: «…δεν βιάζεται, δίνει φιλιά, ελεύθερα πιασίματα…»
Bakalhs: «…είναι και καλό παιδί…»

Κατά την αποχώρησή μας, η γραία βοηθός άρχισε να εναγκαλίζεται και να ασπάζεται τον bakalhs τόσο έντονα, ώστε του ρύπανε τα ομματοϋάλια με τους σιέλους της και ο bakalhs αναγκάστηκε να τα αφαιρέσει και να εξέλθει του Οίκου χωρίς να τα φορά.

Μεσημέρι, στον επί της οδού Αλκιβιάδου αρ. 16Α Οίκο, η εταιριζομένη αλλοδαπή Ντιάνα με τους ευμεγέθεις μαστούς, έσπευδε ασθμαίνουσα από το ένα δωμάτιο συνουσιών στο άλλο για να εξυπηρετήσει τις διαδοχικές εκσπερματίσεις των περαστικών.

Στον επί της οδού Ελευσινίων αρ. 22 Οίκο, αποπειράθηκα συνουσία μετά της αλλοδαπής μεσήλικης Μαρίνας.
Η κατάληξη ήταν ατυχής, λόγω του ότι τα γεννητικά της όργανα ήταν δύσοσμα, κάκοσμα, έζεχναν, βρομοκοπούσαν ως φρεάτιο λυμάτων, ως υπόνομος, ως σιφόνι αποχέτευσης.
Η συνολική οσμή ήταν εμπλουτισμένη με οσμές απορρυπαντικού, καμένου πλαστικού, γράσου και άλλων παρεμφερών χημικών ουσιών.
Με ύφος περισπούδαστο έδωσε μια μικρή διάλεξη για την υπερπλασία του προστάτη, λέγοντας αβυσσαλέες μαλακίες, τη μία μετά την άλλη.
Την απέβαλα ευγενικά εκ του δωματίου συνουσιών, χωρίς να της αποκαλύψω τους ούτως ή άλλως δυσπερίγραπτους λόγους για τους οποίους πήρα την απόφαση αυτή.

Στον επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως αρ. 166 υπόγειο Οίκο, αποπειράθηκα άλλη συνουσία, μετά της νεαράς αλλοδαπής Σαμπρίνας.
Καλλίπυγος, ευειδής, με Ασιατικά χαρακτηριστικά.
Κορμός και άκρα λεπτά και μακρά.
Μικροί μαστοί με πεταχτές θηλές.
Ζαρτιέρες.
Μελάγχρους μακρά κόμη.
Δήλωσε Ουκρανή, παρά τα έντονα Ασιατικά της χαρακτηριστικά.

Μου συμπεριφερόταν ευγενικά μεν, με αρκετή δόση απέχθειας δε.
Το ύφος της ήταν σα να αντίκριζε ένα γλοιώδες γιγαντιαίο καλαμάρι με το οποίο έπρεπε να συνουσιασθεί υποχρεωτικώς.
Πριν παρέλθουν τα πρώτα τρία δευτερόλεπτα, εφάρμοσε περικαυλίδα στο αδιέγερτο μόριο.
Εκτιμώ ότι εάν της παρείχετο η δυνατότητα, θα εφάρμοζε περικαυλίδες σε κάθε μέλος του σώματός μου … στα δάχτυλά μου, στα πόδια μου, στη μύτη μου, στα φρύδια μου, … παντού!

Στη διάρκεια της πράξης και προκειμένου να διακωμωδήσω την κατάσταση, άρχισα να μουγκρίζω σα ζώο, προσποιούμενος οργασμικό παροξυσμό.
Τελικά άρχισα να γελάω, εκείνη με κοίταξε με απορία και τότε διοχέτευσα τα σπερματικά υγρά στην περικαυλίδα…

Μετά από αυτά, κι ενώ προσπαθούσα να πλυθώ στο νιπτήρα, η νεαρά έκανε χρήση εμποτισμένων μαντηλιών καθαρίζοντας επιμελώς κάθε σημείο του σώματός της με το οποίο είχα έρθει σε επαφή.
Πιθανολογώ ότι αυτός ο ζήλος καθαριότητας οφείλεται είτε στο ότι υποφέρει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, είτε στο ότι με σιχάθηκε από τα βάθη της ψυχής της…

Ο νιπτήρας του δωματίου συνουσιών απέχει από το πάτωμα περί το 1,1m, ώστε είναι κατάλληλος για πλύσεις γεννητικών οργάνων αρρένων με μακρούς πόδες, π.χ. καλαθοσφαιριστών.
Τυχόν βραχύσωμοι αντισυνουσιαζόμενοι αποχωρούν άπλυτοι.
Σε ορισμένους Οίκους έχουν προβλέψει την εν λόγω δυσλειτουργία, τοποθετώντας ένα μικρό ξύλινο υπόβαθρο εμπρός του νιπτήρα, ώστε να είναι εφικτές οι πλύσεις των πεών και των οσχέων.

Από την συγκυριακή αλλά παρατεταμένη αγαμία, η επιθυμία για ηδονική μουνοθεραπεία είχε εξελιχθεί σε πιεστική ανάγκη, βεβαίως πάντοτε εντός των ηθικών πλαισίων της Λαγνείας και της Ασωτίας.

Στο ράδιο του αυτοκινήτου ακούγονταν μια ακόμη τέλεια στημένη διαφήμιση ηλεκτρονικού τζόγου, μια ακόμη Μεγάλη Εισβολή…
Πρέζα καινοφανής και νόμιμη, που καλπάζοντας διαλύει ανθρώπους και σπίτια…

Ο νους απομακρύνθηκε από τη μιαρή διαφήμιση και πήγε στην Καινή Διαθήκη…
…μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει ἑαυτῆς• ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς…
(σε παράφραση, «δεν πάει να γαμηθεί το αύριο, ας δούμε τι θα κάνουμε σήμερα»)

Επιθυμούσα συνουσία “trash”…

Νύχτα στην οδό Περγάμου, κανείς Οίκος δεν λειτουργούσε εκτός από τον επί της οδού Αλκαμένους αρ. 117.
Εισήλθα αποφασισμένος να συνουσιασθώ με οποιοδήποτε δίποδο θα ήταν διαθέσιμο.
Με προϋπάντησε προαγωγός – μαστροπός κατά πάσα πιθανότητα τράβελος. Αναφέρω «κατά πάσα πιθανότητα», καθότι παρά το ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του μου κίνησαν υποψίες για το φύλο του (φωνή, όψη), εντούτοις ήταν τόσο έντονος ο οίστρος μου για σαρκική επαφή, ώστε έπιασα τον εαυτό μου με ψήγματα θετικής προδιάθεσης στο ενδεχόμενο συνουσίας με άρρεν προσποιούμενο το θήλυ.

Επιδείχθηκε εκδιδόμενη, την οποία αποδέχτηκα πανηγυρικά, χωρίς καλά – καλά να τη δω.

Το δωμάτιο συνουσιών είχε φωτισμό ελάχιστο, κατάλληλο για επεξεργασία φιλμ, ή για συνουσίες τυφλών.
Προσήλθε η ολίγον ευτραφής Πολωνή Μαρία.
Εκείνη τη νύχτα η Μαρία καρπώνονταν τα αποφάγια της σοβιετικής υπερπόρνης Τζούλιας, η οποία τις πρωινές και απογευματινές ώρες με το στόμα της να χάσκει ως χωνευτήρι, ως ρουφήχτρα, ως καταβόθρα, απορροφά τα ψωλοχύματα των περαστικών.

Παρά το ότι έχει ρουφήξει τις ψωλές όλου του κόσμου, η Τζούλια είναι υγιής (ή τουλάχιστον έτσι δείχνει).
Εκτιμώ ότι ορισμένα θήλεα όπως η Τζούλια, η Νανά, η Όλγα, κι άλλες πολλές, διαθέτουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και αίμα με ισχυρά αντισώματα.
Αφήνω λοιπόν ανοιχτή παρακαταθήκη, αν ποτέ χρειαστώ μετάγγιση αίματος, να μου διοχετεύσουν αίμα εκδιδόμενων θηλέων από την υπο-Αχάρνεια περιοχή των Αθηνών.

Τη Μαρία σχεδόν δεν την άγγιξα καθόλου, εκτός από τα μαστάρια της τα οποία μάλαξα ελαφρά για να διαπιστώσω ότι είχαν την ίδια πυκνότητα και υφή με το υπόλοιπο σώμα της. Ομοίαζαν με μαστάρια γουρουνίτσας.
Με υποτυπώδη προδιέγερση μερικών δευτερολέπτων επήλθε χαλύβδινη στύση και διείσδυση χωρίς χρονοτριβή.
Καθώς παλινδρομούσα εντός της σπερματοδέκτριας, παρατηρούσα το ροδαλό της δέρμα και τα κεντροευρωπαϊκά χαρακτηριστικά της κεφαλής της, συλλογιζόμενος ότι μάλλον αυτά παρατηρεί ο κάθε παρίας, εξώλης και προώλης Ασιάτης ή Αφρικανός που ασελγεί επάνω της, έχοντας πληρώσει πριν το αντίτιμο σε κέρματα που μάζεψε επαιτώντας.
Με αυτές τις άκοσμες και βδελυρές σκέψεις, πολύ σύντομα επήλθε χειμαρρώδες χύσιμο, επιπέδου ανακουφιστικής αφόδευσης.

Ήταν μια ακόμη ικανοποίηση του ενστίκτου για τη διαιώνιση του είδους, ικανοποίηση της ορμέμφυτης βιολογικής ανάγκης.
Η εν λόγω ανάγκη ενίοτε μεταμφιέζεται, περιβαλλόμενη από μανδύες, όπως π.χ. ο μανδύας που λέγεται Έρως, ή μετασχηματίζεται σε Ποίηση, ή σε Δημιουργία, ή σε Έγκλημα, κ.ο.κ…

Παρά την αποστράγγιση της σπερματοδόχου κύστεως, η επόμενη ημέρα ξημέρωσε με άσβεστη την επιθυμία για ετέρα συνουσία "trash”.

Στο ράδιο του αυτοκινήτου τέλειωσε το Sidekick – Deep Fear (Phobia), άλλαξα σταθμό και έπεσα στον Μίκη Θεοδωράκη σε ηχογραφημένη προ εικοσαετίας συνέντευξή του.
Εντυπωσιακός, πληθωρικός, περιέγραφε το παρελθόν του με λόγια ηρωικά, πατριωτικά, επαναστατικά, φιλοσοφημένα.
Κάποια στιγμή άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Στάλιν, λέγοντας ότι «…άδικα του προσάπτουν ότι δολοφόνησε αθώο σοβιετικό λαό, γιατί αυτός ο σπουδαίος ηγέτης απλά πολέμησε τους εσωτερικούς αντιπάλους του...»
Αναλογίστηκα ότι αυτός ο παγκόσμια διάσημος Γραικύλος είναι ένας ακόμη εγγενώς ατελής άνθρωπος και άλλαξα με αποστροφή σταθμό.

Στον επί της οδού Ιουλιανού 71 υπόγειο Οίκο, συνήθως εκδίδονται Μαστόδοντες (πρόγονοι των ελεφάντων που έζησαν 2,5 - 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν στην περίοδο του Πλειόκαινου και εξαφανίστηκαν όταν ξεκίνησε η περίοδος του Πλειστόκαινου με τους παγετώνες), ωστόσο ήμουν αποφασισμένος να συνουσιασθώ με οποιοδήποτε Μαστόδοντο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Επιδείχθηκε η περίπου 60 ετών ημεδαπή Λίζα, μειδιούσα και γυμνόστηθη. Τεράστιοι μαστοί.
Πρόκειται για εταιριζόμενη το όνομα της οποίας πρέπει να γραφτεί στις χρυσές δέλτους της ιστορίας.
Στις δεκαετίες 80s – 90s εκδίδονταν στον επί της οδού Σολωμού 32 ισόγειο Οίκο.
Τον καιρό εκείνο, δεν είχαν καταρρεύσει ακόμη τα κομμουνιστικά καθεστώτα και δεν είχε ενσκήψει το κύμα των εκπορνευμένων θηλέων από τις χώρες της ανατολικής Εσπερίας.
Έτσι λοιπόν, τη νεαρή και ευειδή Λίζα στα Εξάρχεια τη γαμούσε κόσμος πολύς, ανάμεσά τους κι εγώ.

Στο δωμάτιο συνουσιών, εκτός από την tv, υπήρχε και μεγάφωνο συνδεδεμένο με ράδιο, που ο συντονισμός του παράπαιε μεταξύ ενός σταθμού με βαριά λαϊκά και του Τρίτου προγράμματος της ΕΡΑ, που μετέδιδε όπερα. Ο Βασίλης Καρράς εναλλάσσονταν με άριες και κρεσέντο.

Αναμένοντας τη Λίζα και όντας σε κατάσταση ημι-στύσης, εστίασα την ακοή μου στη συνομιλία που ακουγόταν στο βάθος πίσω από την πόρτα, μεταξύ της ψυχαναγκαστικής θεόρατης βοηθού και της Λίζας.
Η μια από τις δυο φωνές έμοιαζε με τη φωνή του Γιώργου Τράγκα.
Αναρωτήθηκα ποια από τις δυο μίλαγε όπως ο Τράγκας, και δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν η Λίζα!

Μετά, στο δωμάτιο είχαμε αποκαλύψεις…
Με θυμήθηκε, δήλωσε συγκινημένη, μου έπλεξε το εγκώμιο και με πεοθήλασε.
Στη διάρκεια των εναγκαλισμών, έβγαλε βαθύ αναστεναγμό, και ο ήχος του λαρυγγισμού της θύμιζε τον Θεόδωρο Πάγκαλο.

Μετά από σύντομη κλινοπάλη, έχυσα όπως χύνεται ο Κηφισός στο Φάληρο όταν βρέχει…

Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στη Μεγάλη Βδομάδα…

Από την συγκυριακή αλλά παρατεταμένη αγαμία, η επιθυμία για ηδονική μουνοθεραπεία είχε εξελιχθεί σε πιεστική ανάγκη, βεβαίως πάντοτε εντός των ηθικών πλαισίων της Λαγνείας και της Ασωτίας.

Στο ράδιο του αυτοκινήτου ακούγονταν μια ακόμη τέλεια στημένη διαφήμιση ηλεκτρονικού τζόγου, μια ακόμη Μεγάλη Εισβολή…
Πρέζα καινοφανής και νόμιμη, που καλπάζοντας διαλύει ανθρώπους και σπίτια…

Ο νους απομακρύνθηκε από τη μιαρή διαφήμιση και πήγε στην Καινή Διαθήκη…
…μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει ἑαυτῆς• ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς…
(σε παράφραση, «δεν πάει να γαμηθεί το αύριο, ας δούμε τι θα κάνουμε σήμερα»)

Επιθυμούσα συνουσία “trash”…

Νύχτα στην οδό Περγάμου, κανείς Οίκος δεν λειτουργούσε εκτός από τον επί της οδού Αλκαμένους αρ. 117.
Εισήλθα αποφασισμένος να συνουσιασθώ με οποιοδήποτε δίποδο θα ήταν διαθέσιμο.
Με προϋπάντησε προαγωγός – μαστροπός κατά πάσα πιθανότητα τράβελος. Αναφέρω «κατά πάσα πιθανότητα», καθότι παρά το ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του μου κίνησαν υποψίες για το φύλο του (φωνή, όψη), εντούτοις ήταν τόσο έντονος ο οίστρος μου για σαρκική επαφή, ώστε έπιασα τον εαυτό μου με ψήγματα θετικής προδιάθεσης στο ενδεχόμενο συνουσίας με άρρεν προσποιούμενο το θήλυ.

Επιδείχθηκε εκδιδόμενη, την οποία αποδέχτηκα πανηγυρικά, χωρίς καλά – καλά να τη δω.

Το δωμάτιο συνουσιών είχε φωτισμό ελάχιστο, κατάλληλο για επεξεργασία φιλμ, ή για συνουσίες τυφλών.
Προσήλθε η ολίγον ευτραφής Πολωνή Μαρία.
Εκείνη τη νύχτα η Μαρία καρπώνονταν τα αποφάγια της σοβιετικής υπερπόρνης Τζούλιας, η οποία τις πρωινές και απογευματινές ώρες με το στόμα της να χάσκει ως χωνευτήρι, ως ρουφήχτρα, ως καταβόθρα, απορροφά τα ψωλοχύματα των περαστικών.

Παρά το ότι έχει ρουφήξει τις ψωλές όλου του κόσμου, η Τζούλια είναι υγιής (ή τουλάχιστον έτσι δείχνει).
Εκτιμώ ότι ορισμένα θήλεα όπως η Τζούλια, η Νανά, η Όλγα, κι άλλες πολλές, διαθέτουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και αίμα με ισχυρά αντισώματα.
Αφήνω λοιπόν ανοιχτή παρακαταθήκη, αν ποτέ χρειαστώ μετάγγιση αίματος, να μου διοχετεύσουν αίμα εκδιδόμενων θηλέων από την υπο-Αχάρνεια περιοχή των Αθηνών.

Τη Μαρία σχεδόν δεν την άγγιξα καθόλου, εκτός από τα μαστάρια της τα οποία μάλαξα ελαφρά για να διαπιστώσω ότι είχαν την ίδια πυκνότητα και υφή με το υπόλοιπο σώμα της. Ομοίαζαν με μαστάρια γουρουνίτσας.
Με υποτυπώδη προδιέγερση μερικών δευτερολέπτων επήλθε χαλύβδινη στύση και διείσδυση χωρίς χρονοτριβή.
Καθώς παλινδρομούσα εντός της σπερματοδέκτριας, παρατηρούσα το ροδαλό της δέρμα και τα κεντροευρωπαϊκά χαρακτηριστικά της κεφαλής της, συλλογιζόμενος ότι μάλλον αυτά παρατηρεί ο κάθε παρίας, εξώλης και προώλης Ασιάτης ή Αφρικανός που ασελγεί επάνω της, έχοντας πληρώσει πριν το αντίτιμο σε κέρματα που μάζεψε επαιτώντας.
Με αυτές τις άκοσμες και βδελυρές σκέψεις, πολύ σύντομα επήλθε χειμαρρώδες χύσιμο, επιπέδου ανακουφιστικής αφόδευσης.

Ήταν μια ακόμη ικανοποίηση του ενστίκτου για τη διαιώνιση του είδους, ικανοποίηση της ορμέμφυτης βιολογικής ανάγκης.
Η εν λόγω ανάγκη ενίοτε μεταμφιέζεται, περιβαλλόμενη από μανδύες, όπως π.χ. ο μανδύας που λέγεται Έρως, ή μετασχηματίζεται σε Ποίηση, ή σε Δημιουργία, ή σε Έγκλημα, κ.ο.κ…

Παρά την αποστράγγιση της σπερματοδόχου κύστεως, η επόμενη ημέρα ξημέρωσε με άσβεστη την επιθυμία για ετέρα συνουσία "trash”.

Στο ράδιο του αυτοκινήτου τέλειωσε το Sidekick – Deep Fear (Phobia), άλλαξα σταθμό και έπεσα στον Μίκη Θεοδωράκη σε ηχογραφημένη προ εικοσαετίας συνέντευξή του.
Εντυπωσιακός, πληθωρικός, περιέγραφε το παρελθόν του με λόγια ηρωικά, πατριωτικά, επαναστατικά, φιλοσοφημένα.
Κάποια στιγμή άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Στάλιν, λέγοντας ότι «…άδικα του προσάπτουν ότι δολοφόνησε αθώο σοβιετικό λαό, γιατί αυτός ο σπουδαίος ηγέτης απλά πολέμησε τους εσωτερικούς αντιπάλους του...»
Αναλογίστηκα ότι αυτός ο παγκόσμια διάσημος Γραικύλος είναι ένας ακόμη εγγενώς ατελής άνθρωπος και άλλαξα με αποστροφή σταθμό.

Στον επί της οδού Ιουλιανού 71 υπόγειο Οίκο, συνήθως εκδίδονται Μαστόδοντες (πρόγονοι των ελεφάντων που έζησαν 2,5 - 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν στην περίοδο του Πλειόκαινου και εξαφανίστηκαν όταν ξεκίνησε η περίοδος του Πλειστόκαινου με τους παγετώνες), ωστόσο ήμουν αποφασισμένος να συνουσιασθώ με οποιοδήποτε Μαστόδοντο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Επιδείχθηκε η περίπου 60 ετών ημεδαπή Λίζα, μειδιούσα και γυμνόστηθη. Τεράστιοι μαστοί.
Πρόκειται για εταιριζόμενη το όνομα της οποίας πρέπει να γραφτεί στις χρυσές δέλτους της ιστορίας.
Στις δεκαετίες 80s – 90s εκδίδονταν στον επί της οδού Σολωμού 32 ισόγειο Οίκο.
Τον καιρό εκείνο, δεν είχαν καταρρεύσει ακόμη τα κομμουνιστικά καθεστώτα και δεν είχε ενσκήψει το κύμα των εκπορνευμένων θηλέων από τις χώρες της ανατολικής Εσπερίας.
Έτσι λοιπόν, τη νεαρή και ευειδή Λίζα στα Εξάρχεια τη γαμούσε κόσμος πολύς, ανάμεσά τους κι εγώ.

Στο δωμάτιο συνουσιών, εκτός από την tv, υπήρχε και μεγάφωνο συνδεδεμένο με ράδιο, που ο συντονισμός του παράπαιε μεταξύ ενός σταθμού με βαριά λαϊκά και του Τρίτου προγράμματος της ΕΡΑ, που μετέδιδε όπερα. Ο Βασίλης Καρράς εναλλάσσονταν με άριες και κρεσέντο.

Αναμένοντας τη Λίζα και όντας σε κατάσταση ημι-στύσης, εστίασα την ακοή μου στη συνομιλία που ακουγόταν στο βάθος πίσω από την πόρτα, μεταξύ της ψυχαναγκαστικής θεόρατης βοηθού και της Λίζας.
Η μια από τις δυο φωνές έμοιαζε με τη φωνή του Γιώργου Τράγκα.
Αναρωτήθηκα ποια από τις δυο μίλαγε όπως ο Τράγκας, και δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν η Λίζα!

Μετά, στο δωμάτιο είχαμε αποκαλύψεις…
Με θυμήθηκε, δήλωσε συγκινημένη, μου έπλεξε το εγκώμιο και με πεοθήλασε.
Στη διάρκεια των εναγκαλισμών, έβγαλε βαθύ αναστεναγμό, και ο ήχος του λαρυγγισμού της θύμιζε τον Θεόδωρο Πάγκαλο.

Μετά από σύντομη κλινοπάλη, έχυσα όπως χύνεται ο Κηφισός στο Φάληρο όταν βρέχει…

Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στη Μεγάλη Βδομάδα…

Κλαούντια, μέρος Β΄ (can't get enough)

Η δροσερή νύχτα μύριζε Άνοιξη.

Ξεγυμνώνοντας τη νεαρά κάτω απ’ το μελιχρό φως, η αύρα της, οι κινήσεις της, το σμιλεμένο σώμα της, έφερε στο νου την αχλή των παιδικών παραμυθιών, όπου ο ήρωας κατακτά έναν–έναν και σιγά-σιγά τους στόχους του.

Ξεχασμένες μνήμες προεφηβικών χρόνων, άγουρα ερωτικά σκιρτήματα…

Η Κλαούντια έρχεται από αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο του ονείρου, της φαντασίας…

Ξανθοτάτη, βγαλμένη από τα View Masters, από τον Ντίκενς, από το κορίτσι με τα σπίρτα, από τη Λάση, από τον Τομ Σώγερ…

Κείτονταν εντελώς γυμνή, είχε στο λαιμό μια-δυο χρυσές αλυσιδίτσες κι ένα μικρό σταυρό, μπλεγμένα στους ξανθούς βοστρύχους της.

Σαρκίο άρρενος καταβολικό, με παρελθόν 6.000 και πλέον οργασμών, έτοιμο για κλινοπάλη με σώμα θήλεος άκρως αναβολικό, θελκτικό, πάλλευκο, δροσερό, άοσμο εντελώς.

Επί χρήμασι…

Εν πάσει περιπτώσει, η συνισταμένη όλων αυτών ήταν μια κτηνώδης υπερστύση.
Τη στρώσαμε χάμω στη σινδόνα και την καταγαμήσαμε…

Αυτή τη φορά, μετά το πέρας της πράξης, έγειρε το σώμα της αριστερά.

«Ο έρωτας δεν συμβαίνει προκειμένου να καταλήξει σε σεξ, ωστόσο ο έρωτας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σεξ».
«Ναι, αλλά εντώ έχουμε πολύ σεξ και κατόλου έρωτα…»
«Αμήν».-

Το μεσημέρι, στη διασταύρωση Καποδιστρίου & Γάμα Σεπτεμβρίου, νεαρές Ανατολικοευρωπαίες έκλειναν το μάτι σε περαστικούς.
Τη νύχτα, στην ίδια γωνία, το μάτι το κλείνουν Αφρικανές.
Τη μέρα οι λευκές, τη νύχτα οι μαύρες.

Στην πλατεία Ανεξαρτησίας, ή αλλιώς Βάθης, ή αλλιώς Βάθη, ή αλλιώς Βάθους, στο Amnezia, ο έγχρωμος βεληγκέκας έκανε ηλιοθεραπεία στην είσοδο.
Στα ενδότερα, γνωστά πρόσωπα, εκδιδόμενα και μη.
Το σκηνικό των 73 ευρώ.

Στο χώρο αναμονής και επιδείξεων του υπόγειου Οίκου Καλύμνου 36, εμφανίστηκε γυμνόστηθη η ημεδαπή μεσήλιξ Βίκυ.
Παρείχε πεοθηλασμό άνευ περικαυλίδος, έναντι 20 ευρώ.
Πα μαλ.

Παραπέρα, Καλύμνου 48 άνω, ο κίναιδος υπηρέτης Άρης και η σχεδόν υπερήλιξ και υπέρβαρη σοβιετική Όλγα, έναντι 20 ευρώ.
Εκτιμούμε ότι το βάρος των μαστών Όλγας υπερβαίνει τα 9 κιλά…
Παρατηρούμε ότι το μόνο πρόσωπο με το οποίο συζητούμε πλέον εις την Γαλλικήν, είναι ο εν λόγω ισχνός, γέρων, παθητικός ομοφυλόφιλος.
Επίσης, παρατηρούμε ότι ακόμη και με αυτόν τον τρόπο, τα Γαλλικά μας βελτιώνονται.

Στο ίδιο κτίριο, στον ισόγειο Οίκο, εμφανίστηκε η Μαργαρίτα, επίσης σοβιετική, επίσης με υπερμαστούς, έναντι 20 ευρώ.
Ο στηθόδεσμος της Μαργαρίτας θυμίζει καπάκια κινητήρων βομβαρδιστικού «ιπτάμενο φρούριο» Β-52.
Ο αυχένας της Μαργαρίτας έχει μια ελαφρά κύρτωση, λόγω των ροπών που αναπτύσσουν αυτοί οι υπερμεγέθεις μαστοί.
Στο δωμάτιο συνουσιών, μας υπέδειξε να κατακλίσουμε, ώστε αυτή να ενεργήσει σεξουαλικά.
Όταν αφαίρεσε το σουτιέν, γέμισε ο τόπος βυζιά.
Επιδόθηκε σε λειχεία του οσχέου καθώς και σε πεοθηλασμό μετά περικαυλίδος, στη διάρκεια του οποίου ασκούσε με τα δάκτυλά της ελαφρά πίεση επί των όρχεων.
Η οροφή έχει χρώμα τουρκουάζ, που σε συνδυασμό με το χαμηλό φωτισμό έδινε οπτικό αποτέλεσμα εξαιρετικό, ευχάριστο, ονειρικό.
Όλα φαίνονταν τουρκουάζ.
Ταξιδεύαμε μέσα στα τουρκουάζ υπερβυζιά, διεισδύοντας στον κόλπο του ευτραφούς θήλεος.
Ευχάριστη μεσημβρινή σπερματέγχυση.

Οι συνουσίες με ευτραφείς κυρίες είναι ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες.

Υπηρέτρια γραία, καχύποπτη, υπερόπτης, καπνίστρια, προκλητική και αναιδής, εν γένει σκληρή και βαριά, συνολικά αντιπαθής.

Σπερματοδέκτης Κλαούντια, νεαρότατη αλλοδαπή, αυτοπροσδιορισθείσα ως Ιταλίς.
Ενδυμασία χορεύτριας καλλιτεχνικού ξεγυμνώματος, σε απόχρωση φούξια.
Θήλυ καλλίπυγο, εν γένει ευσταλές.
Κόμη ξανθοτάτη, βοστρυχωτή, ελαφρά τεχνητά κεχρωσμένη, σχεδόν φυσική.
Όψη μειδιούσα, ολίγον ρυγχοειδής, απολήγουσα σε ρίνα οξεία.
Βλέμμα ολίγον πονηρόν, ολίγον αφελές.
Σάρξ πάλλευκη, καθαρή.
Κορμός κανονικού μήκους, λεπτός, αθλητικός.
Μαστοί μικροί, μάλλον αδιάφοροι.
Γλουτοί εξαιρετικής γράμμωσης και καμπυλότητας, άριστα εναρμονισμένοι με τους μηρούς και τον κορμό.
Ομφαλός διαπερασμένος με απαστράπτον μικρό κόσμημα υαλώδους δομής.
Αυχένας διακοσμημένος με κομψή μονόχρωμη δερματοστιξία.

Υπάκουη, πρόσχαρη, ελευθεριάζουσα, θωπεύουσα, ασπάζουσα, λείχουσα, θηλάζουσα, ψαύουσα.
Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το όσχεο, το οποίο περιέκλεισε στις παλάμες της, σαν να υπολόγιζε το βάρος των περιεχομένων σε αυτό όρχεων.

Ταυτόχρονα, την ξεγυμνώναμε αργά και σταθερά.
Αρχικά απεκαλύφθησαν οι εφηβικών διαστάσεων και σφρίγους μαστοί.
Μετά, όταν επικεντρωθήκαμε στο εσώρουχο την γεννητικών οργάνων της, κοντοστάθηκε ρωτώντας άδολα αν ήταν σωστό να αφαιρέσουμε και αυτό τόσο νωρίς.
Αντιπαρήλθαμε της διστακτικότητας του θήλεος αφαιρώντας και το μικροσκοπικό περιγεννητικό ρούχο, μουρμουρίζοντας «Άμα δε το χιτώνι εκδυομένω, εκδύεται και την αιδώ γυνή…».
Αιδοίο αποτριχωμένο, χαριτωμένο, τρυφερό.
Από το σύνολο της ενδυμασίας της, τελευταίους αφαιρέσαμε τους 12ποντους κοθόρνους.
Το θήλυ κείτονταν σε κατάκλιση, εντελώς γυμνό, με τα σκέλη περιπλεγμένα στα ατάκτως ερριμμένα καλλιτεχνικά ενδύματα.
Ανέπνεε, παρατηρώντας το ομοιάζον με φρυκτωρία υπερδιεγερμένο και υπερδιογκωμένο ερυθριούν πέος.
Μετά, με λάγνες και ηδυπαθείς κινήσεις, εφάρμοσε την περικαυλίδα.
Απομακρύναμε τον καλλιτεχνικό ρουχισμό εναποθέτοντάς τον σε παρακείμενο τραπεζίδιο.

Αβρή ερωτική κλινοπάλη.
Το σώμα της σε θέση πρηνή, χόρδιζε τον αέρα.
Το πέος εισέρχονταν στον κόλπο, διέστελλε τα χείλη του αιδοίου, ο πρωκτός της μας χαιρετούσε διαστελλοσυστελλόμενος.
Ηδονή εκ βαθέων αναβαίνουσα, ανερχομένη, ως μύρο, ως μελωδία, ως καλοκαιρινή νυκτερινή αύρα.

Κορύφωση ως ευρισκόμενος σε βατήρα κορυφής νεροτσουλήθρας.
Άφεση στη γλίστρα.
Αναπόφευκτη κατάληξη.
Ακατάσχετη ολίσθηση.
Γλυκιά προσμονή σαν μέλι.
Τέλος.
Υγρά πολλά.

Όταν ολοκληρώνεται η γενετήσια πράξη σε θέση πρηνή και αφαιρούμε το σύμπλεγμα περικαυλίδας και πέους από τον κόλπο, προβλέπουμε προς ποια κατεύθυνση το θήλυ θα γείρει το σώμα του (δεξιά ή αριστερά).
Ως οι αθλήτριες άλματος εις μήκος, όταν προσγειώνονται στο σκάμμα.
Εν προκειμένω, αναμέναμε κίνηση προς τα αριστερά, καθότι οι κόθορνοι ήταν στην αριστερή πλευρά της κλίνης.
Η πρόβλεψη ήταν λανθασμένη, το θήλυ τραβήχτηκε προς τη δεξιά πλευρά της κλίνης.
Μετά, διέσχισε γονυπετής και χαριτωμένα το στρώμα, από την δεξιά στην αριστερή πλευρά της κλίνης.

Αφού συγχαρήκαμε ο ένας τον άλλο, συνέβη μικρή συνομιλία:
Εκείνη: «Νομίζω ότι σε ξέρω… από το Κασσάνδρας;»
Εμείς: «Πιθανόν, αν και δεν έχω καταχωρημένη τέτοια πληροφορία στη μνήμη.»
Εκείνη: «Ξεχνάς εύκολα τις ερωμένες σου;»
Εμείς: «Λυχνίας σβεσθείσης, πάσα γυνή ομοία.»
Εκείνη: «Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα, δε μιλάω καλά Ελληνικά».
Εμείς: «Δεν είναι ακριβώς Ελληνικά, είναι Αρχαία Ελληνικά».
Εκείνη: «Τι θα πει Αρχαία;»