Κριτικές από Φανούρης Τζούρας

Απ' το κοντινό καφενεδάκι˙ ο xilnik, ο ZeroTolerance κι εγώ, διαχίσαμε εγκάρσια τη Λιοσίων και περπατώντας κατά μήκος την Τροφωνίου προσεγγίσαμε το νούμερο 13 της οδού.
Πρώτα επισκεφτήκαμε το ισόγειο αυτού, ενώ στη συνέχεια τον όροφο.
Τρία ζευγάρια πέλματα ανέβαιναν την παλιά ξύλινη σκάλα, στην κορυφή της οποίας στεγαζόταν τ' ομώνυμο μπουρδέλο. Πρώτος ο xilnik, δεύτερος ο Zero και τελευταίος εγώ.
Στο κεφαλόσκαλο άκουσα τον xilnik να χαιρετάει και την ηλικιωμένη τσατσά να λέει: – Καλώς τους!
– Χαίρετε˙ είπα και του λόγου μου περνώντας μπροστά απ' την υπηρεσία, η οποία αντιχαιρέτησε προσθέτοντας ένα: – Καθίστε! προς όλους μας.
–Πώς πάει; ρώτησε μόλις είδε ότι είχαμε πάρει θέσεις γύρω της.
– Καλά, εσείς; έκανε ο xilnik.
– Ας τα λέμε...απάντησε για να συνεχίσει με δυνατή φωνή: – Το κορίτσι μου είναι πάρα πολύ καλό! Περιποίηση, πισωκολλητό και ισπανικό. Ελα μωρό μου!
– Πώς τη λένε την κοπέλα; πρόλαβε να ρωτήσει ο xilnik, ακριβώς πριν ανοίξω το στόμα μου για να κάνω την ίδια ερώτηση.
– Ορίστε;
Ο συναγωνιστής επανέλαβε την απορία του.
–Πώς τη λένε;...τον κοίταξε κάπως περίεργα η τσατσά.
– Ναι!
– Α, δεν ξέρω! Τώρα έχει έρθει, καινούρια είναι˙ απάντησε ανάλαφρα εκείνη.
Ακριβώς με το τέλος της παραπάνω στιχομυθίας έκανε την εμφάνισή της μία καστανή νεαρή˙ το ίσιο μαλλί της έφτανε μέχρι ψηλά στις πλάτες, είχε όμορφο πρόσωπο, μικρό προς μεσαίο στήθος, κανονικό κορμί, ωραίο κωλαράκι και καλοσχηματισμένα πόδια.
– Πώς σε λένε αγάπη μου;
Τα μάτια του xilnik την "έγδυναν" (τρόπος του λέγειν) ταυτόχρονα με την ερώτησή του.
– 25 μωρό μου! απάντησε εκείνη νομίζοντας ότι τη ρωτούσε την ηλικία της.
Πάλι καλά που δεν απάντησε «20 ευρώ!» όπως λένε συχνά σε μένα! Χα, χα, χα...
– 25;! έκανε έκπληκτος εκείνος. Τότε η κοπέλα κατάλαβε και βιάστηκε να διορθώσει: – Κορίνα μωρό μου!
– Ααα! Κορίνα!
– Η Κορίνα είναι, σιγόνταρε και η υπηρεσία με τη σειρά της, πάρα πολύ καλή!
– Με απλό πρόγραμμα ε;
Ο xilnik είχε πάρει το παιχνίδι πάνω του!
Η τσατσά και η κοπέλα έγνεψαν καταφατικά.
– Καλώς! Ευχαριστούμε πολύ! Οταν θα βρεθούμε, θα περάσουμε ωραία Κορίνα.
Και μ' εκείνη την υπόσχεση του xilnik σηκωθήκαμε και χαιρετώντας κινήσαμε προς την έξοδο.
– Στο καλό! έκανε απογοητευμένη η μεσήλικη γυναίκα.
Ακολούθησαν τα θετικά σχόλια για την κοπέλα απ' όλους μας, με μία παρατήρηση του Zero προς εμένα: – Φανούρη, εδώ μπορούμε να βάλουμε μία υποσημείωση!
Και η τσάρκα συνεχίστηκε.
Στο τέλος αυτής επέστρψα μόνος, κάνοντας γνωστό στην τσατσά ότι θα περνούσα.
– Ε, να περάσεις, μου είπε και εκείνη, έλα αγάπη μου!
Αφού πλήρωσα το 20άρικο εισήλθα στο δωμάτιο που βρισκόταν στο βάθος δεξιά.
Επρόκειτο για έναν μικρό και δροσερό χώρο, ενώ ευχάριστη εντύπωση μου έκανε το καθαρό κατωσέντονο.
Η κοπέλα δεν άργησε. Στο δωμάτιο μπήκε με καλή διάθεση, κρατώντας τη λιπαντική γέλη. Μάλιστα ζήτησε να μάθει και το μικρό μου όνομα. Απαλλάχτηκε απ' τα εσώρουχά της και γονατίζοντας πλάι στο ανάσκελα ξαπλωμένο κορμί μου, άρχισε να παλινδρομεί τη χούφτα της κατά μήκος του ημιερεθισμένου πέους μου θωπεύοντας παράλληλα τ' αρχίδια.
Επιφανειακό δαχτυλάκι σε μουνί και κώλο δεχόταν κανονικά.
Πίπα μου έκανε με προφυλακτικό. Ηταν αργή, βαθιά, με ταυτόχρονα χάδια της τριγύρω περιοχής.
Στο ρούφηγμα των θηλών της, που συμπεριλάμβανε και αρκετό βυζί, δεν αντιδρούσε αρνητικά˙ αντίθετα πίεζε το κεφάλι μου στο στήθος της.
Εκείνη όμως, ούτε έγλειφε ούτε φιλούσε κάτι άλλο εκτός από το λαστιχοντυμένο πέος. Σε παράκληση δική μου για περιποίηση των θηλών μου, του λαιμού, των λοβών των αυτιών μου, αρνήθηκε ευγενικά με χαμόγελο.
Στο πισωκολλητό γονατιστό μάς κοίταζε απ' τον καθρέφτη, ενώ συγχρονιζόταν με τις κινήσεις μου χωρίς κλεψίματα και πονηριές.
Στη στάση της γελαδάρισσας, κοπανήθηκε μια χαρά στηριζόμενη με τις παλάμες της στο στήθος μου.
Ενώ στην ιεραποστολική στάση έδειξε κάποια σημάδια δυσφορίας, μιας και ο ιδρώτας κι η στενή επαφή των κορμιών μας έπρεπε να την ενόχλησαν κομματάκι.
Για εκείνον τον λόγο προτίμησα ν' αλλάξω στάση και να τελειώσω με πισωκολλητό γονατιστό˙ όπου πλάκα πλάκα, πρέπει να είναι η αγαπημένη στάση των γυναικών που κάνουν αυτή τη δουλειά (και όχι μόνο), μιας και εκτός του ό,τι έχουν τη μικρότερη επαφή με τον πελάτη, δεν τον βλέπουν κιόλας!
Χα, χα, χα...Πραγματικά δεν υπονοώ κάτι για την Κορίνα!
Πριν φύγει έμαθα ότι είναι από τη Ρουμανία και ότι δουλεύει 5 με 11 στην απογευματινή βάρδια, πάντα στον εν λόγω οίκο.
Καταλήγοντας, μπορώ να πω ότι εμένα μου έκανε καλή εντύπωση η Κορίνα. Ισως να την ήθελα λίγο πιο εκδηλωτική πάνω στο σεξ, με περισσότερα χαϊδέματα, γλειψίματα, φιλιά, αλλά και έτσι δεν ήταν άσχημα.
Πάντως εμφανισιακά ήταν ότι καλύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την ώρα στη Λιοσίων και στις πέριξ οδούς.

Ηταν χθες, μία ώρα μετά το μεσημέρι, στο τέλος της τσάρκας, όταν πλησίαζα το γαλάζιο σπιτάκι της οδού Καλλέργη.
Δρασκελίζοντας το κατώφλι, έσπρωξα την εξώθυρα και εισήλθα στο μικρό σαλόνι.
Δύο μελαψοί συναγωνιστές κάθονταν ήδη. Ο τσάτσος παρατηρούσε, χωρίς να μιλάει, έχοντας παραμερίσει ελαφρώς το παραβάν. Πριν προλάβω ν' απιθώσω τον πισινό μου σ' ένα απ' τα μαξιλάρια του χτιστού πάγκου, μία πόρτα άνοιξε και ο υπηρέτης άρχισε αμέσως: –Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα˙ πολύ σιγά σιγά, η κοπέλα δεν βιάζεται καθόλου!
Επρόκειτο για μία νέα γυναίκα, με ίσια μαύρα μαλλιά μέχρι τους ώμους, όμορφο πρόσωπο, μέτριου αναστήματος με κανονικό κορμί, μικρό στήθος και αρκετά μικρά πατουσάκια από ζωάκι (ταττού) κατά μήκος του αριστερού της αντιβραχίου, ενώ στο συμπαθητικό της κωλαράκι φορούσε ένα μαύρο σλιπάκι τάνγκα.
Χαμογελώντας ελαφρά και ανεπαίσθητα, έκανε μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση μπροστά μας για να εξαφανιστεί στη συνέχεια στα ενδότερα.
Ξανφνικά, το φως της ημέρας "χύμηξε" στον χώρο αναμονής!
Οι δύο συναγωνιστές έφευγαν. Εγώ αντίθετα παρέμεινα και πλησιάζοντας προς τον υπηρέτη ρώτησα: – Πώς τη λένε;
Η απάντηση που πήρα από εκείνον ήταν: – Ιωάννα.
Οταν είδε ότι έβγαλα το πορτοφολάκι μου, για να του δώσω το 10άρικο, μου είπε: – Ελατε από δώ.
Το δωματιάκι όπου με πέρασε (αλλά στην κυριολεξία «δωματιάκι»!) ήταν ερυθρού χρώματος, μ' ένα τραπεζάκι και μία καρέκλα καλλιτεχνικού ρυθμού ροκοκό, καθαρό, δροσερό και εκείνη την ώρα ήσυχο.
Καθώς πλενόμουν προσπαθούσα να θυμηθώ εάν είχα ξαναδεί την Ιωάννα. Είχα την αίσθηση ότι σε κάποιον άλλον οίκο την είχα ξανατρακάρει.
Πριν περάσουν δύο λεπτά η πόρτα άνοιξε και η κοπέλα μπήκε χαμογελώντας.
– Εσύ είσαι η Ιωάννα; Είπα κοιτάζοντάς την προσεκτικά.
– Ναι μωρό μου.
– Από Ρουμανία;
– Από Αλβανία.
Και τότε θυμήθηκα! Την έβλεπα στο υπερυψωμένο ισόγειο με τον αριθμό 27 στην Κολωνού. Τότε ήταν ξανθιά. Μάλιστα πέρυσι τον Σεπτέμβριο είχαμε συνευρεθεί.
Εκείνη φυσικά δεν με θυμόταν˙ ε, κι εγώ δεν είπα τίποτα, παρά ξάπλωσα ανάσκελα και άρχισα να τη χαϊδεύω. Είχε γονατίσει πλάι μου.
Η Ιωάννα είχε καλή διάθεση˙ μάλιστα μου έκανε και μία "σκηνή ζηλοτυπίας" όταν είπε με (προσποιητό) παράπονο: – Εχεις πάει και με άλλες πουτάνες!...και όταν τη ρώτησα από πού το κατάλαβε μου απάντησε: – Μμμμ, από Ρουμανία δεν μου είπες;
Ολόγυμνη, φορώντας μοναχά τα πορνοπάπουτσά της, έσκισε το περίβλημα του προφυλακτικού και ξετύλιξε την περικαυλίδα κατά μήκος του ημιερεθισμένου πέους μου.
Το στοματικό της ήταν βαθύ, υγρό, χωρίς τη βοήθεια των χεριών˙ που όμως δεν έμεναν άπραγα, παρά θώπευαν τ' αρχίδια και την κοιλιά μου χαμηλά.
Οταν διαπίστωσε ότι είχα καυλώσει για τα καλά, με ρώτησε εάν θα ήθελα ν' ανέβει από πάνω.
Φυσικά δεν είχα αντίρρηση. Εκείνη η στάση ήταν ό,τι έπρεπε για ξεκίνημα. Γι' αρχή την άφησα ν' ανεβοκατέβει κάμποσες φορές και όταν ένιωσα έτοιμος τη σταμάτησα, την άρπαξα γερά απ' τα κωλομέρια και παλινδρόμησα "κατά ριπάς"! Τακ, τακ, τακ, τακ˙ παύση...Τακ, τακ, τακ, τακ˙ παύση...
Δεν είχαν περάσει 5 λεπτά όταν άκουσα τη φωνή του τσάτσου: – Ελα μωρό!
– «Ελα μωρό»;! Αναρωτήθηκα κοιτάζοντας το ρολόι μου.
– Δεν πειράζει! Μου είπε εκείνη και συνεχίσαμε για λίγο ακόμα.
Τη γάμησα λιγάκι πισωκολλητά γονατιστά, για να τελέψω στην ιεραποστολική στάση, δυστυχώς με το κεφάλι μου πλάι στο δικό της, μιας και δεν δεχόταν φιλιά στο στόμα, ακούγοντάς την να μου ψιθυρίζει: – Ελα μωρό μου, χύσε, γιατί πρέπει να φύγω!
Σε γενικές γραμμές καλά πέρασα με την Ιωάννα. Ηταν ένα γαμήσι με μία όμορφη, δροσερή κοπέλα που κάθισε να γαμηθεί τα λεπτά που ήταν μαζί μου στο κρεβάτι. Πάντως το πρόβλημα με τον χρόνο δισπίστωσα ότι συνεχίζει να υπάρχει˙ ο τσάτσος την ειδοποίησε πριν συμπληρωθεί το 5λεπτο˙ εκείνη βέβαια, προς τιμήν της, συνέχισε ακόμα 2-3 λεπτά, αλλά προς το τέλος δεν απέφυγε να με βιάσει για να τελειώσω.
Και να πεις ότι υπήρχε κόσμος στο σαλόνι;

Γύρω στις 9:30 μμ, στο πλαίσιο τσάρκας στη δεύτερη βάρδια, εισήλθα στο μεγάλο σαλόνι του συγκεκριμένου οίκου. Η τσατσά μιλούσε με πάθος στους συναγωνιστές που κάθονταν γύρω της προσπαθώντας να τους πείσει ότι η κοπέλα της ήταν «πολύ καλή», γιατί όποιους και εάν είχε ρωτήσει αυτό της είχαν πει!
Ακουγα το λοιπόν και εγώ απολαμβάνοντας την προσπάθειά της. Ελεγε, έλεγε, έλεγε!...
Τελικά, και επειδή η κοπέλα αργούσε, έφυγα για να επιστρέψω λίγο αργότερα.
Το σαλόνι ήταν άδειο˙ κάθισα˙ αμέσως εμφανίστηκε η υπηρεσία.
– Ηρθατε προηγουμένος, έτσι δεν είναι;
– Ναι, έφυγα όμως και δεν είδα την κοπέλα.
– Ελα Σάρρα λίγο...
Από το κουζινάκι παρουσιάστηκε μία ψηλή, πάνω στα πορνοπάπουτσα, ξανθιά γυναίκα, με ίσια μαλλιά που θα κάλυπταν το πάνω μέρος της πλάτης της, εάν δεν τα είχε μαζεμένα σε αλογοουρά στο πλάι, καλούτσικο χαμογελαστό πρόσωπο, μικρό στήθος, ωραίο σωματάκι. Φορούσε σκληρό στηθόδεσμο κι ένα ερωτικό στρίνγκ.
Η τσατσά χαμογελώντας την έπιασε απ' το μπράτσο και μαζί με πλησίασαν.
– Νάτη η Σάρρα η όμορφη!
– Γειά σου! Μου είπε εκείνη.
– Αυτή είναι που θα σε χαϊδέψει, θα σε περιποιηθεί, θα σε φροντίσει, για να σ' έχουμε πελάτη μωρό μου!
– Το πρόγραμμά της ποιο είναι;
– Νορμάλ, αυτό που είπα προηγουμένος. Ε; Τί λες;...
Τελικά είπα να πληρώσω το 10άρικο και η υπηρεσία μ' έστειλε: – Οχι (στο) πρώτο, όχι (στο) δεύτερο, (αλλά στο) τρίτο˙ που είναι το πιο ήσυχο δωμάτιο μωρό μου. Καθοδηγώντας με μάλιστα: – Δεξιά σας...Εκεί! Μέχρι να εξαφανιστώ πίσω απ' την πόρτα.
Επρόκειτο για έναν κανονικών διαστάσεων χώρο, με τεχνητό (κλιματισμός) και φυσικό (ανοιχτό παράθυρο) αερισμό, καθαρό, και πραγματικά ήσυχο.
Η κοπέλα ήρθε μετά από λίγα λεπτά. Ξαναχαιρέτησε, έβγαλε το σουτιέν της (αποκαλύπτοντας ένα πεσμένο στήθος) το κιλοτάκι της (αποκαλύπτοντας ένα καλό κωλαράκι) ενώ στην ερώτησή μου από πού είναι, απάντησε: – Ρουμάνα.
Γυμνόστηθη και ξεβράκωτη γονάτισε δίπλα μου, και ενώ εγώ άρχισα να χουφτώνω και να χαϊδεύω (το δέρμα της είχε άγρια υφή, αλλά η ίδια δεν αντιδρούσε αρνητικά στις θωπείες, επιτρέποντας και επιπολής δαχτύλο στο μουνί της) εκείνη έσκισε το περίβλημα της περικαυλίδας, εφαρμόζοντας το ελαστικό περιεχόμενό της κατευθείαν στο ζαρωμένο "δαμάσκηνό" μου.
Ακολούθησε προσπάθεια στοματικού, το οποίο διέκοψα για να της πω να κάνουμε κάποια προκαταρκτικά. Δεν καταλάβαινε. Της εξήγησα στη γλώσσα της. Μιλώντας μου μαλακά και στον πληθυντικό, διαβεβαίωσε ότι θα με "σηκώσει" με το στόμα της (Και το χέρι της, θα συμπλήρωνα εγώ).
Τελικά δεν τα κατάφερε (παρόλο τον συνδυασμό πίπας και άγαρμπων παλινδρομίσεων της φούχτας της κατά μήκος του σε ηρεμία πέους μου) και το μόνο που "σηκώθηκε", διπλασιάζοντας το μήκος του, ήταν η καπότα.
Δεν γινόταν τίποτε! Επρεπε όμως να τη γαμήσω, δεν είχα όρεξη να ζητάω πίσω τα χρήματα και να μπλέκω σε καυγάδες (η υπηρεσία μου φάνηκε κωλοπετσωμένη) οπότε την έβαλα κάτω και άρχισα να τη "θηλάζω" χουφτώνοντας κωλομέρια, μηρούς, γάμπες, αιδοίο.
Εκείνη χάιδευε μηχανικά την πλάτη μου.
Με τα πολλά μπόρεσα να έχω μία ικανή για διείσδυση στύση.
Ξετύλιξα ένα δικό μου (ούλτρα θιν) προφυλακτικό και κατάφερα να έχω σεξ μαζί της σε δύο στάσεις: Ιεραποστολική˙ όπου δεν διαμαρτυρήθηκε στο δυνατό σφυροκόπημα, αλλά δεν είχε και κάποια συμμετοχή, και πισωκολλητό γονατιστό όπου και τελείωσα.
Το χθεσινό γαμήσι ήταν μία μικρή Οδύσσεια. Η κοπέλα ήταν εμφανές ότι δεν ήθελε να μου κάνει προκαταρκτικά. Εγώ από την άλλη δεν ήμουν τόσο καυλωμένος ώστε να μην τα έχω ανάγκη. Τέλος πάντων, χάρηκα που κατάφερα να τελειώσω. Ωρες ώρες ξεχνάω ότι γαμάω στο Μεταξουργείο...
Φεύγοντας η υπηρεσία δεν με ρώτησε πώς μου φάνηκε η κοπέλα της˙ ήταν στο κουζινάκι και απλά με χαιρέτησε από μακριά. Βέβαια εάν με ρωτούσε θα της απαντούσα, και η απάντηση που θα της έδινα θα ήταν: – Πάντως όχι «πολύ καλή»!

Επιστροφή στη μετριότητα.
Εισερχόμενος στο ισόγειο της Μεγάλου Αλεξάνδρου 28, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα, ακριβώς πίσω απ' την κουρτίνα της εισόδου, ήταν η κωλάρα της Πάολας˙ τη συγκεκριμένη ιερόδουλη έχω δει αρκετές φορές σε τσάρκες χωρίς να έχω περάσει ποτέ μαζί της. Η Πάολα λοιπόν προσπαθούσε να πείσει ηλικιωμένο συναγωνιστή, με σακούλες από ψώνια στα χέρια, να περάσει: – Γιατί δεν θέλεις να πάρεις δύο, δύο, δύο νταρντάαανες; τον ρωτούσε ναζιάρικα.
Η υηρεσία με χαιρέτησε: – Γειά σου παλικάρι μου! «Παλικάρι;! Χε, χε...Οχι και πολύ παλικάρι» σκέφτηκα.
Αντιχαιρέτησα και αμέσως είπα απευθυνόμενος στη θεριακωμένη διπλοκάπουλη νεαρή, με το γλυκό παχουλό προσωπάκι, το μικρό στόμα, τα ίσια καστανά μαλλιά πιασμένα πίσω στο κεφάλι, τα χοντρά βραχιόνια, το μεσαίο στήθος (φορούσε κομπινεζόν), τη διπλόφαρδη μέση και τα καλοταϊσμένα μπούτια: – Εσύ είσαι η Πάολα!
– Ναι, εγώ είμαι η Πάολα˙ αποκρίθηκε εκείνη.
Απέναντι, σε μία πλιάν καρέκλα και έχοντας τα βαριά γυμνά πόδια της πάνω σ' ένα σκαμπό, ξάπλωνε μία καστανή μ' ενδιαφέρον πρόσωπο, μαλλί πιασμένο πίσω στο κεφάλι, μεσαίο στήθος (φορούσε κι εκείνη μεσοφόρι) γεμάτο κορμί και περιποιημένα πατουσάκια.
– Και εσύ είσαι η;...ρώτησα την αραγμένη ιερόδουλη καθώς καθόμουν με τη σειρά μου στον καναπέ δίπλα της.
– Αντρέα! Απάντησε εκείνη χωρίς να κουνηθεί.
– Γιατί; απόρησε η Πάολα κοιτάζοντάς με περίεργα.
– Οχι, έτσι ρωτάω!
– Α...
– Δεν θυμάμαι όμως τί πρόγραμμα κάνεις˙ συνέχισα στο καπάκι˙ πρόλαβε όμως η υπηρεσία και απάντησε αντί εκείνης: – Εξτρά! Πίπα γυμνό, τελειωτικό παντού, ισπανικό...
– Μόνο κώλο δεν κάνω αγάπη μου!
– ...φιλάαακι...συνέχισε η ταστσά, για να τη διακόψει η Πάολα: – Φιλάκι παντού, στο κωλαράαακι! και να σκάσουν και οι δύο στα γέλια!
– Το ίδιο και εσύ; απευθύνθηκα στην Αντρέα.
– Οχι, κοπέλα κάνει κανονικά! απάντησε ξανά πρώτη η υπηρεσία, ενώ η Πάολα, που εντωμεταξύ με είχε διπλαρώσει στον καναπέ, συμπλήρωσε με τη σειρά της: – Καλύτερα να πάρεις και τις δύο και...Χε, χε, χε! (γέλασε δυνατά) θα κάνουμε ωραίο τρέλα στο δωμάτιο! (sic)
– Μμμμ, θα πάρω εσένα! είπα και έκανα να σηκωθώ.
– Τί να πάρεις δυο αγάπη μου;! με τράβηξε πίσω αγκαλιάζοντάς με.
– Να δω πρώτα εσένα και εάν είναι, την άλλη φορά θα πάρω και τις δυο σας! έκανα προσπαθώντας να ξανασηκωθώ.
Εδωσα το 10άρικο στην τσατσά και εκείνη μου έδειξε το δωμάτιο που βρισκόταν απέναντι από εκείνο που έβλεπε στο σαλόνι˙ ήταν κανονικών διαστάσεων, καθαρό, με μεγάλα πλακάκια στο πάτωμα, συμπαθητικό.
Γδύθηκα, πλύθηκα με κρύο νερό και ξάπλωσα στο καλό κρεβάτι επάνω στο μακροσκοπικά καθαρό σεντόνι.
Απ' έξω ο σάλαγος του σαλονιού δεν έλεγε να κοπάσει˙ μετριάστηκε όμως όταν, μετά από περίπου 5 λεπτά αναμονής, η μεγαλόσωμη νεαρή πόρνη εμφανίστηκε μπροστά μου κλείνοντας πίσω της την πόρτα.
– Τί κάνεις; ρώτησε και αμέσως κατέβασε το μεσοφόρι στη μέση εμφανίζοντας ένα ζευγάρι ζουμερά στήθη και μία στρογγυλή κοιλιά.
Αρχισε με φιλάκια-γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμό, πρόσωπο, λοβούς των αυτιών˙ με παράλληλο χάιδεμα του πούτσου και των αρχιδιών˙ ενώ δεχόταν ανάλογες θωπείες από εμένα στο αιδοίο και την κωλοχαραμάδα της, όπως επίσης γλειψίματα-ρούφηγματα στις θηλές και στο στήθος απ' το αδηφάγο στόμα μου.
Στα 2 λεπτά είπε: – Να βάλω καποτούλα ή όχι; Ο,τι θέλεις αγάπη μου!
Προτίμησα χωρίς, οπότε αφού καθάρισε (καθάρισε; Τέλος πάντων!) το ημιερεθισμένο πέος μου μ' ένα υγρό μαντηλάκι το κατάπιε ολόκληρο, για να το ξαναεμφανίσει γεμάτο σάλια και να συνεχίσει με τον ίδιο αργό ρυθμό, διακόπτοντας μονάχα για να κάνει κάποια "περάσματα" και από τ' αρχίδια, ενώ εγώ από κάτω της αργοσάλευα ψιθυρίζοντας: – Ετσι μπράβο! Ετσι! Ετσι!
Δεν είχαν περάσει άλλα 2 λεπτά όταν διαπιστώνοντας ότι είχα σκληρή στύση είπε: – Να βάλουμε (καπότα) αγάπη μου;
Η περικαυλίς τοποθετήθηκε από την ίδια σαν κάλτσα, για να με ρωτήσει αμέσως μετά ως ευσυνείδητη επαγγελματίας: – Ελα! Πώς θέλεις;
Εγώ το λοιπόν, ήθελα να ξαπλώσει τ' ανάσκελα, να σηκώσει το δεξιό της πόδι για να το φέρει στον αριστερό μου ώμο και να τη γαμίσω σ' εκείνη τη στάση˙ έτσι και έγινε˙ έβγαζε και κάτι κραυγούλες, που σε συνάρτηση με την τριβή του πούτσου μου στα τοιχώματα του λιπασμένου κόλπου της, αλλά και το χούφτωμα του πληθωρικού κορμιού της μ' έκαναν να καυλώσω ακόμα περισσότερο, οπότε πλησιάζοντας στο πρόσωπό της προσπάθησα να τη φιλήσω στο στόμα˙ εκείνη όμως αμέσως γύρισε τη μούρη της και εγώ απομακρύνθηκα (όλ' αυτά συνεχίζοντας να γαμάω! Μα ποιός είμαι, ο Τιραμόλα είμαι; Χα, χα, χα) Ομως φάνηκε να το ξανασκέφτηκε (ε, είμαι και ομορφάντρας!) και μου είπε: – Αλλά μόνο για σένα˙ μόνο! δίνοντας μου μερικά επιφανειακά (''έπαιξαν'' οι άκρες από τις γλώσσες μας) στεγνά και σύντομα φιλάκια (Ουφ! Πολύ φασαρία για το τίποτα!)
Σύντομα πέρασα στη δεύτερη στάση˙ εκείνη του πισωκολλητού γονατιστού, όπου στήθηκε καλά, με ωραίο σπάσιμο της μέσης, έχοντας το πρόσωπό της χωμένο μέσα στο μαξιλάρι˙ εκεί σφυροκόπησα δυνατά και γρήγορα, αντηχώντας στο δωμάτιο οι αρχιδοπλαφασμοί κι ο ξερός ήχος που έκανε η παλάμη πάνω στα κωλομέρια.
Οταν ένιωσα να έρχεται το τέλος, τραβήχτηκα, πέταξα την καπότα και της φώναξα να τον πάρει στο στόμα˙ τελικά, δυστυχώς έχυσα στην κοιλιά μου, ενώ εκείνη έγλειφε την κάτω επιφάνεια του πέους.
– Πολύ πράμα είχες! Πω, πω, πω! έκανε καθώς με σκούπιζε.
– Ρωσία είσαι, Ρωσία;
– Οχι, Ρουμανία!
και με αυτά, αφού με χαιρέτησε, αποχώρησε. Το ρολόι μου έδειχνε ότι σε περίπου 120 δεύτερα θα συμπληρώνονταν 10 λεπτά.
Τελικά καλή ήταν η νταρνανοπάολα˙ καυλιάρα! Βέβαια με ψιλοξενέρωσε με τα επιφανειακά φιλάκια της (Ε, τί ήθελες και εσύ; Στο Μεταξουργείο γαμάς, ξύπνα!) και την πονηρία της στο τέλος˙ όπου απέφυγε να τα πάρει στο στόμα διαλέγοντας να γλείψει κάτω απ' τη βάλανο, αλλά για τα χρήματα που πλήρωσα δεν πρέπει να έχω παράπονο. Οσον αφορούσε την υπηρεσία, δεν πρόλαβε να γίνει ενοχλητική, διότι δεν "άγγιξα" τ' όριο των 10, αλλά είχε καθαρό το δωμάτιο και αυτό εμένα μου έφτανε.

* Εάν δεν ήταν κατανοητός ο τίτλος, διάβασε την αμέσως προηγούμενη κριτική μου "Γι' αλλαγή"

Εισερχόμενος στο χολάκι του υπερυψωμένου ισογείου της οδού Λεωνίδου 28, δυνατή ξένη χορευτική μουσική ενόχλησε τ' αυτιά μου˙ κοίταξα αριστερά˙ η μεσήλικη ευτραφής υπηρεσία με παρατηρούσε απ' το κουζινάκι˙ την καλημέρισα και προχώρησα προς το σκοτεινό άδειο σαλόνι˙ ο τεράστιος λούτρινος αρκούδος βρισκόταν στη θέση του πλάι στον καναπέ˙ κάθισα.
Η τσατσά εμφανίστηκε ακολουθούμενη από μία νεαρή κοπέλα με όμορφο πρόσωπο και ίσια μαύρα μαλλιά που κάλυπταν τους ώμους και την πλάτη της, φορούσε σκληρό σουτιέν πίσω απ' το οποίο διέκρινα ένα ζευγάρι μικρά προς μεσαία στήθη, είχε λεπτό σώμα, ωραίο κωλαράκι που το ψευτοκάλυπτε μία μικροσκοπική κιλότα και καλλίγραμμα πόδια όπου κατέληγαν σε ψηλοτάκουνες γόβες.
– Χαίρετε! έκανα βλέποντάς τες.
– Η κοπέλα μου είναι πολύ καλή...η υπηρεσία άρχισε να "πολυβολεί" χωρίς καθυστέρηση!
– Γειά σου, τί κάνεις; είπε η νεαρή και στάθηκε μπροστά μου με τα χέρια στη μέση.
– ...τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις με 10 ευρώ! Είναι πολύ καλή στο δωμάτιο, περνάτε καλά μαζί της, έλα να περάσετε να μείνετε ευχαριστημένος!
– Θα περάσω! είπα και απιθώνοντας τα πράγματά μου δίπλα άρχισα να ψάχνω για το πορτοφολάκι μου.
– Ελα! έκανε ανυπόμονα η τσατσά, ενώ η κοπέλα αποχωρούσε.
– Πώς τη λένε; ρώτησα καθώς ξεχώριζα ένα χαρτονόμισμα.
– Μαρία! ακούστηκε δυνατά η φωνή της πόρνης απ' το βάθος.
– Μαρία! είπε σχεδόν ταυτόχρονα η υπηρεσία.
– Μαρία, επανέλαβα κι εγώ με τη σειρά μου.
Μπήκα στο δωμάτιο του οποίου η πόρτα βρισκόταν δίπλα στην είσοδο. Επρόκειτο για έναν χώρο που οι διαστάσεις του ξεπερνούσαν αρκετά τον μέσο όρο της περιοχής και όχι μόνο, επίσης ήταν δροσερός, ήσυχος, ενώ ευχάριστη εντύπωση μου έκανε το καθαρό, σχεδόν κολλαριστό, κατωσέντονο! Γδύθηκα, πλύθηκα τοπικά με κρύο νερό και μετά από περίπου 5 λεπτά η πόρτα άνοιξε και η Μαρία με (ξανα)χαιρέτησε˙ ναζιάρικα αυτή τη φορά˙ μετά ρώτησε πώς ήταν τ' όνομά μου και αφού της το είπα, στη συνέχεια και για όλη τη διάρκεια της συνεύρεσης με αποκαλούσε με το υποκοριστικό του.
Προς τιμήν της δεν άγγιξε τη συσκευασία του προφυλακτικού που είχε φέρει μαζί της˙ ξεκίνησε με κάποια φιλάκια-γλειψιματάκια στο πρόσωπο, στους λοβούς των αυτιών, λιγότερο στον λαιμό, κατεβαίνοντας προς το στήθος και εστιάζοντας στις θηλές ή μάλλον στη θηλή και συγκεκριμένα στην αριστερή θηλή! Παράλληλα με το χέρι της θώπευε ερωτικά πούτσο και αρχίδια, ενώ και του λόγου μου δεν παρέμενα άπραγος: Χούφτωνα-χάιδευα! Χούφτωνα τα ελαστικά βυζιά, χάιδευα το απαλό δέρμα, χούφτωνα το μαλακό κωλαράκι, χάιδευα το κωλοτρυπιδάκι και το ξυρισμένο μουνάκι της και έγλειφα-φιλούσα! Εγλειφα-φιλούσα τα ίδια σημεία (σχεδόν) όπου προηγουμένος είχα χουφτώσει-χαϊδέψει. Παρατήρηση: Σχεδόν καθόλη τη διάρκεια των ερωτικών περιπτύξεων απ' το στόμα της έβγαζε ένα μονότονο, χαμηλής έντασης "μμμ" όπου από ευγένια, αλλά και φόβο μήπως την αποσυντονίσω δεν της ζήτησα να το διακόψει, αν και δεν μου ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο.
Τέλος πάντων! Με τα προκαταρκτικά καύλωσα! Αυτό θα έλειπε να μην είχα στύση! (Ααα μη λες μεγάλες κουβέντες! Μεγάλες μπουκιές να τρως, μεγάλες κουβέντες ν' αποφεύγεις να λες) Ξετύλιξε το λοιπόν την περικαυλίδα κατά μήκος του πούτσου και στη συνέχεια τον πήρε στο υγρό στόμα της βαθιά μέχρι τ' αρχίδια, ενώ μου έκανε και καραμπαλίκινγκ! Το τσιμπούκι διήρκεσε λίγα λεπτά της ώρας και επειδή(ς) το διασκέδαζα δεν έλεγα τίποτε παρά μόνο μούγκριζα από ευχαρίστηση, οπότε εκείνη κάποια στιγμή ρώτησε: – Ν' ανέβω επάνω;
Ωπα! σκέφτηκα, σπάνια οι κοπελούδες προτείνουν από μόνες τους αυτήν την κουραστική για εκείνες στάση! Πήρε έναν ακόμα πόντο η μικρή! (Σιγά ρε μεγάλε αξιολογητή!...) και μ' εκείνη τη σκέψη της έδωσα το ελεύθερο να με ιππεύσει ως άλλη Ιππολύτη (βασίλισσα των Αμαζόνων).
Ακολούθησε πολύ κοπάνημα και ανεβοκατέβασμα˙ πότε παλινδρομούσα εγώ, πότε ανεβοκατέβαινε εκείνη˙ σε όλο το δωμάτιο ακούγονταν αρχιδοπλαφασμοί! Δεν άργησε όμως η στιγμή που κουράστηκε (ή μπορεί και να βαρέθηκε) ζητώντας αλλαγή ερωτικής στάσης, οπότε της πρότεινα να σταθεί στα τέσσερα πάνω στο ψηλό κρεβάτι και εγώ, αφού στάθηκα όρθιος πίσω της, πατώντας στο ξύλινο πάτωμα, τη σφυροκόπησα με πάθος και ένταση μέχρι που δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο τα χύσια μέσα στ' αρχίδια μου με αποτέλεσμα να τ' αφήσω να καταλήξουν στη θηλή της καπότας! Αααχ, τι ανακούφιση!
Πάνω στο τελείωμα άκουσα και την υπηρεσία πίσω απ' την πόρτα: – Αντε Μαρία!
Στο 10λεπτό ακριβώς!
Πριν φύγει έμαθα την ηλικία της (23) τη χώρα καταγωγής της (Ρουμανία) ενώ θυμήθηκα (και μου το επιβεβαίωσε η ίδια) ότι την είχα ξαναδεί στο υπερυψωμένο ισόγειο της Κολωνού 30 καθώς και στον ομώνυμο όροφο.
Το γαμήσι με μία όμορφη κοπέλα όπως η Μαρία ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα έπειτα από τις συνευρέσεις μου των τελευταίων τριών εβδομάδων˙ η συγκεκριμένη ρουμάνα δούλεψε για το 10άρικο (ένα ευρώ το λεπτό παρακαλώ!...) αφήνοντάς με ευχαριστημένο και ερωτικά αποφορτισμένο˙ μοναδική παραφωνία το μακρόσυρτο, ενοχλητικό και άνευ ουσίας "μμμ" που προς το τέλος της συνεύρεσης μου έσπασε, είναι η αλήθεια, τα νεύρα! Ο χώρος καλός, η υπηρεσία τυπική (την έσωσε το καθαρό σεντόνι).

Σε λίγα λεπτά το ρολόι μου θα έδειχνε ακριβώς μεσημέρι˙βρισκόμουν στο τέλος της χθεσινής τσάρκας και περπατούσα στον πεζόδρομο της οδού Θάσου κατευθυνόμενος προς το νούμερο 13˙στην περιοχή αντιλαλούσαν οι φωνές του αθίγγανου πλανόδιου μανάβη: – Εχω ωραία καρπούζια! Τα κόβω, τα μαχαιρώνω˙δύο ευρώ το κομμάτι, δύο ευρώ!
Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια εισήλθα στο σαλόνι˙ο λιγόλογος (τον ξέρω από άλλες φορές) μεσήλικας διοπτροφόρος υπηρέτης καθόταν μόνος του στον καναπέ μπροστά στην είσοδο και διάβαζε εφημερίδα, ξένη μουσική ακουγόταν απ' το ηχείο˙τον καλημέρισα και κάθισα στον καναπέ˙εκείνος κάτι μουρμούρισε, σηκώθηκε και μαζί με την εφημερίδα του κατευθύνθηκε σ' ένα απ' τα δωμάτια αφήνοντάς με μόνο για δυο-τρία λεπτά˙κάποια στιγμή βγήκε και περνώντας από μπροστά μου είπε:
– Καθίστε δύο λεπτά να βγούν τα κορίτσια.
Για να μπει στη συνέχεια στο κουζινάκι με τη μεγάλη φωτογραφία του Βούδα που καταλάμβανε τον έναν τοίχο από πάνω μέχρι κάτω.
Από μέσα άκουσα μία γυναίκα να καθάριζει τον λαιμό της ξεροβήχοντας˙η σκιά της πάνω στον διαλογιζόμενο Βούδα προηγήθηκε της εμφάνισής της˙ήταν μία σχετικά ψηλή, ξανθιά milf με ίσιο μαλλί μέχρι τις πλάτες, μέτριο πρόσωπο, μεγάλο κρεμασμένο στήθος, βαρύ κορμί, ευμεγέθη κώλο και θηριώδη μπούτια με αρκετή κυτταρίτιδα.
– Γειά σου! Τί κάνεις; Είπε χαμογελώντας.
– Γειά σου! Καλά!
και αμέσως έστριψε πάλι προς το "καταφύγιό" της για να στριμωχτεί στην είσοδο με τον τσάτσο που εκεινη τη στιγμή έβγαινε.
– Ποιά κοπέλα είναι αυτή; Ρώτησα.
– Αυτή είναι η Χριστίνα˙έχω και τη Σούζη.
– Τη Σούζη; Εκανα με απορία.
– Στο δωμάτιο είναι η Σούζη.
– Καλώς...
– Να κάνετε λίγη υπομονή...
– Τί πρόγραμμα έχει η Χριστίνα;
– Κανονικά.
– Ωραία, να περιμένω και τη Σούζη τότε.
Περίμενα κανένα 3λεπτο˙ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μία ψηλή μελαχρινή γυναίκα με μαύρο φουντωτό ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους, έκφυλη φάτσα, μεγάλο στήθος, γεροδεμένο κορμί, καπούλια και μπούτια με αρκετή κυτταρίτιδα με χαιρέτησε με βαριά ξενική προφορά κατευθυνόμενη προς το κουζινάκι˙ο υπηρέτης εμφανίστηκε αμέσως λέγοντάς μου: – Η Σούζη.
– Εαν περάσω, υπάρχει η δυνατότητα να μου κόψετε και μία απόδειξη; Ο τσάτσος πρέπει να τα έχασε λιγάκι˙γιατί έκανε κάτι περίεργα σχήματα με τα χέρια του και μετά έδειξε προς το κουζινάκι, αφήνοντάς με να καταλάβω ότι έπρεπε να συννενοηθεί πρώτα με την αφεντικίνα, για να εξαφανιστεί στο εσωτερικό˙εγώ έβλεπα μόνο τον Βούδα να διαλογίζεται και άκουγα ψιθύρους.
Μετά από ένα δύο λεπτά εμφανίστηκε η Σούζη: – Γειά σου, καλημέρα! Πες μου! – Μια απόδειξη μπορείς να μου κόψεις για να περάσω; –Οκ(χ)ι εγώ! Εγώ ντ(δ)εν είμαι υπηρεσία! – Τελος πάντων, κάποιος μπορεί να μου δώσει μία απόδειξη; – Ναι, ναι! Είπε κάνοντας νόημα στον τσάτσο.
Αφού έδωσα το 20άρικο πέρασα στο δωμάτιο που βρισκόταν στο βάθος˙ακριβώς απέναντι από κει που καθόταν ο τσάτσος. Επρόκειτο για έναν κλειστοφοβικό χώρο, με ξύλο στους τοίχους (!) μέχρι το μέσον, συρόμενη πόρτα και μία ξεχαρβαλωμένη βρύση απ' όπου έτρεχε κρύο νερό˙ήταν όμως δροσερό και εκείνη την ώρα ήσυχο.
Η Χριστίνα ήρθε μετά από 5 λεπτά˙με ξαναχαιρέτησε και μου έδωσε την απόδειξη˙στο ημίφως δεν την πρόσεξα καλά, τη δίπλωσα όμως με προσοχή και την έβαλα στο τσεπάκι του πουκαμίσου μου. Οπως και να το κάνουμε ήταν ένα σπάνιο απόκτημα!
Γυρίζοντας προς τη Χριστίνα και καθώς ολοκλήρωνα το γδύσιμό μου, τη ρώτησα ποιά ήταν η χώρα καταγωγής της, για να μου απαντήσει: – Εσπάνια! Σπήκ εσπανιόλ; – Νο! – Ινγκλις; – Ινγκλις, γιες! Φλούεντλι! (Χα, χα, χα) Και έτσι συνεχίσαμε στ' Αγγλικά.
Εβλεπα ότι είχε χαρούμενη διάθεση˙στα όρθια άρχισε να με φιλάει στο πρόσωπο, χωρίς όμως να χρησιμοποιεί γλώσσα, κάνοντας θόρυβο: Μμματς! Μμμουτς! Ακούγονταν τα φιλιά της. Στη συνέχεια με ξάπλωσε ανάσκελα, συνεχίζοντας τα φιλάκια, ενώ παράλληλα μου μάλαζε τ' αρχίδια και μου έπαιζε τον πούτσο, ο οποίος είχε αρχίσει να "ξυπνάει"˙έδωσε και κάποια,στεγνά πάντα, φιλάκια στην πέριξ περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των όρχεων! και αφού είδε ότι υπήρχε ικανή στύση για την εφαρμογή της περικαυλίδας, την ξετύλιξε για ν' αρχίσει ένα αργό, κάπως μονότονο, βαθύ, με λίγο χέρι "τσιμπούκι" κατά τη διάρκεια του οποίου κάποια στιγμή με ρώτησε: – Ντου γιου λάικ ιτ;
Εγώ απ' τη μεριά μου δεν παρέλειψα να θωπεύσω τις βυζάρες, τον κώλο, τις μπουτάρες, την ευμεγέθη κοιλιά, τα μαλλιά, αλλά και να οδηγήσω το κεφάλι της κατά τη διάρκεια της "πίπας", να της βάλω επιπολής δάχτυλο στην ξυρισμένη μουνάρα και να χαϊδέψω το περικλανίδιό της.
Ακολούθησαν δύο ερωτικές στάσεις: Εκείνη της γελαδάρισσας˙όπου προτίμησα να παλινδρομώ εγώ έχοντας γραπώσει γερά τα κωλομάγουλά της (το κρεβάτι έτριζε αρκετά) νιώθοντας καλά μέσα της, μιας και δεν έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει πολύ λιπαντική γέλη (μ' έκοψε για μικροτσούτσουνο; Δεν ξέρω! Χα, χα, χα) επίσης κατά τη διάρκεια έσκυβε για να με φιλήσει στο πρόσωπο, της ρουφούσα και εγώ τις βυζάρες, ενώ δεν παρέλειπε να γλείφει και τ' άτριχα αυτιά μου (ας είναι καλά το τρίμερ μου!) και τέλος, πισωκολλητό γονατιστό, όπου έπειτα από κάποια (δυνατά) κωλοσκάμπιλα γέμισα την καπότα με σπέρμα.
Πριν αποχωρήσει (με δύο ηχηρά φιλιά στα μάγουλά μου, ένα "θένκ γιου" από εκείνη και ένα "γιου αρ γουέλκαμ" από εμένα) έμαθα ότι στην Ελλάδα βρίσκεται ένα μήνα και ότι σε μία βδομάδα φεύγει για διακοπές.
Στο δωμάτιο παρέμεινε πάνω από δέκα λεπτά.
Στα προ της συνεύρεσης τώρα: Ο βασικός λόγος που πέρασα ήταν το απωθημένο μου να τους πάρω (επιτέλους) την απόδειξη. Δηλαδή θα περνούσα έτσι και αλλιώς. Πάντως ο συγκεκριμένος οίκος φαίνεται να είναι ένας απ' τους νόμιμους και αυτό είναι καλό. Παράληψη που δεν ζήτησα βιβλιάριο υγείας (μα ποιός είμαι τελικά; Υπάλληλος του υγειονομικού; Χα, χα, χα) λογικά έπρεπε να είχαν.
Σε ό,τι αφορούσε τη συνεύρεση: Η Χριστίνα για μένα αποδείχτηκε ενδιαφέρουσα περίπτωση˙είχε καλή διάθεση, με περιποιήθηκε ερωτικά, ασχολήθηκε μαζί μου για πάνω από 10 λεπτά. Εντάξει, εμφανισιακά έχανε κάπως, αλλά όπως λένε: "Ο καλός ο μύλος όλα τ' αλέθει" Χα, χα, χα...

Yστερόγραφη παρατήρηση: Φεύγοντας διαπίστωσα ότι ο τσάτσος κατά λάθος μου είχε δώσει το ροζ απόκομμα του λογιστηρίου! Χα, χα, χα...Φανταστείτε πόσο σπάνια δίνουν αποδείξεις που δεν ήξερε ότι το λευκό προορίζεται για τον πελάτη! Τέλος πάντων, γύρισα και το πήρα. Αυτά...

Προς το τέλος της τσάρκας, γύρω στις 11 παρά τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα, βρισκόμουν στα μεγάλα νούμερα της Ιάσονος˙εκείνη την ώρα δεν λειτουργούσαν: το 44 δεξιά, και ο όροφος του 46˙ όμως το διπλανό υπερυψωμένο ισόγειο ήταν φωτεινό, οπότε διανύοντας τον μακρύ διάδρομο έφτασα στο σαλονάκι.
Πέτυχα έναν αλλοδαπό πραματευτή την ώρα που φόρτωνε τη μεγάλη πλαστική σακούλα του στον ώμο έτοιμος για ν' αποχωρήσει˙ η αδύνατη διοπτροφόρος μεσήλικη υπηρεσία με χαιρέτησε, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα μία κοπέλα, που την είχα ξανασυνατήσει σε προηγούμενες τσάρκες μου, εμφανίστηκε χαμογελαστή από το απέναντι κουζινάκι φορώντας ένα μαύρο εφαρμοστό ρούχο˙ το οποίο ήταν κοντομάνικο αριστερά, αμάνικο δεξιά, ενώ προς τα κάτω κατέληγε ψηλά στους μηρούς ("μίνι" που λένε...) αφήνοντας σε κοινή θέα τα χοντρά μπούτια.
Το μεγάλο κρεμασμένο στήθος της προέβαλε πίσω από το ύφασμα, χωρίς όμως ν' αποκαλύπτονται οι λεπτομέρειές του, ενώ η εμφανής κοιλιά παραμόρφωνε το ρούχο στο αντίστοιχο σημείο. Τέλος, τα μαύρα σπαστά μαλλιά της (που έπεφταν στους ώμους) πλαισίωναν δύο φουσκωτά μαγουλάκια και ένα ήπιο προγούλι.
– Καλησπέρα. Είπε κοιτάζοντάς με πονηρά˙ κατάλαβα ότι με είχε αναγνωρίσει.
– Γειά σου. Της είπα με τη σειρά μου χαμογελώντας.
Ακολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα σιωπής˙ με τους τρεις μας να διατηρούμε το αρχικό χαμόγελό˙ πρώτη μίλησε η ευτραφής κοπέλα:
– Πάλι να μιλάμε προγκράμμα μωρό μου, δεν ξέρεις; Είπε κάνοντας την ενοχλημένη (ή μήπως ήταν πραγματικά;...).
– Για ξαναπέστο μου; Επέμεινα.
– Ελα μωρό μου, αφού ξέρεις πολύ καλά! Συνέχισε με νάζι.
– Για ξαναπέστο μου; Επανέλαβα.
– Θα περάσεις σήμερα; Θέλησε να μάθει.
– Θα περάσω! Πες μου όμως το πρόγραμμά σου γιατί δεν το θυμάμαι. (Ηταν η αλήθεια)
– Ελα, δώσε λεφτά άμα περάσεις. Είπε κάνοντάς μου μια γκριμάτσα.
Η υπηρεσία περπατούσε προς τα ενδότερα, την ακολούθησα έχοντας στο χέρι το 10άρικο.
– Θα κάνω σταυρό σήμερα! Ακουσα την κοπέλα να λέει όταν κατάλαβε ότι θα πραγματοποιούσα τη συνεύρεση.
Πριν δώσω στη συμπαθητική τσατσά τα χρήματα ζήτησα να μου πει επιτέλους τις ερωτικές υπηρεσίες της κοπέλας.
– Καλό κοριτσάκι! Κάνει τα πάντα εκτός από κώλο. Απάντησε μαλακά.
– Κάνει και ελεύθερο στοματικό;
– 15 ευρώ!
– Α! 10 είναι το απλό και 15 το γυμνό.
Το δωμάτιο που πέρασα αισθητικά είχε τα χάλια του˙ αλλά τουλάχιστον ήταν δροσερό, ήσυχο και (πολύ) φωτεινό.
Η κοπέλα δεν άργησε˙ μάλιστα την άκουγα που μονολογούσε δυνατά καθώς πλησίαζε από τον διάδρομο: «Πού ήσουν μωρό μου; Αχ μωρό μου! Ενα χρόνο σε περιμένω!»
Μπαίνοντας είδα ότι φορούσε μόνο ένα ύφασμα γύρω από την κοιλιά και τα ροζ πορνοπάπουτσά της˙ τα οποία και δεν αποχωρίστηκε καθόλη τη διάρκεια της συνεύρεσης.
Κατευθείαν ξάπλωσε στο καλό κρεβάτι και άρχισε να παίζει με τις βυζάρες της. Πριν την ακολουθήσω και εγώ της ζήτησα να μου θυμίσει τ' όνομά της (Αλίνα).
Η Αλίνα ήταν κεφάτη και σύντομα άρχισαμε τα μπαλαμούτια, τα οποία συμπεριλάμβαναν: Επιφανειακά φιλάκια σε όλο το σώμα μέχρι την άκρη των χειλιών μου (η ανάσα της μύριζε τσιγαρίλα), στεγνά γλειψιματάκια, χαϊδέματα, δαχτύλιασμα από εμένα στο μουνί και λίγο στον κώλο της, χουφτώματα, ψευδοθηλασμό-γλείψιμο του στήθους της˙ όλ' αυτά διανθισμένα με πολλά "χα-χα-χα, χου-χου-χου" και πολλές, μα πάρα πολλές επαναλήψεις της λέξης "μωρό μου" από εκείνη!
Κάποια στιγμή ξετυλίχτηκε και το προφυλακτικό˙ για ν' ακολουθήσει ένα στοματικό βαθύ, σχετικά υγρό, μετά αρχιδογλειψίματος!
Τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά, μάλιστα μου είπε ότι της αρέσουν τα δυνατά κωλοσκάμπιλα (έφαγε αρκετά!), και ιεραποστολικά, με ζωντανή συμμετοχή δική της (ευλογοφανή βογγητά, παροτρύνσεις) όπου και έχυσα. Η τσατσά τη φώναξε λίγο πριν το 10λεπτο. Δεν βιάστηκε να φύγει˙ στην κουβεντούλα που είχαμε, εκτός των άλλων, μου είπε ότι ήταν από Ρουμανία και βρισκόταν στην αρχή της τέταρτης δεκαετίας του βίου της.
Καταλήγοντας έχω να πω ότι μου έμεινε μια ευχάριστη αίσθηση από τη συνεύρεση με την παχουλή προmilfορουμάνα˙γενικά είχε χαρούμενη διάθεση, ήταν φιλική, δεν βιαζόταν. Στο γαμίσι είχε καλή συμμετοχή, γαμήθηκε δυνατά, ζήτησε και κωλοσκάμπιλα που μου αρέσουν˙ ενώ δέχτηκα και περιποιήσεις από το στόμα της (φιλάκια, γλειψιματάκια) που επίσης μου αρέσουν και τα επιζητώ.
Βέβαια στην αρχή (στο σαλόνι) μου την έσπασε, αλλά είχα αποφασίσει να περάσω, οπότε από τη μεριά μου δεν υπήρξε συνέχεια.
Τελειώνοντας˙ σε ό,τι αφορούσε το δωμάτιο, σε γενικές γραμμές ήταν άθλιο, ενώ την υπηρεσία, εάν δεν "ειδοποιούσε" στο 8λεπτο θα τη συμπαθούσα περισσότερο.

Η εξωτερική θερμοκρασία είχε ανέβει αισθητά γύρω στη μία μετά το μεσημέρι. Ο ήλιος από νωρίς το πρωί, ζεσταίνοντας τα παλιά κτίρια της περιοχής, είχε φροντίσει γι' αυτό και εκείνα με τη σειρά τους εξέπεμπαν την αποθηκευμένη ζέστη στο περιβάλλον αυξάνοντας τη δυσφορία μου.
Ως εκ τούτου, η σκιά του κοινού διαδρόμου των δύο οίκων στην Κολωνού 47 ήταν καλοδεχούμενη και αναζωογονητική. Στο βάθος ένας συναγωνιστής έσπρωχνε την πόρτα και εισερχόταν στο ισόγειο μπουρδέλο. Τον ακολούθησα.
Ο οξύς ήχος της εξώθυρας συμφύρθηκε με τη μελωδία του "Αλλη μια φορά" που εκείνη την ώρα τραγουδούσε η Στανίση στο ραδιόφωνο.
«Ηχος και (ημί)φως» σκέφτηκα και κάθισα στον καναπέ.
Η ηλικιωμένη αδύνατη υπηρεσία με το κοντό ξανθό μαλλί χαιρέτησε και με τα χέρια πλεγμένα πίσω, στο ύψος των γοφών, άρχισε την ενημέρωση.
«Γειά σας! Βγαίνει σ' ένα-δύο λεπτάκια η κοπελίτσα να τη δείτε. Πολύ καλή κοπέλα, σέβεται ο πελάτης (sic), δεν βιάζεται, ωραία περιποίηση κάνει, ωραίο τσιμπουκάκι, ανεβαίνει από πάνω, κάτω, στα γόνατα, 69, ισπανικό, ελεύθερα πιασίματα, πάρα πολύ καλή κοπελίτσα˙γλυκούλα αλλά και καυλιάρα!»
Ακολούθησε σιωπή ολίγων δευτερολέπτων την οποία διέκοψα πρώτος εγώ με μία ερώτηση...
– Η Χρύσα είναι;
– 10 ευρώ! Εεε!...Χρύσα είναι, ναι!
Ε λοιπόν! Εχω παρατηρήσει ότι αρκετές τσατσάδες, αλλά και κοπέλες, μπερδεύονται και αντί για τ' όνομα, μου λένε το κόστος της συνεύρεσης. Αλλωστε εκείνο είναι που τις "καίει" Ετσι δεν είναι;.
Συνέχισε μία σιωπή περισσότερων δευτερολέπτων την οποία, εκείνη τη φορά, πρώτη διέκοψε η υπηρεσία λέγοντας μάλιστα κάτι "πρωτότυπο"...
– Κάνει πολύ ζέστη, ε;
– Πολύ! Βιάστηκα να συμφωνήσω με τη σειρά μου. Ο συναγωνιστής παρέμενε σιωπηλός.
– Σήμερα είχαμε είπαν Αθήνα 35 βαθμό, αλλά μπορεί είναι παραπάνω.
– Πολύ, πολύ ζέστη! Επανέλαβα.
– 24ωρο λέει πολύ ζέστη θα κάνει. Ολοκλήρωσε η συμπαθητική κυρία χωρίς εγώ να προσθέσω κάτι.
Την επόμενη στιγμή μία πόρτα άνοιξε και η γυναίκα με το ψευδώνυμο "Χρύσα" περπάτησε μπροστά μας, χωρίς να μας κοιτάξει καθόλου, ενώ παραμερίζοντας το υφασμάτινο παραβάν πέρασε στο κουζινάκι.
Τη Χρύσα την είχα ξαναδεί σε προηγούμενες τσάρκες μου. Επρόκειτο για μία κοντόφαρδη γυναίκα (δίκην "γιουβαρλακίου" ή μικρού βαρελιού), με ίσια σκούρα μαλλιά μέχρι τους ώμους με ανταύγειες, αρκετά μέτριο πρόσωπο, μικρό προς μεσαίο στήθος, ένα ταττουαζάκι στο αριστερό της μπράτσο, τροφαντά μπουτάκια. Ολες τις φορές φορούσε μαύρο μεσοφόρι.
«Αυτή είναι η κοπελίτσα!» Ο συναγωνιστής είχε ήδη φύγει. «Ελα να περάσεις καλά!»
Απίθωσα τα πράγματά μου στο τραπεζάκι και έψαξα για το πορτοφολάκι μου.
Η υπηρεσία χαρούμενη άρχισε να λικνίζεται στον ρυθμό του τραγουδιού.
Αφού την πλήρωσα έδειξε απένατι λέγοντάς μου «Εκεί μωρό μου!» ενώ πριν μπει στο κουζινάκι γύρισε και μου είπε δείχνοντας προς το μεγάφωνο...
– Αυτό είναι βουλγαρικό τραγούδι,το κλέψαν!
– Το κλέψαμε εμείς από εσάς; Απόρησα.
– Ναι! Απάντησε γελώντας. Χαμογέλασα.
Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, τραβώντας όμως την κουρτίνα και ανοίγοντας το παραθυρόφυλλο φωτίστηκε κομματάκι, ήταν επίσης ζεστό, μιας και "εργαζόταν" μόνο ο επίτοιχος ανεμιστήρας, το κλιματιστικό μάλλον ήταν σε "άδεια", τέλος η βρύση ήταν λίγο ξεχαρβαλωμένη αλλά το νερό έρεε κανονικά.
Η κοπέλα δεν άργησε ν' ανοίξει την πόρτα. Με βρήκε όρθιο, γυμνό και παπουτσωμένο.
Φαινόταν κεφάτη, καμία σχέση με την εικόνα της στο σαλόνι. Στη σύντομη κουβέντα μας έμαθα ότι ήταν απ' τη Ρουμανία και ότι διήνυε το τέλος της τρίτης δεκαετίας της ζωής της.
Της χάιδεψα τα μαλλιά δίνοντάς της να καταλάβει ότι επιθυμούσα ν' αρχίσουμε στα όρθια. Εκείνη κάθισε στις γάμπες της και αφού ξετύλιξε το προφυλακτικό κατά μήκος του ημιερεθισμένου πούτσου μου άρχισε μια μέτρια πίπα που την αντικαθιστούσε με σύντομες περιόδους μαλακίας, ενώ δεν παρέλειπε ν' ασχολείται και με τ' αρχίδια μαλάζοντάς τα.
Μετά από λίγο βέβαια, παραπονέθηκε ότι εκείνη η στάση την κούραζε (λογικό), οπότε περάσαμε στο ικανοποιητικό, αλλά με ταλαιπωρημένο πανωσέντονο, κρεβάτι για να συνεχίσει το τσιμπούκωμα. Πήρε καλή θέση για χούφτωμα και δαχτύλιασμα, φορώντας όμως το διχτυωτό της μεσοφόρι. Το κορμί της ήταν σφιχτό και ελαφρώς ιδρωμένο.
Οταν ένιωσα ότι ήμουν σε θέση να τη γαμίσω της είπα να σταθεί στα τέσσερα. Γονάτισα από πίσω της και αφού "θήκιασα" άρχισαν να γαμάω έχοντάς την γραπώσει από τα κωλομάγουλα. Η τριβή ήταν αισθητή, οπότε αυξάνοντας τον ρυθμό μου άρχισα ν' ερεθίζομαι όλο και περισσότερο. Δεν άργησα να της ρίξω και δύο-τρία κωλοσκάμπιλα, τα οποία δέχτηκε χωρίς να διαμαρτυρηθεί.
Τελείωσα σ' εκείνη την ερωτική στάση βογγώντας.
Συνοψίζοντας, έχω να πω ότι η κοπέλα προσπάθησε να με ικανοποιήσει ερωτικά και σε γενικές γραμμές το κατάφερε. Εντάξει, με τα ίδια χρήματα θα μπορούσα να είχα βρει μία άλλη πόρνη με πολύ καλύτερη εμφάνιση, ίσως και υπηρεσίες, αλλά το «γιουβαρελάκι» ήθελα να το δοκιμάσω και για ένα 10άρικο νομίζω πως άξιζε (να ρισκάρω).

Ηταν λίγο πριν τις 2, μετά το μεσημέρι, όταν σπρώχνοντας την εξώπορτα πέρασα στο σαλόνι του μπουρδέλου που στεγάζεται στον όροφο της οδού Φωκαίας 27.
Η μεσήλικη υπηρεσία (με) περίμενε όρθια.
– Χαίρετε! Είπα και πήγα να καθίσω στον καναπέ απέναντί της. Εκείνη τη στιγμή η πόρτα (ξανα)έτριξε για να εισέλθει ένας συναγωνιστής.
– Γειά σας! Περάστε, καθίστε! Μας προέτρεψε η υπηρεσία. Εγώ βέβαια θα καθόμουν έτσι και αλλιώς, πάντα κάθομαι όταν μπαίνω σ' ένα μπουρδέλο, έχω παρατηρήσει ότι έτσι μου δίνουν πιο εύκολα τις πληροφορίες που ζητάω, κυρίως τ' όνομα της πόρνης. Εκείνος όμως προτίμησε να σταθεί όρθιος.
– Η Μπάρμπα(ο)ρα είναι την ξέρεις; Ρώτησε η μεσήλικη γυναίκα απευθυνόμενη σ' εμένα.
– Η Μπάρμπα(ο)ρα...και τί πρόγραμμα έχει;
– Με φουλ πρόγραμμα: Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, πρωκτικό, από πάνω από κάτω, 69, δεν βιάζεται καθόλου, ωραία περιποίηση έχει, όλες τις στάσεις κάνει, ελεύθερα πιασίματα, είναι υπέροχη μέσα στο δωμάτιο, μ' εγγύηση! Είναι επίσης δηλωμένη, με τα χαρτιά της όλα εντάξει, περνάει συχνά από γιατρούς δεν έχει κανένα πρόβλημα, εάν θέλεις να τα δεις θα στα δείξουμε. Είναι εγγύηση η κοπέλα!
Ακολούθησε μία ολιγοδευτερόλεπτη σιωπή. Ηταν το σήμα για να εμφανιστεί η περί ης ο λόγος. Απ' το κουζινάκι, με γρήγορο βηματισμό πλησίασε μία μαυρομαλλούσα˙ με τις άκρες των τριχών της να φτάνουν λίγο πάνω απ' τη μέση, φιλήδονο πρόσωπο, μεγάλο στήθος, κορμί με πιασιματάκια, ωραίες μπουτάρες, φορώντας ένα λεοπαρδαλέ κοντό φουστανάκι. Στάθηκε στην άκρη του διαδρόμου και παίρνοντας μία άνετη πόζα μας χαιρέτησε «Γειά σας!» ενώ παράλληλα, ως είθισται, ενδιαφέρθηκε να μάθει τί κάνουμε.
«Ελάτε να περάσετε τέλεια! Δυναμίτης! Δεν θα χάσετε!» συνέχισε η υπηρεσία στην προσπάθειά της να μας πείσει να πραγματοποιήσουμε τη συνεύρεση, ο συναγωνιστής άρχισε να λακίζει, εγώ πάλι αμφιταλαντευόμουν, οπότε με πλησίασε και δείχνοντάς μου τα ενδότερα είπε «Ελα, είναι πολύ καλή!»
Τελικά πλήρωσα το 20άρι, αλλά πριν σηκωθώ ζήτησα να δω τα...«χαρτιά».
Εκείνο που είδα ήταν ένα θεωρημένο βιβλιάριο υγείας. Την επόμενη στιγμή βρισκόμουν στο καθαρό (πλην ενός γεμάτου κάδου απορριμμάτων) και φωτεινό δωμάτιο. Η επίτοιχη LCD πρόβαλε πορνό, ενώ απ' το μισοανεβασμένο παντζούρι έμπαινε η κάψα του μεσημεριού. Ο κλιματισμός δούλευε κανονικά.
Η κοπέλα ήρθε μετά από δυο-τρία λεπτά φορώντας ένα σουτιέν που άφηνε εκτεθειμένα τα βυζιά και ένα μικροσκοπικό λεοπαρδαλέ ύφασμα γύρω απ' τη μέση. Ξάπλωσε νωχελικά στο κρεβάτι, χωρίς να βγάλει τα γυναικεία παπούτσια της και άπλωσε το χέρι καλώντας με κοντά της. Το φυσικό της στήθος είχε την τιμητική του στις "περιποιήσεις" μου˙ πλούσιο, αφράτο, ελαφρώς κρεμασμένο, αλλά και το κορμί με την κωλάρα και τις μπουτάρες της δέχτηκαν ερωτικές θωπείες σε όλη τους την έκταση. "Επεσαν" και κάτι γλειψιματάκια από εκείνη προς εμένα, αλλά όχι σπουδαία πράγματα.
Με την ανόρθωση του πέους με ρώτησε εάν θα ήθελα το στοματικό με ή χωρίς προφυλακτικό. Απάντησα με, και στη συνέχεια δέχτηκα μία "πίπα" υγρή, βαθιά, αυξομειούμενης έντασης, με λίγο χέρι, που συμπεριλάμβανε και καραμπαλίκινγκ!
Ακολούθησε πισωκολλητό˙ μ' εμένα όρθιο στο πάτωμα και εκείνη στα τέσσερα στο κρεβάτι, έχοντας "σπάσει" όμορφα τη μέση της διευκολύνοντάς με, το οποίο συνεχίστηκε γονατιστά˙ με πολλά κωλοσκάμπιλα, γρήγορες διεισδύσεις, αρκετό ιδρώτα και υπόκοφα βογγητά, για να ολοκληρωθεί η συνεύρεση μ' εμένα στα γόνατα και εκείνη ανάσκελα να της έχω ανασηκώσει τη λεκάνη και κρατώντας την γερά απ' τους γοφούς να εκσπερματώνω με ηδονικούς σπασμούς.
Στο δωμάτιο κάθισε πάνω από 15 λεπτά.
Κάνοντας το ρεζουμέ, δεν μπορώ να πω, πέρασα πολύ καλά με την Μπάρμπα(ο)ρα. Είχε καύλα, πάθος, όρεξη, ένταση, συγχρονισμό κατά τη διάρκεια των ερωτικών περιπτύξεων, ενώ δεν διέκρινα ίχνος βιασύνης μέχρι το τέλος. Στα συν και το γεγονός ότι είναι δηλωμένη και εξετάζεται από γιατρούς, διότι με αυτά που είχα διαβάσει σε προηγούμενες κριτικές δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω εάν δεν έβλεπα πρώτα το βιβλιάριο υγείας της.
Βέβαια είχε ένα θεματάκι με τη γνώση της ελληνικής γλώσσας σε προφορικό επίπεδο, δεν ξέρω, εγώ την καταλάβαινα δύσκολα, επίσης η ανάσα της μύριζε (πάντως όχι έντονα) αλκοόλ.
Τέλος, το δωμάτιο ήταν απ' τα καλύτερα που έχω μπει σε μπουρδέλο, ενώ η υπηρεσία απ' τις διακριτικότερες, μιας και δεν ενόχλησε για 15+ λεπτά.

Προσεγγίζοντας τη μεγάλη κοινή εξώπορτα των δύο οίκων, που στεγάζονται στο νούμερο 15 της οδού Κολωνού, διαπίστωσα ότι μόνο ο εξ ευωνύμων των εισερχομένων είχε αναμμένο το χαρακτηριστικό λευκό φως πάνω απ' την εξώπορτά του.
Γι' άλλη μία φορά το τρίξιμο της θύρας με συνόδευε κατά την είσοδό μου στο ευρύχωρο (εκείνη τη φορά) και άδειο σαλόνι.
Η ευτραφής μεσήλικη υπηρεσία εμφανίστηκε απ' το κουζινάκι.
– Τί κάνουμε; Ενδιαφέρθηκε να μάθει.
– Καλά.
– Τη Νάντια έχουμε, μήπως την ξέρεις; Ρώτησε καθώς με πλησίαζε.
– Νάντια;...Δεν την ξέρω. Οχι! Απάντησα, αν και μετά (όταν παρουσιάστηκε) συνειδητοποίησα ότι την είχα ξαναδεί (στον ίδιο οίκο) σε προηγούμενες τσάρκες.
Η τσατσά συγκατένευσε με μία κίνηση του κεφαλιού για να συνεχίσει λέγοντας: «Θα τη μάθεις˙ είναι πολύ περιποιητική, για 10 ευρώ κάνει ωραίο ζεστό βαθύ τσιμπούκι, τελειωτικό ισπανικό, πισωκολλητό, από πάνω από κάτω, φιλάκια, χαδάκια...Αλλά είναι πολύ περιποιητική, θα περάσεις καλά!»
Χρειάστηκε να περιμένουμε (εντωμεταξύ είχαν μαζευτεί αρκετοί αλλοδαποί και ημεδαποί συναγωνιστές) γύρω στα 10 λεπτά για να τη δούμε.
Οπως τις περισσότερες φορές συμβαίνει, πρώτα προηγήθηκε ο χαρακτηριστικός οξύς ήχος των τακουνιών πάνω στο πάτωμα.
Μία στρουμπουλή χαμηλού αναστήματος γυναίκα, με μεγάλο, κάπως κρεμασμένο στήθος, που φορούσε μαύρο κομπινεζόν μας χαιρέτησε, ρωτώντας ποιός θα ήθελε να περάσει ωραία, και στάθηκε απλά μπροστά μας με την υπηρεσία να επαναλαμβάνει το πρόγραμμα. Το πρόσωπό της ήταν όμορφο, τα μαλλιά, ίσια καστανά, έφταναν μέχρι τους ώμους, τα μπούτια χοντρά, ενώ ο κώλος δεν διακρινόταν˙ φαινόταν όμως μεγάλος.
Επέστρεψα στο τέλος της τσάρκας. Το σαλόνι ήταν άδειο. Η υπηρεσία δεν έπρεπε να με θυμόταν˙ γιατί αφού ανέφερε τ' όνομα της κοπέλας, με ξαναρώτησε μήπως την ξέρω.
Της έδωσα το χαρτονόμισμα και ζήτησα να μάθω εάν επρόκειτο ν' αργήσει.
«Σε 5 λεπτά θα είναι μαζί σου! Μέχρι να πλυθείς, να πάρεις αέρα, θα έρθει!»
Υπήρχε διαθέσιμο το πρώτο δωμάτιο δεξιά˙ το οποίο ήταν μιά χαρά και πολύ φωνεινό! Από τη βρύση του μάλιστα έτρεχε ζεστό νερό!
Τελικά η κοπέλα ήρθε αρκετά νωρίτερα, ενώ εγώ δεν είχα ακόμα ολοκληρώσει με το πλύσιμο. Κατέβασε το μεσοφόρι μέχρι τη φαρδιά μέση της, εφανίζοντας ένα εντυπωσιακό στήθος και περίμενε να τελειώσω. Εκεί έμαθα πως ήταν απ' τη Ρωσία και ότι επίσης η διεύθυνση σκόπευε να βάλει ντουζ στο δωμάτιο, μιας και υπήρχε η προεγκατάσταση.
Σύντομα ήμουν έτοιμος και η πρώτη επαφή ήταν με (τί άλλο;...) τα μαστάρια της. Ασχολήθηκα μαζί τους αρκετά˙ τόσο με τα χέρια, όσο και με το στόμα μου, ενώ και εκείνη μου έκανε κάποια επιφανειακά, στεγνά, σύντομα γλειψιματάκια.
Η στύση είχε εμφανιστεί ενώ σειρά είχε η περιφορά των μαστών της σε όλη την επιφάνεια του κορμού μου, κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε και ισπανικός αυνανισμός. Τα σηραγγώδη σώματα ήταν πλήρως αιματωμένα και η περικαυλίδα ξετυλίχθηκε για να συνεχιστεί η συνεύρεση με βαθύ, υγρό τσιμπούκι, που (δυστυχώς) περιορίστηκε στο πέος και μόνο. Κατά την έναρξή του είχε πάρει θέση ανάμεσα στα πόδια μου, αλλά χωρίς αντίρρηση μετακινήθηκε στο πλάι (έπειτα από προτροπή μου) αφήνοντάς με να έχω πρόσβαση στα κρέατά της.
Κάποια στιγμή με ρώτησε πώς θα ήθελα να "το κάνουμε". Της είπα ν' ανέβει από πάνω και ο πούτσος μου χάθηκε στο μουνί της. Παλινδρομούσα εγώ, ανεβοκατέβαινε εκείνη, χούφτωνα εγώ, ψιλοβογγούσε εκείνη, αλλά δουλειά δεν γινόταν και το πέος άρχισε να μαλακώνει. Τότε την άρπαξα από τα καπούλια και λέγοντάς της να σηκωθεί λιγουλάκι δημιουργήθηκε ωφέλιμος χώρος για πιο άνετη παλινδρόμηση. Η σκληρότητα επανήλθε και το γαμήσι συνεχίστηκε, αλλά σύντομα περάσαμε σε πισωκολλητό γονατιστό με αρκετά κωλοσκάμπιλα και δυνατό σφυροκόπι. Κάπως έτσι ήρθε το τέλος.
Πριν φύγει τη ρώτησα εάν δούλεψε αλλού και μου απάντησε ότι είχε περάσει από Φυλής 74 δεξιά, αν και δεν ήταν πολύ σίγουρη, καθώς και απ' το Ιάσονος 46Α (το υπερυψωμένο ισόγειο).
Συγκεφαλαιώνοντας˙ η Νάντια, μέσα σ' έναν ανθρώπινο χώρο, είχε μία ικανοποιητική συμμετοχή μαζί μου. Ιδιαίτερα για ένα 10άρικο μου φάνηκε εντάξει. Είχε καλό πρόσωπο, ωραία βυζιά, δεν αντιδρούσε άσχημα στις λογικές επιθυμίες μου, δεν έδειξε σημεία βιασύνης. Στα μείον˙ το υπόλοιπο σώμα της, η έλλειψη κάποιου (έστω υποδυόμενου) ενθουσιασμού, τα γλειψίματά της.

Απόγευμα Σαββάτου στο πρωταρχίνισμα της τσάρκας.
Ο ήχος των βημάτων μου αντηχούσε στο κλιμακοστάσιο καθώς ανέβαινα την παλιά ξύλινη σκάλα. Λίγο πριν το κεφαλόσκαλο άκουσα παρόμοιους ήχους χαμηλότερα. Είχα παρέα.
Χτύπησα το κουδούνι και μέχρι ν' ακούσω τον μηχανισμό που απασφάλιζε την εξώπορτα ο συναγωνιστής στεκόταν δίπλα μου. Την επόμενη στιγμή περνούσαμε στο σκοτεινό στενόχωρο σαλονάκι. Κάθισα. Εκείνος στάθηκε όρθιος.
«Καλησπέρα! (Η μεσήλικη υπηρεσία πήρε θέση πλάι στον συνάδελφο αφήνοντας χώρο για την "πασαρέλα" της κοπέλας) Εχουμε γλυκιά κοπελίτσα, με 20 ευρώ: Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, όλες οι στάσεις, πάνω κάτω, ισπανικό, η κοπέλα κάνει και χαλαρωτικό μασάζ...»
Οι ήχοι των τακουνιών πάνω στο πάτωμα προηγήθηκαν της εμφάνισής της μπροστά μας. Περπατούσε αργά. Προσπάθησα να διακρίνω ανάμεσα στις σκιές...Μαλλιά ίσια, καστανά, που έφταναν μέχρι τη μέση πλαισίωναν ένα όμορφο σοβαρό πρόσωπο με σχιστά μάτια, στήθος πλούσιο-ενισχυμένο, κορμί γεροδεμένο-νεανικό (ταττού στα πλευρά), κώλος αξιοπρόσεκτος, πόδια χυτά.
«...στο δωμάτιο. Να περάσετε πολύ καλά παιδιά! Εχουμε ντουζ με χυντρομασάζ (sic), τηλεόραση με τσόντα...»
Ο συναγωνιστής δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα και ψιθυρίζοντας ότι θα ξαναπερνούσε αργότερα, κίνησε προς την πόρτα. Η συμπαθητική υπηρεσία έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, μπας και τον μεταπίσει...
«...Είναι γλυκιά κοπελίτσα κύριε!»
– Πώς σε λένε; Ρώτησα.
– Μαργαρίτα. Απάντησε σιγανά.
– Μαργαρίτα; Ξαναρώτησα, περισσότερο από συνήθεια.
– Μάλιστα. «Με κουφό μπλέξαμε». Δεν αποκλείεται να το σκέφτηκε...Χα, χα, χα...
– Οκέι! Είπα και εμφάνισα το χαρτονόμισμα αμέσως. Πριν ακόμα ξεκινήσω απ' το σπίτι μου είχα (σχεδόν) αποφασίσει πως θα περνούσα στον εν λόγω οίκο (ήλπιζα βέβαια να δούλευε η Κωνσταντίνα, που την είχα δει την προηγούμενη φορά και μου άρεσε αλλά...Φευ!) εξαιτίας της δυνατότητας που πρόσφερε για ντουζ, έτσι ώστε μετά καθαρός να ξεκινούσα την τσάρκα.
Η κυρία με πέρασε στο διπλανό δωμάτιο δίνοντάς μου ασφράγιστη πετσέτα (Διάολε! Νίωθω ότι γράφω κριτική για στούντιο!...) και ενημερώνοντας ότι το νερό ήταν ζεστό. Εφυγε λέγοντας ότι η κοπέλα θα ερχόταν σε λίγα λεπτά. Ολα καλά...Ευρυχωρία, ησυχία, δροσιά ελέω κλιματιστικού, περίκλειστος χώρος για ντουζ αλλά και για υρδομασάζ! Που όμως δεν δοκίμασα, ωραίος πολυέλαιος, μία τρύπα στο πάτωμα μπροστά από το χαλάκι της ντουζιέρας. Α ναι!...Το πάτωμα σ' εκείνο το σημείο υποχωρούσε όταν κάποιος πατούσε την πλαστική επένδυση δίκην παρκέ.
Χωρίς να πλυθώ, μιας και ήμουν καθαρός, γδύθηκα και ξάπλωσα στο ικανοποιητικό κρεβάτι.
Η ψηλή ήρθε μετά από λίγα λεπτά. Με (ξανα)χαιρέτησε, ρωτώντας στη συνέχεια εάν θέλω μασάζ. Στην καταφατική μου απάντηση μού είπε να γυρίσω μπρούμυτα. Καβάλησε και αφού νότισε τις χούφτες της με κάτι ελαιώδες, ασκώντας μέτρια πίεση, άρχισε να τρίβει αποκλειστικά μέση, πλάτη και πολύ λίγο αυχένα. Μετά από περίπου ένα λεπτό σταμάτησε.
Τώρα βρισκόμουν ανάσκελα και εκείνη, με το τυλιγμένο προφυλακτικό ανάμεσα στα χείλη της, άρχιζε να χειρομαλάζει το σε ηρεμία πέος μου. Μετά από μερικές παλινδρομήσεις ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία...
– Μαρίνα!
– Πές μου.
– Ετσι, κανένα γλειψιματάκι εδώ στις θηλές; (Χωρίς να το πολυπιστεύω)
– Πού θηλές;
– Εδώ! (Λες;...)
– Οχι αγάπη μου...Με νάζι (Τζίφος!)
Τέλος πάντων, λίγο κάτι δικά μου χουφτώματα σε κωλομάγουλα, μπούτια, στήθος (καλή αίσθηση), λίγο η τσόντα στην LCD οθόνη, λίγο και η δική της χειρομάλαξη, είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία υποτυπώδης στύση. Η περικαυλίς ξετυλίχθηκε με το στόμα και ένα μέτριο στοματικό, ευτυχώς χωρίς (άλλο) χέρι, κατάφερε εκείνη τη στύση να την κάνει κάπως πιο ικανή για διείσδυση.
«Πώς θες μωρό μου;»
Την έβαλα να με ιππεύσει και έχοντας χουφτώσει τα κωλομάγουλά της παλινδρόμησα κάμποσες φορές βελτιώνοντας τη σκληρότητα του πούτσου μου.
Τελείωσα σε πισωκολλητό γονατιστό, με κάποια δική της συμμετοχή (στριφογυρνούσε τον κώλο της καθώς τη γαμούσα και βογγούσε ευλογοφανώς), κρατώντας την γερά απ' τη μέση.
Πριν γίνει μπουχός, σ' ερώτησή μου απάντησε ότι είναι Τσέχα (Να μην ξέρω Τσέχικα, να μην ξέρω Τσέχικα!...) επίσης μου είπε ότι δουλεύει μόνο στο συγκεκριμένο μαγαζί, και τέλος έμαθα ότι η τρύπα στο πάτωμα δημιουργήθηκε μετά από τις εργασίες εγκατάστασης της μονάδας του ντουζ-υδρομασάζ.
Αθροίζοντας τα της εμπειρίας μου καταλήγω ότι μέσα σ' ένα ανθρώπινο, σε γενικές γραμμές, περιβάλλον και με μία ευγενική βοηθό, η Μαργαρίτα δουλεύει by the book που λένε και είναι τυπική στις υπηρεσίες της. Σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι' αυτό, προσφέρει ότι ανακοινώνεται, αλλά και λίγη ευελιξία (κανένα φιλάκι, κανένα γλειψιματάκι όταν βλέπει ότι ο ευπαρουσίαστος και καθαρός παρτενέρ τα έχει ανάγκη) όπως και περισσότερο πάθος-όρεξη στις προσφερόμενες υπηρεσίες, χρειάζονται, με την προϋπόθεση φυσικά να μη χαθεί το μέτρο (απαίτησεις για ακάποτα τσιμπούκια, κώλο ενώ δεν ανακοινώνεται κ.λπ), για να γίνει κάποιος πελάτης αυτήν την περίοδο των ισχνών αγελάδων.

Στον οίκο εισήλθα γύρω στις 9 το πρωί. Προηγουμένος όταν είχα περάσει, ένας κουβάς με μία σφουγγαρίστρα τοποθετημένοι μπροστά στην ανοιχτή πόρτα έδειχναν ότι αν και ο έξωτερικός φανός ήταν αναμμένος, το μαγαζί δεν λειτουργούσε ακόμα. Το σαλόνι ήταν άδειο. Από μέσα άκουγα γυναίκες να μιλούν. Κάθισα.
«Μισό λεπτό!» Η παρουσία μου είχε γίνει αντιληπτή.
Ξαφνικά η εξώπορτα άνοιξε και μία γιγαντόσωμη milf, προφανώς η έτερη εταίρα τής βάρδιας, πέρασε βιαστικά από μπροστά μου κατευθυνόμενη προς τα ενδότερα.
Η μεσήλικη υπηρεσία δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της.
– Καλή σου μέρα!
– Καλημέρα!
– Τί κάνουμε πώς πάμε;
– Καλά.
– Καλά; Μπράβο σου, μπράβο!
Η εξώπορτα άνοιξε για δεύτερη φορά και ο ήλιος τη φώτισε στιγμιαία. Ηταν δύο συναγωνιστές.
«Καθίστε παιδιά! Καλή σας μέρα! Καθίστε! Εχουμε δύο υπέροχες κοπέλες, δύο πολύ καλές κοπέλες, μόνο δύο λεπτάκια να περιμένετε, τώρα θα έρθουν γιατί ακόμα...»
– Ποιές είναι; Τη διέκοψε ο ένας συναγωνιστής.
– Είναι Ελένη, είναι Σοφία. Εσύ μας γνωρίζεις παιδί μου λιγάκι, τώρα να θυμηθείς.
– Είναι αυτές με τα μεγάλα βυζιά; Θέλησε να επιβεβαιώσει ο (πιθανός) θαμώνας του οίκου.
– Ναι! Ωραία μεγάλη βυζιά Σοφία, ωραία μεγάλη βυζιά Ελένη! Χι, χι...Κρατάμε κορίτσια για τα βυζιά! Χωρίς βυζιά δεν κρατάμε εδώ...Χι, χι, χι.
Μία νεαρή στην όψη ξανθιά νταρντάνα παρουσιάστηκε. Το ίσιο μαλλί της έφτανε έως τους ώμους πλαισιώνοντας ένα γλυκό πρόσωπο με λεπτά χείλη. Μεγάλο στήθος, βαρύ κορμί (μ' ένα ταττού ανάμεσα στις ωμοπλάτες), κωλάρα και μπουτάρες συμπλήρωναν την εικόνα.
– Η Σοφία; Ρώτησα.
– Είναι η Ελένη, με διόρθωσε η τσατσά, η Σοφία είναι ακόμα εκεί (μέσα). Θέλετε να περιμένετε Σοφία;
– Τί πρόγραμμα έχουν τα κορίτσια; Θέλησα να μάθω.
«Εδώ είμαι!» Φώναξε ξαφνικά η Σοφία με το κοκκινωπό καρέ μαλλί και το μέτριο πρόσωπο φορώντας ακόμα τα "πολιτικά" της, για ν' αποχωρήσει αμέσως μετά.
– Υπέροχη η Σοφία! Στα πρόγραμμα παιδί μου, εκτός από πρωκτικό, κάνουν όλα για 10 ευρώ! Αυτά είναι πρόγραμμα. Εσύ τί θέλεις;
Εντωμεταξύ, ο ένας συναγωνιστής έκανε έμμεσα γνωστή την επιθυμία του να περάσει ψάχνοντας τις τσέπες του καθώς κατευθυνόταν προς τα μέσα.
Εφυγα για να επιστρέψω μετά από δύο λεπτά. Διαθέσιμη είχε μείνει η Ελένη. Πλήρωσα, αφού πρώτα η υπηρεσία μ' ενημέρωσε ότι δεν κάνει ελεύθερο στοματικό, και πέρασα στο δωμάτιο που γειτνίαζε με το σαλόνι. Ενας ικανοποιητικός μικρός χώρος που όμως "ηχητικά" κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "σαλονοκρεβατοκάμαρα".
Η κοπέλα μπήκε ενώ είχα προλάβει να βγάλω μόνο το πουκάμισό μου.
«Δε γαμιέται; Δεν πλένομαι! Αλλωστε πριν λίγες ώρες έκανα μπάνιο» Σκέφτηκα.
Η Ελένη ήταν μία "μαζεμένη" 24χρονη Ρουμάνα που δεν μιλούσε πολύ αλλά φαινόταν ευγενική. Απαλλάχτηκε απ' το σουτιέν, το κιλοτάκι, τα γυναικεία παπούτσια της και γονάτισε στο κρεβάτι περιμένοντας να ολοκληρώσω το...στριπτίζ μου.
Γονατίζοντας με τη σειρά μου απέναντί της άρχισα να γλείφω τα φυσικά βυζιά της χαϊδεύοντας παράλληλα τη μουνάρα και την κωλάρα της. Εκείνη μου χάιδευε το κεφάλι και την πλάτη.
Ξαπλώνοντας ανάσκελα την προέτρεψα να με περιποιηθεί με τη γλώσσα και τα χείλη της. Το έκανε υπάκουα, ξεκινώντας επιφανειακά, σχετικά στεγνά, αλλά αισθησιακά γλειψίματα-φιλιά από χαμηλά στην κοιλιά, φτάνοντας ψηλά μέχρι τους λοβούς των αυτιών μου.
Το στρώμα και τα ελάσματα του κρεβατιού ανταποκρίνονταν μια χαρά!
Πριν το ξετύλιγμα της περικαυλίδας επιδόθηκε σ' ένα υποτυπώδες τρίψιμο του πέους μου ανάμεσα στους μαστούς της, ενώ στη συνέχεια ξεκίνησε ένα βαθύ, χωρίς πολύ σάλιο, αλλά αργό στοματικό σύντομης διάρκειας μιας και η στύση ήταν γεγονός.
Ρώτησε εάν ήθελα να με καβαλήσει και παίρνοντας καταφατική απάντηση ανέβηκε από πάνω. Ακολούθησαν αρκετές παλινδρομήσεις, αλλά και δικά της "στριφογυριστά", για να περάσω στο πισωκολλητό γονατιστό, όπου ακούγοντας την υπηρεσία να ενημερώνει τους επίδοξους πελάτες ότι και τα δύο κορίτσια ήταν απασχολημένα, έχυσα με μία έκφραση ηδονής στο πρόσωπό μου.
Εφυγε το ίδο αθόρυβα όπως ήρθε.
Συνοψίζοντας την εμπειρία μου καταλήγω ότι πέρασα μάλλον καλά. Η νεαρή πληθωρική Ρουμάνα κατάφερε να με καυλώσει, απλά θα επιθυμούσα να ήταν πιο θερμή και κομματάκι πιο επικοινωνιακή. Η υπηρεσία δεν ενόχλησε, αλλά και εγώ δεν καταχράστηκα τον χρόνο. Τέλος σε ό,τι αφορούσε το δωμάτιο, εάν εξαιρούσα τη στενότητα και τη φασαρία που γινόταν αισθητή από το σαλόνι, ήταν ικανοποιητικό.

Βγαίνοντας απ' το υπερυψωμένο ισόγειο με το νούμερο 27, όπου δούλευε μία όμορφη νεαρή ονόματι Χριστίνα, διέσχισα εγκάρσια την άδεια Κολωνού και ανεβαίνοντας τα τέσσερα σκαλοπατάκια, μπήκα στο απέναντι υπερυψωμένο ισόγειο με το νούμερο 30.
Το σαλόνι ήταν άδειο. Ελληνικά λαϊκά "έπαιζαν" στη διαπασών!...Η ένταση όμως χαμήλωσε τα επόμενα δευτερόλεπτα και πριν προλάβω να καθίσω το υφασμάτινο παραβάν αναδεύτηκε. Μια ψηλή καμαρωτή γυναίκα μ' έκφυλο πρόσωπο, λεπτούς χαλκάδες στ' αυτιά, κοντό μαύρο μαλλί, μικρό στήθος, λεπτό σώμα, κωλάρα και χυτές ποδάρες, παρουσιάστηκε ακολουθούμενη απ' την τσατσά.
Αμέσως άρχισε να λέει το πρόγραμμά της, ενώ ταυτόχρονα, κουνώντας αρνητικά τον δείκτη του δεξιού μπανταρισμένου χεριού της, έκανε γνωστό σ' έναν πλανόδιο πωλητή, που εκείνη την ώρα έμπαινε, ότι δεν ενδιαφερόταν για την πραμάτια του.
– Καλησπέρα σας! 10 ευρώ˙ μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, μόνο 10 ευρώ. Ελα να περάσεις!
– Πώς σε λένε κούκλα;
– Αννα! Απάντησε βάζοντας τα χέρια της στη μέση και κοιτάζοντάς με απορία.
– Απλά ρώτησα. Βιάστηκα να δικαιολογηθώ.
– Ναι, εγώ είπα ψάχνεις κάτι, γι' αυτό.
– Εντάξει Αννα, θα δω, ευχαριστώ πολύ! Είπα και σηκώθηκα.
– Και εγώ μωρό μου, γειά σου.
Επέστρεψα στο τέλος της τσάρκας. Η υπηρεσία χαμογελώντας τράβηξε το παραβάν και με άφησε να περάσω στα ενδότερα, εκεί όπου «απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία»
Το δωματιο που βρισκόταν στο βάθος ήταν αρκετά προσεγμένο˙ ευρύχωρο, φωντεινό, με ξύλινο πάτωμα, τούλια(!) και πολλούς καθρέφτες.
Πλήρωσα τη χαμογελαστή κυρία, ενώ μετά την προετοιμασία μου ξάπλωσα στο αναπαυτικό στρώμα πάνω στο καθαρό κατωσέντονο κλείνοντας τα μάτια και αφήνοντας ένα επιφώνημα ανακούφισης να βγει απ' τα χείλη μου.
Δεν πρόλαβα να χαλαρώσω κάπως και την άκουσα να πλησιάζει φωνάζοντας προφανώς σε κάποιον: «Το ξέρω αγάπη μου. Ωραίο σεξ κάνω, αυτό να ξέρεις!». Η πόρτα άνοιξε.
«Γειά σου, χρόνια πολλά! Τί κάνεις;»
Την επόμενη στιγμή, ολόγυμνη, έπεσε πάνω μου αρχίζοντας να με γλείφει στον κορμό (μέχρι τις θηλές) χαμηλά στην κοιλιά (κάνοντας περάσματα και από τ' αρχίδια) για να βρεθεί με ένα σάλτο στον λαιμό (γλείφοντάς τον), ν' ασχοληθεί με τους λοβούς των αυτιών και τελειώνοντας τον πρώτο γύρο, να "ρίξει" ένα ξαφνικό γλωσσόφιλο, αιφνιδιάζοντάς με, λέγοντας παιχνιδιάρικα «Γιατί όχι;...»
Ακολούθησε γλείψιμο-δάγκωμα-ρούφηγμα στις θηλές μου, μ' εμένα να χαϊδεύω τα κοκαλωμένα μαλλιά της, γενικά το κορμί της, το ξυρισμένο μουνί της, τον κώλο της, ενώ δεν παρέλειψα να "γευτώ" και τα βυζάκια της. (Πολλά "της" έβαλα...Αλλά βαριέμαι τώρα να το συντάξω διαφορετικά. Χε, χε...)
«Ετοιμος!» Αναφώνησε βλέποντας τη στύση μου, ενώ χωρίς να χάσει καιρό, ξετύλιξε με το στόμα το προφυλακτικό για να επιδοθεί σ' ένα αισθησιακό "τσιμπούκι" το οποίο και διέκοψα μετά από λίγο για να μη διακοπεί νωρίς η συνεύρεση.
Τη γάμησα σε δύο στάσεις: Πισωκολλητό γονατιστό, όπου βογγούσε λες και τη γαμούσε ο Ron Jeremy στα νιάτα του και ιεραποστολική, όπου κατά τη διάρκεια ενός βαθιού γλωσσόφιλου (δεν είχα και οδοντόκρεμα μαζί!...) έχυσα μουγκρίζοντας σαν μοσχάρι.
Οταν μπήκε έμαθα ότι ήταν Ρουμάνα, ενώ πριν φύγει ότι δουλεύει καθε μέρα στον εν λόγω οίκο απογευματινή και βραδινή βάρδια.
Η ετυμηγορία (Σιγά ρε δικαστή!...Χα, χα, χα...) Η milfoΑννα με καύλωσε˙ τόσο εμφανισιακά όσο και με τις υπηρεσίες της (βέβαια χρειάζεται μία προσοχή με τα γλωσσόφιλα...), εάν συνυπολογίσω την ευγένια (με χαιρέτησε όταν έφυγα την πρώτη φορά) και το επικοινωνιακό του χαρακτήρα της, όλ' αυτά μαζί, τη φέρνουν πιο κοντά στις προτιμήσεις μου, οπότε μάλλον θα ξαναπληρωθεί.

Σημείωση: Μην παραλείψετε να ευχηθείτε στις μητέρες σας! Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου γιορτάζουν επίσημα.

Εισερχόμενος στο στενόχωρο σαλονάκι, άκουσα μία γυναικεία φωνή απ' το βάθος να (με) ενημερώνει...
«Κοπέλα είναι στο δωμάτιο, εάν θέλετε περιμένετε»
Κάθισα δίπλα σ' έναν μελαψό νεαρό συναγωνιστή που ασχολιόταν με το κινητό του.
Κατά την ολιγόλεπτη αναμονή άκουσα τα ίδια λόγια άλλες δυο φορές, με τους αλλοδαπούς συναγωνιστές να κάνουν αναστροφή και να φεύγουν.
Κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και μία νέα κοπέλα, φορώντας μόνο ένα στρίνγκ, έκανε την εμφάνισή της. Είχε ίσιο ξανθό μαλλί που της κάλυπτε τους ώμους, πρόσωπο με αισθησιακά χείλη, μικρό στήθος, "δεμένο" κορμί, ωραίο κώλο και πατούσε πάνω σε ψηλοτάκουνα πορνοπάπουτσα.
Η διοπτροφόρος μεσήλικη υπηρεσία πλησίασε κρατώντας μία βεντάλια.
«Γειά σας!...» Μας χαιρέτησε, και ξεκινώντας να κάνει αέρα στο πρόσωπό της άρχισε να μιλάει...
«...Τσιμπουκάκι, μουνάκι, φιλάκια στα βυζάκια, όλες οι στάσεις, 69. Πολύ γλυκιά κοπέλα και το καλύτερο τσιμπουκάκι εδώ της γειτονιάς. Εχετε τον λόγο μου ότι θα περάσετε πολύ όμορφα με 10 ευρώ!»
Ο σκουρόχρωμος συναγωνιστής που καθόταν δίπλα μου σηκώθηκε να φύγει, αλλά πριν προλάβει να κάνει δύο βήματα η κοπέλα του είπε...
«Ελα! Γιατί φεύγεις; Πάμε να περάσουμε καλά, σιγά-σιγά...»
Εκείνος αγνοώντας την συνέχισε, οπότε εκείνη επιχείρησε ένα ύστατο "ερωτικό κάλεσμα"
«Ελα! Πού πας;...Εϊ!...Εεε!...Πού πας;!»
– Πώ..πώς σε λένε;... Προσπάθησα να ρωτήσω με τη σειρά μου μέσα στην φασαρία. (Ο καθένας με τον καημό του!...)
Μου απάντησε, αλλά ήθελα επιβεβαίωση αυτού που (νόμισα ότι) άκουσα οπότε ξαναρώτησα...
– Κατερίνα;
– Αντελίνα!
– Αα!...Αντελίνα! «Το πρωί τη μαρμελάδα τη βάζουμε στο ψωμί, όχι στ' αυτιά!» Θυμήθηκα αυτό που λέγαμε μικροί.
– Πάμεεε; Η προσοχή της τώρα είχε στραφεί σε μένα. Ο συναγωνιστής με το στιλπνό μαύρο μαλλί κατέβαινε τα μεταλλικά σκαλοπάτια σχεδόν τρέχοντας.
– Καλά, θα δω...Είπα παραμένοντας καθιστός.
Οι δύο γυναίκες αποσύρθηκαν˙ η Αντελίνα στο κουζινάκι, η υπηρεσία στο διπλανό δωμάτιο.
Εβγαλα το χαρτονόμισμα, σηκώθηκα και αφού προσπέρασα δύο μελαψούς άνδρες που εκείνη την ώρα εισέρχονταν, πλησίασα την είσοδο του δωματίου και το έδειξα στην τσατσά. Εκείνη το πήρε χωρίς να πει κάτι.
– Εδώ μπαίνω;
– Μμμ; Εκανε σαν να μην κατάλαβε τι τη ρώτησα.
– Εδώ; Επανέλαβα, δείχνοντας αυτή τη φορά.
– Ναι. Απάντησε αδιάφορα και αφού κρέμασε το κωλόχαρτο πάνω στον καλόγερο για τα ρούχα, έφυγε κλείνοντας την πόρτα.
Υπηρεσίες ξενοδοχείου 5 αστέρων!...Χα, χα, χα...Αστειεύομαι.
Το δωμάτιο, πλάκα-πλάκα, δεν ήταν άσχημο! Ευρύχωρο και φωτεινό (διέθετε ροοστάτη) με το κατακόκκινο χρωματάκι στους τοίχους του, το επιτοίχιο κλιματιστικό του, το υγρό σαπουνάκι του. Μια χαρά (χάλια...)! Χα, χα, χα...Αστειεύομαι ξανά!
Πλύθηκα και ξάπλωσα στο καθαρό κατωσέντονο, νιώθοντας ευχάριστα το στρώμα από κάτω.
Εξω η τσατσά επαναλάμβανε το πρόγραμμα και τις "δεξιότητες" της κοπέλας, δίνοντας πάντα τον λόγο της ότι όλα θα ήταν πολύ όμορφα κατά τη συνεύρεση.
Το τρίξιμο της πόρτας μ' έκανε ν' ανοίξω τα μάτια μου (δεν κοιμόμουν). Η Αντελίνα (πάντα γυμνόστηθη) πλησίασε προς το κρεβάτι και αφού με χαιρέτησε, γονάτισε πλάι μου ετοιμάζοντας το προφυλακτικό. Της ζήτησα να το εφαρμόσω εγώ και δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση.
Πιέζοντας την ελαστική θηλή στην κορυφή το ξετύλιξα κατά μήκος, όσο επέτρεπε το ήρεμο πέος μου και την επόμενη στιγμή άρχισε μία μονότονη αλλά αργή, σχετικά στεγνή αλλά αισθησιακή "πίπα" χωρίς χέρι, διάρκειας περίπου 5 λεπτών. Οταν η στύση ήταν ικανή για διείσδυση, της είπα να με καβαλήσει, αλλά εκείνη μου είπε «Οχι, ανέβα εσύ από πάνω!» Χωρίς βέβαια να παραλείψει να ρωτήσει: «Θέλεις;...»
Τελικά τη γάμησα όρθιος πατώντας στο πάτωμα, μ' εκείνη στα τέσσερα πάνω στο κρεβάτι, έχοντας καλή αίσθηση του κόλπου της κατά τη διάρκεια του σφυροκοπήματος, και την έχυσα στην ιεραποστολική στάση χουφτώνοντας τα κωλομέρια της και έχοντας το πρόσωπό μου πλάι στο δικό της.
Στα 7-8 λεπτά η τσατσά φώναξε, αλλά συνεχίσαμε κανονικά γι' άλλα 3-4 λεπτά μεχρι την εκτόνωσή μου.
Το μόνο που πρόλαβα να μάθω πριν φύγει ήταν η ρουμανική υπηκοότητά της.
Συνοψίζοντας: Κατ' αρχάς η κοπέλα δεν ήταν αντιδραστική (εφάρμοσα εγώ την περικαυλίδα) ήταν υπομονετική (μεγάλης διάρκειας "πίπα") με καλή, σε γενικές γραμμές, τεχνική (στο στοματικό, στις δύο στάσεις που δοκιμάσαμε) και χωρίς να βιάζεται (ιδιαίτερα όταν φώναξε η υπηρεσία και μετά) πάντα μέσα στο πλαίσιο του καθορισμένου χρόνου. Από τη άλλη δεν είχε ζωντάνια και κάποιο πάθος (τί ψάχνω και 'γώ τώρα;!...), ενώ απέφυγε την κουραστική για εκείνη στάση της γελαδάρισσας.
Εάν τώρα τα σταθμίσω όλα, καταλήγω ότι η υπηρεσία κράτησε τον λόγο της, αλλά κατά ένα μέρος. Διότι όντως πέρασα όμορφα, όχι όμως «πολύ όμορφα».

Εξερχόμενος σκυφτός απ' την ημιυπόγα της οδού Διδύμου 18, έστριψα δεξιά και ευθυτενής ανέβηκα τα σκαλοπατια προς το υπερυψωμένο ισόγειο.
Μέσα στον οίκο επικρατούσε σχετική αναταραχή˙ ήταν η ώρα της αλλαγής βάρδιας και 4 ώριμες γυναίκες προσπαθούσαν να συντονιστούν.
Πέρασα στο σαλόνι. Στο απέναντι δωμάτιο η μία υπηρεσία τακτοποιούσε το κρεβάτι, ενώ η άλλη δεν άργησε να εμφανιστεί μαζί με την ψηλή χαμογελαστή ξανθιά, με τη διάστιξη χαμηλά στην κοιλιά˙ την...«Ανδριάνα! Πολύ καλή, πολύ τρυφερή, δεν βιάζεται˙ στοματικό ελεύθερο, τελειωτικό στα βυζιά...»
«Την ξέρω την Ανδριάνα, την ξέρω...» τη διέκοψα˙ περισσότερο για να μην τα λέει άδικα, μιας και κάτι άλλο μ' ενδιέφερε να επιβεβαιώσω εκείνη τη στιγμή.
«...δεν μου λέτε, επέστρεψε και η Αλιόνα έτσι;»
«Ναι» απάντησε με χαμόγελο, ενώ η Ανδριάνα αποχωρούσε.
«Πότε θα είναι εδώ;»
«Τώρα, εδώ είναι! Ετοιμάζεται, να κάνετε λίγη υπομονή»
Κατά τη διάρκεια της σύντομης αναμονής, άκουσα την υπηρεσία, που πριν λίγο μου μιλούσε, να λέει...«Αλιόνα, σε περιμένει ένας κύριος»...και χωρίς να το θέλω έκανα μία θλιβερή σκέψη: «Ωχ!...Οταν ακούς ν' αναφέρονται σε σένα με το "κύριε" και "κύριε" ίσως δεν αργεί και η στιγμή που θ' αρχίσουν να σου παραχωρούν τη θέση τους στο τρόλεϊ...»
Η υπηρεσία, που εντωμεταξύ έπρεπε να είχε τελειώσει το συγύρισμα του απέναντι δωματίου, με πλησίασε και απάγοντας τα χέρια της είπε: «Καλησπέρα σας κύριε! (Αντε πάλι με το «κύριε»!...) Αλιόνα είναι, 20 ευρώ να περάσετε πάρα πολύ ωραία˙ ελεύθερο στοματικό, τελειωτικό στο στήθος, στο στόμα, να είστε πολύ ευχαριστημένος, κοπέλα πάρα πολύ καλή! Λιγάκι περιμένουμε γιατί μόλις ήρθε» και με αυτά τα λόγια αποσύρθηκε στα ενδότερα αφήνοντάς με μόνο στον χώρο αναμονής του οίκου.
Τον οξύ ήχο από γυναικεία τακούνια πάνω στο πάτωμα δεν άργησα να τον ακούσω, και την επόμενη στιγμή μία ώριμη αδύνατη βυζαρού, με ξανθό μαλλί και λάγνα μάτια, εμφανίστηκε μπροστά μου ντυμένη μ' ένα ολόσωμο σέξυ κόκκινο εσώρουχο, ακολουθούμενη από την τσατσά.
Εβγαλα το προρτοφολάκι μου.
«Θέλετε να περάσετε κύριε;» Ρώτησε η υπηρεσία.
«Κεριά και λιβάνια!...(Είπα από μέσα μου...) Ναι, θα περάσω (απάντησα χαμογελώντας πλατιά˙ όχι όμως τόσο πλατιά ώστε να φανεί το έλλειμμα του δεύτερου προγόμφιου πάνω αριστερά)»
Φυσικά με οδήγησε στο δωμάτιο που πριν λίγο είχε τακτοποιήσει και μόλις την πλήρωσα έκλεισε την πόρτα αφού μου ευχήθηκε να περάσω καλά.
Στον ίδιο ικανοποιητικό χώρο είχα συνευρεθεί παλιότερα με την Ανδριάνα. Πλύθηκα και ξάπλωσα στο καλό στρώμα με το καθαρό κατωσέντονο. Πριμένοντας, άκουγα το τρίξιμο της εξώπορτας που ανοιγόκλεινε και στη συνέχεια τις στιχομυθίες που ακολουθούσαν. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε.
Η Αλιόνα πάντως μπήκε στο δωμάτιο λίγο πριν συμπληρωθούν 10 λεπτά αναμονής μου. Ηταν φιλική και ευχάριστη. Χωρίς να χάσει χρόνο άρχισε εκείνο που την έκανε ευρύτερα γνωστή. Το γλείψιμο. Ενα γλείψιμο που ξεκινούσε από το εσωτερικό των μηρών καταλήγοντας στα δάχτυλα των ποδιών, ενώ ακολουθώντας αντίστροφη πορεία, έκανε μία στάση στη γεννητική και πέριξ περιοχή, όπου με πολύ σάλιο-πάθος-τέχνη πέτυχε σε απειροελάχιστο χρόνο "ανόρθωση", αγνοώντας την όμως, για να συνεχίσει (γλείφοντας πάντα) στο υπόλοιπο σώμα μέχρι ψηλά, όπου αφού μου ρούφηξε το σαγόνι, πιπίλισε τους λοβούς των αυτιών, μου έγλειψε την ξυρισμένη και αρωματισμένη με πατσουλί μούρη, έδωσε και ένα βαθύ γλωσσόφιλο, επιτρέποντάς μου να γευτώ τον δυόσμο από την τσίχλα που πριν λίγο πρέπει να μασούσε.
Ο πιο πολύς χρόνος αναλώθηκε σε γλειψίματα και φιλιά, αφού μου διευκρίνησε ότι «Δεν δίνω φιλιά, μόνο με σένα το κάνω γιατί φαίνεσαι καθαρός»
Ωραία, ο προγόμφιος δεν έκανε αισθητή την απουσία του!
Για τα μάτια του κόσμου της έριξα και ένα "ιεραποστολικό μανίκι" (με καπότα εννοείται) αλλά η εκτόνωση έγινε στο στόμα της, έπειτα από πίπα, σπαρταρώντας (εγώ) από ηδονή.
Αφού έφτυσε το παχύρρευστο υγρό στον νιπτήρα συζητήσαμε λιγάκι, μαθαίνοντας ότι θα εργάζεται στον συγκεκριμένο οίκο τ' απογεύματα, ενώ τα βράδια θα συνεχίζει στον όροφο του 84 της οδού Φυλής.
Σύνοψη (μέρες που είναι) της συνεύρεσης: Η Αλιόνα ήταν ένα απωθημένο μου και ήθελα να τη δοκιμάσω. Δεν απογοητεύτηκα. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά δεν ξέρω εάν θα ξαναπάω. Πολύ "υγρασία", με "περιποίηση" παντού, και χωρίς την "ασφάλεια" ενός βιβλιαρίου υγείας νιώθω άβολα.
Το δωμάτιο καλό, αλλά ώρες ώρες νιώθεις ότι είσαι στο σαλόνι. Η υπηρεσία ευγενική και καθόλου ενοχλητική.

Απ' το Βέργας 3 εξήλθα χαμογελώντας έπειτα απ' τη στιχομυθία της Λολίτας με τον συναγωνιστή (βλέπε χθεσινή μου ενημέρωση).
Πέρασα απέναντι και σπώχνοντας την "κρεμεζί" μεταλλική πόρτα εισήλθα στο σκοτεινό σαλόνι.
Η υπηρεσία εμφανίστηκε αμέσως˙ καλημέρισε, μ' ενημέρωσε ότι...«Η Ναταλί είναι το κορίτσι μας˙ έρχεται.»...και αποχώρησε.
Δεν πρόλαβα ν' απιθώσω τον κώλο μου στον καναπέ και η γνωστή (τώρα πια) Ρωσίδα άρχισε να μιλάει, με τη λεπτή φωνή της, χαμηλόφωνα αλλά πολύ γρήγορα ως συνήθως: «Αγάπη μου! Καλά είσαι σήμερα; Θέλεις πολύ ωραία περιποίηση; Να περάσεις τέλεια; Σούπερ σεξ! Ωραία πίπα, γλειψίματα παντού και δεν βιάζομαι, σιγά-σιγά, ιαπανικό, σούπερ πίπα, ωραία γλειψιματάκια, από δω από κει, γλείψιμο τέλειο! Θέλεις να περάσεις καλά; Να σε περιποιηθώ;...»
Επρόκειτο για μία milf με καστανά ίσια μαλλιά που άγγιζαν τους ώμους της, «καθοδικά μάτια» (ίσως και γαμψή μύτη) τύπου Τσιαντάκη, όπως εύστοχα παρατήρησε ο lustforlife και επιβεβαίωσε ο ZeroTolerance, λεπτά χαμογελαστά χείλη, μεγάλο κρεμασμένο στήθος, βαρύ κορμί με κοιλιά και ευμεγέθη κώλο που καλύπτονταν πίσω απ' ένα σκούρο μεσοφόρι, ενώ από κάτω προέβαλε ένα ζευγάρι χοντρά πόδια που κατέληγαν σε λευκά ψηλοτάκουνα γυναικεία παπούτσια.
«Να το σκεφτώ λίγο...» Μονολόγησα σιγανά, αλλά με άκουσε!...
–Μην σκέφτεσαι, θα περάσεις τέλεια μωρό μου! Και θα γίνω για σένα το πιο ωραίο μωράκι! Ο,τι σου έλειπε! Χε, χε, χε...Εχει ζεστό νερό, να πλυθείς, να κάνεις το μπανάκι σου...
–Α, ναι! Εδώ έχει ντουζ!...
–Εχει! Εχει! Εχει!...Και πετσέτα έχει...
Με αυτά και μ' αυτά βρέθηκα να παρατηρώ το περιποιημένο δωμάτιο με τις βαριές κόκκινες κουρτίνες και τον μικρό περίκλειστο χώρο του ντουζ. Αφού το 20άρικο άλλαξε χέρια, με άφησε μόνο για να ετοιμαστώ.
Το ζεστό νερό και το σαπούνι με αναζωογόνησαν, οπότε καθαρός και μοσχομύριστος ξάπλωσα και περίμενα ακούγοντας τη δυνατή (ενοχλητική) ξένη χορευτική μουσική απ' το εσωτερικό ηχείο.
Πριν συμπληρωθεί ένα 10λεπτο, απ' τη στιγμή της εισόδου μου στην κρεβατοκάμαρα, η πόρτα άνοιξε...«Αγαπούλα μου!...Εκανες μπανάκι σούπερ;...Και τώρα είσαι δικό μου!...Πω, πω, πω!...» Με αυτά τα λόγια έβγαλε το μεσοφόρι και οι καμπύλες του γυμνού πληθωρικού κορμιού της διαγράφηκαν στο ημίφως. Σκαρφαλώνοντας στο ικανοποιητικό κρεβάτι, πήρε θέση ανάμεσα απ' τα πόδια μου αρχίζοντας υγρές ερωτικές λειχίες περιφερειακά˙ πρώτα στο εσωτερικό των μηρών, μετά στο υπογάστριο, πλησιάζοντας προς το κέντρο για ν' ασχοληθεί με το περίνεο, τ' αρχίδια, τη βάση του πέους, τον κορμό, τη βάλανο και στη συνέχεια ν' ακολουθήσει αντίστροφη πορεία εξαφανίζοντάς το εντός της στοματικής της κοιλότητας αφήνοντας εκτός μόνο τους όρχεις. Ακολούθησαν φιλιά και γλειψίματα σε κοιλιά, στήθος, θηλές, λαιμό, μάγουλα (στο στόμα δεν με φίλησε παρά επιφανειακά) λοβούς των αυτιών, ενώ εγώ έγλειφα τις βυζάρες, χούφτωνα την κωλάρα και δαχτυλοσκοπούσα τη μουνάρα της.
Καθόλη τη διάρκεια εκείνη έβαζε κοφτά επιφωνήματα όπως: Α!..Αχ!...Ω!...συνοδευόμενα από πολλά σιγανά «Μμμμ...»
Αφού τοποθετήθηκε η περικαυλίς με το στόμα, ακολούθησαν δύο ερωτικές στάσεις: Πισωκολλητό γονατιστό, όπου τη γάμησα σε έντονους ρυθμούς με δυνατά κωλοσκάμπιλα, αφού πρώτη εκείνη άρχισε να χτυπάει τον κώλο της, και όταν πόνεσαν τα γόνατά μου, τη γύρισα ιεραποστολικά (μέρες που έρχονται) όπου με βαθιές και γρήγορες παλινδρομήσεις (αν και ένιωθα κάπως χαλαρά μέσα στον κόλπο της, λόγω της λιπαντικής γέλης; Δεν ξέρω...) εκτονώθηκα. Στο δωμάτιο παρέμεινε κάτι λιγότερο από ένα τέταρτο.
Πριν φύγει πλύθηκε στον νιπτήρα, και απ' τη σύντομη συζήτηση που ακολούθησε έμαθα ότι αυτή την εποχή το μαγαζί δουλεύει 4 βάρδιες: 9-5 απ' το πρωί, 5-11, 11-5 και 5-9 (!) Εκείνη κάνοντας πάντα το πρώτο ωράριο.
Συνοψίζοντας, στη συνεύρεσή μου με τη Ναταλί, συνέβη ό,τι μου συμβαίνει συνήθως με τις m(s)ilf. Προχώρησα, παραβλέποντας την εμφάνιση, παίρνοντας καλές ερωτικές υπηρεσίες. Βέβαια εάν ένιωθα πιο σφιχτό τον κόλπο της θα ήταν ακόμα καλύτερα. Τέλος, το ζεστό ντουζ, πριν και μετά, έπαιξε και αυτό το ρόλο του για να φύγω ικανοποιημένος.

Την καταπράσινη εξώπορτα τη διάβηκα λίγο πριν τις 11 χθες το πρωί.
Αφού ανέβηκα τα σκαλοπάτια, εισήλθα στο σαλόνι "συνοδευόμενος" από το έντονο τρίξιμο της εσώπορτας.
Η ηλικιωμένη υπηρεσία εμφανίστηκε από τη γωνία...
«Γειά σου, 20 ευρώ είναι η κουκλίτσα μου, ωραία, Τσεχία, να της γλείψεις το βυζάκι, το μουνάκι˙ κάνει ωραίο 69!...»
«Γειά σου!...» Είπε και η «κουκλίτσα της», που ακολουθούσε περπατώντας ζωηρά, απευθυνόμενη σε μένα που ήδη είχα καθίσει στον πάγκο. Φορούσε μόνο ψηλές γυναικείες κάλτσες με ζαρτιέρες, και αφού έκανε μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση μπροστά μου, βάζοντας το χέρι της στον ώμο της τσατσάς, έκανε στροφή 180 μοιρών, δειχνοντάς μου τα ερωτικά της κωλομέρια και χάθηκε στα ενδότερα βαδίζοντας πάνω στα ψηλοτάκουνά της.
Την Τερέζα την είχα ξαναδει˙ επρόκειτο για μία νεαρή μαυρομάλλα με ίσιο μαλλί που της έφτανε μέχρι τη μέση, πρόσωπο με λεπτά χαρακτηριστικά, μικρό στήθος, αδύνατο κορμάκι, ωραίο μαζεμένο κωλαράκι.
«Παιχνιδιάρικο, χαδιάρικο!...» συνέχισε η υπηρεσία «...Τσεχία, ωραία, κούκλα! Οποιος τρώει ξανατρώει, γιατί περνάει ωραία στο δωμάτιο!...»
Ηταν εμφανές ότι το σκεφτόμουν.
«Ελα να περάσεις!...
Εβγαλα το πορτοφολάκι μου και αφού της έδωσα το αντίστοιχο χαρτονόμισμα είπα με επιτηδευμένη θλίψη «Κοίτα τι μου έμειναν!...» Δείχνοντας ένα 10άρικο και ένα τάληρο.
«Αααχχ!» Εκανε εκείνη με κατανόηση για να συνεχίσει εύθυμα «Ο,τι έβγαλα στα ξένα, τα "έφαγα" στο μουνί και στην ταβέρνα...Χα, χα, χα...Ελα από δω τώρα...Χα, χα, χα...Ελα από δω να σε αποτελειώσω!...Χα, χα, χα...»
Με οδήγησε σ' ένα δωμάτιο σχεδόν απέναντι από το κουζινάκι.
«Ελα, πέρασε»
«Ααα, ωραίο δωμάτιο!...»
«Ωραίο είναι!» Συμφώνησε, χωρίς να καταλάβει την ειρωνία στον τόνο της φωνής μου «Ετοιμάσου μωρό μου και έρχεται!»
Η φωτεινή κρεβατοκάμαρα διέθετε ξύλινο πάτωμα (μεγαλείο!...), ανεμιστήρα οροφής εκτός λειτουργίας και ένα ικανοποιητικό κρεβάτι.
Δεν είχε περάσει ένα λεπτό όταν άνοιξε την πόρτα «Γειά σου baby, τί κάνεις; Καλά;»
Ορθιοι έτσι όπως ήμασταν, κόλλησε επάνω μου και άρχισε να χαϊδεύει την «τσαπού», που έλεγε ο Γ. Γεωργίου, και «τ' αρτίντια», που είχα ακούσει σε μία παλιά ελληνική τσόντα έναν μαύρο πορνοστάρ να λέει κατά τη διάρκεια μιας παρτούζας: «Μη μου (χ)τυπάς τ' αρτίντια ρε μαλάκα!»
Παράλληλα δεχόταν (αδιαμαρτύρητα) ερωτικές θωπείες στα κωλομέρια, επιπολής δαχτυλάκι στο περικλανίδιο, φιλάκια στους ώμους της και σφιχταγκάλιασμα.
Οταν το πέος ορθώθηκε, την έβαλα να καθίσει στην άκρη της κλίνης και αφού τοποθέτησε (σαν κάλτσα) το προφυλακτικό άρχισε μία μονότονη και γρήγορη, αλλά χωρίς χέρι, πίπα, η οποία έγινε πιο αργή και αισθησιακή έπειτα από σύστασή μου.
Ακολούθησαν τρεις ερωτικές στάσεις πισωκολλητού: Υβριδικό, μ' εμένα να πατάω στο ξύλινο πάτωμα και εκείνη να στέκεται στα τέσσερα στο κρεβάτι, που γρήγορα μετατράπηκε σε γονατιστό, επειδή έπρεπε να έχω συνεχώς λυγισμένα τα γόνατά μου με αποτέλεσμα να κουράζομαι, και τέλος, όρθιο πισωκολλητό όπου και έχυσα.
«Αντε κούκλα!» Στο 10λεπτο η τσατσά μίλησε.
«Ερχομαι!» Φώναξε η μικρή Τερέζα, για να συνεχίσει με κανονικό τόνο φωνής «Αστην καλέ! Κάτσε λίγο παραπάνω.»
Σε αυτά τα 2-3 λεπτά χαμουρευτήκαμε κομματάκι, έμαθα την ηλικία της (23), ότι αλλάζουν τα σεντόνια κάθε πρωί (!) και ότι στο επάγγελμα ήταν ήδη 3 χρόνια.
Συνοψίζοντας, στη συνεύρεση με τη μικρή Τερέζα (όχι την κατσαριδούλα...Μπρρρ!...Ψύχρανε ο καιρός!...) «έφαγα» καλά. Ηταν φιλική, δεκτική, αποδοτική και δεν βιαζόταν. Η τσατσά φώναξε στο 10λεπτο, αλλά μετά δεν ενόχλησε έτσι ώστε να μου καθίσει η "μπουκιά" στο λαιμό˙ οπότε, μάλλον θα «ξαναφάω» στο συγκεκριμένο "εστιατόριο".

Πρωί Σαββάτου και εγώ έμπαινα στην αυλή του 63 της οδού Κολοκυνθούς. Ο εξωτερικός φανός από το υπερυψωμένο ισόγειο στο βάθος δεξιά ήταν σβηστός (ανοίγει αργότερα αυτός ο οίκος) Το αριστερό υπερυψωμένο ισόγειο όμως είχε το φως του αναμμένο. Ανέβηκα τα λίγα σκαλοπάτια και εισήλθα στον προθάλαμο προχωρώντας προς το άδειο σαλόνι.
Καλημέρισα δυνατά, αλλά εκτός από τον Γιώργο Γιαννιά που δήλωνε «ερωτευμένος» δεν άκουσα κάτι άλλο. Κάθισα.
Ελάχιστα μετά, το υφασμάτινο παραβάν αναδεύτηκε˙ μία ευτραφής, μέτριου ύψους γυναίκα, που φορούσε μαύρο μεσοφόρι και πατούσε σε ψηλοτάκουνα εμφανίστηκε...
–Καλημέρα μωρό μου!
Τα κοκκινωπά σπαστά μαλλιά της έφταναν μέχρι τους ώμους, είχε συμπαθητικό πρόσωπο, μεγάλο στήθος, κωλάρα, μπουτάρες και μιλούσε σταθερά με ένα αδιόρατο...αξάν, που λένε και οι μορφωμένοι.
–Καλημέρα!
–Είμαστε δύο κοπέλες αγάπη μου˙ τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ισπανικό, ελεύθερα πιασίματα, 10 ευρώ μόνο. Εχει και παρτουζίτσα, (Εκείνη τη στιγμή έκανε την εμφάνισή της και η έτερη εταίρα, φορώντας ένα μπλε κομπινεζόν. Επρόκειτο για μία επίσης βαριά, αλλά κάπως πιο αψηλή γυναίκα, με ίσια καστανά μαλλια, όχι άσχημο πρόσωπο, μεγάλο στήθος.) Αμα δεν θέλεις παρτούζα μωρό μου παίρνεις μία από εμάς και περνάς ωραία.
–Και πώς είναι τα ονόματά σας; Πώς σας λένε;
–Μαρία (έδειξε τον εαυτό της) Στέλλα (έδειξε την άλλη κοπέλα)
–Μαρία εσύ και Στέλλα εσύ...Οπότε...Ναι...Εντάξει...
–Μαύρο, μπλε. Διαλέγεις. Χα, χα, χα...ή "πάμε" και με τα παπούτσια˙ ασπρόμαυρο, κόκκινο...χα, χα, χα...
–Εντάξει θα περάσω...θα περάσω με σένα (έδειξα τη Μαρία)
–Εγώ είμαι με το μαύρο, χα, χα, χα...Λοιπόν, έλα να σε πάω και στο διπλό κρεβάτι μωρό μου. Αμα θες μωρό μου παίζει και παρτουζίτσα˙ δύο στόματα, δύο μουνιά, τέσσερα βυζιά, τέσσερα χέρια θα περάσουμε τρέλα!...
–Χε, χε, δεν αμφιβάλλω...Πού περνάω, εδώ;
–Ναι μωρό μου περνάς και σου έρχομαι και εγώ.
Κλείνοντας η πόρτα είδα ότι βρισκόμουν μέσα σ' ένα όμορφο και καθαρό δωμάτιο με άσπρες κουρτίνες. Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο η κίνηση της Κολοκυνθούς γινόταν αρκετά αισθητή.
Η Μαρία δεν άργησε να χτυπήσει διακριτικά τη θύρα. Μόλις είχα τελειώσει το πλύσιμό και ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω το κρεβάτι˙ το στρώμα του οποίου ήταν ένα αίσχος! Λεπτό σαν σεντόνι. Μου είπε ότι είχαν παραγγείλει καινούρια και τα περίμεναν.
Ολόγυμνη γονάτισε πλάι μου και ετοιμάστηκε να εφαρμόσει την περικαυλίδα στο "κοιμισμένο" πέος μου. Δεν αρνήθηκε τα προκατακτικα που της πρότεινα αντ' αυτού˙ τα οποία συμπεριελάμβαναν τυπικά φιλάκια και γλειψιματάκια σε θηλές, στήθος και λαιμό, με κάποια επιφανειακά χαδάκια στο σώμα και στ' αρχίδια. Εγώ χούφτωνα και δαχτυλοσκοπούσα κανονικά.
Σύντομα περάσαμε και στο στοματικό. Το λάστιχο ξετυλίχθηκε με τα δάχτυλα και μετά από λίγο η στύση μου ήταν πια γεγονός.
«Μωρό μου, άμα με αφήσει εκεί θα σε χύσω με το τσιμούκι˙ γι' αυτό πάμε να ξεκινήσουμε!...»
Καθώς έβαζε λιπαντική γέλη με είδε που παλινδρομούσα τη χούφτα κατά μήκος του πέους μου και με χιούμορ μου είπε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να το κάνω αυτό, διότι σε λίγο θ' αναλάμβανε το μουνί της. Εγώ κατάλαβα ότι, όπως πολλές πουτάνες, επιδιώκει το προφυλακτικό να εισέρχεται στον κόλπο χωρίς να το έχει προηγουμένος αγγίξει ο πελάτης, προφανώς φοβούμενη μολύνσεις.
Πρώτα την πήρα στη στάση τη γελαδάρισσας, μετά στην ιεραποστολική και τέλος "της τα έδωσα" στο πισωκολλητό γονατιστό, ραπίζοντας ταυτοχρόνως την κωλάρα της.
Μέσα καθισε σίγουρα πάνω από 10 λεπτά. Πριν φύγει έμαθα ότι στο μαγαζί δουλεύει ενάμιση μήνα, στην καταγωγή είναι μισή Ελληνίδα και μισή Αλβανίδα (εγώ γράφω ότι μου είπε) είναι 26 Μαΐων και ότι η βάρδια της τελείωνε στις 12 το μεσημέρι.
Συνοψίζοντας τα της συνεύρεσης, έχω να πω ότι παρόλη την απουσία, πρακτικά, του στρώματος, δεν ένιωσα το βάρος της να με "συνθλίβει" πάνω στις τάβλες του κρεβατιού˙ αντ' αυτού η κοπέλα ήταν ικανοποιητική στις ερωτικές της υπηρεσίες, ευχάριστη και φιλική, προσφέροντάς μου μία τυπική ερωτική επαφή μεταξουργείου «για να φύγουν τα χοντρά» που λένε.