Κριτικές από Οξαποδω

Το μπουρδέλο είναι από τα πιο άθλια της Αθήνας.
Σμπαραλιασμένο από το χρόνο, γκρεμίδι.

Η Μαριάννα βγήκε στο ημίφως του χώρου αναμονής και επιδείξεων και κόλλησε επάνω μου έχοντας πίσω της το έντονο φως από το κουζινάκι και λέγοντάς μου λογάκια ζεστά και τρυφερά.
Μελετημένο σκηνικό: Εκείνη σε βλέπει πεντακάθαρα, ενώ εσύ βλέπεις κυρίως το περίγραμμά της.

Η Μαριάννα είναι πατριωτάκι Ελλεηνίδα, πολλών ετών και αρκετών κιλών, ξανθοβαμμένη, βυζιά 4ρια – 5ρια.
Έχει κάποιο είδος γοητείας και ομορφιάς, δηλαδή δεν μοιάζει με τον Βούδα, όπως πολλές άλλες πουτάνες που τις έχουν πάρει σβάρνα τα χρόνια και τα κιλά.

Στο σεντόνι διέκρινα υπολείμματα από γενετικά υλικά, δηλαδή σίγουρα ψωλοχύματα συναγωνιστών και πιθανώς σάλια, μουνόζουμα, κτλ.

Μπήκε στο ρυπαρό δωμάτιο συνουσιών και αντί να ακολουθήσει τη σειρά «πρώτα γαμάμε και μετά μιλάμε», έκανε το αντίθετο: Μου είπε ότι με την τσατσά κατέληξαν στο ότι αν μπορούσαν να γίνουν τετρακοσίων ετών έχοντας διατηρήσει τη φρεσκάδα των σωμάτων τους, το αποτέλεσμα θα ήταν άσχημο, γιατί «το έξω μας θα έλαμπε και το μέσα μας θα έτρεμε», εννοώντας ότι ο Πανδαμάτωρ Χρόνος προοδευτικά κάμπτει τις ψυχικές αντοχές των ανθρώπων και τους κάνει να θέλουν να πεθάνουν για να λυτρωθούν.
Φιλοσοφημένος τρόπος για να συμφιλιωθείς με τα γηρατειά.
Μήπως η Μαριάννα σκαρώνει φιλοσοφικό υπόβαθρο για κάθε πελάτη της;
Μήπως το CV της Μαριάννας έχει πολλά κωλόμπαρα, άρα η Μαριάννα έχει αναπτύξει το αισθητήριο να διακριβώνει αμέσως το στυλ του πελάτη και να χρησιμοποιεί την κατάλληλη μανιέρα ανά περίπτωση;
Δηλαδή π.χ. όταν τη συνάντησα αν δεν ήμουν ντυμένος αμπιγέ, αλλά φόραγα κάποια φόρμα εργασίας πασαλειμμένη με λάδια και γράσα, η Μαριάννα θα μου έλεγε κάτι άλλο, όχι τόσο φιλοσοφημένο;

Όταν άνοιξε τα χέρια της για να με αγκαλιάσει, με την άκρη του ματιού μου είδα στον καθρέφτη τα δάχτυλά της που τα είχε φέρει πίσω από το κεφάλι μου και έκανε κάποιες κινήσεις σαν σταύρωμα, σαν ξεμάτιασμα, σαν ξόρκισμα, κάτι τέτοιο.
Χαριτωμένες και αφελείς δεισιδαιμονίες.

Η Μαριάννα γλωσσοφιλάει με τον ψεύτικο τρόπο που φιλάνε στα κωλόμπαρα, αλλά παίρνει πολύ καλό τσιμπούκι.
Χούφτωσα το πεπαλαιωμένο μουνί της και έβαλα μέσα την ψωλή.
Περίμενα μουνί ξεχειλωμένο, λασπώδες. Όλως περιέργως, το μουνί της είναι σφιχτό.

Όποτε συναντώ πόρνες, δεν μιλούν ποτέ για σεξ. Θέλουν να μάθουν για την ψυχή και το Θεό.
Συναντώ επίσης ασκητές και μοναχούς, και όταν βρεθούμε μόνοι, ρωτούν μόνο για σεξ.
Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), 1931-1990, Ινδός γκουρού

Μεσημέρι.
Στο δρόμο συναντήθηκα τυχαία με έναν γνωστό, ο οποίος κάτι μου έλεγε για το μαλάκα τον δημοσιογράφο τον Φίλη, που τώρα είναι υπουργός.
Αυτός μου έλεγε για τον Φίλη, αλλά εγώ σκεφτόμουν ότι δεν έχω εμπειρίες από τα κεντρικά μπουρδέλα της Φυλής: Ξεκινάω τις περιηγήσεις από τα περιφερειακά μπουρδέλα και εκεί σκαλώνω.

Κατέβηκα τα σκαλιά του πορνορυχείου Φ40, αποφασισμένος να μην ενδώσω, σε κάθε περίπτωση.
Η Κατερίνα βγήκε απέναντί μου από μια πόρτα δωματίου συνουσιών, λερωμένη στο στήθος με αρχιδόγαλο.
Είχε εισπράξει μια ριπή ψωλοχυμάτων, από τη μια άκρη στην άλλη.
Tα χύσια γυαλίζανε στο black light.
Έσπευσε στο βοηθητικό δωμάτιο για απορρύπανση.
4ρια, ξανθή, με μερικά παραπάνω κιλά που τα σκεπάζουν τα νιάτα της (που φεύγουν όπου νάναι).
Είχα υπερεκκρίσεις στα σάλια και στις μύξες.
Με το ζόρι βγήκα έξω στον ήλιο του γαϊδουροκαλόκαιρου.

Στο ισόγειο Φ54, εμφανίστηκε η Έλενα.
3ρια, νεαρή, καστανή, με κώλο ντεμί-πλακέ (δηλ. όχι σαν τάβλι, παρά μάλλον σαν καρβέλι).
Εκεί που τη γαμούσα, χάζευα το τρυφερό της πρόσωπο, που φαινόταν πολύ καθαρά κάτω από τον κεντρικό λαμπτήρα.
Μετωπική συνουσία.
Οι θεατρικές φωνούλες της έβγαιναν μέσα από τα ροζ βαμμένα χείλη της, που μισάνοιχτα άφηναν να φανούν τα καθαρά και γερά της δόντια.
Τα μαλλιά της στη βάση του κρανίου, σε σύγκριση με το πλούσιο κυρίως μαλλί της, ήταν λεπτά και ζωντανά σαν μικρού παιδιού.
Μαχμούρικα και ρεμβώδη μάτια.
Ένιωσα τα ψωλοχύματα να με γαργαλάν για να βγουν, ενώ ταυτόχρονα ένιωσα την ανάγκη να βιώσω περισσότερο την ηδυπαθή έκφραση της Έλενας.
Απέσπασα το νου μου από το θελκτικό πλάσμα και έψαξα να βρω μιαν άλλην εικόνα.
Στο νου μου ήρθε ο Φίλης.
Προς στιγμήν έπαθα black out.
Η αντισυνουσιαζόμενη με ρώτησε αν είμαι καλά.
Προσπαθούσα να μαζέψω το μυαλό μου, ενώ συνέχιζα να γαμώ γαϊδουρινά: Βαθύτατες διεισδύσεις, ωραιότατη αίσθηση κόλπου, αλλά ο νους να προσπαθεί να διώξει τον Φίλη.
Μετά από λίγη ώρα η μικρή απόκαμε και έπεσε σε θέση πρηνή. Ήταν πια υποταγμένη και την έχυσα.

Η γύμνια της γυναίκας είναι ένα θεϊκό έργο.
William Blake, 1757-1827

Λώρα, μιλφ, καστανή, με πεταχτό κώλο και πεσμένα βυζιά.
Αυτή έφαγε τη ψωλή.

Ένας τζουτζές είχε παρκάρει ένα μεγάλο δίκυκλο κάθετα στην οδό Αγκύρας, με αποτέλεσμα να μην περνάει αυτοκίνητο.
Ζέστη, θερμοκρασία υψηλού πυρετού.
Το λεβιέ της πόρτας του αμαξιού ζεμάταγε.
Η αράπικη ζέστη με είχε κυριεύσει σαν το ουίσκι: Βασανιστικές καύλες και ταυτόχρονη αναισθησία – ανηδονία (η ψωλή να χύνει μετά από πολύ γαμίσι).

Η Λώρα, ενώ έπαιρνε την ψωλή βαθιά, δήλωσε ότι μιλάει μόνον Γερμανικά.
Πέρναγε η ώρα γαμιώντας και η Λώρα προοδευτικά κοκκίνιζε, φαινόταν ότι συμμετείχε αληθινά στο κρυφτούλι του οργασμού.
Το βλέμμα της απλανές, ανάσα έντονα επιταχυνόμενη, σφιγμένη πάνω μου με χέρια – πόδια – κορμί, μουνόζουμα, γλωσσόφιλα.
Την ώρα της κορύφωσής της, έβγαλε λογάκια ρωσικά και όχι γερμανικά. Χύσιμο, ή αριστοτεχνική υποκρισία; Μόνο αυτή ξέρει.
Φεύγοντας, τρέκλιζε στα πρώτα βήματα.

Κάποιες φορές δεν είμαι σίγουρος αν η γυναίκα έχυσε, ή αν υποκρίθηκε ότι έχυσε, ή αν νόμισε ότι έχυσε, ή αν προσπάθησε να χύσει.

Άμα η πουτάνα αρχίσει να χύνει με αγνώστους, τότε είναι πολύ κοντά στην ψυχοπάθεια και στο τέλος της καριέρας της.

Ο μπουρδελάκιας γαμάει την πουτάνα ανυστερόβουλα, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς σκοπούς και σχέδια, χωρίς αύριο.
Όταν ο μπουρδελάκιας γαμιέται με χειραφετημένη γυναίκα, τότε έχει αφεθεί σε ανταγωνιστική συνουσία.

Καθώς με οδηγούσε στο δωμάτιο περιποιήσεων, μου μιλούσε στον πληθυντικό.
«Πόσων χρονών είστε;»
Για πολλές νεαρές, όποιος άνδρας είναι τριανταφεύγα και πάνω, ορίζεται ως μπάρμπας.
Αισθάνονται άγνωστη και ερεβώδη τη ζωή μετά τα 27, εκεί δηλαδή που τερμάτισαν ο Χέντριξ, η Τζόπλιν, ο Μόρισον, η Winehouse, κτλ
Η Εβελίνα δεν είναι άγουρο κοριτσάκι, είναι μιλφ.
Έπαιζε μαζί μου.
«Είστε μεγάλος, σαν το δάσκαλο που είχα στο σχολείο», είπε ευγενικά, χαμογελώντας ηδυπαθώς, πονηρά και ζεστά.
Για να παγιώσω την εγκαρδιότητα, της έπιασα το μουνί λέγοντάς της «οι ψωλές άνω των 45 ετών είναι σπάνιες και συλλεκτικές».

Έφυγε από το δωμάτιο, για να έρθει μετά από λίγο.
Την περίμενα γυμνός, με την κρεατοδοκό σε ημιετοιμότητα.
«Τι θέλετε να κάνουμε τώρα;» είπε χαμογελώντας και κάνοντας δυο βήματα πίσω, στηριζόμενη στον πάγκο – κρεβάτι.
Την πλησίασα με ξελιγωμένο ύφος.
Εκείνη έκανε κι άλλα βήματα προς τα πίσω, μετά έκανε μεταβολή, κι έτσι εκτυλίχθηκε μια σύντομη εικονική καταδίωξη γύρω από τον πάγκο.
Καθώς έτρεχε με μικρά βηματάκια πάνω στα τακουνάκια της, ο τουρλωτός της κώλος λικνιζόταν και τα βυζιά της ταλαντεύονταν.

Το δοκάρι ήταν έτοιμο.
Της το έβαλα μέσα, όλο και βαθειά, οπότε οι προσφωνήσεις στον πληθυντικό έδωσαν τη θέση τους σε βογκητά και σοβιετικά επιφωνήματα.

Η ομορφιά της Εβελίνας προκύπτει από το σύνολό της και όχι από τα επιμέρους σημεία του σώματός της.
Ο χρόνος έχει σμιλέψει επάνω της μερικά κιλάκια και λίγη κυτταρίτιδα, πράγματα φυσικά και ευχάριστα, γιατί δεν προσπαθεί να τα κρύψει.
Πλημμυρισμένος από την καύλα, το λίγο παραπάνω λίπος της, το έβλεπα σαν χαριτωμένες μωρουδίστικες δίπλες.
Χούφτωνα με λιγούρα τον υπερκώλο της, σαν να κράδαινα βαρύτιμο τρόπαιο.
Σάλιωνα το λαιμό της και το πρόσωπό της, σαν καυλωμένος σκύλος.

Από τη στιγμή που μπαίνει στο δωμάτιο περιποιήσεων, η Εβελίνα επιδιώκει να κάνει όσο μπορεί πιο ευχάριστη τη διάρκεια της συνεδρίας: Τόσο για τον εαυτό της, όσο και για τον πελάτη.
Το μετά τη συνεδρία, δεν την ενδιαφέρει.
Η Εβελίνα έχει καλή στάση με όλους.
Σαν μια σερβιτόρα που είναι καλή στη δουλειά της.
Η Εβελίνα και η σερβιτόρα έχουν μάθει να βγάζουν προς τα έξω την καλοσυνάτη πτυχή του εαυτού τους.
Δεν φορούν προσωπείο, δεν υποκρίνονται, παρά εκφράζονται – συμπεριφέρονται μεθοδικά και επιλεκτικά.
Όλα αυτά μέχρις ενός ορίου. Όταν κάποιος πελάτης υπερβεί το όριο, τα πράγματα αλλάζουν.
Με αυτή την έννοια, όλοι είμαστε πουτάνες στο χώρο της εργασίας μας.
Επιπλέον, μερικοί είμαστε ακριβές πουτάνες.
Και μερικοί είμαστε μπινέδες… (μπινές = αυτός που υποκρίνεται πως είναι πούστης, και τελικά γαμάει αυτούς που πάνε να τον γαμήσουν).
Η πουτάνα είναι πολύ πιο προβλέψιμη, συνεργάσιμη και διαχειρίσιμη από ότι ένας μπινές.

Η πλειονότης των μιλφ δεν έχει όρεξη για σεξ.
Η σπανιότητα αυτής της κατάστασης, (μεσόκοπη γυναίκα να συνουσιάζεται με οίστρο), την κάνει συναρπαστική και ερεθιστική…

Στο φανάρι Κωνσταντινουπόλεως & Ιερά Οδός, ζητιάνευε ένας εξαθλιωμένος σκούρος ασιάτης.
Κράδαινε ματσούκι με το οποίο πασάλειβε τα τζάμια των διερχομένων αυτοκινήτων.
Ο τύπος ήταν πολύ σκούρος, σαν κωλοτρυπίδα.

Πιο πέρα, χάζευα γυναίκες που περίμεναν το λεωφορείο.
Μία από αυτές, μάζεψε τη φούστα της για να κρύψει τα μπούτια της.
Άλλη, μάζεψε το πουκάμισό της για να μη φαίνονται τα βυζιά της.
Έστρεψαν τα πρόσωπά τους αλλού.
Αρνητικά συναισθήματα… «ο ενοχλητικός, ο λιγούρης, ο μαλάκας, ο ματάκιας, ο ανώμαλος, ο βρωμιάρης, ο σιχαμένος, ο άρρωστος, ο επικίνδυνος».

Στο χώρο αναμονής και επιδείξεων, χάζευα την Άτζελα με την ίδια διάθεση και ύφος που είχα στο δρόμο με τις γυναίκες.
Η Άτζελα ίσιωσε το κορμί, τούρλωσε κώλο και βυζιά, φώτισε το πρόσωπο, χαμογέλασε.
Θετικά συναισθήματα… «καλούτσικος φαίνεται ο μπάρμπας, ας προσπαθήσω να τον συμπεριλάβω στην ομάδα των συστηματικών πελατών μου».

Η Άτζελα επιδιώκει να συγκροτήσει ομάδα 20-30 συστηματικών μνηστήρων - πελατών.
Υπολογίζοντας ότι καθένας από τους μνηστήρες θα τη γαμάει κάθε 3 μέρες περίπου, τότε θα έχει εγγυημένους 7 – 10 πελάτες την ημέρα.
Ωστόσο, ο μέσος μπουρδελάκιας συνήθως έχει υπόψη του 5 υποψήφιες, οπότε εάν η Άτζελα θέλει να εξασφαλίσει 7 – 10 πελάτες την ημέρα, τότε πρέπει να προσελκύσει 7 ~ 10 Χ 5 = 35 - 50 μνηστήρες.
Δύσκολος στόχος, καθότι πίσω από την ωραιότερη γυναίκα, πάντα υπάρχουν κάποιοι άνδρες που έχουν σιχαθεί να τη γαμάνε.

Ενώ περίμενα την Άτζελα στο δωμάτιο συνουσιών, παρατήρησα ότι στο βουαλάζ παράθυρο ήταν μισάνοιχτη η κουρτίνα – πέπλο που απομονώνει την οπτική επικοινωνία με το κοινόχρηστο ντους.
Τράβηξα και έκλεισα την κουρτίνα. Δε μου αρέσει να με παίρνουν μπανιστήρι, φοβάμαι μη μου ματιάσουν τ’ αρχίδια.
Όμως η στήριξη της βουάλ κουρτίνας είναι σε μπουρδέλο, οπότε κουρτίνα και τσουμπλέκια σωριάστηκαν στο πάτωμα.

Εκείνη την ώρα ξεκίνησε να ακούγεται ό ήχος από τα τακούνια της Άτζελας που ερχόταν προς εμένα.
Άξιζα φωτογραφία, γυμνό με κάλτσες, με την ψωλή να κρέμεται, με το κοντάρι και την κουρτίνα στα χέρια.
Ρίσκαρα, και με επιτόπιο άλμα στερέωσα το κοντάρι με την κουρτίνα στη θέση τους, πριν φτάσει η Άτζελα.

Είναι μικρή ατην ηλικία.
Ενώ της έπιανα το μουνί, τη ρώτησα πως πάει η ζωή.
Είπε ότι καλά πάει μέχρι εκείνη την ώρα, αλλά το αύριο φαντάζει αβέβαιο και φοβιστικό.

Τα πρώτα νιάτα βλέπουν μπροστά μόνο σκοτάδι.

Μου αρέσει η Άτζελα, γιατί αποκλίνει από το στερεότυπα της αισθητικής.
Μελαχρινή, νεαρή, γεματούλα, στρογγυλεμένη παντού, σαν ωάριο.
Σχήμα προσώπου, ωαριοειδές.
Σχήμα κώλου, ωαριοειδές.
Σχήμα μουνιού, ωαριοειδές.
Σχήμα βυζιού, ωαριοειδές.
Πατούσες, ωαριοειδείς.
Δαχτυλάκια, ωαριοειδή.

Τα ανεπιτήδευτα και ελαφρώς μπανταλεμένα θήλεα, είναι πολύ πιο ελκυστικά από αυτά που προσπαθούν να μοιάσουν στα μοντέλα των περιοδικών και της τηλεόρασης

Εργάστηκα, αποταμίευσα 20 ευρώ και τα κατέβαλα στην Άντζελα για να τη γαμήσω.
Ανάλογο φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο δεν υπάρχει.
Τα ζώα αδυνατούν να εκπορνευτούν.
Η πορνεία είναι σύνθετη πράξη, που μπορούν να την τελέσουν μόνον νοήμονα όντα.
Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, είναι κάποια ράτσα πιγκουίνας, που στήνει μουνί αν ο πιγκουίνος φέρει πέτρες για να χτίσει τη φωλιά της.

Ο έρωτας είναι μια έκφανση του ενστίκτου για τη διαιώνιση του είδους, με κορύφωση τη βιολογική δράση της συνουσίας.
Με άλλα λόγια, η συνουσία είναι η κορύφωση της ετεροφυλοφιλικής σχέσης.
Στο μπουρδέλο, τελείς τη συνουσία, χωρίς να έχει προηγηθεί ο έρωτας.
Μοιάζει σα να πίνεις νικοτίνη, χωρίς να καπνίζεις τσιγάρο.

Συντροφιά με τον bakalhs, στο ανώγειο είδαμε την Αλβανίδα Αντριάνα: Νεαρή, λεπτή, έντονα μελαχρινή, με διακοσμημένη κεφαλή.
Θρασύτατη, ξεδιάντροπη πρέσβειρα της γενετήσιας ασυδοσίας και των έκλυτων πράξεων.
Ο bakalhs ενέδωσε ακαριαία στην καρναβαλική παρουσία.

Κατέβηκα στο ισόγειο.
Άλλη Αλβανίδα, ως Μπέκυ (Βεατρίκη, Μπεατρίς, Μπέκυ).
Νεαρότατη, καστανή, συνεσταλμένη, μακριά μαλλιά, πιασμένα πίσω.
Φορούσε μπικίνι, όπως και η Αντριάνα.

Προκειμένου να επιδειχθεί, βγήκε από άλλο δωμάτιο ενδιαίτησης, ξεχωριστό από αυτό της βοηθού.
Αναμένοντας την άφιξή της στο δωμάτιο συνουσιών που ήταν άπλετα φωτισμένο, κατάλληλο για να υποδεχθεί και να φωτίσει τα κάλη της νεαράς, την άκουσα πάλι να μπαινοβγαίνει στο δικό της χώρο ενδιαίτησης…
Η φαντασία πήρε εμπρός: Μήπως έχει καθρέφτη με λαμπάκια; Μήπως έχει μπουντουάρ; Μήπως κάνει μπωτέ πριν από κάθε πελάτη;
Όσο τα σκεφτόμουν, τόσο μεγάλωνε η ψωλή, ώσπου τελικά πρήστηκε.
Ήθελα να την γαμήσω κατεπειγόντως.

Την έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Τη φίλησα απαλά στο στόμα.
Τραβήχτηκε και κατέβασε το βλέμμα.
Της είπα «μη μου πεις ότι δε με θυμάσαι;»
Δεν καταλάβαινε Ελληνικά…
Η Μπέκυ κατεβάζει το μάτια, για να αποφύγει το αδηφάγο βλέμμα του πελάτη.
Το κάνει με όλους τους πελάτες, ή μόνο στους μπαρμπάδες; Ή μήπως εξαρτάται από την εκάστοτε κατάσταση του εσωτερικού της κόσμου;

Η Μπέκυ είναι ιδιαίτερη, είναι εντελώς διαφορετική από την Αντριάνα…
Είναι μικρή, και είναι φυσικό να φλερτάρει ή ακόμη και να ερωτεύεται νεαρούς πελάτες (ή να νομίζει ότι τους ερωτεύεται).
Το ένστικτο για τη διαιώνιση του είδους υποβόσκει.
Ένστικτο αναπαραγωγής υγιών απογόνων.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, μια συνηθισμένη έκβαση είναι όταν μετά από τυχόν ευχάριστη συνάντησή της με «υποσχόμενο» νεαρό, κι ενώ ακόμα ονειροβατεί, ξαφνικά μπαίνει στο μπουρδέλο ένας σιχαμένος περαστικός μπάρμπας και τη χύνει στο στόμα.

Η Μπέκυ ασχολείται περισσότερο με την ψωλή παρά με άλλα σημεία του σώματος.
Σφυρηλατούσε την ψωλή μέσα – έξω, πάνω – κάτω.

Απέφυγα τον πεοθηλασμό και την ξάπλωσα χάμω.
Κύλισμα με ένα κορμί που το γνώρισα πριν πέντε λεπτά, με μια νεαρή γυναίκα του 21ου αιώνα.
Μουνί σφριγηλό.

Την τάραξα στο γαμήσι, την ρήμαξα, την διέλυσα, την συνέτριψα, την εξουθένωσα, την λεηλάτησα, την καταγάμησα.
Ένιωθα ότι είχα σπάσει την καπότα, κι ότι είχε έρθει η σειρά του μουνιού, να το σπάσω και αυτό.

Η Μπέκυ εμπεριέχει αρνητικά στο χαρακτήρα της, τα οποία πρέπει να τα αποβάλλει με τον καιρό, εάν θέλει να γίνει αρεστή.
Τα νιάτα της, σκεπάζουν ατέλειες, που σε μεγάλη ηλικία θα φουντώσουν και θα την βλάψουν.
Ο καιρός θα δείξει εάν η Μπέκυ είναι σκουλήκι, που θα γίνει πεταλούδα, ή εάν είναι πεταλούδα, που θα γίνει σκουλήκι…

Απερχόμενοι με τον bakalhs από το Παλάτι των Κρυστάλλων, συζητήσαμε περί αισθητικής όταν προσθέτουμε χυδαιογραφήματα στον πορνοπολτό του διαδικτύου.
Προς επίρρωση του επιχειρήματος «Ο φόνος είναι έγκλημα. Η περιγραφή του φόνου δεν είναι. Το σεξ δεν είναι έγκλημα. Η περιγραφή του σεξ είναι», προστέθηκε το γεγονός ότι στις αρχαίες τραγωδίες, οι φόνοι δεν παρουσιάζονται στη σκηνή, αλλά «συμβαίνουν» στα παρασκήνια.
Οι λεπτομέρειες των φόνων (όπλα, κραυγές, αίματα) δεν προβάλλονται.
Το αντεπιχείρημα ότι αυτή η αισθητική ταίριαζε πριν 2.000 χρόνια, περιέπλεξε τα πράγματα, οπότε άκρη δεν βγήκε.

Αργότερα, έξω, στον κόσμο, από το σώμα μου αναδύονταν φευγαλέα υπολείμματα από το άρωμά της.
Κοιμήθηκα με αυτά.

Τριγυρίζοντας στην Περγάμου μετά τα μεσάνυχτα, στο 1 ήταν η Κασσάνδρα:
Νεαρή, γυφτοειδής (μάλλον αλλοδαπή), με όμορφο πρόσωπο, ύψος 1.50-1.55, με πολλά κιλά, και φέρουσα αυθεντικά 4ρια.

Μου φόρεσε μια καπότα που ήταν εντελώς στραγγαλιστική...
- Έχεις καμιάν άλλη, γιατί με αυτήν εδώ θα γίνει η πούτσα μου μπλε και θα σκάσει;
- Όχι...
- Να βάλουμε μια δική μου;
- Ναι... Μα... Όλα τα προφυλακτικά ίδια δεν είναι;
- Δεν είναι όλα ίδια, άλλα είναι στενά, άλλα είναι φαρδιά, άλλα λεπτά, χοντρά, κτλ.
- Α, αυτό δεν το ήξερα, εγώ πάω και αγοράζω μιά κούτα που έχει μέσα 140 κομμάτια και τους λέω "θέλω να είναι καλά και φτηνά".
(Εκείνη τη στιγμή της χώνω τη ψωλή στο στόμα).
- Πόσο σε βγάζει μια κούτα;
- Σλουρπ, σλουρπ, ... τώρα πια ... σλουρπ, σλουρπ, ... πάνω από μήνα, ... σλουρπ, σλουρπ, ... γιατί έχει πέσει η δουλειά, ... σλουρπ, σλουρπ, ... και έχω μόνο 2-3 πελάτες τη μέρα... σλουρπ, σλουρπ...

Άρχισα να τηνε γαμάω με κλασικό τρόπο.
Στον καθρέφτη, φαινόμουν σα να κάνω ασκήσεις πάνω σε σκούρα ελβετική μπάλα.

Τη γύρισα στα 4.
Τα κωλομέρια της είχαν σπυράκια από το καθισιό και τη ζέστη.
Βραχυκύκλωσα.
Την ξαναγύρισα στο κλασικό.
Έφερα τα χέρια της κολλητά στον κορμό της, οπότε τα μεγάλα μαλακά βυζιά της ξεχύθηκαν στα πλαϊνά, σκεπάζοντας τα μπράτσα της.
Σε κάθε διείσδυση, τα βυζιά πάλλονταν.
Συνέχισα έτσι, ενώ επικεντρώθηκα στη μαύρη ρώγα που κουνιόταν κι έτρεμε στο ρυθμό μου.
Όμως αυτή η ρώγα άρχισε να μη μαγνητίζει, να με ρουφάει, οπότε η ψωλή έχυσε και τα παπάρια στράγγιξαν.

Η Κασσάνδρα έχει το σωματότυπο που λατρεύουν οι αραπάδες στη Μέση Ανατολή, στην Αραβία και στη Βόρειο Αφρική.
Αν έστηνε μουνί εκεί, θα μάζευε πολύ χρήμα.