Κριτικές από Διαγραμμένο μέλος 172222

Διέσχισε το διάδρομο και καθώς μπήκε στον κυρίως χώρο του δωματίου, μου χαμογέλασε και μου συστήθηκε με το πραγματικό της όνομα.
Δεν το κρύβει άλλωστε.
Έγερνε, μπάταρε πότε δεξιά, πότε αριστερά.
Την ρώτησα αν έχει πιεί και τότε γούρλωσε τα μάτια και μου λέει…
Τι?
Γιατί το λες?
Το λέω γιατί δεν κεντράρεις καλά, είπα από μέσα μου.
Την παρατηρούσα με προσοχή, σκάναρα το σουλούπι της και μετέφερα αστραπιαία τις πληροφορίες στον Κεμάλ να δω αντιδράσεις…
Ο Κεμάλ έπινε τούρκικο και τραβούσε ναργιλέ σφυρίζοντας αδιάφορα…
Κάτι έπρεπε να γίνει και μάλλον όχι εκ μέρους μου, κάτι έπρεπε να κάνει αυτή για να επιτευχθεί η εθελούσια έξοδος…
Γυναικάκι κοντό, ταβάνι το 1,60, μικροκαμωμένο, στραγαλοσφυρίχτρα…
Το πρόσωπο στρογγυλό με σκούρα μάτια, βαθιά καστανά, τουρκοτατάρικα.
Την κεφαλή κοσμούσε μοδέρνα ξανθή κόμη που σε συνδυασμό με τα μάτια της έβγαζε κάτι μπάσταρδα έκφυλο.
Σκουπίδια πλαστικού στους ωκεανούς, στα δάση, τα ποτάμια αλλά και στα χειλάκια της.
Επίσης τατουάζ, μια ακατάληπτη μαλάκια λερώνει τον λαιμό μέχρι την δεξιά βάση της γνάθου.
Γαμών το κέρατον μου!
Το γνώριζε αυτό όπως το γνωρίζουν όλες αυτές που χάνουν σε εμφάνιση ή είναι μεγαλύτερες.
Έχουν το γνώθι σαυτόν.
Έχουν πείρα!

Το οσμίστηκε λοιπόν σύντροφοι το αρνητικό κούκου του Κεμάλ και δεν έχασε στιγμή, όρμησε…
Γης Μαδιάμ έγινε…
Με φίλησε με την μαρτυρική γλωσσάρα της που έφερε πρόκα νίκελ καρφωμένη σαν των γιόγκι της Ινδίας.
Βέβαια η πνευματικότης των γιόγκι ήταν απούσα.
Κατόπιν βούτηξε τα αχαμνά και τα έβαλε στον κλίβανο για φρεσκάρισμα και περιποίηση. Τα έφερε από εδώ, τα έφερε από εκεί, έκανε σωστή δουλειά…
Ο Κεμάλ είχε παρατήσει το ραχάτι του και κοκορευόταν τον ανδρισμό του.
Ήταν πλήρης! Όχι ημερών…
Την έμπηξε παντοιοτρόπως όπως ανασκολοπίζουν οι γενίτσαροι τους άπιστους.
Αυτή φαινόταν να το ευχαριστιέται τα μάλα, έσκουζε, βογγούσε, φώναζε…
Ε ρε γλέντα!

Αν την έκλεβε ο σουλτάνος θα την διόριζε βοηθό παλλακίδας με ειδίκευση στην αναζωογόνηση των αχαμνών και βλέπουμε…

Μπράβο τέκνον μου!

Οι μοναδικές δεξιότητες της στον επί χρήμασι έρωτα την κατατάσσουν πιο πάνω από τον όρο call girl.
Έρχεται για να σε υπηρετήσει…
Δεν έχει το σεξ μόνο στην φαρέτρα της. Σ΄αυτό μπορεί να μην είναι και η καλύτερη που έχω συναντήσει…
Στο υπόλοιπο όμως του σεξ, κυριαρχεί!
Υποταγμένη να σου ανεβάσει το ηθικό, να σε ηρεμήσει, να σε κάνει να νιώσεις πασάς, να σου μιλήσει ευγενικά, είναι εκεί για σένα!
Δεν είναι το κορίτσι με το σορτσάκι, ούτε αυτό με φόντο το μωβ κοντέινερ, είναι αυτή η ανατολίτισσα της έκτης φωτογραφίας, ξαπλωμένη μπρούμυτα στον καναπέ.
Αυτή λοιπόν με παρέπεμψε και στον τίτλο «Η Μελαχροινή Οδαλίσκη», τον πίνακα του Φρανσουά Μπουσέ που κοσμεί τον Λούβρο.

Το 8 στο πρόσωπο είναι για τα μάτια της και μόνο…
Σαγήνη έλα πάρε με όταν σε κοιτούν αγγελοπαραδωμένα καθώς διασχίζουν το πέλαγος της ευτυχίας.
Μόνο για αυτά!
Το πρόσωπο δεν είναι σλάβας, μάλλον αρμένικα ή γεωργιανά χαρακτηριστικά έχει και θα μπορούσε να είναι 9 αν δεν είχε φτιάξει αυτή την σγουρή καούκα σαν τα σπιράλ καλώδια των παλαιών σταθερών τηλεφώνων…
Μαζί με τις τρίχινες προεκτάσεις, μην αφοδεύσω.
Το στήθος μου κάνει, ζωγραφικό, υπερευαίσθητο, γυμναστικό!
Το σώμα, η λεκάνη δηλαδή, ανατολίτικη, οδαλίσκης, με τα κατεβασμένα στους γοφούς τα πέπλα να τονίζουν την γονιμότητα της οριεντάλ γυναίκας…
Ο κήπος είναι ανθηρός, όπως έλεγε και Κωνσταντίνου.
Από όλα έχουμε σε πλήρη άνθηση και καρποφορία…
Μαρούλια, μπρόκολα, κουνουπίδια, από όλα έχει ο μπαξές.
Εξωτερικεύεται ευκόλως και ποικιλοτρόπως…
Ειδικό σύστημα αυτοάρδευσης…
Ενεργοποιημένο ανά πάσα στιγμή, όβερ!

Έρωτα δεν τίθεται θέμα, από τις πολύ, πολύ καλές!
Τα έγραψαν οι παρακάτω…

Η αφοσίωση όμως στην ψυχική εξύψωση του ανδρός θα με έκανε, για αυτό και μόνο αυτό, να την ερωτευτώ!
Θέλει εσωτερική μαεστρία η αποκλειστική φροντίδα.
Τέχνη απούσα στις μέρες μας.

Ευτυχείτε!

Ήρθε, μπήκε και συστήθηκε…
Οξάνα!
Το αρτίστικο το ξέρουμε αγάπη μου!
Τό άλλο, μήπως?
Σφίγγα!
Κακιασμένη…
Ήρθα πρώτη φορά στην πατρίδα σας, μου λέει.
Καλώς όρισες στην χώρα του Πρίαπου και του Γανυμήδη με το κανένα αρχίδι, της αποκρίνομαι.
Γουάτ?
Τίποτας, ομιλείτε καλά την Αγγλικήν, βλέπω…
Σπούδασα translating…
Αρχίδια καλαμπρέζικα και σικελιώτικα μαζί, σπούδασες…
Επίσης σπούδασα, κάτι με μάνιη είπε, που δεν το ‘πιασα.
Τι θα σπούδαζες, θεολογία?
Εκεί γδύθηκε και έτρεξε νιαουρίζοντας και λικνίζοντας τα οπίσθια της προς τέρψη των οφθαλμών μου, στο λουτρό για ριφρέσινγκ…
Επιστρέφοντας είχε σκεφθεί να με ρωτήσει το μεγαλειώδες φιλοσοφικό ερώτημα «Ξέρεις πως οι Ελληνίδες κρατούν τις μπούκλες τους χωρίς να ξεμπουκλιαστούν?»
Τι απαντάς τώρα?
Ξέρω, της λέω…
Πως, μου απαντά…
Χρησιμοποιούν τα σωστά ρολά και της δείχνω τον Κεμάλ...
Είσαι βουλγκάρ, ξεστομίζει και γελάει.
Κι εσύ είσαι πουτάνα και την βουτάω…

Είναι μούναρος!
Προσωπάρα με πράσινες ματάρες!
Ο φωτόγκραφερ θέλει φίκι-φίκι και μετά θάνατο!
Σώμα ελαφίνας με όλα τα πλουμίδια του στο απόγειο!
Βυζί σπάνιο, αχλάδι, σαν κι αυτά που σκιτσάρουν οι λαϊκοί ζωγράφοι, όπως αυτά των πρώιμων κοριτσιών της Αφρικής και του Αμαζονίου!
Μουνάκι λευκορόζ, κόσμημα!
Αν ήμουν μάγος των Jivaroan αντί να κόβω και να σμικρύνω κεφάλια θα ξεπέτσωνα και θα σιρρίκνωνα αυτό το μπιζουδάκι κάνοντας το φυλαχτό για κάθε νόσο και πανδημία.
Παγίδα για τους ιούς!
Τι μαλακίες γράφω…

Γαμήσι πρωταθλητισμού!
Αυτές οι πεταλούδες της πρώην Σοβιετίας κάποιον μυστικό τρόπο εκμάθησης θα έχουν, κάποιο κρυφό στίβο προπόνησης…
Ίσως τον λάκο με τα κωλοδάχτυλα…
Βαθέα καθίσματα στις μύτες των ποδιών, εναέρια, ιπτάμενα, ανακούρκουδα κλπ
Αφού τελικώς έβγαλα όλες τις πίστες χωρίς απόλειες, της λέω…
Οξάνα θέλω να σου γαμήσω τον κώλο…
Ενδιαφέρον αλλά θα πρέπει να με επισκεφθείς στον λουξ γαμιστρώνα... Θέλει προεργασία μου απαντά με στόμφο.
Εντάξει συγκατάνεψα και την έβαλα ανάσκελα με τα πόδια ψηλά…
Στην στάση του Βελζεβούλ!
Έτσι θα γαμούσα αυτήν και τους ιεραποστόλους μαζί…
Και εγένετο το φως και η Οξάνα που δεν είχε σταματήσει να σκούζει, να μιλάει και να χαχανίζει επιτέλους σιώπησε…

Καλογάμητη αδέρφια!

ΥΓ Αν υπάρξει επόμενη φορά θα πάρω και το συρραπτικό μαζί μου…

Της άλλαξα λίγο το όνομα διότι καλλιτεχνικά της ταιριάζει περισσότερο.
Πηνελόπη!
Η Πηνελόπη μας όμως αυτή γαμιέται!
Παρ’ όλες της τις αρετές της , γαμιέται!
Ως σύγχρονη Πηνελόπη κατέπνιξε τας αρετάς της και ενέδωσε εις των μνηστήρων τον επί χρήμασι έρωτα.
Ειλικρίνεια, τιμιότης, εργατικότης, καλοσύνη, αυθεντικότητα, υπομονή το ευρώ κατετρόπωσε…
Ζούμε αμοραλιστικές εποχές και η νίκη πλέον μετριέται με τα γρόσια, τους παράδες…
Η φέρουσα την νίκην θα πρέπει να φέρνει και τον μπερντέ.

Πάμε όμως παρακάτω…
Η Πηνελόπη μας είναι το κοριτσάκι των φωτό, με τα τατουάζ του, τα ελάχιστα βυζάκια, τον μικρό κωλαράκο και τα μικρά δαχτυλάκια.
Προσωπάκι, το βλέπετε…
Τα μαλλιά αποπλατινιστήκαν, γιατί?
Πόσο κάνει η μπογιά ρε παιδί μου?

Μου ήρθε κομψά ντυμένη φορώντας ένα κοστούμι στο χρώμα της χειρουργικής μάσκας, ασορτί μετ’ αυτής.
Τρε ζολί!
Συστηθήκαμε.
Ντρεπόταν, ντρεπόταν πολύ.
Πήγε στο μπάνιο, γδύθηκε και επέστρεψε τυλιγμένη με την πετσέτα…
Έπρεπε να την ηρεμήσω…
Το έκανα.
Κουβέντα στην κουβέντα ήρθε τελικώς στα ίσια της και άρχισε σιγά σιγά να χαμογελάει και να χαλαρώνει.
Φιλάκια, γλωσσάκια, χειλάκια, χαδάκια, τούττι φρούττι.
Τσιμπούκιον με το γλωσσάκι να τριβελίζει το αόματο κεφάλι. Καλό!
Σεξ με την μνηστή σου να αγκομαχάει και να ιδρώνει σ’ όλες τις στάσεις.

Γλυκό και καλόβουλο κοριτσάκι!

Αυτός ο Σαρδανάπαλος, ο Ζεμπού, είναι ο σκάουτερ...

Έλα ρε φίλε…

Λες και συνάντησα μία φίλη από τα ταξιδιάρικα νεανικά μου χρόνια.
Στα μέρη που έσπειρα τα κόκαλα και την ψυχή μου.
Λες και την συνάντησα στο Σεμίνυακ του Μπάλι, στο Νέο Δελχί, στα άσραμ της Νταραμσάλα.
Πολυταξιδεμένη και πνεύμα αναζήτησης σε νέα χιλιετηρίδος βέβαια έκδοση, εκεί που το πραγματικό πνεύμα των σίξτις απουσιάζει.
Ψάχνει να δει, ψάχνει την φώτιση…
Neofreak!

Η Σοφί είναι ενδιαφέρουσα, έχει πολλά να πει σου πει αν βέβαια συναρπάζεσαι με αυτήν την όψη της ζωής.
Η Σοφί είναι ήρεμη, χαμογελαστή και υπομενετική.
Τα εντρύφησε στα άσραμ της Ινδίας.
Η Σοφί είναι 35άρα και ξέρει αρκετά αγγλικά.
Η Σοφί ξέρει να γαμιέται.
Είναι αισθησιακή και πως να μην ήταν άλλωστε?
Δεν έχει ούτε περίεργο κεφάλι, ούτε τίποτα.
Έχει κοντό λαιμό και ιδιαιτέρως προεξέχοντα μήλα σαν Σλάβα που είναι.
Ίσως και λίγο παραπάνω σαγονάκι.
Έχει καταπληκτικά φωτεινά μάτια!
Όμορφα βαμμένα μαλλιά, τα ίσια της πάνε περισσότερο από τις λουδοβικιανές μανταμίστικες μπούκλες.
Το βυζάκι νομίζω το έχει πειράξει αν και δεν θα έπρεπε. Όμορφο όμως!
Η μεσούλα δεν είναι μικρή, είναι όμως μείον στο τελικό σύνολο.
Στενή ρωσική λεκάνη, όχι ελληνική φακλανέ!
Υπέροχα πόδια και καταπληκτικά δαχτυλάκια. Πατουσάκια νο 36 παρακαλώ. Καύλα!

Η Σοφί είναι Γυναίκα!
Συνουσιαστήκαμε σαν τους νέους που πρώτα ψηλαφίζουν ο ένας το σώμα του άλλου.
Με περισσή χάρη και όχι σαν σκύλοι.
Μινιέτ σαν μαγικός αυλός…
Αυτό οδήγησε σε μακροχρόνιο έρωτα άλλου επιπέδου. Σαν να άκουσα τότε «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» του Χατζηδάκη…

Έφυγα νοσταλγώντας το φως της Ασίας.
Η Σοφί έμεινε ψάχνοντας το φως σε λάθος δρόμους.

Το φως κρύβεται κάτω από την σκιερή μάζα της ύλης και του πάθους, μικρή μου!

Αριβεντέρτσι ταβάρις!

Η ομορφιά των καλλίγραμμων αγουρίδων, όπως τις λεν κι οι παππούληδες, είναι ελκυστική, είναι ανυπέρβλητη, αγγίζει το θείο!
Αν μπορέσεις κι είσαι εκεί θα τα θαυμάσεις, θα τα αγγίξεις, μπορεί και ακόμη και να τα ασπαστείς.
Τα ελάφια όμως είναι εύθραυστα, άγρια, μυγιάγγιχτα, άπειρα και αδάμαστα.
Ανήκουν στον κόσμο τους, αυτόν της ουράνιας έπαρσης...
Αυτή την φορά δεν θα ακολουθούσα το μονοπάτι τους, δεν ήθελα να βοσκήσω άλλο μαζί τους την καταπράσινη χλόη…
Δεν ήθελα βέβαια κάτι σαρκοφάγο αλλά κάτι πιο ντελικάτα γήινο.
Κάτι φυσικά όχι τέλειο, με ατέλειες…
Γιατί αυτές οι ατέλειες είναι που ορίζουν την έννοια της απολυτότητας του τέλειου.

Από την αρχή που είδα την Λεονόρα είχε κολλήσει το μυαλό μου στις όμορφες φωτογραφίες της.
Οι πιο πολλές της φωτογραφίες είναι ερασιτεχνικά αριστουργήματα.
Τι φωτογραφία η 13η από το σάιτ του γκλάμουρα!
Άγγιξε την αειθαλή ανυπότακτη ροκ υπόσταση μου.
Μπαίνει στο δωμάτιο κατεβάζει το μπλουζάκι και φωτογραφίζει τα στήθια της…
Αλληλούια!
Επίσης η 3η και η 6η…
Τι να τα κάνω εγώ τα κομό και τις λουλουδιασμένες σκάλες?
Τα Ντουμπάγια, τις πισίνες και τα αρτ ντεκό?
Τους μετρ και καλά των φακών που τους τα σκαν αδρά τα κοριτσάκια για μαλακισμένες φωτό?
Θα αναφέρω επίσης και την 1η φωτογραφία από το ίδιο σάιτ.
Χυδαία, ανεπιτήδευτα πορνοσταρική!
Αυτοφωτογραφίζεται στο φτηνό ουκρανικό ξενοδοχείο φορώντας ακόμη το φόρεμα της, απουσία της κιλότας και ξεκάθαρα υποδηλώνοντας την ιδιότητα της...
Όλα τα γκιένγκε!

Η Λεονόρα έχει φωτογένεια και μάλιστα πολλή.
Η Λεονόρα ξέρει να ποζάρει, ξέρει τα ατού της, τις ατέλειες και τις γωνίες της.
Η Λεονόρα είναι το κορίτσι της 3ης και 4ης των φωτό του Bou!
Η Λεονόρα δεν είναι τόσο πορνοσταρική όσο στις φωτό. Αυτές είναι το δέλεαρ…
Είναι ένα απλό ευγενικό κορίτσι, καθημερινό και με καλούς τρόπους.
Δεν είναι ξανθιά, είναι ανοικτή καστανή.
Μορφινούχα μάτια, πράσινα, δηλητηριωδώς όμορφα! Το ξέρει!
Κολάστηκα με τα στήθια της, καύλα μεγάλη η φυσικότητα τους…
Τέτοια θέλω πιά!
Δείχνουν και την ηλικίας της στο περίπου βέβαια.
Πρέπει να είναι γύρω στα 28.
Θα μπορούσε να έχει βάλει σιλικόνη και να πιάνουμε χλαπατσούχα ομοιώματα.
Δεν το έχει κάνει όμως, μπράβο και μαγκιά της!
Σωματάκι μινιόν αυτό που απεικονίζεται στις φωτό. Για μένα υπέροχο!
Μανικιούρ πεντικιούρ εξαιρετικά και στα δύο ζεύγη των καταπληκτικών άκρων.
Πετίτ καυλίτ!
Γαμώ το Διόνυσο και την Αριάδνη μαζί!
Ένα γλυκό, εξωτικό άρωμα πλανιόταν σε όλο της το σώμα.

Κάναμε έρωτα.
Ένιωσα ότι ήταν η αγαπημένη μου.
Στάσεις, μην τις ξεχάσουμε κι αυτές, όλες και των τριών γραμμών του μετρό…
Ειδική στάση στους Αμπελόκηπους γιατί εκεί έχει καλό και πολύ νέκταρ…
Η γλώσσα μου αλλά και η δικιά της ξεράθηκαν, όπως τα σφουγγαράκια επικόλλησης γραμματοσήμων των ταχυδρομείων μετά το πέρας της βάρδιας...

Μπορεί να γίνει η αφιερωμένη ερωμένη, η κοπέλα σου!

Για όσους ενδιαφέρονται είναι η κολλητή της Ντίας.

Ζήτω το έθνος, ταβάρις!

Η λατρεία των διδύμων!
Δεν το ήξερα ότι υπάρχει, ήξερα μόνο ότι οι αδερφές έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ και ασχολούνται με δαύτα, κλωτσιές, αρχιδολαίμια κλπ

Αυτή την φορά και μετά από μεγάλη αποχή, έστειλα μήνυμα στον Χαρδαλιά για fuck away γιατί στο fuck inside η απόδοση πέφτει…

Παρότι δεν έμοιαζε με την διάσημη ποπ+πόρνσταρ Γαλλίδα Catherine Ringer των Rita Mitsuko έκανα διάφορους συνειρμούς, κάτι διεστραμμένο πρέπει να είχε…
Κάτι βρώμικα γαλλικό πλανιόταν στον αέρα…

Η Ρίτα κατέφθασε και δεν με εξέπληξε, ούτε θετικά μα ούτε αρνητικά. Αυτή που είχα δει στις φωτό, αυτή παρουσιάστηκε.
Ρώσικη ανεπιτήδευτη, απλοϊκή εμφάνιση.
Οσμίστηκα τον αέρα και επιβεβαίωσα πως ναι, το κορίτσι κάνει τα πρώτα βήματα του στο εξωτερικό. Ήταν σαν να συναντούσα μία καθημερινή όμορφη Ρωσίδα στην πατρίδα της. Όχι τόσο φανταχτερή, όχι ινσταγκραμιασμένη, ούτε ντουμπαϊασμένη…
Το απλό φτωχό κορίτσι που έχει ανάγκη επειγόντως τα λεφτά.
Ίχνος βεντετισμού!
Ίχνος Αγγλικών!

Δεν γδύθηκε, ήρθε και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι. Άρχισε να με χαϊδεύει όπως οι Ρωσίδες ξέρουν…
Είχε έρθει για να με ευχαριστήσει!
Με έγδυσε σιγά σιγά και άρχισε να με γλύφει, στα αυτιά, στις θηλές και παρακάτω…
Φιλιά με φειδώ.
Παρακάτω παρακάτω, έφθασε στα ούμπαλα όπου και κόλλησε…
Οι περισσότερες το κάνουν αγγαρεία. Το κάνουν γιατί πρέπει να είναι μέσα σε ένα σωστό πρόγραμμα.
Για την Ρίτα είναι ταμπού, την βρίσκει καυλώνει. Τι χουφτώματα, τι αστάρωμα, τι δαγκωνιές! Μούσκεψε έτσι...
Και δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, γαμώ το κέρατο μου!

Την γύρισα και η ήρθε η σειρά της…
Το αιδοίο της απαλό ροζ κοντά στο λευκό.
Ωσάν τα λουλουδάκια της εποχής, τα πέταλα του είχαν ανοίξει και έχασκαν καρτερικά…
Ατελείωτο γλειφομούνι της χάρισα και μου επέστρεψε ηδυπαθείς αχούς καύλας!
Ιδρώτας ακατάπαυστος!

Είχε έρθει η ώρα να την γαμήσω.
Το έκανα λοιπόν χωρίς καμμία αρετή.
Σκηνές γουέστερν εκτυλίχθηκαν.
Ο διάολος είχε μπει μέσα της, έσκουζε από την υπερδιέγερση και μετά από λίγο κυλιόμασταν δεξιά αριστερά σ΄ ένα αγώνα επικράτησης.
Κάποια στιγμή κατάφερα να την υποσκελίσω και να την φέρω σε μειονεκτική θέση.
Στην θέση του πισωκολλητού.
Εκεί λοιπόν η πουτάνα μου χουφτώνει τα αρχίδια και μουγκρίζει εκστασιασμένη...
Είχε έρθει η ώρα να πυροβολήσω…
Τό έκανα, σωριάστηκε καταϊδρωμένη και αλαφιασμένη.
Οι ανάσες έπεσαν και από την μπαλκονόπορτα φάνηκε ο ήλιος που βασίλευε!

Μου ομολόγησε την λατρεία της για τα ούμπαλα!

Κλάσνα ταβάρις!

…με δύο τρούλους και δύο καμπαναριά!
Λεβεντόμουνο!

Μήπως ονειρεύομαι?
Σκέφτηκα μπαίνοντας στο νοικοκυρεμένο, παστρικό τσαρδί της.
Πόσο όμορφη από κοντά, μικρότερη από τις φωτογραφίες που κατάφορα την αδικούν…
Αν θυμάμαι φορούσε ένα φόρεμα μαύρο αλλά εμένα τα μάτια μου πεταχτήκαν έξω αντικρίζοντας τέτοιες καμπύλες. Οι οφθαλμοί μου αλληθώρισαν σαν αυτών των καρτούν.
Ω Πανμέγιστε!
Πριν προλάβω να συνέλθω...
Προτιμείς να μου το βγάλεις εσύ ή να το βγάλω εγώ?
Εε βγάλε το…
Το αφαιρεί με δεξιοτεχνία κοσμευμένη με απαράμιλλη χάρη.
Πριν την απόλυτη ξεγύμνωση τα εξώφθαλμα πλέον μάτια μου ζητούσαν κολλύριο να συνέλθουν βλέποντας τον εσωρουχισμό της…
Δεν είμαι φετιχιστής και αδιαφορώ πλήρως για τα πανωκατωβράκια και τα λοιπά συναφή…
Αλλά αυτή την φορά όμως είχα πάθει πλάκα!
Φορούσε μικροσκοπικά κοκκινόμαυρα δικτυωτά που είχαν ψαρέψει δύο ζευγάρια απίστευτου κάλλους βυζιά και γλουτούς.
Τα βυζιά είχαν και δύο αγέρωχα αλεξικέραυνα!
Κοίταξα να συνέλθω γρήγορα για μην περάσει για χαλβά.

Με αυτά και με αυτά ξαπλώσαμε στο κρεβάτι.
Διστακτικά, εξερευνητικά στην αρχή, χωρίς φιλιά.
Κατάλαβα την αμφιταλάντευση, τους ενδοιασμούς της αρχής και έτσι αποφάσισα να αναλάβω δράση εγώ…
Tο κόσμημα του στέμματος ήταν εκεί, απέναντι μου, ολάνθιστο με όλα τα πέταλα του απλωμένα, έτοιμα να διεγερθούν...
Η κάθοδος των μυρίων γλωττοαναδεύσεων έφερε την κάθοδο των μύρων και τον οίστρο που χρειαζόταν.
Λαμπρή ήταν η συνέχεια…
Κάναμε έρωτα, άναρχα χωρίς να θυμάμαι στάσεις.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα και δεν είχα ακόμη τελειώσει, μου έβγαλε το πλαστικό και άρχισε να με γλείφει στις ρώγες, κατόπιν κατέβηκε χαμηλά παιανίζοντας ψαλμούς του πέους…
Το τέλος ήταν αναπόφευκτο και νικηφόρο!

Τελειώνοντας, κορμί απολύτως για γλείφτες, με την καλή έννοια βέβαια...
Θέλει να σε ευχαριστήσει, έχει ταλέντο, είναι έμπειρη γυναίκα αλλά άπειρη σαν πόρνη.

Το χρονικό υπόλοιπο ήταν πολύ ενδιαφέρον…

Πακά πακά!

Θα μπορούσε να είναι η Κάμερον Ντίαζ?
Ίσως όχι, σίγουρα όχι όμως η Σάλμα Χάγιεκ.
Το πρακτορείο θα έπρεπε να έχει διαλέξει το όνομα Κάμερον...

Λαμπερό κορίτσι με όλα αυτά τα φωτεινά χρώματα που θα έπρεπε να κάνουν τους φωτογράφους να ηδονίζονται, να ζωγραφίζουν κλικάροντας…
Ο δικός της όμως σε κάποιες πέτυχε αλλά σε κάποιες η αποτυχία ήταν παταγώδης.
Στην 2η, την 6η και την 7η του παίρνεις του πτυχίο.
Η Σέλμα είναι το κορίτσι της 5ης φωτογραφίας (του Bou) στην πραγματικότητα.
Έχει τις ιδιότητες της φωτεινότητας, της φωτογένειας των ανοικτών χρωμάτων μίας βόρειας. Επίσης η ευγένεια του προσώπου της αλλά και της ίδιας μπορεί να την κατατάξει στα όντα ξεχωριστού ενδιαφέροντος.
Δεν είναι η θεά αλλά είναι ιδιαιτέρως ξεχωριστή.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για τους τρόπους της, ευγενές πλάσμα με τακτ, όμορφη φωνή, καλοσυνάτη συμπεριφορά.

Είναι ψηλή, γύρω 1,75, 30 χρονών περίπου.
Το στήθος των φωτό, πλούσιο, μητρικό, προσφέροντας ζωή θηλασμένο…
Άκρα στην εντέλεια, χωρίς ψευτιές…
Πόδια, ποδάρες.
Κωλαράκος, όχι ο απίθανος.

Ήμουν ο πρώτος πελάτης της στην Ελλάδα, όπως μου εκμυστηρεύτηκε.
Δεν κατάλαβα να έχει πολλά χιλιόμετρα, εκτός από κάτι σπουδές στην χώρα των φλώρων...
Σίγουρα δεν είναι παρθένα στην δουλειά.
Κατάλαβα όμως ότι είναι έμπειρη γυναίκα στο κρεβάτι αλλά δεν της βγαίνει εύκολα.
Χρειάζεται χημεία για να λειτουργήσει και είναι κάπως διστακτική.
Από δειλία ίσως?
Από υποταγή στις άγνωστες βουλές του αρσενικού?
Ψαρωμένη με λίγα λόγια.
Όταν λύθηκε όμως κι ενώ την είχα για φιλεναδίτσα, της βγήκε το θεριό…
Όσο πέρναγε η ώρα και θερμαίνονταν το κλίμα, έδειχνε ότι είναι ικανή και για πολλά άλλα... Ο κόλπος της αναζητούσε το δάχτυλο μου σε περιπτύξεις πλέον πιο πολυσύνθετες.
Άρχισε να κοπανιέται ασυστόλως και ποικιλοτρόπως.
Έβγαλε και γούστα, της αρέσει η καθρεπτίζουσα οφθαλμολαγνεία της συνεύρεσης.
Τελείωσα βλέποντας τα ανακλώντα είδωλα μας να γαμιούνται σκυλίσια.
Στο υπόλοιπο με περιποιήθηκε με χάδια και φιλιά ρωτώντας με πληροφορίες για την Ελλάδα.

Όταν δεν φεύγεις, έχεις αποφασίσεις να μείνεις και διαισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει όπως θα το ήθελες εσύ, πρέπει να δώσεις αυτά που πρέπει για να πάρεις μπορεί και περισσότερα από αυτά που πρέπει…
Αλλιώς?

Χρήζει περεταίρω διερεύνησης για όσους τους ιντριγκάρει το κοράσιον...

Χαιρετώ σας!

Καθώς έκλεινε η πόρτα και αποχαιρετούσα την Αλέξια ένιωσα την μοναξιά του άδειου δωμάτιου και σκέψεις κατηφόρισαν και άρχισαν να στριφογυρνούν στο ξεκαύλωτο πια μυαλό μου.
Είναι αυτή η μελαγχολία μετά από την συνεύρεση?
Πόσο άραγε μάταιο είναι να σμίγουν δύο άνθρωποι για μια ώρα και να χωρίζουν για πάντα?
Η γενετήσια πράξη, το μοίρασμα των κορμιών, η απόλυτη επαφή, η ένωσις…
…και μετά ο χωρισμός.
Για την Αλέξια και την κάθε Αλέξια θα πρέπει να είναι πιο οδυνηρό.
Θα πρέπει να σβήνει από την μνήμη της ταχύτατα όλους τους καρπούς που δεν ευδοκίμησαν…

Αυτές οι σκέψεις αενάως θα με διακατέχουν.

Η Αλέξια είναι μια πόρνη περίπου 30 χρονών.
Περιπλανάται χρόνια εις στα εξωτερικά για να θρέψει κι εκείνη την επιβίωση, τα ματαιόδοξα όνειρα μιάς καλύτερης ζωής…
Επαγγελματίας ερωτοποιός!
Αυτή είναι κι η άμυνα της στη γρηγορότερη λήθη.
Είναι εκεί για να σου παρουσιάσει τα κάλη της, να στα παραδώσει πρόθυμα, συμμετέχοντας με την ψυχή της στην ωριαία ευδαιμονία.

Κλασσική Ρωσίδα, με τα ανοιχτόχρωμα μάτια, τα υπόξανθα μαλλιά και το όμορφο σώμα.
Θα δείτε ότι και στις φωτό.
Τα μικρά βυζάκια που ερεθίζονται εύκολα, με ολίγο πιο σκούρες ρογίτσες από ροζ.
Ωραία άκρα πάνω και κάτω.
Κωλάρα που την επισκέφτηκα, σε μία στάση όμως. Οπισθοπλαγίως, οι άλλες πονούσαν…
Το λουλούδι της δεν με άφησε να το αιδοιολείξω.
Λουλούδι ωσάν ηλίανθος, μεγάλο με παχιά πέταλα…
Καλύτερα ίσως γιατί αυτά δεν είναι του γούστου μου.
Αφού το άνθος της κατέβασε υγρά δείχνοντας με φυσικό τρόπο την συναίνεση στην διείσδυση, εισχώρησα λοιπόν κι εγώ στον κήπο…
Αυτή την φορά ήμουν αργός, βασανιστικός, αυτοσυγκεντρωμένος σαν στις ταντρικές απεικονίσεις ινδουιστικού ναού.
Ήθελα να της δείξω με πόση μαεστρία ο επαγγελματισμός της θα πήγαινε περίπατο…
Αυτή υπάκουσε με επιμέλεια στην ροή και τελικώς λούστηκε με υγρά και ιδρώτα…

Τσιμπούκι, ογκώδες, γεμάτο, αεροστεγές, περφεξιονίστικο, ζογκλερικό, με μαλάξεις και παλινδρομήσεις των χειλιών χαμηλά στη βάση του πέους.
Μεγαλειώδες!
Θεϊκό άρμεγμα!
Της Αγίας Αλέξιας της πεολείχτρας...

Σε κοιτάει στα μάτια, νιαρουρίζοντας, κάνοντας σκέρτσα στο υπόλοιπο κομμάτι της ανάπαυλας, δείχνοντας σου ότι είναι εκεί μόνο για να την γαμήσεις…

Και εις άλλα, με υγεία!

…τον Τάρας Μπούλμπα ως drag queen υποδυόμενο την πρώην του Γουέστ, Καρντάσιαν θα δεις…

Αυτή είναι και η μόνη μομφή μου, σοβαρή και βαριά.

Πάμε στα καλά της Ιωάννας τώρα.
Πρόσωπο αυτό που βλέπεται (προσομοιώνει η έβδομη φωτό) χωρίς τα γκλίτερ και τα πασπαλίσματα αστρόσκονης.
Αρμένικα χρώματα, σλαβικό σμίλευμα.
Μπούστο, βυζιά, νατουράλ, θρασέα, μητρικά για αχόρταγες χούφτες.

Εισβάλει πρόσχαρης, άνετη, γλωσσοφιλόντας σχεδόν άμεσα εις την κάμαρα της ερωτοτοτροπίας, του συμπαθούς Μπιλλ.
Την υποδέχομαι και δεν την διώχνω, ενθυμόμενος την Αντελίνα στην ερώτηση μου «Μας πως μπορείς με τους χοντρούς»?
Όλοι κάτι έχουν να σου δώσουν είχε αποφανθεί, η ιέρεια. Το ίδιο ισχύει και αντιστρόφως, βέβαια!

Αρχίζουμε το μπαλαμούτι ευθύς, όρθιοι, πασπατεύοντας ο καθείς τα απόκρυφα του άλλου αλλά καθώς κρύωναν τα γυμνά της πόδια με προέτρεψε να μεταφερθούμε στο γήπεδο και να μην παίζουμε άλλο στα κουλουάρ…
Μου προτείνει να ξαπλώσω μπρούμυτα και να ηρεμήσω…
Σκέφτομαι πως δεν θέλω και την ρωτώ…
Γιατί?
Θα με γαμήσεις?
Ξεκαρδίζεται από τα γέλια.
Αρχίζει λοιπόν σύντροφοι ένα αστάρομα από τις άκρες των ποδιών μέχρι την πλάτη, τους ώμους και τον λαιμό.
Καθώς το σπατουλίδι της περιπλανιόταν στο πίσω σώμα μου, κοντοστέκεται στο τίμιο Κρακατόα μου και αρχίζει να σβουρίζει γύρους θανάτου (Ω καύλα!) όπως στα παλιά Λούνα Πάρκ!
Αντιοξειδωτικό φρεσκάρισμα χρειαζόμουν λοιπόν και το είχε προβλέψει.
Έπειτα με γυρνάει στην μπροστά όψη μου όπου επαναλαμβάνει το ίδιο με ιδιαίτερη μνεία στις θηλές. Ακολούθως κατεβαίνει πιό κάτω και αρχίζει να παίζει πιγκ πογκ με δύο μπαλάκια…
Εκεί ξεχάστηκε.
Βιρτουόζα η αρτίστα!
Της ανταπέδωσα τα μάλα κι εγώ κάνοντας ιερογλυφικά με την γλώσσα μου στην κλειτορίδα της.
Φίνιης μου λέει...
Μπράβο, της απαντώ.
Κάτσε τώρα πάνω αλλά μην ρίξεις όλο σου το βάρος….
Κάθεται στεκόμενη στις ποδομύτες της και αρχίζει τις γυμναστικές επιδείξεις, βαθέα καθίσματα, πάνω-κάτω…
Τον παίρνει όλο μέσα χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Την γυρνάω στην στάση των αποστόλων και παλινδρομώ με περίσσια δύναμη στο πεινασμένο μουνί της…
Αυτή γλείφει αυτιά, λαιμό, ότι βρίσκει…
Εντός ολίγου η μυσταγωγία έλαβε τέλος με υγρά πυροτεχνήματα, ένθεν και εκείθεν…

Αφού δεν έχω στροφές ακόμη ρίξει, μου ζητάει δεύτερο…
Τι λες, της λέω…
...είναι δυνατόν?
Τι είμαστε μαλακοπίτουρες με το πουλί στο χέρι?
Ντα, μου απαντάει!
Πάμε στο μπάνιο της αποκρίνομαι για να ξεχαστεί. Έρχεται μαζί μου και αρχίζει να με σαπουνίζει όπως η μαμά μου όταν ήμουν μικρός. Μασχάλες, Κεμάλ, κώλο, πλάτη, πόδια…
Την πουτάνα σκέφθηκα, θέλει να βγάλει το αστάρι για να με ξαναπεράσει.
Με παίρνει από το χεράκι και με οδηγεί πάλι στο γήπεδο…

Είχα να γαμήσω από μικρό παιδί δεύτερη φορά με απόκλιση ενός δεκαλέπτου.

Συνοδοιπόροι, συναθλητές και συναγωνιστές ξέχασα τις κυτταρίτιδες και τα προσούτα γιατί μου πλάνεψε τα κεφάλια πάνω κάτω.
Χαλάλι της!

Κι εις ανώτερα!

Ζώντας μέσα στην μαλακισμένη αυτή πλήξη, μιζέρια γαμημένη, μοιάζει να μην υπάρχει διέξοδος.
Η τέρψη μισεί την υπομονή και η καρτερικότητα την ευχαρίστηση.
Όπως η ζωή αγκομαχά στον βαριά λαβωμένο, όπως η βαριά δικτατορία λυμαίνεται τον άνθρωπο, προσπαθούμε να ζήσουμε…
Γαμημένα και τα οικονομικά!
Η γενετήσια ορμή όμως το χαβά της, δεν υποτάσσεται…
Δεν χρειαζόμουν άλλοθι, χρειαζόμουν ευδαιμονία.
Είναι η καθαρή νίκη του ενστίκτου.
Θα πρέπει να παραχθούν ενδορφίνες.

Στην αρχή ζήτησα την ομόσταυλη της αλλά δεν...
Ραντεβού στα τυφλά λοιπόν γιατί το κορίτσι μας δεν δείχνει προσωπάκι. Δείχνει όμως τον κήπο του διαβόλου και τα άνθη του καλού θα μου πείτε…
Για μένα όμως δεν ήταν αρκετά.
Το σήμα αρπάζει από τα ψηλά. Το πρόσωπο!
Στην συγκεκριμένη κοπέλα δεν είχα ούτε μία υποψία πως θα μοιάζει. Αυτή η θολούρα απόκρυψης της ταυτότητας τα είχε σιωπήσει όλα.

Χτυπάει η πόρτα θαραλέα με δυνατό τοκ-τοκ.
Εισχωρεί λοιπόν το κορίτσι μας με τόλμη, φέρουσα νεανική γλύκα και άρωμα απροσδόκητης επιτυχίας.
Μου γέλασε με ηδύτητα αφού συστηθήκαμε ζήτησε να φρεσκάρει τα απόκρυφα της πριν μου τα παραδώσει…
Προσωπάκι γλυκό, φωτεινό, νεανικό που εκπέμπει ένα ιδιαίτερο όμορφο φως.

Παρατήρησα πως είναι ντροπαλή, χωρίς να πω κάτι, μόνη το δικαιολόγησε ομολογώντας την απειρία της σ΄αυτή την δουλειά.
Ναι έλεγε αλήθεια!
Και αυτό ήταν ανώτερο από κάθε άλλο στην δεδομένη στιγμή για μένα.
Είχα στα χέρια μου μία παιδούλα…
Εξοικειωμένη με την γύμνια του σώματος και τον έρωτα σαν Ρωσίδα που είναι αλλά άμαθη ακόμη.

Ξαπλώσαμε και με ρώτησε πως θα μου άρεσε. Μου ζήτησε να μην την παρεξηγήσω αν κάτι δεν μου αρέσει.
Της είπα ότι μου αρκεί που είναι στην αγκαλιά μου.
Σιγά σιγά αφέθηκε και το πλοίο σάλπαρε σε θάλασσες μιάς μακρινής νοσταλγικής μνήμης…
Φιλάει υπέροχα, γλείφει εξαιρετικά με την γλωσσίτσα να ξεσηκώνει όλα τα αιμοφόρα αγγεία. Τα βασανίζει και αυτό είναι άκρως καυλωτικό!
Ο κήπος της μικρός, όταν τον τρυγήσεις με μαεστρία θα σε ξεδιψάσει με ποτάμια μύρων.
Προδέρμ επιδερμίδα, απαλή και λαμπερή.
Το κορίτσι μας δεν είναι για χλάπα-χλούπου, είναι φιλεναδίτσα για όσους αρκούνται σ ‘ αυτό.
Ντιπθροτάδες και καπουλοχαστουκολάγνοι μάλλον δεν συνιστώνται.

Στο υπόλοιπο της ανάπαυλας, έξυπνη, στοργική, με μητρική σχεδόν διάθεση να σε ανακουφίσει από τις έννοιες σου.

Εύγε!

…είδα με το πλάσμα!

Της πουτάνας το κάγκελο έτσι για την ιστορία ήταν μία μεταλλική προβλήτα στο Φάληρο που κατασκευάστηκε περί τα τέλη του 19ου αιώνα μπροστά και απέναντι από τα δύο ξενοδοχειακά κομψοτεχνήματα, Ακταίον και Grand Hotel.
Εκεί λοιπόν σουλάτσαρε ο καλός κόσμος της πειραιώτικης belle epoque κατά την διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ μετατρεπόταν σε στέκι των ιερόδουλων της εποχής, οι οποίες κατείχαν η κάθε μιά τους την δική της θέση από την δεξιά πλευρά της εξέδρας κι όπως επιστρέφεις στην ακτή.

Ε λοιπόν εχθές έγινε της ποϊτάνας το κάγκελο!

Δυστυχώς είναι δύσκολο να το θυμυθώ να σας το περιγράψω ακριβώς, μιας και η συνοχή της συνεδριακής ροής δεν άφησε χρόνο για σημειολογικές αποτυπώσεις…
Το πλάσμα είναι όμορφο, πολύ όμορφο!
Το πρόσωπο που διακρίνετε στις φωτογραφίες σας δίνει μία ιδέα.
Είναι κουκλί, αγγελικό μωρό της μαμάς Ρωσίας, με δύο γκριζοπράσινα ματάκια, καύλα!
Να σε κοιτούν πότε με παιδική αφέλεια και πότε να διαβολίζουν σαν το μωρό της Ρόζμαρι…
Το κορμάκι της μικρό στο μπόι αλλά με τελειότητα μαρμαροσμιλευμένης αρχαίας κόρης.
Μόνη ένσταση η προσθήκη, μικρής όμως ποσότητας βιοχλαπάτσας, στα στηθάκια.
Δεν φαίνεται τίποτα και δύσκολα το καταλαβαίνεις.
Κόρη ιδανική να σβήσει κάθε μας επιθυμία.
Από αγαπητικιά μετατρέπεται σε λέαινα να σε κατασπαράξει αν δεν της δώσεις αυτό που θέλει…

Στάσεις δεν έχει, ένα μόνιμο μπουρδούκλωμα έχει…
Ταμπού δεν υπάρχει, όλα!
Δάχτυλα δεν έχεις, είναι όλα κάπου χωμένα!
Ιδρώτας χειμωνιάτικα σαν να είσαι οικοδόμος.
Αυτή μούσκεμα παντού, μπρος και πίσω.
Στην πλάτη στάλες καύλας κατρακυλούν από το μεθύσι.
Κραυγές εκστασιακές ξεστομίζει, αγκομαχητά παθιασμένης διέγερσης την συνεπαίρνουν σε άλλη διάσταση.
Γρυλίσματα, νιαουρίσματα σε παρακαλούν να της δώσεις κι άλλο…

Εμένα αγαπητοί φίλοι δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο….

Με άριστα το 10, άνετα 20!

Υγ Για τους αιδοιολείχους και πρωκτολείχους, κάνατε την τύχη σας.
Κοσμήματα σε πεντακάθαρο μινιόν ροζ οπάλιο…

Με το μαλακό σύντροφοι...

Καθώς αφίχθην στον όροφο του πολυτελούς χυσοδοχείου, βγαίνοντας από το ασανσέρ με προϋπάντησε μία καμαριέρα που κρατούσε τα άπλυτα ιδρωμένα σεντόνια που ολημερίς με υγρά έρωτα είχαν ποτιστεί…
Που πάτε? Με ρώτησε με πονηρή ευσυνειδησία.
Στο τάδε…
Ελάτε ακολουθήστε με, μου είπε…
Αφού διασχίσαμε όλο το διάδρομο, φθάσαμε στο τελευταίο δωμάτιο.
Το δωμάτιο είχε και προθάλαμο που όμως ήταν ανοικτή η πόρτα του.
Μπήκε μέσα και φώναξε με δυνατή φωνή στα ελληνικά...
Δεσποινίς!
Τότε άνοιξε η εσωτερική πόρτα και ξεπρόβαλε η Λόλα.
Η καμαριέρα μου έγνεψε να περάσω λέγοντας μου «Μπουρδέλο γίναμε εδώ μέσα…»
Ζήλευε?
Προπονιόταν για τσατσά?
Ήταν αδελφή του Πόποτα?
Ποιος ξέρει?

Πέρασα μέσα και η Λόλα μου χάρισε για αρχή μία εξαιρετική πόζα σεξοχαιρετίσματος…
Ήταν όμορφη.
Είχε αυτά τα μοναδικά σλαβικά ηδονιστικά χαρακτηριστικά που όταν οι Αμερικάνες τα έχουν γίνονται μεγάλες σταρ.
Οι φωτό και το βίδεο την αδικούν πολύ!
Μόνο η φωτό με κόκκινο μαγιό προσομοιώνει.
Αδύνατη πιο πολύ από ότι περίμενα.
Είχε κρύψει τα νεύρα της αλλά αμέσως μετά μου εκμυστηρεύτηκε πως πριν λίγο είχε τσακωθεί με την καμαριέρα…

Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά στους εντολείς καύλας στο κεφάλι μου…
Η Λόλα τα έδωσε όλα αλλά η αποθήκη του θείου Σαμ δεν έλεγε να πάρει φωτιά...
Φιλότιμη και τεχνίτρα στον αγοραίο έρωτα θα ήταν ντροπή να μην τα καταφέρει αυτή η τόσο καταξιωμένη παλλακίς.
Αυτό ψυχανεμίστηκα πως ένιωθε και σκεφτόταν.
Μου λέει «όλα σκατά πάνε σήμερα», αποδίδοντας την μη εμπλοκή, στον καυγά της με την κυρά Μαριγώ…

Την καθησύχασα και ετοιμάστηκα να αντιμετωπίσω μία απρόσμενη ήττα…
Αυτός ο μαλακάς ο Αλαφούζος μου έχει γαμήσει τις ενδορφίνες!
Το ρίξαμε στο κουβεντολόι σπαταλώντας το χρόνο πριν τζάσω…
Και τότε έκανα χρυσή αλλαγή και το έσωσα.
Ο διαιτητής έδωσε καθυστερήσεις αρκετές ώστε να σκοράρει η ομάδα.
Την γάμησα με μανία από το πουθενά.
Η Λόλα δεν λιποψύχησε και ακολούθησε καυλωμένη και ικανοποιημένη που δεν θα εξετίθετο η τιμή της…
Ο Κεμάλ αυτή την φορά δεν ανατινάχτηκε αλλά έδωσε ένα βροντερό παρόν!
Καλό είν κι αυτό!

Ενδιαφέρουσα ύπαρξη με αυξητική τάση αυτοεκτίμησης.
Το χάνει λίγο λόγω πονηρίασης…
Χίτρα ζόπα στα Ρωσικά.

Εις άλλα με υγεία ταβάρις!

Αρχικά θα ήθελα να γράψω κάποιες παρατηρήσεις για το θέμα των βαθμολογιών.
Σίγουρα η κάθε αξιολόγηση είναι υποκειμενική. Ψάχνοντας λοιπόν να ταυτιστεί με τη μάζα θα συναντήσει τις υποκειμενικές μας ιδιαιτερότητες…
Αυτό που είναι για μένα Α για σένα μπορεί να είναι Β και τούμπαλιν.
Αυτό είναι κατανοητό.
Αυτό που δεν αντέχεται είναι κάποιοι υστερικοί μεγαλοσχήμονες του είδους.
Οι ψυχαναγκαστικές Ροζίτες Σώκου!
Δεν θα μπορούσα και δεν είμαι ικανός να ορίσω τα κριτήρια σε ένα τόσο ασαφές τοπίο.
Θα αναφερθώ μόνο για τα της ομορφιάς του προσώπου και του σώματος. Δευτερευόντως για τις ερωτικές περιπτύξεις.
Δεν βαθμολογώ τις κοπέλες σαν κριτής καλλιστείων, ούτε σαν ψαχτήρι μοντελοπρακτορείων.
Δεν με ενδιαφέρει…
Αυτό που εμένα κάνει κλικ, έχει σημασία.
Αν αυτό συνοδεύεται και με μία επιτυχή συνεύρεση, η γκόμενα για μένα είναι οπτασία!
Τα μονδελέ και οι τσολιάδες-αμαλίες, τα έχω χεσμένα.
Επίσης τα νούμερα του στήθους, των γοφών και της μέσης.
Αυτά είναι για τους ραφτάδες.
Για την συνουσία αυτή καθαυτή, αδιαφορώ παγερά για όσους σκληρούς γαμιάδες έχουν σαν βαθμολογικό κριτήριο να παίξουν στο τσίρκο κάνοντας αεροπλανικά στο κρεβάτι.
Όταν σου κάνει τζιζ, και η ηλεκτροπληξία και νεκρώνει από καύλα το σώμα σου θα είμαι μαλάκας να αποδομώ και να βαθμολογώ τα αμπέρ και τα βατ.

Λοιπόν σήμερα ξεκίνησα με ένα λάθος, μία επιλογή που λόγω συγκυριών δεν ήταν δική μου.
Δεν μου έκανε κλικ αλλά ούτε κλακ!
Κι όμως η κοπέλα στα τα δικά μου μάτια της απονέμω τον τίτλο της ιδανικής πουτάνας.

Γιατί?
Ενώ δεν μου έκανε κλικ στην αρχή, μου έκανε σχεδόν αμέσως νίτρο τον πούτσο και στον οίστρο μπαμ και μπουμ...
Είναι αυτό που βλέπεται στην 3η φωτό με το κίτρινο μπλουζάκι.
Δεν είναι Σλάβα…
Φαίνεται..?
28 με 32 Μαΐων.
Ταπεραμέντο οριεντάλ, άλλου τύπου…
Δούλα και σκλάβα από γεννησιμιού με πασπαλισμένη πολύ εμπειρία!
Παλλακίδα σε οθωμανικό χαρέμι?
Άνετα!
Το κατέχει από την αρχή μέχρι το τέλος και μπορεί να στο σερβίρει σαν να 'σαι ο μοναδικός της εφέντης.

Αυτό που με τρελαίνει σε τέτοιου είδους πόρνες είναι η έμφυτη ντροπή τους.
Αντιφατικό?
Ναι αλλά υποδηλώνει την αθωότητα της φύσης και το αγνό της πρόθεσης τους.
Να σε ευχαριστήσουν.
Δεν είναι επιτηδευμένες, δεν έχουν ταυτιστεί με την δυτική «πουτάνα».
Γαλουχημένη σε μία χώρα με πολλά ταμπού το επάγγελμα πουτάνα εμπεριέχει άλλες «δεξιότητες».
Εκτός της γηγενούς ηφαιστειακής ιδιοσυγκρασίας, η υποταγή στο αρσενικό είναι εδκήλως ορατή.

Με υποδέχτηκε με τα εσώρουχα και την see trough ρομπίτσα της φορώντας ένα μικρό ενός τετάρτου στηθόδεσμο. Με τα χέρια της έκρυβε την γύμνια των βυζιών που επίτηδες άφηνε εκτεθειμένα το σουτιέν.
Αυτό με σκανδάλισε με το καλησπέρα και αυτό υποσυνείδητα ήθελε κι αυτή.
Δεν ξάπλωσε από την αρχή ως θα όφειλε μία τυποποιημένη εταίρα.
Δεν έβγαλε τα εσώρουχα της με γρήγορες κινήσεις αλλά με άφησε να το κάνω εγώ…
Να το κάνω εγώ, όταν θα ήθελα κι έπρεπε…
Λαμπόγυαλο παντού, χωρίς ίχνος τρίχας και χνουδιού. Παρά το μελαχρινό της καταβολής της, το αιδοίο και η κωλοτρυπίς δεν ήταν σκούρα…

Αφού συρθήκαμε στο κρεβάτι, της έγλειψα το αιδοίο με επιμέλεια και περισσή όρεξη…
Ρεύμα την χτύπησε και παρακαύλωσε…
Θέλοντας να με ανταμείψει, άρχισε να θωπεύει με την γλώσσα της τον Κεμάλ…
Έτσι αφού τον έκανε τούμπανο, τον φούρνισε, συνεχίζοντας να τον αναδεύει με την γλώττα, στο καυτό στόμα της.
Δεν θα άντεχα περισσότερο, γι αυτό αποφάσισα να την γαμήσω.
Με ευχαρίστηση συγκατάνεψε…
Άνοιξε τα πόδια να τον φάει όσο πιο βαθιά γινόταν με ευλυγισία αντίστοιχη της Παύλοβας των διζύγων που έλεγε κι ο Σέλλερς…
Ταυτόχρονα αυτοκωλοδαχτυλιαζόταν με διάθεση εκστασιακής μέθης…
Συνεχίσαμε για τουλάχιστον 35-40 λεπτά να συμπλεκόμαστε ερωτικά, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, περιπλανώμενοι στο παιχνίδι του έρωτα...
Ωραία αίσθηση, γλυκόπικρος ο νόστος όταν έστω και γιά μία ώρα γίνεσαι μικρός…

Της αρέσει να αυτοσαρκάζεται γελώντας με την γλυκύτητα ενός μικρού κοριτσιού.
Έχει χιούμορ και είναι πειραχτήρι.
Μικρό ζιζάνιο!
Αγαπάει τους Έλληνες, όπως λέει, διότι είναι καλοί εραστές.

Αντίστοιχη, αν όχι, πολύ κοντά της Μαρίνας, της ανεξάρτητης Ουκρανής.
Σε χαρακτηριστικά, ρεπερτόριο και ταλέντο.

Σύντροφοι θα τα ξαναπούμε μετά την μαυροντίνα.

Όταν ξεκινάς τον διαδικτυακό περίπατο πλιατσικολογώντας νοητικά την θέα των πεταλούδων και πέσεις πάνω στην Νικόλ…
…Χερουβείμ ψάλλουν τον καθισμένο ύμνο και τα ωσσανά εν τοις υψίστοις μαζί, διεγείροντας τις παουτανίνες του μυαλού σου.
Οι φαντασιώσεις πολλές με οδήγησαν στην Λεωφόρο του Συγγρού…

Ω, τι αρχάγγελος είναι αυτός;

Με καλωσόρισε με αγγελόφωνη γλύκα, ιριδίζοντας τα χρώματα της κορμοστασιάς της.
Τα μπλε μάτια της αναισθητοποιούν προς στιγμήν την έμπειρη πυγμή του αρσενικού όπως η μορφίνη ρίχνει τους γίγαντες.
Το στήθια και τα χείλια τα ζωγράφισε ο Γκογκέν και τoυς γοφούς ο Μανέ.

Την γνώση της ομορφιάς της, την κατέχει…
Το ερώτημα ήταν, θα στεκόταν μόνο σ’ αυτή;

Με κάλεσε στο κρεβάτι αφού είχα βγει από το μπάνιο,ο ακολούθησε μια τυποποιημένη τακτική ερωτικής σύμπτιξης.
Την άφησα.
Μου πήρε κατευθείαν πίπα.
Ήταν καλή αλλά δεν το ήθελα έτσι…
…Ανέλαβα δράση για να το σώσω…
Τόσο νέος να πάει χαμένος, είναι κρίμα…
Τρυφερά την έσπρωξα να ξαπλώσει.
Της φίλησα στα μικρά στηθάκια αλλά ακόμη κοιμόντουσαν…
Έτσι κατέβηκα στον Άδη και χτύπησα την πόρτα του…
Αιδοιολειχόντας στην αρχή με υπομονή, κατόπιν με συγκρατημένη λαιμαργία ο άρχων του κάτω κόσμου, άνοιξε την πόρτα…
Μουνιακή λάβα κατέκλυσε το αιδοίο της.
Θερμοκρασία πυρετού!
Προειδοποιητικές εκρήξεις καύλας ακούστηκαν από τα χείλη της….
Και τότε…
Γρήγορα εμφανίζει έναν λαστιχοεγκληματία από το πουθενά και μου λέει, γάμε με τώρα…
Αυτό ήταν!
Περάσαμε από την γη στην ιονόσφαιρα σε δευτερόλεπτα.
Ο Κεμάλ μπήκε στην κόλαση ζωσμένος με τα εκρηκτικά του αλλά η θερμοκρασία παραλίγο να τον κάψει όπως το αγιοκέρι λιώνει κάτω από το εικόνισμα.
Μετά από αρκετή ώρα ο μικρός φώναξε «Ο θεός είναι Μεγάλος» και αυτοανατινάχτηκε οδεύοντας για τον παράδεισο.

Στο χρόνο που περίσσεψε ήταν δίπλα μου ψυχή και σώματι…

Αυτή είναι η πεμπτουσία της πεταλούδας!

Ομότιμη της Αλένας (από το ίδιο γραφείο) για όσους την θυμούνται.

Αγία Καύλα, ταβάρις.

... αυτού θα παραμείνει στο νου μου.
Θα στριφογυρίζει στο κεφάλι μου σαν τα καρουσέλ των παιδικών μας χρόνων που μεθυστικά ζαλίζουν την μνήμη μας.
Δεν με άφησε...
Δεν μπόρεσα...

Για αλλού πήγαινα αλλά ο λάθος χρόνος με οδήγησε στην αγκαλιά της.
Η αλήθεια είναι πως βλέποντας τις φωτογραφίες της αναγνώριζα την εξαιρετική φωτογενή ομορφιά της. Επίσης τον επαγγελματισμό του φωτογράφου.
Το ένστικτο όμως όμως δεν χόρταινε...
Η πείρα θέλει υπακοή και εγώ ήμουν πάλι ανυπάκουος.

Τέτοια πλάνη στο πρόσωπο σπάνια συναντάς...
Κάθε αλλαγή στην κίνηση του προσώπου, κάθε μορφασμός, το γέλιο, οι εκφράσεις της αναδεικνύουν την πολυσχιδή φωτογένεια της.
Σαν τα παραδείσια εξωτικά πτηνά που κάτω από τα πλουμιστά φτερά τους κρύβουν μαγικά χρώματα. Μαγικά χρώματα που όταν θα χορέψουν θα σε στείλουν στον νησί των Σειρήνων!

Η Αιμιλία είναι στριπτιζέζ. Με μεγάλη πείρα, μαντεύω.
Φαίνεται ότι γεννήθηκε πάνω στους πόλους. Όχι τους αρκτικούς.
Όταν με υποδέχθηκε είχε όλη αυτή την υπεροψία μιάς "φάτεμάτιαψάρια" στριποντίβας.
Ακουμπισμένη πάνω στους γιγάντιους κοθόρνους υπερίπτατο στην στρατόσφαιρα της πλάνης που πουλούσε...
Αυτό λύθηκε γρήγορα καθώς την πληροφόρησε απλά...
I don't like these dulap shoes!
Χαμογέλασε και προσγειώθηκε χωρίς αναταραχές.
Μαζί με τους τσιμεντόλιθους παπούτσια φορούσε κι ένα φτηνιάρικο, ξέκωλο φόρεμα τύπου "Boutique Ντέτσικας" που έκανε το πουλί μου να υπερθερμανθεί...
Μέσα από το φτηνιάρικο φορούσε ένα κίτρινο κορδονέτο που έκαναν τα μάτια μου να γυρίζουν σαν τα καντράν των παλιών ταμειακών.

Σωματάρα!
Για βρωμόγερους και εκμαυλιστές δήθεν αθώων υπάρξεων...
Για βαμπιρικούς, ακόλαστους, πορνοδιψείς λάτρεις του γυναικείου σώματος.
Βυζάκι για να πάθεις σιελόρροια!
Μουνάκι, τόσο δα, σαν τα μικρά τσεπάκια των μπλουτζίν. Μικρούλι!
Κωλοτρυπίδι, να φωτίσει το δώμα από το χρώμα της αγνότητας. Πιο ροζ και από τον Pink Panther!
Δαχτυλάκια, θα μας τρέχουν γιά ανώμαλους...
Αυτό λοιπόν, φανταστείτε το να χορεύει... Το χύσαμε το γάλα...

Τεχνικώς δεν το έχει.
Αυτή ισχυρίζεται ότι είναι η πρώτη της φορά στο κουρμπέτι...
Μέχρι τώρα, στριπτίζ και private dance, έκανε λέει, όπου μπορούσες μόνο να χουφτώσεις.
Δεν την πιστεύω.
Στη λατρεία του φαλλού, τα πάει καλά. Η φιλαρμονική της βγάζει το καπέλο. Και σπατουλάρισμα του οργάνου έχει, των όρχεων, επίσης.
Στην παρασκευή του αβγοτάραχου όμως χωλαίνει. Δεν είναι κακή αλλά κάτι είναι μπερδεμένο...
Ερωτηματικό μέσα στις αντιφάσεις της εικόνα της...

Πρόσχαρης, με χούμορ, που λεν κι οι Ρώσοι.
Έμπειρη στις επικίνδυνες ερωτήσεις. Ξεφεύγει με δεξιοτεχνία, με σκέρτσα και νάζια.
Eπίσης αδιευκρίνιστη η ηλικία της. Εγώ πιστεύω, 30.

???

Cheers tavaris!

Πριν ξεκινήσω να γράφω την κριτική αυτή, έριξα μια ματιά στις ήδη υπάρχουσες.
Ποικιλία απόψεων, εμπειριών και συμπερασμάτων.

Η αλήθεια είναι πως η Ραχήλ είναι μεγάλη.
Κοντά στα 35 υποθέτω, χωρίς να την έχω ρωτήσει.
Η Ραχήλ λοιπόν είναι ώριμη γυναίκα.
Αυτομάτως αυτό την αποκλείει από φρεσκοκυνηγούς και λοιπούς πιπινολάτρεις.
Η Ραχήλ δεν είναι επαρκώς δοτική με όλους μας.
Θέλει να φτιάξει χημεία για να αποδώσει.
Είναι άκρως ερωτική ιέρεια με μεγάλη ανοιχτόμυαλη γκάμα…
Δεν είναι όμως τσόντα!
Δεν είναι το μουνί που θα του σκίσεις τον στρίνγκο και θα το ξεσκίσεις με τον σφυρόκεφαλο πούτσο σου πετόντας του τα μάτια όξω…
Εδώ λοιπόν αναχωρεί ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού για άλλες, πιό επιθετικές πίστες…
Συμπέρασμα, η Ραχήλ έχει χαρακτήρα ερωτικό που δεν τον διαπραγματεύεται.
Δεν τον προσαρμόζει, δεν προσαρμόζεται μ’ όλους.
Για το υπόλοιπο κομμάτι του μαπχτσέ είναι ταμάμ.

Η Ραχήλ δεν είναι κλασικά όμορφη.
Είναι αυτό που βλέπετε στις φωτό με τα κοντά μαλλιά. Ευτυχώς και επιτυχώς αποχωρίστηκε τους συνθετικούς της βόστρυχους.
Έχει βαθύ γοητευτικό βλέμμα αν μπορείς να το δεις.
Θλιμμένο, πικρό!
Ψάχνει ίσως καράβι να αναχωρήσει σ’ άλλες πιο ευτυχισμένες πολιτείες…

Είναι ψηλή. Έχει μακρυά λυγερά πόδια.
Όταν σε τυλίγουν, χάνεσαι...
Τα ακροδάχτυλα χωρίς τις πλαστικές ψευδαισθήσεις.
Το στήθος είναι στρογυλλό, όμορφο.
Έχει όμως το σιλικονούχο μερεμέτι του, μπλιαχ!
Δεν θέλει δυστυχώς να της γλείφεις τις ρώγες, γαργαλιέται!
Το κωλαράκι είναι μικρό, μικρής παιδούλας. Εύθραυστο!
Απορώ πως το έδινε τόσο καιρό…

Όταν αποφάσισα να εκδράμω, υπήρχαν τόσες, μα τόσες καινούργιες επιλογές, το μυαλό μου όμως ήταν μαγκωμένο στη θύμηση της…
Αφέθηκα να ακολουθήσω αυτό το εμμονικό μονοπάτι, όπως η ιδεοληψία στριφογυρνάει αναδεύοντας το μυαλό…
Έτσι μία ώρα της ζωής μου χθες, άξιζε για πολλές άλλες που τόσο άνανδρα μου γλίστρησαν…

Η Ραχήλ έκανε τέτοια χαρά που με ξαναείδε, λες κι είχε συναντήσει κάποιον από τους πρώιμους της έρωτες…
Αυτούς που σκιαγραφήσαν πολλά στην ψυχή όλων μας!
Μα κι εγώ χάρηκα.
Δεν το έδειξα γρήγορα, αλλά η μειλίχια συμπεριφορά της με παρέσυρε στη σαγήνη που και οι δύο μας θέλαμε…

Όταν έφυγα, αισθανόμουν ελαφρύτερος, οι ενδορφίνες είχαν κατακλύσει, πλανεύοντας τον νου…
Τό ίδιο με την πρώτη φορά που την συνάντησα…
Ήταν τις πρώτες μέρες μετά την καραντίνα.

Τι ιερό επάγγελμα αυτό!