Κριτικές από Φανούρης Τζούρας

Ανεβαίνοντας τη σκάλα του δεξιού οροφομπουρδέλου άκουγα τη μουσική που έπαιζε σχεδόν στο τέρμα. Προχώρησα στο σαλονάκι. Εμφανίστηκε η υπηρεσία, η οποία αφού με καλημέρισε κάτι άρχισε να μου λέει. Της έκανα νόημα πως δεν μπορούσα ν' ακούσω. «Να χαμηλώσω λίγο μουσική, δεν μπορώ να φωνάζω όλη μέρα, θα τρελαθώ!», διαμαρτυρήθηκε πηγαίνοντας στο ραδιόφωνο. Την ίδια στιγμή με πλησίασε και σχεδόν κόλλησε πάνω μου, μία μελαχρινή μιλφ, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, μετριοκαλό πρόσωπο, μικρό στήθος, μάλλον κανονικό κορμί, μέτριο ύψος. «Ελένη με λένε, είμαι Ελληνίδα, τα κάνω όλα, εκτός από κώλο!», μ' ενημέρωσε με μία κάπως βραχνή φωνή, για να συνεχίσει υποσχόμενη πως «ό,τι κάνω όμως από τα υπόλοιπα... είναι πολύ καλά και θα τα βρούμε!». «Φιλάς και στο στόμα;», τη ρώτησα. «Φιλάκια ξέρεις... ματς-μουτς ματς-μουτς, έτσι!... 'Οχι γλώσσα και τέτοια!», απάντησε. «'Οχι γλώσσα... εντάξει! Κάνεις κι ελεύθερο στοματικό;». Η απάντησή της ήταν αρνητική. «Α... τότε, γιατί μου λες πως τα κάνεις όλα (εκτός από κώλο);», παραξενεύτηκα. «Θες ελεύθερο στοματικό;», ρώτησε αντί γι' απάντηση. «'Οχι δεν θέλω, απλώς μου έκανε εντύπωση που ενώ στην αρχή μου είπες πως τα κάνεις όλα (εκτός από κώλο) στη συνέχεια μου είπες πως δεν φιλάς με γλώσσα και δεν προσφέρεις γυμνό τσιμπούκι». «Τι ζητάς, πες μου, τι είναι αυτό που ζητάς;», ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια. «Θέλω μια γυναίκα που δεν θα είναι αδιάφορη στο δωμάτιο». «Δεν είμαι αδιάφορη... Να 'σαι σίγουρος!», υποσχέθηκε κι αγκαλιάζοντάς με έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου. «Μάλιστα... και πώς είπαμε πως σε λένε;... Ελένη;». «Ναι!». «Εντάξει, άντε, να περάσω!», αποφάσισα. Στο πορτοφολάκι μου είχα ένα δεκάρικο, ένα τάλιρο, δύο δίευρα κι ένα ευρώ. Κράτησα το δεκάρικο και της μέτρησα τα υπόλοιπα. «Εντάξει;». Κούνησε καταφατικά το κεφάλι κι η υπηρεσία ανέλαβε να με οδηγήσει σ' ένα ικανοποιητικό δωμάτιο.
Η Ελένη ήρθε μετά από τέσσερα λεπτά. Αφού με ξαναχαιρέτησε, άφησε το σουτιέν και την κρέμα της στο κρεβάτι κρατώντας την καπότα. Πριν ξαπλώσω τη ρώτησα εάν δούλευε και κάπου αλλού. Απάντησε αόριστα «Σε κάτι μαγαζιά εδώ τριγύρω...». Ετοιμάστηκε να μου εφαρμόσει το προφυλακτικό. Την πρόλαβα λέγοντάς της: «Πριν μου βάλεις το... τέτοιο, χάιδεψέ με, φίλα με για να καυλώσω κι εγώ κομματάκι...». Με τη συσκευασμένη καπότα στη χούφτα, ξεκίνησε να με φιλάει και να με γλείφει στις θηλές, στο στήθος, στον λαιμό, στους λοβούς των αυτιών. Η αναπνοή της μύριζε τσιγαρίλα και τα μαλλιά της μ' ενοχλούσαν έτσι όπως έπεφταν στη μούρη μου. «Δεν μου λες, τα πιάνεις λίγο;», της ζήτησα. «'Εχω λαστιχάκι!», μου έκανε γνωστό και την επόμενη στιγμή έφτιαχνε μια "αλογοουρά". Τώρα ήταν καλύτερα... Συνέχισε για λίγο ακόμα το ικανοποιητικό γλείψιμο, προσθέτοντας και ήπιες δαγκωματιές, ενώ όταν η στύση φάνηκε επαρκής, ξετύλιξε με το στόμα το λεπτό ελαστικό μέχρι τ' αρχίδια ξεκινώντας μια μέτρια πίπα. «Ποπ!... Θα το βάλουμε ή όχι;», με ρώτησε ύστερα από ένα-δυο λεπτά. «Για προσπάθησε ν' ανέβεις από πάνω εάν μπορείς...», της ζήτησα. 'Εβγαλε το κιλοτάκι της, άλειψε το αιδοίο με λιπαντική γέλη και με καβάλησε. Πιάνοντας το καυλί μου προσπάθησα να βρω την τρύπα της. «Θέλεις να σε βοηθήσω;», προθυμοποιήθηκε. «Ναι, θα είναι καλύτερα!...», συμφώνησα. Την επόμενη στιγμή ο πούτσος ήταν μέσα κι εκείνη τριβόταν μπρος-πίσω βογγώντας ευλογοφανώς. 'Ομως δεν ένιωθα ιδιαίτερα την τριβή, οπότε αλλάξαμε σε πισωκολλητό γονατιστό. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο καλά κι έπειτα από αρκετά «πλαφ» εκσπερμάτωσα...
«Αν σου άρεσε...», ξεκίνησε να λέει καθώς ντυνόταν. «Καλή ήσουνα», συμφώνησα. «Ναι, αλλά να ξέρετε πως πρέπει να βοηθάτε λίγο τις κοπέλες μέσα στο δωμάτιο, μ' ένα χρηματικό ποσό, ένα ελάχιστο ποσό. Θα είναι πάρα πολύ καλό, γιατί έχουν οικογένειες, παιδιά...». «Τα δέκα ευρώ που παίρνετε για 5-10 λεπτά δεν είναι αρκετά;». «Τα μισά παίρνουμε εμείς», μου είπε κάτι που γνώριζα. «'Εστω, πέντε ευρώ σε πέντε-δέκα λεπτά ποιος βγάζει; Μαύρα, χωρίς απόδειξη, χωρίς τίποτα... 'Ετσι δεν είναι; Εγώ για παράδειγμα βγάζω 50 ευρώ (μεικτά) σε 8 ώρες!». «Ναι κι εγώ οκτάωρο δουλεύω!». «Ναι, αλλά συνήθως βγάζεις περισσότερα από μένα!». «Ευχαριστώ πολύ». «Να 'σαι καλά».

Πέμπτη, ώρα 18:10
«Γεια σου». Τον υπηρέτη τον είχα ξαναδεί εδώ, στη μεγάλη τσάρκα της περασμένης Κυριακής, αλλά και σε προηγούμενες βόλτες μου, στο ισόγειο της Κολωνού 32. «Καλησπέρα», του ευχήθηκα με τη σειρά μου. «Δέκα ευρώ το μωράκι, τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό κι εξήντα εννιά!», μ' ενημέρωσε προσθέτοντας πως «την έχεις ξαναδεί την κοπέλα». Εμφανίστηκε μία μετριοχαμηλού αναστήματος παχουλή νεαρή, με κοκκινωπό ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους, μετριογλυκό πρόσωπο, μεγάλα μπομπόνια, που φορούσε εσωφόρι. «'Ελα μωρό μου!», μου είπε με χαμόγελο. «Γεια σου!». Δεν μου θύμιζε κάποια... «Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Πολύ καλά. Πώ–». «Πάμε;», με διέκοψε. «Πώς σε λένε;». «'Αννα». «'Αννα... Σ' έχω πάρει, έχουμε περάσει μαζί;», ρώτησα επηρεασμένος από αυτό που μόλις μου είχε πει ο τσάτσος. «'Οχι». «'Οχι, δεν έχεις περάσει», επιβεβαίωσε κι εκείνος. 'Εβγαλα το δεκάρικο. «'Ελα πάμε!», είπε ο υπηρέτης. 'Ολα τα δωμάτια ήταν άδεια. «Θα μπω εκεί!», του έδειξα εκείνο στο βάθος. «Ναι ναι, πήγαινε!», συμφώνησε. «Πότε την είχα δει; Δεν θυμάμαι...», είπα καθώς κατευθυνόμουν προς την ευρύχωρη αλλά άθλια κάμαρα. «Ναι!...», τον άκουσα να επιμένει.
Η 'Αννα άνοιξε την πόρτα ύστερα από έξι λεπτά. «Καλά;», με ρώτησε. «Γεια σου! Εδώ σε είχα ξαναδεί;». «Τι;». «Που λέει ο άλλος, ότι σ' έχω δει. Εγώ πάντως δεν σε θυμάμαι...». «Ούτε εγώ σε θυμάμαι».
Τελικά μαλακίες έλεγε ο τσάτσος...
Βγάζοντας το μεσοφόρι αποκαλύφθηκαν η προπετής κοιλιά και τα μεγάλα μαστάρια της. «'Ολα καλά;», ξαναρώτησε ξαπλώνοντας δίπλα μου. «'Ολα καλά», επιβεβαίωσα. «Μωρό μου!...», είπε μ' επιτηδευμένο πάθος κι άρχισε να με φιλάει στο πρόσωπο και στα χείλη!... Προσπάθησα ν' ανταποδώσω με γλώσσα... «Χωρίς γλώσσα φιλάκι!», με "μάλωσε" και συνέχισε τους επιφανειακούς ασπασμούς. «Σ' αρέσει;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Ναι...», είπα ψέμματα. «Ομορφιά μου!», είπε παθιάρικα συνεχίζοντας τα στεγνά φιλιά στον λαιμό, στο στήθος, στις θηλές. Τότε μου ήρθε για πρώτη φορά μια ελαφριά άσχημη μυρωδιά... Καθώς ετοίμαζε την καπότα με αποκάλεσε μωρό της και καύλα της... Η πίπα της ήταν ψιλοκαλή, συμπεριλαμβάνοντας εξωτερικούς γλωττισμούς και χάιδεμα στ' αρχίδια.
«Ποπ!... Πάμε μέσα;», αποφάσισε μετά από λίγο. «Ναι», υπάκουσα. «Πώς θες;», με ρώτησε. «Να προσπαθήσω από πίσω...», της απάντησα. «Πισωκολλητό;», ζήτησε να της επιβεβαιώσω. Στήθηκε με τα πόδια ενωμένα. «Τα ποδαράκια σου!», είπα και της τ' άνοιξα τόσο όσο για να "μπω". «Πλαφ παλφ παλφ!»... Μετά από μερικές δεκάδες γαμικές ωθήσεις της ζήτησα να ξαπλώσει ανάσκελα. Το έκανε πρόθυμα απάγοντας τα πόδια και τότε... είδα το παράτριμμα! Τ' οποίο απλωνόταν τέσσερα-πέντε δάχτυλα μέσα στα μπούτια, από τις μηροβουβωνικές πτυχές, περίπου ίδια απόσταση στο υπογάστριο, από την κλειτορίδα, στο περίνεο... Από 'κει ήταν η μυρωδιά... «Βάλτο!», με κάλεσε. «Ξέρεις κάτι; Επειδή είμαι κουρασμένος θα κάνω έτσι (κούνησα τη γροθιά μου πάνω-κάτω) και θα τελειώσω έτσι. «Αλλά γιατί;», παραξενεύτηκε. «Δεν πειράζει, θα έρθω κάποια άλλη φορά», επέμεινα. «Μωρό μου εσύ!». Πάντως δεν με άφησε να την παίξω. Μου πήρε πίπα κι έχυσα στο στόμα της –εντός της θηλής του προφυλακτικού.
«Καλή είσαι πάντως, προσπαθείς. Δούλευες κι αλλού εκτός από δω;», της είπα καθώς ετοιμαζόμασταν. «'Οχι», απάντησε βάζοντας το εσωφόρι της. «'Οπα, δεν έχει έρθει κανένας ακόμα;», ρώτησα διαπιστώνοντας πως το καλαθάκι των απορριμμάτων ήταν άδειο. «Τι κανένας;». «'Αδειο!», είπα δείχνοντάς το. «Τώρα ξεκίνησα, γι αυτό», εξήγησε. Φεύγοντας με φίλησε στα χείλη. «Γεια σου αγάπη!». «Γεια σου 'Αννα».

ΥΓ: Αργότερα διαπίστωσα πως ο τσάτσος είχε δίκιο. Μου την είχε παρουσιάσει στη μεγάλη τσάρκα της περασμένης Κυριακής (πρωινή βάρδια)...

Τετάρτη, ώρα 18:23
«Γεια σας!», ευχήθηκα μπαίνοντας στο σαλονάκι. Η μεσήλικη διοπτροφόρος υπηρεσία με τα μεγάλα γυαλιά, από το ημιυπόγειο της Κολωνού 23, καθόταν στην είσοδο της κουζινούλας και μιλούσε με μία κοπέλα που δεν φαινόταν. Κάθισα. «Γεια σας!», ευχήθηκε με τη σειρά της λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, αφού πρώτα είχε ολοκληρώσει την κουβέντα της, πλησιάζοντάς με. «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, πολύ καλή στο δωμάτιο κοπέλα, ωραία περιποίηση!». «Καλησπέρα!», εμφανίστηκε κι η πόρνη. 'Ηταν η "τουρκάλα" 'Εσρα, από τον όροφο της Κολωνού 30 και το Ιάσονος 1Γ, την οποία είχα πληρώσει στην Κολωνού, πέρσι στις αρχές του Σεπτέμβρη, έχοντας αποκομίσει μέτριες εντυπώσεις απ' τη συνεύρεση. Τότε είχα πει πως εάν την πετύχαινα στην αρχή της βάρδιας της ίσως την ξαναδοκίμαζα. Η χαμηλού αναστήματος και ψιλοτσουπωτή 'Εσρα είχε μακριά μέχρι την πλάτη σκουροκάστανα μαλλιά, μέτριο πρόσωπο, μικρομεσαίο στήθος, καλό κώλο. «Θα μείνετε ευχαριστημένος με την κοπέλα!», υποσχέθηκε η τσατσά. «Τι κάνεις;», μου χαμογέλασε η "Τουρκάλα". «Καλά», της απάντησα. «Πάμε να περάσεις ωραία;», ρώτησε. «Θα μπω!», αποφάσισα. «Το ξέρει εμένα!», δήλωσε γυρίζοντας στην υπηρεσία. «Ορίστε», έδωσα το δεκάρικο «Το ξέρει;», ρώτησε χαμογελώντας εκείνη, ενώ παίρνοντας το χαρτονόμισμα μ' έστειλε πάνω ευχαριστώντας με. Τα δύο δωμάτια ήταν άδεια. Στην τύχη διάλεξα το δεξιό. Μετά από ένα περίπου λεπτό άκουσα τον βόμβο του ασανσέρ καθώς ανέβαινε.
«Καλησπέρα!», μου ευχήθηκε η 'Εσρα μπαίνοντας. «Γεια σου!». «Τι κάνεις;», ρώτησε αφήνοντας κρέμα και προφυλακτικό στο κομοδίνο. «Καλά, εσύ;». «Πού είσαι;», θέλησε να μάθει αντί να δώσει την προφανή απάντηση. «Εδώ!». «Δουλεύεις;», ενδιαφέρθηκε να της πω καθώς έμενε ολόγυμνη. «Απ' τη δουλειά έρχομαι... Εσύ εδώ με τ΄όνομα 'Εσρα δουλεύεις ή χρησιμοποιείς άλλο όνομα;», έκανα κι εγώ μια ερώτηση... «'Αννα». «Α, δεν είσαι πια 'Εσρα...». «'Ολοι με ξέρουν 'Εσρα, αλλά τώρα 'Αννα». «Πώς πάει η δουλειά εδώ;». «Δεν έχει κόσμο...», απάντησε απογοητευμένη.
Ξάπλωσα. Εκείνη ετοίμασε το προφυλακτικό. Δεν έκανε κάποια κίνηση για προκαταρκτικά. 'Αρχισε να πιπώνει. «Α, δεν είναι τα μαλλιά σου αυτά!», διαπίστωσα ψηλαφώντας κάτι γρομπαλάκια στο κεφάλι της. «Ποπ!... 'Εβαλα εξτένσιον! Οριτζινάλε είναι!», παραδέχτηκε. «Α, εξτένσιονς έβαλες... Τα μαλλιά σου τα θυμάμαι κοντά...». «Ναι, πολλά λεφτά μωρό μου, άσε...», με κοίταξε σοβαρά και ξανασκύβοντας συνέχισε την πίπα. Κάποια στιγμή την έφερα κοντά μου και τη φίλησα-έγλειψα στον λαιμό, ενώ της έγλειψα-ρούφηξα το στήθος χουφτώνοντας ταυτόχρονα τον κώλο της. 'Οταν της εξέφρασα την επιθυμία μου να μου ανταποδώσει τα προκαταρκτικά απάντησε πως τ' αποφεύγει γιατί μπαίνουν πολλοί Πακιστανοί που μυρίζουν άσχημα... «Τι σχέση έχει τώρα αυτό; Εγώ είμαι καθαρός και μύριζε!... Κολόνια!», της είπα χαμογελώντας. «Ναι, μωρό μου το ξέρω...», μου χαμογέλασε κι εκείνη. Τέλος πάντων μου έδωσε κάποια σύντομα, επιφανειακά φιλάκια της πλάκας, στις θηλές, στο στήθος, στον λαιμό... Ζήτησα να τη γαμήσω στα τέσσερα. Πήρε θέση χωρίς να βγάλει τις γόβες –ωραίο αυτό! Η θέα του ξυρισμένου αιδοίου και του περικλανίδιου, συνεπικουρούμενη από το τρίψιμο της ψωλής από μέρους μου, έστειλαν έξτρα αίμα προς τα γεννητικά μου όργανα βελτιώνοντας τη στύση. "Χώθηκα" στον λιπασμένο κόλπο της. 'Επειτα από άγνωστο αριθμό (όχι μεγάλο πάντως...) παλινδρομήσεων κατάφερα να χύσω.

Τρίτη, ώρα 18:22
«Γεια σας!... Λοιπόν, Τάνια δουλεύει σήμερα!...», μου έκανε γνωστό η υπηρεσία, ενώ την ίδια στιγμή τακούνια ακούγονταν να πλησιάζουν απ' τον διάδρομο που οδηγούσε στο κουζινάκι. «...Κουκλίτσα, πολύ ωραίο κοριτσάκι... Να τηνα!». «Γεια σου αγάπη μου, τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει μια μπικινοφορούσα, μέτριου αναστήματος –πάνω στα πορνοπάπουτσα–, αδύνατη, καλλίκορμη νεαρή, με σπαστό καστανόμαυρο μαλλί μέχρι τους ώμους πιασμένο σε αλογοουρά, μετριοκαλό πρόσωπο, μικρό νερουλό στήθος. «Γεια σου, καλά!», της απάντησα. «Δέκα ευρώ, ισπανικό, εξήντα εννιά...», συνέχισε η τσατσά. «Τακ-τουκ τακ-τουκ τακ-τουκ», η πόρνη ακολουθούσε την αντίστροφη πορεία επιστρέφοντας στο κουζινάκι. «...γλειψίματα, πιασίματα, στάσεις, ελεύθερο στοματικό... Ελάτε και θα περάσετε καλά!». 'Εβγαλα το δεκάευρω. Με άφησε να διαλέξω ένα απ' τα δύο φροντισμένα δωμάτια του σαλονιού. Πέρασα στο μεγαλύτερο. Η Τάνια άνοιξε την πόρτα του μετά από τρία λεπτά. «Γεια σου, τι κάνεις;» (αυτή). «Γεια σου, καλά!». «Μπράβο». Με βρήκε κλασικά ολόγυμνο και ξαπλωμένο ανάσκελα στο κρεβάτι. Κατεβαίνοντας απ' τα ψηλοτάκουνα, έμεινε τσίτσιδη και γονατίζοντας στο στρώμα, έσκυψε πάνω μου ξεκινώντας μ' επιφανειακά φιλάκια –αλλά καθόλου γλειψιματάκια– σε κορμό, θηλές. «'Ελα ο ανθοπώλης!...», ακούστηκε ξαφνικά η –ενισχυμένη ηλεκτρικά– φωνή ενός πλανόδιου απ' τον δρόμο. Η Τάνια συνέχιζε σε λαιμό, μάγουλα κι αντίστροφα σε λαιμό, θηλές, κορμό, ενώ τώρα χρησιμοποιούσε και την άκρη της γλώσσας της! «Αχ, μπράβο, έτσι, κάνε μου λίγα τέτοια!...», την παρότρυνα απ' τη μεριά μου. «'Ελα τα ωραία ζουμπούλια (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, χα χα χα)... Από τον Βόλο!», ξανακούστηκε ο πλανόδιος ανθοπώλης. «Δεν θέλω να μου κάνεις ελεύθερο στοματικό», την ενημέρωσα βλέποντάς την να πλησιάζει "επικίνδυνα" το υπογάστριό μου. «Μμ;». «Θέλω με καπότα! Το τσιμπούκι λέω, το θέλω με καπότα... Εντάξει;». «'Οχι πριζερβατίβ;». «Με προφυλακτικό θέλω!... Κατάλαβες;». «Ε, λίγο...». «Από πού είσαι;». «Ρωσία, ένα μήνα εδώ». «Α, εντάξει! Με αυτό...», πήρα τη συσκευασμένη καπότα και την ακούμπησα στο καυλί μου. «Εντάξει!», χαμογέλασε. Είχε καταλάβει!... Τελικά φόρεσα μόνος μου το λεπτό ελαστικό, ενώ κατά τη διάρκεια της μέτριας πίπας που ακολούθησε κρατούσα τη βάση του πέους παρακολουθώντας το στόμα της να το εξαφανίζει και να το επανεμφανίζει, ξανά και ξανά. «Ανέβα από πάνω!», της είπα όταν ένιωσα ικανός για διείσδυση. «Να κάνουμε έτσι... (με τα δάχτυλά μου έκανα το αναποδογυρισμένο σήμα της νίκης, για να της δείξω πως ήθελα να με καβαλήσει) Ανέβα από πάνω, εσύ!... Εσύ, εδώ, έτσι!... Μπράβο, ναι!». 'Εχοντας επιτέλους καταλάβει, με ίππευσε πρόθυμα και πιάνοντας την πούτσα μου την έχωσε στον λιπασμένο κόλπο της ή τουλάχιστον έτσι νόμισα... «Μπήκε;... Δεν μπήκε!». Τελικά με λίγη προσπάθεια τα κατάφερε!... «Κρικ κρικ κρικ!...», άρχισε ν' ανεβοκατεβάζει τη λεκάνη της, ενώ με τις παλάμες της στηριζόταν στο στήθος μου. 'Εριξα κι εγώ κάμποσες ψωλιές έχοντάς την γραπώσει απ' τα κωλομάγουλα. Ολοκλήρωσα μ' έναν πνιχτό βόγγο, αφού πρώτα αλλάξαμε ερωτική στάση, από τη στάση της γελαδάρισσας σε 'κείνη του πισωκολλητού γονατιστού.

«Καλημέρα σας κύριε!», μου ευχήθηκε η αλλοδαπή υπηρεσία. Δεν με είχε αφήσει να περιμένω –όρθιο, στο άδειο από κόσμο σκοτεινό σαλόνι–, παρά έλαχιστα δευτερόλεπτα. «Καλημέρα σας κυρία», αντευχήθηκα. «Δέκα ευρώ είναι το κορίτσι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ανεβαίνει από πάνω, εξήντα εννιά κι ελεύθερα πιασίματα! Φούλ προγκράμμα! Νάτη η κούκλα που έχω σήμερα εδώ!». «Γεια σου!», μου ευχήθηκε με τη σειρά της μια καλλίκορμη κι αδύνατη μπικινοφορούσα νεαρή, με καστανοκόκκινο ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους, καλούτσικο πρόσωπο με σχιστά μάτια, μικρό στήθος. «Είναι πάρα πολύ καλή μεσα! Μαρία το λένε το κορίτσι, πολύ καλή κοπέλα και το προγκράμμα της είναι φουλ», συνέχισε η τσατσά. «Δηλαδή;», ρώτησα. «'Ολα, φουλ!», απάντησε. «Δηλαδή, κώλο, ελεύθερο στοματικό–», ξεκίνησα ν' απαριθμώ. «Ναι, όλα! 'Αμα σου λένε φουλ, είναι όλα μέσα!», πρόσθεσε χαμογελώντας, χωρίς να νιώσω πως γινόταν αναιδής. «Α, μάλιστα...», έκανα, αν και δεν με είχε καλύψει η απάντησή της. «Να περάσετε; Είναι καλή κοπέλα, πάρα πολύ καλή! Το καλύτερο κορίτσι μου, καλή κοπέλα!». 'Εβγαλα το δεκάρικο. «'Ελα παιδί μου...», μου έδειξε το δωμάτιο απέναντι απ' την εξώπορτα.
'Οταν ήρθε η Μαρία, μετά τις χαιρετούρες, της ευχήθηκα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. «και χρόνια πολλά για την Ημέρα! Σήμερα είναι η Μέρα της Γυναίκας». Δεν έδειξε να καταλαβαίνει. «Μιλάς ελληνικά;», ρώτησα. «Nu vorbesc ελληνικά», απάντησε. Επανέλαβα στα ρουμάνικα. Εξεπλάγη, αλλά συγκρατημένα. Γενικά δεν ήταν εκδηλωτική. Τέλος πάντων από 'κει και πέρα μιλούσαμε στη γλώσσα της.
Πήρε θέση για τσιμπούκι (γονατιστή πλάι στο ξαπλωμένο μου κορμί). Της έκανα γνωστό πως δεν επιθυμούσα ελεύθερο στοματικό, ενώ πριν εφαρμόσει το προφυλακτικό τής ζήτησα να ξεκινήσει με κάποια προκαταρκτικά. Συμφώνησε πρόθυμα. Μ' έγλειψε στις θηλές, στον λαιμό, στους λοβούς των αυτιών, ενώ δέχτηκε και τις δικές μου αντίστοιχες λειχίες. Την έβλεπα αρκετά ενθουσιώδη οπότε αποτόλμησα να ρωτήσω εάν φιλάει και δη με γλώσσα. «Φιλάω και με γλώσσα», απάντησε. Το φιλί της δεν ήταν βαθύ. Μάλλον τυποποιημένο θα το χαρακτήριζα. Μετά τα πρώτα "γλωσσίδια" ζήτησα να μάθω εάν ήταν καπνίστρια. Απάντησε καταφατικά. Η πίπα της ήταν μέτρια, η στύση όμως ικανή, οπότε σύντομα προχωρήσαμε στο μαμήσι. Μία ερωτική στάση –η ιεραποστολική–, με (έστω) τυποποιημένα γλωσσόφιλα, ήταν αρκετή για να γεμίσω τη θηλή του ελαστικού με σπέρμα έπειτα από κάμποσες γαμικές ωθήσεις.

Πέμπτη, ώρα 18:18
Στο ισόγειο μπουρδέλο υπηρεσία ήταν η μεσήλικη διοπτροφόρος αλλοδαπή, από τον όροφο της Κολωνού 30, που συνηθίζει να στήνεται μπροστά στην εξώπορτα και να εμποδίζει την έξοδο κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης.
«Γεια σας! Πάρα πάρα πολύ ωραία κοπελίτσα! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ανεβαίνει και από πάνω, από κάτω...». «Γεια σου!», μου ευχήθηκε μια γυμνόστηθη νεαρή, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, καλούτσικο πρόσωπο, μικρομεσαίο φυσικό στήθος, κανονικό σώμα με πιασιματάκια, μέτριο ανάστημα πάνω στις πορνογόβες.
«...πισωκολλητό, φιλάκια στα βυζάκια, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, καυλιάρικο μουνάκι, 10 ευρώ!», συνέχισε η τσατσά μ' ένα πλατύστομο χαμόγελο, έτοιμη να μπλοκάρει όποιον προσπαθούσε ν' "αποδράσει".
«Αχ! Τέλεια, τέλεια παιδιά, είναι καυλίτσα η κοπελίτσα και σιγά σιγά στο δωμάτιο και καλό σεξ!...».
'Ηδη εμπόδιζε τη διαφυγή δύο συναγωνιστών, συνεπικουρούμενη από την κοπέλα.
«...και φιλάκια ηδώ (λαιμό)... ηδώ (μάγουλα)... ηδώ (αυτιά)... ηδώ (μέτωπο)...και αγκαλίτσα! Τι είναι 10 ευρώ; 'Ενα κουκλάκι! Μπέστε μέσα να περάστε υπέροχα! Υπέροχα να περάστε!».
Τελικά κατάφερα να "δραπετεύσω" μουρμουρίζοντας ένα «ευχαριστώ».
Επέστρεψα ύστερα από λίγο. Το ψηστήρι συνεχιζόταν σε άλλους συναγωνιστές.
«Ντέκα ευρώ... δέκα ευρώ να περάσεις σούπερ εδώ!». «Λοιπόν, ανεβαίνεις από πάνω...». Ο συναγωνιστής στράφηκε στη νεαρή πόρνη θέλοντας να επιβεβαιώσει το πρόγραμμα... «Λέω καλός ανθρωπος είσαι, όμως δεν καταλαβαίνεις!... 'Ελα μπες!», αντέδρασε η υπηρεσία. Εκείνη την ώρα έκανα την εμφάνισή μου εγώ με το δεκάρικο στο χέρι. «Ελάτε!», μου είπε αμέσως και παίρνοντας τα χρήματα μου έδειξε το ικανοποιητικό δωμάτιο του διαδρόμου. Η κοπέλα ήρθε ύστερα από λίγα λεπτά.
«Εντάξει είσαι;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Πώς σε λένε;», ρώτησα αφού πρώτα της έγνεψα καταφατικά.
«Με λένε Βαλέρια!». «Βαλέρια ε;». «Μ-μ (καταφατικό), είμαι από την Αλβανία!». Στη συνέχεια ετοίμασε το προφυλακτικό. Η στάση που πήρε, πριν ξεκινήσει την πίπα, έφερε τον κώλο της στο πλάι της κεφαλής μου, ενώ ταυτόχρονα μου έκανε γνωστό: «Πιάσε με όσο θέλεις!». 'Αρχισε να πιπώνει –δυνατά. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!». Της ζήτησα να το κάνει πιο μαλακά. Συμμορφώθηκε. Κάποια στιγμή πρότεινα να ξεκινήσουμε το φίκι φίκι. «Βαλέρια!...». «Μμμ;...». «Να ξεκινήσουμε με πισωκολλητό;». «Να σου κάνω τσιμπουκάκι λίγο ακόμα;», αντιπρότεινε. «Για κάνε λίγο...», συμφώνησα. Είχε δίκιο, δεν ήμουν αρκετά σκληρός... Η πίπα συνεχίστηκε με μένα στα γόνατα κι εκείνη σκυμμένη μπροστά μου. Μετά από λίγο τη σταμάτησα και φέρνοντάς την απέναντί μου (κι οι δυο ήμασταν τώρα στα γόνατα) τη φίλησα-έγλειψα στον λαιμό, ενώ φίλησα-έγλειψα-ρούφηξα τις θηλές και τα βυζιά της, θωπεύοντας παράλληλα τον κώλο της. «Εσύ, εδώ (λαιμό, θηλές), φιλάς καθόλου;», ρώτησα μιας και δεν την έβλεπα να κάνει κίνηση... «Μ-μ (αρνητικό), δεν μπορώ...», αρνήθηκε ευγενικά.
Ξεκίνησα το γαμήσι πισωκολλητά γονατιστά, νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη, ενώ όταν κουράστηκα της ζήτησα να ξαπλώσω ανάσκελα και να έρθει εκείνη από πάνω. Το έκανε πρόθυμα και βγάζοντας τις γόβες της πραγματοποίησε βαθύ κάθισμα παίρνοντας μέσα της την ψωλή μου. Εντωμεταξύ τα δάχτυλά μου είχαν γεμίσει λιπαντική γέλη και λίγο πριν ξεκινήσουν τ' ανεβοκατεβάσματα έψαχνα να βρω κάπου να τα σκουπίσω. «Κρέμα μου είναι, βάλτα στο σώμα μου!», μου είπε. «Τι;». «Κρέμα μου είναι...», επέμεινε, αλλά δεν μου πήγαινε να σκουπιστώ πάνω της, οπότε... Αααχ, η μέση μου!... Τεντώθηκα μέχρι να φτάσω το κωλόχαρτο στην άκρη του κρεβατιού. Ανεβοκατέβηκε κάμποσες φορά μέχρι να εκσπερματώσω.
«Δούλευες και πουθενά αλλού, εκτός από δω;», θέλησα να μάθω καθώς ετοιμαζόμασταν, μιας και κάτι μου θύμιζε. «Ναι, Καλλέργη 33». «Αλλού;». «'Οχι, πουθενά αλλού!». «Καλλέργη 33... Πρωί, απόγευμα;». «'Εξι το πρωί με δώδεκα μεσημέρι. 'Εκατσα εφτά μήνες εκεί. 'Εφυγα και ήρθα εδώ. Απόγευμα τώρα!».
'Ηταν η Βαλέρια, η αδελφή της Ιωάννας η οποία δουλεύει Καλλέργη 33.

Τετάρτη, ώρα 18:17
Κατεβαίνω τα σκαλάκια. Δεν υπάρχει κανένας στο μικρό σαλόνι. Κάθομαι στον καναπέ. Εμφανίζεται μια σχετικά αψηλή μπεϊμπυντολλοφορούσα νεαρή ξανθιά, με ίσιο μαλλί μέχρι την πλάτη, φιλήδονο πρόσωπο, ογκωμένα μαστάρια, σώμα με πιασιματάκια, "δεμένες" ποδάρες, καμπυλωτή κωλάρα, η οποία μ' ενημερώνει πως «δέκα ευρώ είναι. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ισπανικό, ελεύθερα πιασίματα». «Δέκα ευρώ...», ψιθυρίζω, έχοντας ήδη αποφασίσει. «Θες να περάσεις;», ανυπομονεί εκείνη.«Θα περάσω, θα περάσω!», την καθησυχάζω, «Τέλεια, πάμε! 'Ελα να μου κάνεις σεφτέ...», μου αποκαλύπτει ανακουφισμένη. «Ορίστε...», της δίνω το ακριβές αντίτιμο. «Πρόσεχε τι πόδι έχεις!», μου φωνάζει. «Τι να κάνω;». Δεν καταλαβαίνω τι θέλει. «Καλό το πόδι σου λέω; Καλό;», εξηγεί όπως μπορεί. «Α, με το δεξί να μπώ!... 'Αντε!». Τελικά πιάνω το αστείο της και συμμετέχοντας, περνάω στα ενδότερα με το δεξί!... Από πίσω μου την ακούω να γελάει. Χαιρετάω την υπηρεσία. «Ευθεία!», μου λέει η πόρνη. Γυρίζω προς το μέρος της. «Πώς σε λένε;». «Ελένη». Μπαίνω σ' ένα αρκετά ικανοποιητικό δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.
Η Ελένη έρχεται ύστερα από τέσσερα λεπτά. Διατηρεί την καλή διάθεση που είχε στην υποδοχή. Την αγκαλιάζω και χαϊδεύοντας-χουφτώνοντάς την τη φιλάω-γλείφω στον λαιμό, στα μάγουλα, λίγο στ' αυτί. Με χαϊδεύει κι εκείνη, δίνοντάς μου μερικά επιφανειακά φιλάκια στα αυτά σημεία αφού πρώτα μ' έχει προειδοποιήσει πως φοράει κραγιόν... Στη συνέχεια ζητάει να ξαπλώσω κι έπειτα από θωπείες στ' απόκρυφά μου εφαρμόζει την καπότα στην ημισηκωμένη ψωλή μου ξεκινώντας μια μέτρια πίπα.
«Θες να το βάλεις;», με ρωτάει κάποια στιγμή. Νεύω καταφατικά. Αμέσως ξαπλώνει ανάσκελα απάγοντας τα πόδια. Γονατίζω μπροστά της και παίρνω να παίζω το καυλί μου. Ξεκινάει κι εκείνη να τρίβει περιστροφικά το αιδοίο της κοιτώντας με προκλητικά. Σκύβω και "καρφώνοντάς" την αρχίζω τη γάμευση. Η Ελένη συμμετέχει μ' ευλογοφανή βογγητά και σφιχταγκαλιάσματα. Την αισθάνομαι ν' ανασαίνει δίπλα στ' αυτί μου και σχεδόν ριγώ από ηδονή. Μετά από λίγο, έπειτα από ένα κρεσέντο γαμικών ωθήσεων, χύνω.
Καθώς φεύγει παρατηρώ πως φέρει τρίμπαλ στην οσφύ.

Τρίτη, ώρα 18:16
Στο σαλόνι του οροφομπουρδέλου καθόταν ένας συναγωνιστής. Κάθισα κι εγώ παραδίπλα. Οι πόρτες των τριών δωματίων ήταν ανοιχτές, ενώ η μουσική ακουγόταν δυνατά. Μια υπηρεσία με στεντόρεια φωνή εμφανίστηκε απ΄το κουζινάκι. «Γεια σου... γεια σας!», διόρθωσε αμέσως, διαπιστώνοντας πως τελικά ήμασταν δύο. «Τι κάνετε άνδρες;». «Γεια σας!», ευχήθηκε και μια νεαρή με ίσιο καστανόξανθο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, μέτριο ανάστημα, κανονικό κορμί, φαρδιά λεκάνη, διπλόφαρδο κώλο και χοντρά μπούτια με κυτταρίτιδα. Πρόσφατα την είχα ξαναδεί σε κάποιο άλλο μπουρδέλο, αλλά δεν θυμόμουν σε ποιο...
«Με 10 ευρώ, μουνάκι, τσιμπουκάκι, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια, πισωκολλητό! Πολύ καλή στο δωμάτιο άνδρες, με 10 ευρώ! Απλούστατο και ωραίο πρόγραμμα!», ενημέρωσε ολοκληρώνοντας η τσατσά.
Απ' την τσέπη έβγαλα το χαρτονόμισμα. «Εδώ (μου έδειξε μια ανοιχτή πόρτα), εδώ (έδειξε τη διπλανή), όπου θέλετε (έδειξε την απέναντι)!». «Ας πάω εδώ», διάλεξα στην τύχη, μιας κι είχα μπει και στα τρία. «Πηγαίνετε!», συμφώνησε.
Στο ευρύχωρο παλιό δωμάτιο το τζάμι ήταν ανοιχτό, οι κουρτίνες τραβηγμένες και τα παντζούρια κουφωτά, με αποτέλεσμα ένα άοσμο περιβάλλον, ενώ και το σεντόνι φαινόταν καθαρό. Παρ' όλα αυτά το έλεγξα με την παλάμη μου. Η νεαρή πόρνη μπήκε μέσα ακριβώς εκείνη τη στιγμή. «Μόλις τ' αλλάξαμε τα σεντόνια!», μου έκανε γνωστό μειδιώντας. Απάντησε πως την έλεγαν Νατάσα. Πριν γονατίσει, δίπλα μου στο κρεβάτι, έμεινε ολόγυμνη κι άλειψε το αιδοίο της με λιπαντική γέλη. Ετοίμασε την καπότα και τότε μου είπε κάτι που δεν έχω ξανακούσει από κάποια άλλη: «Μπορείς να κρατήσεις λίγο να το βάλω;». «Να κρατήσω θέλεις;». «Ναι». Ακολούθησα την επιθυμία της κι εκείνη προσπάθησε να το εφαρμόσει σαν κάλτσα. «'Οταν είναι ξεκαύλωτο, μπαίνει δύσκολα η καπότα...», σχολίασα. Δεν είπε τίποτε. Την επόμενη στιγμή ξεκινούσε να ρουφάει. Το πουλί μου ανταποκρινόταν, αλλά με βραδύ ρυθμό. Με πίεζε και με τον αγκώνα της στη μέση... «Λίγο το χέρι σου εάν θέλεις, με πιέζει εδώ!...». Αμέσως το τράβηξε συνεχίζοντας το ρούφηγμα. «Δεν σηκώνεται καλά...», παρατήρησε ύστερα από λίγο. «Για προσπάθησε λίγο ακόμα, ούτε 3 λεπτά δεν πέρασαν απ' τη στιγμή που μπήκες», είπα χαμογελώντας. Η μέτρια πίπα πράγματι συνεχίστηκε. «Φιλάκια στο στήθος δεν δίνεις, ε;», ρώτησα. «Εντάξει, αλλά δεν το συνηθίζω...», είπε μαγκωμένα. «Οκέι, άστο τότε...», την έβγαλα απ' τη δύσκολη θέση. Με το ζόρι τίποτα δεν γίνεται. Μα και εάν ακόμα γίνει, συνήθως είναι σαν να μην έγινε... Τέλος πάντων, μια υποτυπώδης στύση υπήρχε οπότε της ζήτησα να πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό. Στηρίχθηκε στ' αντιβράχια και τα γόνατά της, ύψωσε τον κώλο κι έστρεψε το πρόσωπο στον πλαϊνό καθρέφτη. Η θέα του τουρλωμένου πισινού, του ξυρισμενου αιδοίου και του στρογγυλού περικλανίδιου ήταν ερεθιστική, όμως η πούτσα μου σκλήρυνε ικανοποιητικά λίγο αργότερα, εντός του κόλπου.
«Λίγη υπομονη γιατί το μωρό είναι στο δωμάτιο, έτσι μωρό μου;», ακούστηκε η τσατσά απ' έξω. «Πολύ δυνατή φωνή έχει αυτή!», σχολίασα προκαλώντας το χαμόγελό της Νατάσας, το οποίο παρατήρησα διαμέσου του επίτοιχου πλαϊνού καθρέφτη. Κατάφερα να εκσπερματώσω ύστερα από λίγο.
«Από πού είσαι; Μιλάς καλά ελληνικά», τη ρώτησα καθώς ετοιμαζόμασταν. «Ελληνίδα είμαι». «Σοβαρά;...». Επίσης μου απάντησε πως είχε δουλέψει στα «τραπεζάκια» (Κολωνού 27 όροφος), στο Μεγάλου Αλεξάνδρου 22 όροφο (εκεί την είχα δει!...), στο Κολωνού 15 δεξιά (τρίτες βάρδιες). Τέλος μ' ενημέρωσε πως στον συγκεκριμένο οίκο εργάζεται πρωί κι απόγευμα.

Δευτέρα, ώρα 19:08
Είχα έρθει για την Εμμανουέλα. Μια Ρουμάνα –πιθανόν αθιγγανίδα– στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, συμπαθητικό-εκφραστικό πρόσωπο, μεγάλα μπομπόνια, σώμα με πιασιματάκια. Στο σαλόνι περίμεναν 3-4 συναγωνιστές. «Γεια σας, καθίστε λιγάκι, η κοπελίτσα είναι στο δωμάτιο!», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία βγαίνοντας απ' το κουζινάκι, για να επιστρέψει εκεί αμέσως μετά. Κάθισα. 'Ομως δεν άργησα να βρεθώ πάλι όρθιος. Πλησίασα την είσοδο της κουζινούλας και παραμερίζοντας το υφασμάτινο διαχωριστικό ρώτησα ποια κοπέλα δούλευε. «Εμμανουέλα κύριε!», απάντησε η τσατσά, ενώ βλέποντάς με να βγάζω το πορτοφολάκι μου σηκώθηκε για «να ετοιμάσω το δωμάτιο». Η ετοιμασία του ψιλοάθλιου "κελιού" περιορίστηκε στο ψέκασμα με αρωματικό χώρου. «Περάστε κύριε!». «Τι πρόγραμμα έχει;», θέλησα να μάθω δίνοντάς της ένα χαρτονόμισμα των δέκα. «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, εξήντα εννέα, ισπανικό, ελεύθερα πιασίματα». «Οκέι!», συμφώνησα και προχώρησα στο εσωτερικό.
Μέχρι ν' ανοίξει η πόρτα περίμενα κανένα δεκάλεπτο. «Τι κάνεις, καλά είσαι;», με ρώτησε με χαμόγελο. «Καλά Εμμανουέλα». «Από πού είσαι αγάπη;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «'Ελληνας». «'Ελληνας;». «Εσύ από πού είσαι;», ρώτησα με τη σειρά μου αντί να της επιβεβαιώσω αυτό που μόλις είχα πει. «Ρουμανία, αγάπη!». Εντωμεταξύ είχε μείνει ολόγυμνη και σαλτάροντας στο κρεβάτι με καπάκωσε. «Ωωω, τι ωραία μυρίζει!», έκανε πλησιάζοντας τη μύτη της στο στήθος μου. «Τι κάνει, κρέμα;». «Εε, μπάνιο έχω κάνει κι έχω βάλει κολόνια», εξήγησα. «Τζελ, τι τζελ;», επέμεινε. «'Οχι!... Σαπούνι, μπάνιο και κολόνια... παρφιούμ!», διευκρίνισα. «Πολύ ωραία!... Σαπούνι, μμμ!...», επιδοκίμασε. Καλά αρχίζαμε...
Ξεκίνησε περιφέροντας τ' αφράτα βυζιά της στον κορμό μου, ενώ συνέχισε με φιλάκια και γλειψιματάκια σε στήθος, θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά. Δεκτική ήταν και στα δικά μου φιλιά-γλειψίματα στ' αυτά σημεία του σώματός της.
«Χρατς!». 'Ενα τυλιγμένο κόκκινο προφυλακτικό βρέθηκε στο χέρι της, ενώ εκείνη χαμογελώντας μού πρότεινε: «'Ελα, ας κάνουμε πίπα, έτσι;». Δεν είχα λόγο ν' αρνηθώ. «Μμμ!... Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!... Ποπ! Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!...». Τσιμπούκωνε ικανοποιητικά. «Για να δοκιμάσω να σε πάρω στα τέσσερα!...», της ζήτησα ύστερα από λίγο. «Πισωκολλητό;». «Ναι ναι!». Στήθηκε, με το μάγουλο στο μαξιλάρι και τον πισινό ψηλά. «Λίγο πιο ψηλά...», ζήτησα να διορθώσει τη στάση της έτσι ώστε να "μπω" σωστά. «'Ετσι;», ρώτησε φέρνοντας τον κώλο της στη θέση που επιθυμούσα. «Ναι ναι!», απάντησα κι έσπρωξα την ψωλή μου μέσα (στο μουνί)!
«Αχ, ναι, ωωω, τι ωραία!...». «Πλαφ πλαφ πλαφ!...». «Α!...Α!... Μμμναι!...». «Πλαφ πλαφ πλαφ!...». Γαμούσα νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη. Κάποια στιγμή άρχισε να μ' ενοχλεί το γόνατό μου... «Θα κάνουμε κάτι άλλο!», της είπα "ξεκολλώντας" από πίσω της. «'Αλλο!... Ναι,τι τέλεις;», συμφώνησε με θέρμη. «Περίμενε!...», της ζήτησα και τέντωσα το πόδι μου. «Δεν πειράζει, ό,τι τέλεις! Τι σ' αρέσει;», έκανε γυρίζοντας προς το μέρος μου. Της έδειξα πως θα επιθυμούσα να συνεχίζαμε ιεραποστολικά. Ξάπλωσε κι άνοιξε τα σκέλια. "Φώλιασα" ανάμεσά τους κι άρχισα τη γάμευση, κατά τη διάρκεια της οποίας επιχείρησα και πέτυχα να πάρω ένα-δυο ψιλογλωσσόφιλα... Ψιλό- όμως, όπως το γράφω... Δεν άργησα να χύσω. Με αντάμειψε μ' ένα «μπράβο!», ενώ λίγο πριν αφαιρέσω την καπότα παρατήρησε: «Ω, τι πολύ σπέρμα έχει!».
«Πώς πάει η δουλειά;», ενδιαφέρθηκα να μάθω καθώς ετοιμαζόμασταν. «Λίγο ντουλειά, όχι πολύ», παραδέχτηκε. «Για όλα τα μαγαζιά ισχύει αυτό», είπα κάτι που σίγουρα γνώριζε. «Κάνει πολύ βόλτα παιντί!... Καταλαβαίνεις; Ντεν έχει λεφτά... Τι να κάνω αγάπη... Παλιά πολύ ντουλειά ακούω!... Δέκα χρόνια παλιά, δεκαπέντε, ένα κοπέλα κάνει πολύ σεξ, 100 πελάτες! Μπαμ μπαμ μπαμ!... Τώρα όχι, λίγο!». «Μα υπήρξαν κοπέλες που κάναν περιουσίες έτσι, βγάλαν πολλά λεφτά κι ανοίξαν δικά τους μπουρδέλα!», υπερθεμάτισα. «Ναι ναι ναι! Αυτό, αφεντικό δικό μου, παλιά δουλειά μπορντέλο!», μου αποκάλυψε. «'Αλλες εποχές τότε. Καλές εποχές!». κούνησα το κεφάλι. «'Αντε γεια σου αγάπη, φιλάκια, γεια γεια γεια!».

«Γεια σας!... Δύο είναι τα κορίτσια μας, τσιμπουκάκι χωρίς προφυλακτικό...». Ξεκίνησε να μου λέει η υπηρεσία όταν κάποιος έσπρωξε την εξώπορτα και κατέβηκε στο σκοτεινό σαλονάκι, με αποτέλεσμα να το πάρει απ' την αρχή: «Γεια σας! Δύο κοριτσάκια έχουμε, τσιμπουκάκι χωρίς προφυλακτικό, κωλαράκι, εξήντα εννέα, πισωκολλητό, πιασίματα ελεύθερα με είκοσι ευρώ! Δεν βιάζονται στο δωμάτιο θα περάσετε σούπερ!». Απ' το κουζινάκι εμφανίστηκαν και χαιρέτησαν («Γεια σας!»), «η Κορίνα!...», μια μετριοχαμηλού αναστήματος νεαρή, με ίσιο μαύρο μαλλί, γλυκό προσωπάκι, μικρό στήθος, καλό κορμάκι, «και η Μόνικα!», νεαρή κι αυτή αλλά πιο αψηλή, με ίσιο καστανό μαλλί που σκέπαζε τους ώμους, συμπαθητικό πρόσωπο, μεσαίο ομορφοσχηματισμένο στήθος, καλοφτιαγμένο αδύνατο κορμί. «Η Μόνικα κάνει και τελειωτικό, και παρτούζα κάνουν τα κορίτσια! Τέλεια και τα δύο, όποιο αν διαλέξτε θα περάσετε τέλεια!», συμπλήρωσε ολοκληρώνοντας η τσατσά.
«Θα περάσω με τη Μόνικα», της έκανα γνωστό δίνοντας το εικοσάρι. «Ευθεία!», μου είπε παίρνοντας το τραπεζογραμμάτιο. Εντωμεταξύ, αυτός που είχε μπει λίγο μετά από μένα θα περνούσε με την Κορίνα.
Το δωμάτιο ήταν κατασκότεινο. «Το φως ανάβει;», τη ρώτησα αφού πρώτα έψαξα ανεπιτυχώς να βρω τον διακόπτη. «Ναι ναι εδώ, αλλά μου κλέψαν αυτό, δεν ξέρω για ποιο λόγο...». Τελικά υπήρχε ροοστάτης, που όμως του έλειπε το κομβίο. Πάντως με το κατάλληλο στρίψιμο του κολοβώματος λειτούργησε και φώτισε πολύ ικανοποιητικά τον ικανοποιητικό χώρο.
Η Μόνικα ήρθε μετά από κανένα πεντάλεπτο.
«Τι κάνεις;». «Καλά». «Κρύο έξω μωρό μου;». «Ορίστε;». «Κρύο έξω;». «Ναι, έχει λίγο».
Το πρωί βαριακούω κομματάκι, είναι μέχρι να "ζεσταθώ"! Χα χα χα...
Στα πρώτα αυτά λόγια καλά τα πήγε. Βέβαια αργότερα φάνηκε πως δεν γνώριζε επαρκώς την ελληνική –μικρό το κακό– με αποτέλεσμα να της ξεφεύγουν ρουμάνικες κουβέντες ανάμεσα στα σπαστά ελληνικά της...
Ξεκίνησε μ' επιφανειακά φιλάκια, σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, ενώ στην πορεία –έπειτα από δική μου επιθυμία– πρόσθεσε και γλειψιματάκια. Τη φίλησα-έγλειψα κι εγώ στα αυτά σημεία, χωρίς να παραλείψω να ρουφήξω και το ερωτικό της στήθος. Σ' ερώτησή μου εάν φιλάει στο στόμα («κις ον μάουθ;»), απάντησε πως δεν της αρέσει(ω). Τέλος πάντων συνεχίσαμε για λίγο ακόμα μέχρι που την άκουσα να ρωτάει: «Τσιμπουκάκι με προφυλακτικό;». Απάντησα πως ναι, θα ήθελα με προφυλακτικό. Ακολούθησε μια μέτρια πίπα. 'Οταν ένιωσα τη στύση μου ικανή για διείσδυση της έκανα νόημα να με καβαλήσει. «Sa vin asupra?» (Να έρθω πάνω;) της ξέφυγε δείχνοντας. «Ναι», απάντησα. Αφού "θήκιασε", ξεκίνησε να τρίβεται μπρος-πίσω, βογγώντας ευλογοφανώς, κάνοντάς με να νιώθω ηδονικά την πρόστριψη. Ο χρόνος περνούσε. Επειδή είχε γονατίσει δεξιά κι αριστερά μου και με τις παλάμες της στηριζόταν στο (ακόμα) αγύμναστο στήθος μου δεν έδειχνε σημεία κόπωσης διατηρώντας το ρυθμικό της μπρος-πίσω. Είχα βολευτεί και του λόγου μου, οπότε το τέλος ήρθε κάπως έτσι.
"Μάχιμος χρόνος" (προκαταρκτικά, μαμήσι) κανένα δωδεκάλεπτο. Δεν ήταν άσχημα, αλλά από την άλλη πλέρωσα (έτσι, μ' έψιλον!...) κι ένα εικοσάρικο...
Μου φαίνεται πως καλόμαθα στο (ρυπαρό) Μεταξουργείο! Χα χα χα...

Πέμπτη, ώρα 9:20 π.μ
Στο σαλονάκι του ημιυπόγειου αυτού μπουρδέλου βρίσκονταν, την ώρα που μπήκα, η υπηρεσία κι η ολόγυμνη Νάντια, από το ισόγειο της Κολωνού 30 και τις πιάτσες των Αθηνών, μια χαμηλού αναστήματος άσχημη ξανθιά με ατσούμπαλο σώμα, ενώ απ' το κουζινάκι εμφανίστηκε και μια νεαρή αθιγγανοειδής νταρντάνα με ίσιο μαύρο μαλλί, μέτριο πρόσωπο, μεσαίο στήθος, ένα μικρό τρίμπαλ στην οσφύ.
«Γεια σας! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, δέκα! Το αριστερά (μου έδειξε την νταρντάνα)... Το άλλο κορίτσι (η Νάντια), φουλ!». «Ναι!», συμφώνησε η κοντή ξανθιά. «Τσιμπούκι χωρίς καπότα–», ξεκίνησε να διευκρινίζει η τσατσά. «Χωρίς!... Κωλαράκι!», τη διέκοψε για να συμπληρώσει η Νάντια. «Κωλαράκι, δέκα!», κατάφερε να ολοκληρώσει εκείνη. «Κωλαράκι δέκα...», επανέλαβα μηχανικά και κοιτάζοντας προς το μέρος της νταρντάνας ρώτησα: «Εσένα πώς σε λένε;». «Εμένα Χριστίνα», απάντησε. «Χριστίνα, ε;... Λοιπόν εντάξει, θα περάσω με την κοπέλα, την ψηλή!», αποφάσισα.
Μπήκα στο δωματιάκι δίπλα απ' την είσοδο. Η Χριστίνα έσπρωξε την πόρτα του μετά από τέσσερα λεπτά. «Γεια σου μωρό μου!». «Γεια σου». «Από πού είσαι μωρό μου;». «'Ελληνας, εσύ;». «Εγώ Ρουμανία». Ζητώντας να της κάνω χώρο στο μονό κρεβάτι ξάπλωσε δίπλα μου χωρίς να βγάλει το κορμάκι της, απ' τον στηθόδεσμο του οποίου απελευθέρωσε τ' αφράτα βυζιά της. «Να κάτσουμε λίγο έτσι να σου σηκωθεί, γιατί κατευθείαν...» και με αυτά τα λόγια πήρε να με χαϊδεύει δυνατά –σαν να ζύμωνε ένα πράγμα... «Από δω είσαι;», ρώτησε. «Ναι, Αθήνα», της απάντησα. Στη συνέχεια τη φίλησα-έγλειψα στις θηλές, στον λαιμό, ενώ κι εκείνη –αφού της το ζήτησα εγώ– μου έδωσε δυο-τρία πεταχτά φιλάκια στα μάγουλα. «Ωραία βυζάκια έχεις!», παρατήρησα κάποια στιγμή. «Πιάσε όσο θέλεις!», μου έδωσε το ελεύθερο. 'Ηρθε κι η ώρα της πίπας. «Κάτσε, σιγά σιγά θα στη σηκώσω εγώ!», υποσχέθηκε εφαρμόζοντας την καπότα στην ακόμα "μελάτη" ψωλή μου. Ακολούθησαν μια μέτρια πεοχειχία κι ένα μέτριο γαμήσι (πισωκολλητό γονατιστό) με δυνατά κωλοσκάμπιλα όμως...
«Πρωινή είσαι ή έρχεσαι από βράδυ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω λίγο μετά την εκσπερμάτισή μου. «Βράδυ. Δεν βλέπεις; Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου...»

Πέμπτη, ώρα 8:59 π.μ
Στο σαλονάκι δεν ήταν κανείς. Κάθισα. Ο υπηρέτης εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως. «Γεια σου...». Τον καλημέρισα. «Καλώς τόνα...», πρόσθεσε. «Γεια σου!», ευχήθηκε κι η κοπέλα που τον ακολουθούσε. Μια μέτριου αναστήματος μπικινοφορούσα με καστανό μαλλί στο ύψος της σιαγόνας, ξινό πρόσωπο με μαύρους κύκλους γύρω απ' τα μάτια, μεσαίο στήθος, κανονικό σώμα με ελαφρώς προπετή κοιλιά, "ψωμάκια" και σχετικά χοντρά μπούτια.
«Δέκα ευρουδάκια το μωρό μας! Τσιμπουκάκι, μουνάκι πισωκολλητό κι ελεύθερα πιασιματάκια!»
Η περί ης ο λόγος αποχώρησε πριν ο τσάτσος τελειώσει την παρουσίαση.
«Θέλεις;», με ρώτησε εκείνος. «Οκέι, θα περάσω!», του απάντησα. «Ελάτε από δω», είπε και με οδήγησε στον προθάλαμο των τριών άδειων δωματίων δείχνοντάς μου το μεσαίο. «Να μπω εδώ καλύτερα», είπα και πέρασα στο άθλιο, αλλά ευρύχωρο, δεξιό –το μοναδικό που δεν είχα μπει έως τότε.
«'Οπου θέλεις μπες, τα ίδια είναι!», είπε παίρνοντας το χαρτονόμισμα.
Η κοπέλα έσπρωξε την πόρτα μετά από κανένα πεντάλεπτο. Την καλημέρισα απ' τον νιπτήρα όπου σαπούνιζα τα χέρια μου. «Γεια σου...», αντευχήθηκε ανόρεχτα. «Πώς σε λένε κούκλα;», ρώτησα παρατηρώντας την να πλησιάζει το κομοδίνο για ν' αφήσει τη λιπαντική γέλη, κρατώντας όμως το συσκευασμένο προφυλακτικό. «Σοφία», απάντησε μέσα απ' τα δόντια της. Ξάπλωσα. Φυσικά κατευθείαν ετοίμασε την καπότα και γονατίζοντας πλάι μου (χωρίς να βγάλει το μπικίνι της) πήρε να την ξετυλίξει κατά μήκος του σε ηρεμία πέους μου. «Βραδινή, από βράδυ είσαι ή τώρα πρωί ήρθες;», ρώτησα για να ξέρω τι βάρδια να βάλω στην κριτική... «'Οχι, τώρα πρωί», αποκρίθηκε με μεγαλύτερη όρεξη αυτή τη φορά. «Νωρίς νωρίς ανοίγει αυτό το μπουρδέλο!», παρατήρησα, ενώ εκείνη ακόμα προσπαθούσε να εφαρμόσει το ελαστικό στο πουλί μου. «'Οχι, είναι 24 ώρες, αλλά κάθε 6 ώρες αλλάζουν οι κοπέλες», διευκρίνισε. Τώρα μιλούσε κανονικά. «Α, μάλιστα».
Ξεκίνησε την πίπα. Δεν καταλάβαινα τίποτα. «Δεν μου λες Σοφία, να σε ρωτήσω κάτι...». «Ναι». «Εδώ πέρα, (θηλές, λαιμό) φιλάς καθόλου;». «'Οχι όχι, καθόλου!», μου το ξέκοψε... «Οκέι», δεν επέμεινα.
Τώρα απλώς μού τον έπαιζε κοιτώντας κάπου στο βάθος. «Για κάτσε μήπως άμα δω τον κώλο σου μου σηκωθεί, για κάτσε λίγο στα τέσσερα», της ζήτησα.
Πήρε θέση με κλειστά τα πόδια και καμπουριασμένη. Οι πατούσες της ήταν κατάμαυρες. «'Ανοιξε τα πόδια λίγο», της είπα. «'Ελα αγόρι μου τώρα!», έκανε με αγανάκτηση συνεχίζοντας να κρατάει τα μπούτια κλειστά. «Βρε, άνοιξε τα πόδια λίγο να δω!», σοβάρεψα. «Δεν βλέπεις έτσι;», επέμεινε. «Δεν θα σου κάνω τίποτα (κακό), μη φοβάσαι, δεν σε πειράζω!», τη διαβεβαίωσα και μόνο τότε συμμορφώθηκε. 'Εκανα στην άκρη το στρινγκ και με το χέρι μου πήρα να τρίβω το πουλί μου. Δεν γινόταν τίποτα... Ξαναξάπλωσα. «Για προσπάθησε λίγο ακόμα...», της είπα. Ξανάρχισε να μου την παίζει κοιτώντας στο βάθος. «Πάρε πίπα, όχι έτσι!», απαίτησα. «'Οχι μωρό!... Το παίζει εσύ και θα το βάλω εγώ στο στόμα; Δεν γίνεται!», αντέδρασε. «'Οταν μπήκες, δεν με είδες που σαπούνιζα τα χέρια μου;», της θύμισα. Δεν απάντησε και συνέχισε να με μαλακίζει βλέποντας αλλού. «Α, εσύ δεν είσαι καλή...», είπα ήρεμα μ' έναν υφέρποντα εκνευρισμό. «Δεν είναι αυτό μωρό μου, αλλά πιάνω τις τρίχες να το βάλω–». «Δεν είσαι καλή...», επανέλαβα πάντα σε χαμηλό τόνο. «Να το βάλω στο στόμα; Δεν θέλω να πάρω καμιά αρρώστια!». «Εντάξει εντάξει εντάξει εντάξει, βαριέσαι! Το κατάλαβα!», συμπέρανα. «'Οχι, δεν είναι βαριέμαι, αλλά δεν θέλω να πάρω αρρώστια, κατάλαβες;», δικαιολογήθηκε. «Δεν είσαι σε καλή διάθεση, φαίνεται!», υποστήριξα. «Μια χαρά σε διάθεση είμαι!», επέμεινε. «Δεν έχεις καλή διάθεση», επανέλαβα. «Αλλά εσείς ζητάτε πολλά, κατάλαβέ το λίγο!», πρόσθεσε. «'Εχω πάει και σε άλλες κοπέλες και ξέρω. 'Ετσι όμως δεν θα κάνεις πελατεία». «'Εχω τη δικιά μου πελατεία, μην αγχώνεσαι!». «Το βλέπω... άδειο σαλόνι, άδεια δωμάτια». «Εντάξει;». «Λοιπόν πήγαινε, θα ζητήσω τα λεφτά μου πίσω! Φύγε!», είπα και έκανα να σηκωθώ. «Σιγά μην τα πάρεις!», με προκάλεσε. «Θα πάρω τα λεφτά μου πίσω αλλιώς καλώ αστυνομία επιτόπου!». Κάτι μουρμούρισε. «Θα τα πούμε σε λίγο», πρόσθεσα και πήρα να ντύνομαι. Φεύγοντας άνοιξε με δύναμη την πόρτα και την άφησε ανοιχτή. «Ωραία συμπεριφορά!», της φώναξα.
«'Ερχεστε λίγο;», κάλεσα τον τσάτσο ύστερα από μερικά λεπτά. 'Ηρθε στο άδειο από κόσμο σαλονάκι που περίμενα. «Είχα πρόβλημα με την κοπέλα», του είπα χωρίς περιστροφές. «Τι πάθατε κύριε; Γιατί άκουσα μια συνομιλία», ρώτησε ήρεμα. «Ναι, μπήκε μέσα μουτρωμένη...» κι αφού εξήγησα όλη τη φάση κατέληξα: «Λοιπόν, δώστε μου τα χρήματά μου να σηκωθώ να φύγω!». Χωρίς κουβέντα πήγε μέσα κι επέστρεψε με το δεκάρικο. «Ναι αλλά αυτό δεν γίνεται... "'Ανοιξε τα πόδια σου", "κλείσε τα πόδια σου..."», προσπάθησε να τη δικαιολογήσει δίνοντάς μου το χαρτονόμισμα. «'Οχι, δεν είναι έτσι! Εγώ για να βγάλω αυτό το δεκάρικο δουλεύω 3 ώρες, δεν το βγάζω σε τρία λεπτά κοροϊδεύοντας!». «Κι εμείς δουλεύουμε 13 ώρες και ανεχόμαστε–». «'Οχι, δεν είναι έτσι αγαπητέ και να ξέρετε ότι εγώ έχω περάσει με κοπέλες εδώ μέσα!». «Το ξέρω πως έχεις περάσει, σε θυμάμαι». «Οπότε, σας παρακαλώ πολύ!»

Καθαρή Δευτέρα, ώρα 18:17
Αρκετός κόσμος στο σαλόνι του ορόφου κι οι πόρτες των δύο δωματίων κλειστές. Περίμενα όρθιος. Κάποια στιγμή άνοιξε η μία κι η αψηλή, στρογγυλοπρόσωπη Μίλα μάς χαμογέλασε. «Από δω είναι Μίλα παιδιά, τώρα θα δείτε κι 'Ελενα!», ενημέρωσε αμέσως η υπηρεσία. «Προσφέρουνε πολύ καλό τσιμπουκάκι –η Μίλα κάνει ελεύθερο στοματικό τελειωτικό κιόλας– με όλες τις στάσεις, δεν βιάζονται και παίρνουν 20 ευρώ η μία, 40 η παρτούζα!». Απ' το κουζινάκι παρουσιάστηκε κι η 'Ελενα. Μία νεαρή Ουκρανή με ίσιο καστανόξανθο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, καλογραμμένο πρόσωπο μ' εύσαρκα χείλη, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο αδύνατο κορμί. 'Ενας συναγωνιστής πλησίασε την τσατσά με το εικοσάρι στο χέρι. Του έδειξε να περιμένει έξω απ' την κλειστή πόρτα. Πλησίασα και του λόγου μου. «Με την 'Ελενα θα περάσω!», της έκανα γνωστό, μιας και με τη Μίλα είχα συνευρεθεί στις αρχές του περασμένου μήνα. «Από 'κει θα πας εσύ!», μ' έστειλε στο βάθος του διαδρόμου. «Ο κύριος για την 'Ελενα είναι;», ρώτησα. «'Οχι!», ήταν η απάντησή της. Το δωμάτιο πάρα πολύ καλό, με δυνατότητα για ζεστό ντουζ. Η 'Ελενα ήρθε ύστερα από λίγα λεπτά. Μου φάνηκε κάπως μαζεμένη. Κατευθείαν έκανε να μου φορέσει την καπότα. Προκαταρκτικά, πλην χαϊδέματος, μου έκανε γνωστό πως δεν πρόσφερε. Τέλος πάντων με χάιδεψε, τη χάιδεψα-χούφτωσα και μου πήρε μια καλούτσικη καλυμμένη πίπα. Ο πούτσος μου μπήκε "μελάτος" στον κόλπο της και στερεοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ιεραποστολικής γάμευσης. Τελικά κατάφερα να χύσω. Τι καλά που θα ήταν να έκανε το πρόγραμμα της Μίλα, αλλά να είχε και τη διάθεσή της...

Καθαρή Δευτέρα, ώρα 16:35
Το αριστερό μπουρδέλο –όπως βλέπουμε μπαίνοντας από την αυλόπορτα–, ήταν κλειστό, οπότε κατευθύνθηκα ευθεία.
«Γεια σας!», μου ευχήθηκε η υπηρεσία στο υποφωτισμένο, άδειο από κόσμο σαλονάκι. «Χαίρετε!». «Τρεις έχω!...«, ενημέρωσε, ενώ στη συνέχεια ζητώντας μου μισό λεπτό τις κάλεσε. «Για ελάτε!... Από πού είστε;». «'Ελληνας». Εντωμεταξύ οι "Τρεις Χάριτες" ήταν ήδη μπροστά μου. «Λοιπόν, η Σουζάνα (η γνωστή ευτραφής ξανθιά απ' τον όροφο της Ιάσονος 19, το Καλλέργη 33) και η Τάνια (μια νεαρή αθιγγανοειδής χαμηλού αναστήματος, με καστανά μαλλιά μέχρι τους ώμους, μέτριο φιλήδονο πρόσωπο, μεσαίο στήθος, σώμα με πιασιματάκια), κάνουν ελεύθερο στοματικό, τελειωτικό στο στήθος, εξήντα εννιά και η 'Εμμυ (πιο αψηλή από τις άλλες δύο, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι τη μέση, γλυκό πρόσωπο, μεσαίο στήθος, σώμα με πιασιματάκια και πουλάκι αντί για μουνάκι...), τσιμπουκάκι, "κουλουράκι", δηλαδή κωλαράκι!... Ποια γουστάρει η ψυχή σας;». «Θα περάσω με την Τάνια!». «Με την Τάνια; Εντάξει! Περάστε από εδώ», είπε και μου έδειξε ένα συμπαθητικό σκοτεινό δωμάτιο, γνωστοποιώντας μου πως «δέκα ευρώ είναι...».
Μόλις που είχα ξεβρακωθεί όταν η Τάνια άνοιξε την πόρτα. «Γεια σου μωρό μου!». «Γεια σου Τάνια». «Τι θέλεις να κάνουμε μωρό μου;». «Θέλω να μου πάρεις μια πίπα Τάνια!». «Χα χα χα, μόνο;». Σαπουνίστηκα επιδεικτικά μπροστά της –κάνοντας λούτσα την περιοχή γύρω απ' τον λαβομάνο–, για δυο-τρία λεπτά, έτσι ώστε να λάβω καλύτερης ποιότητας υπηρεσίες. 'Οπως έχω ξαναπεί, σε μερικές αυτό πιάνει. Στη συγκεκριμένη δεν έπιασε... Το γυμνό τσιμπούκι της ήταν ρηχό, βιαστικό, με χέρι. Τελικά κατάφερα να χύσω τα βυζιά της ενώ εκείνη, έχοντας σταματήσει να πιπώνει, με αυνάνιζε κοντά στο στήθος της. Η πλάκα ήταν πως μετά της έφερα και κωλόχαρτο για να σκουπιστεί...

Καθαρή Δευτέρα, ώρα 14:13
Δούλευε μια νεαρή Ρουμάνα που πρόσφατα την είχα ξαναδεί εκεί, ενώ λίγο παλιότερα είχα συναντήσει στο ισόγειο της Ιάσονος 37, είχε ίσιο κοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη πιασμένο σε κότσο, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, μέτριο ανάστημα, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί, ωραία φαρδουλή λεκάνη, χυτά ποδάρια, ενώ κινιόταν άνετα πάνω σε ψηλοτάκουνα παπούτσια.
«Ελεύθερο στοματικό, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, εξήντα εννιά, δέκα ευρώ!», διαλάλησε η υπηρεσία στο γεμάτο από κόσμο σαλόνι, ενώ την επόμενη στιγμή έστελνε την κοπέλα σ' έναν πελάτη που περίμενε πίσω από μια κλειστή πόρτα. «'Αντε, πήγαινε στο δωμάτιο!».
Πλήρωσα κι η τσατσά με οδήγησε στη μοναδική διαθέσιμη κάμαρα. «Πώς τη λένε την κοπέλα;», ρώτησα. «Ααα... εεε... Ελένη!», απάντησε τελικά. «Ορίστε!», της έδωσα το χαρτονόμισμα. «Ευχαριστώ, τώρα έρχεται, σε λίγο».
'Ηρθε μετά από 10 λεπτά.
«Γεια σου, τι κάνει;», είπε με χαμόγελο, ενώ βγάζοντας στηθόδεσμο και κιλοτάκι πήρε ν' ανοίξει την καπότα. «Καλά! Δεν μου λες Ελένη–». «Ελένη, ναι!». «Ελένη, έτσι; Μου 'πε η κυρία πως σε λένε Ελένη». «Ελένη, ναι!». «Ε-εδώ (έδειξα τις θηλές μου) καθόλου φιλάκια δίνεις;». «Φιλάκια;... Ναι, λίγο», απάντησε κι αφήνοντας το προφυλακτικό στην άκρη (φιου, στο τσακ πρόλαβα!...) μ' έγλειψε-φίλησε εκεί και στον λαιμό. «Α μπράβο, έτσι!», έκανα ευχαριστημένος ενώ της θώπευα τα καπούλια και την κωλοχαραμάδα. «'Ετσι;», θέλησε να της επιβεβαιώσω. «Ναιαιαι...», επιβεβαίωσα βογγώντας. 'Ομως την επόμενη στιγμή το στόμα της βρισκόταν στο υπογάστριό μου, ρουφώντας την πούτσα μου ακάποτα, χωρίς πρώτα να τη σκουπίσει... «Ποπ!». Σταμάτησε ύστερα από λίγο και ξετυλίγοντας το ελαστικό κατά μήκος του σηκωμένου πέους συνέχισε το τσιμπούκι. «Πισωκολλητό;», ρώτησε κρίνοντας πως ήταν η ώρα. «Για να δούμε!...», έκανα και πήρα θέση πίσω της. Αλείφοντας με κρέμα το αιδοίο έπιασε την ψωλή και την οδήγησε μέσα της. «Πλαφ πλαφ πλαφ!», για κανένα δίλεπτο, τρίλεπτο και μετά: «Αα!... Αα!... Ααα...». «Φίνις;». «Φίνις...»
Δεν ήταν κακή, απλώς λίγο βιαστική...

Κυριακή, ώρα 15:49
Στο άδειο από κόσμο σαλόνι η υπηρεσία ήταν σύντομη. «Γεια σας, νορμάλ προγκράμ 10 ευρώ!». Εμφανίστηκαν η Σάρρα, η ξανθωπή νεαρή με το μπλαζέ υφάκι και το ψιλοτσουπωτό σωματάκι απ' το 46Α και το 43 κι η Αναστασία, με ίσιο καστανοκοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη, γλυκό, σοβαρό πρόσωπο με ανατολικοευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, σχεδόν άστηθη, χαμηλού αναστήματος, με σφιχτοδεμένο σωματάκι, πεταχτό κωλαράκι με ίχνη κυτταρίτιδας και "δεμένα" πόδια.
«Οκέι», είπα σιγανά "αλέθοντας" το κάτω χείλος μου. «Ποια κοπέλα θέλεις;», ρώτησε η τσατσά. «Την Αναστασία», απάντησα, η οποία έδειξε να εκπλήσσεται στο άκουσμα του ονόματός της.
Μπήκα στο δωμάτιο του σαλονιού. Δε μπιγκ ουάν, που λένε και στο χωρίο μου.
Μετά από κανένα πεντάλεπτο κατέφθασε κι η νεαρή πόρνη. «Τι κάνεις παιδί μου;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Γεια σου παιδί μου!», της χαμογέλασα. Προσπάθησα να βολευτώ πάνω στο λεπτό, σκληρό, ανώμαλο στρώμα. «Αυτό το κρεβάτι είναι ό,τι πρέπει για ύπνο!», σχολίασα. «Χα χα χα...», γέλασε εκείνη.
Ξεκίνησε τρίβοντας τ' ανύπαρκτα βυζιά της πάνω μου. Του λόγου μου χούφτωνα τον ποπό και θώπευα το αιδοίο και τους μηρούς της. Η καλυμμένη πίπα που ακολούθησε –έχοντας πάρει θέση έτσι ώστε ο κώλος της να βρίσκεται πλάι στο κεφάλι μου– ήταν ικανοποιητική, ενώ με τ' ακροδάχτυλά της με ψιλοχάιδευε στ' αρχίδια και στο περίνεο. Κάποια στιγμή στάθηκε όρθια πάνω στο κρεβάτι, με τα πόδια ανοιχτά, έτσι ώστε να έχω θέα σε αιδοίο και περικλανίδιο, ενώ σκύβοντας συνέχισε να με τσιμπουκώνει. 'Οταν έφτασε η ώρα της γάμευσης, η στάση της ανάστροφης γελαδάρισσας ήρθε ως φυσικό επακόλουθο της προηγούμενης στάσης που είχε επιλέξει για να συνεχίσει την πεολειχία, ενώ η εκσπερμάτωσή μου έλαβε χώρα γαμώντας την πισωκολλητά γονατιστά.

«Τι κάνεις φίλε;». Η υπηρεσία εμφανίστηκε στο σαλονάκι, αφότου είχα καθίσει. Αντί γι' απάντηση την καλημέρισα. «Καλημέρα αγάπη μου, τι κάνεις;». «Καλά». «'Εχω μια κουκλίτσα κι εγώ με 10 ευρώ, τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, από πάνω...»
«Γεια σου, τι κάνεις;». Η πόρνη που παρουσιάστηκε δεξιά μου ήταν η Νταϊάνα ή Ντάνα, μια Ρουμάνα που πριν δύο χρόνια είχα πληρώσει στο ημιυπόγειο της Ιάσονος 30, χωρίς όμως να μείνω ευχαριστημένος. Από τότε τη συναντούσα σε διάφορα μαγαζιά, κυρίως του Μεταξουργείου. Επρόκειτο για μια σχετικά αψηλή, νέα γυναίκα, με ίσιο σκουροκάστανο μαλλί πιασμένο σε αλογοουρά, σφιγμένο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοφτιαγμένο κορμί.
«Γεια σου!», την αντιχαιρέτησα.
«...φιλάκια στα βυζάκια, στο μουνάκι, κάνει και 69, θα περάσεις πολύ καλά!», ολοκλήρωσε η τσατσά.
Αποφάσισα να δώσω το δεκάρικο. Μπήκα σ' ένα άθλιο δωμάτιο. Η Ντάνα ήρθε σχεδόν αμέσως. Μπορεί να μη θυμόταν τη συνεύρεσή μας τον Φεβρουάριο του '13, θυμόταν όμως εμένα να μπαινοβγαίνω στα διάφορα σπιτάκια που δούλευε. Το "παράπονό" της ήταν πως «ποτέ δεν περνάς». «Ε, να που σήμερα πέρασα!», προσπάθησα να κάνω λίγο χιούμορ. Πάντως δεν ήταν εχθρική.
Γνωρίζοντας από την προηγούμενη φορά πως προκαταρκτικά δεν θα έπαιζαν και κατευθείαν θα εφάρμοζε την καπότα, αδιαφορώντας για την κατάσταση του πούτσου, την αγκάλιασα και χαϊδεύοντας τον κώλο της τη φίλησα στον ώμο, στον λαιμό, στο αυτ– «'Ελα ξάπλωσε μωρό μου...». Κοίταξα το θολό της πρόσωπο (καταραμένη πρεσβυωπία!) και παίρνοντας το χέρι της το τράβηξα στα γεννητικά μου όργανα. «Χάιδεψέ με λίγο εκεί!», είπα με πνιχτή φωνή. Συμμορφώθηκε ως όφειλε. 'Εσκυψα και ρούφηξα-έγλειψα τις ρώγες της, συνεχίζοντας να της θωπεύω τον κώλο. Την ένιωθα σφιγμένη. Τελικά ξάπλωσα κι εκείνη ανακουφισμένη πήρε να φορέσει το προφυλακτικό στον ημισηκωμένο πούτσο μου. Η πίπα που ακολούθησε ήταν για τον πούτσο! Μεταφορικά μιλώντας... Τη γάμησα σε μία στάση, εκείνη του πισωκολλητού γονατιστού. Κατά τη διάρκεια της γάμευσης την έβλεπα που μας παρακολουθούσε από τον απέναντι καθρέφτη. Η αλήθεια ήταν πως δεν εμπόδιζε τις γαμικές μου ωθήσεις. Βέβαια κι εγώ δεν ήμουν βίαιος... 'Οταν έχυσα μου έφερε κωλόχαρτο για να σκουπιστώ.

«Καθίστε λίγο, κοπέλα δωμάτιο... Δυο λεπτά», ενημέρωσε η αλλοδαπή υπηρεσία. Τελικά τα τακούνια της πόρνης ακούστηκαν συντομότερα. Εμφανίστηκε μια νεαρή, με καστανόμαυρο μαλλί μέχρι τους ώμους, έκφυλο-συμπαθητικό πρόσωπο, βυζέττα, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί, πίρσινγκ στον αφαλό. «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, όλες τις στάσεις, πάνω-κάτω, νορμάλ σεξ, δέκα ευρώ!», έκανε γνωστό η τσατσά, συμπληρώνοντας: «Πολύ ωραίο κορίτσι!...». Οι δυο-τρεις συναγωνιστές, που τους βρήκα να κάθονται στο σαλονάκι του οροφομπουρδέλου όταν μπήκα, άρχισαν ν' αποχωρούν. Αποχώρησε κι η ιερόδουλη (όχι που θα καθόταν να σκάσει! Χα χα χα...). «Πώς τη λένε την κοπέλα;», ρώτησα την υπηρεσία. «Χριστίνα!», μου απάντησε. «Α, Χριστίνα!... Ευχαριστώ», είπα και την έκανα κι εγώ.
Επέστρεψα στο τέλος της τσάρκας. Στάθηκα στο άδειο από κόσμο μικρό σαλόνι κι έβγαλα το δεκάρικο απ' το πορτοφολάκι μου. Εμφανίστηκε η τσατσά. «Γεια σας!». «Η Χριστίνα είναι, έτσι;», ζήτησα να μου επιβεβαιώσει. «Χριστίνα, ναιαιαι!». «Θα περάσω!». «'Ελα!... Κριστίνα, Κριστίνα κορμάρα!», είπε και μου έδειξε προς τα ενδότερα. Εκείνη τη στιγμή η περί ης ο λόγος βγήκε απ' το κουζινάκι να δει ποιος "ομορφάντρας", αυτή τη φορά, είχε επιλέξει να περάσει μαζί της...
Το δωμάτιο ήταν μια χαρά και σχετικά απομονωμένο. Μετά από πέντε λεπτά άκουσα γυναικεία τακούνια, πάνω στο ξύλινο πάτωμα, να πλησιάζουν βιαστικά. Εισήλθε σιγοτραγουδώντας. «Λα λα λα λα λα λα... Γεια σου!». «Γεια σου Χριστίνα!», τη χαιρέτησα απ' το κρεβάτι όπου ήμουν ξαπλωμένος. «Καλά είσαι;». «Καλά είμαι». «Καλά είσαι, για είσαι κουρασμένο;». «Μια χαρά είμαι!». «Τι σέξι παιδί είσαι εσύ;... Τα μάτια σου!... Πολύ σέξι!», είπε με "ηδυπάθεια", χαμηλώνοντας σταδιακά τον τόνο της φωνής της. «Σέξι ε;», χαμογέλασα. Φαντάσου να ήμουν νεότερος, με περισσότερα μαλλιά στο κεφάλι και καμιά 15αριά κιλά ελαφρύτερος πως θα μ' έβλεπε... «Ναι ναι ναι!», επιβεβαίωσε. Μένοντας ολόγυμνη, γονάτισε δίπλα μου και πήρε να με χαϊδεύει κοιτάζοντάς με προκλητικά. «Λοιπόν, εσένα πώς σε λένε;», ρώτησε ξαφνικά. «Τάδε». «Γεια σου ρε τάδε!», είπε με άνεση συνεχίζοντας το χάιδεμα. Τότε στηρίχθηκα στον αγώνα μου και τη φίλησα-έγλειψα στο στέρνο, στον λαιμό, στα μάγουλα, λίγο στον λοβό του αυτιού της. «Δεν μου λες Χριστίνα, εσύ φιλάκια δίνεις;». «Θα σου δίνω, θα σου δίνω εδώ», απάντησε δείχνοντας τις ρώγες μου. «Στον λαιμό;», ρώτησα. «Για;...», έκανε και πλησίασε τη μούρη της, «Και στον λαιμό, γιατί μυρίζεις ωραία!», συμφώνησε. Διαπιστώνοντας πως τα μαλλιά της μ' ενοχλούσαν, τα μάζεψε σ' αλογουρά και ξεκίνησε μ' επιφανειακά φιλάκια και γλειψιματάκια στα γνωστά σημεία (θηλές, στήθος, αλλά και λαιμό, αυτία), χαϊδεύοντας παράλληλα αρχίδια και πουλί, αφήνοντας χαμηλής έντασης ερωτικούς βόγγους, ενώ κάποια στιγμή μού έχωσε το ένα στηθάκι της στο στόμα, το οποίο και βύζαξα λαίμαργα ως πειναλέο βρέφος...
Ακολούθησε μέτρια καλυμμένη πίπα. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!». Μέχρι που της ζήτησα να με καβαλήσει. «Πόπ!», έβγαλε τον πούτσο απ' το στόμα της. Σαλιώνοντας τα δάχτυλα έτριψε το αιδοίο της και πραγματοποιώντας βαθύ κάθισμα άρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει, έχοντας φυσικά πάρει το καυλί μου μέσα της. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». Κατά τη διάρκεια της γάμευσης δεν ήταν σιωπηλή, αντιθέτως... «έτσι μωρό μου! ΕΤΣΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΕΤΣΙ ΕΤΣΙ ΕΤΣΙ!... ΕΕΕΤΣΙ καύλα μου, μέσα!...» με παρότρυνε συνεχώς...
«Ελα να σε γαμήσω ιεραποστολικά!», της είπα ανάμεσα στα «πλαφ». «Τι είναι αυτό;», απόρησε. «"Ιεραποστολικά" είναι "μίσσιοναρυ". Εσύ ξαπλωμένη ανάσκελα κι εγώ από πάνω σου!». Με άνεση έφερε τα γόνατα στο ύψος των αυτιών της και πιάνοντας την ψωλή μου την οδήγησε στη γεμάτη λιπαντική γέλη τρύπα της. «Πλάφ πλαφ πλαφ!». Τη φιλούσα-έγλειφα και με φιλούσε-έγλειφε στο πρόσωπο. «Στο στόμα δεν φιλάς καθόλου, ε;», τη ρώτησα ασθμαίνοντας ελαφρώς... «'Οχι αγάπη μου!», απάντησε άνετα. «Επειδή πλησίασες πολύ (στο στόμα μου), γι' αυτό ρώτησα», δικαιολογήθηκα. Λίγο αργότερα έχυνα.
Πριν φύγει έμαθα πως μετρούσε 23 χρόνια ζωής, ήταν Ρουμάνα (τι άλλο θα ήταν;... Χε χε χε) και συνήθως δουλεύει απόγευμα.