Μεγάλου Αλεξάνδρου 25 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Τη σκάλα του καινούριου οροφομπουρδέλου της Μεγάλου Αλεξάνδρου, δίπλα στο καφενεδάκι, ανέβηκα νωρίς το πρωί της περασμένης Τετάρτης. Φτάνοντας στο άδειο από κόσμο σαλονάκι άκουσα γυναίκες να συζητούν στα ενδότερα. Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά προς το κουζινάκι διέκρινα τη μία από τις συζητήτριες˙ ήταν παχιά, με το πρόσωπο στραμμένο στο πλάι και καθόταν σταυροπόδι. Ακούμπησα τα οπίσθιά μου στο παγκάκι και δήλωσα την παρουσία μου καλημερίζοντας. Επρεπε να ήταν η χοντρή που πρόσταξε (ευγενικά) να καθίσω αποκαλώντας με «μωρό της». Μετά από λίγα δευτερόλεπτα βρισκόταν απέναντί μου.
– Βρε καλώς τονε! είπε με τρόπο που δεν άφηνε αμφιβολία πως με γνώριζε.
Επρόκειτο για τη Σέλλα, τη μελαχρινή, χοντρή πόρνη από Λιοσίων 91, που την είχα συναντήσει μαζί με την έτερη μελαχρινή, αλλά αδύνατη, Μαρία, στην τσάρκα του περασμένου Σαββάτου (και όχι μόνο).
– Α, εσείς είστε εδώ; χαμογέλασα.
– Εμείς είμαστε, εμείς! χαμογέλασε και εκείνη.
– Δουλεύετε ή...; ρώτησα. Περισσότερο γιατί εμφανίστηκε μπροστά μου ντυμένη.
– Κανονικά και με τον νόμο!
Τε λε ρε, «και με τον νόμο»; Για να δω βιβλιάρια υγείας!...Δεν θες να τα δείξεις; Οκέι, κόψε μου τότε μια απόδειξη!...Ηταν μεγάλη κουβέντα αυτή που είπες!
Χα χα χα, αστειεύομαι, μιας και μπορεί να ήταν έτσι όπως τα έλεγε! Παράλειψη που δεν ρώτησα περισσότερα πάνω στο θέμα. Τέλος πάντων, η Στέλλα έστριψε για να φύγει, σίγουρη πως και πάλι δεν θα περνούσα. Τότε, της έδειξα το 10ρικο! (Καταξοδεύτηκα πάλι!)
– Ποια θες να γαμήσεις;...Περάσεις με Μαράκι; ρώτησε παίρνοντας το χαρτονόμισμα.
– Ναι! συμφώνησα.
– Οκέι, μπαίνεις εκεί! μου έδειξε ένα μεγάλο, φωτεινό δωμάτιο –απέναντι από ένα άλλο μικρότερο– από το ανοιχτό παράθυρο του οποίου έμπαινε η δροσιά του πρωινού και ο θόρυβος του δρόμου.
– Οκέι, κλείσε μωρό μου και έρχεται!
Η πόρτα δεν έκλεινε κανονικά παρά σφήνωνε, ενώ εσωτερικά υπήρχε και συρτάκι.
Χάζευα έξω, με τα χέρια μου ακουμπισμένα στο περβάζι, όταν άκουσα το «τοκ τοκ!» και τη Μαρία να διαμαρτύρεται (ήπια) πως δεν μπορούσε ν' ανοίξει την πόρτα.
– Ανοιχτά είναι...απλώς σφήνωσε! της έκανα γνωστό καθώς τραβούσα δυνατά.
Τη Μαρία την έχω συναντήσει σε διάφορα σπιτάκια, αρχικά στο Μαραθώνος 59, μετά στο Κολοκυνθούς 63, στη συνέχεια Λιοσίων 91 και τώρα εδώ. Επρόκειτο για μία αρκετά μελαχρινή Ρουμάνα (πολύ πιθανόν αθιγγανίδα) μέτριου ύψους, με κοντό, μαύρο μαλλί χτενισμένο φράντζα, ελκυστικό πρόσωπο με ανάγλυφα χείλη και μπλαζέ συνήθως ύφος, μικρό στήθος με σκουρόχρωμη άλω, γεροδεμένο σώμα (αν και αργότερα σ' ερώτησή μου αρνήθηκε πως γυμνάζεται), ωραίος μαζεμένος κώλος, καλλίγραμμα πόδια. Φορούσε σέξι εφαρμοστό ρούχο χρώματος ροζ, ενώ, απ' τις άλλες φορές, γνώριζα πως πρόσφερε απλό πρόγραμμα.
Αρχισε να γδύνεται.
– Ωραία είσαστε εδώ! διαπίστωσα χαμογελώντας, θυμίζοντας κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά το σπίτι φίλων ή συγγενών.
– Είναι πρώτη φορά, πρώτη μέρα, δεν ξέρουμε τί είναι εδώ. Πρόσθεσε εκείνη.
– Από ποια ώρα έχετε έρθει; ζήτησα να μάθω.
– Από 6 πρωί. 12 ώρες δουλεύουμε.
– Τι λες! έκανα τάχα εντυπωσιασμένος.
– Ναιαιαι, τι να κάνουμε! χαμογέλασε, εμφανίζοντας μία άσχημη οδοντοστοιχία.
Κατά τη διάρκεια της στιχομυθίας είχε απαλλαγεί από τον ρουχισμό της και εγώ τη χάιδευα ολούθε, παροσπαθώντας παράλληλα να διαβάσω το τατουάζ που είχε χτυπημένο στο αριστερό πλαϊνό του κορμού της! Γονατίζοντας πλάι μου έκανε να σκίσει το περικάλυμμα από το προφυλακτικό.
– Δεν μου λες Μαρία, έτσι κανένα φιλάκι εδώ (έδειξα τις θηλές μου καθώς της θώπευα τον κώλο) δίνεις;
Χαμογελώντας σούφρωσε τη μούρη της και κουνώντας το κεφάλι δεξιά-αριστερά, μου έδωσε να καταλάβω.
H καπότα φορέθηκε, ως συνήθως σαν κάλτσα, στον ημισηκωμένο πούτσο μου και ακολούθησε μία άνευρη, ρυθμική, σύντομη πίπα που όμως ολοκλήρωσε τη στύση.
– Θα κάνεις κάτι; ρώτησε παραμένοντας γονατιστή πλάι μου, αλλά ορθώνοντας τον κορμό της και συνεχίζοντας τον ερεθισμό μου τραβώντάς μου μαλακία.
– Για ανέβα επάνω καλύτερα!
Πραγματοποιώντας με προσοχή βαθύ κάθισμα, έχωσε την ψωλή μου στην ξυρισμένη μουνοτρυπίδα της αρχίζοντας ν' ανεβοκατεβαίνει σιγά σιγά και κάπως πιο γρήγορα στη συνέχεια. Ωραία ήταν έτσι και ξεκούραστα! Παλινδρόμησε μ' εκείνον τον τρόπο κάνα λεπτό μέχρι που την άκουσα ν' αποφασίζει: Είναι καλύτερα να κατέβω κάτω!
– Οκέι, κάτσε εσύ κάτω! συμφώνησα.
Ξάπλωσε ανάσκελα απάγοντας τα πόδια και μου παρουσίασε το μαυριδερό της "κοχύλι" σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, με τα μεγάλα παχιά του χείλη εξωτερικά, τα μικρά λεπτά, εσωτερικά και ανάμεσά τους τη χαίνουσα σχισμή, στην κορυφή της οποίας μια πτυχή δέρματος έκρυβε ένα μικρούτσικο, "κοιμισμένο" καυλάκι.
Ο λαστιχοντυμένος πούτσος μου εισχώρησε αργά στον κόλπο της και η γάμευση συνεχίστηκε στη στάση εκείνη για λίγη ώρα, με πότε πιο αργό, πότε πιο γρήγορο ρυθμό, καθώς και εκατέρωθεν, χαμηλής έντασης, βογγητά.
– Δεν κάθεσαι και λίγο στα 4;
Με μιας γύρισε μπρούμυτα τουρλώνοντας τον κώλο. Τώρα το μουνί της ομοίαζε με ώριμο βερίκοκο, με τη μουνοσχισμή να έχει τη θέση της αυλακωτής κοιλιακής ραφής του φρούτου και τα μουνόχειλα να έχουν τη θέση του σαρκώδους περικάρπιου μετά της φλούδας του. Ο πούτσος μου οδηγήθηκε (από το χέρι της εκείνη τη φορά) ανάμεσά τους και από εκεί στον κόλπο, όπου παλινδρομώντας μερικές ακόμα δεκάδες φορές, ολοκρήρωσα τη συνεύρεση γεμίζοντας τη θηλή της καπότας με λευκό, παχύρρευστο υγρό, τεσσάρων ημερών παρά κάτι ωρών!
Συγκεφαλαιώνοντας τη συνεύρεση στο ωραίο δωμάτιο, η Μαρία μου φάνηκε καλή εμφανισιακά (εάν πρόσεχε και τη στοματική της υγιεινή θα ήταν ακόμα καλύτερη), από ερωτικές υπηρεσίες μου πρόσφερε τα τυπικά, ίσως και κάτι παραπάνω (για παράδειγμα δέχτηκε τη στάση της γελαδάρισσας αμέσως), ενώ η γάμευσή της έγινε χωρίς γογγυσμούς και αρνητικές αντιδράσεις (βέβαια και εγώ δεν τη ζόρισα). Από την άλλη δεν μου έκανε προκαταρκτικά (εντάξει, στο Μεταξουργείο βρισκόμουν, δεν ήταν και υποχρεωτικό).
Τώρα στην ερώτηση εάν θα την ξαναέπερνα...Τί να πω; Εάν "έπαιζε" στο 20άρικο θα το σκεφτόμουν, αλλά στο 10ρικο μάλλον ναι!

*Φυσικά αστειεύομαι, μιας και ακόμα και το συγκεκριμένο ποσό, γι' αρκετούς έχει σημαντική αξία!