Κολωνού 47 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Όλοι θα καταλάβατε ότι μιλάω για την Βραζιλιάνα που
εργάζεται στο ισόγειο.
Η εμφάνισή της δεν είναι άξια κριτικής, θα περίμενα
όμως να κάνει καλό γαμήσι, όπως πολλά κορίτσια μέτρι-
ας εμφάνισης.
Μπήκε μέσα η Μιράντα λοιπόν, είχαμε λίγα παιχνιδάκια,
δηλαδή τον πούτσο ανάμεσα στα κωλομέρια τρίψιμο και
τέτοια. Μετά την καθίζω στην άκρη του κρεβατιού και
της τον δίνω στο στόμα ακάποτα. Δεν ξέρει να κάνει
πίπα, σφίγγει τον πούτσο υπερβολικά ασφυκτικά. Αυτό
έχει σαν αποτέλεσμα να καβλώνεις αλλά αισθάνεσαι ότι
απέχεις πολύ από το να χύσεις.
Την ξαπλώνω λοιπόν και βάζω προφυλακτικό, την αρχίζω
στο ιεραποστολικό και μετά πισωκολλητό πάντα από το
μουνί.
Στο τέλος βγάζω το προφυλακτικό, αυτή ξαπλωμένη στο
κρεβάτι, να στηρίζεται στα χέρια της και εγώ όρθιος
στο πάτωμα. Της δίνω το πουτσοκέφαλο μέσα στο στόμα
και πιάνω την υπόλοιπη και την παίζω, γιατί αν περί-
μενα από την πίπα της, χύνω έτσι στο στόμα της.
Συμπέρασμα έχει τα κιλάκια της, αυτό εμένα δεν με πει-
ράζει, αλλά έχει άσχημο πρόσωπο, σημεία του σώματός
της που λες και έχει φύγει το μαύρισμα και το σημαντι-
κότερο ίσως είναι η πρώτη φορά που τον έπαιξα για να
χύσω σε ακάποτο τσιμπούκι. Που είσαι ρε Αντζελίνα από
Θάσου 13, 22 χρονών και όταν τον έπαιρνε στο στόμα με
απογείωνε και deep throat, αυτή ήταν Βραζιλιάνα.

«Ντιν ντιν ντιν!», έσπρωξα την εξώπορτα του ισογείου. Υπήρχε λαός στον διάδρομο. «...δέκα ευρώ!», ολοκλήρωνε η Ζάνα. Αμέσως έκανα μεταβολή. «Ντιν ντιν ντιν!», τράβηξα την εξώπορτα. «Γεια σας», την άκουσα να εύχεται στον κόσμο που αποχωρούσε.
Στον όροφο ανέβηκα μόνος. «Γεια σας!», μου ευχήθηκε η υπηρεσία. «Χαίρετε!». «Δύο Ρωσίδες!... Ελεύθερο στοματικό, τελειωτικό στο στήθος, εξήντα εννιά, πισωκολλητό, δέκα ευρώ, ισπανικό!... Λώρα και Τζούλια!», μ' ενημέρωσε, ενώ η θεριακωμένη, μεγάστηθη Τζούλια και μία επίσης μιλφ, με καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, καλούτσικο πρόσωπο, μεγάλο κρεμασμένο στήθος, κανονικό κορμί (προφανώς η Λώρα), εμφανίστηκαν απ' το βάθος.
«Γεια σου Τζούλια, γεια σου Λώρα!», τους ευχήθηκα. «Γεια σου χαρά!», ανταπέδωσε η Λώρα. «Περάστε!», αδημονούσε η τσατσά. «Οκέι...», το σκεφτόμουν. «Να περάστε πολύ ωραία, είναι πολύ καλά κορίτσια!...'Ελα!», πρόσθεσε, βλέποντάς με να το κλώθω (στο μυαλό μου). «Εντάξει, θα περάσω!», αποφάσισα. «Μπες μέσα, εδώ!...», βιάστηκε να με σιγουρέψει, συμπληρώνοντας πως «είναι πάρα πολύ καλή και τα δύο κορίτσια!». «Ορίστε...», της έδωσα το ακριβές αντίτιμο. «Ναι, ποια θέλετε;», ζήτησε να μάθει παίρνοντας το χαρτονόμισμα. «Αυτήν εδώ, έδειξα προς το μέρος όπου πριν λίγο στεκόταν η αδύνατη καστανή, πώς τη λένε, Λώρα;». «Λώρα!», επιβεβαίωσε. «Τη Λώρα λοιπόν!», είπα και προχώρησα στο δωμάτιο, το κρεβάτι του οποίου έπρεπε ν' αποτελούσε ένα κατασκευαστικό "θαύμα"...
Η πόρνη που είχα επιλέξει, άνοιξε την πόρτα ύστερα από πέντε λεπτά. «Γεια σου αγάπη μου!». «Η Λώρα είσαι εσύ, ε;» (αμάν ρε φίλε, τόσες φορές ειπώθηκε τ' όνομά της, ακόμα ρωτάς;...) «Γιες!». Εκείνη τη στιγμή σαπούνιζα τα χέρια μου (μόλις είχα ουρήσει στον νιπτήρα...). «Μπράβο αγόρι μου, καταρός, μ' αρέσει!», επιδοκίμασε ξαπλώνοντας στο κρεβάτι. «Κρικ κρικ κρικ...». Ξάπλωσα κι εγώ. Αμέσως με καπάκωσε κι άρχισε να με φιλάει-γλείφει στις θηλές, στον λαιμό, στα μάγουλα, στους λοβούς των αυτιών... «Αχ, μπράβο, κάνε μου τέτοια!...», την προέτρεψα (η ανάσα της μύριζε ελαφρώς αλκοόλ). «Ναι...», συμφώνησε με ηδυπάθεια και στη συνέχεια ξεκίνησε να περιφέρει τα βυζιά της αργά στον κορμό μου, ενώ κατεβαίνοντας προς την ημισηκωμένη πούτσα μου την έβαλε ανάμεσά τους πραγματοποιώντας μια χλιαρή ισπανική, ρίχνοντάς μου ταυτόχρονα λάγνες ματιές.
«Ναβρωκαίτη γυμνό τσιμπούκι;», την άκουσα να ρωτάει. «Τι λες;». «Γυμνό τσιμπούκι τέλεις;». «'Οχι όχι!». «Μπράβο!...», επικρότησε. «Αλλά εάν μπορείς, έτσι, κάνενα φιλάκι να μου δώσεις εδώ, που μ' αρέσουνε...», της ζήτησα. «Να σου δώσω... φιλάκι να σου δώσω κι αγκαλίτσα...», χαμογέλασε. «Α, μπράβο...», έκανα καθώς εκείνη συνέχιζε τα φιλιά και το γλείψιμό της. Ματς μουτς... μμμ... (ήχο που έκανε κατά τη διάρκεια του ακρογλώσσιου γλειψίματος). «Α, μπράβο έτσι... και στον λαιμό, εάν θέλεις λίγο...», καύλωνα. «Μ-μ! (καταφατικό), ό,τι θέλει πασά μου!», δεν μου χάλαγε χατίρι. «Αυτή η γλώσσα σου, με τρελαίνει...», απολάμβανα τα μέτρια προς καλά προκαταρκτικά της. «Στο στόμα δεν φιλάς καθόλου, ε;», δεν άντεξα και ρώτησα... «Φιλάω», ήταν η απάντησή της. Την επόμενη στιγμή ενώναμε τα χείλη κι οι γλώσσες μας άρχιζαν να παίζουν μεταξύ τους. Η δική μου "εξερευνούσε" τη στοματική της κοιλότητα, ενώ στις προσπάθειές μου να τη φιλήσω βαθιά, εκείνη αντιστεκόταν... Τελικά συμβιβάστηκα με το να της τη ρουφάω. Η πούτσα μου φυσικά είχε γίνει "κατάρτι"... «Θα γαμήσεις ή θα συνεχίσουμε έτσι;», ρώτησε. «Φέρε την καπότα!», είπα πνιχτά. Τη γάμησα σε μία στάση (την ιεραποστολική) συνεχίζοντας τα γλωσσόφιλα κι όταν έχυσα, στα βουβά, είπα: «Πω πω, ήμουνα πολύ καυλωμένος!».
«Απόγευμα είσαι εσύ εδώ, πάντα;», θέλησα να μάθω. «Ναι. Μόνο Κυριακή είμαι από ντώντεκα μέχρι έξι». «Από 12 το πρωί;». «Ναι, Κυριακή... Γεια σου μωρό μου, καλό βράδυ!».

Δευτέρα της Διακαινησίμου, ώρα 19:54
'Επειτα απ' το χαμούρεμά μου με την οροθετική (στον ιό του AIDS) τον Δεκέμβριο, στον όροφο του συγκεκριμένου μπουρδέλου, είχα αποφασίσει πως δεν θα ξαναπερνούσα ποτέ εκεί. 'Ομως εδώ και κάποιον καιρό έμαθα ότι άλλαξε η διεύθυνση (με την έννοια πως η ιδιοκτήτρια το ενοικίασε σε κάποιον άλλον), οπότε αναθεωρώντας, είπα πως εάν τύχαινε κάτι, θα ξαναδοκίμαζα. 'Αλλωστε απ' τα τέσσερα δωμάτια, είχα μπει στα τρία και ήθελα να έχω μια πλήρη εικόνα...
«Χαίρετε, καθίστε λιγάκι, τώρα θα έρθει. Γκαλίνα έχω, δέκα ευρώ, νορμάλ σεξ», μου έκανε γνωστό η υπηρεσία. Την επόμενη στιγμή απ' το κουζινάκι εμφανιζόταν μια σιτεμένη, χαμηλού αναστήματος αλλοδαπή, με κατσαρό, ανοιχτόχρωμο, φουντωτό μαλλί μέχρι τους ώμους, μετριότατο πρόσωπο, τεράστιο κρεμασμένο στήθος, παχουλά βραχιόνια, κοιλιά, τριπλόφαρδη κωλάρα και υπερτροφικά πόδια με κυτταρίτιδα. Φορούσε εσωφόρι και βημάτιζε δύσκολα (την έχω δει όμως να ρίχνει και κάτι τρεχάλες!... [απ' το σαλόνι στο κουζινάκι]).
«Γεια σου!», ευχήθηκα στην πόρνη, που πριν μερικούς μήνες είχα περάσει μαζί της στο κάτω. «Γεια σου μωρό μου!». «Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω, βγάζοντας το πορτοφόλι μου. «Ναι, ψυχή μου! Εσύ;». «Καλά», απάντησα ξεχωρίζοντας ένα δεκάρικο. «Πάμε;», ρώτησε χαμογελώντας. «Ναι», είπα δίνοντάς της το τραπεζογραμμάτιο. «Μπαίνεις στο πρώτο να ετοιμαστείς...», ξεκίνησε να μου λέει παίρνοντας το χαρτονόμισμα. «Ναι ναι!». «κι έρχομαι!», κατέληξε. «Οκέι».
Τα τέσσερα δωμάτια άδεια.
Η ικανοποιητική κάμαρα που μπήκα (αυτή που δεν είχα ξαναμπεί) ήταν μεγάλη και κομματάκι μακρόστενη, με τ' όνομα της Τζένης στους τοίχους και μια ολόσωμη τοιχογραφία της, σχεδιασμένη με μαύρο μολύβι, στο βάθος. Ποιος ξέρει, ύστερα από χιλιάδες χρόνια, μπορεί να την ανακαλύψουν τίποτα αρχαιολόγοι του μέλλοντος, μαζί με 'κείνες της Τερέζας...
Η Γκαλένα άνοιξε την πόρτα ύστερα από 6-7 λεπτά.
«Τι κάνει μωρό μου;», ρώτησε πλησιάζοντας το κρεβάτι, πάνω στ' οποίο βρισκόμουν ξαπλωμένος. «Γεια σου». «Γεια σου ψυχή μου. Πώς πας;», ενδιαφέρθηκε να μάθει κατεβάζοντας τον στηθόδεσμο για να ξεχυθούν τα υπερμεγέθη στήθη της και να φθάσουν μέχρι τον στρογγυλό αφαλό, στην κορυφή της κοιλιάς της. «Καλά». «Πώς οι γιορτές;», συνέχισε ξαπλώνοντας πλάι μου. «Εντάξει, οικογενειακά». «Αυτό είναι!», ενθουσιάστηκε, ξεκινώντας να χαϊδεύει τ' αχαμνά μου. «Κι εσύ το ίδιο;», ενδιαφέρθηκα να μάθω με τη σειρά μου, αγγίζοντας το ένα απ' τα τεράστια βυζιά της. «'Οχι μωρό μου, δεν έχω οικογένειά μου εδώ», μου έκανε γνωστό, για να συνεχίσει: «Εδώ ήμουνα (στο μπουρδέλο), απλώς εκκλησία πήγα, πήρα Φως, μετά ήρθα πάλι εδώ...». «Α, δούλεψες!». «Βέβαια δούλεψα! Τι να κάνω; Αν αυτές τις δύο μέρες δεν θα πάρω κάτι... (χρήματα). Γιατί μετά τις γιορτές ξέρεις τι γίνεται... Ποιος μπαίνει στο μπουρδέλα;».
Και μ' εκείνα τα λόγια πήρε να με φιλάει-γλείφει σε θηλές, στήθος, λαιμό, μάγουλα, λοβό του αυτιού. «Κρικ κρικ...», "συμμετείχε" και το κρεβάτι με κάθε κίνησή μας. "Υπέφερε" το καημένο... Πολλά τα κιλά που σήκωνε και δεν ήταν μόνο της Γκαλένας...
Κάποια στιγμή, η σιτεμένη αλλοδαπή, πρότεινε να μου κάνει "ισπανική". Δεν είχα αντίρρηση. «Κρικ κρικ...», μετακινήθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου και η ψωλή μου χάθηκε στη σχισμή των μασταριών της. Ωραία ήταν... Στη συνέχεια ξετύλιξε (με το στόμα) μια κόκκινη καπότα κατά μήκος του καυλιού μου και ξεκίνησε να πιπώνει. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!...». Δεν ήταν άσχημα... Μου χάιδευε και τ' αρχίδια ταυτόχρονα... Αποφάσισα πως θα τελείωνα έτσι. Οπότε έπειτα από αρκετή "φλογέρα", άρχισα να ψιλοβογγάω: «Ααα... ααα...», μέχρι που: «ΑΑΑ, έχυσα!...». Κοίταξα το ρολόι μου. Πέντε λεπτά, απ' το πρώτο άγγιγμα.
«Την άλλη φορά θ' αντέξω πιο πολύ», τη διαβεβαίωσα. «Αν τόσο καιρό πρέπει να περάσει», μου είπε με νόημα. Κατάλαβα πως εννοούσε: Εάν πρέπει να περάσει τόσος καιρός για να ξανάρθεις, άστο καλύτερα... «Εντάξει...», ξεκίνησα να λέω. «Ξέρω ψυχή μου, όλα είναι στα λεφτά», με πρόλαβε. «Στα λεφτά, βέβαια...», επανέλαβα. Για δυο-τρία δεύτερα μείναμε σιωπηλοί. «Εγώ πρέπει να φύγω...», μου έκανε γνωστό. «Ναι ναι, πήγαινε!», συμφώνησα. 'Οταν λίγο αργότερα έφευγα κι εγώ, είδα πως τα δωμάτια συνέχιζαν να είναι άδεια.

...ήμουν φτιαγμένος απο το alcatraz , θυμόμουν να παίζουν 2 μιλφοειδή σ'αυτό το τσαρδί και έτσι βρέθηκα ανάσκελα στο κρεβάτι να περιμένω την διπλή λεία μου.
η μια ήταν η γκαλένα χοντρούλα κοντούλα με υπερμεγέθεις καμπυλότητες και η άλλη η κατερίνα (νομίζω) μέτριου ύψους μίλφ μελαγχροινή με μέτριες καμπυλότητες.
...δεν υπήρχε η συμμετοχή που περίμενα αλλά ωστόσο ήταν σ'ένα βαθμό δεκτικές στις παροτρύνσεις μου .
...η κατερίνα άρχισε αμέσως πεολειχία ενώ στράφηκα στις μεγάλες μαστικές καμπύλες της γκαλένας , στη συνέχεια δοκίμασα τους πιο μικρούς μαστούς της κατερίνας και δακτυλοσκόπησα τον κόλπο της γκαλένας...
...ανέβασα την κατερίνα στο πρόσωπό μου για να γευτώ το αιδοίο της , αλλά μετά απο λίγο τραβήχτηκε γιατί γαργαλίοταν.
η κατερίνα κάθησε ύπτια , μπήκα μέσα της ενώ η γκαλένα μου ψηλαφούσε τον κόκκυγα.
μετά αλλάξαμε στάση με την γκαλένα απο πάνω μου και τα χέρια μου και το στόμα μου να αγγίζουν πότε τις καμπύλες της μιας πότε της άλλης...
...έχυσα και χάθηκα μέσα στο σκοτάδι του μεταξιού , με το Δία να πολιορκεί τις ομπρέλες μας με τα υγρά εκκρίματα του ...
αγόρασα ένα κόκ , απολαμβάνοντας το ευφοριστικό οπιοειδές απο την εκκένωση ενός κοιλου σπλάγχνου και την πλήρωση ενός αλλόυ...

Στο σπιτι που το φαντασμα της Τερεζας ειναι ακομα πανω στα HIV infected κατωσεντονα, περασα με την Κατερινα. Η Κατερινα ειναι Ρωσσιδα μελαχροινη μιλφ χοντρουλα αλλα σφιχτη στα πιασιματα. Εδειχνε να αντεχει και ειχα αναγκη για δυνατο χυσιμο. Δεν επεσα εξω η Κατερινα δε φοβαται το γαμησι και κοιταει να ικανοποιηθει και να ικανοποιησει στα πλαισια βεβαια της πελατειακης συνευρεσης των 10 ευρω. Ξεκινησε την πιπα κεκαλυμενη, μονοτονη αλλα ικανοποιητικη (δεν μου εχει τυχει Ρωσσιδα να κανει εντελως χαλια πιπα ποτε...) και ενω περιμενω να παρει μπρος ο τζουνιορ και να υψωσει το αναστημα του, μου σκαει ενα λαρυγγωμα που εχασα το φως μου. Της λεω μπορεις να το ξανακανεις αυτο? το εκανε αλλες δυο τρεις φορες και ηταν τελειο με τουλαχιστον 3-4 δευτερολεπτα διαρκεια σφηνωματος στο λαρυγκι. Στη συνεχεια φτιαγμενος τη στηνω στα 4 για να της κανω αυτο που αρχικα καρτερουσα, το εντονο πισοκολλητο οπου αντεξε με αλληθοφανη και πιθανοτατα αληθινα βογκητα. Χυνοντας την ενιωσα αρκετα καλα και μου υποσχεθηκε να με ευχαριστησει περισσοτερο με το λαρυγκι της την επομενη φορα που θα ειναι και αφαγωτη, κατι που προσδοκω εναγωνιως...

...η δουλεία έχει μια παράξενη κοκαΪνικού τύπου διέγερση στον οργανισμό μου και δόξα το διάλο η αγορά είναι τιγκαρισμένη στο σεξουαλικό όπιο άνευ συναισθηματικής εμπλοκής.
...ο πάνος με ξανασυντρόφευσε στην τρέλα μου και έτσι μαζί αλωνίζαμε στην παγωμένη νυχτωμένη πιάτσα ,μετουσιώνοντας την οπτική διέγερση σε φιλοσοφικό ηδονισμό...
...η γκαλίνα ήταν ότι πιο διεγερτικό μπορούσα να βρώ συνδυάζοντας δυσμορφικό και ώριμο ηδονισμό.
αβυσσαλαία χυτές μαστικές καμπυλότητες ,υπερλιπώδης συσσώρευση στην κοιλιακή χώρα και στους γλουτούς, μετριοκοντό ύψος και φιλόξενο προσωπείο που εξάπτει τα οιδοιπόδεια συμπέγματα...
...η παράτριψη ήταν ένας συνδυασμός μαστοπεϊκής παράτριψης , μαστολειχίας αιδοιλειχίας (βρίσκοντας την οπή ανάμεσα στο λίπος) , πεολειχίας και ιεραποστολικής πεοκολπικής επαφής...
τελείωσα και για τον γνωστό παράξενο λόγο ξαφνικά δεν ήθελα καμμία σχέση μαζί της
ενώ πρίν εκδήλωσα την λαγνεία μου για το καμπυλώδες σαρκίο της...
...καπνίζοντας το συνουσιόπιο μου ήρθαν στο μυαλό τα λιωμένα ρολόγια του νταλί, ίσως λόγω του ότι θα ήθελα ο γαμημένος ο χρόνος να σταματήσει να κυλάει και να κολλήσει σε μια στιγμή ηδονισμού...
ποιός ξέρει;...καυλή χρονιά σε όλους εύχομαι !

Δευτέρα, ώρα 21:20
«Καλώς τον!», με καλωσόρισε η μεσήλικη ξανθιά υπηρεσία. «Χαίρεται». «Να δεις τα κορίτσια αγόρι μου. Τι κάνουμε, καλά;», συνέχισε. «Καλά». «Τσιμπουκάκι γυμνό τελειωτικό, ελεύθερα πιασίματα, όλες τις στάσεις, έχει η μία, το ίδιο έχει κι η άλλη...», μ' ενημέρωσε κι αμέσως τις κάλεσε με δυνατή φωνή. «Για ελάτε!»
Πρώτη εμφανίστηκε μια με ίσιο σκούρο μαλλί πάνω απ' τους ώμους, πρόσωπο ναρκομανούς, μεσαίο χαλαρό στήθος, αδύνατο κορμί γεμάτο πρόχειρα τατουάζ, με πιο χαρακτηριστικό εκείνο στο δεξιό της μπράτσο. Φορούσε κορμάκι και ψηλές γυναικείες κάλτσες. Τα πόδια της δεν ήταν άσχημα...
«Γεια σου ομορφόπαιδο!», μου είπε. «Εσύ ποια είσαι;», ζήτησα να μάθω. «Τι εννοείς;», με ρώτησε καχύποπτα. «Πώς σε λένε;», της το έθεσα διαφορετικά. «Τζίνα!», απάντησε με χαμόγελο. «Κι η άλλη η κοπέλα;», ρώτησα την τσατσά. «Πού είναι;», ρώτησε εκείνη με τη σειρά της την Τζίνα. «Τζένη!», φώναξε η πόρνη.
«Γεια σου! Τσιμπουκάκι χωρις καπότα, μουνάκι με καπότα, πισωκολλητό, από πάνω, ισπανικό στα βυζάκια χωρίς καποτούλα και τελειωτικό στα βυζάκια, δέκα ευρώ χωρίς βιασύνη!», ενημέρωσε η θηριώδης Τζένη Πόταμος, απ' το Μεγάλου Αλεξάνδρου 17, βγαίνοντας απ' το κουζινάκι.
«Θα περάσω με την Τζίνα!», έκανα γνωστό στην υπηρεσία και βγάζοντας ένα δεκάρικο ρώτησα: «Η Τερέζα πού είναι;». «Περάστε!», μου είπε εκείνη. «Τι πράμα;... Η Τερέζα λέω, πού είναι;». «Ε, ναι», έκανε αμήχανα. «Η Τερέζα, πού είναι, λέει!», της διευκρίνησε η Τζίνα. «Ποια είναι αυτή; Δεν την ξέρω!», είπε εκείνη. «Η κυρία είναι απογευματινή–», επενέβη η Τζίνα, για να τη διακόψει η τσατσά τονίζοντας: «Ναι, εγώ δεν δουλεύω ποτέ νύχτα για να–». «Καλώς!», τη διέκοψα με τη σειρά μου.
Το δωμάτιο που πέρασα ήταν άθλιο και γεμάτο με τοιχογραφίες της Τερέζας...
Η Τζίνα (από Τζωρτζίνα, από Γεωργία) άνοιξε την πόρτα μετά από πέντε λεπτά. «Γεια σου μωράκι μου!», με ξαναχαιρέτησε, ενώ ρωτώντας τ' «ονοματάκι» μου πήρε να γδύνεται. «Από πού είσαι;», θέλησε να μάθει στη συνέχεια. «'Ελληνας», της απάντησα. «Γκάγκαρος;», ρώτησε. «Τι γκάγκαρος;». «Γκάγκαρος ρε παιδάκι μου είναι ο γνήσιος Αθηναίος», εξήγησε. «Αα..., ναι, εδώ έχω γεννηθεί. Εσύ;». «Εγώ είμαι Πειραιώτισσα!». «Παντρεμένος;». «Πόσο χρονών είσαι ματάκια μου;» (Αυτή ήταν 33). Επίσης μου είπε πως δεν πήγαινε με αλλοδαπούς γιατί ήταν... αβάφτιστοι!
«Να σκουπίσω και τα χείλη μου να μη σε λερώσω!», είπε και σκούπισε το κόκκινο κραγιόν μ΄ένα υγρό μαντιλάκι. «Και πές μου τι θέλεις!», κατέληξε. «Δεν θέλω ελεύθερο στοματικό–», της είπα για να με διακόψει επιδοκιμάζοντας την απόφασή μου. «Δεν θέλεις, μπράβο αγορίνα μου!»
'Εχοντας μείνει ολόγυμνη ξεκίνησε με φιλιά και γλειψίματα σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, λοβούς των αυτιών, ενώ παράλληλα με χάιδευε και τη χάιδευα, νιώθοντας την τραχύτητα του δέρματός της. Στη γλώσσα της είχε πίρσινγκ.
Είχα αποφασίσει πως δεν θα τη γαμούσα. Αν κι ήταν ευχάριστη κι ευγενική, κάτι στο σουλούπι της με αποθούσε απ' το να τη γαμήσω, οπότε όση ώρα μ' έγλειφε εγώ αυνανιζόμουν. 'Εχυσα ψιθυρίζοντας, «αχ, χύνω!», την ώρα που πήγαινε να μου φορέσει την καπότα για να ξεκινήσει πίπα, ακούγοντάς την να κάνει ευχαριστημένη. «Μμμ...». Είχα ολοκληρώσει σε κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά μετά το πρώτο γλείψιμο...
«'Εχεις ξαναδουλέψει στο Μεταξουργείο;», τη ρώτησα καθώς ετοιμαζόμασταν. «'Οχι, η τρίτη μου μέρα είναι σήμερα», απάντησε. «Πριν, δεν δούλευες σε άλλο σπίτι;», επέμεινα. «'Οχι, έχω δουλέψει όμως στον δρόμο». «ΑΜΑΝ!» είπα από μέσα μου και συνέχισα, «Α, ήσουνα στις πιάτσες... Πόσο καιρό;». «Ενάμισι χρόνο;...», απάντησε αβέβαια. «Σ' αυτές που είναι εδώ–», θέλησα να μάθω, εννοώντας τις γνωστές πιάτσες, αλλά εκείνη με διέκοψε λέγοντας, «'Οχι εκεί αγόρι μου, εκεί είναι για τα πρεζόνια, εγώ ήμουν στο Κολωνάκι!». «Πού έχει πιάτσα εκεί;», έκανα έκπληκτος. «Το Κολωνάκι; Καλέ με δουλεύεις;». «Δεν ξέρω, για πές μου!». «Στην κεντρική... στη λεωφόρο... Πώς τη λένε;...» Καλά, εντάξει, είχα πλέον καταλάβει...
«Χάρηκα πάρα πολύ, και όχι επειδή τελείωσες γρήγορα!», μου είπε λίγο πριν φύγει για να συμπληρώσει. «Ελπίζω να τα ξαναπούμε!»
Ναι, πως!...
Βγαίνοντας, λίγο αργότερα, στο σκοτεινό πατάρι/σαλόνι, η υπηρεσία με πήρε παράμερα και μου επιβεβαίωσε αυτό που είχα μάθει το πρωί στην «Ημερήσια ενημέρωση». Η Τερέζα είχε πεθάνει πριν μια βδομάδα...

ΥΓ: Η τριαντατριάχρονη Γεωργία είναι οροθετική στον ιό του AIDS, σύμφωνα μ' αυτήν την ιστοσελίδα: http://www.newsbeast.gr/society/arthro/343774/autes-einai-oi-ierodoules-pou-pashoun-apo-aids/
Είναι η πρώτη κοπέλα στη λίστα.
Εγώ σήμερα το πρωί έκανα εξετάσεις για HIV και ηπατίτιδα C (για την ηπατίτιδα B έχω ανοσία, μιας κι έχω κάνει το εμβόλιο από το '93 με τα σχετικά ραπέλ, ενώ κάθε χρόνο ελέγχω τ' αντισώματα). Τ' αποτελέσματα θα τα πάρω αύριο το απόγευμα και μέχρι την επανάληψη της εξέτασης, μετά από 8 βδομάδες, θ' απέχω από σεξουαλικές επαφές.

«Στο δωμάτιο είναι», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία βγαίνοντας απ' το κουζινάκι. Η εξώπορτα ακόμα έτριζε καθώς έκλεινε. Μόλις είχα μπει.
«Στο δωμάτιο ε; Ποια είναι, η Χρύσα;», τη ρώτησα. «Χρύσα, αργότερα!», μου απάντησε. «Ποια είναι τώρα;», επέμεινα. «Εεε, Γκαλίνα!» μου έκανε γνωστό, ικανοποιώντας την περιέργειά μου. «Γκαλίνα... Δεν την ξέρω!», είπα και κάθισα. Απέναντί μου ήδη κάθονταν δύο συναγωνιστές. Η τσατσά προχώρησε σ' ένα απ' τα δωμάτια. Σε λίγο σηκώθηκα και την ακολούθησα. 'Εστρωνε το κρεβάτι. Βγάζοντας το πορτοφολάκι μου ρώτησα: «Τι πρόγραμμα έχει η Γκαλίνα;». Η κίνησή μου δεν είχε ξεφύγει της προσοχής της. Xωρίς να διακόψει τη δουλειά που έκανε μου είπε: «Η Γκαλίνα κάνει τέλεια πίπα, γλειψίματα, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, ισπανικό, τελειωτικό μέσα στήθος!». «Ωραία, θα περάσω!», της γνωστοποίησα και τράβηξα ένα δεκάρικο. «Δεν την είδες...», έκανε εκείνη κάπως παραξενεμένη χουφτώνοντας το χαρτονόμισμα. «Ε, εντάξει δεν πειράζει», είπα (η πρώτη φορά ήταν ή θα ήταν η τελευταία;...) και βγαίνοντας απ' το δωμάτιο που μόλις είχε ετοιμάσει, κατευθύνθηκα σε 'κείνο, κοντά στην είσοδο. Το μόνο απ' τα τρία, του ισόγειου αυτού οίκου, που δεν είχα μπει.
«Ααα, μισό λεπτό, θέλεις αυτό το δωμάτιο;», ρώτησε αιφνιδιασμένη ακολουθώντας με στο σαλονάκι. Απάντησα καταφατικά καθώς περνούσα την πόρτα. «'Ενα λεπτό να σου δώσω...», την άκουσα να λέει πίσω μου. Περιμένοντάς την κοίταξα ένα γύρω. Η κάμαρα ήταν στενή, επικρατούσε μισοσκόταδο, ενώ ο χώρος ήταν παμπάλαιος και ρυπαρός. Τελικά μου έφερε μια σόμπα, ενώ καθώς έκλεινε την πόρτα με προειδοποίησε να προσέχω, γιατί το πάτωμα είχε νερά απ' το σφουγγάρισμα.
Η θύρα ξανάνοιξε απότομα μετά από κανένα πεντάλεπτο. Εκείνη την ώρα τελείωνα το κατούρημά μου στον μικρό νιπτήρα έχοντας τη βρύση ανοιχτή. Αμέσως απομάκρυνα το πουλί μου κάνοντας πως έπλενα τα χέρια μου. Μικρή ποσότητα ούρων κατέληξε στο πάτωμα...
«Μπα μπα μπα!... Εσύ;...», άκουσα να ρωτάει μια αλλοδαπή γυναικεία φωνή. Στη στιγμή γύρισα και τότε κατάλαβα ποια ήταν η Γκαλίνα... 'Ηταν η ξανθιά (τώρα καστανή) Ρωσίδα γκιλφ, με το ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους (τώρα μέχρι την πλάτη ψηλά), το αρκετά μέτριο πρόσωπο, τα τεράστια κρεμασμένα, φλεβώδη βυζιά, το χαμηλό ανάστημα, την τριπλόφαρδη μέση με την προπετή κοιλιά, την ευμεγέθη, γεμάτη κυτταρίτιδα κωλάρα, τα κοντόχοντρα επίσης γεμάτα κυτταρίτιδα πόδια, που έβλεπα στον διπλανό όροφο... Τη συγκεκριμένη πόρνη είχα να τη συναντήσω κάποιους μήνες, με αποτέλεσμα να την έχω λησμονήσει. 'Οχι βέβαια πως μου κακοφάνηκε που ήταν εκείνη, μιας και πριν τη χάσω είχα αποφασίσει να τη δοκιμάσω, οπότε μου ήλθε κουτί!...
«Με ξέρεις;», τη ρώτησα. «Μια φορά έχεις περάσει μαζί μου, επάνω!», μου απάντησε απ' την είσοδο όπου στεκόταν. Ακόμα δεν είχε μπει μέσα. «Α, είσαι... Δεν έχουμε περάσει μαζί, σίγουρα!», της είπα σε τόνο που δεν επιδεχόνταν αντίρρηση. «'Ερχεσαι, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις!», πρόσθεσε. «Ναι, αλλά δεν έχουμε περάσει μαζί, είμαι σίγουρος! Τέλος πάντων...», επέμεινα. «Εντάξει, ντεν πειράζει, τώρα εδώ είσαι!», είπε συγκαταβατικά και με αυτή της την κουβέντα προχώρησε προς το μέρος μου κλείνοντας πίσω της την πόρτα.
Μένοντας ολόγυμνη πλησίασε το κρεβάτι, όπου μόλις είχα ξαπλώσει. Κάθισε πλάι μου κι άρχισε να με χαϊδέυει. Τη χάιδευα κι εγώ. Το δέρμα της ήταν στεγνό κι απαλό, όπως και το πίσω μέρος του γιγαντιαίου στήθους της, μέχρι το σημείο που ενώνεται με τον θώρακα.
Τη ρώτησα εάν κάνει κάποια προκαταρκτικά. Μου απάντησε: «Εννοείται!», συμπληρώνοντας: «Εγώ απλά τώρα κοιτάω την κατάσταση, τι πρέπει να κάνω σκέφτομαι. Τι νομίζεις, εγώ είμαι αυτό και τέλειωσε;»
«Θα φάω καλάαα!», σκέφτηκα.
Τελικά τοποθέτησε το κοντόφαρδο σώμα της ανάμεσα στα σκέλια μου και πήρε να με μαλακίζει "ισπανικά", ενώ "βουτούσε" μπροστά, γλείφοντας-φιλώντας με –σχετικά καλά– σε θηλές, λαιμό, λοβούς των αυτιών.
Το στόμα της μύριζε το πρόσφατο γεύμα της...
«Βλέπεις πώς μεγάλωσε; Εγώ δεν έχω κάνει τίποτα!», είπε μετά από λίγο χαμογελώντας. «Ναι, είσαι καλή...», συμφώνησα. Συνέχισε για λίγο ακόμα με τα προκαταρκτικά –χαϊδεύοντας επιπρόσθετα και τ' αρχίδια μου, χωρίς ν' αφήνει το περίνεο παραπονεμένο–, και στη συνέχεια με ρώτησε εάν, «ευχαριστιέσαι με την πίπα;».
Η τοποθέτηση του ελαστικού στη βάλανο έγινε με το στόμα και το ξετύλιγμα (μέχρι ένα σημείο) επίσης. «Φόρεσες στολή!». Το τσιμπούκι που ακολούθησε ήταν χωρίς χέρι, βαθύ, όχι ιδιαίτερα υγρό, αισθησιακό, περιλαμβάνοντας συνεχόμενο άι κόντακτ...
«Θα τη βάλεις;»
Της την έβαλα αφού πρώτα της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα. Πήρα θέση από πίσω. Μπροστά μου είχα την "πανσέληνο του Αυγούστου"... Ξεκίνησα να γαμάω τη μουνοσήραγγά της, «πλαφ, πλαφ, πλαφ!»...
Τρίξιμο της εξώπορτας. «Κοπέλα στο δωμάτιο. Περιμένετε λίγο»
'Εχυσα μετά από πολλές, πάρα πολλές, ψωλιές...
'Εκανα να κατέβω απ' το κρεβάτι.
«Περίμενε, μη φεύγεις, ακόμα δεν τελείωσε η περιποιήση!», την άκουσα να μου λέει. «'Οπα!», έκανα τάχα εντυπωσιασμένος. «Αυτό δικό μου πατέντα!», είπε και ζήτησε να ξαπλώσω ανάσκελα. Τότε πήρε να μου βγάλει το προφυλακτικό. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέξουν τα χύσια στις πουτσότριχές μου κι η πέριξ περιοχή να γίνει σκατά... Μπλιαχ!... Σκούπισα κι έπλυνα ό,τι μπορούσα αφού έφυγε...
Συνοψίζοντας, προσπάθησε η καημένη να με κερδίσει με τη συμπεριφορά και τις υπηρεσίες της, έτσι ώστε να με κάνει πελάτη. Εμφανισιακά βέβαια ήταν χάλια, δεν το συζητάω, αλλά από την άλλη δεν ήταν βρώμικη (ιδρώτες, άσχημες μυρωδιές –μ' εξαίρεση βέβαια τη φαγητίλα που μύριζα στο στόμα της). Πάντως, το σίγουρο είναι, πως για να πάει κάποιος μαζί της χρειάζεται ηρωισμό...

...είναι άλλη μια συνεχόμενη νύχτα που μένω ξάγρυπνος μ'ένα ηδύποτο δημιούργημα του zweig στο χέρι να το πίνω αργά... ,αυτή τη φορά λοιπόν ήταν, το "γράμμα απο μια άγνωστη" το οποίο μου άφησε ένα παράξενο ρομαντικό αίσθημα, μετά την ολοκλήρωσή του ...
αυτή η ήπια ρομαντική συσσώρευση ντοπαμίνης αυξανόταν στάγδην, μέχρι που την επόμενη μέρα έφτασε να γίνει μια ένθερμη κατάσταση που επέβαλε την ευφοριστική άμβλυνσή της ,
μέσω της αποβολής λίγου σπέρματος και άρση της πίεσης εντός των διατεταμένων σπερμοκοιλοτήτων μου...
...οι "μπλέ" χαλάσανε κάποιες παρτουζιακές τάσεις μου , και έτσι κατέληξα στο πλησιέστερο του μετρό , τσαρδί.
ο κλήρος έτυχε στην Χρύσα , μια κοντούλα με ξανθό μαλλί και κάμποση συσσώρευση λίπους στο σαρκίο της , που προοριζόταν για λειχικο-απτική διέγερση...
...ήταν ευγενική και δεκτική στις ορμές μου , ψηλαφούσα αρπακτικά , απτικά τις γλουτιαίες και λειχικά τις μαστικές καμπύλες της , και κείνη μου ανταπάντησε με μια λυσσαλαία πεολειχική ενόρμηση, την οποία , άφησα για να την απολαύσει με την ησυχία της...
στη συνέχεια σκαρφάλωσε πάνω μου και συσπώταν , βγάζοντας απαλούς μηκυθμούς
ενώ οι παλάμες μου έσφιγγαν τους γλουτιαίους της σπρώχνοντας τη λεκάνη της πιο μέσα μου...
...στην επόμενη φάση , ξάπλωσε ύπτια , ασπάστηκα τα ριζομήρια της , έτριψα το πεοεντέριο μου στην κλειτορίδα της , το έχωσα στον κόλπο της και το έσπρωχνα με τη δράση κάποιων άγνωστων πυελικών μυώνων , ενώ η κοπέλα μου ψιθύριζε "γάμα με , γάμα με "...
όταν η πίεση ήταν η κατάλληλη , οι βολβο-ισχυο-σηρραγώδεις μύες εκπυρσοκρότησαν , το υγρό απεβλήθηκε απο μέσα μου , συμπαρασσύροντας και την ανάμνηση μου για την κοπέλα η οποία , αναμίχθηκε με τα υπόλοιπα βιολογικά απεκκρίματα που υπάρχουν στα μεταξένια πεζοδρόμια...
στη συνέχεια κάθησα σε μια καφετέρια , και απολάμβανα το μετασυνουσιακό υγρό μαζί με την καφεϊνη να γίνεται ιατροφιλοσοφική σκέψη...

Μετα απο μια ομορφη νυχτα με μπυριτσα και τσαρκα με τους φιλους filos78 και taxidiaris (ακομα απορω πως εφαγε ο taxidiaris με το φιλο του απο μια σουβλοκοπαντοφλα σαντουιτς ΚΑΙ ενα σουβλακι ο καθενας απο το Σπεσιαλιστα !!!) μου βγηκε μια δοση βυζολαγνειας λιγο μεγαλυτερη απο του taxidiaris που τελικα δεν ακολουθησε. Βουρ λοιπον για τη γνωστη Τζουλη στο Μεταξι οπου με 10 ευρω εχεις οσο βυζι μπορεις να αντεξεις + ελευθερο στοματικο τελειωτικο + κολαρα γιγας για ακαταπαυστες πισοκολλητες προσκρουσεις. Με το που εσκασε μυτη στο δωματιο και ελευθερωσε τα μασταρια, τα χουφτωσα με δυνατες μαλαξεις που τιναζανε την εξισου μεγαλη ρογα εξω, τα εγλυψα τα ρουφηξα τα εφτυσα τα πασαλειψα μεχρι που ημουνα ετοιμος για το τσιμπουκι της. Ξαπλωνω, μου κολαει τα βυζια στα αρχιδια να ζεσταθουνε και ξεκιναει το πολυ ωραιο βαθυ στοματικο της που ειναι παντα υγρο ζεστο και απαλο. Γουσταρει να πιπωνει η τυπισα. Μην τη βαλετε να ξαπλωσει γιατι η κοιλαρα της εχει ξεφυγει πια και ειναι αντιαισθητικη. Πισοκωλλητο τη γυρνατε για γαμησι, οπου η θεα της κολαρας θα κρατησει τη δυνατη στυση του τσιμπουκιου. ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ γιατι ψαρωσε οταν της ειπα οτι δε γουσταρω καποτα, θα σε γαμησω ετσι και θα καθοτανε να γαμηθει ακαποτα. Την εβρισα φυσικα "τι ειναι αυτα που κανεις μωρη... εισαι σοβαρη" και πηγε να τα μαζεψει λεγοντας ¨εχεις ξαναρθει... σε θυμαμαι... εισαι Ελληνας..." Τεσπα σταματησα να χαλιεμαι και συνεχισα να γαμαω την ΚΩΛΑΡΑ μεχρι που ενιωσα να μου ερχοντα. Ξαπλωσα αυτοκρατορικα και της ζητησα να με φερει ακαποτα σε οργασμο στο στομα της οπου και το εκτελεσε ιδανικα. Αριστα για 10 ευρω, επαναλαμβανω ομως οτι η κοιλια της ειναι αποκρουστικη