Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ναυτικός δεν υπήρξα ποτέ, όμως νοερά ταξίδευα στα λιμάνια τους μέσα απ τους στίχους του Καββαδία και προσπαθούσα να φανταστώ τη ζωή τους. Στο φτηνό τσαρδί της Ιάσωνος μου παρουσιάστηκαν δύο τροφαντές λατίνες, στην ολιγόλεπτη αναμονή μου τις άκουγα μέσα από το κουρτινάκι να μιλάνε σπανιόλικα και με την ανοιξιάτικη λιακάδα έξω με φανταζόμουν να ξαποσταίνω σε κάποιο πολύχρωμο σοκάκι του valparaiso. Διάλεξα την Κιμ, κωλάρα τεράστια και σφιχτή και σιλικονάτες βυζάρες, πρόσωπο εξωτικό, κρεόλικα αρχοντικό, αντιαισθητικά τατουάζ στην κοιλιά και ένα στο μεγάλο κωλομέρι. Ήμουν ήδη καυλωμένος, τυπικές υπηρεσίες εμμετουργιότικου δεκάρικου αλλά στα συν ότι κάθισε να τον φάει αδιαμαρτύρητα ιεραποστολικά και πισωκολητά (στα τέσσερα μάλιστα το ροζ παράβολο απέκτησε υπεραξία) χωρίς καμιά νύξη στο χρόνο. Έφυγα σιγοτραγουδώντας τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου "Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη, στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι. Γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη"