Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αφού δεν πέτυχα την Ιονέλα, επισκέφτηκα και τα διπλανά, από περιέργεια.

Έτσι, πέτυχα το εν λόγω κοντοπύτανο.

Είχε κάτι στην αύρα της, που με προδιέθετε θετικά για τα "περαιτέρω" . . .
Και δεν έπεσα έξω.

Ωραίο δωματίο , καθαρό και ευρύχωρο.

Έρχεται το μικρό και ανεβαίνει πάνω μου. Βγάζει το σιουτέν και παθένω μουνόπλακα. Δύο στητά, νεανικά στήθη, σαν οβίδες κανονιού του πυροβολικού του Ναπολέων Βοναπάρτη. Με πλησιάζει αργά κια βασανιστικά, με αγκαλιάζει και μου τα δίνει για πιπίλισμα. Το έκανα με λαχτάρα, αλλά κια με προσοχή μην σπάσω κανά σφράγισμα από τις σκληρές ρώγες της.

Το κορμάκι αγαλματένιο, αψεγάδιαστο. Να το πιείς στο ποτήρι, που λένε. Όπως είχε πιάσει τα μαύρα μαλλιά της πάνω και πεταγώντουσαν τα αυτάκια της, θύμιζε λίγο την Τόριελ το Εξωτικό στην "Ερημιά του Νοσφιστή". Δεν ήθελα και πολλά, την πλαγιάζω και την φιλάω, δαγκώνω, ζουμπάω παντού. Αφού την χόρτασα, κάρφωσα των αγριεμένο νάνο μου στο μικροκαμωμένο μουνάκι της. Έτσι όπως έσκουζε όταν το τερμάτιζα, μου έσφιγγε τα χέρια και την πλάτη, με καύλωνε ακόμα περισσότερο και με έκανε να την παίρνω με λύσσα . Κοπανιώμουν στο αδύνατο κορμάκι της για ώρα, μέχρι που ίδρωσα, όταν τελικά τις τα έδωσα ταυτόχρονα με ένα μουγκρητό ευτυχίας.

Ένα μινιόν κοριτσάκι, με αλαβάστρινο κορμάκι , που βγάζει γούστα . . .