Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Οι καύλες είχαν χτυπήσει κόκκινο και ήθελα ένα στανταράκι.
Αλίσια σκέφτομαι...
Μπαίνω στο σπίτι, σαλονάρει το μωρό, μου κλείνει το μάτι, εχω ήδη σηκωθεί και πάω προς το δωμάτιο ενω μου φωνάζει "σου'ρχομαι".
Μπαίνει χαμογελαστή, λέμε τα δικά μας (τόσο καιρό έχουμε γνωριστεί με το Μολδαβάκι...)
Αρχίζει να φιλάει λαιμό, ρώγες κλπ....με ξαπλώνει, περνάει καποτικό κι αρχίζει να ρουφάει, με λίγο δοντάκι όπως πάντα.
Παρένθεση....την έχω χρυσώσει να μου τον πάρει ακα μια φορά..ή να μου ρουφήξει τα @@...δεν το κανει η ρουφιάνα όμως....Κλείνει η παρένθεση.
Είμαι στο δωμάτιο με τον πλαϊνό καθρέπτη οπότε παίρνω και τρελλό μάτι την πίσω κίνησή της....και σκέπτομαι...να το βάλω λίγο???
Δε γαμιέται λέω...να το βάλω...κι αρχίζω να σπρώχνω σιγά σιγά το δαχτυλάκι στο κωλί..
"Ρε τρελλέ όχι έτσι" μου λέει "βάλε λίγο τζελ" συνεχίζει.
Αρπάζω το διάφανο μπουκαλάκι....ζελεδάρω το δάχτυλο και το εξαφάνισα μέσα στην κωλοτρυπιδάρα τη γλυκιά.
Ρούφηγμα αυτή???Δάχτυλο εγω..
"Έλα να σε πάρω τώρα" της λέω. Της δίνω οδηγίες και με καβαλάει ανάποδα με τον κώλο.. Χτυπήθηκε λιγο πάνω κάτω και την έχυσα...
Αφού σκουπιστήκαμε και είδε πως δεν έχει κόσμο...λεει στην τσατσά οτι μολις μπει κανείς θα σαλονάρει...κι έκατσε μαζί μου κανα τέταρτο ακόμη μέχρι που ήρθαν δυο συναγωνιστές και βγήκε.
Την ξέρω καιρό κι αν θέλω να ξεκαυλώσω την έχω στανταράκι....Το στήθος της έχει πέσει σε σχέση με τις αρχές, αλλά για ρούφηγμα είναι σπέσιαλ.