Λεπτομέρειες αξιολόγησης

(Οδηγίες, για να μην γίνομαι κουραστικός: Επιχειρώ οι κριτικές μου να εκφεύγουν από των ορίων μιας τυπικής "κριτικής". Η κριτική στις υπηρεσίες είναι δευτερεύων κομμάτι, όταν γράφω εδώ. Σε περίπτωση που δεν είναι το γούστο σας να διαβάζετε τα σεντόνια μου -όπως έχετέ κάθε δικαίωμα, δεν είναι το poien.gr εδώ- και ενδιαφέρεστε αμιγώς για τις κριτικές στις υπηρεσιές, σκρολάρρετε στην τελευταία παράγραφο και δειτέ και την σχετική βαθμολογία )

Παρασκευή 3η Νοέμβρη,βράδυ.
Έχω περάσει έναν δύσκολο μήνα. Οι λόγοι προσωπικοί αλλά καιένα οικονομικό θέμα που προέκυψε -εκκρεμότητα του μακαρίτη του πατέρα μου που δεν το'χα υπόψην- που με άγχωσε αφάνταστα πολύ. Όλα καλά τελικά. Την επόμενη μέρα φεύγω εκτός Αθηνών, σε μια κωμόπολη κάπου στα όρια Στερέας Ελλάδας με Θεσσαλία. Με περιμένουν δύο κολλητοί εκεί. Ο (προσχηματικός) λόγος; βοήθεια σε αγροτικές εργασίες στην ιδιαίτερη πατρίδα του ενός κολλητού. Ο (πραγματικός) λόγος; Ο κολλητός αυτός έχει φάει διάφορα σκαμπιλιά τα τελευταία 2 χρόνια (θάνατος στο οικογενειακό περιβάλλον, φούντο στην δουλειά του, χωρισμός με την κοπέλα που ήταν από 2ος φοιτητές μαζί κτλπ). Ένας λόγος (η πρόσχημα) η κρίση, ένας άλλος λόγος η απαλέψια της ζωής (του) στην Αθήνα, περνάει μεγάλα διαστήματα στο χωριό το τελευταίο 6μήνο που έχασε την δουλεια. Παλεύει με την (λίγη) γή του, συμμάζευει λίγο το (φτιαγμένο το 1960, παρατημένο από το 2006 που πέθανε ένας τελευταίος μπάρμπας του) σπίτι, παίρνει και το επίδομα και την βγάζει έτσι. Από 15 Σεπτέμβρη έφυγε με προοπτική Οκτώβρη να'ναι πίσω, μα την άραξε σερί -εώς σήμερα- εκεί. Μονάχος φάση. Παρενέβει ο άλλος κολλητός, να πάμε και με προσχήμα την βοήθεια στην συγκομιδή στο κτήμα, να είμαστε εκεί, να του σταθούμε. Το'χα μάλλον ανάγκη και εγώ. Κάνονισα με την δουλειά να πάρω το τελευταίο υπόλοιπο άδειας για το 2017 και να κατέβω και για μια βδομάδα.

Μου στέλνει η Χ. μήνυμα να βρεθούμε. Έχουμε να τα πούμε κανά μήνα. Της λέω για κανά κουτούκι με τον Σ. (ο φίλος της, εξαιρετικό παλικάρι, 5 χρόνια μαζί και φαίνονται καλά, περιμένω (ή περίμενα) πως σε κανά χρόνο θα παντρευτούνε. Είναι απογευματινός, τελειώνει 11 και την άλλη μέρα, έχει κάτι εξετάσεις πιστοποίησεις για την δουλειά του. Κανονίζουμε για κρασιά. Έχω και εγώ πρωινό ξύπνημα. Και δεν είμαι για έξω. Θέλω να πιώ, να πω καμιά μαλακιά, να χαβαλεδιάσω, να αποφορτίσω την πιέση.Δίνουμε ραντεβού στις 20.30 με 21.00 σπίτι μου.

Την Χ. την νιώθω σαν αδελφή μου. Γνωριστήκαμε το 2010, σε μια κοινωνική υπηρεσία που κάναμε την πρακτική μας. Αυτή παιδαγωγός, στα τελειώματα τότε, συνέχισε μεταπτυχιακά με την ψυχολογία-ψυχανάλυση. Προκομμένο κόριτσι, ήμουν και για ένα χρόνο με μια στενή της φίλη, η όποια έφυγε μετά έξω και δεν προχώρησε (δυστυχώς, γιατί την ήθελα πολύ -τότε-) Την νιώθω σαν αδέλφη μου και την οικογένεια της σαν οικογένεια μου. Τέλη του 2012, στα δύσκολά, με τον πατέρα μου, μου στάθηκε σαν αδερφή. Εγώ φαντάρος, έκανα και 14μήνο σαν δόκιμος, ο πατέρας μου μόνος του στην Αθήνα και τον ανέλαβαν ,ίδια οικογένεια. Ο πατέρας της ,γιατρός, κίνησε γή και ουράνο να ξεμπερδέψουν με την γραφειοκρατία για τις θεραπείες του, αυτή και η μάνα της, πήγαινε-έλα στα νοσοκομεία αλλά και στο σπίτι την φροντίδα. Θα τους σέβομαι πάντα απεριόριστα γι'αυτό (και όχι μόνο γι'αυτό). Όσο "τυχερός" στάθηκα με την οικογένεια της Χ. άλλο τόσο άτυχος στάθηκα με την γραφειοκρατία του Ε.Σ. Τελευταίο μήνα στην ΣΕΑΠ, με το που είχε βγει η μετάθεση για την Μυτιλήνη, έσκασε το πρόβλημα του πατέρα μου. Μάζεψα το χαρτιά και τα συναφή, στο 1ο μήνα δόκιμος στην μονάδα, αλλά να εγκρίνει όλη η ιεραρχία (ταξιάρχια, μεραρχία, σώμα κτλπ) πήρε στους 4,5 με 5 μήνες να κατέβω Αθήνα.

Παλιές ιστορίες, αλλά απαραίτητες για να σας πω, πως γενικά με την Χ. δεν είχα, ούτε έχω σκοπό ποτέ να κάνω καφρίλικια και να γαμήσω -για μια μαλάκια ή μια κάβλα της στιγμής- αυτό που έχουμε. Θα'μουν ασυγχώρητος και απαράδεκτος.Έξαλλου την είχα (και την έχω) ψηλά. Άξια και παιδί μάλαμα σε όλα της. Κάτι τα κρασία, κάτι ο χαβαλές που κάναμε, με κάποια αφορμή, σε χαλάρο κλίμα, πιάσαμε τις αναλύσεις για τις σχέσεις. Της είπα και μου είπε διάφορες ιστορίες για τα παλιά, που 'χα ξεχάσει. Μου άρεσε -οπως πάντα- και η προσέγγιση της σε διάφορα ζητήματα, κάθολου μικρόψυχη και κομπλεξική και με διάθεση κατανόησης, αν και με μια μικρή απερισκέψια στην αξιόλογηση κατάστασεων. Ώστοσο, ένας μήνας άγχους και αποχής απο το αλκόολ και είχα θολώσει. Ήθελα να συνεχίσω πιο εξομολογητικά. Της αποκάλυψα πως τα τελευταία χρόνια νιώθω λίγο αποξένωμενος από τις σχέσεις και δη της ερωτικές, σαν να όλα μάταια και πως έχω μπλέξει με τα μπουρδέλα. Της είπα πως πρέπει, σε διάστημα 2 χρόνων να 'χω κάνει σεξ με πάνω από 40 διαφορετικές ιερόδουλες. Πέριμενα να την σοκάρει. Το πήρε ψύχραιμα.
Μου απάντησε πως δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι, ότι και Σ. (ο φίλος της) την άπατησε πριν δυο χρονιά, μετά από ένα τσακώμο, με μια πρώην τους αλλά τον συγχώρεσε. Ψιλό-σοκάριστηκα, μες στην μέθη μου, απομαγεύτηκε λίγο και η σχέση τους. Μάγκωσε λίγο, ήπιε μια γιουλιά κρασί ακόμα και ξεκίνησε να στρίβει τσιγάρο. Μου είπε πως και αυτή έχει διάφορα σκοτάδια που την περιβάλλουν, ειδικά το τελευταίο χρόνο και την απιστία του Σ. και βρίσκεται κάποιες μέρες σε μια διάθεση αυτοκαταστροφής. Ότι την πιάνει μια απελπίσια για το μάταιο των σχέσεων, σαν τίποτα να μην έχει νόημα πια αφού όλα οδηγούν στην απογόητευση και την απομάγευση των ανθρώπων που χες επενδύσει, την ίδια στιγμή όμως που δεν έχει σταματήσει να τους αγαπάς.

Μου αποκάλυψα, διάφορα σκηνικά, δικά της, που δεν ξέρει κανείς. Από ένα τρίο, στην Ικάρια, πριν μπλέξει με τον Σ., μέχρι πιο πρόσφατα: ένα κεράτωμα το Πάσχα, στα μουλωχτά, με τον 20άρη γιό οικογενειακών φίλων των γονιών της (που αυτός άρχισε να την κυνηγάει γενικά, μετά την φάση, μα ευτυχώς το ξέκοψε πριν άρχισει να ξεφέυγει από τα όρια του διαχειρίσιμου) μέχρι το πιο τελευταίο: σεξ με έναν (παντρεμένο πλέον)τύπο από την πόλη που κατάγεται ο πατέρας της και βρίσκεται το πατρικό του, που χε πρωτοκάνει κάτι ένα καλοκαίρι όταν ακόμα ήταν φοιτητήτρια (αυτός 10 χρόνια πιο μεγάλος), ο όποιος έχει διάφορα βίτσια.
Το σκηνικό ήταν ντροπιαστικό: κατέβηκε με μια συνάδελφο της στο πατρικό κατά τα τέλη Σεπτέμβρη για Π-Σ-Κ, ο Σ. έμεινε πίσω γιατί δουλεύε. Σάββατο βράδυ, τον συναντήσαν με έναν άλλο φίλο του μαζί, σε ένα μπαρ της πόλης. Ήπιαν αρκετά -αυτός επιθετικός στο φλέρτ και γενικά στα αρχίδια του αν γίνεται βούκινο- και κατέληξαν σε ένα κωλόμπαρο (!) όπου ο αθέοφοβος άρχισε να την φιλάει επιθέτικα και να την γδύνει -ενώ και η άλλη φίλη χαμουρευόταν με τον άλλο γκόμενο- μες στο μαγάζι. Αυτή, από την μια το θεωρούσε άθλιο το όλο σκηνικό από την άλλη είχε κατακαβλώσει. Κατέληξαν να πηδίουνται και οι τέσσερις στα αμάξια τους σε ένα τοπικό αλσύλλιο. Την άλλη μέρα, τον πέτυχε να πίνει καφέ με τα της οικογένειας και να χαιρετάει λες και δεν συνέβει τίποτα.

Είχα σοκάριστει, αλλά ήμουν και αρκετά πιωμένος -όπως και αυτή. Την χάιδεψα στο μάγουλο για να μην νιώθει άσχημα, και την αγκάλιασα. Ξεκινήσαμε να φιλιόμαστε με πάθος, άρχισα να παίζω με το στήθος της και με την ρόγα της, άνεβηκα από πάνω της, την φιλούσα στα λαίμο, αυτή μου έλεγε πως έχει καβλώσει απίστευτα, κατέβηκα σιγά-σιγά κάτω, την φίλησα στην κοιλιά, έβγάλα λίγο και άρχισα να την γλύφω, εκείνη την στιγμή, το τηλεφώνο χτύπησε: ήταν ο ένας κολλητός που με επανέφερε στην πραγματικότητα. Με ρώτησε για αύριο, να επιβεβαιώσουμε την ώρα που θα φύγουμε κ.τ.λ.π. Το τηλέφωνο, αυτή η τελευταία ικμάδα επαφής με την πραγματικότητα εκείνη την στιγμή, μας γειώσε με το πραγμάτικο και το την βαρύτητα αυτούνου που πήγαινε να συμβεί. Συμφώνησαμε και οι δύο -μάλλον για να ξεμπερδέυουμε- πως είναι αργά και πρέπει να το λήξουμε. Στην πόρτα ξαναφιλήθηκαμε.

Την άλλη μέρα ξύπνησα, νιώθοντας όχι τόσο άσχημα αλλά ότι η καταρρεύση βεβαιότητων και του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμουν ,που νιώθω τα τελευταία χρόνια, να βάθαινει, να γίνετε πιο ολοπλεύρη, να με καταπίνει. Η δουλειά στο χωρίο και η στατική του καθημέρινοτητα με βοήθησε. Το ίδιο και η επαφή με τους δύο κολλητούς. Ο ένας, ο ασκητής, μας αποκάλυψε πως χώρισε γιατί, μετά το φούντο στην δουλειά και το θάνατο στην οικογένεια (έχασε την μάνα του), τρελάθηκε. Γάμησε ότι γυναίκα μπορούσε να γαμήσει σε διάστημα 3μήνων και ενώ είχε σχέση (ώραιο παίδι). Κάποια στιγμή, απλά το αποκάλυψε στην κοπέλα του -μπορεί και να το χε καταλάβει ήδη από πριν αλλά να έπειθε τον εαυτό της πως δεν συμβαίνει- και χώρισαν.

Κυριακή φτάσαμε στο χωριό. Το σπίτι ερείπιο, μπάνιο με κρύο νέρο ή -όταν δεν την παλεύαμε- με βράστο νερό κατσαρόλας. Θυμήθηκα την φάση στο Στρατό πάλι. Πολύ χαβαλές αλλά και ουσιαστικές κουβέντες που κάπως με ξεμπλόκαραν. Το τελευταίο βράδυ πριν φύγω έτυχε και ένα σουρεάλ σκηνικό: σε ένα μπαρ, που πήγαιμε να τα πίουμε -μετά απο δέκα μέρες ασκητικής ζωής-γνωρίσαμε ένα ζευγάρι δυτικοευρωπαίων. Ήταν στην περιοχή για να βοηθήσουν σε μια δομή φιλοξενιάς προσφύγων και γενικά ταξιδεύουν σε τέτοια ανά το κόσμο. Νεο-χιπήδες φάση ξερώ 'γω. Η γκόμενα μας την έπεφτε (κυριώς στο φίλο τον ωραίο). Σε φάση "έχουμε ελεύθερη σχέση, δεν είμαστε κτητικοί ο ένας με τον άλλον κτλπ". Ο τύπος σύμφωνουσε στα λόγια αλλά τον κοβάμε πως δεν περνούσε καλά. Η Μαρλέν το χαβά της. Το σφύριξαμε στον φίλο "μην κάνεις καμιά μαλάκια, δεν θα την παλέψει ο τύπος" και της το κόψαμε. Απτόητη η σαλεμένη, έπιασε κουβέντα με έναν τύπο, με ορεβίσιο μούτρα, σε ένα άλλο τραπέζι, φύγαν μαζί. Ο Αλεξάντερ, ο γκόμενος της, έμεινε μαζί μας να τα πίνει. Τον πιάσαν τα κλάμματα σε μια δόση. Τι να του λέγαμε; του κάναμε παρέα, του πάμε και καμιά μαλακία ξέρω 'γω να ξεχαστεί, κεράσαμε και σουβλάκια μετά και τον πετάξαμε και σπίτι, να περιμένειτ την χαρχάλω. Φύγαμέ με μια ανησύχια γι'αυτον.

Ήταν 4.15, 5 έφευγε το πρώτο πρωινό λεωφορείο για Αθήνα. Ο κολλητός θα καθόταν δυο μέρες ακόμα. Εγώ έπρεπε να'μαι Αθήνα. Λεώ "δε γαμιέται" θα κοιμηθώ Αθήνα μια και καλή. Το πήρα και στις 07.00 ήμουν Μεταξουργείο. Πριν πάρω το μετρό για σπίτι, έκανα μια βόλτα, να δω αν λειτουργεί κανά σπιτάκι, μάλλον απο περιέργια. Δουλεύαν διάφορες κοπέλες που δεν είχα ξαναδεί. Η συνοικιά άδεια. Σκέφτηκα πως ο μόνος κόσμος για τον όποιο είμαι σίγουρος, που είναι διαπεράτος στην αντίληψη μου, είναι αυτός. Των Μπουρδέλων. 10 ευρώ, 10 λεπτά, Πίπα (με καπότα η χωρίς), σεξ σε δυο ή τρεις στάσης, μερικά λογιά ψεύτικα "για να φτιάξουν κλίμα", τέλειωμα και γεια σας. Μπήκα στο Ιάσωνος 46, είδα την Αλιόνα (σ.σ. δηλαδή Ελένη) και αφέθηκα.

40άρα, 1,75, ξανθιά, όμορφο σχετικά πρόσωπο, σώμα φυσιολογικό για μια γυναίκα της ηλίκιας της, ούτε παχιά, ούτε και πέτρα. Ξάπλωσε και με αγκάλιαστηκαμε, μου άρεσε αυτό, την φίλαγα στο λαιμό, με φιλούσε και αυτή. Κατέβηκε σιγά σιγά κάτω και άρχισε να με χαιδεύει. Ρώτησε για πίπα, της είπα καλυμμένη (άρα προσφέρει ελεύθερο στοματικό) χάρηκε. Με έγλυψε καλά, εγώ της χάιδευα τα μαλλιά και τα σήκωσα λίγο αν την βλέπω. Ανέβηκε από πάνω μου, αγκαλιαστήκαμε, γαμηθήκαμε για λίγο.
Κουνιόταν ωραία (αν και πάντα στα πλαίσια του επαγγελματικού -που ποτέ δεν είναι το ίδιο με το να'σαι θέλει και να θες την άλληνα). Είχα το βυζί της στο στομά μου και πιπιλούσα την ρόγα της. Έχυσα. Μου είπε κάτι στα Ρώσσικα (ελπίζω να μην με έβρισε) με χαίδεψε και έφυγε. Ένιωθα και λίγο ωραία που ένιωσα γυναίκα και λίγο κενός που αυτό συνέβει -για άλλη μια φορά- κατά αυτόν τον τρόπο.

Σοκαρίστηκα στην σκέψη πως μάλλον αυτό θα ένιωθα όταν θα είχα τελειώσει -στην περίπτωση που θα 'χαμε κάνει σεξ- με την Χ.