Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Απογευματινός περίπατος κατά τις επτά στο Μεταξουργείο. Στα ακουστικά μου ο Τσακ Σούλντινερ και στο στόμα μου η γεύση της αποτυχίας κάποιας ντεμέκ μπαρίστα.
Παρατηρούσα την περιοχή με τα γκράφιτι και την σήψη στους τοίχους της και σκέφτηκα ότι ίσως το μόνο πράγμα που δεν άλλαξε εδώ στην πορεία του χρόνου είναι οι οσμές αρχαίας βρόμας και ούρων σε κάθε στενό.
Μια ομάδα με πιτσιρικάδες κατεβαίναν την Ιάσωνος γελώντας και σχολιάζοντας κάποια πουτάνα που είδαν πριν από λίγο σε κάποιο σπίτι όπως και μια σκηνή τσόντας από τα λίγα που πρόλαβα να ακούσω. Το θυμάμαι και εγώ να το ζω όμως τότε το γαμήσι έκανε τρία χιλιάρικα στη Φυλής και οι Ελλεηνίδες πουτάνες που είχα πέσει δεν έχαναν ευκαιρία να με κομπλάρουν. Τις τσόντες τις αγόραζες από τα περίπτερα της Ομόνοιας στριμωγμένος ανάμεσα σε πορνόγερους που έτριβαν την πέτσα τους με τα εξώφυλλα ή την νοίκιαζες μαζί με κάποια άλλη άσχετη ταινία και τον τύπο του βίντεο κλαμπ να σε κοιτάει με το βλέμμα που σκοτώνει.
Με νοσταλγική διάθεση μπήκα στο "νέο" μπουρδέλο στα δεξιά του εξωτερικού διαδρόμου και ένας διοπτροφόρος βετεράνος πούστης τσάτσος με καλωσόρισε. Εκείνη την ώρα δούλευαν δυο κοπέλες, ένα ωραίο μουνί με καρέ μαύρα μαλλιά με βασικό πρόγραμμα και μια άλλη που ο χαρακτηρισμός ως κοπέλα έπαψε να ισχύει προ δεκαπενταετίας με κώλο στο μενού σαν αντίβαρο της εμφάνισης της.
Επέλεξα την δεύτερη κάπως βιαστικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό. Σίγουρα ο κώλος είναι ένα κίνητρο αλλά η συγκεκριμένη δεν μου έκανε από την αρχή. Ίσως κάποια νοσταλγία στο υποσυνείδητο για κακοφτιαγμένες πουτάνες της εφηβείας μου τράβηξε τον διακόπτη και έτσι μπήκα στο δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου.
Ο χώρος είναι τυπικά καθαρός με πολύ μίνιμαλ διακόσμηση. Ένα μεταλλικό χειροποίητο κρεβάτι με έναν καθρέφτη στον τοίχο από πάνω του, ένα κομοδίνο και μια κρεμάστρα με μεταλλικά γαντζάκια σε σχήμα καρδιάς.
Ο νιπτήρας σε μια γωνιά με μια βρύση κήπου από πάνω του και μια ακόμα χειροποίητη μεταλλική κατασκευή για την στήριξη του κωλόχαρτου.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και αναρωτήθηκα αν ο σιδεράς που έφτιαξε τον διάδρομο με τις λαμαρίνες είχε πάρει εργολαβία τα κρεβάτια, τις βάσεις του κωλόχαρτου και τις πόρτες που ανοίγουν μόνο απ' έξω.
Η Σάρα όπως την λένε την τύπισσα ήρθε γρήγορα στο δωμάτιο. Ηλικιακά την έκανα κάτι πάνω από σαράντα. Κατσαροκαμένο καστανόξανθο μαλλί μέχρι τους ώμους και ταλαίπωρο πρόσωπο. Πεσμένος κώλος και σώμα με πολλές ραγάδες που αποκαλύφθηκαν με το βγάλσιμο του κόκκινου δικτυωτού που φόραγε. Το θέαμα αυτό ήταν αναμενόμενο και δεν με σόκαρε όπως και δεν μου έκανε καμία εντύπωση το πεσμένο πουλάκι μου.
Η κοπέλα προσπάθησε αρκετά να με καυλώσει με γλύψιμο στις ρώγες αλλά δυστυχώς αυτό και η μηχανική αδιάφορη πίπα δεν κατάφεραν να μου δώσουν το ανώτερο της στύσης μου.
Με το μελάτο εργαλείο και με εκείνη από πάνω έκανα ένα γαμήσι του λεπτού και άρχισα να το χάνω πάλι.
Είχα χάσει την όρεξη να την γαμήσω και της ζήτησα να φύγει αλλά δεν το έκανε. Καθάρισε με μαντιλάκι τον πούτσο μου και ξανά έκανε προσπάθεια να με καυλώσει για να επαναληφθεί άλλη μια φορά το ίδιο σκηνικό όπου και τελικά την έπεισα να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να φύγει.
Από την κοπέλα και τον τσάτσο δεν έχω παράπονο. Έκανε ότι μπορούσε να φέρει εις πέρας την αποστολή χωρίς να έχω καμία ενόχληση για όση ώρα κράτησε.
Πιστεύω ότι κάποιος που μπορεί να καυλώσει με την Σάρα θα περάσει καλά. Δυστυχώς εγώ δεν τα κατάφερα και δεν θα δοκιμάσω ξανά σε καμία περίπτωση.
Έφυγα χωρίς να έχω διάθεση για δεύτερη κατάθεση κάπου αλλού.