Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Παίρνω 25 γιατί δεν πουλάω σεξ, πουλάω έρωτα...»
Τάδε έφη 'Αρτεμις˙ μια Ελληνορωσίδα στο μέσον της πέμπτης δεκαετίας της ζωής της, με ίσιο ξανθό μαλλί πάνω απ' τους ώμους, φαρδουλό πρόσωπο με καθοδικά μάτια και ψιλοκυρτή, μεγαλούτσικη μύτη —ποντιακή—, μεσαίο στήθος, χαμηλομέτριο ανάστημα, σώμα με πιασιματάκια που το κοσμούσαν αρκετά τατουάζ — κυρίως στην πλάτη.
Το '13 που είχα επισκεφτεί για πρώτη φορά την περιοχή την είχα συναντήσει στο σπιτάκι με το νούμερο 22 — τότε είχε μακριά μαλλιά.
Αφού τα είπαμε και ψιλογνωριστήκαμε μου την έπεσε στο, άδειο από κόσμο, σαλόνι για να περάσω: πλησίαζε τη μούρη της στη δική μου, με απαλοφιλούσε – ψιλοέγλειφε σε μάγουλα, χείλη, αυτιά, στάθηκε ανακούρκουδα ανάμεσα στα πόδια μου και ξεκουμπώνοντας το πανταλόνι έβγαλε την καυλωμένη ψωλή μου όξω.
Ενέδωσα.
Η (μοναδική) κρεβατοκάμαρα του οίκου, όπου αποσυρθήκαμε, ικανοποιητική.
Συνέχισε τα προκαταρκτικά φορώντας το μπικίνι της.
Μάλιστα με ψιλοτσιμπούκωσε ακάποτα —παρ' όλες τις (χλιαρές) διαμαρτυρίες μου— γλείφοντάς μου και τ' αρχίδια, πριν με "σκουφώσει" για να συνεχίσει την πίπα (πίπωνε βαθιά, αργά, με ρυθμό) γυρίζοντας και σε στάση 69 — εκεί επέμενε να τη γλείψω κι εγώ, αλλά αρνήθηκα σθεναρά!
Απ' την άλλη, προσπάθειές μου γι' ασελγείς ασπασμούς έπεσαν στο κενό —παίξαμε μοναχά με τις άκρες των γλωσσών μας.
— Για ανέβα από πάνω να δούμε...
— Πώς θέλεις, πλάτη, βυζιά;
— Να σε βλέπω.
— Οκέι..., συμφώνησε κι αφού έβαλε λίγη κρέμα με πήρε μέσα της.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης γάμευσης έκανε εκούσιες συσπάσεις με τους πυελικούς της μύες τις οποίες ένιωθα (περίεργη αίσθηση) στο καυλί μου.
— Το μουνί μου κάνει έτσι, σου έχει ξανατύχει;
Κάποια στιγμή πρότεινε να συνεχίσουμε με πισωκολλητό.
Τελικά έχυσα αυνανιζόμενος, με 'κείνη να με χαϊδεύει, να με απαλοφιλάει, να με ψιλογλείφει, έχοντας χώσει κι έναν πλαστικό φαλλό στο μουνί της (παρωδία παρτούζας) — ίσως επειδή ο πούτσος μου δεν είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, χα χα χα...
Βιασύνη δεν υπήρξε καθόλου.
Μάλιστα όταν τελειώσαμε ήθελε να μας παραγγείλει καφεδάκι και να καθίσουμε να τα πούμε κομμάτι, πράγμα που δεν έγινε γιατί έπρεπε να φύγω.