Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 17:19
Στο απέναντι πεζοδρόμιο Κινέζοι ξεφόρτωναν χαρτοκιβώτια από ένα κοντέινερ της COSCO.
Στον όροφο, ο αδύνατος, γυαλάκιας, μουστακαλής, μεσόκοπος υπηρέτης καθόταν στο κουζινάκι. Κάθισα και του λόγου μου, όπως συνηθίζω στο συγκεκριμένο μπουρδέλο, στην καρέκλα δίπλα στο μεταλλικό, στρογγυλό τραπεζάκι.
«Καλησπέρα!», μου ευχήθηκε εκείνος. «Γεια», αντευχήθηκα. «Η κουκλίτσα μου κάνει τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, από πάνω, από κάτω, ισπανικό, εξήντα εννιά, όλες τις στάσεις, με δέκα ευρώ!», ενημέρωσε.
Απ' το βάθος ακουγόταν να πλησιάζει η κοκότα.
«Πάρα πολύ καλή στο δωμάτιο και σιγά σιγά!», συμπλήρωσε λίγο πριν εμφανιστεί εκείνη που περίμενα να εμφανιστεί.
«Γεια σου...», μου ευχήθηκε η Μαρίνα —η πόρνη απ' τα Ιάσονος 44 (διάδρομος), 46 (σκαλί), 36—, μια αθιγγανίδα με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι τους ώμους, καλούτσικο πρόσωπο, πλούσια μεμέ με πλατιά άλω κι ευμεγέθεις θηλές, μετριοχαμηλό ανάστημα, κανονικό σώμα —κοιλίτσα— στολισμένο με ταττού. «Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Καλά», απάντησε. «Οκέι, θα περάσω», τους ανακοίνωσα κι αφού πλέρωσα τον υπηρέτη προχώρησα προς τα δύο δωμάτια του σαλονιού — και τα δύο ήταν ελεύθερα. «Πέρασε στο μεγάλο!», μου πρότεινε εκείνος. Τον άκουσα.
Η Μαρίνα ήρθε ύστερα από πέντε λεπτά.
«Γεια σου αγάπη μου!». «Γεια σου αγάπη μου, καλά είσαι;», γύρισα προς το μέρος της — απ' το μισάνοιχτο παράθυρο παρακολουθούσα, ολόγυμνος, το άδειασμα του κοντέινερ. «Τι κάνεις;», με ρώτησε αντί γι' απάντηση. «Καλά». «Καλά είσαι;», ξαναρώτησε. «Καλά». «Πώς πας;», ρώτησε για τρίτη φορά καθώς ανεβαίναμε και οι δύο στο κρεβάτι —εγώ ξάπλωσα ανάσκελα, εκείνη γονάτισε πλάι μου. «Λίγο κουρασμένος είμαι γιατί έρχομαι κατευθείαν απ' τη δουλειά», παραδέχτηκα. «Αα...», έκανε καθώς ξεκινούσε να με χαϊδεύει στο στήθος και στ' αχαμνά. «Εσύ τώρα ξεκίνησες στη δεύτερη βάρδια ή είσαι απ' το πρωί εδώ;», θέλησα να μάθω "ζυγίζοντας" με τις χούφτες μου τα μαστάρια της. «Τώρα ήρθα απ' το σπίτι, είσαι ο πρώτος μου πελάτης», μου έκανε γνωστό — φαινόταν σε καλή διάθεση.
Δεν άργησε να πιάσει την καπότα.
«Τ' όνομά σου;», ρώτησε καθώς έσκιζε το περίβλημα. «Τάδε», της απάντησα για να συνεχίσω, «κάτσε να τη βάλω εγώ καλύτερα!». «Ναι», συμφώνησε και μου έδωσε το τυλιγμένο ελαστικό. «Είναι απ' την καλή;», το κοίταξα. «Ναι», επιβεβαίωσε.
Η πίπα που ακολούθησε ήταν σε γρήγορο ρυθμό και καθ' όλη τη διάρκεια η Μαρίνα έριχνε ματιές στον απέναντι καθρέφτη. «Σ' αρέσει;», ενδιαφέρθηκε να της πως κάποια στιγμή. «Καλά είναι», είπα ψέματα. «Εδώ (έδειξα το στήθος μου) καθόλου φιλάκια δίνεις;», δεν άργησα να κάνω την ερώτηση. «Θες;», με κοίταξε μ' ενδιαφέρον. «Εάν δίνεις...», ανταπέδωσα το βλέμμα της. «Ναι, δίνω», απάντησε. Με φίλησε απαλά και μ' έγλειψε ακρογλώσσια στις θηλές.
«Για κάτσε στα τέσσερα, να δω μήπως μπορέσω...», της ζήτησα όταν απέκτησα μια κάποια στύση ικανή για "διακόρευση".
Πήρε θέση στηριζόμενη στ' αντιβράχιά της παρακολουθώντας μας απ΄ τον διπλανό καθρέφτη. Μια μικρή αιμορροΐδα "κοσμούσε" το περικλανίδιο.
Τον έχωσα στο μουνί της κι άρχισα να... μαμάω όταν ξαφνικά ένιωσα κάτι υγρό στη δεξιά μου κνήμη... «Αυτό τι είναι εδωπέρα;... Κάτσε λίγο... (σταμάτησα κι έκανα έτσι για να δω — δεν είδα τίποτα...) Τι είναι αυτό; (βγήκα από μέσα της κι έσκυψα μπας και δω καλύτερα — δεν τόλμησα να βάλω χέρι)». «Ξέρω 'γω;», είπε γυρίζοτας το κεφάλι για να κοιτάξει κι εκείνη. «Λες να είναι τίποτα χύσια που δεν τα καθάρισε (ο υπηρέτης);», τη ρώτησα. «Δεν ξέρω...», παραδέχτηκε εκείνη.
Τελικά έκανα λίγο παραπέρα και χώνοντας ξανά την ψωλή μου —η οποία είχε ξεκαυλώσει αρκετά— μέσα της έδωσα μερικές ακόμα μέχρι που, «μπα, άστο, θά 'ρθω κάποια άλλη φορά που θα είμαι καλύτερα, είμαι κουρασμένος τώρα, είναι και αυτό το πράγμα εδώ...», αποφάσισα να διακόψω τη συνεύρεση.
«Ευχαριστώ πάρα πολύ», είπε αμήχανα, λίγο αργότερα, καθώς αποχωρούσε.
'Οταν βγήκα κι εγώ, έριξα μια ματιά προς το κουζινάκι στο βάθος. Ο τσάτσος καθόταν στη θέση του κι αμέσως σήκωσε το χέρι να με χαιρετήσει.
«Τα σεντόνια να κοιτάς!», του φώναξα. Μου χαμογέλασε με τρόπο που έδειχνε πως είχε ενημερωθεί. «Το σεντόνι είναι λερωμένο!», συμπλήρωσα και κίνησα προς την έξοδο.
Αργότερα, όπως έβλεπα τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει απ' το δωμάτιο, σε δύο απ' αυτές, φάνηκε καθαρά ένας μεγάλος λεκές στο συγκεκριμένο σημείο...