Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δευτέρα, ώρα 13:59
Στο μισοφωτισμένο σαλόνι του ορόφου η αλλοδαπή υπηρεσία συζητούσε με ημεδαπό συναγωνιστή. Στάθηκα λίγο παραπέρα.
«Γεια σου! 'Εχω νέα κοπέλα, Ντάνα τήνε λένε...», στράφηκε προς το μέρος μου εκείνη. «Είναι δωμάτιο τώρα;», ρώτησα. «'Οχι, είναι έξω τώρα». «Α... οκέι». «Τακ-τουκ, τακ-τουκ...», παρουσιάστηκε η κοπέλα που είχα δει στην απογευματινή μου τσάρκα πριν δύο μέρες. «Από δω είναι η Ντάνα, υπέροχο πλάσμα...».
Επρόκειτο για μια εικοσιεφτάχρονη Ρωσίδα με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, συμπαθητικό πρόσωπο, μεγαλούτσικο στήθος, νταρντάνα. Της ευχήθηκα υγεία και 'κείνη μειδιώντας, έπιασε την μπάρα για να κάνει έναν γύρο προτού αποχωρήσει.
«Με δέκα ευρώ θα περάσεις πολύ καλά», υποσχέθηκε η τσατσά.
'Ομως σαν να μου είχε φανεί γνωστή η κοκότα...
«Πιο παλιά, δεν δούλευε εδώ η Ντάνα;», ρώτησα. «Πιο παλιά, πότε;», ζήτησε να της διευκρινίσω. «Πριν δυο-τρεις μήνες», είπα στην τύχη. «'Οχι, αυτή είναι έναν μήνα εδώ, σ' αυτό το μαγαζί–». «Καλώς, θα περάσω!», τη διέκοψα προτείνοντάς της το χαρτονόμισμα. «Ωραία, περίμενε να σου ετοιμάσω το δωμάτιο!». «Περιμένω».
Δεν άργησε να με καλέσει να την ακολουθήσω στα ενδότερα. Με οδήγησε σε μια καλούτσικη κάμαρα. «Μπαίνεις εδώ και περιμένεις».
Εκεί μέσα περίμενα 6 λεπτά μέχρι νά 'ρθει η περί ης ο λόγος.
«Γεια σου». «Γεια σουου!», μου ευχήθηκε — φαινόταν σε καλή διάθεση. "Where are you from?", ενδιαφέρθηκα να μάθω ενώ ακουμπούσε τη λιπαντική γέλη και το συσκευασμένο προφυλακτικό στο κρεβάτι, πλάι μου. «Ρωσία». «Αα, Ρωσία... Do you speak greek?". "No greek, only english".
Μένοντας ολόγυμνη —λίγο πριν με καπακώσει—, θέλησε κι εκείνη να μάθει, "you are Greek?". "Yes".
Ξεκίνησε με ακρογλώσσιο γλείψιμο και απαλά φιλάκια σε θηλές, λαιμό, αυτιά εκπέμποντας χαμηλής έντασης «μμμ». Παράλληλα μου απαλοχάιδευε τ' αχαμνά και τον πούτσο ενώ του λόγου μου θώπευα την κωλάρα, τον εύρωστο κορμό, τα σφιχτά βραχιόνια, τους αφράτους μαστούς, μην παραλείποντας να τους φιλάω – γλείφω, όπως και τον λαιμό, τα μάγουλα, "kiss on mouth?". "No...". "Ok!", τους λοβούς των αυτιώνε...
Δεν άργησε να τραβηχτεί για να πιάσει την καπότα. Ζήτησα να μου τη δώσει. "You put?", με κοίταξε. "Yes" "Now you 'll put or after?". "Now".
Της εξήγησα πως τελευταία προτιμώ να τοποθετώ εγώ το προφυλακτικό γιατί κάποιες το βάζουν άγαρμπα. Μου είπε πως από 'κείνη δεν είχα λόγο να φοβάμαι κάτι τέτοιο μιας και το ακουμπάει – ξετυλίγει με το στόμα...
Η πίπα της πάντως ήταν μέτρια, με ψιλοχάιδεμα των αρχιδιών και του περινέου μου.
"Let's try...", της έδειξα να πάρει θέση στα τέσσερα, «κρακ κρακ κρακ!...», καθώς σηκωνόμουν. "What?", απόρησε. "Doggy style!", διευκρίνισα. "Doggy style?". "Yes".
Λόγω σωματότυπου αντέχει σε δυνατό σφυροκόπι, ενώ και ο κόλπος της μου φάνηκε ελαστικός — πριν αρχίσω άλειψε την περιοχή μ' ελάχιστη λιπαντική γέλη.
«Πλαφ πλαφ πλαφ!...»
'Ενα σιγανό, γρήγορο χτύπημα στην πόρτα —με τις άκρες των δαχτύλων—, ακούστηκε ύστερα από λίγο. Κοίταξα το ρολόι μου. Δεν έπρεπε να είχαν συμπληρωθεί έξι λεπτά απ' τη στιγμή που η Ντάνα είχε ανοίξει τη συγκεκριμένη πόρτα...
Τέλος πάντων δεν έδωσε και δεν έδωσα σημασία οπότε συνέχισα τη γάμευση μέχρι την ολοκλήρωσή της έπειτα από ένα-δυο λεπτά.
'Οταν, καθώς ετοιμαζόμασταν, προσπάθησα να στρώσω λιγάκι το σεντόνι (έτσι ώστε να ήταν έτοιμο, αμέσως μόλις έφευγε, να έπαιρνα μερικές έξτρα φωτογραφίες) εκείνη δεν με άφησε λέγοντας, "leave it leave it, she came, she clean, don't worry!".
«Κανένα καλό μουνάκι, έχει;», με ρώτησε ένας νεαρός συναγωνιστής κάτω, στην κεντρική εξώπορτα. «Η επάνω, είναι νταρντάνα!», του απάντησα. «Οπ, ωραίος!», συμπλήρωσε εύθυμα ο επίσης νεαρός φίλος του.
Μερικά λεπτά αργότερα, αφού είχα μπει στο αυτοκίνητο κι ετοιμαζόμουν να βάλω μπρος, τους είδα να στρίβουν τη γωνία Ιάσονος-Κεραμεικού με κατεύθυνση την οδό Κολωνού.