Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Τι έγινε, καλά είσαι;».
Αυτή που ενδιαφερόταν να μάθει ήταν η Κωνσταντίνα˙ μια κοντόφαρδη μελαχρινή πόρνη, στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της, με πλούσιο μαύρο μαλλί μέχρι τη μέση, μέτριο πρόσωπο, μεγάλα μπομπόνια —κρεμαστά—, μικρό τατουάζ στην αριστερή ωμοπλάτη, η οποία ήταν ντυμένη μ' ένα σκούρο φόρεμα.
«Καλά!», ήταν η απάντησή μου. «Εγώ είμαι εδώ μωρό μου», συνέχισε. «Οκέι και το πρόγραμμα;», θέλησα να μου πει. «Ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, τσιμπουκάκι, ισπανικό, πολύ ωραία πίπα... Ελληνίδα!», μου είπε, διευκρινίζοντας στο τέλος και την εθνικότητά της. «Θα περάσω», της έκανα γνωστό. «'Ελα, θα σε βάλω σ' αυτό», μου έδειξε ένα μισοφωτισμένο αλλά καθαρό δωμάτιο. «Πώς σε λένε;», ρώτησα ασυναίσθητα — γνώριζα ποια ήταν. «Κωνσταντίνα!». «Κωνσταντίνα, οκέι. Ορίστε!», της έδωσα το δεκάρικο.
«Εντάξει;» (ύστερα από επτά λεπτά).
Η συμπατριώτισσα εισήλθε με το φόρεμα κατεβασμένο μέχρι την τριπλόφαρδη μέση της. «Ναι». «Χα χα, πώς σε λένε;», με ρώτησε μένοντας ολόγυμνη — οι δερμολιπώδεις πτυχές και η κυτταρίτιδα πάλλονταν σε κάθε κίνησή της. «τάδε». «Τάδε, πρέπει να σε ξέρω φατσικά!», μου αποκάλυψε. «Μπα, δε νομίζω», έκανα μια προσπάθεια να το αρνηθώ. «Από Εξηκίου˙ ήμουν υπηρεσία εκεί». «Α, μάλιστα», θυμήθηκα, μιας και είχα λησμονήσει πως την είχα συναντήσει κι εκεί. «Ναι, φατσικά», επανέλαβε και προσθέτοντας: «Τώρα θα δεις τι εστί Αγρινιώτισσα!», με "συνέθλιψε"...
«Ωραία φιλάς...», παραδέχτηκα ύστερα από λίγο. Τα φιλιά και το γλείψιμό της, που ξεκινούσαν απ' τις θηλές μου και κατέληγαν στ' αυτιά μου, ήδη μου είχαν χαρίσει μια καλή στύση. «Μμμ, να δεις τι πίπα κάνω...», πρόσθεσε. «Ναι, ε;». «Εννοείται, το κατέχω!», δηλωσε αυτάρεσκα και την επόμενη στιγμή: «Θα βάλουμε, έτσι;» (καπότα). «Ναι, ναι βέβαια!» «Ωραία... Να δεις που συνέχεια θα θες να παίρνεις την Κωνσταντίνα!», δήλωσε.
Η πίπα της —με τη μαλλούρα να μπαίνει μπροστά— όντως ήταν καλή —βαθιά, υγρή, ηχηρή—, αλλά σχετικά σύντομη: «Θες να τη βάλουμε;», με ρώτησε ύστερα από λίγο. «Για να δοκιμάσουμε!»,συμφώνησα. «Να δεις τι ζεστό μουνάκι έχω! Πώς θες;». «Εγώ από πάνω!». «Εσύ!», δεν είχε αντίρρηση, ενώ στη συνέχεια ξαναείπε: «Να δεις τι ζεστό μουνάκι έχω...».
Ξαπλώνοντας ανάσκελα τα κρέατά της χύθηκαν ζερβόδεξα, ενώ τα κοντό-υπέρχοντρα πόδια της άνοιξαν διάπλατα, με μία άνεση που πάντα μ' εντυπωσιάζει όταν τη βλέπω στις χοντρές —και όχι μόνο— γυναίκες...«Πλαφ πλαφ παλφ!», άρχισα να μπαινοβγαίνω στη μουνοτρυπίδα της — αιδοίο ξυρισμένο.
«Είδες τι ζεστό είναι το μουνάκι μου;», ζήτησε να της επιβεβαιώσω. «Ναι... όντως... ζεστό...», συμφώνησα —η αναπνοή της μύριζε νικοτίνη— συνεχίζοντας τα «πλαφ».
Πιο δυνατά «πλαφ» ακούστηκαν όταν συνέχισα το γαμήσι πισωκολλητά γονατιστά. 'Ηταν και η στάση που κατάφερα να ολοκληρώσω.
«Χάρηκα πολύ!... Μωρό μου!», μου είπε λίγο πριν αποχωρήσει, δίνοντάς μου κι ένα ηχηρό φιλί στη μαγούλα.