Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Φυσούσε χθες το πρωί. Στο πεζοδρόμιο, έξω απ' το μπουρδέλο, σκουπίδια κυνηγιόνταν με κυλιόμενα πλαστικά μπουκάλια. Μου άνοιξε η ίδια η πόρνη. Μια νεαρή με καστανό σκούρο μαλλί πιασμένο πίσω, ενδιαφέρον προσωπάκι, μικρομεσαίο στήθος, αψηλούτσικη με καμπυλωτό σωματάκι. «Γεια σου!», ευχήθηκε παιχνιδιάρικα. «Γεια σου!». «Τι κάαανεις;», συνέχισε το ίδιο ναζιάρικα. «Καλά». «Εγώ είμαι η Αλίνα και κάνω όλα!». «Δηλαδή;». «Μουνάκι, τσιμπουκάκι, κωλαράκι, εξήντα εννιά, ισπανικό, πισωκολλητό, με 20 ευρώ. Γλείφω αρχιδάκια, μασαζάκι, ό,τι θέλεις». «Μάλιστα...». «Θέλεις να περάσεις;». «Εντάξει, θα περάσω, θα περάσω»,αποφάσισα. «Εδώ!», μου έδειξε τη στενόχωρη κάμαρα του σαλονιού. «Δεν έχεις κανένα άλλο πιο μεγάλο δωμάτιο;», αντέδρασα ευγενικά. «Θέλεις; 'Ελα!», συμφώνησε. «Για να δω και κανένα άλλο», είπα καθώς την ακολουθούσα στα ενδότερα. «'Ελα από δω... Εδώ αγκάπη μου». Αυτό ήταν σαφώς καλύτερο!... Την πλήρωσα. «Ευχαριστώ», έκλεισε την πόρτα. Την ξανάνοιξε ύστερα από δύο λεπτά. «Είσαι εντάξει;», ρώτησε κι έκανε να μπει. «Δεν είμαι έτοιμος ακόμα. Θα σε φωνάξω εγώ», της χαμογέλασα. 'Επειτα από ένα-δυο λεπτά χτυπούσα σιγανά την πόρτα και ξάπλωνα ολόγυμνος. «Κρικ κρικ κρικ». «Αγκάπη μου, τώρα είσαι εντάξει!», διαπίστωνε μ' ένα πλατύστομο χαμόγελο μπαίνοντας και αφήνοντας τα σέα της στο κομοδίνο με ρωτούσε: «Θέλεις τσιμπούκι με καπότα ή χωρίς;». «Με καπότα, με καπότα!». Την είδα να πιάνει την περί ης ο λόγος. «Ναι, αλλά όχι αμέσως... Κάνεις κάποια παιχνιδάκια πριν, έτσι;». «Παιχνιδάκια;...», με κοίταξε ερωτηματικά. «Φιλάκια, χαϊδεματάκια, γλειψιματάκια, τέτοια». «Ναι αγκάπη μου, κάνω!». Κι αμέσως με καπάκωσε, ξεκινώντας να με φιλάει πεταχτά στα μάγουλα στον λαιμό και να με γλείφει με την άκρη της γλώσσας της στα αυτά σημεία, όπως και στ' αυτιά, στις θηλές, στο στήθος. «Μπράβο...», επιδοκίμασα, αν και δεν με πολυενθουσίαζε ο τρόπος που τα πρόσφερε. «Κάνω μωράκι μου...», επανέλαβε ανάμεσα στα «ματς-μουτς». «Ααα, μπράβο, έτσι...», συνέχισα να επιδοκιμάζω. Φιλούσε και στο στόμα, αλλά «χωρίς γλώσσα» όπως μου ξεκαθάρισε πάντα με χαμόγελο. Τέλος πάντων καύλωσα. Η καλυμμένη πίπα που ακολούθησε δεν ήταν άσχημη, ενώ συμπεριλάμβανε θωπείες των όρχεων και nonverbal communication, κοινώς: eye contact.
«Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!». «Αλίνα!». «Μμ, ποπ!», με κοίταξε. «'Ελα από πάνω». «Κρικ κρικ κρικ», υπάκουσε καβαλώντας με, ενώ πιάνοντας το καυλί μου το έχωσε στο μουνί της. 'Αρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει. «ΚΡΙΚ ΚΡΙΚ ΚΡΙΚ!...». Ωραία ήταν... Φυσικά έδωσα κι εγώ κάμποσες ψωλιές, έχοντάς την γραπώσει απ' τα κωλομάγουλα. Κατά τη διάρκεια της γάμευσης μου έκανε και τριψίματα μπρος-πίσω κοιτώντας με προκλητικά, κάποια στριφογυριστά, ενώ υπήρχαν φορές που έσκυβε για να με φιλήσει-γλείψει στη μούρη. Συνέχισα για λίγο ακόμα και όταν πια δεν μπορούσα να κρατηθώ, τ' άφησα (τα χύσια) να γεμίσουν τη θηλή της καπότας ψιθυρίζοντας λάγνα: «Αχ, τελείωσα!».
Πριν φύγει θέλησα να μάθω πόσων χρονών ήταν. Μου απάντησε: είκοσι δύο.