Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:40
«Γεια σας! Θα βγει η Ελένη από δωμάτιο να δείτε. Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ισπανικό, 10 ευρώ. Καθίστε λιγάκι!», μου είπε η υπηρεσία και χάθηκε πίσω απ' το υφασμάτινο παραβάν. Τ' όνομα Ελένη δεν μου έλεγε κάτι. Την ακολούθησα στα ενδότερα. Είχε μπει σ' ένα μισοφωτισμένο δωματιάκι, ακριβώς από πίσω. «Μ' ακούτε;». «Ναι, σας ακούω», απάντησε από μέσα. «'Ελα!», βγήκε κοιτάζοντάς με. Της έδωσα ένα δεκάρικο. «Είδες κοπέλα;», ρώτησε παίρνοντάς το. «'Οχι, αλλά εντάξει, δεν πειράζει», απάντησα. «Ξέρεις!», προσπάθησε να μαντέψει. «Ούτε την ξέρω, όχι». «Δεν την ξέρεις;...», εξεπλάγη. «'Οχι». «Ουάου!», έκανε σαν τον Βαρουφάκη. «Στο καλύτερο μαγαζί έπεσες πουλάκι μου!», σχολίασε και παραμερίζοντας με άφησε να περάσω. «Να σου βάλω λίγο, θες;», ρώτησε δείχνοντάς μου τον ανεμιστήρα. «'Οχι όχι, θα βάλω εγώ εάν είναι!», αρνήθηκα. 'Ασε με χάμω καημένη, να με πλευριτώσεις θέλεις;... «Ωραία, άμα βάλεις, βάζεις εδώ, έχει χρονοδιακόπτη και κλείνει μόνο του, εντάξει;». «Ξέρω ξέρω, ευχαριστώ». «Να 'σαι καλά», ευχήθηκε κι έκλεισε την πόρτα. Δύο λεπτά αργότερα την άκουγα να κάνει μια τηλεφωνική παραγγελία: «Ιάσονος 27Α... καφέ μέτριο... μία μπουκαλάκια νερό». «Και τσιγάρα!», ακούστηκε μια νεανική γυναικεία φωνή –προφανώς της Ελένης. «Και ένα τσιγάρο... τώρα να σου πω... Assos, κόκκινο!».
Περίμενα άλλα 13 λεπτά –κατά τη διάρκεια των οποίων η υπηρεσία έκανε κάποιες ενημερώσεις–, μέχρι που ύστερα από ένα σαλόνι με αλλοδαπούς, η πόρτα άνοιξε δυνατά. Μία αψηλούτσικη, πάνω στα πορνοτάκουνα, νεαρή, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, φιλήδονο ομορφούτσικο πρόσωπο, μεσαίο πλούσιο στήθος, σώμα μ' ερωτικές καμπύλες, η οποία φορούσε ένα κορμάκι και από κάτω τίποτα, εισήλθε. Αμέσως την αναγνώρισα. 'Ηταν η Ελένη, που είχα πάρει πριν δυόμισι περίπου μήνες σ' εκείνον τον οίκο. Κατάλαβα πως με αναγνώρισε κι εκείνη. «Γεια σου», της ευχήθηκα. «Με τρελάνανε!», παραπονέθηκε. «Σε τρελάνανε, ε;». «Ναι», παραδέχτηκε σκίζοντας τη συσκευασία της καπότας. «Από τι ώρα δουλεύεις;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Τώρα ξεκίνησα και δεν έχω κάτσει!», μου έκανε γνωστό ξετυλίγοντας το ελαστικό κατά μήκος του σε ηρεμία πουλιού μου. Αφού έβγαλε το στήθος της απ' τον ενσωματωμένο στηθόδεσμο του μεσοφοριού, άρχισε μια μέτρια καλυμμένη πίπα, μ' εμένα να της θωπεύω τον κώλο. Μετά από λίγο, χωρίς να σταματήσει την πεολειχία, έπιασε το χέρι μου και το έφερε στον μαστό της. «Στο βυζί θέλεις να σε πιάνω;», της χαμογέλασα. «'Οπου θες, εσύ», μου απάντησε. «Οκέι», είπα και το επανέφερα στην πρoτέρα θέση. Τα επόμενα λεπτά την είχα τουμπάρει ανάσκελα και της πιπίλαγα τις ρώγες, χαϊδεύοντάς την ανάμεσα στους μηρούς –ψηλά. Ακολούθησε εκ νέου πίπα, μιας και δεν κατάφερνα να καυλώσω επαρκώς. «Ποπ!... Αχ, τι θα κάνουμε;», με κοίταξε θλιμμένα. «Συνέχισε», της ζήτησα. Υπάκουσε, αλλά έπειτα από κάμποσα «σλουρπ»... «Ποπ! Ποπ!... Ποπ!... Πιάστηκα!», παραπονέθηκε χαμογελώντας. «Αν ανέβεις από πάνω λες να γίνει τίποτα; Γιατί σαν να σκλήρυνε λίγο περισσότερο...», παρατήρησα. Με καβάλησε και πιάνοντας τη μελάτη πούτσα μου προσπάθησε να τη χώσει στο λιπασμένο της μουνί. «Εντάξει, μπήκε...», μ' ενημέρωσε, αλλά δεν χρειαζόταν γιατί το είχα νιώσει κι εγώ. 'Αρχισε να τρίβεται μπρος-πίσω, κοιτάζοντάς με προκλητικά, να στριφογυρίζει, ενώ καθώς κέρδιζα σε στύση προχώρησε και σ' ανεβοκατεβάσματα. Ακολούθησαν αρκετές δικές μου ψωλιές, ξεκινώντας να εκσπερματώνω στην τελευταία απ' αυτές...