Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 18:18
Υπηρεσία ήταν η Ελληνίδα με τα γυαλιά, που τελευταία είχα δει στο Κολωνού 15 δεξιά όταν είχα πάρει την 'Αννα. «Γεια σας!... Η Ηλέκτρα μου!... και η Κατερίνα μου!... Ελάτε να περάστε, θα περάστε ωραία! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, όλες τις στάσεις. Τα κορίτσια μου είναι καταπληκτικά, φανταστικά, θα περάστε πολύ ωραία!».
Εμφανίστηκαν οι γυμνόστηθες Κατερίνα και Ηλέκτρα, η τελευταία με ίσιο ξανθό μαλλί πιασμένο πάνω, φιλήδονο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο αδύνατο κορμί με χαλαρή κοιλίτσα που κρεμούσε όταν έσκυβε, δύο τατουάζ: ένα στην οσφύ κι ένα στη δεξιά ωμοπλάτη.
«Θα περάσω με την Ηλέκτρα», ενημέρωσα την τσατσά. «Ελάτε από 'δω!», μου έδειξε προς τα ενδότερα. «Περάστε...». Το δωματιάκι, μετά το υφασμάτινο διαχωριστικό δεξιά, ήταν συμπαθητικό.
Η κοπέλα ήρθε ύστερα από δυο-τρία λεπτά. «Γεια σου», της ευχήθηκα. «Γεια σου ματάκια μου, τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει πλησιάζοντας στο κρεβάτι. «Καλά», της χάιδεψα τον μηρό καθώς γονάτιζε πλάι μου. «Πώς σε λένε;». «Τάδε». Αμέσως έσκυψε κι άρχισε να γλείφει δυνατά τη δεξιά θηλή μου, ενώ παράλληλα ξεκινούσε να με μαλακίζει. Εγώ απ' τη μεριά μου της είχα γραπώσει τον σβέρκο και ταυτόχρονα της απαλοχάιδευα το αιδοίο. Συνέχισε με ματς-μουτς στη γύρω περιοχή (χωρίς να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της –τουλάχιστον στην αρχή) αλλά και στον λαιμό, ενώ όταν αισθάνθηκε τη στύση μου προχώρησε σε δυνατή καλυμμένη πίπα. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!...». «Λίγο πιο μαλακά αν θες...». «Μ-μ!» (καταφατικό). «Γι' ανέβα λίγο από πάνω», πρότεινα έπειτα από κάμποσα «σλουρπ». «Ποπ!... 'Ασε, να το φτιάξουμε λίγο ακόμα...», αντιπρότεινε με ύφος ειδικού και ξανασκύβοντας συνέχισε τα «σλουρπ»...
«Καθίστε!...», ακούστηκε απ' έξω η υπηρεσία. «Συγγνώμη, είπα καθίστε...», επανέλαβε. «Θ' αργήσει;», ρώτησε κάποιος. «Δεν έβαλα χρονόμετρο...», του απάντησε.
Η Ηλέκτρα σάλιωσε τις άκρες των δαχτύλων της κι έτριψε το μουνί της όταν έκρινε πως το καυλί μου θα μπορούσε ν' ανταποκριθεί στην "ιππασία" που της είχα ζητήσει πρωτύτερα. Στη συνέχεια με καβάλησε και... «Α μπράβο, μπήκε!». «Κρικ κρικ κρικ!...», άρχισε να τρίβεται μπρος-πίσω, ενώ συνέχισε πραγματοποιώντας βαθιά καθίσματα. «Πλαφ πλαφ πλαφ!», έδινα κι εγώ από κάτω, όσο και όπως μπορούσα. Κάποια στιγμή σταμάτησα. «Τώρα τι θα γίνει;», με κοίταξε. «Αλλαγή στάσης!», της είπα κι αμέσως ξεκαβάλησε. Στην "κυνική", που λέει κι ο φίλος Rigormortis, τοποθέτησε ικανοποιητικά το σώμα της με αποτέλεσμα να έχω καλή πρόσβαση στην πρόσθια οπή της λεκάνης της. Σε 'κείνη τη στάση κατάφερα να ολοκληρώσω έπειτα από αρκετές παλινδρομήσεις.
«Πάω τέσσερα;», την άκουσα αργότερα –καθώς ντυνόμουν– να ρωτάει την τσατσά.