Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Γεια σας», μου ευχήθηκε μια μεσήλικη με κοντό κοκκινωπό μαλλί, μετριότατο πρόσωπο, μεγάλο κρεμασμένο στήθος (φαινόταν απ' το βαθύ ντεκολτέ), βαρύ κορμί, μέτριο ύψος, η οποία φορούσε ένα φαρδύ σκούρο φόρεμα. Σκέφτηκα πως θα ήταν η υπηρεσία. «Χαίρετε». «Σήμερα, εγώ ντουλεύει! Σβέτα, Μπουλγκάρα», μ' ενημέρωσε. «Ναι...», εξεπλάγην. «Εξήντα εννιά, πισωκόλλητο (sic), ισπανικό, ααα, τσιομπούκι (sic) χωρίς προφυλακτικό, μόνο ντέκα ευρώ!...», συνέχισε. «Και πώς σε λένε;», ξαναρώτησα. «Σβέτα! Σβέτα... εγώ ντουλεύει, εγώ!», ξεκαθάρισε. «Ναι ναι ναι ναι, ξέρω, κατάλαβα, κατάλαβα!... Εντάξει, θα περάσω!...», αποφάσισα. «Οκέι, ελάτε...», χαμογέλασε και μου έδειξε το πρώτο δωμάτιο δεξιά. Σχετικά πρόσφατα βαμμένο σε χρώμα λαχανί.
'Υστερα από τέσσερα λεπτά την άκουσα έξω απ' την πόρτα να ρωτάει: «Μπορείς;». «Ναι ναι!», την κάλεσα να περάσει. Εισήλθε φορώντας μόνο τα εσώρουχά της και κρατώντας μια συσκευασία από υγρά μαντηλάκια, καπότα, λιπαντική γέλη. Πλησιάζοντας το κρεβάτι, άφησε τα πράγματα στο κομοδίνο και πήρε να γδύνεται χαμογελώντας μου. Στη συνέχεια μου έδειξε το smartphone της. Το είχε βάλει στο χρονόμετρο. «Το βλέπετε; Ντέκα λεπτά, για όχι προμπλέμα με πελάτη». Πρώτη φορά το έβλεπα αυτό από πουτάνα!... «Ναι, μπράβο!», επιβράβευσα την πρωτοβουλία της. «Εσύ 'Ελληνας;», ενδιαφέρθηκε να μάθει καθώς έβγαζε ένα μαντηλάκι. «'Ελληνας!». «'Ελλη... Ελ... Δεν ξέρει πολλά ελληνικά!... χε χε...», παραδέχτηκε. «'Ελληνας, Γκρεκ!», εξήγησα. «Γκρεκ! 'Ελληνας!...», επανέλαβε. «Α, ζέστη!», σχολιάζοντας στη συνέχεια κουνώντας το παχουλό χέρι της μπροστά απ' το πρόσωπό της. «Ζέστη ζέστη!», συμφώνησα κι αμέσως παρατήρησα: «Ωραίο στήθος!...». Χουφτώνοντάς το ταυτόχρονα. «Καταρό, εγώ πολύ καταρό!», υποστήριξε κοιτώντας με σοβαρά. «Μπράβο...», αναγνώρισα. «Μπουλγκάρα, Μπουλγκάρα κριστιάνα!», συνέχισε τις "αποκαλύψεις". «Κι εγώ κριστιάν!...», συμπλήρωσα. Αφού της έκανα γνωστό πως δεν επιθυμούσα γυμνό στοματικό, ξεκίνησε μ' επιφανειακά και ηχηρά φιλιά στις θηλές, στο στήθος, στον λαιμό, καθώς κι ακρογλώσσιο γλείψιμο στις αυτές περιοχές, συν στον λοβό του αυτιού μου, ενώ μετακινούμενη ανάμεσα στα σκέλια μου προχώρησε σε μια ισπανική μαλακία κοιτάζοντας τη βάλανο που εμφανιζόταν κι εξαφανιζόταν κατά τη διάρκεια του τριψίματος των αφράτων μαστών στο καυλί μου. Ακολούθησαν το ξετύλιγμα ενός κόκκινου προφυλακτικού κατά μήκος της ψωλής και μια θορυβώδης, μέτρια πίπα. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!». Η οποία διεκόπη όταν χτύπησε το κινητό κι εκείνη το σήκωσε μιας και ήταν «χα χα, αφεντικό!»... Πάντως δεν μίλησαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα. «Χάιντε χάιντε, έχω πελάτη!». Μετά το τηλεφώνημα συνέχισε το "τσιομπούκι" κι όταν της το ζήτησα, πήρε θέση για πισωκολλητό γονατιστό, αφού πρώτα άλειψε το αιδοίο της με κρέμα. Την απαύτωσα όσο πιο δυνατά μπορούσα. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». Χωρίς όμως να νιώθω ιδιαίτερα την πρόστριψη. Τελικά έχυσα στα γόνατα, αυνανιζόμενος, ενώ εκείνη μ' έγλειφε στη θηλή και μου πασπάτευε τ' αχαμνά. «Εντάξει, τελείωσα!».
«Πόσα λεπτά περάσαν;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Α;... Ντόντεκα!», είπε σκύβοντας πάνω απ' την οθόνη. «'Οχι δώδεκα, πολύ λιγότερα!», δεν συμφώνησα. Το δικό μου ρολόι έλεγε έξι λεπτά, απ' τη στιγμή που είχε μπει. Μάλλον κατά τη διάρκεια της κλήσης θα πείραξε το χρονόμετρο...