Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στην είσοδο του μπουρδέλου –που τελευταία βρίσκεται σε φάση ανακαίνισης– είδα έναν τύπο που τον πέρασα για άνθρωπο του συνεργείου. «Λειτουργεί;», τον ρώτησα, αν και το φανάρι ήταν αναμμένο και ως γνωστόν, όταν το φανάρι ανάβει το μπουρδέλο λειτουργεί. «Εεε, ξέρω 'γω;», δήλωσε την άγνοιά του. «Α, δεν είσαι του καταστήματος», σχολίασα και προχώρησα στο σαλόνι. Εκεί ήταν η γνωστή αλλοδαπή υπηρεσία. «Καλημέρα, δέκα ευρώ παιδιά (πίσω μου ακολουθούσε συναγωνιστής, με τον οποίον είχαμε πιάσει κουβέντα κατά την αναμονή στον διπλανό όροφο). Μουνάκι, φιλάκι, βυζάκι, πισωκολλητό, πάνω-κάτω, ελεύθερα πιασίματα, δέκα!... Σιγά σιγά». «Γεια σας!», εμφανίστηκε κι η μετρίου αναστήματος Ντάρια (ψηλή πάνω στα πορνοπάπουτσα), μία νεαρή Ρουμάνα με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι την πλάτη πιασμένο σε αλογοουρά, καλούτσικο πρόσωπο με σχιστά μάτια, άσπρη επιδερμίδα με αρκετές μικρές ελιές, μεσαίο ωραίο στήθος, κανονικό σώμα μ' ερωτικές καμπύλες, πίρσινγκ στον αφαλό, τροφαντό κώλο με ίχνη κυτταρίτιδας. «Οκέι, εντάξει, πάμε...», είπα στον συναγωνιστή κι ευχαρίστησα τις εργαζόμενες. «Είναι άλλο ανοιχτό;», με ρώτησε εκείνος καθώς σηκωνόταν. «Γιατί φεύγετε;», ρώτησε θλιμμένα η τσατσά. «Τώρα θα πάω στο απέναντι (στα 27άρια) να δω, εάν έχει τίποτα», του απάντησα. «Καλή, γιατί φεύγετε;», επέμεινε εκείνη.
Επέστρεψα λίγο αργότερα. Στο σαλόνι ψυχή, μόνο στην είσοδο δούλευε ένας εργάτης. Παραμέρισα το υφασμάτινο παραβάν και πέρασα στα ενδότερα με το δεκάρικο στο χέρι. Η υπηρεσία –αφού χούφτωσε το χαρτονόμισμα– μου έδειξε το συμπαθητικό δωματιάκι του σαλονιού, ενώ καθώς έκλεινα την πόρτα την άκουσα να μ' ευχαριστεί που τους ξαναπροτίμησα.
Η ολόγυμνη Ντάρια εισήλθε ύστερα από κάνα πεντάλεπτο. «Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις;», μου χαμογέλασε. Η αλήθεια ήταν πως την περίμενα πιο ψυχρή. Μάλιστα μου έδειξε τη συσκευασμένη καπότα και με ρώτησε εάν θα ήθελα να την ελέγξω (όπως μου είπε κάποιοι της το ζητάνε και γι' αυτό το πρότεινε και σε μένα). Εγώ απλώς της χαμογέλασα. 'Αλλωστε και να ήθελα, λόγω του ημίφωτος και της πρεσβυωπίας μου, δεν θα κατάφερνα να διακρίνω όχι την ημερομηνία λήξης, αλλά ούτε καν τη μάρκα! Πάντως θετικό ήταν πως δεν είχε ανοιχτεί από πριν...
Γονατίζοντας λοιπόν στο κρεβάτι, πλάι στο ξαπλωμένο σώμα μου, έσκυψε και ξεκίνησε με φιλάκια και γλειψιματάκια στις θηλές, στον λαιμό (έπειτα από δική μου προτροπή), στα μάγουλα, στον λοβό του αυτιού, παίζοντάς μου ταυτόχρονα άγαρμπη μαλακία. Της ρούφηξα-έγλειψα και του λόγου μου τα στήθη, χαϊδεύοντας το ξυρισμένο αιδοίο της και το εσωτερικό των μηρών της, ενώ όταν η πούτσα άρχισε να σηκώνεται, μου φόρεσε (με το στόμα) την καπότα κι άρχισε μια μέτρια πίπα με άι κόντακτ και εξωτερικούς γλωττισμόυς.
«Λες να μπορέσω να στο κάνω;» τη ρώτησα όταν ένιωσα αρκετά "σκληρός". Κάτι πράγματα που ξεστομίζω κι εγώ φορές φορές!... Χα χα χα... 'Ακου «λες να μπορέσω να στο κάνω»! «Εσύ ξέρεις...», μου απάντησε με το δίκιο της κι εκείνη. Τέλος πάντων της ζήτησα ν' ανέβει από πάνω. Με καβάλησε, άλειψε την περιοχή της με λιπαντική γέλη, πήρε το καυλί μου και το έχωσε μέσα της. «Ωραία, τώρα θες να πάω έτσι (μπρος-πίσω) ή έτσι (πάνω-κάτω);», θέλησε να της διευκρινήσω. «Πάνε όπως νομίζεις!», της έδωσα το ελεύθερο και τη γράπωσα απ' τα κωλομέρια. Τρίφτηκε, στριφογύρισε, ανεβοκατέβηκε. 'Εδωσα κι εγώ κάμποσες ψωλιές, έχοντας καλή αίσθηση των τοιχωμάτων της. Θα μπορούσα να τελειώσω σ' εκείνη τη στάση, αλλά της είπα να στηθεί και στα τέσσερα –έτσι, για ποικιλία... Πήρε θέση, της τον κάρφωσα και μετά από αρκετά «πλαφ», έχυσα ικανοποιημένος...