Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δευτέρα, ώρα 20:22
Aλλοδαποί συζητούσαν στο σαλόνι. Με το δεκάρικο στο χέρι πέρασα στο κουζινάκι. Το βλέμμα της ελληνίδας υπηρεσίας καρφώθηκε στο πρόσωπό μου, στη συνέχεια στο χαρτονόμισμα και μετά πάλι το πρόσωπό μου. «Χαίρετε». «Χαίρετε». «Ποια κοπέλα είναι;». «Η Σιμόνα». «Και τι πρόγραμμα έχει;». Σηκώθηκε. «Πάμε έξω να σας πω... Τσιμπουκάκι, κωλαράκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, έρχεται να τη δείτε...». Μόλις είχε ακουστεί, απ' το πατάρι, μια πόρτα ν' ανοίγει. «Γεια σας!», αυτή που είχε ευχηθεί και τώρα κατέβαινε τις σκάλες, ήταν μια εικοσιπεντάχρονη Ρουμάνα, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, καλούτσικο πρόσωπο, μεσαίο φυσικό στήθος, μέτριο ανάστημα, σφιχτοδεμένο κορμί με πιασιματάκια κι ένα ταττού στο αριστερό βραχιόνιο, καμπυλώδη οπίσθια. «Το κορίτσι είναι, είναι πολύ καλή στο δωμάτιο», συμπλήρωσε η τσατσά κι έπειτα με δυνατή φωνή ενημέρωσε και τους αλλοδαπούς: «Τσιμπουκάκι, κωλαράκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, ισπανικό, παιδιά, δέκα ευρώ!». Το αγοραίο πλάσμα πέρασε από μπροστά μας κατευθυνόμενο προς τα ενδότερα. Πλήρωσα τη μεσήλικη γυναίκα κι εκείνη μου έδειξε την κάμαρα του ισογείου. «Θα πάω καλύτερα απάνω...», της έκανα γνωστό. «Α, θέλετε επάνω! Ναι», συμφώνησε.
Το δωμάτιο ήταν ευρύχωρο, υποφωτισμένο από έναν κόκκινο λαμπτήρα στο ταβάνι, άθλιο. Εκεί μέσα περίμενα 13 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων η πόρνη μιλούσε στο τηλέφωνο, ενώ ενδιάμεσα έκανε και δυο-τρία σαλόνια. Τέλος πάντων με το πέρας των δεκατριών λεπτών, την άκουσα ν' ανεβαίνει τα σκαλιά. Με βρήκε καθισμένο στο κρεβάτι με σταυρωμένες τις κνήμες.
«Γεια σου!». «Γεια σουουου!», ευχήθηκε ναζιάρικα με τη σειρά της, ενώ στη συνέχεια μένοντας ολόγυμνη γονάτισε πλάι μου. «Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω χαϊδεύοντας το κωλομέρι της. «Ναιαιαι!», απάντησε μ' εκούσια λεπτή φωνή. «Μπράβοοο!», την επαίνεσα με τον ίδιο τρόπο. «Χα χα...», γέλασε καθώς έσκιζε τη συσκευασία της καπότας που κρατούσε. Προσπάθησε να ξετυλίξει το λεπτό ελαστικό κατά μήκος του σε ηρεμία πουλιού μου. «Κάτσε να τη βάλω εγώ...», φιλοτιμήθηκα να τη βοηθήσω. «Τι;», με κοίταξε. «Εντάξει, βάλτη, οκέι... Επειδή δεν έχει καυλώσει και δεν μπαίνει καλά, γι' αυτό», της εξήγησα. «Δεν ξέρω ελληνικά!», μου αποκάλυψε. "Vorbești românește?" (μιλάς ρουμάνικα;), την "κούφανα"! «Ναι!», "Deci putem să ne înțelegem" (οπότε μπορούμε να συνεννοηθούμε). "Foarte bine, atunci!" (Πολύ ωραία, τότε!). Τη ρώτησα εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά (φιλιά, γλειψίματα, τέτοια...). Δεν είχε αντίρρηση, "κουφαίνοντάς" με με τη σειρά της, ενώ καπακώνοντάς με ξεκίνησε να με φιλάει και να με γλείφει, ικανοποιητικά, στις θηλές, στον λαιμό, στις παρειές, πολύ κοντά στα χείλη, στους λοβούς των αυτιών. Τα μαλλιά της έπεφταν στη μούρη μου και μ' εμπόδιζαν απ' το να τη φιλήσω και να τη γλείψω όπως θα ήθελα. Δυστυχώς δεν είχε κάτι να τα πιάσει. Τέλος πάντων είχα καυλώσει, οπότε ακολούθησαν η εφαρμογή του προφυλακτικού και μια μέτρια πίπα.
"Poți să vii asupra?" (μπορείς να έρθεις απάνω;), της ζήτησα όταν ένιωσα πως ήταν η ώρα. Το έκανε αλείφοντας πρώτα το αιδοίο της με λίγη λιπανική γέλη κι αφού έχωσε το καυλί μου στον κόλπο της άρχισε να τρίβεται μπρος-πίσω, κάνοντας κάποιες κυματοειδείς κινήσεις με το κορμί, χωρίς να παραλείπει να βογγάει ευλογοφανώς. Η αίσθηση που είχα ήταν ικανοποιητική, αλλά προτίμησα να ολοκληρώσω "ιεραποστολικά". Ξάπλωσε ανάσκελα, άνοιξε τα πόδια, χώθηκα στο "κοχύλι" της, άρχισα να μπαινοβγαίνω. Προσπάθειά μου να τη φιλήσω στο στόμα έπεσε στο κενό...