Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο σαλόνι καθόταν ένας αλλοδαπός συναγωνιστής. Μετά από λίγο εμφανίστηκαν η υπηρεσία, «Καλώς τα παιδιά!». «Γεια σας» (εγώ). «Τι κάνετε;», μαζί με την Αλίνα. «Γεια σας, γεια σας! Τι κάνετε;». Η Αλίνα ήταν μια ρωσίδα μιλφ μέτριου αναστήματος, με ίσιο ξανθό μαλλί μέχρι τους ώμους, έτσι κι έτσι πρόσωπο, πλούσιο στήθος, παχουλά βραχιόνια, κοιλίτσα, αφράτη κωλάρα, χοντρουλά πόδια, που τελευταία την έβλεπα στο διπλανό υπερυψωμένο ισόγειο (ασανσέρ), στ' οποίο πρόσφερε απλό πρόγραμμα, ενώ παλιότερα στο ισόγειο της Εξηκίου 18, όπου πρόσφερε κώλο κι ελεύθερο στοματικό στο εικοσάρικο.
«Ποιος θέλει να χαλαρώσει, να περάσει ωραία;... Καλή περιποίηση, χωρίς βιασύνες στο δωμάτιο, να περάσετε τέλεια!», ρώτησε η τσατσά. «Θα περάσω!», ανακοίνωσα. «Θα περάσει γιατί με ξέρει!», της έκανε γνωστό η Αλίνα. «Ελάτε από δω...», μου είπε η υπηρεσία και με οδήγησε σ' ένα συμπαθητικό δωμάτιο, όπου αφού έκλεισε το παράθυρο, πληρώθηκε ένα δεκάρικο και με άφησε να ετοιμαστώ.
«Τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει η Ρωσίδα πόρνη ανοίγοντας την πόρτα, έπειτα από τρία λεπτά. «Καλά, εσύ;». «Καλά μωράκι μου!». Εκείνη τη στιγμή σαπούνιζα τα χέρια μου στον νιπτήρα. «Καθαρός παιντί, μπράβο!», σχολίασε αφήνοντας στηθόδεσμο και καπότα σε μία πολυθρονίτσα δίπλα στο κρεβάτι. Πάνω στο οποίο ξάπλωσα, ενώ άφηνα έναν χαμηλής έντασης μακρόσυρτο αναστεναγμό, κλείνοντας στη συνέχεια τα μάτια. «Θέλεις να σε αφήνω λιγάκι να ξεκουραστείς;», την άκουσα να με ρωτάει. Αμέσως άνοιξα τα μάτια και κοιτώντας την της είπα: «Δύο λεπτά, μπορείς;». «Μπορώ και παραπάνω μωρό μου, πέντε λεπτά, ντέκα λεπτά, εγώ σε ξέρω χρόνια» (Από τις τσάρκες, μιας και πρώτη φορά πέρναγα μαζί της). «'Οταν θα είμαι έτοιμος θα χτυπήσω την πόρτα. Σόρρυ ε;». «Τι σόρρυ λες μωράκι μου, εγώ θέλω να περάσεις εσύ ωραία, χα χα!», και με αυτά τα λόγια βγήκε έξω γυμνόστηθη. Ευτυχώς, γιατί ήθελα να κατουρήσω από ώρα!...
Ειδοποίησα ύστερα από ενάμιση λεπτό. «Δουλεύεις πολλές ώρες;», ρώτησε ξαπλώνοντας πλάι μου. «Δουλεύω αρκετά κι είμαι κομματάκι κουρασμένος», παραδέχτηκα. Ξεκίνησε με προκαταρκτικά: φιλάκια και γλειψιματάκια στον κορμό, στον λαιμό, στο πρόσωπο, στους λοβούς των αυτιών. «Φιλάκια (στο στόμα) δεν δίνεις, ε;», τη ρώτησα έχοντας το πρόσωπό της σε κοντινή απόσταση. «Δίνω εσένανε γιατί είσαι καθαρός!», μου χαμογέλασε. Στην αρχή τα φιλιά της ήταν χωρίς γλώσσα. Απλώς μου ρουφούσε το άνω χείλος. Δεχόταν όμως τη δική μου γλώσσα –γλείφοντάς την–, ενώ με την πάροδο του χρόνου φιληθήκαμε ακόμα πιο ερωτικά... 'Οχι κάτι το ιδιαίτερο πάντως. Δεν την άφησα να με πιπώσει (με καπότα) παρά ελάχιστα –αν και το έκανε καλά–, μιας και ήμουν έτοιμος από πριν. «Πώς θέλεις να κάνουμε;». «Για κάτσε λίγο στα τέσσερα...», της ζήτησα. Γάμησα έτσι τη λιπασμένη μουνοσήραγγά της για ένα-δυο λεπτά, μέχρι που «ααα, έχυσα!...»
«Δεν πας καθόλου Εξηκίου;», τη ρώτησα καθώς ετοιμαζόμασταν. «'Οχι, εκεί δεν έχει τι να κάνω», απάντησε σοβαρά. «Δεν έχει δουλειά, ε;». «Τσου!». «Εδώ έχει;». «'Εχει... Βλέπεις, άνθρωποι δεν έχουνε 20 ευρώ». «Είκοσι ευρώ είναι πολλά!», υπερθεμάτισα. «Ε, αυτό λέω. Με δέκα περνάνε, με είκοσι...». «Μου είχες πει πως είσαι από Ρωσία, έτσι;». «Ναι!». «Εγώ είμαι από Ελλάδα». «Το ξέρω, εσένα σε ξέρω πολύ καλά!... Καλή σου μέρα!». «Επίσης!».