Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δευτέρα, ώρα 19:50
Στο υποφωτισμένο σαλονάκι εμφανίστηκε –λίγο μετά την είσοδό μου–, ο μεσήλικας –πιθανόν αρσενοκοίτης–, υπηρέτης με τα λευκά μακριά μαλλιά, από τον όροφο της Λεωνίδου 28, ο επονομαζόμενος Fu Manchu. «Γεια σας!», ευχήθηκε. «Χαίρετε!», αντευχήθηκα. «Λοιπόν, δέκα ευρώ, τώρα ήρθε η κοπέλα. Τσιμπούκι, μουνί, φιλάκια στα βυζάκια, γλειφομούνι, εξήντα εννιά, καινούργια καινούργια, χθες ήρθε!». Παρουσιάστηκε μια αψηλή, πάνω στα πορνοτάκουνα, γυμνόστηθη κοπέλα, με ίσια καστανά μαλλιά πιασμένα σε κοντή αλογοουρά, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο αδύνατο κορμί.
'Ενας συναγωνιστής στεκόταν στην είσοδο. «'Ελα πιο κοντά», τον κάλεσε ο τσάτσος. Εκείνος του γύρισε την πλάτη. «Μη φεύγεις, γιατί φεύγεις καλέ;», του φώναξε.
'Εβγαλα ένα δεκάρικο. Ο "Fu Manchu" με οδήγησε στα ενδότερα. Τα τρία δωμάτια ήταν άδεια. «'Οπου θέλεις μπες!», μου είπε παίρνοντας το τραπεζογραμμάτιο. Πέρασα στο μεσαίο. Μια άθλια ευρύχωρη κάμαρα.
Η πόρνη άνοιξε την πόρτα μετά από δύο λεπτά. Ακόμη γδυνόμουν. «Γεια σου», είπε με τη λεπτή φωνή της. «Γεια σου», της είπα κι εγώ. «Τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Καλά», απάντησα κι αμέσως τη ρώτησα: «Πώς είναι τ' όνομά σου, πώς σε λένε;». «Αλεξάνδρα». Της είπα το δικό μου όνομα. «Νάις το μιτ γιου!», είπε ευγενικά. «Χουέρ αρ γιου φρομ;», συνέχισα. «Φρομ Ρομένια». Της έκανα γνωστό πως ήμουν 'Ελληνας. «Χάου ολντ αρ γιου;», έκανα και την αδιάκριτη ερώτηση. «Τουέντυ νάιν», απάντησε. Της αποκάλυψα και τη δική μου ηλικία. «'Ησουν και σε άλλα μπουρδέλα εκτός από δω;», ρώτησα στα ελληνικά, μιας και μ΄ενημέρωσε πως καταλάβαινε λίγο τη γλώσσα μας. «Στο κάτω, εδώ, είκοσι πέντε–». «Α, στη Μεγάλου Αλεξάνδρου!».
Εντωμεταξύ είχα μείνει τσίτσιδος, οπότε μαζί ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Αμέσως άνοιξε την καπότα κι αφού μετακινήθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου την εφάρμοσε στο πεσμένο πέος μου ξεκινώντας την πίπα. «Αχ, μαλακά... ίζυ!», έκανα ύστερα από λίγο μιας και ρουφούσε δυνατά. «Εγώ όχι μαλάκα!», παρατήρησε σιγανά κοιτώντας με αυστηρά. «Μαλακά είπα βρε, όχι μαλάκα!», της εξήγησα με χαμόγελο.
Παρέμεινε για λίγο στραβωμένη αλλά σύντομα επανήλθε. Χα χα χα, κοίτα πως μπορείς να παρεξηγηθείς!...
Τέλος πάντων, αφού της έκανα ένα "σπατουλάρισμα" με τη γλώσσα απ' τον αφαλό μέχρι τα βυζάκια, τα οποία φίλησα-ρούφηξα-έγλειψα, της ζήτησα να πάρει θέση για πισωκολλητό γονατιστό. Κατά τη διάρκεια της γάμευσης δεν είχε ιδιαίτερη συμμετοχή με βογγητά, παροτρύνσεις, κινήσεις. Απλώς "υπέμενε" τις γαμικές ωθήσεις. Κάπως έτσι ήρθε και το τέλος.
«Γεια σας», χαιρέτησα φεύγοντας. Ο "Fu Manchu" μόλις είχε ολοκληρώσει την παρουσίαση της Αλεξάνδρας σ' έναν συναγωνιστή. «Γεια σας, ευχαριστούμε πολύ!», μου είπε, ενώ αμέσως γυρίζοντας προς τον συναγωνιστή συνέχισε: «'Ελα να περάσεις, καινούργια είναι, χθες ήρθε...