Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Στο δωμάτιο είναι», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία βγαίνοντας απ' το κουζινάκι. Η εξώπορτα ακόμα έτριζε καθώς έκλεινε. Μόλις είχα μπει.
«Στο δωμάτιο ε; Ποια είναι, η Χρύσα;», τη ρώτησα. «Χρύσα, αργότερα!», μου απάντησε. «Ποια είναι τώρα;», επέμεινα. «Εεε, Γκαλίνα!» μου έκανε γνωστό, ικανοποιώντας την περιέργειά μου. «Γκαλίνα... Δεν την ξέρω!», είπα και κάθισα. Απέναντί μου ήδη κάθονταν δύο συναγωνιστές. Η τσατσά προχώρησε σ' ένα απ' τα δωμάτια. Σε λίγο σηκώθηκα και την ακολούθησα. 'Εστρωνε το κρεβάτι. Βγάζοντας το πορτοφολάκι μου ρώτησα: «Τι πρόγραμμα έχει η Γκαλίνα;». Η κίνησή μου δεν είχε ξεφύγει της προσοχής της. Xωρίς να διακόψει τη δουλειά που έκανε μου είπε: «Η Γκαλίνα κάνει τέλεια πίπα, γλειψίματα, ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, ισπανικό, τελειωτικό μέσα στήθος!». «Ωραία, θα περάσω!», της γνωστοποίησα και τράβηξα ένα δεκάρικο. «Δεν την είδες...», έκανε εκείνη κάπως παραξενεμένη χουφτώνοντας το χαρτονόμισμα. «Ε, εντάξει δεν πειράζει», είπα (η πρώτη φορά ήταν ή θα ήταν η τελευταία;...) και βγαίνοντας απ' το δωμάτιο που μόλις είχε ετοιμάσει, κατευθύνθηκα σε 'κείνο, κοντά στην είσοδο. Το μόνο απ' τα τρία, του ισόγειου αυτού οίκου, που δεν είχα μπει.
«Ααα, μισό λεπτό, θέλεις αυτό το δωμάτιο;», ρώτησε αιφνιδιασμένη ακολουθώντας με στο σαλονάκι. Απάντησα καταφατικά καθώς περνούσα την πόρτα. «'Ενα λεπτό να σου δώσω...», την άκουσα να λέει πίσω μου. Περιμένοντάς την κοίταξα ένα γύρω. Η κάμαρα ήταν στενή, επικρατούσε μισοσκόταδο, ενώ ο χώρος ήταν παμπάλαιος και ρυπαρός. Τελικά μου έφερε μια σόμπα, ενώ καθώς έκλεινε την πόρτα με προειδοποίησε να προσέχω, γιατί το πάτωμα είχε νερά απ' το σφουγγάρισμα.
Η θύρα ξανάνοιξε απότομα μετά από κανένα πεντάλεπτο. Εκείνη την ώρα τελείωνα το κατούρημά μου στον μικρό νιπτήρα έχοντας τη βρύση ανοιχτή. Αμέσως απομάκρυνα το πουλί μου κάνοντας πως έπλενα τα χέρια μου. Μικρή ποσότητα ούρων κατέληξε στο πάτωμα...
«Μπα μπα μπα!... Εσύ;...», άκουσα να ρωτάει μια αλλοδαπή γυναικεία φωνή. Στη στιγμή γύρισα και τότε κατάλαβα ποια ήταν η Γκαλίνα... 'Ηταν η ξανθιά (τώρα καστανή) Ρωσίδα γκιλφ, με το ίσιο μαλλί μέχρι τους ώμους (τώρα μέχρι την πλάτη ψηλά), το αρκετά μέτριο πρόσωπο, τα τεράστια κρεμασμένα, φλεβώδη βυζιά, το χαμηλό ανάστημα, την τριπλόφαρδη μέση με την προπετή κοιλιά, την ευμεγέθη, γεμάτη κυτταρίτιδα κωλάρα, τα κοντόχοντρα επίσης γεμάτα κυτταρίτιδα πόδια, που έβλεπα στον διπλανό όροφο... Τη συγκεκριμένη πόρνη είχα να τη συναντήσω κάποιους μήνες, με αποτέλεσμα να την έχω λησμονήσει. 'Οχι βέβαια πως μου κακοφάνηκε που ήταν εκείνη, μιας και πριν τη χάσω είχα αποφασίσει να τη δοκιμάσω, οπότε μου ήλθε κουτί!...
«Με ξέρεις;», τη ρώτησα. «Μια φορά έχεις περάσει μαζί μου, επάνω!», μου απάντησε απ' την είσοδο όπου στεκόταν. Ακόμα δεν είχε μπει μέσα. «Α, είσαι... Δεν έχουμε περάσει μαζί, σίγουρα!», της είπα σε τόνο που δεν επιδεχόνταν αντίρρηση. «'Ερχεσαι, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις, ρωτάς ποια είμαι και φεύγεις!», πρόσθεσε. «Ναι, αλλά δεν έχουμε περάσει μαζί, είμαι σίγουρος! Τέλος πάντων...», επέμεινα. «Εντάξει, ντεν πειράζει, τώρα εδώ είσαι!», είπε συγκαταβατικά και με αυτή της την κουβέντα προχώρησε προς το μέρος μου κλείνοντας πίσω της την πόρτα.
Μένοντας ολόγυμνη πλησίασε το κρεβάτι, όπου μόλις είχα ξαπλώσει. Κάθισε πλάι μου κι άρχισε να με χαϊδέυει. Τη χάιδευα κι εγώ. Το δέρμα της ήταν στεγνό κι απαλό, όπως και το πίσω μέρος του γιγαντιαίου στήθους της, μέχρι το σημείο που ενώνεται με τον θώρακα.
Τη ρώτησα εάν κάνει κάποια προκαταρκτικά. Μου απάντησε: «Εννοείται!», συμπληρώνοντας: «Εγώ απλά τώρα κοιτάω την κατάσταση, τι πρέπει να κάνω σκέφτομαι. Τι νομίζεις, εγώ είμαι αυτό και τέλειωσε;»
«Θα φάω καλάαα!», σκέφτηκα.
Τελικά τοποθέτησε το κοντόφαρδο σώμα της ανάμεσα στα σκέλια μου και πήρε να με μαλακίζει "ισπανικά", ενώ "βουτούσε" μπροστά, γλείφοντας-φιλώντας με –σχετικά καλά– σε θηλές, λαιμό, λοβούς των αυτιών.
Το στόμα της μύριζε το πρόσφατο γεύμα της...
«Βλέπεις πώς μεγάλωσε; Εγώ δεν έχω κάνει τίποτα!», είπε μετά από λίγο χαμογελώντας. «Ναι, είσαι καλή...», συμφώνησα. Συνέχισε για λίγο ακόμα με τα προκαταρκτικά –χαϊδεύοντας επιπρόσθετα και τ' αρχίδια μου, χωρίς ν' αφήνει το περίνεο παραπονεμένο–, και στη συνέχεια με ρώτησε εάν, «ευχαριστιέσαι με την πίπα;».
Η τοποθέτηση του ελαστικού στη βάλανο έγινε με το στόμα και το ξετύλιγμα (μέχρι ένα σημείο) επίσης. «Φόρεσες στολή!». Το τσιμπούκι που ακολούθησε ήταν χωρίς χέρι, βαθύ, όχι ιδιαίτερα υγρό, αισθησιακό, περιλαμβάνοντας συνεχόμενο άι κόντακτ...
«Θα τη βάλεις;»
Της την έβαλα αφού πρώτα της ζήτησα να σταθεί στα τέσσερα. Πήρα θέση από πίσω. Μπροστά μου είχα την "πανσέληνο του Αυγούστου"... Ξεκίνησα να γαμάω τη μουνοσήραγγά της, «πλαφ, πλαφ, πλαφ!»...
Τρίξιμο της εξώπορτας. «Κοπέλα στο δωμάτιο. Περιμένετε λίγο»
'Εχυσα μετά από πολλές, πάρα πολλές, ψωλιές...
'Εκανα να κατέβω απ' το κρεβάτι.
«Περίμενε, μη φεύγεις, ακόμα δεν τελείωσε η περιποιήση!», την άκουσα να μου λέει. «'Οπα!», έκανα τάχα εντυπωσιασμένος. «Αυτό δικό μου πατέντα!», είπε και ζήτησε να ξαπλώσω ανάσκελα. Τότε πήρε να μου βγάλει το προφυλακτικό. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέξουν τα χύσια στις πουτσότριχές μου κι η πέριξ περιοχή να γίνει σκατά... Μπλιαχ!... Σκούπισα κι έπλυνα ό,τι μπορούσα αφού έφυγε...
Συνοψίζοντας, προσπάθησε η καημένη να με κερδίσει με τη συμπεριφορά και τις υπηρεσίες της, έτσι ώστε να με κάνει πελάτη. Εμφανισιακά βέβαια ήταν χάλια, δεν το συζητάω, αλλά από την άλλη δεν ήταν βρώμικη (ιδρώτες, άσχημες μυρωδιές –μ' εξαίρεση βέβαια τη φαγητίλα που μύριζα στο στόμα της). Πάντως, το σίγουρο είναι, πως για να πάει κάποιος μαζί της χρειάζεται ηρωισμό...