Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 8:30 το πρωί.
Ανέβαινα την παλιά ξύλινη σκάλα του κεντρικού αυτού οροφομπουρδέλου της Κολωνού, που μ' έκπληξή μου είχα διαπιστώσει πως τέτοια ώρα ήταν ανοιχτό. Πέντε λεπτά πρωτύτερα οδηγούσα στην Αγησιλάου. Καθώς λοιπόν περνούσα έξω απ' τους κλειστούς άσους και τα επίσης κλειστά δυάρια, είδα πως λίγο πιο πέρα, τα "κόκκινα" φανάρια του 10 ήταν αναμμένα, ενώ στρίβοντας αριστερά στην Κολωνού κι ο όροφος του 11 λειτουργούσε! Στάθμευσα Κεραμεικού και Ιάσονος. Περπάτησα ως το νούμερο 10, όπου μ' απογοήτευση διαπίστωσα πως η κόκκινη πόρτα του ήταν κλειδωμένη. Το μπουρδέλο είχε κλείσει. Απλώς είχαν ξεχάσει τα φώτα αναμμένα. Συνέχισα για τον όροφο. Απογοήτευση και 'δω, το φανάρι μόλις είχε σβήσει κι η υπηρεσία κλείδωνε την εξώπορτα έχοντας κατεβάσει, για να πετάξει και δυο-τρεις σακούλες σκουπίδια...
'Hμουν όρθιος στο ψηλοτάβανο, μεγάλο, σκοτεινό σαλόνι ακούγοντας απ' το βάθος την τσατσά να παραγγέλνει τηλεφωνικά μία τυρόπιτα. Λίγο αργότερα στεκόταν μπροστά μου κι αφού με καλημέρισε μ' ενημέρωσε πως έπρεπε να περιμένω, μιας και η κοπέλα μόλις είχε μπει στο δωμάτιο. Στην ερώτησή μου ποια δούλευε, απάντησε: «η Βανέσσα», ενώ διακρίνοντας μια έκφραση απορίας στο πρόσωπό μου συμπλήρωσε: «Μια κοντούλα μελαχρινή από Ρουμανία». Μου είπε και το πρόγραμμα: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια, χαδάκια, 69, ισπανικό», ενώ όπως έκανε να φύγει, της γνωστοποίησα πως θα περνούσα. «Δεν ξέρω ποια είναι αλλά θα περάσω!», είπα. Εκείνη παίρνοντας το δεκάρικο δήλωσε πως «εγγυημένα» θα περνούσα όμορφα...
Μπήκα σ' ένα ψιλοάθλιο δωμάτιο. Τακτοποιήθηκα και μετά από ένα δεκάλεπτο άκουσα γυναικεία τακούνια να πλησιάζουν. Η πόρτα άνοιξε και μια χαμηλού αναστήματος νεαρή, με μαύρο μαλλί που κάλυπτε την πλάτη της ψηλά, γλυκό πρόσωπο, μικρό καλοσμιλεμένο στήθος, ομορφοσχηματισμένο κορμί, καμπυλόγραμμο ερωτικό κωλαράκι και χυτά ποδάρια εισήλθε στον ημιφωτισμένο χώρο. Αφού με χαιρέτησε, πλησίασε προς το κρεβάτι, πάνω στο ταλαιπωρημένο κατωσέντονο του οποίου ήμουν ξαπλωμένος, και πιάνοντας τα μαλλιά της σε κότσο έβγαλε το μπικίνι της γονατίζοντας πλάι μου. Με το ένα χέρι κρατούσε το συσκευασμένο προφυλακτικό και με το άλλο ξεκινούσε να με μαλακίζει κάπως άγαρμπα. Φιλάκια μου απάντησε πως δεν έδινε, γιατί λέει έχει αλλεργία και βγάζει... «σποράκια», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Φυσικά εννοούσε σπυράκια. Βέβαια αργότερα, διαπιστώνοντας πόσο καθαρός και βολικός ήμουν κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης, με φίλησε και μ' έγλειψε σε θηλές και λαιμό, αλλά... ψόφια πράγματα. Επίσης η πίπα της δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Ευτυχώς ακολούθησαν τα φιλάκια και τα γλειψιματάκια που λέγαμε και κατάφερα ν' αποκτήσω μία στύση ικανή για διείσδυση.
– Θες ν' ανεβείς λίγο από πάνω; τη ρώτησα.
– Ναι...
'Εχοντας μια πολύ καλή απτική αίσθηση των σφριγηλών κωλομάγουλών της σφυροκόπησα κάμποσο το μουνάκι της, απολαμβάνοντας την τριβή, ενώ τραβώντας την πάνω μου, με τα κεφάλια μας σάιντ μπάι σάιντ, συνέχισα για λίγο ακόμα, μέχρι που της ζήτησα να ξαπλώσει ανάσκελα. Τότε την πλάκωσα (με τρόπο, όχι και να τη σκάσω την κοπέλα...) συνεχίζοντας τη γάμευση έως την εκσπερμάτωσή μου που έλαβε χώρα λίγο μετά την υπενθύμιση της υπηρεσίας, «'Ελα μωρό μου!», ότι ο χρόνος τέλευε.
Σουμάροντας την εμπειρία μου, επρόκειτο για μια συνεύρεση με μία κοντούλα, εμφανίσιμη, νέα κοπέλα, που, χωρίς βιασύνη, μου πρόσφερε τις τυπικές υπηρεσίες του Μεταξουργείου (εάν δεν είσαι ήδη έτοιμος, λίγη μαλακία, ψευτοχαϊδεματάκια [κι αυτά εάν έχει όρεξη η κοπέλα], εφαρμογή προφυλακτικού, πίπα, μια, δυο, τρεις [το πολύ] στάσεις, πιθανό τελείωμα, πάει για τον επόμενο ή για τσιγάρο). Από 'κει και πέρα όμως, κρίνοντας την περίπτωση (με είδε καθαρό, ευγενικό), μου έδωσε το κάτι παραπάνω –έστω και εάν ήταν της πλάκας– έτσι ώστε να μη μείνω με το παράπονο... Η ουσία είναι ότι ολοκλήρωσα και μπορώ να πω ότι στο τέλος το ευχαριστήθηκα κιόλας, οπότε κάποια στιγμή μάλλον θα την ξαναπληρώσω.