Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 7:27 το πρωί.
Την αναμονή μου στο σαλονάκι του ισόγειου αυτού οίκου –ακούγοντας γυναικεία συζήτηση πίσω από το υφασμάτινο διαχωριστικό– δεν την άφησα να συμπληρώσει ούτε ένα λεπτό. 'Εφυγα, για ν' ανέβω στον όροφο της Ιάσονος 46, όπου η υπηρεσία μ' ενημέρωσε πως η κοπέλα πρόσφερε: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, 69, ισπανικό» για «10 ευρώ». Βγήκε η εικοσιτετράχρονη, μελαχρινή, ευτραφής, ρουμάνα Νικόλ. Παραδίπλα καθόταν σταυροπόδι, μέσα, κοντά στην είσοδο του υπερυψωμένου ισογείου, η επίσης ρουμάνα Μαρία, με το γυμνασμένο σώμα, την "ωραία" οδοντοστοιχία και το ξεθωριασμένο ταττού στο αριστερό της μπράτσο, περιμένοντας να "δώσει" τον κώλο της ή/και να μπουκώσει το σπέρμα σχεδόν οποιουδήποτε για 10 ευρώ.
Επέστρεψα στο 15 της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα φώτα του σαλονιού ήταν αναμμένα και η τσατσά, με το κοντό κοκκινωπό μαλλί, σκούπιζε φορώντας κίτρινα λαστιχένια γάντια. Τη ρώτησα εάν το μπουρδέλο λειτουργούσε. Επανέλαβε τρεις φορές τη λέξη «ελάτε» και χαμήλωσε τον φωτισμό. Πέρασα. Αμέσως μου έκανε γνωστό πως σήμερα είχε την Εύα απ' τη Ρωσία, που έκανε «φανταστική περιποίηση» και «τούρμπο τσιμπουκάκι σπέσιαλ, 69, ισπανικό» με «πιασίματα πάντα ελεύθερα» για 10 έουρω...
Εμφανίστηκε μια καλοταϊσμένη, χαμογελαστή, φαρδομούρα, σιτεμένη ξανθιά, «Γειά σου αγοράκι μου!», η οποία συνήθως "παίζει" λίγο παραπέρα, μετά τη γωνία, στο 53 της Κολωνού. Τα ίσια μαλλιά της άγγιζαν τους στρογγυλούς ώμους και κάλυπταν το πάνω μέρος της κρεατωμένης πλάτης, τα βυζιά ήταν μεγάλα, με τις θηλές τους να με "κοιτάζουν" πίσω απ' το ροζ διχτυωτό εσωφόρι, η κοιλιά προπετής, τα πόδια χοντρά.
Η υπηρεσία με κάλεσε να περάσω, αφού η κοπέλα της ήταν «πάρα πολύ καλή στο δωμάτιο!». 'Εβγαλα το ακριβές αντίτιμο απ' την τσέπη του πουκαμίσου μου και δίνοντάς της το μπήκα στη μεγαλύτερη απ' τις δύο κάμαρες –αριστερά μετά το υφασμάτινο παραβάν–, έναν χώρο καθαρό, φωτεινό, με καλό κρεβάτι. Περιμένοντας πρωτάκουσα, από το ραδιόφωνο του οίκου, για τον θάνατο του ηθοποιού Ρόμπιν Γουίλιαμς (λυπήθηκα!), ενώ η καλεσμένη ψυχίατρος τόνιζε (και σωστά) την ανάγκη, σε περίπτωση κατάθλιψης, οι οικείοι να ζητάνε τη βοήθεια των ειδικών, μιας και είναι (πολύ) δύσκολο για τον/την ασθενή να τη διαχειριστεί μόνος/η του/της.
Η χαμογελαστή, μπαμπάτσικη Ρωσίδα άνοιξε την πόρτα μετά από ένα πεντάλεπτο, «Εντάξει αγάπη μου;». 'Επιασε τα μαλλιά της σε κότσο, κατέβασε το διχτυωτό εσώρουχο μέχρι τη φαρδιά μέση της, απελευθερώνοντας τους πλούσιους μαστούς της, και παίρνοντας θέση ανάμεσα στα σκέλια μου, μ' ένα υγρό μαντιλάκι άρχισε να καθαρίζει όλη την περιοχή κάτω απ' τον αφαλό μου, μέχρι το περίνεο... Ακολούθως έσκισε τη συσκευασία του προφυλακτικού και με το στόμα ξετύλιξε την καπότα κατά μήκος της ημικαυλωμένης ψωλής μου, για να επιδοθεί σ' ένα αργό τσιμπούκι, τη μονοτονία του οποίου διέκοπταν κάποια γρήγορα, επιφανειακά γλειψίματα στους όρχεις και στις μηροβουβωνικές πτυχές μου, ενώ, έπειτα από δική μου προτροπή, με ψευτοέγλειψε και με ψευτοφίλησε πάνω απ' τον αφαλό (θηλές, βάση λαιμού), επιστρέφοντας σύντομα στην (ψευτο)καθαρισμένη περιοχή για να συνεχίσει εκεί την περιποίηση. Εγώ πάντως είχα καυλώσει, οπότε της ζήτησα να με καβαλήσει. Το έκανε με προθυμία, «Ναι μωρό μου!» και γραπώνοντας την πούτσα μου την έχωσε στο μουνί της, όπου, «μμμ μμμ μμμ (δικά της ευλογοφανή βογγητά)...», γάμησα μέχρι που ζήτησα να της απαφτώσω το μνι (έτσι, χωρίς "ου") κι από πίσω. Το ίδιο πρόθυμα, «'Ελα!», στήθηκε (καλά) και για πισωκολλητό γονατιστό γαμήσι, όπου έπειτα από αρκετά «πλαφ πλαφ πλαφ...» έχυσα!...
Προθυμοποιήθηκε να μου βγάλει τον καπότα (Αρνήθηκα ευγενικά και την έβγαλα μόνος μου) ενώ μου έδωσε ένα απ' τα υγρά της μαντιλάκια για να σκουπιστώ. Πριν ανοίξει την πόρτα έλυσε το μαλλιά της. Βλέπετε, εάν η υπηρεσία ζητούσε να την επιδείξει, εκείνη θα έπρεπε να ήταν όμορφη...