Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, 7:25 το πρωί.
Συνήθως τέτοια ώρα το συγκεκριμένο υπερυψωμένο ισόγειο μπουρδέλο, στο νεοκλασικό 23 της οδού Κολωνού, το βρίσκω κλειστό. Σήμερα όμως, όπως και προχθές, είχε το "κόκκινο" φανάρι του αναμμένο και την επιβλητική, παλιά, ξύλινη πόρτα του ελάχιστα ανοιχτή. Μπαίνοντας είδα μία μεσήλικη γυναίκα που σφουγγάριζε το ξύλινο πάτωμα του μακρόστενου χώρου αναμονής/επίδειξης. Ανεβαίνοντας τα εσωτερικά σκαλάκια τη ρώτησα:
– Λειτουργείτε;
– Μμμ; έκανε με απορία κοιτάζοντάς με.
– Λειτουργείτε; επανέλαβα.
– Ναι! Περάστε, περάστε!
Τη στιγμή που καθόμουν σ' έναν απ' τους πάγκους, απ' τα ενδότερα εμφανίστηκε μία άλλη μεσήλικη γυναίκα.
– Καλημέρα, δέκα ευρώ είναι η κοπέλα, τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, από πάνω, πολύ καλή, ωραιότατη και θα είσαι ο πρώτος, δεν ανοίξαμε καλά καλά! 'Ελα κούκλα μου!
Με το κάλεσμα της υπηρεσίας, παρουσιάστηκε μία αψηλή, μακρυμαλλούσα, νεαρή ξανθιά, με ομορφούτσικο, φιλήδονο προσωπάκι, μικρό στήθος πίσω απ' το ενισχυμένο σουτιέν της, καλλίκορμη, με μακριές καλοσχηματισμένες ποδάρες, ενώ μετά τη στροφή 360 μοιρών που πραγματοποίησε μπροστά μου, διαπίστωσα πως ήταν και καλλίπυγη πίσω απ' το σέξι κιλοτάκι της!
– Αστεράκι έχω! Θέλεις να περάσεις ωραία; Είναι πάρα πολύ καλή! τόνισε η τσατσά.
– Γεια σου μωρό μου! Πάμε; πρόσθεσε και η πόρνη.
– Πώς σε λένε; τη ρώτησα.
– Τζανίνα! απάντησε χαμογελώντας μου.
Απ' την τσέπη του παντελονιού μου έβγαλα το πορτοφολάκι μου και 'κείνη βλέποντας πως η συνεύρεση "κλείδωσε" έστριψε για ν' αποχωρήσει. Τότε τη σταμάτησε η υπηρεσία λέγοντάς της:
– Πάρε εσύ τα λεφτά μωρό μου, είναι πρώτος, πάρε εσύ τα λεφτά!
– Είναι πελάτης μου! είπε εκείνη χαμογελώντας και μου έτεινε την παλάμη της.
– Δεν σ' έχω ξαναπάρει! της διευκρίνισα δίνοντάς της το ακριβές αντίτιμο.
– Ναι, τώρα θα με πάρεις μωρό μου! συμφώνησε εκείνη και στη συνέχεια μου έδειξε το πρώτο εκ δεξιών των εισερχομένων, στο σαλόνι, δωμάτιο.
Μιλάμε για έναν χώρο στουντιακού επιπέδου (χωρίς ντουζιέρα, σφραγισμένες παντούφλες και σφραγισμένη πετσέτα), μεγάλο, με παρκέ, ψηλοτάβανο με περίτεχνες ζωγραφιές, καθαρό κατωσέντονο, μέχρι και διακοσμητικό τζάκι ("αναμμένο", Ιούλιο μήνα!) διέθετε, όπως επίσης επίτοιχη βάση για χάρτινες χειροπετσέτες (και όχι κωλόχαρτο!) οι οποίες εξάγονταν κάθε φορά φύλλο φύλλο, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη υγιεινή! Η μόνη μου ένσταση αφορούσε στο πηχτό σκοτάδι που επικρατούσε.
Μετά από 5 λεπτά αναμονής άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο των τακουνιών της πάνω στο παρκέ του διαδρόμου/σαλόνι.
– Εντάξει; με ρώτησε μπαίνοντας.
– 'Ολα καλά!
Εγώ εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν κοντά στο παράθυρο και του λόγου της, αφού πρώτα έβγαλε με μία κίνηση τον στηθόδεσμο, πήγε και στάθηκε στην αντίθετη πλευρά του κρεβατιού. Πλησιάζοντας την άκουσα να μου λέει ευγενικά, ενώ ετοιμαζόταν να σκίσει το περικάλυμμα του προφυλακτικού:
– Ξάπλωσε!
Ξάπλωσα στο πλευρό και στηριζόμενος στον αγκώνα της είπα να ξαπλώσει και 'κείνη δίπλα μου. Το έκανε κρατώντας την ανοιγμένη πια συσκευασία. 'Επιασα να την ψευδοθηλάζω. Τα μασταράκια της ήταν πολύ μαλακά, με σκουρόχρωμες μικρές θηλές, οι οποίες δεν ανταποκρίθηκαν αμέσως στις λειχίες-ρουφήγματά μου παρά μετά από αρκετή ενασχόληση μαζί τους. Παράλληλα της χάιδευα το κωλομέρι, το μπούτι, τη μουνοχαραμάδα, μέχρι ψηλά, στην περιοχή της "κοιμισμένης" κλειτορίδας της.
– Δεν μου λες Τζανίνα! της είπα σηκώνοντας το κεφάλι μου απ' τα βυζέττα της.
– Ναι μωρό μου!
– Φιλάς καθόλου εδώ; έδειξα τις θηλές μου.
– 'Οχι μωρό μου, εάν θέλεις να σου κάνω έτσι! είπε και μου έτριψε τη ρώγα.
– 'Οχι! Χα χα χα, άστο δεν πειράζει!
Την γκαντεμιά μου μέσα!...Τέλος πάντων μια υποτυπώδης στύση υπήρχε, οπότε η περικαυλίδα τοποθετήθηκε από την ίδια σαν κάλτσα και ξεκίνησε μία πίπα απλή (αργό, ρυθμικό ρούφηγμα, χωρίς εξωτερικούς γλωττισμούς, φτυσίματα και ποικιλία στο πάνω-κάτω), λίγο απρόσεκτη («Πιο απαλά σε παρακαλώ!»), που διήρκεσε κάνα δυο λεπτά μέχρι που "έγινα"! Σχεδόν...Τότε λοιπόν της ζήτησα να τη γαμήσω στα τέσσερα:
– Για κάτσε λίγο...
– Πώς;
– Να έτσι! είπα και της έδειξα στο περίπου.
'Οταν λοιπόν απλώθηκαν οι ποδάρες της στο κρεβάτι και υψώθηκε η κωλάρα της στον "ουρανό", θαυμάζοντας εκείνη την ομορφιά που είχα μπροστά μου (τότε παρατήρησα και το τρίμπαλ, χαμηλά στη μέση της), αφού αναφώνησα από μέσα μου «Αλληλούια!» άρχισα το γαμήσι! Μέσα-έξω, μέσα-έσω, μέσα-έξω!...Πλαφ, πλαφ, πλαφ!...Ααα!...Ωωω!...Ααχ!...(Δικά μου τα βογκήματα). Μέχρι που την "πλάκωσα" και για ένα ιεραποστολικό! Με τα καλλίγραμμα πόδια της και τ' αγύμναστα μπράτσα μου πλεγμένα, δεξιά κι αριστερά απ' το σώμα της, έβαλα και έβγαλα αρκετές φορές τη λαστιχοντυμένη ψωλή μου στο ελαστικό, λιπασμένο μουνέττο της, ξανά και ξανά, μέχρι που έπειτα από δυο-τρεις πιο ισχυρές γαμικές ωθήσεις η θηλή της καπότας γεμίσει απ' το λευκωπό παχύρρευστο σπέρμα μου!
– Από τι ώρα είσαι εδώ Τζανίνα; τη ρώτησα λίγο αργότερα, καθώς εκείνη φορούσε τα εσώρουχά της.
– Τώρα ήρθα, στις 7.
– Και μέχρι ποια ώρα θα καθίσεις;
– Μέχρι 5...Γεια σου μωρό μου, ευχαριστώ!
Ωραία γυναίκα η Τζανίνα! Κάλλιστα θα μπορούσε να δουλεύει σε στούντιο, βέβαια βρίσκεται σε μπουρδέλο του Μεταξουργείου, αλλά και το συγκεκριμένο μπουρδέλο ομοιάζει μ' ένα μέτριο στούντιο (εάν δε, είχε και περίκλειστο χώρο για ντουζ με τα συμπαρομαρτούντα, θα μιλούσαμε για καλό στούντιο). Από 'κει και πέρα, δυστυχώς και για τη συγκεκριμένη κοπέλα ίσχυσε ότι ισχύει για τις περισσότερες όμορφες πόρνες (και όχι μόνο πόρνες), δηλαδή από την καλή εμφάνισή τους να περιμένουν να γίνει όλη η δουλειά, χωρίς να προσφέρουν κάποια ερωτικά προκατάρκτικα (βέβαια συνήθως ο πελάτης το γνωρίζει από πριν αυτό), έχοντας κακή-μέτρια συμμετοχή (στην προκειμένη περίπτωση μέτρια), χωρίς να δίνουν το κάτι παραπάνω για να κερδίσουν τον μεσήλικα ας πούμε (και ίσως όχι μόνο μεσήλικα) πελάτη που έχουν μπροστά τους. Εγώ απ' την Τζανίνα δεν μπορώ να πω ότι έφυγα δυσαρεστημένος, θα ήμουν άδικος! Αλλά και για να την ξαναπληρώσω θα πρέπει όταν την ξανασυναντήσω (γιατί δεν πρόκειται να την ψάξω επί τούτω) να είμαι εξαιρετικά καυλωμένος! Δηλαδή το πιο πιθανό, ποτέ...Χα χα χα!