Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Σε μια ακόμα αναζήτηση μαύρης, σαρκικής ηδονής κατέληξα στο γνωστό τσαρδί οπού, σχεδόν εγγυημένα, γνώριζα ότι θα απαντούσα τη νταρντάνα Τζένη. Ύστερα από μια μικρή τσάρκα για οφθαλμόλουτρο, όπου τα εκδιδόμενα τεμάχια δεν παρουσίαζαν κάτι το αξιομνημόνευτο, ανέβηκα την ετοιμόροπη σκάλα και πέρασα στη σουρεάλ σάλα όπου δευτερόλεπτα αργότερα με προυπάντησε. Φορούσε ρόζ σορτσάκι που τόνιζε τα χοντρά μάυρα μπούτια και τον πεταχτό εβένινο κώλο της. Κατέθεσα το δεκάρικο και πέρασα στο μικρό δωμάτιο όπου ο φωτισμός ήταν πρακτικά ανύπαρκτος, τόσο ώστε να απορώ αν θα καταφέρω να διαχωρίσω την κατάμαυρη σιλουέτα της από το κατράμι που αντίκριζα. Ευτυχώς στα ελάχιστα λεπτά αναμονής το οπτικό μου νεύρο προσαρμόστηκε και έτσι με το που μπήκε μπορούσα αδρά να διακρίνω το πληθωρικό και υποσχόμενο κορμί της, προικισμένο με περιτά κιλά, ικανοποιητικές αναλογίες και απαλλαγμένο από τα γνώριμα κουσούρια (κιρσοί, κυταρίτιδα, χαλάρωση) της, ανάλογων κυβικών, λευκής σάρκας.
Στα του αγώνα τώρα η Τζένη ισσοροπεί -με το ζόρι- στη βάση. Η πίπα της είναι άτεχνη, οι κινήσεις της ατσούμπαλες, η διάθεση της παραπέμπει σε εκείνον τον ανεκδιήγητο μπαλαδόρο Φουρτάδο τη χρονιά που έπαιζε στην ΑΕΚ. Αν ωστόσο κανείς παέι προδιατεθειμένος να αντλήσει αποκλειστικά και μόνο την απόλαυση από τα πλούσια αφρικάνικα ελέη της θα χαλαλίσει και με το παραπάνω το ευτελές αντίτιμο. Η εκσπερμάτωση υπήρξε γρήγορη, ανακουφιστική και ευφοριστική.
Κατά την επιστροφή μου, περίμένοντας στο μετρό Ομονοίας, πέρασε από δίπλα μου. Το βλέμμα μου την έπιασε και την ακολούθησε ασυναίσθητα, φορούσε ένα μπλε μακρύ φουστάνι που από μέσα τονιζόταν η τεράστια κωλάρα της, τα μέρια της- σα να με κορόιδευαν σχεδόν- τραμπαλίζονταν σκιρτώντας το ύφασμα που τα κάλυπτε. Την ακολούθησα μπαίνοντας στο ίδιο βαγόνι και κάθισα απέναντι της. Το πρόσωπο της ήταν συμπαθητικό, οι βραχίονες της χοντροί, τα βυζιά της πλούσια και καλοσχηματισμένα .Της έριξα λίγες κλεφτές, αδιόρατα πονηρές, ματιές και μου τις ανταπέδωσε συνεσταλμένα, ίσως σε κάποια άλλη περίσταση και μια μεγαλύτερη διαδρομή να της άνοιγα και την κουβέντα. Κατέβηκα στο σταθμό μου χωρίς να μάθω φυσικά το όνομα της, σε διάστημα μισής μόλις ώρας ένας πόθος μου είχε ικανοποιηθεί και ένας άλλος είχε μείνει ανεκπλήρωτος. Και η ζωή προχωρούσε...