Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Χθες κατά τη δωδεκάτη και 20 μεσημβρινή, όπως έλεγαν κάποτε, το σαλονάκι της ημιυπόγας ήταν άδειο από κόσμο.
Μετά από λίγο, αθόρυβα, εμφανίστηκε μία νέα γυναίκα –γύρω στα 30– μέτριου αναστήματος˙ είχε καστανά σπαστά μαλλιά πιασμένα σε κοντή αλογοουρά, καλό φιλήδονο πρόσωπο, μεσαίο στήθος υποστηριζόμενο από σκληρό σουτιέν, κανονικό σώμα με λίγα πιασιματάκια και ωραίο κώλο.
– Γεια σου, τί κάνεις; Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πάνω-κάτω, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια βυζάκια, πισωκολλητό, 10. Παρτουζίτσα 20. Ελα κούκλα! είπε με μία ανάσα, φωνάζοντας στο τέλος και τη συνάδελφό της.
– Εσένα πώς σε λένε; τη ρώτησα.
– Ντενίσα, απάντησε έχοντας πια φτάσει πολύ κοντά μου.
– Ντενίσα; ξαναρώτησα.
– Μμμ! έκανε καταφατικά, για να συνεχίσει: – Θα περνάς καλά με μένα!
Τακ τακ τακ τακ! ακούστηκαν τακουνάκια και την επόμενη στιγμή «έσκασε μύτη» μία πιτσιρίκα με μαύρο μαλλί μέχρι το μέσον της πλάτης, γλυκό πρόσωπο, μικρό στήθος, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί.
– Γεια σουουου! με χαιρέτησε φέρνοντας το πλούσιο μαλλί της στη μια μεριά.
– Γεια σου! Εσένα πως σε λένε; ρώτησα και εκείνη.
– Αντριάνα! απάντησε με λεπτή φωνή.
– Αντριάνα, επανέλαβα, για να συμπληρώσω: – Καλά θα δω, μπορεί να περάσω αργότερα, ευχαριστώ πολύ!
Οπως γίνεται συνήθως, μου έστρεψαν τις πλάτες και χωρίς να χαιρετήσουν αποχώρησαν.
Επέστεψα μετά από κάνα τέταρτο.
– Γεια σου! Γύρισες; μου είπε η Ντενίσα.
– Θα περάσω με σένα! είπα και της έδωσα το 10ρικο.
– Εντάξει, έλα πάμε!
Μπήκα στο πρώτο δεξιά, μετά την κουρτίνα. Ενα φωτεινό δωμάτιο με καλό στρώμα, αλλά το χαρτί που είχαν για σκούπισμα, ήταν τόσο λεπτό που θρυμματιζόταν στα χέρια!
Η Ντενίσα ήρθε μετά από λίγο.
– Εντάξει αστέρι μου; ρώτησε με χαμόγελο ανεβαίνοντας στο κρεβάτι.
Εγώ εκείνη την ώρα προσπαθούσα ν' απαλλαγώ από τα γρομπαλάκια χαρτιού που είχαν κολλήσει στις τρίχες, επί και πέριξ, των γεννητικών μου οργάνων. Οταν σχεδόν το κατάφερα, σάλταρα και του λόγου μου πάνω, ξαπλώνοντας πλάι στο ημίγυμνο (φορούσε μόνο τάνγκα κιλοτάκι) κορμί της.
Αρχίσαμε με αμοιβαία χαϊδέματα, για να προχωρήσω σε τολμηρά χουφτώματα του κώλου και των βυζιών της, μέρος των οποίων (των βυζιών) σύντομα κατέληξε εντός της φιλήδονης στοματικής μου κοιλότητας.
Το προφυλακτικό ξετυλίχθηκε επαγγελματικά με το στόμα και η πίπα που ακολούθησε ήταν βαθιά και σε γενικές γραμμές ικανοποιητική, με το σώμα της τοποθετημένο εγκαρσίως του δικού μου, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να το «εξερευνώ»!
– Καλό είναι! δήλωσε κάποια στιγμή αναφερόμενη στο καυλωμένο πουλί μου.
– Για να δοκιμάσουμε! είπα και σήκωσα το πάνω μέρος του κορμιού μου στηριζόμενος στους αγκώνες.
– Πώς θέλεις; ρώτησε.
– Ανέβα πάνω! της απάντησα.
– Ν' ανέβω! συμφώνησε και βγάζοντας το κιλοτάκι έπιασε την ψωλή μου λέγοντας: – Ελα, βάζω εγώ...να δω, πού πάει...
Σύντομα βρέθηκε μέσα στη σφιχτή και φιλόξενη μουνοτρυπίδα της!
Γάμησα κάμποσο σ' εκείνη τη στάση, περιγλείφοντας τις θηλές και τα μαστάρια της όποτε μπορούσα.
«Της το έκανα» και πισωκολλητά γονατιστά, με θέα τα «μπιούτιφουλλυ σέιπτ μπάττοκς» της, όπου μετά από αυξομειούμενης έντασης γαμικές ωθήσεις είχα την πρώτη σεξουαλική εκτόνωση της ημέρας!
Ενώ ετοιμαζόταν προς αποχώρηση, έπειτα από σχετική ερώτησή μου, έμαθα πως εκτός από τα 2 Κολωνού 15, είχε δουλέψει στο ισόγειο της Ιάσονος 37, όπως και λίγο πιο πάνω, στο ημιυπόγειο της ίδιας οδού με το νούμερο 30.
Συμπερασματικά τώρα˙ εμφανισιακώς ήταν καυλωτική, με πρόστυχο προσωπάκι, καλουτσικοδεμένο κορμάκι, ωραία μπουτάκια, ενώ σε ό,τι αφορούσε τη συμμετοχή της στο «παιχνίδι», χωρίς να παίρνει ιδιαίτερες πρωτοβουλίες και να δίνει το κάτι παραπάνω (κανένα φιλάκι-γλειψιματάκι), εκείνα τα 8-10 λεπτά ήταν εκεί, μαζί μου, δεν «την έψαχνα».
Νομίζω πως για 1 δεκαρικάκι ήταν καλά!