Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο τέλος του μακριού διαδρόμου, του προτελευταίου αριθμητικά μπουρδέλου της Ιάσονος, στέκονταν όρθιοι ένας μελαχρινός αλλοδαπός άνδρας και η μεσήλικη αλλοδαπή υπηρεσία.
– Ελα και οι δύο μαζί γιατί έρχεται κι άλλος! την άκουσα να ειδοποιεί καθώς πλησίαζα.
Πριν περάσω στο σαλόνι διασταυρώθηκα με την Κλαούντια, που έτρωγε σοκολάτα. Μία νεαρή χοντροκώλα-μπουτού, με μεγάλο στήθος, μέτριο πρόσωπο και κοντό ίσιο ξανθό μαλλί. Η οποία έχει δουλέψει στο παραδιπλανό ισόγειο με το νούμερο 44, ενώ ένα φεγγάρι δοκίμασε την τύχη της και στο ισόγειο 84 της οδού Φυλής.
Μαζί της εμφανίστηκε μία όμορφη, λυσίκομη, επίσης νεαρή ξανθιά, με το κυματιστό μαλλί της ν' αγγίζει τους ώμους, αρμονικά βυζέττα, καλλίγραμμο κορμί, μέτριο ανάστημα, η οποία αδέξια (έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε) κάπνιζε ένα τσιγάρο.
– Εδώ έχω 2 κοπελάρες, περνάτε καλά! Κάνουν: τσιμπούκι, μουνάκι, 69, πάνω-κάτω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, χαϊδάκια...περνάτε καλά! Παρτούζα, και μία μία είναι καλή!
Η Κλαούντια μου πρόσφερε ένα κομμάτι από τη σοκολάτα της, το οποίο αρνήθηκα ευγενικά.
– Πείτε μου παλικάρια, περνάτε καλά, μην ντρέπεστε! Πές το! είπε η τσατσά απευθυνόμενη στον αλλοδαπό άνδρα, ο οποίος την πλησίασε με το χαρτονόμισμα στο χέρι.
– Εσύ θέλεις; ζήτησε να μάθει την πρόθεσή μου η Κλαούντια.
– Αυτός με ποια θα πάει; τη ρώτησα με τη σειρά μου.
– Μ' εμένα, απάντησε εκείνη και αμέσως συμπλήρωσε, ενώ ο άλλος βρισκόταν σε απόσταση ενός μέτρου, άμα θέλεις έρχομαι πρώτα εσένα!
– Οχι, δεν πειράζει, δεν πειράζει! της είπα.
– Ποια θές; επέμεινε να μάθει.
– Εσύ είσαι η Κλαούντια και εσύ; ρώτησα κοιτώντας προς το κουζινάκι όπου είχε αποσυρθεί η θεριακλού ξανθιά.
– Βίκυ, Βίκυ είναι! βιάστηκε ν' απαντήσει αντί εκείνης η Κλαούντια.
– Θα πάω με τη Βίκυ!
– Θες με τη Βίκυ; με ρώτησε η υπηρεσία με το 10άρικο του αλλοδαπού στο χέρι.
– Ε ναι!...απάντησα.
– Ενα λεπτό να σου φέρω Βίκυ τώρα...έκανε κάπως σαστισμένη η τσατσά.
– Ναι, τη Βίκυ θα μου φέρεις!
– Ναι, αυτή! είπε παίρνοντας και το δικό μου χαρτονόμισμα.
– Πάμε, πού μπαίνω, δεν ξέρω! είπα και έκανα στην άκρη, προτρέποντάς την να με οδηγήσει στα ενδότερα.
– Εδώ εδώ!
Το δωμάτιο που με πήγε ήταν το μικρότερο δωμάτιο οίκου ανοχής που έχω μπει ποτέ!
Φωτεινό (τεχνητά) αλλά βρώμικο, για να κλείσει η παλιά του πόρτα ήθελε μια δυνατή σπρωξιά, έτσι ώστε να σφηνώσει!
Η κοπέλα ήρθε γυμνόστηθη, όπως την είδα στο σαλόνι, με τη λιπαντική γέλη και το προφυλακτικό στο χέρι.
Την αγκάλιασα και ξεκίνησα φιλάκια-γλειψιματάκια-ρουφηγματάκια στα βυζάκια της που ομοίαζαν με μικρά λεμόνια. Ασχολήθηκα και με τον λαιμό, θωπεύοντας παράλληλα το σφριγηλό νεανικό κορμί, ενώ τα χέρια της ένιωθα να μου χαϊδεύουν την πλάτη.
– Ρουμάνα είσαι; τη ρώτησα έτσι στο ξεκάρφωτο.
– Οχι! απάντησε αδιάφορα.
– Βουλγάρα! επέμεινα.
– Οχι!
– Αλβανίδα!
– Οχι! επανέλαβε, χαμογελώντας εκείνη τη φορά.
«Δεν γαμιέται, δεν το συνεχίζω!» σκέφτηκα και τότε:
– Από την Αλβανία είμαι!
– Αλβανία ε; Οπότε καλά το κατάλαβα!
– Φαίνεται, δεν φαίνεται ότι είμαι από εκεί; ζήτησε να μάθει.
Δεν συμφώνησα. Τη ρώτησα όμως άμα θα μπορούσε και εκείνη να με φιλήσει-γλείψει, για να πάρω την απάντηση:
– Μωρό μου ζητάς πολλά για 10 ευρώ!
– Ξέρεις, αλλες κοπέλες τα κάνουν αυτά για 10 ευρώ! σχολίασα με τη σειρά μου και τότε, αφού με κοίταξε για λίγο στα μάτια, άρχισε να με φιλάει με τις άκρες των χειλιών της στο στήθος και στον λαιμό.
Τέλος πάντων, στύση είχα από πριν, οπότε αφού πρώτα φόρεσε στο καυλί μου την καπότα σαν κάλτσα, το πήρε και βάζοντάς το στο στόμα το έγλειψε μέτρια για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Περίσσεια αίματος συνέχιζε ν' αρδεύει το πουλί μου.
Τη γάμευσα πρώτα ιεραποστολικά, με το πρόσωπό μου πλάι στο δικό της και τα πόδια της τυλιγμένα στη μέση μου πότε να σφίγγουν και πότε να χαλαρώνουν τη λαβή τους και έχυσα έχοντάς την σε στάση πισωκολλητού γονατιστού, με το σώμα της να έχει πραγματοποιήσει μία ερωτική καμπύλη και το μισάνοιχτο μουνέλο της να δέχεται αδιαμαρτύρητα πολλές και βαθιές, πλην όμως ελεγχόμενες, γαμικές παλινδρομήσεις!
Δεν βιάστηκε να φύγει, παρά μετά το πέρας της συνεύρεσης ξάπλωσε νωχελικά και ψιλοκουβεντιάσαμε για κανένα λεπτό. Εκεί έμαθα ότι μετρούσε 20 έτη ζωής, ενώ στο επάγγελμα είναι 3 χρόνια.
Αργότερα, σκεφτόμουν πως στο 10άρικο και ίσως όχι μόνο, για να γαμήσουμε κάποιοι, πρέπει, στην αρχή τουλάχιστον, να έχουμε και λίγη φαντασία. Επειτα, όταν οι αισθήσεις ξεκινήσουν, δεν υπάρχει πρόβλημα μιας και γνωρίζουν την τέχνη...