Λεπτομέρειες αξιολόγησης

με την ομπρέλα μου περπατούσα στην βροχή , με τις κατεχολαμίνες που εκλύονταν στο αίμα μου , να με ζεσταίνουν και να μου κρατούν ευχάριστη συντροφιά στα παράξενα σοκάκια της πιάτσας.
δεν είχα όρεξη να φάω χρόνο στην διαδικασία επιλογής αντικειμένου εκτόνωσης
εξάλλου εφόσον υπάρχει η βεβαιότητα της: μη δεσμευσης όλα τα αντικείμενα γίνονται θελκτικά.
το πρώτο που βρήκα λοιπόν ήταν ένα αλβανάκι κοντούλι , μελαγχροινό , της σείράς
όπως τα καθημερινά κοριτσάκια , με μέτριο στήθος, τίποτα ιδιαίτερο ώστε να συγκρατηθεί στην μνήμη μετά το πέρας της διαδικασίας...
η πεολειχία της ήταν τυπική , αλλά το υπογάστριό της, ήταν έργο τέχνης.
οι μύες του κάτω τριτημορίου της κοιλιάς ήταν γυμνασμένοι και διαφαίνονταν ευκρινώς
τα όρια των ριζομηρίων , και του ορθού
κοιλιακού ,σαν ένα τραπέζιο που όσο κατέβαινε
στην ηβική χώρα , στένευε και κατέληγε σε μια πανέμορφη κάθετη αιδοιική
σχισμή με δύο βυσσινόχρωα χειλάκια...
ψηλάφούσα με ενδιαφέρον αυτά τα χαριτωμένα χειλάκια , μέχρι που μου ρθε η τάση
να γαμήσω αυτήν την ρομαντική σχισμή, και....
"-οοοοαααααααααααααααααχ"
μου απάντησε το θήλυ!
καθώς ο διογκωμένος φαλός μου, διείσδυσε στην στενή κολπική της κοιλότητα.
οι θηλές της ήταν ανορθωμένες δίνοντας μια άκρως ενδιαφέρουσα αίσθηση στο γλωσσικό αισθητήριο,και επειδή είχα πιο μεγάλο κορμό απο τον δικό της ήταν δύσκολο να εξακολουθώ να γευομαι λειχικά τους μαραζωμένους μαστούς της ενώ πεοκολποπαλινδρομούσα, ενώ θα το ήθελα πολύ...
η κοπέλα κοίταζε αδιάφορα το ταβάνι , με τα χέρια στο κρεβάτι και απλά ανεχόταν να την πηδάω χωρίς να συμμετέχει, έτσι ανακαλώντας στο μυαλό μου διάφορες φαντασιακές ερεθιστικές παραστάσεις και αυξάνοντας την ένταση των διεισδύσεων για να αυξηθούν τα ανιόντα αισθητικά παρατριψιακά ερεθίσματα λόγω τριβής, απέβαλα απ'τις ενδοπυελικές κοιλότητες μου, το γνωστό διαυγές ημίρευστο και υδαρές έκκριμα. νιώθωντας αυτό το λίαν εθιστικό και σύντομο αίσθημα της ευφοριστικής ανακούφισης.
αν δεν ήμουν "εύφλεκτος και γεμάτος" λόγω 48ωρης αποχής , θα δυσκολευόμουν πολύ να τελειώσω...
μέχρι να αποχωριστούμε δεν αλλάξαμε ουτέ μια κουβέντα ούτε ένα βλέμμα...
πράγμα που μ'έκανε να ξεχάσω άμεσα, βγαίνοντας απ'το πορνείο οτιδήποτε είχε σχέση μ'αυτή,
αλλά παραδόξως αυτή η αποξένωση ,με έκανε να αισθαίνομαι όμορφα , ένιωθα χαρούμενος ενώ τριγύριζα ανέμελος στα λάγνα και αγριεμμένα καλντερίμια του κέντρου...