Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στρίβοντας από τη Λεωνίδου αριστερά στη Δεληγιώργη, το ροζ χρώμα του τοίχου και ο αναμμένος εξωτερικός φανός τραβάνε την προσοχή και υποψιάζουν τον απονήρευτο διαβάτη.
Πλησιάζοντας, οι 2 μεγάλες αφίσες με τις γυμνές κοπέλες στην είσοδο σχεδόν επιβεβαιώνουν την υποψία.
Ακουμπώντας και σπρώχνοντας ελαφρά την εξώθυρα εκείνη υποχωρεί και οι όποιες αμφιβολίες διαλύονται.
Η μεσήλικη, ευτραφής υπηρεσία καθόταν σε μία πλιάν καρέκλα στην αρχή του διαδρόμου καπνίζοντας (και υποτίθεται ότι απαγορεύεται το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους).
Την πρόσεξα αφού κάθισα σε μία από τις πτυσσόμενες καρέκλες του άδειου, από ανθρώπους, χώρου αναμονής-παρουσίασης.
– Γεια σας! τη χαιρέτησα αμέσως.
– Γεια σας! Στο δωμάτιο είναι, θα περιμένετε.
– Ποια είναι;
– Η Κλαούντια!
– Κλαούντια...επανέλαβα μ' έναν τρόπο που έδειχνε ότι δεν τη γνώριζα.
– Είναι πάρα πολύ καλή και καινούρια κοπέλα, και είναι στο δωμάτιο.
Περίμενα κανένα 5άλεπτο.
Ξαφνικά ακούστηκε μία πόρτα που άνοιγε κάπου στο βάθος του διαδρόμου.
Η τσατσά άρχισε να μιλάει: – Τσιμπουκάκι, μουνάκι, χαδάκια, φιλάκια, σιγά σιγά δεν βιάζεται, είναι πολύ καλή στο δωμάτιο!
Ο γνώριμος ξερός ήχος, από την επαφή των γυναικείων παπουτσιών με το πάτωμα κατά τη διάρκεια της βάδισης, ακούστηκε μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα.
– Ορίστε το κορίτσι μας! Το καλόοο!...
Μπροστά μου εμφανίστηκε μία κοπέλα με ίσια καστανά μαλλιά πιασμένα σε αλογοουρά, γλυκό μέτριο προσωπάκι, μεσαίο στήθος καλυμμένο από ένα στηθόδεσμο, καλοδεμένη νεανική κορμοστασιά, καλοσχηματισμένα πόδια.
Εκανε μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση, μ' ένα μειδίαμα στα λεπτά της χείλη, και αποχώρησε παρουσιάζοντας ένα ελκυστικό κωλαράκι με το τάνγκα σλιπάκι της να χάνεται στην κωλοχαραμάδα.
– Φιλάκια, χαδάκια˙ είναι πάρα πολύ καλή ε; προσπάθησε να πάρει την επιβεβαίωσή μου η υπηρεσία.
Εκανα να βγάλω το πορτοφόλι, αλλά ακούγοντας ότι είχε σε αναμονή 2 δωμάτια έφυγα, για να ολοκληρώσω την τσάρκα στο Μεταξουργείο, και επέστρεψα μετά από 15 λεπτά.
Η τσατσά με το που με είδε να ξαναμπαίνω πετάχτηκε από την κρέκλα της λέγοντας: – Ελα!
Με οδήγησε στο τέλος του διαδρόμου και καθώς της έδινα τα 10 ευρά (που θα έλεγε και ο Μπαμπινιώτης) με διαβεβαίωνε, για ακόμα μια φορά, ότι η κοπέλα ήταν πολύ καλή!
Το δωμάτιο πάντως ήταν μια χαρά, ενώ υπήρχε και η δυνατότητα για άπλετο φως!
Η Κλαούντια δεν άργησε ν' ανοίξει την πόρτα. Της έκανα χώρο για να καθίσει στο κρεβάτι και καθώς γδυνόταν με ρώτησε...της απάντησα...τη ρώτησα...μου απάντησε...Ολ' αυτά στ' Αγγλικά˙ τα οποία μιλάει ικανοποιητικά˙ περίπου στο δικό μου επίπεδο (του Λόουερ).
Κατά τη διάρκεια της σύντομης κουβέντας μας παρατήρησα και το πρόβλημα στα μπροστινά της δόντια (ελλείμματα, σκούρα χρώση) που με χάλασε αρκετά, καθότι λάτρης των φιλιών και του γλειψίματος.
Εχοντας γονατίσει πλάι μου ξεκίνησε με ψωλοτρομπάρισμα, ενώ του λόγου μου χάιδευα τον κώλο της και χούφτωνα-ψηλάφιζα τα φυσικά βυζιά της.
Οταν επιτεύχθηκε επαρκής στύση εφάρμοσε (σαν κάλτσα) το προφυλακτικό και προχώρησε σε μία αδιάφορη (όπως έγραψε και ο φίλτατος Προφεσσορίξ) πίπα. Η οποία, με τις ταυτόχρονες θωπείες των αρχιδιών μου από εκείνη, κατάφερε να κάνει την ψωλή μου ικανή προς διείσδυση.
– Ντόγκι στάιλ; τη ρώτησα.
– Γιες, γουάι νοτ; μου απάντησε.
Σ' εκείνη τη στάση παλινδρόμησα αρκετή ώρα (πότε πιο γρήγορα, πότε πιο αργά), κρατώντας την γερά απ' τη μέση (χωρίς εκείνη να έχει συμμετοχή μέσω ευλογοφανών βογγητών, παροτρύνσεων κ.λπ), ενώ κάποια στιγμή ξάπλωσα στην πλάτη της, αναγκάζοντάς την να ξαπλώσει και του λόγου της στο κρεβάτι, συνεχίζοντας το γαμήσι πισωκωλομπρούμυτα που λένε.
Της έριξα και ένα "ιεραποστολικό μανίκι", με τις παλάμες μου να χουφτώνουν τα κωλομέρια της και τα πρόσωπά μας κλασικά "τσικ του τσικ" (συνεχίζοντας να μην έχει ιδιαίτερη συμμετοχή, πλην κάποιων: «Αχ» «Ωχ» «Ουφ») και κάπου εκεί επήλθε η ολοκλήρωση μέσω της εκσπερμάτισής μου.
Πριν αποχωρήσει έμαθα ότι μετρούσε 22 χρόνια ζωής, ήταν από τη Ρουμανία, ενώ συνήθως δουλεύει 2 συνεχόμενα «σιφτς» όπως μου είπε.
Συνοψίζοντας, δεν μπορώ να πω ότι το πολυευχαριστήθηκα.
Κατ' αρχάς με χάλασε η εικόνα του στόματός της. Νέα κοπέλα ρε παιδί μου, εν έτει 2013! Ελεος!
Επειτα το στοματικό της...Οπως και η όλη στάση της κατά τη διάρκεια της γάμευσης που μου έδινε την εντύπωση ότι δεν ήταν εκεί...πως ήταν αλλού...
Πάντως κρίμα, γιατί είναι εμφανίσιμο κορίτσι, ενώ μου φάνηκε και καλό παιδί.
Αλλά είναι γεγονός πως γαμήσι χωρίς συμμετοχή, είναι επανάσταση χωρίς αίμα, είναι μάχη χωρίς νεκρούς, μουσική χωρίς αρμονία.*

*Το τελευταίο είναι εμπνευσμένο από το σύνθημα της παραταξιακής εφημερίδας "Το Μέλλον της Ανατολής" του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη (από τον οποίο πρέπει να πήρε τ' όνομά της η οδός που φιλοξενεί το εν λόγω μπουρδέλο): "Επανάστασις άνευ αίματος, είναι μάχη άνευ νεκρών, μουσική άνευ αρμονίας".