Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Παρασκευή απογευματάκι, και βόλτα στην περιοχή μια και η παρέα δούλευε.

Μάλλον πως είχε κατέβει ο στόλος, γιατί οι μόνοι που είδα ήταν αλλοδαποί, που έμοιαζαν Αμερικανααγγλάκια που στις 6 το απόγευμα είναι τάπα της μεθιάς.

Η Αθηνά ήταν στην πόρτα του οίκου, ψαρεύοντας από εκεί. Συμπαθητική εικόνα μου φάνηκε, και δεν έκανα την "καθιερωμένη" βόλτα στα υπόλοιπα, που ΌΛΑ διαφημίζουν καινούργιες.

Η κοπέλα δηλώνει 20 χρονών, από την Ουκρανία. Σαν εικόνα δεν είναι αδύνατη, έχει ωραία στρογγυλή κωλάρα, αλλά πραγματικά ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ βυζιά. Κοντό μαλλάκι, και γλυκιά φατσούλα. Με την ρόμπα που την είδα στον δρόμο με ξεγέλασε και πέρασα για κατάθεση.

Στα του αγώνα : Μόλις μπήκε μου ζήτησα να μην βγάλει τα παπούτσια, πράγμα που δεν με ενόχλησε. Συνέχισε βγάζοντας τα εσώρουχα της όπου και αποκαλύφθηκε ότι σίγουρα έχω μεγαλύτερα βυζιά από αυτήν. "Είμαι μικρή και ακόμα μεγαλώνουν" μου είπε! Εκτός της έλλειψης στήθους, ακόμα και η ρώγα ήταν ανύπαρκτη, και όση προσπάθεια και αν κατέβαλα, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί ή να αποκαλυφθεί. Ξεκίνησε με μικρά χαδάκια, δεν πλησίαζε καθόλου ούτε κατά διάνοια για φιλιά (όχι στο στόμα, αλλά ούτε στο σώμα), και το μόνο που περίμενε ήταν να δει μια υποτυπώδη στύση, για να μου ζητήσει να βάλει προφυλακτικό. Φυσικά δεν την άφησα, και της ζήτησα να την γλύψω, μαι και πραγματικά μύριζε πολύ όμορφα, και είχε μια αίσθηση καθαριότητας. Το δέχτηκε με χαρά, αλλά στο 5λεπτο μου ζήτησε να αλλάξουμε ρόλους, και να αρχίσει το τρομπόνι. Μια και η στύση ήταν πλήρης, ξεκίνησε μια πίπα η οποία ήταν τουλάχιστον αδιάφορη. Δεν είχε δυνατά ρουφήγματα, δεν είχε πολύ σάλιο, δεν είχε πολύ χέρι. Μετριότητα...

Της ζήτησα να ξεκινήσουμε με ιεραποστολικό, όπου το μουνάκι της είχε ωραία αίσθηση, ήταν δεόντως σφικτό, αλλά καθόταν σαν κομοδίνο. Ούτε κραυγούλες, ούτε τίποτα.
Έτσι αποφάσισα να την γυρίσω στα τέσσερα, για να απολαύσω την εικόνα της κωλάρας της, μια η μπροστά εικόνα ήταν ψιλοαπογοητευτική. Στήθηκε όμορφα, και δέχθηκε έντονο σφυροκόπημα χωρίς παράπονο. Όταν πλησίαζε το τέλος, της έσφιξα τα καπούλια δυνατά, όπου και έβγαλε κραυγή, μάλλον πόνου, παρά ηδονής. Έμεινε έτσι μέχρι την τελευταία σταγόνα, και κατόπιν έφυγε χαιρετώντας με ευχή να ξανασυναντηθούμε (που δεν πρόκειται να γίνει!).

Δεν συστήνεται με τίποτα, και σίγουρα δεν πρόκειται να ξαναπατήσω εκεί.