Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στην είσοδο της υπόγας χρειάστηκε να περιμένω. Μία παρέα εφήβων ανέβαινε τα σκαλοπάτια και ως γνωστόν: Προτεραιότητα έχει πάντα εκείνος που ανεβαίνει!
Κατεβαίνοντας στη συνέχεια προς την αίθουσα υποδοχής-αναμονής, απ' τα ηχεία του μαγαζιού, άκουγα τον Χρήστο Χολίδη να ζητάει από κάποια/ον: –"Να με θυμάσαι"
Δεν πρόλαβα να καθίσω σ' έναν απ' τους "πάγκους φωτιστικά" και ο εκ πρώτης όψεως αρσενοκοίτης μεσήλικας ξανθωπός υπηρέτης, που παλιότερα τα πρωινά τον έβλεπα στον όροφο της Ιάσονος 20, σηκώθηκε απ' την καρέκλα του και πλησιάζοντας, με τη νεαρή Ντάνα (γνωστή απ' το Μεγάλου Αλεξάνδρου 28) ν' ακολουθεί, άρχισε την ενημέρωση:
– Καλημέρα! 10 ευρώ η κοπελάρα μου! Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ισπανικό, πολύ καλή στο δωμάτιο, ωραία περιποίηση, σιγά σιγά! 10 ευρώ η κοπελάρα μου!
Εκείνη, αψηλή γεροδεμένη και επιβλητική, με το σκουροκάστανο μαλλί της πιασμένο ψηλά στο κεφάλι, τα μεγάλα (χωρίς γάλα) βυζιά της να υποστηρίζονται από ένα στηθόδεσμο, αφού μου χάρισε ένα σφιγμένο χαμόγελο, γύρισε και δείχνοντας την καλλίγραμμη κωλάρα της (της οποίας φορούσε ένα, ασορτί με το σουτιέν, ροζ στρίνγκ) χάθηκε πίσω απ' το υφασμάτινο παραβάν.
Χωρίς να σηκωθώ έβγαλα το πορτοφολάκι μου.
– Ελάτε!...είπε ο υπηρέτης δείχνοντάς μου προς την ορθάνοιχτη πόρτα του δεξιού δωματίου.
Συνεχίζοντας να κάθομαι ξεχώρισα ένα 10άρικο.
– Ελάτε...επανέλαβε κάνοντας μερικά βήματα προς τα 'κεί.
– Να σας δώσω τα λεφτά! "γαύγισα", ενώ εκείνος χαμογελώντας επέστρεψε και στάθηκε σε μία απόσταση περιμένοντας.
– Ορίστε, είπα δίνοντάς του το χαρτονόμισμα.
– Περάστε κύριε!
Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα εκεί που μου έδειχνε.
– Περάστε!
Τον ευχαρίστησα και έκλεισα την πόρτα.
Ο χώρος φαινόταν ικανοποιητικός. Ενα "κρεβάτι φωτιστικό" φρόντιζε για τον χαμηλό φωτισμό, το πανωσέντονο έδειχνε καθαρό, οπότε γδύθηκα, ψευτοπλύθηκα και αφού ξυπολύθηκα, ξάπλωσα και περίμενα.
11 λεπτά!
Κάποια στιγμή άκουσα τον τσάτσο να επαναλαμβάνει τις ερωτικές υπηρεσίες, στη συνέχεια τον χαρακτηριστικό ήχο των γυναικείων τακουνιών πάνω στο πάτωμα, την πόρτα ν' ανοίγει και εκείνη να εμφανίζεται σοβαρή λέγοντας: – Γεια σου αγάπη μου.
– Γεια σου αγάπη μου! Η Ντάνα είσαι; ρώτησα, για ν' απαντήσει μ' ένα καταφατικό "Μμμ".
Στη συνέχεια, χωρίς να βγάλει τα εσώρουχά της παρά μόνο τα ψηλοτάκουνα ξώφτερνα παπούτσια της, άφησε τη λιπαντική γέλη στο κομοδίνο, κρατώντας μόνο το προφυλακτικό, και κουλουριάστηκε παίρνοντας θέση εγκάρσια σε σχέση με το σώμα μου.
– Ολα καλά; ρώτησε μάλλον αδιάφορα.
Το λιπασμένο λεπτό ελαστικό ξετυλίχθηκε κατά μήκος της ημιγκαυλωμένης ψωλής μου (Ετσι, με "γκου"!) για να ξεκινήσει ένα σε γενικές γραμμές ερεθιστικό στοματικό, με σχετικά υγρό, κάπως βαθύ γλείψιμο, που σε συνδυασμό με τα δικά μου χουφτώματα στην κωλάρα και στις μπουτάρες της (το μουνί της δεν μπόρεσα να το προσεγγίσω μιας και κρατούσε τους μηρούς της "ερμητικά" κλειστούς) την αιμάτωσαν περισσότερο, καθιστώντας αυτήν από ήμιγκαυλωμένη σε πλήρως γκαυλωμένη, έτοιμη προς...μπήξιμο.
Πάντως πριν απ' το ficken ficken, δεν έχανα τίποτα να τη ρωτήσω:
– Ντάνα;...
– Μμμμ...Καθώς συνέχιζε το τσιμπούκι.
– Εσύ, εδώ στο στήθος, φιλάς καθόλου;
– Οχι! ήταν η μάλλον κοφτή απάντησή της.
Τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά (αφού άλειψε το μουνέλο της μ' επαρκή ποσότητα λιπαντικής γέλης) χωρίς να βγάλει το στρινγκάκι της (όχι ότι εμπόδιζε) δυνατά (δεν καταλάβαινε τίποτα!...) για σύντομο χρονικό διάστημα (μερικές δεκάδες ψωλιές) μέχρι λαγνοβογγώντας να εναποθέσω το ψωλόχυμά μου εντός της ελαστικής θηλής.
Εφυγε αμέσως.
Ο τσάτσος περίμενε να την παρουσιάσει στον κόσμο που εντωμεταξύ είχε μαζευτεί.
Ψυχρή και λιγομίλητη γυναίκα. Δεν αφήνει περιθώριο για κάτι παραπάνω από τα τυπικά.
Από κει και πέρα, πιπώνει συμπαθητικά, ενώ δεν φέρνει αντιρρήσεις στο "κοπάνημα", μιας και είναι δυνατό σκαρί δείχνοντας να μην έχει ιδιαίτερη ανάγκη.
Πάντως, δύσκολα θα ξαναδεί το τραπεζογραμμάτιό μου.

*Παραφράζοντας τον πρώτο στίχο από τους "Μοιραίους" του Κώστα Βάρναλη