Λεπτομέρειες αξιολόγησης

http://www.youtube.com/watch?v=eyaT2Hk3sCc

...κυκλοφορεί μετά τα μεσάνυχτα στις στοιχειωμένες μουνοπλαγιές του Μεταξουργείου και κλέβει τα 15ευρα ανυποψίαστων μπουρδελιάρηδων.
Ο θρύλος λέει ότι κάποτε ήταν κανονικό κορίτσι...με κεφάλι, οπως όλα τα άλλα. Πως όμως από ένα αθώο παιδάκι, κατέληξε σε πορνοβόρο αρπακτικό;
Ήταν τότε στην τρυφερή ηλικία της εφηβίας που έβγαλε από το φυλακισμένο της στέρνο 2 υπέροχες στρογγυλές βυζάρες και όλοι οι άνδρες σταμάτησαν να κοιτούν παραπάνω.
Άκουγαν ήχους, φωνές ζωγραφισμένες από ερωτικά χείλη νεράιδας, μα δεν ήξεραν από που προέρχονται.

Τα χρόνια περάσαν και η μικρούλα που κάποτε κυνηγούσε τα σκιουράκια πάνω στα δέντρα, βγήκε στο “κλαρί”.
Ο μακρύς και δύσκολος δρόμος της πουτανιάς την έφερε στο Μεταξουργείο, όπου τα μπουρδέλα στέκουν σκυθρωπά σαν γέρικα δέντρα, καταφέρνουν ακόμη όμως να χαρίσουν λίγη απο τη σκιά τους και βρήκε καταφύγιο στον πυργίσκο του Ιάσωνος 20Γ, αυτό με το ασανσέρ (το οποίο παρεμπιπτόντως διαθέτει ανεμόσκαλα σε περίπτωση διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά αυτά τα ξέρουν λίγοι...πςςς!)
Ήταν τότε που την γνώρισα κι εγώ, αρκετά νεότερος βέβαια (5 μήνες και βάλε) και περισσότερο συναισθηματικός.

Όταν πρωτοαντίκρυσα την λεπτή αυτή πουτανοπούλα με τα καλλίγραμμα πόδια, τον σφιχτό καμπυλάτο κώλο και τα ουάου 2,9 βυζιά, σκέφθηκα ότι να μια πουτάνα που μπορείς να την πας στου “ΚΑΡΑΜΠΑΝΤΟΥΛΑ” στα Άνω Λιόσια για παϊδάκια ρινόκερου, να την γνωρίσεις στους φίλους σου στο twitter, να της κάνεις ένα τσούρμο πουτανόπαιδα και να ζήσετε απο κει κι έπειτα με αγάπη και πατατάκια, όσο αυτή θα χοντραίνει στον καναπέ βλέποντας Μενεγάκη κι εσύ θα κλάνεις δίπλα της με μια μπύρα στο χέρι.

Η νεράιδα αυτή για την οποία έγραφαν ποιητές και μπουρδελιάρηδες κλείνονταν καθημερινά στα μοναστήρια, ήταν η Ζάνα! Σόρυ...η Ναόμι ήθελα να πω.
Εκδιδόταν σε ντουέτο ψωλοφωνίας με την Άννα, η οποία ήταν εντελώς αόρατη μπροστά μου, αφού είχα μάτια μόνο για κείνη.
Στο προμόσιον ήταν η Μάγδα το γιουβαρλάκι, που λίγο καιρό νωρίτερα ήταν πουτάνα στο Κολωνού 15, ενώ αργότερα αντικαταστάθηκε απο τον νεαρό Αλβανάκο από τον οποίο τσατσεύεται μέχρι και στις μέρες μας.

Η πρώτη φορά μαζί της ήταν αρκετά ενθαρρυντική. Ήλπιζα στο καλλίτερο, ήμουν όμως προετοιμασμένος για το χειρότερο.
Την ατμόσφαιρα λίγο χάλασσε όταν της έγλειψα το μουνάκι και μάζεψα υπολείμματα αλοιφής από προηγούμενη συνεύρεση, αλλά έχω ακούσει ότι οι αλλοιφές αυτές έχουν διττανθρακικό κωλονάτριο και αιθυλική τριχλωροκαυλίνη, οπότε that’s good stuff, right?
Στα προκαταρκτικά συμπεριλαμβανόταν επίσης λίγο κωλοτρυπιδογλείψιμο, φιλιά στους μηρούς, στην κοιλιά και στα πλευρά και κατασκήνωση στα βυζιά της.
Απο τη μεριά της έκανε μερικά τριψήματα πάνω μου και στη συνέχεια μου φόρεσε καπότα. Η πίπα της ήταν αρκετά καλή, ικανοποιητική σε αίσθηση και διάρκεια.
Ξαφνικά όμως παγωμάρα και έρεβος...η Ναόμι σηκώθηκε από το αχυρένιο κρεββάτι του έρωτα κι εγώ με σπαρακτική φωνή πληγωμένου χελιδονιού ψέλισα: “Που πας;”.
Η Ναόμι δεν αποκρίθηκε, αντίθετα έβαλε μια γενναία δόση αλοιφής στο χέρι της και την έχωσε όλη στη μουνάρα της, αφήνοντάς με μια γκριμάτσα “Dude, what the fuck?”.
Παραδόξως δεν είχα ξεκαβλώσει απ΄το τελετουργικό λίπανσης και έτσι μπήκα μέσα της αρτιμελής σε στάση ιερομονάχου και άρχισα αργές διεδύσεις, ενώ αυτή με κρατούσε μακρυά διατηρώντας μικρό άνοιγμα ανάμεσα στα σκέλια της.
Σιγά σιγά κατάφερα να την ανοίξω πιο πολύ και να τη φέρω στη στάση που ήθελα και ακολούθησε ένα όμορφο αισθησιακό σεξ με πολύ παθος απο τη δική μου πλευρά και καθόλου απο τη δική της, με φιλιά στα στήθη, στο λαιμό και 2-3 στα μάγουλα.

Η Ναόμι γενικώς ήταν δεκτική στις μικρές απαιτήσεις που είχα και συνάμα ευγενικά αυστηρή όταν ξεπερνούσα τα όρια, γι’ αυτό και δεν αποπειράθηκα να τη φιλήσω στο στόμα, γιατί σκέφθηκα ότι θα φωνάξει τις συντρόφισσες Μάγδα και Άννα, οι οποίες θα με μαυρίσουν στο ξύλο όπως ο Κωνσταντάρας τον Τζανετάκο και θα ρεζιλευτώ όπως τα Χριστούγεννα του ‘89 όπου όντας νέος, δυνατός, αγέρωχος και με μαλλιά, πήγα να ληστέψω 2 παιδιά του Δημοτικού από τα λεφτά των καλάντων και κατέληξα στο νοσοκομείο με 7 σπασμένα πλευρά και διάτρυση ορθού εντέρου.
Η πρώτη συνεδρία έληξε με ένα ωραίο πισωκολλητό όπου η Ναόμι δεν πήρε και άσχημη στάση, με την αίσθηση του μουνιού να παραμένει σε καλά επίπεδα, πάντα σε συνάρτηση με την ποσότητα του λιπαντικού.

Οι μήνες περάσαν και τα ραντεβού συνεχίστηκαν, με τη Ναόμι να παρουσιάζει μειωμένη απόδοση, να έχει γίνει λιγότερο δεκτική, το κορμί της όμως με κρατούσε δέσμιο.
Τα Ελληνικά της δυστυχώς ήταν πολύ φτωχά και αδυνατούσα να εκφράσω τα αισθήματα που συχνά πυκνά με κατέκλυαν. Ήθελα να της πω: “Ω ρε βυζάρες!”, αλλά ήξερα ότι απλά θα χαμογελούσε αμήχανα, μην καταλαβαίνοντας τι σημαίνει για μένα και τι καρναβάλι έχει στήσει εδώ και καιρό στην ψωλή μου.
Κάποια στιγμή τον Ιούνιο, η Ναόμι έφυγε. Μαζί της έφυγε και ένα κομμάτι του εαυτού μου!

Την περίοδο εκείνη είχα γίνει ρετάλι! Κυκλοφορούσα τύφλα μεθυσμένος στους Μεταξένιους δρόμους με ένα μπουκάλι Seven Up στο χέρι, σιγοτραγουδώντας μπαλάντες των URIAH HEEP και κάνοντας έρωτα με φτηνές άσχημες πόρνες για να την ξεχάσω, αλλά που τέτοια τύχη...τέτοια βυζιά άλλωστε δεν φυτρώνουν στα δέντρα!
Έχασα τη δουλειά μου, οι φίλοι μου με έκαναν delete απ’ το facebook, τα κατοικίδια μου με αρχηγό την θαλάσσια χελώνα έκαναν ανταρσύα στο σαλόνι και η άγνωστη γυναίκα που κρατώ επί τρία χρόνια αλυσοδεμένη στο υπόγειο του σπιτιού μου, δεν γύρναγε καν να με κοιτάξει.

Ο ήλιος όμως ανέτειλλε ξανά μες στην καρδιά μου. Ο έρωτας δεν είχε πεθάνει...όχι! Η Ναόμι ξαναγύρισε μελαχροινή και τα βυζιά της έδειχναν πιο τέλεια από ποτέ.
Θα περίμενε όμως κανείς ότι μετά από δέκα περίπου συνευρέσεις, το λιγότερο η πουτάνα να σε θυμάται, αλλά αυτή δεν είχε απολύτως καμμία ανάμνηση απο εμένα.
Φαίνεται αυτό είναι το τίμημα του να είσαι καλό εραστής...

Κλείνοντας αυτή την «αντικειμενική –συγκεντρωτική- κριτική» (χαχα) και παραμερίζοντας τον προσωπικό μου ενθουσιασμό, να πω, ότι εάν η Ναόμι αποτελεί το γιατρικό μου, την μεθυστική μου μπύρα, τότε εγώ με τη σειρά μου αποτελώ τον (μ)πυρφόρο της. Γεια μας!

Υ.Γ: Όλες οι συνευρέσεις έχουν λάβει χώρα στο Ιάσωνος 20Γ, πλην της πιο πρόσφατης, στις 10/08, στο Δεληγιώργη 39.