Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Σάββατο μεσημεράκι μετα την αδιάφορη τσάρκα στους οίκους της Λιοσίων και πέριξ, κατέληξα στο 13 της Τροφωνίου με σκοπό να γνωρίσω την πολυδιαφημισμένη αυτοκράτειρα (κατα Φανούρη) Μπέτυ. Η Μπέτυ ήταν όντως εκεί άρτι αφιχθείσα από τις διακοπές της, μαυρισμένη και ανανεωμένη.Είναι μια εντυπωσιακή μιλφάρα, ξανθιά , με μακρύ περιποιημένο μαλλί,ψηλή κορμοστασιά με αγέρωχο και επιβλητικό βάδισμα, με φοβερό στήθος.Στο σαλόνι αυτοπαρουσιάζεται με ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης και λιγοστά λόγια. Εαν δεν είχα διαβάσει τις κριτικές για την συμμετοχή της στο sex, σίγουρα δεν θα πέρναγα μόνο και μόνο για το υπεροπτικό υφάκι που έχει όταν παρουσιάζεται,έχοντας καεί από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις (βλ. Σόνια από Βεργας 6 κλπ). Έδωσα λοιπόν το μπλέ χαρτονόμισμα και μπήκα σε ένα δωμάτιο που αν και αρκετά σκοτεινό , ήταν καθαρό και από πλευράς παροχών και ανέσεων στα όρια του αποδεκτού. Σε 10 λεπτά ήρθε η μιλφάρα , είπε ενα "γειά σου τι κάνεις?" και αφού έβγαλε το σουτιέν της άρχισε να τρίβεται επάνω μου, για να επιτύχει την στύση μου να περάσει το προφυλακτικό και να ξεκινήσει ένα μάλλον αδιάφορο στοματικό. Με την γύρω περιοχή δεν ασχολήθηκε, και μου έκανε εντύπωση οτι όταν ανέβηκε από πάνω όλη την ώρα έβλεπε τον καθρέπτη. Μετά πισοκολητό και that's all.
Εν κατακλείδι,είναι αρκετά λιγομίλητη (αυτό απο μόνο του δεν είναι κακό),και οι υπηρεσίες της είναι μηχανικά δομημένες και οργανωμένες.
Με άλλα λόγια ενώ έχει την σωματική υποδομή να υποστηρίξει το 50% μιας καλής συνουσίας, παρ'όλα αυτά το υπόλοιπο 30% το χάνει λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης και αυταρέσκειας (ή ναρκισσισμού), και μένει ενα 20% για να ικανοποιηθεί ο αυλικός της, εν προκειμένω ο πελάτης. Οπως συμβαίνει σε όλα τα καθεστώτα που κυβερνούνται απο βασιλείς,ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη του λαού κερδίζεται δεν επιβάλλεται, διαφορετικά τα αποτελέσματα (για τους βασιλείς) είναι ολέθρια. Έτσι συνέβη και με την αυτοκράτειρα Μπέτυ.Ίσως μια δεύτερη ευκαιρία επιβάλλεται για μια αντικειμενική και ανεπηρέαστη γνώμη.
Τελικά όταν πάλι βγήκα στο δρόμο μετά απο την αναζήτηση της εφήμερης ηδονής, με περιέλουζε εκείνο το άθλιο συναίσθημα της ανάμικτης χαράς-λύπης.