Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η ώρα ήταν 11:20 το πρωί. Μόλις είχα δει την Μανταλίνα στο αριστερό σπιτάκι της Κολωνού 15 και περπατούσα προς τους τρεις πρώτους οίκους της οδού.
Στο νούμερο 11, το φωτάκι του ημιυπόγειου οίκου ήταν αναμμένο, ενώ εκείνα των: ισογείου και ορόφου ήταν σβηστά και οι εξώπορτες κλειδωμένες.
Ενας συναγωνιστής κατέβαινε τα σκαλάκια. Χάρηκα με τη συγκυρία και βιάστηκα να τον ακολουθήσω, μιας και τα πρωινά συνήθως εκεί συναντάω τη Μαίρη, η οποία πια με γνωρίζει, οπότε αφού και σήμερα δεν είχα σκοπό να περάσω, θα βρισκόμουν σε μικρότερη αμηχανία φεύγοντας.
Τι καλά θα ήταν να είχα τις ικανότητες της Mystique (από το κόμικ X-Men) και να μπορούσα ν' άλλαζα πρόσωπο κάθε φορά που θα επισκεφτόμουν οικείες φάτσες τσατσάδων, τσάτσων, κοριτσιών που δεν θα ήθελα να με γνωρίσουν...
Εισερχόμενος στο σαλόνι είδα τον συναγωνιστή να στέκεται όρθιος στο κέντρο. Στα επόμενα δευτερόλεπτα το υφασμάτινο παραβάν παραμερίστηκε από ένα χέρι το οποίο ανήκε σε μία μεσήλικη διοπτροφόρο γυναίκα.
– Καλώς τους!
– Χαίρετε! είπα. Ο άλλος παρέμενε σιωπηλός.
– Καθίστε λίγο, είναι ένα κορίτσι καινούριο στο δωμάτιο, η Χριστίνα, μία όμορφη μελαχρινή με ωραίο κορμί, δεν ξέρει πολλά από σαλόνι αλλά από δωμάτιο είναι πολύ καλή!
» Να τελειώσει λίγο το κορίτσι...Τσιμπουκάκι, μουνάκι, από πάνω από κάτω, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια. Αμα την πάρετε θα την ξαναπάρετε!
» Λίγο να τελειώσει να τη δείτε.
Και με εκείνα τα λόγια αποχώρησε στα ενδότερα του οίκου.
Περιμέναμε 6 λεπτά (εντωμεταξύ είχε προστεθεί και άλλος συναγωνιστής) κατά τη διάρκεια των οποίων απ' το ραδιόφωνο άκουσα (θέλοντας και μη) διαφημίσεις, όπως την τελευταία για τα Jambo, και τον Κωνσταντίνο Αργυρό να τραγουδάει το Παιδί γενναίο...
Ξαφνικά, απ' το βάθος ακούστηκε ν' ανοίγει μία πόρτα, και μετά σύντομες ομιλίες. Εστίασα την προσοχή μου στην ακίνητη κουρτίνα που χώριζε το σαλόνι απ' τα μέσα δωμάτια, η οποία δεν άργησε να παραμερίσει για δεύτερη φορά...
– Αυτό είναι το κορίτσι, η Χριστίνα, 10 ευρώ!
Πίσω από την τσατσά ακολουθούσε μια αδύνατη μέτριου αναστήματος κοπέλα, με σγουρό μαύρο φουντωτό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, καλογραμμένο πρόσωπο με λεπτά χαρακτηριστικά, μικρό στήθος, ωραίο κωλαράκι, λεπτά πόδια. Φορούσε μαύρα εσώρουχα (στηθόδεσμο και κιλοτάκι) και πατούσε πάνω σε πορνοπάπουτσα.
Η υπηρεσία επαναλάμβανε το πρόγραμμα: – Τσιμπουκάκι, μουνάκι, από πάνω από κάτω, πισωκολλητό. Οποιος θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούριο.
Ενώ εκείνη στάθηκε απέναντί μας χαμογελώντας.
Καθώς την κοίταζα άκουσα το τρίξιμο της εξώθυρας. Γύρισα το κεφάλι μου προς τα κει διαπιστώνοντας ότι πλέον είχαμε απομείνει οι τρεις μας.
Χωρίς να πω κάτι έβγαλα ένα 10άρικο από το πορτοφόλι μου και το έδωσα στην υπηρεσία. Εκείνη μου έδειξε το δωμάτιο που βρισκόταν δίπλα στο σαλόνι μιας και: – Ελα εδώ γιατί το άλλο πρέπει να το ετοιμάσω.
Σύντομα διαπίστωσα ότι ήταν ένα από τα καθαρότερα που έχω μπει στο Μεταξουργείο και όχι μόνο.
Η Χριστίνα άνοιξε την πόρτα μετά από 2 λεπτά. Εγώ εντωμεταξύ είχα πλυθεί και ξάπλωνα στο ικανοποιητικής σκληρότητας στρώμα πάνω σ' ένα μακροσκοπικά καθαρό σεντόνι.
– Γειά σου! της είπα.
– Γειά σου και σένα! αντιχαιρέτησε, ενώ καθώς έσκυψε για να βγάλει τα παπούτσια της είδα ένα ημιτελές τατουάζ στη μέση της.
Καθώς απαλλασσόταν απ' το σουτιέν και το τάνγκα κιλοτάκι της, και επειδή δεν μιλούσε, τη ρώτησα από πού ήταν. Μου απάντησε από Ρόδο (!)
Κατά τη διάρκεια του γδυσίματος είχε καθίσει στην άκρη του κρεβατιού με την πλάτη της γυρισμένη σε μένα, οπότε εγώ καθώς της μιλούσα τη χάιδευα.
Στη συνέχεια γύρισε και γονάτισε πλάι μου αρχίζοντας να θωπεύει το ήδη ημισηκωμένο πέος μου. Τα βυζιά της ήταν μικρά και χαλαρά, το πρόσωπό της κρυμμένο πίσω από έναν θύσανο μαλλιών, ενώ το σώμα της στο ημίφως μου φαινόταν πιο αδύνατο.
Δεν άργησα να τη ρωτήσω εάν φιλάει-γλείφει.
– Τα κάνω, γιατί όχι; Εξαρτάται απ' τον πελάτη, μπορεί να μην θέλει ο άλλος να φιλήσω.
Λοιπόν, μιας και εγώ ήμουν από εκείνους που ήθελαν, έφερα το πρόσωπό της προς το δικό μου πρόσωπο, ενώ εκείνη βγάζοντας την γλωσσίτσα της άρχισε να γλείφει -με την άκρη της και χωρίς ιδιαίτερη υγρασία- τα μάγουλα, τ' αυτιά γενικότερα και όχι μόνο τους λοβούς, ενώ κατέβηκε προς τα πλαϊνά του λαιμού, καταλήγοντας στις θηλές.
Παράλληλα παλινδρομούσε τη χούφτα της κατά μήκος του πούτσου μου ο οποίος είχε φτάσει στις κατάλληλες διαστάσεις που θα του επέτρεπαν να ενδυθεί την περικαυλίδα.
Εδώ ν' αναφέρω πως καθόλη τη διάρκεια και επειδή τα μαλλιά της μ' ενοχλούσαν τα είχα μαζέψει σε αλογοουρά και τα κρατούσα με το χέρι μου.
Πολύ μαλλί ρε παιδιά, πολύ μαλλί!
Την καπότα μου την φόρεσε σαν κάλτσα, ενέργεια για την οποία της έκανα παρατήρηση. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Ομως τελικά το αποτέλεσμα ήταν ότι η θηλή πήρε αέρα και φούσκωνε σαν μικρό μπαλονάκι. Σαν δικαιολογία ανέφερε ότι το κάνει με αυτόν τον τρόπο για να μην σκιστεί το λάστιχο.
Ντόινγκ!
Τέλος πάντων, τη διόρθωσα όσο μπορούσα και άρχισε το "τρομπόνι", σε γρήγορο ρυθμό, βαθιά, χωρίς χέρια, με σχετική υγρασία.
Επειτα από σύστασή μου συνέχισε με πιο αργό ρυθμό.
Δάχτυλο στο μουνί δεχόταν αδιαμαρτύρητα. Ομως προφανώς είχε να ξυριστεί κάποιες μέρες και οι τριχούλες της περιοχής αγκύλωναν.
Στο πισωκολλητό γονατιστό, στάση με την οποία αρχίσαμε, "έσπασε" πολύ ομορφα τη μέση της κι ευχαριστήθηκα γαμήσι!
Ενώ στην ιεραποστολική με είχε αγκαλιάσει έχοντας πλέξει και τα πόδια της γύρω απ' τη μέση μου. Ηταν κρίμα που δεν μπορούσα να την γλωσσοφιλήσω!
Κατά τη διάρκεια εκείνης της στάσης άκουσα ομιλίες απ' το σαλόνι και κάποια στιγμή την υπηρεσία να λέει:
– Τελειώνει η Χριστίνα, είναι τόση ώρα μέσα, σ' ένα λεπτάκι δύο τελειώνει!
Την ένιωσα να τσιτώνεται από κάτω μου. Αν και θα επιθυμούσα να το παρατείνω κομματάκι άφησα τα χύσια να γεμίσουν τη θηλη της στραβοβαλμένης καπότας.
– Αντε πήγαινε! Της είπα χαμογελώντας.
– Σ' ευχαριστώ! είπε και με φίλησε πεταχτά στο μάγουλο.
Είδα το ρολόι μου. Στα 10 λεπτά ακριβώς!
Καθώς ντυνόταν με γρήγορες κινήσεις πρόλαβα να τη ρωτήσω εάν θα δουλεύει μόνο πρωί, για να μου απαντήσει ότι αυτό έγινε κατ' εξαίρεση και από την επομένη θα ήταν μόνο απόγευμα.
Συνοψίζοντας την εμπειρία μου, έχω να πω ότι τη συνεύρεση με τη Χριστίνα σε γενικές γραμμές την κρίνω ως θετική. Επρόκειτο για μία εμφανίσιμη προmilf, με μάλλον ήπιο χαρακτήρα, που μου πρόσφερε το κάτι παραπάνω (φιλιά-γλείψιμο που δεν είχαν ανακοινωθεί στο σαλόνι) ενώ κάθισε να τη γαμήσω χωρίς "μη" και "δεν".
Σαν καινούργια στον συγκεκριμένο οίκο προσπάθησε να τηρήσει τους κανόνες του χρόνου (10λεπτο) που το αφεντικό έχει ορίσει ότι πρέπει να διαρκεί μία συνεύρεση. Αλλά το έκανε διακριτικά και ήταν ο δεύτερος λόγος που την άφησα να φύγει αμέσως. Ο πρώτος φυσικά ήταν ότι είχα προλάβει να εκσπερματώσω!