Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μιάμιση ώρα μετά το μεσημέρι, παραμονή του «Πάσχα του καλοκαιριού» και εγώ περπατούσα σ' ένα όχι και τόσο άδειο από ανθρώπους Μεταξουργείο.
Περισσότεροι αλλοδαποί αλλά και κάποιοι Ελληνες τσάρκαραν μπαινοβγαίνοντας στα σπιτάκια του πληρωμένου έρωτα.
Αμέσως με το που εισήλθα στο άδειο σαλονάκι, μία νέα όμορφη μελαχρινή κοπέλα με τα μαλλιά της μέχρι τις πλάτες, μικρό στήθος και κανονικό κορμί ντυμένο μ' ένα μαύρο μεσοφόρι, περπατώντας ζωηρά, ήρθε και στάθηκε απέναντί μου.
– Καλησπέρα αγόρι μου, τί κάνεις; με χαιρέτησε με άνεση.
Την ακολουθούσε μία κάπως ψηλότερη νεαρή, επίσης μελαχρινή, λίγο πιο αδύνατη, με μικρό στήθος, ωραίο πετίτ κωλαράκι και χυτά πόδια, με σπαστό μαλλί μέχρι τους ώμους, που φορούσε ένα σέξυ κορμάκι και ένα τάνγκα σλιπάκι.
– Γειά σου μωρό μου, τί κάνεις; είπε και εκείνη με τη σειρά της.
– Καλησπέρα! αντιχαιρέτησα καθώς έπαιρνα τη θέση μου στον καναπέ.
– Δύο κοπέλες είμαστε, συνέχισε η πρώτη, η κοπέλα κάνει: Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, 10. Κάνει και ελεύθερο στοματικό με 15. Εγώ κάνω κωλαράκι 15, μουνάκι 10. Κάνουμε και παρτουζίτσα. Και θα σε φάμε μετά! Χα, χα...
– Θα με φάτε ε;
– Βέβαια βέβαια!
– Εσένα σε ξέρω απ' το Ιάσονος 37, το ισόγειο.
– Ναι αγάπη μου!
– Ποια είσαι;
– Ελπίδα!
– Και εσύ;
– Η Χριστίνα!
– Οπότε εσύ (είπα δείχνοντας την Ελπίδα) κάνεις και κωλαράκι, και αυτή κάνει ελεύθερο στοματικό. Λοιπόν, άντε να περάσω!...
Η Ελπίδα γέλασε, ενώ κάνοντας μια ναζιάρικη κίνηση με ξαναρώτησε: – Τί κάνεις εσύ;
Από το πορτοφολάκι μου έβγαλα ένα 10άρικο και της το έδωσα κάνοντάς της γνωστό ότι θα περνούσα με τη Χριστίνα.
Μου έδειξε το δωμάτιο όπου είχα συνευρεθεί με τη Μαρία πριν 4 μήνες.
Ηταν ευρύχωρο, δροσερό, καθαρό, με παρκέ. Βέβαια ένα μειονέκτημα, ήταν που δεν έκλεινε καλά η πόρτα του.
Δεν είχαν περάσει 2-3 λεπτά και στο σαλόνι άκουσα να ξεκινάει η παρουσίαση των κοριτσιών και των υπηρεσιών τους. Με το πέρας αυτής, η Χριστίνα μπήκε στο δωμάτιο.
Είπαμε κάποια τυπικά (χωρίς να μου αποκαλύψει από πού καταγόταν. Πάντως πρέπει να είναι βαλκάνια) και καθώς έκανα να τη χαϊδέψω κομματάκι, μου είπε: – Να το βάλουμε λίγο;
– Ποιο, το προφυλακτικό; ρώτησα.
– Ναι...
– Ετσι όπως είναι ο πούτσος; Δεν πρέπει να μου κάνεις κανένα χαδάκι για να σηκωθεί;
– Ξέρω εγώ!
– Για να δούμε;!
Αφού απαλλάχτηκε απ' το σλιπάκι και σήκωσε το υφασμάτινο "κορμάκι" πιο πάνω απ' τα μικρά φυσικά βυζάκια της, χωρίς να το βγάλει, γονάτισε εγκάρσια σε σχέση με το ξαπλωμένο σώμα μου, ενώ πριν τοποθετήσει την περικαυλίδα, μαλάζοντας κάπως άγαρμπα το πέος, με ρώτησε: – Δεν θέλεις χωρίς;
Μετά από ένα λεπτό μονότονου στοματικού πάνω από το "λάστιχο" βλέποντας με κάποια απογοήτευση το σε ηρεμία μόριό μου διαπίστωσε με θλίψη: – Πολύ δύσκολα!
– Δεν πειράζει, προσπάθησε! Της είπα.
– Η μύτη μου!
– Τί έπαθε η μύτη σου;
– Με ξύνει, με ποιον θα μαλώσω; Είπε χαμογελώντας για να συνεχίσει το αδιάφορο τσιμπούκι της χωρίς να με αγγίζει πουθενά αλλού! Σε δικά μου χουφτώματα πάντως δεν αντιδρούσε αρνητικά.
– Δεν θα με χαϊδέψεις καθόλου;
– Εγώ μωρό μου ξέρω να κάνω, δεν είναι ότι δεν ξέρω!
– Δεν κάνεις τίποτα όμως!
– Τί δεν κάνω;
– Ε, να! Εβαλες κατευθείαν καπότα, χωρίς κανένα χάδι, πώς να σηκωθεί και αυτό;
– Συγγνώμη, εγώ έτσι κάνω!
Το στοματικό συνεχίστηκε. Κάποια στιγμή, μετά από μερικά δευτερόλεπτα, της είπα ότι για να καυλώσω έπρεπε να έκανε κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα να έγλειφε τις θηλές μου (μπάνιο είχα κάνει το πρωί) ή τα κορμιά μας να έρχονταν σε κάπως πιο στενή επαφή.
– Θα το είχα κάνει, αλλά είσαι ιδρωμένος και δεν μπορώ! μου απάνησε!
Μετά απ' αυτό, έβγαλα το προφυλακτικό και άρχισα να μαλακίζομαι γλείφοντας τα βυζιά της, σύντομα μου είχε ψιλοσηκωθεί, πήγα μέχρι το πανταλόνι μου (έτσι, με άλφα αντί με έψιλον!), πήρα ένα δικό μου προφυλακτικό, το φόρεσα και της είπα να στηθεί στα τέσσερα.
Αρχισα να τη γαμάω όταν ξαφνικά την άκουσα να φωναζει προς την πόρτα: – Ελα! και στη συνέχεια να μου εξηγεί: –Πρέπει να βγω, αυτή φώναξε...
Από τη στιγμή που είχε μπει δεν έπρεπε να είχαν περάσει 5 λεπτά! Την έγραψα λοιπόν στ' αρχίδια μου και συνέχισα να της γαμάω το μουνί για λίγο ακόμα! Επειδή(ς) όμως δεν το ευχαριστιόμουν σταμάτησα και βγάζοντας την καπότα της έκανα γνωστό, μιλώντας πάντα ήρεμα, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναπεράσω μαζί της.
Αυτό που μου είπε ήταν: – Παρακαλώ τώρα μην μιλάς και ακούσουν έξω!
– Θα λέω ό,τι θέλω αγάπη μου!
Η πλάκα ήταν αργότερα, όταν έκανα ν' ανοίξω την πόρτα για να φύγω, και διαπίστωσα ότι ήταν κλειδωμένη! Φοβήθηκε μήπως βγώ και κάνω φασαρία μπροστά στον κόσμο;
Χα, χα, χα...ρε τι γίνεται!
Λοιπόν, η συνεύρεση φυσικά χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη. Από τη στιγμή που το λευκό παχύρρευστο υγρό δεν βγήκε από τ' αρχίδια, αυτή ήταν χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Η Χριστίνα ίσως να περίμενε πως με το που θα την έβλεπα θα καύλωνα αμέσως, και χωρίς ιδιαίτερη δική της συμμετοχή η δουλειά θα γινόταν.
Ε, δυστυχώς για μενα, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ήθελα λίγη παραπάνω βοήθεια, την οποία εκείνη μου αρνήθηκε. Απονη!...
Επίσης έκανε να φύγει στο 5λεπτο! Ελεος!
Τέλος πάντων, απλά δεν θα ξαναπεράσω μαζί της. "Το μοναστήρι να 'ναι καλά κι από καλογέρους..."
Αμ πώς;

Υ.Γ: 1)Το σπιτάκι ήταν το αριστερό υπερυψωμένο ισόγειο, όπως κάποιος μπαίνει στην αυλή.
2) Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!